หนุ่มน้อยสุดแซบกับครูพละแสนดี(ขี้หึง). บทเริ่มต้น on.01 (ภาคต่อ เด็กน้อยได้กินของดีครูพละ)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พรรนิกา เมื่อ 2025-3-17 21:51**สรุปชื่อเรื่อง บอลขอเลือก หนุ่มน้อยสุดแซบกับครูพละแสนดี(ขี้หึง)ผู้เสนอก็คือ tan2 สรุปเป็นชื่อนี้นะครับ งั้นบอลให้พี่ tan2ถามอะไรก็ได้เกี่ยวกับน้องบอลและครูต้นได้3ข้อ แล้วน้องบอลจะมาตอบให้ ถามในความคิดเห็นนี้ได้เลยครับ แต่พี่จะให้ตอบในไหนบอกมาได้เลย หรือจะให้ตอบในความคิดเห็นนี้ก็ได้ครับ. อยากรู้จักน้องบอลกับครูต้นให้มากขึ้นก็ถามได้เลยครับ รับรองตอบตามความเป็นจริงครับ
*บอล*
*เช้าวันเสาร์ที่สดใส บอล หนุ่มน้อยนอนบิดตัวไปมาอยู่บนเตียง
"เช้าแล้วเหรอเนี่ย อยากนอนต่อจัง" * หนุ่มน้อยพูดพึมพำกับตัวเองที่ไม่อยากลุกจากเตียงนอน อันแสนสบายของเขา แต่ทะว่าบังเอิญวันนี้ดันมีนัดกับเพื่อนในห้องไว้ ว่าจะไปทำซุ้มถายรูปวันปัจฉิม ในวันจันทร์ที่จะถึงนี้ บอลก็เลยจำใจต้องลุกอย่างไม่เต็มใจ
"บอล บอลตื่นยังลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย"
เสียงผู้เป็นแม่เรียก พอบอลได้ยินก็รีบขานรับโดยทันที
"ครับแม่ บอลตื่นแล้วครับ แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ" พร้อมกับเปิดประตูให้ผู้เป็นแม่
"เดียววันนี้แม่กับพ่อต้องไปบ้านยาย กลับพรุ่งนี้เย็นๆนะลูก"
"อืมมครับ งั้นเดียวบอลขอติดรถไปลงหน้าโรงเรียนด้วยนะครับ"
"งั้นรีบๆอาบน้ำแต่งตัวเลย แม่รีบ"
"ค๊าบบบ รีบแล้วค๊าบบบ"
*หนุ่มน้อยพูดจบ ก็รีบยิบเอาผ้าเช็ดตัววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างลุกลี้ลุกลน
*ผู้เป็นแม่เห็นก็ยิ้มอย่างชอบใจ กับท่าทาง คำพูดอ้อนๆของผู้เป็นลูก ดูๆแล้วแม่คงจะภูมิใจในตัวบอลเขามาก ก็ทั้งนิสัยดี น่ารักขี้อ้อน พูดเก่งและเป็นเด็กดีตั้งใจเรียน แถมยังหล่อน่ารักขึ้นอีกด้วย ตอนนี้บอลเริ่มโตเป็นเด็กหนุ่มแล้ว จากที่เคยตัวเตี้ยกลับกลายเป็นสูงขึ้นมาก ผิวขาวปากแดงอมชมพูเป็นกระจับ แถมยังน่ารักขึ้นไปอีก*
*บอลอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รีบออกมากินอาหารเช้า ที่ผู้เป็นแม่เตรียมไว้
"รีบๆกินเลยนะลูก เดียวแม่สาย"
"ค๊าบบบ บนเก่งนะเราเนี่ย ว่าแต่พ่อไปไหนละครับ"
"อยู่หน้าบ้านโน้นนน กำลังเตรียมของขึ้นรถอยู่"
"อืมมม งั้นเดียวบอลรีบกินนะค๊าบบบ"
