เด็กน้อยสุดแซบกับครูพละสุดหล่อ(ขี้หึง) ตอนร้ายมาร้ายกลับ จบ on.12
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พรรนิกา เมื่อ 2025-4-29 22:22ตอนนี้งดเสียวนะครับ เน้นเป็นตอนจบร้ายมาร้ายกลับครับ ส่วนตอนต่อไป ของเล่าตอนเปิดเทอมเลยแล้วกันครับ เพื่อนใหม่ ครูย้ายเข้ามาใหม่ มารอดูกันว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกบ้างอิอิ
อ่านเล่นๆกันก่อนนะครับตอนนี้ รอตอนต่อไปเดือดแน่ ตัวละครเก่าๆจะออกมา และเสริมทับด้วยตัวละครใหม่รับรองสนุกแน่งานนี้ อิอิ
ไม่น่าเชื่อว่าความหึงหวงนี่มันสามารถ สั่งให้คนๆนึงสามารถทำในเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นมาได้ พี่เมย์ยกแก้วกาแฟที่อยู่ตรงหน้าของแกสาดใส่บอลจังๆ แต่โชคดีที่บอลยังพอไหวตัวทัน เบี่ยงตัวหลบได้ทัน แต่ก็ยังโชคร้ายที่น้ำกาแฟร้อนๆดันไปโดนที่มือเต็มๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากๆจนบอลเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ความร้อนของกาแฟโดนผิวหนัง บอลก็รับรู้ได้ทันทีถึงอาการปวดแสบปวดร้อน ด้วยสัญชาตญาณของคนเราเวลาโดนของร้อนลวก ก็จะต้องวิ่งหาน้ำอย่างเร็วไว บอลเองก็เช่นกันวิ่งเข้าไปในครัวจากนั้นก็เปิดน้ำจากก๊อกราดลงบนมือที่โดนกาแฟลวกทันที ป้าพาที่เห็นเหตุการทั้งหมดก็ดูท่าทางตกใจ พร้อมกับถามอาการบอลไม่ขาดปาก ส่วนอีพี่เมย์เองก็ตกใจไม่น้อยที่ได้ทำแบบนี้ลงไป พี่เมย์เดินออกจากบ้านไปโดยไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว สตาร์ทรถขับออกไปอย่างเร็วไว โดยไม่สนว่าตัวเองได้ทำอะไรไว้ เล่นหนีออกจากบ้านครูต้นทันที
"คุณบอลเป็นอะไรไหมคะ เดี๋ยวป้าโทรหาคุณต้นให้นะคะ" ป้าพาดูท่าทางตกอกตกใจไม่น้อย
"ไม่ต้องครับป้า เดี๋ยวครูต้นก็น่าจะมาแล้วครับ บอลไม่ได้เป็นอะไรมาก อย่าไปรบกวนแกเลยครับ"
"แต่...ป้าว่า..."
