ตอน 1 - วันแรกก็น้ำแตก

ช่วงปิดเทอมไม่นานนี้ ผมต้องย้ายมากรุงเทพอยู่กับแม่สองคน แล้วลงเรียนพิเศษใจกลางเมือง ทั้งที่ไม่รู้จักใครเลยสักคน ตอนนั้นก็แอบงอแงแอบกังวลนะ ใจจริงแค่อยากนอนเล่นเกมอยู่บ้าน เหมือนตอนอยู่ต่างจังหวัดมากกว่า

“แต่กายไม่รู้จักใครเลยอะ...”

ผมบ่นไปงั้นๆ แต่ก็รู้อยู่เต็มอก ว่าสุดท้ายก็ต้องไปอยู่ดี

แม่บอกให้ผมลองดู เชื่อว่าผมเก่งพอจะปรับตัวได้

…แต่ผมก็ยังแอบกลัวอยู่ดี

คืนก่อนเริ่มเรียน ผมนอนคิดถึงบ้านเก่าต่างจังหวัด คิดถึงเพื่อนเก่า คิดถึงบรรยากาศเงียบๆ ไม่วุ่นวายเหมือนในเมือง แล้วก็คิดถึง “พี่มิก” พี่ชายต่างแม่ที่เคยอยู่ด้วยกันมาตลอดในช่วงวัยเด็ก

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องใช้ชีวิตวัยรุ่นในเมืองใหญ่ยังไงบ้าง แต่ก็แอบหวังว่า...จะมีอะไรดีๆ รออยู่บ้างแหละ

ผมถอดแว่นวางไว้ข้างหมอน แล้วซุกหน้าลงกับหมอนขาวๆ ที่แม่เพิ่งเปลี่ยนปลอกใหม่ พรุ่งนี้จะเป็นวันแรกของการเริ่มต้นแบบไม่รู้จักใคร...ของเด็กอายุ 13 คนนึงที่ชื่อ “กาย”