เสน่หาพ่อหม้าย ตอนที่ 3

Maximam · โพสต์ 2024-10-13 23:49:00

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2024-10-13 23:49

เช้าวันรุ่งขึ้นเวลา 10.00 น.

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่างกายที่เปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มและมีไอ้เต๋า
ที่นอนกอดผมอยู่ ตอนมันหลับนี่ก็หล่อดีเหมือนกันนะ ผมจูบมันลงไปที่แก้ม
แล้วค่อยๆลุกออกจากเตียงมาหยิบผ้าขนหนูไปนุ่งและเข้าห้องน้ำจัดการตัวเอง

"เชี้ย ทำไมไม่นุ่งผ้าหรือใส่เสื้อคลุมดีดี ไม่อายไง"
ผมอุทานและด่าไอ้เต๋ามันไปเพราะมันเดินแก้ผ้าไม่อายอะไร อย่างว่าแหละเนอะ
ก็มันเป็นทหารสายเถื่อนด้วยนี้เรื่องแบบนี้มันคงไม่อาย
"เอ้า...อายทำไม มึงก็ทั้งอม ทั้งดูด ทั้งเลีย มาครบหมดแล้ว อีกอย่างผัวเมีย
กันจะอายกันทำไม"
"ใครเมียมึง"
"ก็มึงไง หรือจะให้กูรื้อฟื้น"
ไอ้เต๋าเข้ามากอดผมที่ด้านหลังพร้อมกับดึงผ้าขนหนูผมออกและจับลำควย
ของผมรูดขึ้นรูดลง ....
"ไปอาบน้ำได้ลงไปกินข้าว เสื้อผ้ากูในตู้ถ้ามึงใส่ตัวไหนได้ก็เลือกเลยนะ"
"ครับเมีย"
"เชี้ยเต๋า"
ความกวนตีนของมัน มันตีก้นผมก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป

ที่โต๊ะอาหารน่าจะเป็นอาหารเพลแล้วหละ เช้านี่ที่บ้านเงียบๆ ผมที่ลงมาก่อน
และเจอป้ายุ้ยกับลุงป๋อซึ่งเป็นแม่บ้านและพ่อบ้านของบ้านผมกำลังคุยกันเรื่อง
ของผมโดยที่ลุงป๋อพูดขึ้นมาก่อนว่า...
"นี่ ยายยุ้ย ข้าหละไม่เข้าใจเลย หล่อๆ แมนๆ ล่ำๆ อย่าางคุณเต๋าและคุณหนู
ของพวกเราจะเป็น เอ๊ย จะมีไรกัน มื่อเช้าข้าเปิดประตูห้องคุณหนูคิดว่าคุณหนู
ตื่นแล้วเลยจะเก็บผ้าและที่นอนแต่ก็ดันเห็นคุณหนูโดนคุณเต๋ากอด ข้าหละ หึย
ขนลุก"
ทันใดนั้นป้ายุ้นก็พูดขึ้นว่า...
"โธ่... ไอ้ไดโนเสาร์ ไอ้เต่าล้านปี ไอ้ซากฟอร์สซิล ไอ้สัตตว์ทะเลน้ำลึก"
"เดี๋ยวๆ ยายยุ้ย แกด่าอะไรข้าเนี่ย"
"ก็ด่าไอ้สัตว์โลกที่พัฒนาแค่การอยู่รอดไง น่าจะสูญพันธ์ุไปพร้อมไดโนเสาร์
นะแกตาป๋อ โลกเขาไปกันไหนต่อไหนแล้ว เสรีภาพทางเพศอะเข้าใจไหม"
"จริงลุง ป้าพูดถูก ชายรักชายน่ารักออก"
เด็กสาวอีก 2 คนที่ช่วยตั้งโต๊ะก็พูดขึ้น ผมก็รู้สึกดีที่คนในบ้านเขายังโอเคกับสิ่ง
ที่ผมเป็น แต่ลุงป๋อก็ยังพูดว่า...
"แต่ข้าว่า ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี มนุษย์ต้องดำรงเผ่าพันธ์ุต่อไปนะเว้ย"
"จะด่าควยก็สงสารควาย เพราะควายมันยังฉลาด แกรู้จักไหมการอุ้มบุญ คนมี
เงินเขาก็ขยายพันธุ์ด้วยวิธีนี้ทั้งนั้น และแกคิดไหมว่าถ้าคุณหนูได้ยินจะรู้สึกไง"
"นั้นสิหรือลุงรังเกลียดคุณหนู"
"เฮ้ยยย ไม่ใช่ ถ้าไม่ได้คุณหนูออกเงินค่ารักษาให้ไอ้ยักษ์ตอนนั้นที่เจ้าสัวไม่อยู่
ไทย ป่านนี้ลูกข้าคงตายไปแล้ว แค่เสียดายควาามเป็นชายของคุณหนู"
"เปิดให้ให้กว้างตามโลกที่มันเปลี่ยนตาป๋อ ฉันช่วยซ้อเลี้ยงคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก
จนโตเป็นหนุ่มขนาดนี้ ฉันนี่แหละที่มั่นใจว่าต่อใหห้คุณหนูเป็นเกย์คุณหนูก็จะ
ดูแลลูกน้องอย่างพวกเราได้ดีไม่แพ้ท่านเจ้าสัวและซ้อกานดา ไปอีหนูไปตาม
คุณหนูและคุณเต๋ามาทานข้าวได้แล้ว"
"จ้ะป้า อะคุณหนูลงมาพอดี"