"นะครับป้าบอลไม่อยากให้ครูต้นกังวล น่านะะ อีกอย่างครูต้นมาเราค่อยบอกแกก็ได้ครับ"
"อืมม...งั้นก็ได้คะ แต่ถ้าคุณต้นมาต้องรีบไปหาหมอนะคะ"
"ค๊าบบบ ป้าพานี่น่ารักที่สุดเลย"
"คุณบอลนะคุณบอล ขนาดเจ็บตัวขนาดนี้แล้ว ยังมีอารมณ์พูดเล่นกับป้าอยู่ได้"
"ก็มันไม่ได้เป็นอะไรมากนิครับ เดี๋ยวบอลก็หายแล้วครับ"
"คุณเมย์ก็เป็นเอามาก ทำแบบนี้กับคุณบอลลงได้ไง ป้าละแค้นใจจริงๆเลย คอยดูนะคุณต้นมาป้าจะฟ้อง"
ว่าแล้วเชียวป้าพาต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกครูต้นแน่ๆ ใจจริงบอลก็อยากบอกครูต้นนั้นแหละ แต่พอมาคิดๆดูอีกทีบอลกลับไม่อยากบอก บอลไม่อยากเป็นตัวปัญหาไหนจะม๊าอีกถ้าเกิดเรื่องฉาวโฉ่ขึ้นมาเดี๋ยวมันจะพากันเดือดร้อนกันหมด อยู่ดีๆบอลกับพี่เมย์ทะเลาะกัน ม๊าก็คงจะงงน่าดู แล้วถ้าบอกครูต้นว่าพี่เมย์สาดแกแฟใส่บอลว่าต้องเป็นเรื่องแน่ๆ บอลก็เลยตัดสินใจจะบอกครูต้นว่าทำน้ำร้อนลวกมือเองดีกว่า เพื่อจะให้เรื่องทั้งหมดจบลงเร็วที่สุด โดยที่จะไม่ต้องมีใครเดือดร้อน และอีกอย่างพี่เมย์แกคงทำไปโดยไม่ทันได้คิดด้วย บอลว่าพี่เมย์แกก็คงรู้สึกผิดไม่น้อยเหมือนกัน บอลเองก็เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้เหมือนกันถ้าบอลไม่ไปยั่วโมโหอีพี่เมย์ แกก็คงจะไม่ทำแบบนี้ แต่ที่แน่ๆบอลจะปิดปากป้าพายังไงดีละครับเนี่ย
"ป้าครับ"
"คะ คุณบอลมีอะไรเหรอคะ"
"คือ...บอลมีเรื่องอยากจะขอร้องป้าหน่อยอะครับ"
"ได้สิคะ คุณบอลบอกป้ามาได้เลยคะ อยากให้ป้าทำอะไรให้บอกมาเลยคะ"
"อืมมม...คือว่า...บอลอยากจะขอให้ป้าห้ามบอกครูต้นเรื่องที่พี่เมย์สาดกาแฟใส่บอลได้ไหม นะครับป้าบอลขอ"
"แต่...ป้าว่าคุณเมย์ทำเกินไปนะคะ แบบนี้ต้องบอกให้คุณต้นรู้นะคะคุณบอล"
"ไม่ได้นะครับป้า บอลขอนะครับ อีกอย่างบอลก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ไว้บอลค่อยบอกครูต้นเองนะครับ น่าาานะครับบบ"
"เนี่ยป้าละแพ้หน้าตากับลูกอ้อนคุณบอลจริงๆเลย ก็ได้คะป้าจะไม่บอก แต่คุณบอลต้องบอกคุณต้นเองนะคะ"
"โอเค ป้าพาน่ารักที่สุดในโลกเลย"
บอลกับป้าพากำลังคุยกันเพลิน ยื่นข้อตกลงซึ่งกันและกันอยู่ดี บอลกะป้าพาก็ต้องสดุ้งตกใจกันใหญ่เลย ก็ครูต้นแกเล่นเข้ามาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง อยู่ๆแกก็พูดขึ้นมาว่า
"ตกลงอะไรกัน มีพิรุทนะเนี่ยสองคนนี้"
"โหครูบอลตกใจหมดเลย" บอลพูดออกไปพร้อมกับเอามือข้างที่โดนกาแฟลวกแอบไปด้านหลังเพื่อไม่ให้ครูต้นเห็น
"บอกมานะ หลอกล่อให้ป้าพาร่วมมือทำเรื่องอะไรอีกเจ้าตัวแสบ"
"เปล่าสักหน่อยครูอะชอบใส่ร้ายบอลอยู่เรื่อยเลย"
"งั้นก็แล้วไป ปะเดี๋ยวครูพาไปกินข้าวข้างนอก" อีเตี้ยครูต้นจะพาไปกินข้าว แล้วมือละเอาไงดีละทีนี้ ถ้าครูต้นเห็นต้องโดนซักจนเปื่อนแน่ๆ มีหวังป้าพาได้หลุดปากออกไปจนได้
"อืมมม..."
