แอบเล่นเสียวในโรงหนัง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย mkm98 เมื่อ 2025-4-30 15:45โรงหนังรอบดึกแทบไม่มีคน เหลือแค่เสียงลมหายใจในความมืด กับแสงจากจอหนังที่วูบวาบเป็นจังหวะ พีมกับพัทนั่งติดกันตรงแถวหลังสุด ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครเห็น พัทเอนหลัง สายตาเหลือบมองเพื่อนสนิทข้างตัว—พีมใส่เสื้อยืดรัดตัว กางเกงวอร์มบางๆ ที่แทบจะไม่ปิดอะไรเลย
พัทกระซิบถาม “ร้อนปะวะ”
พีมหัวเราะ “เออ แม่งร้อนฉิบ” แล้วค่อยๆ ถลกเสื้อขึ้น เช็ดเหงื่อจากซอกคอ เผยผิวขาวๆ ชื้นเหงื่อแวววาว พัทมองแล้วเงี่ยนวูบอย่างบอกไม่ถูก ใจมันเต้นแรง ไม่ใช่เพราะหนัง... แต่เพราะอยาก “เล่น” อะไรที่มากกว่านี้
มือของพัทค่อยๆ วางลงที่ต้นขาพีมเบาๆ แกล้งๆ พีมหันมามองตา แล้วไม่ได้ปัด ไม่ได้ดึงออก มีแต่รอยยิ้มมุมปากอย่างท้าทาย พัทเลยได้ใจ ลูบขึ้นสูงอีกนิด...จนเกือบแตะของที่ตุงอยู่ใต้กางเกงวอร์ม
พีมกระซิบเสียงแหบ “ลองดิ...”
คำสั้นๆ แม่งเหมือนเขี่ยไฟในใจพัทให้ลุกพรึ่บ มือมันล้วงลงไปทันที สัมผัสกับเนื้อร้อนๆ แข็งตุงเต็มมือ เสียงหายใจของพีมเริ่มแรงขึ้น เบาแต่เร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
พัทรูดเบาๆ ใต้กางเกง พีมเกร็ง กัดปากตัวเองแน่น แต่ก็แหกขาออกเล็กๆ ให้ง่ายต่อการเข้าถึง เสียงหนังในจอไม่ได้อยู่ในหัวใครอีกต่อไปแล้ว มีแต่เสียงลมหายใจแรงๆ กับจังหวะมือที่ขยับเข้าออกช้าๆ ดิบๆ ใต้กางเกงวอร์ม
พีมเอียงตัวมาหาพัทแล้วกระซิบ “กูอยากลองมึงว่ะ...”
คำพูดนั้นเหมือนกับสัญญาณ พัทมองซ้ายขวา ไม่มีใครอยู่แถวหลัง เขาดันพีมให้หมุนตัวหันหลังช้าๆ บนเบาะ แล้วค่อยๆ ถกกางเกงวอร์มลง เผยก้นเนียนๆ ชื้นเหงื่ออยู่ตรงหน้าแบบเต็มๆ
ไม่มีคำพูด ไม่มีเสียง มีแค่มือหยาบของพัทที่ลูบวนบนแก้มก้น แล้วแหวกเบาๆ สำรวจ พีมเกร็งนิดๆ แต่ไม่หนี เสียงหายใจสั่นเครือเหมือนท้าให้พัทลุยต่อ
พัทควักของตัวเองออกมา มันแข็งจนปวดตุบ เขาเอาหัวดันแทรกเข้าไปช้าๆ พีมกัดฟันแน่น มือขยุ้มเบาะด้านหน้า “อึก…แม่งเสียว...” เสียงกระซิบพร่าๆ ทำเอาพัทแทบบ้าตาย เขาเริ่มกระแทกเข้าออก ช้าๆ แน่นๆ จนเสียงเนื้อกระทบกันดังแผ่วในความมืด
กลิ่นเหงื่อ เสียงลมหายใจ และแรงกระแทกที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันเร้าไปหมด พีมครางในลำคอ หน้าเหยเก แต่ดวงตาแม่งลุกวาบด้วยไฟเงี่ยน พัทจับเอวแน่น กระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเบาะโยกน้อยๆ เป็นจังหวะ
เสียงในโรงหนังยังเล่นอยู่ แต่สำหรับพีมกับพัท ไม่มีหนังเรื่องไหนเร้าเท่านี้อีกแล้ว พอถึงจุดสุดท้าย พัทกัดฟันแน่น ซอยถี่ๆ จนพีมกระตุก เสียงครางต่ำๆ หลุดออกมา “อาา…โคดดี...” แล้วทั้งสองก็นั่งนิ่งซบกันในความมืด มีแต่ลมหายใจร้อนๆ กับความรู้สึกที่ไม่มีใครลืมลง
หน้า:
[1]