*และแล้วพ่อกับแม่ก็มาส่งบอล จากนั้นก็ขับรถออกไป ทิ้งให้บอลเดินเข้าโรงเรียนไปคนเดียว บอลได้นัดกับเพื่อนไว้ที่หอประชุม พอไปถึงก็เห็นเพื่อนมากันครบแล้ว สิ่งของที่เตรีบมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน วางกองกระจัดกระจายเต็มไปหมด โดยไม่รู้จะเริ่มต้นจัดการตกแต่งซุ้มจากตรงไหนก่อนดี *
*พอพร้อมแล้วทุกคนก็ลงมือทำ ยิบจับเครื่องไม้เครื่องมือคนละไม้คนมือเพื่อช่วยกัน งานยกของหนัก งานขึ้นโครงเป็นหน้าที่ของผู้ชาย ส่วนงานตกแต่ง ให้สวยงามเป็นหน้าที่ของผู้หญิง ส่วนบอลก็ช่วยยกของถือของ จัดนู้นจัดนี่ไปเรื่อยตามหน้าที่ของแต่ละคนที่ได้รับ
"ไม่ต้องยก มันหนักเดียวเรายกเอง" แคนเพื่อนชายที่แอบชอบบอลพูดห้ามไม่ให้บอลยกของหนัก แต่ทะว่าคนอย่างบอลไม่เคยเอาเปรียบเพื่อนก็เลยไม่ฟัง ยังยิบยกของส่งให้เพื่อนคนอื่นต่อ อย่างไม่สนใจไอ้เจ้าแคนมันแม้แต่น้อย
"เราบอกแล้วไงว่าไม้ต้องยกมันหนัก"
"ก็ไม่นะ เห็นไม่เรายกได้สบายเลย แคนทำหน้าที่ของแคนไปเถอะแค่นี้เรายกได้"
"พูดอะไรไม่เคยฟังกันเลยดื้อจริงๆ"
"ก็เราอยากช่วยนิ จะให้เรามายืนเฉยๆได้ไง"
"งั้นก็เอาเฉพาะอันเล็กๆพอ ส่วนอันใหญ่เดียวเรายกเองเข้าใจไหม"
"อืมม ก็ได้"
"ก็แค่เนี่ย ว่าแต่บอลยืนเฉยๆส่งยิ้มให้เราก็ได้นะ เดียวที่เหลือเราทำเองหมดเลย"
"ไอ้เหี้ยแคน ไอ้ทะลึ่ง"
*เด็กหนุ่มด่าไอ้เจ้าแคน ที่ชอบพูดทะลึง แต่ถึงจะด่ามันเท่าไหร คนอย่างไอ้แคนก็ไม่เคยสนใจ ยิ่งด่า มันก็ยิ่งยิ้มชอบใจ จนบอลต้องเหนื่อยกับการด่ามันทุกครั้ง ในทีสุดก็ต้องถอดใจไปเองทุกครั้ง และแล้วการจัดเตรียมซุ้มก็ผ่านไปด้วยดี จัดแต่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทางอย่างสวยงาม พร้อมใช้เป็นที่ถายรูปเก็บความทรงจำไว้เป็นที่ละลึก เหลือก็แต่เอาป้ายผ้าที่ต้องเอาไปติดไว้ที่เสา แต่เสามันดันสูงไปหน่อยเลยติดไม่ถึง ขนาดไอ้เจ้าแคนเอาเก้าอี้มารองยืนแล้วก็ยังไม่ถึงอยู่ดี ทุกคนกำลังยืนหาวิธีแต่ก็จนปัญญา
"มีอะไรให้ครูช่วยไหม"บอลเด็กหนุ่มหันไปมอง ใช่ครับคนที่พูดไม่ใช่ใครที่ไหน เขาก็คือ ครูกันต์ ครูคณิตหนุ่มหล่อที่แอบหลงรักบอลอีกคนด้วยเหมือนกัน แถมยังเป็นที่หมายป้องของครู และเด็กในโรงเรียนอีกด้วย ถึงจะหล่อสู้ครูต้นครูพละสุดหล่อของบอลไม่ได้ก็เถอะ แต่ทะว่าครูกันต์ก็หล่อไม่น้อยเลยเช่นกัน
"ไหนมีอะไรให้ครูช่วยไหม ยืนมองหน้าครูอยู่ได้"
"ใครมอง" บอลพูดขึ้นทันควัน
"ก็เห็นอยู่ว่ามอง หลงความหล่อครูละสิ"
"แหวะ นี่นะหล่อครูอยากช่วยใช่ไม่ งั้นเอาป้ายผ้าขึ้นไปติดให้หน่อยสิ เดียวจะได้หล่อขึ้นอีก"
"นึกว่าอะไร เรื่องง่ายๆแค่นี้เองสะบาย"
