ณ เวลาที่รังสีสาดผ่านฟ้า EP3
ตัวละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่งเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นแนวโอเมก้าเวิร์ส ผมเพิ่งลองหัดแต่งแนวนี้ ติชมผมได้ครับ
ก้อนหินขนาดใหญ่อยู่ในชั้นบรรยากาศถูกเผา ก่อประกายแสงสีเขียววาบใหญ่ คลุมดาวเคราะห์สีน้ำเงิน!
แบงก์ออกมาที่ระเบียงหอพักพูดคุยโทรศัพท์กับเมียที่อยู่ต่างจังหวัด พลันสายตามองขึ้นฟ้า เเสงสีเขียววาบใหญ่ที่สว่างวาบทั่วบริเวณนั้น ทำให้เอาแบงก์กระพริบตาแม้เเสงนั้นจะอยู่ไม่ถึง 30 วิ แต่ร่างกายแบงก์เหมือนอาบแสงประหลาดไปเต็มๆ
ร่างสูงใหญ่ ธาม นั่งพิมพ์สำนวนคดีในห้องพักเขากำลังใช้สมาธิ แวบเดียวแสงสีเขียววาบใหญ่ขึ้นมา เขาเดินไปที่ระเบียงร่างกายโดนแสงสีเขียวเล็กน้อย เขาขยับผ้าม่านปิดและมาทำงานต่อที่โต๊ะของเขา....
.........................................................ณ เหตุการณ์ปัจจุบัน
แบงค์ที่รู้สึกแปลกๆ ร่างกายวาบหวิว อาการแรงขับบางอย่างของเพศชายที่ต้องการปลดปล่อยผนวกกับอาการบางอย่างที่โหวงๆ ในช่องทางด้านหลัง ไม่ใช่อารมณ์อยากขับออก
แต่เป็นความรู้สึกใหม่ ที่ชายหนุ่มในวัย 26 ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันรู้สึกเหมือนอยากได้อะไรไปเติมช่องว่างบางอย่าง เขาสะบัดหน้าและค่อยๆ ก้มหน้าพิมพ์งานต่อที่โต๊ะของเขาอย่างสงบ พยายามควบคุมลมหายใจ ให้ปกติที่สุด....
เสียงฝีเท้าแน่นหนักของธามเดินเข้ามาจากอีกฝั่งของห้อง ก่อนจะหยุดอยู่ด้านหลังเก้าอี้ของแบงค์ เขาย่อตัวลงมา ค้ำมือกับพนักพิงเบา ๆ เอียงหน้าเข้ามาใกล้ ดูหน้าจอคอม“ถึงไหนแล้วน่ะ” น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่เต็มไปด้วยแรงกดดันตามประสาหัวหน้างาน แฝงในความใกล้ชิดที่ธามไม่ได้ถือสาอะไรเขาแค่ดูรายงานที่ตำรวจรุ่นน้องกำลังพิมพ์แบงค์สะดุ้งเล็กน้อย นิ้วที่เคยพิมพ์ได้คล่องแคล่วกลับกดผิดไปหลายจังหวะ ตัวอักษรในช่องสำนวนกลายเป็นประโยคแปลก ๆ ไร้ความหมาย เขารีบกด backspace ลบออก แต่พอจะเริ่มพิมพ์อีกครั้ง กลิ่นนั้นก็โชยมาแตะจมูกเป็นกลิ่นเดียวกับที่ติดอยู่ในรถเมื่อเช้า — กลิ่นเฉพาะตัวของธาม กลิ่นที่มาพร้อมความอบอุ่น ร้อนระอุ และสารเคมีบางอย่างที่เหมือนปลุกบางสิ่งในตัวเขาให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง กลิ่นนั้นแรงขึ้นเพราะธามโน้มตัวลงใกล้ เข่าแนบกับพนักเก้าอี้ เสียงลมหายใจเบา ๆ ข้างหูทำให้ทุกกล้ามเนื้อของแบงค์ร้อนวาบ
'ไม่… ไม่ใช่เวลานี้'แบงค์พยายามตั้งสมาธิ แต่สะโพกกลับเกร็งแน่น พื้นที่ระหว่างต้นขาร้อนจัดจนแทบทนไม่ไหว ร่างกายของเขาเหมือนต้องการแรงกดทับบางอย่าง… ไม่สิ มากกว่านั้น มันแทบจะเปิดออก อยากให้บางสิ่งเข้ามาเติมเต็มจากภายในภาพในหัวเหมือนบอกให้แบงค์แค่ลุกยืน ถ่างขาออกอาจจะรู้สึกดีไม่น้อย เขาไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ ไม่เคยรู้จักมัน ไม่เคยต้องการ “อะไรแบบนั้น” …แต่ตอนนี้ แค่ธามยืนอยู่ใกล้ ๆ เขาก็แทบกลั้นหายใจไม่ไหว“เอ่อ… เดี๋ยวผมพิมพ์ต่ออีกนิดครับพี่” แบงค์พูดเสียงสั่น ๆ มองหน้าจอทั้งที่ตัวเองไม่เห็นชัดด้วยซ้ำ สายตาเริ่มพร่ามัว เหมือนภาพจะบิดเบี้ยวเล็กน้อยเขากัดฟันแน่น กลั้นแรงสั่นสะท้านจากต้นขา ไม่กล้าขยับ เพราะแค่กระดิกตัวนิดเดียว ร่างกายคงปล่อยเสียงอะไรน่าอายออกมาแน่ ๆ
“มึงโอเคป่ะ?”