"คุณต้นคะ พาคุณบอลไปหาหมอก่อนเถอะคะป้าว่า" เชี้ย ว่าแล้วป้าพานะป้าพาลืมข้อตกลงของเรากันไปแล้วเหรอ ครูต้นพอได้ยินแบบนั้นก็ตกใจจนหน้าตาตื่นขึ้นมาทันที
"หะ ป้าว่าอะไรนะ บอลเป็นอะไรทำไมต้องไปหาหมอ ไหนเป็นอะไรให้ครูดูสิ" ครูต้นไม่พูดเปล่า จับบอลหันซ้ายหันขวาจนเวียนหัวไปหมด และแล้วครูต้นก็เห็นร้อยแดงที่มือของบอล เสียงระเบิดลงละสิครับทีนี้ ตอบคำถามกันแทบจะไม่ทันเลยทีเดียว
"โหมือไปโดนอะไรมา ทำไมถึงแดงแบบนี้ แล้วเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร ใครทำ แล้วทำไมไม่โทรบอกครู" ยาวเลยครับ จะให้บอลตอบคำถามไหนก่อนดีละครับ ครูต้นเล่นสวดเอาสะยาวเลย แต่ทั้งคำพูดท่าทางสายตาของครูต้น มันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเอามากๆ
"ใจเย็นๆก่อนครับครู บอลไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย"
"นี่นะไม่มาก แดงแจ๋สะขนาดนี้ยังจะมาบอกว่าไม่มากอีก สรุปไปโดนอะไรมาบอกมาเดี๋ยวนี้" ครูต้นเริ่มพูดเสียงดังออกมาแล้ว ป้าพาที่ยืนฟังอยู่ถึงกับสะดุ้ง
"ตอบสิบอลครูถามว่าไปโดนอะไรมา" ครูต้นถามย้ำเป็นครั้งที่สอง
"น้ำร้อนลว..."กาแฟลวกคะ" อี้เตี้ย บอลกับป้าพาพูดกันไปคนละทางกัน ครูต้นมองหน้าบอลแล้วแกก็หันไปถามป้าพาอีกรอบ
"สรุปอะไรลวกมือบอลครับป้า" บอลลุ้นใจแทบขาดสุดท้ายป้าพาก็ดับฝันเฉยเลย
"กาแฟคะ คุณเมย์เป็นคนสาดใส่คุณบอล แต่คุณบอลสั่งห้ามไม่ให้ป้าบอกคุณต้นคะ" จบทุกอย่างที่เตรี้ยมกันไว้จบสิ้น ทำดีมากๆเลยครับป้าพาในที่สุดครูต้นก็ได้รู้ความจริงสะที อีเตี้ยย พังย่อยยับเลยครับ ป้าพานะป้าพาอุส่าเตรี้ยมกันไว้เป็นอย่างดี ครูต้นมาทีเดียวป้าพากลับลำเฉยเลย อย่างว่าละเนอะเจ้านายกับลูกน้องเขานิ เราจะไปสู้อะไรเขาได้ละ
"แฮ่...บอลขอบคุณนะครับป้าพา"
"ป้าขอโทษนะคะคุณบอล ก็ป้ากลัวคุณต้นดุป้านิคะถ้าเกิดมารู้ทีหลัง" จบกัน ครูต้นมองบอลตาเขม็งเลยครับ
"ไปหาหมอ กลับมาเรามีเรื่องต้องคุยกันยาว" ครูต้นรวบตัวบอลแล้วก็ยกขึ้นอุ้มไปที่รถ
"ครูปล่อยบอลลงเลยอายป้าพา บอลเดินเองได้"
"อยู่นิ่งๆอย่าดื้อ ไม่นั้นหอมแก้มโชว์เลยนะ"
"จะบ้าเหรอครู อย่าแม้แต่จะคิดนะบอลขอเตือน"