*เด็กทุกคนต่างยืนมองกันเงียบ ได้แต่ยืนฟังครูคณิตเถียงกันไปมากับผู้เป็นเพื่อน ทุกคนต่างก็ดูมึนงงกันใหญ่ เพราะไม่คิดว่าเพื่อนของเขาจะสนิดกับครูคณิตขนาดนี้
*และแล้วครูคณิตหนุ่มหล่อก็จัดการ ติดป้ายผ้าจนเสร็จอย่างง่ายดาย เด็กๆทุกคนต่างก็ดีใจกันใหญ่ ในที่สุดซุ้มปัจฉิมก็เสร็จเรียบร้อยสมบรูณ์ บอลเด็กหนุ่มเห็นถึงกับยิ้มจนหน้าบาน
"ยิ้มอะไร"ครูคณิตถามเด็กหนุ่ม
"แอบปลื้มครูก็บอกมาเถอะ ไม่เห็นต้องเขิน"
"ใครเขิน ครูอย่ามโนขอร้อง"
"ก็เห็นยืนยิ้มจนหน้าแดงไปหมดแล้วนิ"
"บอลก็แค่ยิ้มทั่วไปเฉยๆ ไม่เห็นจะหน้าแดงตรงไหน"
"แล้วไป นึกว่าเขินครู อะเสร็จเรียบร้อย งั้นแยกย้ายกันกลับบ้านได้แล้ว"ครูคณิตพูด
*เด็กๆทุกคนต่างก็เก็บสัมภาระ เสร็จแล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง เหลือแต่บอลหนุ่มน้อยที่มีนัดกับครูต้นไว้ว่าจะไปหา ก็รีบเดินออกไป จนมาถึงโรงยิม
"เดียวบอลจะไปไหน ให้ครูไปส่งนะ"
"ไม่บอลมีนัดแล้ว"
"ครูต้นอีกแล้วใช่ไหม"
"อืมม แล้วครูจะทำไม"
"ให้โอกาสครูบ้างไม่ได้รึไง แค่ขอไปส่งบ้างก็ได้"
"แล้วทำไมบอลต้องให้ครูไปส่ง"
"ก็ครูชอบบอลไง"
"แต่บอลไม่ได้ชอบครู และไม่มีวันที่จะชอบอีกแล้ว"
"แต่ครู...."
"ไม่มีตงไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นครับ บอลขอร้องละครูเลิกมายุ่งกับบอลสักทีเถอะ บอลเบื่อ"
*เด็กหนุ่มพูดจบ กะจะหันหลังเดินจากไป แต่ทันใดนั้นครูคณิตหนุ่มหล่อ ได้จัดการรวบเอวเด็กหนุ่มเข้ามากอดไว้จนแน่น ทำเอาเด็กหนุ่มตกใจโดยไม่ทันได้ตั้งตัว พยายามดิ้นเท่าไหรก็ไม่เป็นผล ยิ่งดิ้นเท่าไหรครูกันต์ก็ยิ่งกอดรัดแน่นกว่าเดิม
"ปล่อยบอลเดียวนี้ ครูคิดจะทำอะไร"
"ขอ2นาที ขอครูกอดเราแค่สองนาที ครูขอแค่นี้จริงๆ ต่อไปครูจะไม่ขออะไรบอลอีกแล้ว"
*ครูกันต์พูดอ้อนวอนเด็กหนุ่ม พอได้ยินเช่นนั้นบอลผู้ไม่เคยทันคนก็หยุดดิ้น ให้ครูคณิตกอดอย่างง่ายดาย โดยที่บอลหารู้ไหมว่าสิ่งที่ครูกันต์กำลังทำอยู่คือแผ่นของครูกันต์เอง ใช่ครับครูกันต์เห็นครูต้นเดิมมา โดยที่บอลก็ไม่รู้เลยแม้แต่น้อย ครูต้นเห็นทุกอย่างเต็มสองตา แถมยังโดนครูกันต์เจ้าเล่ ทำหน้าเยาะเย้ยใส่อีกด้วย ส่งสายตาหยามใส่ครูต้น แต่แล้วบอลก็ใช่ทีเผลิอ ผลักตัวจนหลุดออกมาได้
"ทีหลังครูห้ามทำแบบนี้อีกเด็ดขาด บอลไม่ชอบ"
*บอลพูดต่อว่าครูกันต์จนหน้าเสีย และแล้วบอลก็หันหลังจะเดินออกไป และสิ่งที่บอลไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น สายตาของบอลสบตากับครูต้นเข้าเต็มๆ. ทำเอาบอลเองถึงกับตกใจอ้าปากค้าง
"ครู..."
*บอลถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นครูต้นยืนอยู่ต่อหน้าต่อตา ครูต้นเดินเข้ามาหา พร้อมกับจับมือ
"กลับบ้านกัน"คำพูดสั่นๆแต่ฟังแล้วน่ากลัว
"ครับ..."
*ครูต้นหนุ่มสุดหล่อ จับมือบอลแน่นแล้วจูงออกไป แต่เรื่องมันดันไม่จบ ครูกันได้คว้ามือบอลอีกข้างเอาไว้ จนมือบอลหลุดออกจากมือครูต้น ทำเอาตัวบอลเองเซไปหาครูครูกันต์เต็ม บอลพอทรงตัวได้ก็รีบสะบัดมือครูกันต์ออกอย่างไว แต่ทันใดนั้น ครูต้นไม่รอช้าพุ้งเข้าจับคอเสื้อครูกัน พร้อมกับดันตัวครูกันต์ไปชนกับกำแพงโรยิมโดยทันที
"อย่ามายุ่งกับบอล ไม่นั้นผมไม่เอาคุณไว้แน่"ครูต้นพูด
"แล้วทำไม่ผมจะยุ่งไม่ได้ละ ในเมื่อผมก็ชอบบอลเขา"
*ครูต้นยกมือง้างจะต่อยหน้าครูกันต์ แต่ดีที่บอลได้ห้ามไว้ทัน
"อย่าครับ บอลขอร้องอย่าให้เป็นเรื่องเลยครับ"เด็กหนุ่มร้องไห้พร้อมกับพูดขอร้องจนปากสั่น ครูต้นเห็นถึงกับมือไม้ออน มองหน้าเด็กหนุ่มอย่างอาวร แต่ทันใดนั้นครูกันต์เจ้าเล่เล่นทีเผลิอ กำหมัดแน่นต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของครูต้นเข้าเต็มๆ ทำเอาครูต้นล้มลงไปกับพื้น แถมครูกันต์ยังจะเข้าไปซ้ำอีก แต่ตัวบอลเองรีบวิ่งเข้าไปขวางไว้ทัน จนครูกันต์ถอยออกไป ครูต้นลุกขึ้นจะเข้าไปต่อยครูกันกลับแต่โดนบอลดึงมือเอาไว้
"ถ้ายังไม่หยุดกัน ต่อไปบอลจะไม่มาให้เห็นหน้าอีกเลยคอยดู"
*เด็กหนุ่มพูดไปร้องไห้ไป จนน้ำตานองหน้า ครูต้นแค่ได้ยินได้เห็นก็แทบจะขาดใจ เข้าโผกอดลูบหน้าเช็ดน้ำตาอย่างอ่อนโยน โดยทีบอลเองก็กอดตอบอย่างเต็มใจ ครูกันต์ที่ยืนมองถึงกับหน้าหายหันหลังเดินออกไปอย่างง่ายดาย แต่ก่อนไปก็พูดทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า
"นี้มันแค่เริ่มต้น ผมจะเอาบอลมาให้ได้คอยดู"
แค่นี้ก่อนนะครับ รอตอนต่อไปเร็วๆนี้ อย่าลืมแสดงความคิดเห็นให้กำลังใจกันด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ โคตรสนุกชอบมาก น้องบอลโตขึ้น เนื้อเรื่องก็สนุกขึ้นตามชอบบบบ เยี่ยมครับ น่าจะเป้น ศึกชิงนางละสินะ เย้ภาคใหม่มาละ ขอบคุณครับ อ่านเพลินเลย ขอบคุณครับ บอลโตมาแล้วน่าร๊กมากค๊าบ ครูต้นจะตามหึงไหวไหมแบบนี้ ครูกันต์จะเป็นยังไงต่อ ครูกันต์จะเป็นยังไงต่อ ครูกันต์เอ้ยยเปนหม๋อยแชม แตดเขาอีกแล้วววว {:5_117:}ขอบคุณมากนะครับ ต้องหล่อหรือน่ารักขนาดไหน ครูหนุ่มสองคนถึงกับต่อยกันเพื่อแย่งน้องบอล ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณครับ ลุ้นตอนต่อไป {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆเลยครับ