หมาเวร (ส.ห.)
ค่ำคืนเงียบสงัดในเขตทหาร มีเพียงแสงไฟสลัวจากเสาไฟตามแนวรั้ว ส.ห.หนุ่มยืนเข้าเวรตามหน้าที่ ชุดยูนิฟอร์มแนบเนื้อโค้งรับกับรูปร่างแข็งแรงตามการฝึกฝนประจำวัน
แต่ในความเงียบงันนั้น หัวใจของเขากลับเต้นแรงขึ้นทุกที — เพราะสิ่งที่เขาแอบซ่อนไว้ใต้กางเกงรัดรูป ไม่ใช่แค่ความลับธรรมดา แต่คือปลั๊กหางยางซิลิโคนสีดำที่สอดแน่นคารูเสียวไว้ตั้งแต่ต้นเวร
ทุกก้าวที่เดินตรวจ ก้นแน่นๆ ของเขากระตุกเบาๆ ตามแรงขยับของปลั๊กหาง ทำให้เส้นประสาททุกจุดตื่นตัว ขาเกร็งจนเหงื่อซึมไปทั้งตัว กางเกงรัดแนบเป้ากางเกงตุงเด่นขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
ในหัวเต็มไปด้วยภาพจินตนาการ... ถ้ามีใครเดินผ่านมาเห็นตอนนี้ — เห็นปลายหางที่โผล่พ้นขอบกางเกงไปนิดๆ... คงจะบังคับเขาให้คุกเข่ารับโทษในฐานะทหารต่ำชั้น ถูกใช้เป็นที่ระบายกลางเวรแบบไร้การปรานี
แล้วเหมือนโชคชะตาเล่นตลก... มีเสียงฝีเท้าอีกคู่ใกล้เข้ามา ส.ห.อีกคน — รุ่นพี่หุ่นใหญ่กว่า ใบหน้าดุดัน นัยน์ตาเจ้าเล่ห์จับจ้องมาที่เป้ากางเกงตุงๆ ของเขาทันที
"มึง...แอบทำอะไรตอนเข้าเวรห๊ะ?" เสียงทุ้มต่ำกระซิบชิดหู แล้วมือหนาก็กระชากกางเกงเขาลงไปกองที่ต้นขา เผยให้เห็นปลั๊กหางสีดำมันวาวเสียบแน่นกลางร่องก้นตึงๆ
"สัส...ใครอนุญาตให้เสียบของเล่นในเครื่องแบบวะ?" พูดจบ รุ่นพี่ก็กดตัวเขาลงกับกำแพงเย็นเฉียบ จับข้อมือไขว้หลังไว้ด้วยมือเดียวอีกข้างรูดซิปตัวเองลงอย่างรวดเร็ว
ท่อนเอ็นหนาใหญ่กระแทกเข้ามาจ่อปากทางที่ปลั๊กยังคาอยู่ ก่อนจะดึงมันออกอย่างรวดเร็ว เสียง "บล็อก" ดังเบาๆ ทำเอาเขาสะดุ้งสุดตัว
ไม่ทันตั้งตัว รุ่นพี่ก็กดสะโพกแน่นๆ ของเขาเข้าไปแนบกำแพง แล้วดันตัวเองเข้าสอดใส่แทนที่ปลั๊กที่เพิ่งหลุดออก ร่างกายเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว — เสียวซ่านจนแทบขาดใจ น้ำตาเอ่อเบ้าแต่กลับยิ่งรู้สึกว่าถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์
เสียงเนื้อกระทบกันดังสะท้อนในคืนเงียบๆ รุ่นพี่ซอยถี่ยิบแบบไม่ปรานี ขณะที่มืออีกข้างจับหางปลั๊กฟาดสะโพกเขาเบาๆ เป็นจังหวะ เสียงแปะๆ ยิ่งทำให้เลือดในกายสูบฉีดแรงขึ้นทุกที
"อยากเป็นสัตว์เลี้ยงกลางเวรนัก...งั้นก็รับไปให้เต็มที่เลยไอ้หมา..."
