เรื่องแปลกๆที่ทำให้เราเปลี่ยนไป
สวัสดีคับหลังจากที่ผมได้อ่านเรื่องราวของหลายคนแล้ว วันนี้ผมว่างๆเลยมานั่งเขียนเรื่องของตัวเองบ้างละกันคับเรื่องที่ผมเขียนนี้เป็นเรื่องริงแต่ขอใช้ชื่อสมมุตินะคับ
ตอนที่ 1 เป็นอะไรไปวะเรา
ผมชื่อเอนะคับเรื่องราวของผมก็ขึ้นเมื่อผมเข้าเรียนต่อชั้นมอสี่ผมเปนคนขาว ตาโตและก็เป็นเด็กเรียนเก่งออกแขกอะขาวคับเพาะมีเชื้อสายแขก ผมสอบติดโรงเรียนประจำจังหวัดคับเลยต้องเข้ามาอยู่ในตัวเมือง ผมพักหอคับวันแรกผมไปโรงเรียนก็มีเพื่อนอยากรู้จักผมเยอะเพาะผมเป็นคนยิ้มเก่งและอีกอย่างในห้องผมมีผู้ชายน้อยคับ แต่ตอนนนั้นผมก็ยังไม่ได้เป็นเกย์นะคับผมก็คบกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อสาเธอน่ารักและก็สวยด้วย เราก็คบกันดีกันรักดีแต่จุดเปลี่ยนเริ่มต้นคือมีเด็กคนหนึ่งเขาเป็นเด็กฝากเข้ามาเขาชื่อเอกเอกเป็นคนขาวผิวอมชมพูสูง180จัดว่าหล่อเลยทีเดียวตี๋สาวๆเห็นแล้วกรี๊ดเลยละคับขอบอกเขาเรียนจบจากประเทสอังกริดมาแล้วแต่ว่ามีความจำเป็นบางอย่างลยต้องมาต่อมอสี่ผมก็มองเขาหลายครั้งจนเขาเริ่มรู้ตัวและก็ยิ้มให้ผม ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เขาถามผมว่าชื่อไรผมบอ ผมบอกว่าผมชื่อเอนายละชื่ออะไรขาบอกว่าชื่อเอกผมก็บอกว่ายินดีที่รู้จักนะคับเขายิ้มตอนนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลยแล้วเราก้ไม่ได้คุยกันเลยหลังจากนั้นผมกับสาก็ไปกินข้ากัน เวลาผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพย์ดังขึ้น ผมก้ดูเบอเอะเบอแปลกๆๆเบอครกันผมก็รับสวัสดีคับมีเสียงตอบมาว่าเราเอกเองเอออเอกมีไรหรือโทมาออพอดีเราอ่านภาษาไทยไม่ค่อยรู้เรื่องอะกะว่าจะให้นายติวให้หน่อยได้เปล่าออได้สิวันไหนอะพรุ่งนี้เอกตอบออได้สิงั้นพรุ่งนี้เจอกันผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลย( กูเป็นรไปวะ)วันพรุ่งขึ้นเมื่อมาโรงเรียนผมก็เจอเอกแล้วก็บอกว่าตอนบ่ายคาบสุดท้ายแล้วกันพอดีไม่มีเรียนค่อยมาติวกันนะเขาบอกได้พอคาบสุดท้ยผมก็มาห้องสมุดโดยที่สาก็ไม่อยู่ไปกะเพื่อน พอเข้ามาที่ห้องสมุดเห็นเอกนั่งรอผมก็ถามว่านายรอนายยังเขาบอกว่าสักพักแล้วเราก็ติวภาษาไทยให้เขาแต่ผมสังเกตุว่าเขามองหนาผมตลอดไม่ยอมดูหนังสือผมเขินมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หรือว่าเราอายมันวะไม่นะเราเป็นผู้ชายนะเอกบอกว่าหน้าเอหวานดีนะผมบอกว่าจริงปปะแล้วก็บอกว่าติวติวเถอะ เย็นวันนั้นติวเสร็จเอกก็บอกว่าไปวันนี้เดี๋ยวเอกไปส่งนะผมบอกว่าไม่เป็นไรหอไกลนี้เองเขาบอกว่าไม่เอานายมาติวให้เราผมบอกว่าโอเคได้ๆเขาบอกว่ารอแป๊บนะเขาไปเอารถมาลืมบอกไปว่าเอกรวยมากผมขึ้นรถและเราก้ได้รู้จักกันมากข้นและเราก็ไปกินข้าวกันพอผมกลับมาที่หอผมก็คิดถึงเขาผมบ้าไแล้วคิดถึงผู้ชายผมกับเอกเราสองคนก็สนิดกันมากขึ้นแต่ไม่ค่อยมีคนรู้เพาะผมเวลาอยู่ที่ห้องเรีนเราไม่ค่อยคุยกันสักเท่าไหร่อาสัยคุยโทรศัพกัน