ผมเเกล้งเดินลงมาใหม่เพื่อไม่ให้ทุกคนลำบากใจว่าผมมาได้ยินที่เขาพูดกันและ
เต๋าก็เดินตามลงมาในขณะที่ผมกับเต๋ากินข้าวกันอยู่นั้นป้ายุ้ยก็ถามผมว่า....
"เย็นนี้คุณหนูจะทานอะไรพิเศษไหมคะ เดี๋ยวป้าได้ทำไว้ให้"
"ไม่เป็นไรครับป้า เดี๋ยวผมจะออกไปบริษัทอาจแวะไปทานข้าวที่บ้านเต๋าครับ"
"ได้ค่ะนั้นเดี๋ยวป้าไปเอาเสื้อผ้าของคุณหนูลงมาซักให้ก่อนนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ของผมกับเต๋าผมซักเองหมดแล้วครับ เออมึงเดี๋ยวกินข้าวไปก่อน
กูไปเอาชุดเครื่องแบบมึงออกตากแดดก่อนตากตรงระเบียงเดี๋ยวไม่แห้ง"
"เดี๋ยว มึงกินก่อนก็ได้กูมีหลายชุดไม่แห้งก็ชั่ง"
"ไม่ได้ บ่ายนี้ป้ายุ้นต้องรีดผ้าทุกคนจะได้รีดพร้อมกันทีเดียว กินไปก่อน"

เมื่อต้อมลุกออกไปที่ห้องเพื่อเอาชุดของเต๋าลงมาตาก เต๋าก็คุยกับป้ายุ้ยและคน
ในบ้านว่า...
"เขาซักผ้าเองหรือครับป้า ผมคิดว่าคุณหนูอย่างมันมีคนทำให้ทุกอย่าง"
"โอ๊ยคุณเต๋า คุณหนูเขาซักเสื้อผ้าของเขาเองมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ โดยเฉพาะ
กางเกงในแกไม่เคยเอาให้คนใช้ซักเลย"
ลุงป๋อชิงพูดขึ้นก่อน เต๋าจึงถามต่อว่า...
"มันหวงของเปล่าลุง กางเกงในมันเสื้อผ้ามันมีแต่ของมีราคา"
ป้ายุ้ยกำลังจะตอบ ลุงป๋อก็ชิงตอบเองซะอีก....
"ไม่เลยครับ คุณหนูถูกสอนมาดีครับ ของใช้ส่วนตัวถุงเท้ากางเกงในซ้อท่าน
จะสอนให้คุณหนูซักเอง จะมีก็แค่รีดผ้านี่แหละครับที่คนใช้รีดให้ แต่ถ้าวันไหน
ที่ว่างคุณหนูก็จะรีดเองครับ นี่นะใครได้คุณหนูของพวกเราไปนี่แบบโชคดีมาก
คุณเต๋าอย่าให้หลุดมือไปได้นะครับ"
ป้ายุ้ยกับเด็กสาวอีกสองคนถึงกับงงกับที่ลุงป๋อพูด สงสัยจะเริ่มเข้าใจ

ช่วงบ่ายวันนี้ผมกับเต๋าก็แวะไปที่บ้านของเต๋าเพื่อรับต้อม(ลูกของเต๋า)ออกมาเที่ยว
ด้วยกัน ดูท่าหนูต้อมจะดีใจมากเมื่อได้เจอกับต้อม เขานั่งตักต้อมที่นั่งข้างคนขับ
"ต้อมอยากกินอะไรครับบ่ายนี้"
ต้อมเอ่ยถาม
"หนูอยากกินไอติมครับพ่อต้อม"
เต๋าแอบยิ้มแบบพอใจที่รู้สอนง่าย เขาจึงแกล้งดุลูกชชาายว่า...
"เรียกอาเเบบนั้นหละครับ เห็นไหมหน้าแดงหมดแล้ว"
"เอ้าก็หนูอยากมีพ่อสองคนเลยนี่ครับ นะครับพ่อต้อม พ่อเต๋า"
พ่อลูกทำงานกันเป็นทีมแบบนี้ ผมเองก็คงต้องยอม