คำพูดหยาบกระแทกใจทำให้เขาตัวสั่นเทิ้ม ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว ทั้งอับอาย แต่กลับยิ่งตอดรัดท่อนเอ็นในกายแน่นยิ่งขึ้นจนรุ่นพี่ต้องครางต่ำๆ อย่างพอใจ
รุ่นพี่กระแทกเอวเน้นๆ อีกไม่กี่ครั้งก็ถอนท่อนลำออกมา เสียงดัง “พล็อก” จากรูที่ยู่ย่นเพราะถูกใช้งานหนักจนกล้ามเนื้อบีบเกร็งอย่างน่าสงสาร น้ำขาวขุ่นไหลย้อนลงมาตามขาแกร่งเปรอะเปื้อนขอบรองเท้าทหาร
"ยังไม่จบ..." รุ่นพี่กระซิบเสียงกระเส่า มือใหญ่กระชากปลอกคอสุนัขสีดำออกมาจากกระเป๋าข้างกางเกง ซึ่งเตรียมเอาไว้เหมือนรู้ว่าจะได้ใช้งานแน่นอนคืนนี้
เขาเหวี่ยงปลอกคอสวมเข้ากับคอของส.ห.หนุ่มที่ยังหอบแรง กำลังยืนตัวสั่นเพราะความเสียวที่ยังไม่มอดลง "ตั้งแต่ตอนนี้ มึงคือหมาเวรของกู" รุ่นพี่ประกาศเสียงต่ำ แล้วกระตุกสายจูงแรงๆ
ส.ห.หนุ่มยอมคุกเข่าทั้งๆ ที่ยังใส่เครื่องแบบบางส่วน กางเกงถูกรูดลงมากองที่เข่า ตูดเปื้อนน้ำขาวๆ ปลั๊กหางหล่นกองข้างตัวอย่างไร้ค่า เปลือกตาเขาเริ่มร้อนผ่าวด้วยความอับอายสุดขีด แต่ท่อนลำกลับเต้นตุบๆ ขึงแน่นแข็งจนเจ็บ
"เห่าให้กูฟังหน่อย"
".....หะ...เห่าเหรอครับ?" เขาถามเสียงสั่น
เพี๊ยะ! รุ่นพี่ฟาดมือหนักๆ ไปที่แก้มก้นอย่างแรงจนมีรอยแดงขึ้นชัด
"กูบอกให้เห่า!!"
เขาเม้มปากแน่น ก่อนยอมครางออกมาเสียงเบา "โฮ่ง...โฮ่ง..." อย่างน่าสงสาร
"ดี...นั่นแหละหมาของกู" รุ่นพี่หัวเราะเสียงต่ำอย่างพอใจ ก่อนจะจับหัวเขาแนบเข้ากับเป้ากางเกงตัวเองที่เริ่มตั้งโด่ขึ้นมาอีกรอบ ท่อนเอ็นแข็งร้อนดันแนบแก้ม จนเขาต้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาหวานเยิ้ม
"ใช้ปาก...อย่าให้ผิดหวังนะ ไอ้หมาเวร..."
ปลอกคอถูกรั้งไว้แน่นขณะที่ส.ห.หนุ่มอ้าปากอมเข้าไปทั้งดุ้น หัวเขาขยับตามแรงกดของรุ่นพี่ที่โถมเข้าหาอย่างหยาบกระด้าง น้ำลายเปรอะปากไหลย้อยลงตามคางจนเปียกเสื้อยูนิฟอร์ม
เสียงดูดกลืนน้ำลายกับเสียงครางต่ำๆ ของรุ่นพี่กลืนหายไปในความมืดที่มีเพียงเสาไฟสลัวๆ ส่องให้เห็นภาพลามกชัดเจนขึ้นทุกขณะ
คืนนี้...เขาไม่ได้เป็นแค่สารวัตรทหารบนเวรอีกต่อไป แต่กลายเป็นสัตว์เลี้ยงเชื่องๆ ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเจ้านาย — แม้แต่ยอมให้ลากไปทำต่อในป้อมยาม...แบบไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรอีก
หลังจากที่ปลอกคอถูกล็อกแน่นเรียบร้อย รุ่นพี่ไม่ยอมปล่อยเขาไว้เฉยๆ แต่กระตุกสายจูงเบาๆ สั่งเสียงเข้ม:
"ลุกขึ้น...ตามกูไปตรวจเวร"
ส.ห.หนุ่มที่ยังมีน้ำลายเปรอะหน้า กางเกงถกลงกองที่เข่า พยายามยันตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ท่ามกลางความเสียวหน่วงในก้นที่ยังเต้นตุบๆ จากน้ำที่รุ่นพี่เพิ่งปล่อยทิ้งไว้
ชุดยูนิฟอร์มเปรอะเปื้อน แต่เขาก็ทำได้แค่เชื่อฟัง ก้มหน้าตามแรงกระตุกของสายจูง เดินตามติดรุ่นพี่เหมือนสัตว์เลี้ยงตัวนึง