วันเวลาผ่าไปผมกับสาก็เลิกคบกันโดยปริญายเนื่องจากต่างไม่มีเวลาให้กันสาอยากเรียนหมอเขาเลยทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการเรียนส่วนผมขอแค่เอ็นติด ประมาณมอ6เทอมสองก็ถึงช่วงลอยกระทงกันเพื่อนในห้องก็พากันไปทำกระทงขายเอาเงินเข้าห้องผมก้ไปช้วยทุกคนต่างไม่เห็นเอกเพาะเอกต้องไปทำธุรกับที่บ้านเวาประมาณจะเที่ยงคืนแล้วเพื่อนผมทุกคนก็เลิกขายกระทงไปลอยกระทงกันอย่างสนุกแต่ผมก็นั่งมองแม่น้ำคนเดียวเสียงโทรศัพดังขึ้นเอกโทมาดีใจมากขอบอกแต่เก็บอาการผมถามว่าว่าไงมึง มึนบอกว่ามึงอยู่ไหนผมบอกว่าออยู่ที่งานมันถามผมว่าลอยกะทงยังผมบอกว่ายังมันบอกว่ารอกูแป็บนะเดี๋ยวกูไปออลืมบอกไปปเราเริ่มสนิดกันมากขึ้นประมารตีสามกว่าเพื่อนผมกลบหมดแล้วไม่ค่อยมีคน อากาศเริ่มหนามากๆๆผมนั่งคิดอะไรเพลินๆ เสียงหนึ่งดงขึ้นรอกูนานปะเจ้าของเสียงคือเอกผมมองหน้ามันและก็นิ่งมันบอกว่ามึงงอนทำยังกะเป็นผู้หยิงเลยนะผมเลยบอกมันไปว่าเลวละมึงมันชวนผมไปลอยกะทงผมก็เลยถามมันว่าอาวแล้วแฟนมึงอะมันบอกว่าก็มึงไงผมงงอะไรของมึงอีกละแล้วมันก้หัวเราะ แล้วผมกบมันก็นั่งคุยกันจนเกือบจะตีห้าแล้วคุยกันทุกเรื่องมันบอกผมว่ามันไปอยู่อังกริดตั้งแต่แปดขวบมันบอกว่าวลากูอยู่กับมึงแล้วรู้สึกดีจังวะทั้งๆที่ตอนนั้นมันก็คบผู้หญิงคนหนึ่งผมก็งงกับมันนะผมบอกว่างั้นกุกลับหอแล้วนะมันบอกว่ามันจะไปส่งผมได้ดิพอมาถึงหอมันบอกว่าไม่อยากขับรถกลับเลยอะบ้านไกลง่วงมากผมก็เลยชวนเป็นมรรยาทมนอนหอกูก็ได้นะมันก็ยิ้มแล้วเดินนำหน้าผมเลยผมไห้มันไปอาบน้ำก่อนผมก็พยามหาเสื้อผ้าให้มันใส่พอมันออกมาผมก้ขาไปอาบน้ำออกมาเห็นมันหลับแล้วผมผมก็นอนข้างมันผมยังไม่หลับดีผมรู้สึก่ามีมือหนึ่งมากอดผมไวแน่นเลยและก้หอมผมผมกลัวก็กลัวไม่เคยนิคับแล้วมันก้บอกว่าอยากให้เป็นแบบนี้นานๆๆๆๆ พอตอนเช้าผมก็ตื่น่อนแต่ไม่เห็นเอกอาวมันไปไหนวะเนี๋ยออมันลงไปเอาชุดนักเรียนในรถมันขขึ้นมาแต่ตัวจะไปเรียนผมก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปเรียนเราสองคนก้ไปโงเรียนพร้อมกัน ตอนที่2รักที่ทรมาณทั้งสอง ขอบคุณมากครับ สุดยอด ได้อารมณ์ ตอนที่2รักที่ทรมาณทั้งสอง
หลังจากวันงานลอยกระทงความสมพันของเราทั้งสองคนเริ่มเป็นไปทางที่ดี แต่ผมก้ไม่รู้ว่ามันคิด อย่างไงกับผมในเมื่อทุกวันนี้เราก็เป็นเหมือนเพื่อนกันมาดดบตลอด ผมก็จบมอหกมันก้จบมอหกเช่นกัน มันสอบติดมหาลัยแถวสยามส่วมผมก็สอบติดที่เดียวกับมันแต่คนละคณะมันเรียนคระวิทศวะคับ เราก้เจอกันเกือบทุกเย็นไปวิ่งกันว่ายน้ำกันแล้วก้กินข้าวด้วยกันและมีวันหนึ่งมีเพื่อนเอกมาถามผมว่ามึงเป็นแฟนกะเอกรือเอผมบอกว่าเปล่าไอ้บ้าเป็นไปได้ไงกุผุ้ชานนะโวยมันบอกผมว่าเห็นมึงสนิดกับมันเป็นพิเสดนิผมก้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้มันฟังเอกก้บอกว่าจะไปแคไรผมก็งงมันพุดต่อว่ากูไม่ได้เปนเกมึงก้ไม่ได้เปนจริงปะแล้วมันก้หัวเราะ55555555555555555 