ที่ศูนย์การค้า ก่อนจะไปกินของหวานผมกับเต๋าก็พาหนูต้อมไปหาอาหารจานหลัก
ทานกันก่อนแต่ดูเหมือนว่าเต๋าและผมยังอิ่มกันอยู่ส่วนหนูต้อมก็เหมือนจะทานมื้อเที่ยง
กับปู่และลุงมาเเล้ว นั้นเราสาามคนก็เดินไปที่ร้านไอศครีมสีแดงๆเลยละกัน
"อรร่อยไหมครับหนูต้อม"
ผมเอ่ยถามลูกชายของเต๋าที่กินไอติมอย่างอร่อย
"อร่อยมากครับพ่อต้อม หนูมีความสุขมากเลยที่พ่อเต๋ากับพ่อต้อมและหนูอยู่กัน
แบบพร้อมหน้า"
อันนี้ผมดูออกเลยว่าเด็กคนนี้ขาดความอบอุ่นจริงๆ เด็กที่เกิดมาบนความไม่พร้อม
ซึ่งพ่อก็ต้องเรียนต่อ ส่วนแม่ก็ทิ้งไปตั้งแต่หลังคลอด 7 วัน โดยที่สร้างแผลปมใหญ่
เอาไว้ให้ลูกแบบที่ไม่คิดจะรักษา หากไม่มีปู่กับลุงและก็ใบปอ แชมเป้มาช่วยดูแล
ผมก็ไม่อยากจะคิดเหมือนกันว่าเด็กคนนี้จะโตมาอย่างไร

หลังจากที่กินติมเสร็จผมกับเต๋าก็พาหนูต้อมออกมาเดินเล่นเพื่อให้หนูต้อมรู้สึกอบอุ่น
จนกลายเป็นว่าผมกับเต๋าเป็นพ่อเกย์แม่เกย์ที่พาลูกออกมาเที่ยวซึ่งมันก็ดูอบอุ่นดี
"อะนะ อะนะ ว่าไงย่ะพ่อแม่ลูก"
ใบปอกับแชมเป้มาเจอกับพวกผมเหมือนว่าสะกดรอยตาม ผมจึงถามไปว่า...
"เป็นไปตามแผนเลยไหมแม่สื่อแม่ชัก"
"อะ ถ้าไม่ใช้วิธีนี้แกจะยอมเจอไอ้เต๋าไหม หลบหน้าหลบตากันมา 7 ปีแล้วนะมึง"
แชมเป้พูดขึ้น ใบปอจึงเสริมขึ้นว่า...
"ใช่มึง รู้ไหมหลานรักของกูจะเป็นเด็กมีปัญหา"
"เดี๋ยวเพื่อนรักทั้ง สอง อยู่กับลูกกระผมช่วยพูดจาเพราะๆนิดนึงเดี๋ยวลูกผมจำ"
เต๋าพูดขึ้นมาเพราะว่าคำศัพย์ไทยแท้มันหลุดออกบ่อย แต่หนูต้อมก็พูดขึ้นว่า...
"ไม่เป็นไรครับพ่อ หนูแยกแยะออก ลุงเต๋อสอนอย่าเอาลุป้าปอและป้าแชมป์
เป็นแบบครับ คำไม่เพราะเอาไว้ว่าพูดได้กับเพื่อนในวัยที่พร้อม แต่ถ้าไม่พูด
ก็จะดูน่ารักมากครับ"
"นั่น นั่นไง พี่เต๋อสอนหลานแบบตีวัวกระทบคลาด"
ใบปอพูดขึ้นดูท่าหนูต้อมจะสอนง่ายเเละเข้าใจอะไรได้ดีตอนนี้เขามีความสุขมาก

ในขณะที่พวกเราพาหนูต้อมไปเล่นที่สวนสนุกและพามาซื้อของต่อ แขกที่ไม่ได้
อยากเชิญก็โผล่มา
"เต๋า ชุดนี้หนูต้อมน่าจะใส่ได้นะ"
"อือ แต่ราคานี่ดิ"
"ไม่เป็นไร ก็ลูกเรียกต้อมว่าพ่อแล้วนี่ ซื้อให้ลูกจะเป็นไรไป ไหนครับหนูต้อม
มาลองชุดนี้หน่อยไหมพ่อซื้อให้ครับ"
"พ่อเต๋าจะว่าไหม"
หนูต้อมหันมาพูดกับผมและมองที่เต๋า ผมจึงพูดกับเด็กน้อยไปว่า...
"ไม่ว่าหรอกครับ ลองว่าสิเดือนนี้ทั้งเดือน อด"
"ไม่เป็นไร เมื่อคืนคุ้มแล้ว"
"อย่าบอกนะเมื่อคืน ป๊าดดดบ้านเจ้าสัวน้ำท่วมแล้วมั้ง"
แชมเป้พูดขึ้น แบบว่าผมเองก็หน้าแดงสิครับ

"เต๋า เต๋าใช่ไหม"
เสียงผู้หญิงเอ่ยเรียกชื่อเต๋า ผมและทุกคนจึงหันไปที่ต้นเสียงก็พบว่าปอยเข้ามาที่
ในร้านเสื้อผ้าเด็ก
"น้องครับ คิดเงินเลย"
เต๋าส่งบัตรเครดิตให้พนักงานพร้อมชุดของลูก ผมจึงพูดขึ้นว่า...
"เดี๋ยวเต๋า อย่าเพิ่ง ให้ลูกเดินดูของที่เขาอยากได้ก่อน"
"แต่อากาศมันมีมลพิษนะต้อม เดี๋ยวลูกของเราจะมีภาวะทางใจได้"
แชมเป้กับใบปอเห็นท่าไม่ดีจึงพาหนูต้อมไปเดินดูของในร้าน ปอยจึงพูดขึ้นว่า....
"เด็กคนนี้ลูกเราใช่ไหมเต๋า เขาคือลูกของปอยใช่ไหม"
"ใครครับพ่อเต๋า"
หนูต้อมเอ่ยถาม ปอยจึงพูดขึ้นว่า...
"ตาหนู นี่แม่ไงลูก แม่ที่คลอดหนูออกมา แม่ปอยไงลูก"

หนูต้อมยืนทำหน้างงและหันมามองที่พ่อ และพูดประโยคออกไปแบบที่ว่าฆ่าปอย
ให้ตายได้ทั้งเป็น
"คุณโกหก หนูไม่มีแม่ แม่ทิ้งหนูไปตั้งแต่เกิด หนูมีแค่พ่อเต๋าและพ่อต้อมเท่านั้น"
ปอยเถึงกับเข่าแทบอ่อน และหันมาต่อว่าผมอย่างแรง
"แกใช่ไหมที่สอนลูกฉันแบบนี้ ทำไมแกไม่ตายไปซะจะกลับมาเป็นมารพวกฉันทำไม"
"เดี๋ยวนะอีนางปอย ใครกันที่เป็นมาร มึงรู้แก่ใจว่าเต๋ามันคบกับต้อมก่อนมึง และ
ไม่ใช่เหรอที่เป็นต้นเหตุให้เต๋าอยากลองจนมีหนูต้อมออกมา และสุดท้ายแกก็ทิ้งเด็ก
ที่เรียกว่าลูกไป ตอนนี้แกโผล่มาใครกันแน่ที่่เป็นมาร"
"อย่าเสือนางใบปอ"
"อ้าวอีนี่ ...."
"อย่าปอ"
ผมเอ่ยขึ้น ทันใดนั้นปอยก็เข้ามาจะดึงตัวหนูต้อมไปเต๋าจึงเข้ามากันและส่งหนูต้อม
มาให้ผมอุ้มเอาไว้....
"เอาลูกฉันมา...."
"อย่า อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะลูกฉัน ต้อม อุ้มตาหนูออกไป"
เต๋าจ่ายเงินค่าของและกันผมให้อุ้มหนูต้อมไปที่รถโดยมีเเชมเป้กับใบปอช่วยกัน

ปอยขับรถตามพวกผมมาจนถถึงบ้านท่านนายกตู่ บรรเทิงแน่ครับเพราะป้าใหญ่
พี่สาวของนายกตู่มาหาเหลนที่บ้านนี้วันนี้ด้วย ทันทีที่รถจอดและต้อมกำลังจะพา
หนูต้อมเข้าบ้านปอยก็วิ่งเข้ามากอดเอวเต๋าและร้องไห้
"เต๋าปอยสำนึกผิดแล้ว ปอยขอโทษเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"
"เงินหมดแล้วเหรอปอย 7 ปี ถลุงหมดเลยเหรอเงินค่าหย่า"
ใช่ครับถึงแม้ปอยจะไม่รับเงินค่าเซ็นมอบบุตรให้อยู่ในการดูแลของเต๋า แต่ปอยก็
ได้รับบเงินค่าค่าจาพ่อของเต๋าไปถึง 2 ล้าน และนี้ก็เป็นเพราะผัวที่นางหนีตามไป
ด้วยติดหนี้พนันและไม่มีเงินนางจึงกลับมาทวงความเป็นแม่ของทายาทตระกูล
วุฒิภัทรณรงค์ เต๋าจึงพูดขึ้นอีกว่า....
"ออกไปจากบ้านนี้ซะและอย่ามายุ่งกับลูกของผมอีก ไป"
"ไม่เต๋า ไม่ เด็กคนนี้ก็ลูกของปอยเหมือนกัน เอาลูกกูมาอีเก้งหน้าด้าน
ไม่มีปัญญาคลอดเองเลยต้องมาแย่งลูกชาวบ้านไป"
"หนูต้อมคือลูกบุญธรรมของต้อมตามกฎหมาย ผมยกลูกให้เป็นลูกบุญธรรม
โดยมีผมเป็นพ่อที่ให้กำเนิดและไม่สาามารถเลี้ยงดูได้เพียงคนเดียว"
"หึ 5555 "

ปอยหัวเราะออกมาเหมือนว่ามีไพ่เหนือกว่าเพราะนางคิดว่านางคือแม่ของลูก
และยังไม่ได้เซ็นมอบลูกให้อยู่การการดูแลของเต๋าเพียงผู้เดียว
"เต๋า เธอลืมแล้วหรือว่าฉันยังไม่ได้เซ็นเอกสารนั้น ฉันมีสิทธิ์ในตัวของลูก
ทุกอย่างในฐานะแม่ เอาลูกกูมาอีต้อม อีหน้าด้าน"
"ใครกันที่หน้าด้าน ปอยเธอก็น่าจะรู้นะว่า บงกชธานี จังหวัดนี้อิทธิพลใคร
เธอคิดว่าเธอไม่เซ็นแล้วเต๋าจะทำอะไรไม่ได้งั้นเหรอ ฉันเคยเตือนเธอแล้วใช่ไหม
ว่าเรียนให้จบสูงๆก่อนอย่ารีบมีผัว"
"นี่แก ทำมาเป็นนด่าแบบผู้ดี แกเองมันก็อีเก้งรูปโป๊ว่อนโซเชียล แบบนี้เหรอ
จะมาเป็นตัวอย่างให้ลูกของฉัน ตาหนูมาหาแม่นะลูก มาหาแม่"
ปอยอ้อนวอนกับหนูต้อมเพราะคิดว่าลูกยังไม่รู้ความ แต่ต้อมไม่ใช่แค่เด็ก 7 ขวบ
ธรรมดาเข้ารู้ทุกอย่างเพราะมันคือความจริงที่เขาต้องรู้เต๋าจึงสอนและบอกลูก
เสมอว่าแม่คือใครและเพราะอะไรพ่อกับแม่ต้องเลิกกัน หนูต้อมจึงพูดว่า...
"ได้ครับ หนูจะไปหาแม่ แต่แม่ต้องทำตามข้อตกลงของพ่อต้อมก่อน"
"อะไรนะ นี่ลูกเรียกมันว่าพ่อ อ่ออย่างว่าเนาะมีลูกเองไม่ได้ก็ต้องมโนไปพลางๆ
ว่าตัวเองคือแม่ แต่ก็ต้องเป็นพ่อ มีอะไรก็ว่ามา"

ผมจึงพูดกับปอยไปตามแผนที่วางกันไว้ว่า....
"เธอต้องกลับมาอยู่ที่บ้านนี้ เลี้ยงลูกและทำงานบ้านตามหน้าที่ของเมียและแม่
แล้วฉันจะไปจากเต๋าและหนูต้อม"
"นี่ แก จะบ้าไง ฉันยังสาว ยังสวย ยังรักความสนุกอยู่ จะมาให้อยู่บ้านเป็น
อีป้าเลี้ยงหลานเสียใจ เงินมีก็จ้างพี่เลี้ยงสิ"
ปอยว่าแบบกระทบไปที่คุณป้าใหญ่ที่เดินออกมา เต๋าจึงพูดขึ้นว่า...
"อย่าลามหาป้าใหญ่ ท่านไม่เกี่ยว"
"ช่างมันเถอะเต๋า ป้ารับได้ ถึงฉันจะแก่ ไม่มีลูกไม่มีผัว แต่ฉันก็ดีใจนะที่เธอ
เป็นตัวอย่างให้เห็นว่าเมียเลวๆจนผัวไม่เอามันเป็นแบบไหน ที่เธอว่าต้อมลงรูป
โป๊ ฉันว่าก็ไม่น่าเสียหายนะหุ่นเขาก็ระดับที่ว่าดีมาก ยอดไลด์ดี ไม่เหมือนเธอ
แคมแทบออกยอดไลด์ไม่ถึง20 คน"
"อีป้า อีแก่ ปากดีนักนะ"
"ปอย ตกลงเธอจะทำตามข้อตกลงฉันไหม"
ผมถามขึ้นอีกครั้ง ปอยจึงยันยันคำเดิมว่า....
"ไม่ ฉันไม่เอาข้อตกลง"
"แต่ลูกเธอขาดแม่มา 7 ปีแล้วนะ เธอไม่คิดจะเป็นแม่ของลูกเธอเลยเหรอ"
"แกไม่ต้องมาพูดดีไว้ลูกฉัน 18 ปี ฉันจะกลับมาในฐานะแม่ของทายาท มรดก
ทุกอย่างของวุฒิภัทรณรงค์ต้องเป็นของฉันกับลูก อีป้าใหญ่ลูกผัวก็ไม่มี ไอ้พี่เต๋อ
ก็เป็นหมันมีลูกไม่ได้ ฉันนี้มีบุญคุรกับพวกแกแค่ไหนที่มีหลานให้พวกแกไว้สืบ
สกุล นี่....รีบตายๆกันซะนะฉันจะได้มาเอาของๆฉันเร็วขึ้น"
"ตกลงเธอจะไม่เอาข้อตกลง"
"ใช่"
"แล้วเธอจะเสียใจ หนูต้อมครับ พ่อตกลงตาามที่ลูกขอนะครับ หลังจากนี้พ่อ
จะเป็นทั้งพ่อและแม่เหมือนที่พ่อเต๋าเป็นให้หนู นะครับ ลูกพ่อ"
"เหอะ ลูกพ่อ โอ๊ยยยย นิยายเกย์อยากมีลูก"
ปอยพุดจบประโยคเจ็บของหนูต้อมก็พูดออกมา.....
"ได้ครับพ่อ ในเมื่อแม่เขารักในสมบัติของหนูหนูก็จะให้สมบัติกับเขา หนูขอบคุณ
พ่อนะครับที่รับหนูเป็นลูก พ่อเต๋าครับเอาของให้คุณอาผู้หญิงทีครับ"
"ตาหนู นี่อะไรกัน ทำไมเรียกแม่แบบนี้"
เต๋าส่งถุงแดงให้กับปอย ...
"รับไปซะสมบัติของลูกสร้อยคอทองคำและกำไลข้อเท้าทองคำสิ่งนี้เป็นเงินที่ผม
กับคุณซื้อเตรียมไว้ให้ลูก คุณเอาไปซะเพราะนี้คือของของลูก"
"ไม่ ไม่จริง ยังไงฉันก็มีสิทธิ์ของความเป็นแม่"
"ความเป็นแม่ของเธอมันหมดไปตั้งแต่เธอปฏิเสธข้อตกลงเมื่อสักครู่นี้แล้ว ฉันเซ็น
รับหนูต้อมเป็นลูกบุญธรรมก็เท่ากับว่าสมบัติตระกูลซ้งของฉันหนูต้อมก็ต้องได้ด้วย
ส่วนเธอตอนนี้ก็คือคนไม่มีตัวตน เพราะในใบเกิดของหนูต้อมไม่มีชื่อมารดาผู้ให้
กำเนิด"
"ไม่ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ในใบเกิดจะไม่มีชื่อแม่ได้ไง ฉันจะฟ้องฉันจะเอาลูกฉันคืน"
"เธอคิดดีแล้วหรือปอย ถ้าเธอทำแบบนั้นเท่ากับเธอหาควายุ่งยากมาให้ตัวเอง กว่า
จะชนะคดี เธอต้องมีเงินและมีทนายที่เก่งมากพอที่จะสู้กับวุฒิภัทรณรงค์ได้ ซึ่งฉัน
มั่นใจว่าเธอไม่มี หรือถ้ามีเธอชนะและได้ทุกอย่าง แต่มีหนึ่งสิ่งที่เธอจะไม่ได้เลย
ตลอดชีวิตนั่นก็คือคำว่าแม่ ที่จะออกจากปากของลูกของเธอ"
เมื่อผมพูดจบ นายกตู่กับพี่เต๋ก็ลงรถมาพอดีพร้อมสมุดอะไรบางอย่าง ปอยจึงพูด
ขึ้นว่า....