ทุกย่างก้าวในความมืด เป็นเหมือนบทลงโทษสุดเร้าอารมณ์
เสียงรองเท้าบู๊ตเหยียบลงบนพื้นคอนกรีตดังกึกๆ ทุกครั้งที่ขยับตัวปลั๊กหางที่เสียบกลับเข้าไปใหม่ขยับไปตามแรงก้าวจนรูเสียวบีบรัดปลั๊กแน่นขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
รุ่นพี่จูงเขาผ่านตามแนวรั้ว, ลอดใต้แสงไฟสลัวๆ
บางครั้งหยุดให้เขาคุกเข่าลงแล้วลูบหัวเบาๆ "เด็กดี..." เสียงกระซิบทำเอาหัวใจเขาแทบจะละลาย ทั้งอาย ทั้งตื่นเต้น
เขารู้ดีว่าถ้ามีเวรผลัดอื่นผ่านมาเจอเข้า จะไม่มีวันอธิบายได้เลยว่าทำไมสารวัตรทหารคนหนึ่งถึงกำลังใส่ปลอกคอ เดินตามรุ่นพี่เหมือนหมาแบบนี้
แต่แทนที่จะกลัว...กลับยิ่งตื่นเต้นเสียจนท่อนเอ็นของเขาแข็งจนปวดตุบๆ ใต้ชายเสื้อ
"เห็นนั่นมั้ย" รุ่นพี่เอียงหน้าไปกระซิบที่หู ชี้ไปยังป้อมยามไกลๆ ซึ่งมีไฟสว่างอยู่
"เดี๋ยวกูจะพามึงเข้าไปนอนหมอบข้างเก้าอี้...ให้เวรคนอื่นเห็นว่ามึงเป็นหมาของกูจริงๆ"
เขาตาโตด้วยความตกใจ แต่ในใจกลับลุกเป็นไฟ ร่างกายสั่นระริกทั้งความกลัวและความตื่นเต้นระคนกัน
แล้วจะห้ามรุ่นพี่ได้ยังไง...ในเมื่อปลอกคอนี้ ผูกคอเขาแน่นยิ่งกว่าคำสั่งใดๆ...
สายจูงถูกรั้งอีกครั้งอย่างไม่ปรานี ส.ห.หนุ่มจำใจต้องก้าวขาเดินตามรุ่นพี่ที่ลากเขาไปทางป้อมยามที่มีไฟสว่างวาบอยู่ด้านหน้า หัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุอก รู้ดีว่าโอกาสโดนจับได้มีสูงแค่ไหน แต่กลับยิ่งทำให้เลือดในกายสูบฉีดอย่างควบคุมไม่ได้
เมื่อมาถึงหน้าประตู รุ่นพี่ผลักเขาเข้าไปข้างในก่อน
"หมอบ"
เสียงสั่งสั้นๆ แต่มันเหมือนกระแสไฟฟ้าช็อตเข้าเส้นประสาท ส.ห.หนุ่มรีบทรุดตัวลงนั่งหมอบกับพื้นอย่างว่าง่าย ใบหน้าร้อนผ่าว เหงื่อผุดเต็มแผ่นหลังในขณะที่ท่อนลำยังแข็งโด่เต็มที่ใต้ชายเสื้อที่ยับยู่ยี่
รุ่นพี่นั่งลงบนเก้าอี้ยามอย่างสบายๆ ขาแยกกว้าง มือข้างหนึ่งถือสายจูงแน่น ข้างหนึ่งจับท่อนเอ็นตัวเองที่เพิ่งเริ่มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง
"คลานมาหากู"
เด็กหนุ่มไม่กล้าเงยหน้า ได้แต่คลานเข้าไปด้วยเข่าและมือเหมือนสัตว์เลี้ยงแท้ๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่มีเพียงเสียงไฟนีออนดังหึ่งๆ กับเสียงลมหายใจตื่นๆ ของเขาเอง
พอคลานไปถึงหว่างขา รุ่นพี่ก็เอาท่อนเนื้อฟาดลงบนใบหน้าเบาๆ สั่งเสียงเข้ม:
"ใช้ปากอีกครั้ง...แต่ครั้งนี้ ถ้ามึงทำผิดแม้แต่นิดเดียว กูจะเปิดประตูปล่อยให้พวกเวรคนอื่นเห็นว่ามึงเป็นอะไร"
คำขู่ที่ไม่รู้ว่าจริงหรือแกล้งเล่นยิ่งทำให้เขาตัวสั่น ท่อนลำของตัวเองกระตุกเต้นแรงจนเสียววาบ
เขาค่อยๆ อ้าโอษฐ์อมเข้าไปทั้งแท่งอย่างเชื่องช้า ลิ้นตวัดเลียด้วยความตั้งใจสุดขีด ขณะที่รุ่นพี่เอนตัวลงบนเก้าอี้ครางต่ำในลำคอด้วยความพอใจ
"ดีมาก...ไอ้หมาของกู..."
เสียงกระทุ้งของเนื้อกระทบเนื้อกับเสียงดูดเลียดังต่อเนื่องในป้อมยามเล็กๆ
อารมณ์ร้อนแรงพุ่งสูงจนแทบระเบิด — แต่ยังไม่ทันที่รุ่นพี่จะปล่อยน้ำใส่ปากเขาเต็มๆ เหมือนที่ตั้งใจ เสียงวิทยุที่วางอยู่บนโต๊ะก็แทรกขึ้นมา:
"ผลัดสอง เตรียมตัวตรวจรอบเวรใน 5 นาที..."
เสียงประกาศทำให้ทั้งคู่ชะงัก
รุ่นพี่ดึงเขาขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็วแล้วกระซิบเข้าที่ข้างหู:
"อย่าคิดว่าจบง่ายๆ...มึงยังต้องโดนกูตรวจเวรแบบพิเศษอีกทั้งคืน"
เขาพยักหน้าช้าๆ ทั้งที่ยังมีปลอกคอห้อยอยู่บนคอและปลั๊กหางเสียบแน่นข้างหลัง ดวงตาหวานเยิ้มเต็มไปด้วยความเสียวซ่านที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย
หลังเสียงวิทยุประกาศเตรียมตรวจเวร รุ่นพี่จัดเสื้อผ้าให้ตัวเองอย่างลวกๆ แต่ไม่ได้ปลดปลอกคอออกจากคอส.ห.หนุ่มแม้แต่นิดเดียว กลับกระตุกสายจูงเบาๆ พร้อมกระซิบสั่ง:
"มึงใส่ปลอกคอ ใส่ปลั๊กหางแบบนี้แหละ...แล้วเดินตรวจเวรกับกู"
"…ครับ" เขาพยักหน้าเบาๆ อย่างอายสุดชีวิต
ปลั๊กหางแน่นๆ ขยับทุกครั้งที่เขาก้าวขา ความเสียวแล่นซ่านจากรูด้านหลังจนต้องกัดฟันแน่น ชายเสื้อยูนิฟอร์มที่ปกปิดดูเรียบร้อยจากภายนอก ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกผิดปกติในร่างกายได้เลย
รุ่นพี่เดินนำหน้า มือข้างหนึ่งจับสายจูงโยงมาจากคอของเขา ปล่อยให้ยานลงเล็กน้อยพอให้เคลื่อนไหวได้ แต่รั้งพอให้รู้ว่า ใครเป็นนาย ใครเป็นสัตว์เลี้ยง
เสียงรองเท้าบู๊ตเหยียบพื้นดังเป็นจังหวะ เสียงโซ่ปลอกคอแกว่งเบาๆ ตามแรงเดินของเขา
ทุกครั้งที่ก้าวขา ปลั๊กหางก็ขยับภายในช่องทางคับแน่น เสียดสีผนังในก้นจนเสียววาบ น้ำใสๆ เริ่มซึมออกมาเปรอะปลายขากางเกงในบางๆ
"ห้ามคราง...ห้ามหยุดเดิน...เข้าใจไหม?" รุ่นพี่หันมาย้ำเสียงเข้ม
"ครับ...เข้าใจครับ" เขาตอบเบาๆ ก้มหน้างุด
เดินไปได้สักพัก พอพ้นเขตไฟสว่าง เขาถูกดึงสายจูงให้หมอบลงกะทันหันกลางทางเดินยาวที่เงียบสงัด
"เลียรองเท้ากู"
คำสั่งกะทันหันที่ทำให้เขาตาโตด้วยความตกใจ แต่ท่อนลำกลับกระตุกดึ๋งด้วยความตื่นเต้น
เขาค่อยๆ เอาลิ้นแตะรองเท้าบู๊ตแข็งๆ ที่เปื้อนฝุ่นเบาๆ ก่อนจะลากลิ้นไปตามขอบรองเท้า กลิ่นเหงื่อ กลิ่นยาง และกลิ่นโคลนจางๆ ผสมกันจนมึนหัว แต่กลับทำให้เขาแข็งยิ่งกว่าเดิม
รุ่นพี่ยืนกดสายจูงลงกับหัวเขา บังคับให้อยู่ในท่าหมาแบบเต็มตัว
"ดี...เชื่องขึ้นเยอะเลยนะ ไอ้หมาเวรของกู" เสียงหัวเราะเยาะเย้ยก้องในหู
ขณะที่เขาเลียอยู่ ก้นแน่นๆ ที่เสียบปลั๊กหางก็กระตุกวูบวาบอย่างน่าสมเพช น่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน
ระหว่างที่กำลังเลียอยู่นั้น รุ่นพี่ก็เอื้อมมือล้วงเข้าไปใต้กางเกงของเขา ลูบเล่นที่ปลั๊กหางเบาๆ แล้วบิดหมุนช้าๆ
"อึ๊ย..." เขาสะดุ้ง ตัวสั่นเร่า แต่ยังต้องเลียต่อแบบไม่กล้าหยุด
"เดี๋ยวเสร็จจากตรงนี้ กูจะพามึงไปรอบค่าย...ให้มึงคลานเชื่องๆ อยู่ข้างๆ กูแบบนี้ตลอดเวร"
"ครับ..." เขากระซิบเสียงสั่นอย่างยอมจำนน รู้ตัวดีว่าคืนนี้จะไม่ได้หลุดจากบทบาทสัตว์เลี้ยงไปง่ายๆ แน่
หลังจากที่เขาเลียรองเท้าจนรุ่นพี่พอใจแล้ว มือใหญ่กระตุกสายจูงขึ้นแรงๆ สั่งเสียงต่ำ:
"ลุก...ไปคลานตรวจสนามกับกู"
เสียงคำสั่งนั้นเด็ดขาดจนเขาไม่กล้าแม้แต่จะตั้งข้อสงสัย มือกับเข่าแตะพื้นหยาบกร้านของสนามค่ายอย่างว่าง่าย ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย แต่ท่อนเอ็นที่แข็งค้างกลับเต้นตุบๆ เหมือนร่างกายทรยศหัวใจตัวเอง
ลมหายใจร้อนๆ ระบายออกจากปาก ขณะที่เขาคลานตามรุ่นพี่ไปตามทางเดินหญ้าแฉะๆ จากน้ำค้างยามดึก
ปลอกคอ แน่นๆ บนคอ กับ ปลั๊กหาง ที่ขยับทุกครั้งที่สะโพกส่ายตามการเคลื่อนไหว ทำให้รูเสียวตอดหนึบแทบตลอดเวลา
ในความมืดสลัว รุ่นพี่หยุดเดินบ่อยๆ
บางครั้งก็เหยียบหัวเขาให้ก้มลงกับพื้น บางครั้งก็ใช้เท้าเขี่ยหน้าให้เงยขึ้นมา
"เลียรองเท้าอีก"
"หมอบต่ำๆ กว่านี้"
"แลบลิ้นออกตลอด...มึงต้องทำตัวให้สมกับเป็นหมาเวรของกู"
เสียงคำสั่งดังมาตลอดทาง ขณะที่เขาต้องทำตามอย่างว่าง่าย ใบหน้าเปรอะเปื้อนดินโคลน, ลิ้นแลบออก, ตูดส่ายไปตามแรงปลั๊กหางที่แน่นจนแทบขยับไม่ได้
เสื้อยูนิฟอร์มเปรอะเปื้อนอย่างหมดสภาพ — ไม่มีเค้าของสารวัตรทหารหนุ่มที่น่าเกรงขามเลยแม้แต่นิดเดียว เหลือแค่ "สัตว์เลี้ยง" ตัวนึงที่เดินคลานกลางค่ายในยามดึก
เดินไปจนถึงสนามฝึกกลางแจ้ง รุ่นพี่หยุดอีกครั้ง ดึงสายจูงรั้งตัวเขาให้ยืนด้วยเข่า แล้วกระซิบสั่งเสียงต่ำข้างหู:
"ตรงนี้...ถ้ามีใครผ่านมาเห็นเข้า ก็คงรู้สินะ ว่ามึงเป็นของใคร"
ไม่รอให้ตอบ รุ่นพี่จับเขาหมุนตัวแล้วถกกางเกงลงต่ำจนเผยให้เห็นแก้มก้นขาวๆ ที่มีปลั๊กหางเสือกอยู่กลางร่องอย่างน่าอับอาย
จากนั้นรุ่นพี่คุกเข่าตามหลัง ลูบท้องลูบข้างลำตัวเขาเบาๆ ก่อนจะกดปลายท่อนเอ็นร้อนๆ แนบเข้ามา
"คืนนี้มึงจะโดนกูตรวจรูไปจนกว่าจะสว่าง..."