"จะหาว่าครูไม่กล้าเหรอ จะลองดูไหมละ ดิ้นสิแล้วจะหอมให้ดู"
"ครูอะเจ้าเล่ ฝากไว้ก่อนเถอะ"
และแล้วครูต้นก็พาบอลไปหาหมอ กว่าจะถึงมือหมอหูบอลแทบชา ครูต้นบ่นตั้งแต่ออกจากบ้านจนถึงโรงบาล หาหมอเสร็จแกก็พาไปหาอะไรกิน แต่แปลกนะครูต้นแกไม่ถามอะไรเลย บ่นแต่เรื่องบอลไม่ยอมโทรบอกแก ส่วนความเป็นมาของเรื่องทั้งหมด ครูต้นแกไม่ถามเลยสักคำ ส่วนมือบอลก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก หมอบอกว่าบอลเก่งที่รู้วิธีปฐมพยาบาลด้วย เลยทำให้ไม่ถึงกับพุพองเป็นถุงน้ำไม่นั้นมีหวังได้เป็นแผลเป็นแน่ๆ กินข้าวเสร็จครูต้นก็พาไปเดินห้างต่อ ซื้อเสื้อผ้าอะไรไม่รู้เต็มไปหมด ไม่ใช่ของแกนะแต่เป็นของบอลทั้งนั้น ก็ตอนมาครูต้นแกไม่ให้บอลเอาเสื้อผ้ามาเยอะ สรุปก็คือแกมาซื้อใหม่หมดเลย พ่อบุญทุ่มจริงๆสายเปชัดๆ สรุปกว่าจะได้กลับถึงบ้านก็เล่นเอามืดค่ำ พอถึงบ้านทั้งม๊าทั้งป้าพาก็ยืนรออยู่หน้าบ้าน
"ไหนให้ม๊าดูหน่อยสิ เพี้ยงหายไวๆนะลูกนะ. พอป้าพาบอก ม๊าเป็นห่วงแทบแย่"
"บอลไม่เป็นอะไรมากเลยคครับ แค่นี้จิ๊บๆครับม๊า"
"น่ารักจังเลย ทีหลังถ้าจะเอาน้ำร้อนก็ให้บอกป้าพาเขานะ ห้ามเอาเองเด็จขาดเข้าใจไหมลูก"
"ครับม๊า"
บอลรับปากม๊าแบบงง พร้อมกับหันไปหาป้าพา บอลเห็นแกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใช่เลยป้าพาไม่ได้บอกม๊าเรื่องที่พี่เมย์สาดกาแฟใส่ พอหันไปหาครูต้นแกก็ยืนยิ้มอยู่เหมือนกัน ชัดเลยครับครูต้นต้องสั่งไม่ให้ป้าพาบอกม๊าแน่เลย ป้าพานะป้าพา ทีบอลขอกลับไม่ช่วยปกปิด พอทีครูต้นทำตามเฉยเลย ฝากไว้ก่อนนะอย่าให้ฉันได้เป็นคุณหญิงบ้านนี้นะ จะเฉดหัวให้หมด555(หยอกๆ)
"ม๊าไม่กวนแล้วไปทายานอนผักผ่อนเสี่ยนะพ่อหนุ่มน้อยของม๊า ส่วนแกเจ้าต้นดูแลลูกฉันดีๆละ"
"ค๊าบบบม๊าจะให้อุ้มด้วยเลยไหมละ"
"เออดี อุ้มลูกฉันไปเลย"
แค่นั้นละครับครูต้นไม่รอช้าแกจับบอลอุ้มเดินขึ้นบันใดทันที โดยที่บอลก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ส่วนม๊ากับป้าพาต่างก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่ ม๊านะม๊าบอลไม่ได้เจ็บขาสักหน่อย ครูต้นก็ตัวดีจอมวางแผน
"ปล่อยบอลได้แล้ว ครูทำอะไรของครูเนี่ยอายเขา"