"ท่านค่ะ ขอลูกให้ฉันเถอะนะคะ ได้โปรด"
"แกยังกล้ามาบ้านฉันอีกเหรอ แต่มาก็ดี อะนี่ไอ้เต๋า หนูต้อม ให้ยายปอกับ
แชมป์ช่วยอ่านก็ได้ "
นายกตู่ส่งมุดปกสีครีมให้ผมพร้อมกับแฟ้มเอกสาร ใบปอและแชมเป้จึงของเปิดอ่าน
แชมเป้> อีเจ๊ สมุดแบบนี้เขาเรียกสมุดอะไรว่ะ
ใบปอเปิดออกพร้อมโชว์ให้ดู......
ใบปอ> หือสวยๆแบบนี้ก็ต้องเป็นทะเบียนสมรสสิมึง
แชมเป้>  อุต๊ะ ตาายแล้ว แล้วใครกับใคร
ใบปอ> ใบสำคัญแสดงการสมรสระหว่าง ร.อ.ปฐวี วุฒิภัทรณรงค์ กับนาย
      ปัฐกรณ์ รุ่งโรจน์วาณิชย์กิจ ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองบงกชธานี ว๊ายย
      เพื่อนเราแต่งงานใหม่"
แชมเป้>  และแฟ้มนี้อะไรว่ะเนี่ย
ใบปอ> อ๋อ ใบสูติบัตรใหม่ ด.ช.เปรม วุฒิภัทรณรงค์ บิดาชื่อ ร.อ.ปฐวี มารดา
      นายปัฐกรณ์ เพศLGBTQ+ ที่สามารถรับรองสิทธิ์การเกิดของเด็กได้
      เช่นเดียวกับแม่ผู้ให้กำเนิด ตามหนังสือรับรองการรับบุตรบุญธรรม

หนูต้อมจึงหอมแก้มผมและพูดกับผมว่า...
"ขอบคุณนะครับพ่อสำหรับของขวัญชิ้นนี้ หนูรักพ่อมากๆเลยครับ"
หนูต้อมพูดพร้อมกอดและหอมแก้มผมต่อหน้าปอย แน่นอนครับว่าปอยรับไม่ได้เเละ
ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว สมบัติของลูกที่ได้จากทั้งสองตระกูลให้หายวับไปกับตา นางเดิน
ขอตกและขับรถออกจากบ้านไป นี่ผมทำให้ลูกของเขาเกลียดแม่เขาเองไหมเนี่ย