"....." เขาหอบแรง ร่างกายสั่นระริกด้วยความเสียวจนแทบร้องไห้ออกมา แต่กลับยื่นตูดรออย่างยอมจำนน
แกร๊ก...
เสียงหัวเข็มขัดปลดดังขึ้น พร้อมกับแรงกดเน้นๆ ที่ท่อนเอ็นร้อนผ่าวดันเข้ามาในรูที่ยังเสียบปลั๊กอยู่...
รุ่นพี่ไม่ถอดปลั๊กหางออกด้วยซ้ำ แต่ดันเข้าไปข้างๆ จนรูบีบรัดแน่นเกินกว่าจะทนไหว
"อ๊าาาาาา....!" เขาหลุดเสียงครางต่ำๆ ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เสียงครางที่อาจทำให้ใครผ่านมาแถวนั้นได้ยิน
"ชู่ว...อย่าเสียงดังสิ ไอ้หมาเวร..." รุ่นพี่กระซิบขู่ ก่อนจะเริ่มกระแทกเอวเน้นๆ ดันท่อนลำใหญ่ๆ เข้าไปเต็มแรง
เสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บๆ ในสนามฝึกที่โล่งกว้าง ตรงกลางค่ายทหารยามดึก
ทุกจังหวะกระแทก ทำเอาหัวสมองเขาเบลอไปหมด เหลือแต่เสียงหอบหายใจแรงๆ เสียงคราง และความเสียวลึกๆ ที่ตอกตรึงเขาไว้กับพื้นดินเย็นๆ
คืนนี้...เขาจะเป็นหมาเวรใต้คำสั่งของรุ่นพี่ไปจนกว่าฟ้าจะสาง
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังพั่บๆ ก้องอยู่ในความมืดขณะที่ร่างบางๆ ของสารวัตรทหารหนุ่มโดนรุ่นพี่กระแทกซ้ำๆ อย่างไม่ปรานี
ทุกครั้งที่สะโพกกระทบกัน ปลั๊กหางที่เสียบแน่นอยู่ก็ส่ายแกว่งไปมาอย่างน่าอาย ท่ามกลางบรรยากาศโล่งกว้างของสนามกลางค่าย
"อ๊า...อึก...อ๊าส์..."
เขาครางต่ำในลำคอ พยายามกัดฟันแน่น แต่ความเสียวที่ไหลทะลักออกมาจากรูด้านหลังที่ถูกรุ่นพี่ทิ่มแทงหนักหน่วง ทำให้แทบควบคุมตัวเองไม่ได้
แล้วจู่ๆ...
แสงไฟฉายส่องวาบมา จากอีกฟากสนาม พร้อมเสียงรองเท้าบู๊ตหลายคู่วิ่งตรงเข้ามา
"เฮ้ย! ใครวะ!" เสียงหนึ่งร้องขึ้นมา
"เฮ้ย...ส.ห.เหรอเนี่ย!?" เสียงหัวเราะดังลั่นตามมา
รุ่นพี่ที่กำลังกระแทกเอวชะงักเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีท่าทีตกใจแม้แต่น้อย
กลับกระตุกสายจูงในมือแน่นขึ้น กระซิบสั่ง:
"อย่าขยับ อย่าหนี...ปล่อยให้มันเห็น"
ส.ห.หนุ่มตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจสุดขีด แต่รูที่บีบรัดแน่นและความเสียวที่ไม่ได้หยุด ทำให้เขาทำได้แค่หมอบนิ่งๆ ปล่อยให้คนเวรผลัดอื่นวิ่งมาล้อมรอบ
สภาพของเขาในตอนนี้มันน่าสมเพชสิ้นดี —
เสื้อผ้าเลอะดิน, ปลอกคอห้อยที่คอ, สายจูงถูกรุ่นพี่จับไว้แน่น, ก้นแบะเผยปลั๊กหางที่เสียบอยู่กลางร่อง และน้ำลายเปื้อนที่มุมปากจากการเลียรองเท้าเมื่อครู่