ผู้หยิงในคระเอกจีบมันเยอะทั้งหล่อและรวยนิใครละจะไม่อยากได้จริงปะแต่เอกก้ไม่ได้สนใจมีอยู่วันหนึึ่งผมกับเอกได้คุยกันทางโทรศัพเอกบอกผมว่าเอคืนนี้เรามีอะไรจะคุยด้วยนะผมก็บอกได้ดิคืนน้นผมรู้สึกตื่นเต้นมากผมก้นั่งรอโทศัพท์มันประมาณสี่ทุ่มก็มีเสียงโทศัพดัขึ้นเอที่เอกนะผมก็บอกว่าคับมีไรเอก เอกก็เงียบคือว่าคือว่าผมก็ถามว่าคือว่าไรเอกก้บอกว่ากูชอบมึงวะผมก้อึ่งดิคับผมตอบว่าเออแล้วไง มันก็บอกวากุชอบมึงตั้งแต่วันแรกที่กูเจอมึงละผมแอบยิ้มดิคับแล้วมันามผมว่ามึงคิดยังไงกะกูผมตอบว่าก็ก็ชอบวะมันบอกผมต่อว่าแต่ยังไงกูก็ต้องแต่งงานเพาะที่บ้านอยากมีหลายผมก็บอกมันว่าเราก้เป็นเพื่อนกันก้ได้มันเงียบแล้วมันก็เล่าว่าถ้าเป็นเพื่อนกันยังไงกูก็อดที่จะคิดถึงมึงไม่ได้หรอกผมเริ่มเงียบแล้วถามมันว่ามึงจะเอายังไงว่ามาเลยดีกว่ามันบอกว่าเราควรที่จะห่างกันไม่คุยกันไม่ยุ่งกันผมก็เลยบอกว่าได้ถ้ามึงอยากได้แบบนั้น แล้วผมก็ตัดสายทิ้งพอว่างสายเสร็จผมร้องไห้เลยคับไม่รู่าน้ำตามันออกมาจากไหน วันรุ่งขึ้นผมไปเรียนเรียนแบบไม่มีสติเลยคับคิดถึงแต่เรื่องมันจนเพื่อนถามว่าเอมงเป็ไรวะผมบอกว่าเปล่ากุไม่ได้เป็ไรกินข้าวก็กินไม่ได้เลลยอะคับมันจุกที่อกอะคับ เจอหน้าเอกจากคนที่เคยสนิทกันยิ้มให้กันวันนี้แม้แต่หน้าเราทั้งสองคนก้ไม่มองกันเลยคับผมอึดอัดมากแต่ทุกวันที่เป็นแบบนี้ผมค่อยถามเพื่อนเอกว่าเอกเป็นไงบ้างวะมันก้บอกว่าไม่รู้ไปอกกหักจากไหนมาไม่แดกข้าว นั่งเมอเวลาเรียน ผมคิดว่าไม่ใช่เราคนเดียวนะที่เป็นเอกก้เป็นสามวันผ่านไปก็มีข้อความเข้าเรื่องผมออปกติเอกกะผมจะส่งข้อความหากันทุกคืนข้อความปรากดว่าเอกลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้หรือเปล่าผมก้อึ้งๆคับตอบกลับไปว่านายว่าไงอะที่เป็นอยู่แบบนี้นายสบายใจหรือเปล่าละแ้วมันก้ร้องไห้ผมบอกว่าอย่างร้องไห้ดิเดี๋ยวกูร้งนะแล้วมันก้บอกกว่ากูไปหามึงได้ะผมก็บอกว่าได้มันก็ขับรถมาที่หอของผมคับพอมาถึงมันไม่พูดอะไรเอาแต่กอดผมแ้วก็ร้องไห้(ปกติมันถึกจะตายคับ)แล้วก้บอกผมว่าที่มันพูดแบบบนี้มันอยากตัดใจจากผมเพาะที่บ้านจะให้มันไปเรีนที่อังกริดคับไม่ไม่อยากทำให้ผมเสียใจผมก็บอกว่าชางมันเถอะเราทำเวลาที่เหลือให้มันดีที่สุดแล้วกัน
ก่อนที่มันจะบินไปเรียนต่อนนั้นมีเรื่องอีกมากมายที่เกิดขึ้นคับยังไงก็ช่วยติดตามด้วยะคับเพื่อนจะีคนเข้ามาในชีวิตพวกเราอีกหลายคนคับ... ขอบคุณครับ :lol ขอบคุณครับ :lol แล้วมาต่อนะครับจะคอยติดตามครับ ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ{:5_116:} ขอบคุณครับ ชอบบบบมากเลยค่ะ ก่มี สิ่งดีๆอยู่{:5_116:}{:5_116:}{:5_116:}{:5_116:} ชอบ รอติดตามอยู่ครับ มาเขียนต่ออีกนะครับ รอตอนต่อไปนะครับ
หน้า:
[1]
2