"ทำไมต้องอายแฟนกันเขาก็อุ้มกันเป็นธรรมดา ไม่เห็นต้องอาย" ครูต้นไม่ยอมแกยังอุ้มบอลจนถึงห้อง เสร็จแล้วแกก็วางบอลลงบนเตียง ครูต้นมองมาที่บอลตาหวานเยิ้ม ทำตาเจ้าเล่พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อแกออกทีละเม็ด
"ครูจะทำอะไร อย่ามาหื่นตอนนี้นะ" บอลจะลุกหนีแต่ก็โดนครูต้นขู่เอาไว้
"ถ้าลุกแม้แต่ก้าวเดียวครูจับปล้ำแน่ ไม่เชื่อลองดู" เชี้ย ครูต้นไปหื่นมาจากไหนเนี่ย ครูต้นถอดเสื้อจนเสร็จ จากนั้นแกก็นั่งลงไกล้ๆบอล
"อย่ามาบ้ากามกับบอลนะ"
"นั่งดีๆ เอามือมาครูจะทายาให้"แป๋วคิดไปไกลแล้วเราอิอิ
"เอ้า จะทายาให้แล้วทำไมไม่บอกดีๆ ทำไมต้องทำท่าทางหื่นๆด้วยละ"
"ใครหื่น เรานะคิดมากไปเอง ยืนมือมา" บอลยืนมือให้ครูต้น ครูต้นจับแบบเบามือมากๆ สายตามุ่งมันกับการทายาให้บอลมากๆ
"ดูแลเก่งแบบนี้กับทุกคนไหมนะพ่อหนุ่ม"ครูต้นเงียบ บอลแกล้งพูดแซวครูต้นออกไป ก็แกทายาไปแล้วก็เป่าที่ร้อยแดงไปด้วย
"ห้ามให้โดนน้ำนะเข้าใจไหม แล้วก็ห้ามเอามือไปจับด้วยไม่นั้นมันจะอักเสพได้ ส่วนเรื่องทายาครูจะเป็นคนทาให้เอง"
อี้เตี้ยครูต้นโคตรเอาใจใส่ ดูแลเก่ง อะไรที่หมอห้ามแกก็จำมาหมด พูดแบบเอาจริงเอาจังมากๆ พ่อไมค์โครเวฟสุดๆ จะให้บอลหลงไปถึงไหนเนี่ย แค่นี้บอลก็หลงจะแย่แล้ว บอลมองหน้าครูต้นจนเพลิน จนครูต้นเอ่ยถามขึ้นมา
"มองขนาดนี้เดี๋ยวก็จูบให้ล้มเลย" บอลรู้ตัวก็เขินจนหน้าแดง
"ดูแลเอาใจใส่เก่งแบบนี้นี่เอง สาวๆถึงไม่ยอมปล่อย ดูท่าแล้วบอลคงต้องได้ลุกมาตบตีกับสาวๆของครูกันไม่หวาดไม่หวั่นแน่ๆเลย"
ครูต้นจับมือบอลแล้วมองหน้า จากนั้้นแกก็พูดขึ้นมาว่า
"บอล"
"อืมมว่าไงครับ"
"เป็นแฟนกับครูนะ"
"อะ ทะลึ่งแล้วครู ทายาครับทายา"
"อ้าาวเหรอ ก็ฟิวมันให้นิ"
"จร้าพ่อคนหยอดเก่ง หยอดได้ทุกเวลา"
"บอล"
"ค๊าบบบจะหยอดอะไรอีก"
"ครูขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุให้บอลต้องเจ็บตัวแบบนี้" อยู่ๆครูต้นก็เอ่ยคำขอโทษขึ้นมา พร้อมกับจับมือบอลข้างที่เจ็บลูบเบาๆ
"จะขอโทษบอลทำไม ครูไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"
"ผิดสิ ผิดที่ครูดูแลบอลไม่ดี ครูต้องจัดการกับเมย์ให้เด็ดขาดแล้วละ จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับบอลอีก"