เสียงทุ้มของธามพูดขึ้นข้างหลัง มืออุ่น ๆ วางลงบนหัวไหล่ของแบงค์แบงค์สะดุ้งเหมือนถูกไฟดูด ใจเต้นแรงจนแน่นอก เขากัดฟัน พยายามไม่เงยหน้าขึ้นไปมองพี่ชายที่เคารพ… กลัวเหลือเกินว่าความรู้สึกผิดปกตินี้จะปรากฏผ่านดวงตา
“ขอ… ขอไปห้องน้ำแป๊บครับ” เขาพูดเร็วเหมือนกลั้นลมหายใจ แล้วรีบลุกหนีออกไปโดยไม่รอคำตอบ
ประตูห้องน้ำปิดลงพร้อมเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของแบงค์ เขาเข้าไปในห้องส้วม ล็อกกลอนแน่น ก่อนจะนั่งลงทั้งที่ยังใส่กางเกงเครื่องแบบอยู่ มือทั้งสองข้างกุมขาแน่นไม่ใช่ความต้องการแบบที่เขาเคยรู้จัก มันไม่ใช่ความเงี่ยน ไม่ใช่ภาพโป๊ ไม่ใช่จินตนาการเรื่องเพศ… แต่มันคือความ “โหวง” ข้างในตัว
ความรู้สึกเหมือนช่องว่างที่ไม่เคยมีมาก่อน — ตอนนี้มันขยายจนเต็มอกเขาก้มหน้าซบเข่า หอบหายใจเหมือนจะขาดใจ กล้ามเนื้อสะโพกขมิบแน่นเองโดยอัตโนมัติ แล้วผ่อนคลายซ้ำ ๆ ร่างกายตอบสนองต่อแรงขับที่สมองยังหาคำอธิบายไม่ได้บางวูบ เขาเบ่งกล้ามเนื้อท้องล่างเหมือนกำลังขับถ่าย เผื่อแรงนั้นจะผลักความรู้สึกนี้ออกไปได้บ้าง… แต่ผลกลับกลายเป็นตรงกันข้าม
ร่างกายยิ่งบีบรัดข้างในเหมือนรอรับบางอย่าง
ความเปล่าเปลี่ยวที่อัดแน่นอยู่ตอนนี้ มันทำให้เขาเหมือนจะร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว“ไม่เอา… กูไม่เป็นไร…” แบงค์พึมพำกับตัวเอง เสียงสั่น กลั้นสะอื้นไว้สุดแรง
เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น พยายามรอให้ความรู้สึกนี้ซา รอให้หัวใจหยุดเต้นแรง... เหมือนคนที่กำลังต่อสู้กับตัวเองในพื้นที่แคบที่ไม่มีใครเห็น
เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น... กางเกงเครื่องแบบยังแน่นอยู่กับต้นขา รัดสะโพกไว้แน่น ขากางเกงเปียกเหงื่อเล็กน้อยบริเวณข้างเอวและต้นขาด้านใน เพราะกล้ามเนื้อมัดนั้นมันเกร็งจนสั่น
แบงค์พยายามเบ่ง... ไม่ใช่เพราะอยากขับถ่าย แต่เพื่อดึงความรู้สึกนั้นออกจากร่าง เหมือนการคลายกล้ามเนื้อจะช่วยดึงเขากลับมาควบคุมร่างได้อีกครั้งแต่ยิ่งเบ่ง
เหงื่อยิ่งผุด
และทันใดนั้น — กลิ่นบางอย่างก็ระเหยขึ้นในอากาศกลิ่นไม่แรง ไม่เร้าอารมณ์โจ่งแจ้ง แต่มันเหมือนกลิ่นของเหงื่อผสมกลิ่นเปลือกไม้แห้งในยามเย็น
อุ่น ร้อน ละมุนลึก ๆ เหมือนกลิ่นธรรมชาติที่ไม่ได้อยู่ในธรรมชาติของโลกมนุษย์
กลิ่นนั้นค่อย ๆ ลอยไปทั่วห้องน้ำ ราวกับอากาศรอบตัวรับรู้ได้ว่าบางอย่างในตัวเขาเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว
แบงค์ไม่ได้กลิ่นนั้น — แต่โลกได้รับและ “ใครบางคน” ที่เดินผ่านหน้าห้องน้ำในวินาทีนั้น ต้องหยุดเดินไปชั่วครู่
* ผมขอเรียก อาการที่แบงค์เจอว่า Omega effect ซึ่งเป็นเป็นผลมาจาก Omega Hormone ที่บังเอิญกำเนิดในมาในตัวของแบงค์มันควบคุมให้เพศผู้มีอาการ -เงี่ยน- อย่างมาก แต่ไม่ใช่ต้องการปล่อยอสุจิ เป็นการความต้องการที่ตรงกันข้าม มันจะยิ่งรุนแรงมากขึ้น หากมันทำงานร่วมกับ เทสโทสเตอรโรน หรือฮอร์โมนเพศชาย
** กลิ่นที่ล่องลอย เป็นลักษณะพิเศษของเพศโอเมก้า ที่ปล่อยกลิ่ยฟีโรโมน ซึ่งไปกระตุ้นเพศชาย เกย์(รุก) ให้มีอารมณ์ได้ง่าย
ทุกครั้งที่กล้ามเนื้อด้านในบีบตัว กลิ่นที่ปะปนมากับเหงื่อก็ระเหยออกช้า ๆ — ราวกับร่างกายพยายาม "ระบาย" บางอย่างออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัวแบงค์สูดลมหายใจเข้า...หน้าท้องเขาแขม่วแน่น — แล้วปล่อย ออกแรงเบ่งให้กล้ามเนื้อคลาย และขมิบกลับแรงๆ ทำวนไปมา
ไม่ต่างจากการนั่งสมาธิ
แต่เป็นสมาธิที่ต้องใช้กำลังภายในทั้งหมด เพื่อไม่ให้ตัวเองลุกขึ้นยืนพิงกำแพงแล้ว “ทำอะไรสักอย่าง” กับตัวเองเขาก้มหน้า หลับตา พิงหลังกับผนัง
เหงื่อซึมขมับ ไหลซึมผ่านต้นคอ
มือข้างหนึ่งกำหมัดแน่นอยู่บนหน้าขา
แล้วเขาก็ค่อย ๆ สงบลง...
แบงค์เดินออกจากห้องน้ำ สีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม แต่ในอกยังร้อนวาบเป็นคลื่น ๆ —
เขานั่งลงที่โต๊ะ พิมพ์งานค้างต่อ มือพยายามไม่สั่น
เขาสูดลมหายใจเข้ายาว ๆ ก่อนวางมือลงบนแป้นพิมพ์
นิ้วกดแป้นไปทีละตัว...
ช้าลงกว่าเดิม แต่มั่นคง
จนในที่สุด สำนวนก็เสร็จลงในหน้าสุดท้าย
"เรียบร้อยแล้วครับพี่ธาม"
เขากดเซฟไฟล์ในขณะที่หูยังอื้อเบา ๆ จากเสียงหัวใจตัวเองเมื่อตะกี้
ในห้องน้ำ ฝั่งชายประตูอีกบานเปิดเข้ามา
สิบตำรวจตรีปิง ชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาว เดินมาแถวโถปัสสาวะ
เขาเบื่อ ๆ เหนื่อย ๆ ตามปกติของวันที่ต้องเข้าเวรสาย
แต่ทันทีที่เขายืนที่โถ —
"หือ?"คิ้วเขาขมวด
กลิ่นบางอย่างลอยมากระทบ
ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม ไม่ใช่กลิ่นยาดับกลิ่น — มัน... แปลก
มันอุ่น... อ่อน... ชวนให้ใจสั่น ๆ
และที่แปลกที่สุด — กลิ่นนี้ทำให้เขารู้สึกดีเขาหันซ้ายแลขวา
ห้องน้ำว่างเปล่า ไม่มีใคร
แต่กลิ่นยังอยู่"...อะไรวะ กลิ่นใครวะ..."
"...โคตร... โคตรเซ็กซี่เลย..."
ปิงไม่ได้พูดออกเสียง
แต่เขาปลดกางเกงลงอย่างเงียบ ๆ
แล้ว "ปล่อย" ให้มือตัวเอง กำแท่งเนื้อรูดเข้าออก พร้อมสูดกลิ่นที่ล่องลอย
เหมือนมีอะไรบางอย่างในอากาศที่คลายกล้ามเนื้อเขา — และเขาก็ปลดลป่อยน้ำกามขาวขุ่นลงโถปัสสาวะชาย เขากดน้ำล้างส่วนมือที่เปื้อน ก็ล้างลวกๆ เช็ดตามก้นกางเกงตัวเอง และไปทำงานต่อ...................
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ สนุกครับ รอติดตาม สนุกมากครับ ผูกเรื่องชวนติดตามมาก แต่งเก่งจัง สนุกมากครับ รอตามต่อ อ่านแล้วฟืนตาม ว่าแต่ถ้าเลือกได้อยากเป็นใครในเรื่องนี้ดีนะ 😉 ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เรื่องราวน่าสนใจมากเลยครับ เสียวดีมากครับ{:5_119:}{:5_119:}{:5_119:} งานนี้คงได้เสพสมกันบานแน่นอน
หน้า:
[1]