วันนั้น...ที่ตะวันหวนคืน (บท8)
บทที่ ๘: ร่องรอยแห่งความหวงแหนความรู้สึกที่ "ไม่ใช่ลูก" ที่ตะวันเพิ่งตระหนักได้แล้ว เริ่มส่งผลกระทบต่อการแสดงออกของเขาอย่างไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดและความอบอุ่นระหว่างเขากับภาคินที่เคยสร้างความสุข บัดนี้กลับแฝงไปด้วยความรู้สึกหวงแหนเมื่อมีบุคคลอื่นเข้ามาใกล้ชิดผู้เป็นพ่อ ความรู้สึกที่รุนแรงและควบคุมได้ยากนี้ สร้างความสับสนและความขัดแย้งในจิตใจของตะวันมากยิ่งขึ้น
ไหม เพื่อนสนิทหญิงร่วมห้องของตะวัน เป็นหนึ่งในคนที่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเขาอย่างชัดเจน ไหมเป็นเด็กสาวน่ารัก สดใส และมีน้ำใจ เธอแอบชอบตะวันมานานแล้ว และมักจะคอยสังเกตความเป็นไปของเขาอยู่เสมอ ช่วงหลังมานี้ ไหมสังเกตเห็นว่าตะวันมักจะมีท่าทีแปลกๆ โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ใกล้กับภาคิน
วันหนึ่ง ที่โรงเรียน มีกิจกรรมวันพ่อจัดขึ้น ภาคินได้มาร่วมงานเพื่อเป็นเกียรติแก่ตะวัน หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการต่างๆ ครูและผู้ปกครองต่างก็ยืนพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง ครูสมศรี ครูประจำชั้น ได้เข้ามาพูดคุยกับภาคินด้วยรอยยิ้มและท่าทีที่สนิทสนม ตะวันที่ยืนอยู่ข้างๆ สังเกตเห็นการสนทนานั้นด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
รอยยิ้มที่ภาคินมอบให้กับครูสมศรี น้ำเสียงที่ดูนุ่มนวล และการสบตาที่ดูยาวนานกว่าปกติ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนจุดประกายความรู้สึกหวงแหนในใจของตะวันอย่างรุนแรง เขาอยากจะเข้าไปแทรกกลางบทสนทนานั้น อยากจะดึงพ่อมาอยู่ใกล้ๆ เขาเพียงคนเดียว ความรู้สึกนี้ทำให้ตะวันรู้สึกร้อนรุ่มและกระวนกระวาย
ไหมที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของตะวัน เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความเป็นห่วง
“ตะวัน เป็นอะไรหรือเปล่า? ดูหน้าไม่ค่อยดีเลย” ไหมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระซิบ
ตะวันรีบปรับสีหน้า ฝืนยิ้มให้ไหม “เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่พ่อกับครูสมศรีอย่างไม่วางตา
ไหมมองตามสายตาของตะวันไปยังภาคินและครูสมศรี เธอมองเห็นเพียงภาพของครูและผู้ปกครองที่กำลังพูดคุยกันตามปกติ แต่สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดบางอย่างในตัวตะวัน
“นายดูแปลกๆ จริงๆ นะ ตั้งแต่ช่วงที่พ่อคุยกับครูสมศรีแล้ว” ไหมยังคงสงสัย
ตะวันรีบปฏิเสธ “ไม่มีอะไรจริงๆ ไหม เธอคิดมากไปเอง” เขาพยายามที่จะปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง
แต่ตลอดทั้งวัน ความรู้สึกหวงแหนนั้นก็ยังคงตามรบกวนจิตใจของตะวัน เมื่อเห็นภาคินพูดคุยหรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นครูที่โรงเรียน หรือแม้แต่ป้าข้างบ้านที่แวะมาทักทาย ความรู้สึกไม่พอใจเล็กๆ น้อยๆ ก็เกิดขึ้นในใจของเขาอย่างห้ามไม่อยู่
เย็นวันนั้น ขณะที่ตะวันกำลังช่วยภาคินรดน้ำต้นไม้อยู่ในสวน ป้าศรีเพื่อนบ้านเดินเข้ามาทักทายและพูดคุยกับภาคินอย่างสนิทสนม ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ตะวันที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ใกล้ๆ สังเกตเห็นภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจอย่างยิ่ง
เขาอยากจะเข้าไปขัดจังหวะบทสนทนานั้น อยากจะดึงความสนใจของพ่อมาอยู่ที่เขาเพียงคนเดียว ความรู้สึกหวงแหนที่เกิดขึ้น ทำให้ตะวันรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างมากัดกินหัวใจของเขา
ไหมที่เดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์นั้นพอดี สังเกตเห็นสีหน้าที่มึนตึงของตะวัน เธอเดินเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง
“ตะวัน นายเป็นอะไรกันแน่? ทำไมดูหงุดหงิดจัง?”
ตะวันถอนหายใจเบาๆ พยายามควบคุมน้ำเสียง “ไม่มีอะไรจริงๆ ไหม ป้าศรีคุยกับพ่อสนุกดีนี่” น้ำเสียงของเขาฟังดูฝืนๆ จนไหมรู้สึกได้
ไหมมองหน้าตะวันอย่างพิจารณา เธอสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างในตัวเพื่อนสนิท เธอไม่เข้าใจว่าทำไมตะวันถึงมีท่าทีเช่นนี้เวลาที่พ่อของเขาคุยกับคนอื่นๆ
“นายดูเหมือน...ไม่พอใจที่พ่อคุยกับคนอื่นเลยนะ” ไหมพูดออกมาตรงๆ ด้วยความสงสัย
คำพูดของไหมราวกับแทงใจดำตะวัน เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่รู้จะตอบอย่างไร เขาไม่สามารถบอกความจริงที่ซับซ้อนและน่าอับอายนี้ให้กับไหมฟังได้
“ฉัน...ฉันแค่รู้สึกว่าอยากจะช่วยพ่อทำงานให้เสร็จเร็วๆ” ตะวันตอบเลี่ยงๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นธรรมชาติ
ไหมมองหน้าตะวันอย่างไม่เชื่อสนิทใจ แต่เธอก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามต่อ เพียงแค่เก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจ
ตลอดทั้งคืน ตะวันต้องต่อสู้กับความรู้สึกหึงหวงที่รุมเร้าจิตใจ เขาพยายามที่จะบอกตัวเองว่ามันเป็นความรู้สึกที่ผิดปกติและไม่ถูกต้อง เขาเป็นลูกชาย ไม่ควรมีความรู้สึกแบบนี้กับพ่อ
แต่ความรู้สึกที่แท้จริงกลับแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะควบคุมได้ ทุกครั้งที่เห็นภาคินใกล้ชิดกับคนอื่น ความรู้สึกหวงแหนก็จะกัดกินใจเขาอย่างทรมาน
ตะวันรู้ว่าเขาต้องซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงนี้ไว้ให้มิดชิด เขาไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกที่ "ไม่ใช่ลูก" นี้ให้กับใครรู้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับภาคิน เพราะมันอาจจะทำลายความสัมพันธ์อันดีที่พวกเขาสร้างมา
การรับมือกับความหึงหวงและความรู้สึกที่ต้องห้ามนี้ กลายเป็นภาระหนักอึ้งที่ตะวันต้องแบกรับไว้คนเดียว มันเป็นความลับที่กัดกินจิตใจ และสร้างความทรมานให้กับเขาอย่างแสนสาหัส...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
สนุกมากครับ ขอบคุนคับ
หน้า:
[1]