หลังจากพายุสงบ ผมก็คุยกับหนูต้อมในขณะที่ทุกคนเตรียมปาร์ตี้มื้อเย็นกันที่สวน
"หนูต้อม พ่อขอโทษนะครับ"
"ขอโทษทำไมพ่อไม่ได้ทำไรผิด จบแบบนี้แหละครับดีแล้ว หนูจะได้ไม่โดนล้อว่าลูก
แม่ทิ้ง"
"หือ ยังมีคนล้อหนูเหรอ พ่อว่าย้ายโรงเรียนเลยดีไหม"
"ดีครับ ว่าต้อมว่าไงหนูก็ว่างั้น"
ทัันใดนั้นเต๋าก็เดินเข้ามาพร้อมน้ำแข็งใส
"มาอ้อนอะไรพ่อต้อมครับ ลูกต้อม"
โอ๊ย อย่างงนะครับบ้านนี้ที่มี 2 ต้อม
"นี่เต๋าทำไมตั้งชื่อลูกว่าต้อม"
"ก็เพราะคนชื่อต้อมไงทำให้เขาได้เกิด เขาเกิดเพราะความรักของพ่อที่มีต่อคนชื่อ
ต้อม ปัฐกรณ์ รุ่งโรวจ์วาณิชย์กิจ"
"พ่อเต๋า หนูอยากมีน้อง ให้พ่อต้อมมีน้องได้ไหม"
"เฮ้ย ไม่ได้ พ่อต้อมคลอดลูกไม่ได้ ถ้าจะมีได้ต้องเป็นผู้ชายกับผู้หญิง"
"นั้นไม่มีน้องก็ได้ เพราะหนูไม่อยากให้พ่อต้อมมีใครนอกจากพ่อเต๋าคนเดียว"
"เอ่อต้อม พ่อว่าหนูไปอยู่กับปู่ตู่ ย่าใหญ่ และลุงๆป้าๆก่อนนะ พ่อจะพาพ่อต้อม
ไปทำน้อง"
"ไอ้เต๋า ไอ้บ้าลูกยังเด็กพูดแบบนี้ได้ไง"
"อ่า พ่อต้อมหน้าแดง น้ำแข็งใสละลายอีก นั้นหนูไปข้างนอกดีกว่า ลุงเต๋อ
ทำน้ำแข็งใสให้หน่อย"
รู้งานไวจังนะเจ้าตัวน้อย

เต๋าพาผมขึ้นมาบนห้องนอนของเขาผมเปิดตู้เสื้อผ้ากะว่าจะเปลี่ยนชุดก็พบกับ
ชุดนักเรียนของผมและก็ชุดพละสมัยเรียนที่ผมเคยมาค้างบ้านเต๋า
"ยังเก็บไว้อยู่เหรอ"
ผมเอ่ยถามมันจึงตอบว่า...
"เออ เก็บไว้ไหมแม้แต่เกงในมึงหรือปากกาที่มึงให้กูยืม"
"จะทำพิพิธภัณฑ์ไงมึง"
ไอ้ต้อม ของทุกอย่างกูทิ้งได้หมดยกเว้นมึง ที่กูทิ้งไม่ได้ ขอบใจนะที่ยอมจดทะเบียน
สมรสกับกูและรับลูกกูเป็นลูกของมึง"
"ก็....เสน่หาพ่อหม้ายของมึงมันทำให้กูไม่เคยลืมมึงไง แล้วจะให้กูเอาใครหละถ้า
ไม่ใช่มึง โอ๊ ย  เต๋า ไอ้บ้า เดี๋ยวคนสงสัย"
"ไม่หรอกเขารู้กัน ว่าเรากับลังจดทะเบียนสมสู่555"
"ไอ้บ้า โอ๊ยยย โอ๊ยยย ไอ้เต๋าไอ้เชี้ยโอ๊ยยย"
"คนจะได้ยินก็ตรงมีร้องนี่แหละ"
"ก็มันเจ็บนี่ ให้กูรุกมึงบ้างไหมหละ"
"ไม่ไม่ ของมึงก็ใหญ่ไม่ต่างจากกู เป็นรับให้กูนี่แหละดีแล้ว โอ๊วว โอ๊วว ฟิต
ฟิตมาก ฟิตสุดๆเมียจ๋าา โอ๊ววว"