"อย่าเลยครับ พี่เมย์คงไม่ได้ตั้งใจ ครูอย่าไปว่าแกเลยนะครับ อีกอย่างบอลก็ผิดด้วยแหละ ที่ไปยั่วโมโหแก"
"เราก็เป็นเสี่ยแบบนี้ตลอดเลย ใจดีกับเขาไปทั่ว ขนาดเขาทำตัวเองเจ็บถึงขนาดนี้ยังจะใจดีกับเขาอีก"
"บอลเองก็มีส่วนผิดเหมือนกันนิครับ"
"แล้วเราไปทำอีท่าไหนละ เขาถึงได้สาดกาแฟใส่ได้"
"ก็ไม่นะ บอลคงจะน่ารักเกินไปมั้งพี่เมย์เลยหมั่นใส้"
"ก็คงเป็นงั้นแหละ ก็บอลน่ารักจนน่าหมั่นใส้จริงๆ ขนาดครูยังหมั่นเขี้ยวเลย"
"พอเลย หมั่นใส้กับหมั่นเขี้ยวมันคนละความหมายเลย อย่างครูอะเขาเรียกว่าหื่นมากกว่า"
"ช่วยไม่ได้ก็เด็กมันน่ารักนิ" ครูต้นพูดไปพร้อมกับมองหน้าบอลไปด้วย ส่งสายตาหวานๆ บอลก็เลยยื่นมือข้างที่เจ็บให้แกดู
"มือบอลเจ็บแบบนี้ครูคงจะไม่หื่นจนหน้ามืดตาลายทำอะไรบอลใช่ไหม อีกอย่างหมอสั่งห้ามโดนน้ำด้วยนะ"
"เห้อ หมดกันแล้วแบบนี้ครูไม่อัดอั้นตายเลยรึไง" ครูต้นพูดจบก็ล้มตัวลงนอนอย่างหมดสะภาพ
"เชิญไปอาบน้ำก่อนเลยครับ ถ้าเงี้ยนมากก็ให้นางทั้งห้าช่วยก่อนละกัน" 555 บอลแกล้งครูต้น หื่นดีนักดูสิแกจะอดทนได้กี่วัน บอลว่าน่าไม่เกินสองวันมีหวังครูต้นได้จับบอลปล้ำแน่นอน หรืออาจจะไม่พ้นคืนนี้ก็ได้อิอิ
"ไม่ครูจะเก็บเอาไว้ไห้บอลคนเดียว หายเมื่อไหมเตรียมตัวรับแรงกระแทกแบบจุกๆไปเลย" อี้เตี้ยครูต้นพูดออกมาอย่างไม่อายปากเลยครับ ส่วนบอลก็เขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว
แค่นี้ก่อนนะครับเอาไว้มาต่อให้ครับ ตอนต่อไปจะเป็นช่วงเปิดเทอม งั้นเรามาดูกันว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง บอลสปอยให้นิดนึง มีตัวละครใหม่เพิ่มมา แล้วจะได้รู้เรื่องร่าวตัวละครเก่าอีกด้วย
ว้าวๆๆๆๆ ขอตัวละครนี้ไปป่วนครูกันต์ จนครูกันต์เปลี่ยนใจจากน้องขอลได้มั้ย{:5_135:} สนุกมากครับ ขอบคุณครับ เยี่ยมครับ ไม่มีเสียว แต่มีฟามสุข อิอิ ขอบคุณมากๆเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ดีใจจังในที่สุดน้องบอลก็กลับมา รักน้าาาาาา ชอบมาครับ ต้นตอนบอกงดเสียว ... แต่ท้ายตอนกลับลงรูปชวนเสียว
มันหมายความว่ายังไงครับน้องบอล 5555 {:5_120:}ขอบคุณครับ{:5_120:} ขอบคุณ ขอบคุณมากๆเลยครับ
หน้า:
[1]