"โห...นึกว่าหมาเวรที่ไหน...ที่แท้ไอ้เด็กใหม่หรอวะ"
"แม่ง...ดูดิ ตัวสั่นเลย"
"เอาไงดีวะพี่...ขอแจมด้วยดิ ฮ่าๆๆ"
รุ่นพี่ที่จับสายจูงหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วพยักหน้าอนุญาต
เด็กหนุ่มตัวสั่นเทิ้มอย่างตกใจ แต่ก็รู้ดีว่า...เขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธแล้ว
หนึ่งในพวกเวรเดินเข้ามาด้านข้าง ก้มลงเอามือลูบหลังเขาแรงๆ แบบลามก ก่อนจะดึงกางเกงเขาลงต่ำจนถึงเข่าอย่างหยาบคาย แล้วเอามือล้วงจับท่อนเนื้อที่แข็งเต็มที่ของเขา
"โอ้โห...แข็งเป๊กเลยนะมึง...ชอบจริงๆ สินะ"
มือหนาบีบเคล้นท่อนลำของเขาจนตัวสั่น แล้วใช้ปลายนิ้วรูดน้ำใสๆ จากปลายหัวเห็ดที่เยิ้มจนหยดลงพื้น
อีกคนหนึ่งจับหัวเขากดลงต่ำ กดหน้าให้แนบกับพื้นหญ้าเย็นๆ
"หมอบต่ำๆ ไว้ดีๆ...อย่าเสียมารยาทกับรุ่นพี่นะ"
ขณะที่ด้านหลังยังโดนรุ่นพี่ตัวต้นเรื่องกระแทกหนักไม่หยุด
ด้านหน้าก็มีมือของพวกเวรผลัดอื่นลูบไล้ สำรวจ และเริ่มถกกางเกงปล่อยท่อนเนื้อออกมาเรียงรายตรงหน้าเขา
"ใช้ปากให้คุ้มหน่อยไอ้หมาเวร..." เสียงสั่งดังขึ้นพร้อมกับท่อนเอ็นใหญ่ๆ กระแทกปากเขาเต็มแรง
เขาถูกจับรุมทั้งปากและรูไปพร้อมๆ กัน —
หน้าถูกกดกับท่อนเอ็นเปื้อนเหงื่อ ขณะที่ก้นถูกกระแทกยับจากด้านหลัง เสียงครางดังระงมอยู่ท่ามกลางสนามเวรของค่ายทหาร
ทุกแรงกดกระแทกทำให้สมองของเขาเบลอไปหมด เหลือแค่ความรู้สึกเสียวซ่าน ร่างกายร้อนผ่าว ความอับอายสุดขีด และน้ำลาย, น้ำเสียวที่เปรอะเปื้อนจนเหนียวไปทั้งตัว
คืนนี้...เขากลายเป็นหมาเวรของจริง...
ถูกใช้ทั้งคืน ท่ามกลางเสียงหัวเราะ, เสียงคราง, และสายจูงที่ยังรัดคอแน่นไม่ปล่อยแม้แต่เสี้ยววินาที...
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ร่างของส.ห.หนุ่มยังคงหมอบคุกเข่าอยู่กลางสนามหญ้าเย็นเฉียบ — เสื้อลุ่ย กางเกงถกลง, ปลอกคอยังรัดแน่น, ปลั๊กหางแกว่งไปมาอย่างน่าอาย
หลังจากที่โดนรุ่นพี่รุมกับเวรผลัดอื่นใช้งานปากและรูหนักๆ ร่วมชั่วโมง น้ำข้นเหนียวก็เปรอะเปื้อนเต็มใบหน้า เต็มรูแน่นจนเยิ้มไหลย้อยออกมาเป็นสาย
ท่อนเนื้อของเขาเองก็โดนบีบรูดจนแตกไปแล้วหลายรอบ...
แต่นั่นไม่ได้ทำให้พวกมันหยุด ยังจับเขาคว่ำพลิกหงาย จับเอว กดหัว ใช้ร่างของเขาต่ออย่างไม่มีหยุดพัก
"อึก...ฮึก..."