ในระหว่างนั้น พี่ยักษ์ลูกน้องคนสนิทของพ่อก็มาที่บ้านนายกตู่.....
"สวัสดีครับท่าน เจ้าสัวให้นำของกินมาเตรียมเพิ่มงานคืนนี้ครับ"
"เออ... ดีดีขอบใจ แล้วเจ้าสัวจะมาตอนไหน พาลูกน้องมาฉลองกันด้วยนานๆที
จะมีงานมงคล"
"ได้ครับท่านเดี๋ยยวผมแจ้งท่านเจ้าสัวให้ครับ นั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
เมื่อพี่ยักษ์เตรียมจะกลับ พี่เต๋ก็พูดขึ้นว่า...
"จะไม่พักกินไรก่อนไง ลูกน้องถือของมาเหนื่อยจะได้พักผ่อน"
"ไม่ได้ครับ ผมเป็นการ์ดของเจ้าสัวซ้ง ทำงานตามคำสั่งเจ้าสัวซ้งเท่านั้น"
"อือ ก็จริง แล้วถ้าตรามังกรทองอันที่ 3 ออกคำสั่งหละ"
พี่เต๋อหรือผู้กองเต๋อ(พี่ชายเต๋าอดีตนายทหารบก)ได้ชูป้ายคำสั่งทองคำขึ้นมา
ต่อหน้าทุกคน พี่ยักษ์จึงถามว่า....
"ตราทองคำมี 3 ชิ้นคือ เจ้าสัว คุณหนู และอันนี้คุณได้มาอย่างไร"
"ก็ไม่แปลกที่จะได้ในเมื่อน้องชายผมเป็นลูกเขยตระกูลซ้ง ตรามังกรทองอันนี้
ก็ต้องเป็นของเจ้าเต๋า แต่เจ้าเต๋าไม่ใช้เพราะใช้ตราเดียวกับต้อม ดังนั้น ตรา
อันนี้เจ้าสัวซ้งจึงมอบให้อั๊วเอาไว้คุมลูกน้องแทนท่าน"
"ไม่ได้ ผมจะไม่เชื่อจนกว่าจะมีคำสั่งประกาศ ขอตรามังกรทองคืนด้วยครับ"
"ไม่ให้ อยากได้คืนเหรอ เสียใจ"
"เอาของตระกูลซ้งมา"
"ไม่ ไม่ให้"
พี่ยักษ์และพี่เต๋อต่างก็แย่งตรากันไปมาจในที่สุดพี่ยักษ์ก็สะดุดขาพี่เต๋อล้มลงจูบ
เข้าที่ปากพี่เต๋อท่ามกลางสายตาของทุกคน....
"พี่ใหญ่ หรือผมจะได้เขยใหญ่เป็นบอดี้การ์ดเจ้าสัว"
"หือ ก็สอยลูกชายเขามาแล้วนี้ ถ้าจะสอยคนของเขามาอีกจะเป็นไรไป"
นายกตู่พูดกับป้าใหญ่ ส่วนใบปอกับแชมเป้ก็ปิดตาหนูต้อมเอาไว้ จนทั้งคู่ได้สติ
"ขอโทษครับคุณเต๋อ ผมขอตัวไปรับเจ้าสัวครับ ไปพวกเรา"
จูบเสร็จแล้วหนีแก้เขินแบบนี้ผู้เสียหายก็อายอย่สิครับเนี่ย แบบนี้ต้องตามต่อตอนที่4
***ข้อกฎหมายเป็นเพียงเรื่องสมมติในซีรี่ส์นะครับ***

pai_2552 · โพสต์ 2025-1-14 06:31:16

ขอบคุณครับ

pipi1 · โพสต์ 2025-1-14 04:41:56

ขอบคุณครับ

theera · โพสต์ 2024-11-22 17:02:39

ขอบคุณครับ

424940 · โพสต์ 2024-11-6 15:08:15

ขอบคุณครับ

tonsevenup · โพสต์ 2024-11-6 15:06:51

ขอบคุณครับ

tonsevenup · โพสต์ 2024-11-6 15:06:46

ขอบคุณครับ

wiput · โพสต์ 2024-11-1 11:27:35

ขอบคุณครับ

por_mkfc · โพสต์ 2024-11-1 02:45:16

ขอบคุณค่า

jarn20116 · โพสต์ 2024-11-1 01:08:53

สนุกมาก ขอบคุณนะครับ

JJBBChp · โพสต์ 2024-10-23 22:04:54

น่ารักกกก

tidchoo2 · โพสต์ 2024-10-23 12:44:44

สนุกมาก ขอบคุณนะครับ

blacki · โพสต์ 2024-10-19 19:43:34

ขอบคุณครับ

taoubon · โพสต์ 2024-10-18 06:28:42

ขอบคุณครับ

guyinbkk2510 · โพสต์ 2024-10-17 23:57:28

ขอบคุณครับ

Yui1900108 · โพสต์ 2024-10-17 23:19:51

สนุกมากครับ

dkh3ad · โพสต์ 2024-10-17 19:52:28

ขอบคุณครับ

Naruto9981 · โพสต์ 2024-10-17 19:51:27

ขอบคุณครับ

tcldogs · โพสต์ 2024-10-17 19:39:04

เสน่หาพ่อหม้าย

Anavin · โพสต์ 2024-10-17 14:58:58

หอกหัก · โพสต์ 2024-10-17 08:17:40

สนุกคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

เสน่หาพ่อหม้าย ตอนที่ 3

คะแนน

คะแนน

ดูบอร์ด