เสียงสะอื้นในลำคอเล็ดลอดออกมาเบาๆ แต่กลับปลุกอารมณ์ของพวกเวรที่มารุมยิ่งกว่าเดิม
"มึงร้องไห้ทำไมวะ ฮ่าๆๆ...หมาเวรอย่างมึงก็ต้องรับให้ได้ดิ"
มือสากๆ ตบก้นเขาแรงๆ จนเสียงดังลั่น แล้วเอาน้ำเสียวที่เปื้อนมือมาป้ายแก้มเขาอย่างจงใจให้ดูสกปรกยิ่งขึ้น
ตอนนี้เขาหายใจหอบเหมือนหมาที่ถูกข่มขืนจนหมดแรง ลิ้นห้อยออกมา น้ำลายหยดติ๋งๆ กับพื้นดินเปียกๆ
"ยังไม่พอ...มึงต้องอยู่จนกว่าฟ้าจะสว่าง"
เสียงรุ่นพี่กระซิบข้างหู ก่อนจะจับเขาหมุนตัว เอาโซ่ปลอกคอมัดติดกับเสาไฟเก่าๆ ข้างสนาม
สายจูงโยงแน่น รั้งให้เขาอยู่ในท่าคุกเข่าตลอดเวลา ห้ามนั่ง ห้ามล้ม ห้ามขยับหนี
แค่ขยับตัวนิดเดียว โซ่ก็จะรัดคอจนหายใจไม่ออก
จากนั้นพวกมันก็เริ่มวนเข้ามาใช้งานเขาทีละคน —
บางคนจับท่อนเนื้อสอดปาก บางคนยัดรู บางคนบังคับให้ใช้มือชักให้จนแตกคามือ
น้ำเหนียวๆ เปื้อนตัว เปื้อนหน้า เปื้อนไปหมดจนเสื้อผ้าแทบไม่เหลือผืนที่แห้ง
เสียงหัวเราะ, เสียงคราง, และเสียงเนื้อกระทบกันดังอยู่ตลอด
กลิ่นเหงื่อ กลิ่นน้ำกาม กลิ่นดินเปียก กลิ่นหญ้าเฉอะแฉะลอยอบอวลไปทั่วสนาม
ร่างเขาสั่นระริก รู้สึกได้เลยว่าก้นบวมระบมไปหมด —
รูบีบรัดแน่น แต่ก็ยังถูกดันทิ่มกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนความรู้สึกเสียวปนเจ็บแสบแทบแยกไม่ออก
บางช่วง เขาโดนพ่นน้ำเต็มหน้า บางช่วงก็โดนบังคับให้กลืนกินโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
บางครั้งก็โดนผลักคว่ำแล้วรุมเอาอยู่กลางลานหญ้า จนตัวเปรอะเละไปหมด
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ...
ตั้งแต่เที่ยงคืน ยันตีสอง ตีสาม ตีสี่ — จนท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากดำสนิทเป็นสีเทาอ่อน
แสงอรุณแรกๆ เริ่มส่องกระทบตัวเขา
สภาพตอนนี้ —
ปลอกคอเปื้อนโคลน, ตัวเปรอะเปื้อนน้ำกามเหนียวหนึบเต็มตัว, ปลั๊กหางสั่นกระตุกในรูที่บวมจนแดงช้ำ, เสื้อขาดรุ่งริ่ง, ขาเข่าแขนมีแต่คราบดิน คราบน้ำขาวเหนียวเปื้อนพร้อย
เสียงนกร้องเบาๆ ในยามเช้า
ขณะที่ตัวเขายังคุกเข่า หมอบอยู่ข้างเสาไฟในสนามค่าย
หมดแรงจะขยับ หมดแรงจะคราง มีเพียงลมหายใจหอบแผ่วๆ กับน้ำตาใสๆ ที่ไหลอาบแก้มอย่างเงียบๆ
รุ่นพี่เดินเข้ามาข้างหน้า กระตุกสายจูงเบาๆ
ก้มลงกระซิบข้างหูเขาอย่างเย้ยหยัน:
"ดีมาก ไอ้หมาเวรของกู...มึงผ่านการตรวจเวรคืนแรกแบบสมศักดิ์ศรีแล้ว"
แล้วทุกคนก็หัวเราะลั่นทิ้งท้ายกัน ก่อนจะเดินจากไป
ทิ้งเขาไว้ในสภาพน่าสมเพช หมอบหมุนคุกเข่า อยู่กลางสนามจนแสงแดดสาดส่องเต็มตัว...
สนุกมากครับ เสวๆมันส์ๆ จากที่แรกว่าจะเสียวเอง เงี่ยนเอง น้ำแตกเอง จู่ ๆ ก็มีคนมาช่วยให้น้ำแตก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ อยากได้ทาสหมา เสียวครับ ขอบคุณนะครับ สนุกดีครับ
ชอบครับ ขอบคุณครับ เสียวไม่เปลี่ยนแปลง ขอบคุณนะครับ อย่างเสียว ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สุดยอดมากครับ
หน้า:
[1]