เรื่อง วุ่นๆ...ของเด็กแถวบ้าน ตอนที่ 2 ไหนทะเล...ทำไมมีแต่...เขา
ตอนที่ 2 ไหนทะเล...ทำไมมีแต่...เขาพอปืนมันพูดเสร็จ เดินกลับไปหาเพื่อนผมเข้าบ้านพักเฉยเลย ผมได้แต่มองหน้าพวกมันแต่มีคนเดียวที่ผมคิดว่ามันต้องถามผมแน่ๆ
"มีอะไรจะเล่าให้พวกกูฟังไหม"
"ไม่มี พวกมึงเถอะ ไหนบอกมาทะเลไง ทำไมกูเจอแต่ป่าแต่เขา แถมตรงนู้นยังเป็นไร่อีก"
"อ้าวพวกกูลืมบอกมึงหรอ ว่าเราเปลี่ยนมารีสอร์ตบ้านกูแทน แถมเราจะไปเที่ยวน้ำตกด้วย"
"สองวันก่อนมึงโทรหากูบอกเราจะไปทะเล ค้างสามวัน กูก็เตรียมแต่กางเกงว่ายน้ำมาน่ะสิ"
"กูบอกมึงแล้ว ให้โทรย้ำกับมันอีกรอบ"ไอ้น็อตครับอยู่ๆก็พูดขึ้นมา
"เดี๋ยวๆ เกิดอะไรขึ้นหรอ"ผมที่แบบยัง งงกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่
"มึงฟังกูดีๆนะเป้ วันกูไอ้แอมโทรมาแล้วประชุมว่าจะเปลี่ยนสถานที่ดีไหม พวกกูเห็นพ้องต้องกันว่าดี เลยให้แอมโทรหามึงเพื่อประชุมสายด้วย แต่เสียงมึงเหมือนพึ่งตื่น พวกกูย้ำไปหลายรอบมากนะ ว่ามาเล่นน้ำตกพักรีสอร์ตแทน แถมเปลี่ยนจากสามวันเป็นเจ็ดวัน มึงยังอือกับพวกกูอยู่เลย"ไอ้นัทคงเหลืออดเลยเป็นคนอธิบายแทน
"เหอะๆ วันนั้นกูรับโทรศัพท์ด้วยหรอ โอ๊ยไอ้เพื่อนเลว ตบกันเข้ามาได้หัวคนนะ"
"ก็เพราะเป็นมึงนี่หล่ะ พวกกูไม่ถีบให้ก็บุญแล้ว"
"มิน่า แม่กูให้เงินเพิ่มมา กูก็ยัง งงๆอยู่เลยแล้วแบบนี้เสื้อผ้ากูจะพอไหมเนี่ย"
"ไม่ต้องห่วง พวกกูรู้อยู่แล้วจะมีเหตุการณ์แบบนี้เลยเอาชุดมาเผื่อมึง"
"ขอบคุณคร๊าบ รักพวกมึงนะ"
"หยุดเลย ขนลุก" นัทอยู่ก็พูดขึ้นมา
"ปวดขี้หรอ"ผมปากไวเลยเอ่ยแซว
"ป่าวแต่มึงดูสายตาปืนน้องไอ้แอม มองมาสิ จะแดกหัวกูอยู่แล้ว"
พอจังหวะที่ผมหันไปก็ไม่มีอะไรแล้ว ปืนมันหันหลังเดินเข้าไปแล้ว พวกผมเลยเดินกันเข้าไปในตัวบ้านคือที่นี่เป็นรีสอร์ตของบ้านแอมมันแล้ว ส่วนนี้เป็นบ้านพักที่ให้พวกญาติมาพักกัน ดูเป็นส่วนตัวดี แต่พอเข้ามาก็ต้องมาเลือกว่าใครจะนอนกับใคร เพราะทั้งบ้านมีสามห้องนอนแต่เรามากัน5คน ไอ้นัทมันจับมือไอ้น็อตแล้ว เลยเหลือแค่ผม แอมแล้วก็ปืน
"ปืนรู้จักกับเพื่อนพี่ได้ไงอ่ะ"
"ก็พี่ข้างบ้านที่ปืนเคยเล่าให้ฟังไง"
"อ่อแบบนั้น กูนอนคนเดียว ปืนเอามันไปนอนด้วยเลย"
"ไม่มึงนั้นแหละไปนอนกับน้องมึงเลย"
"มึงนอนคนเดียวได้หรอ ไม่กลัวผีหรอจ๊ะ"ยังไม่ทันไร ไอ้น็อตก็เลนผมสะแล้ว
"ที่นี่ไม่มีผีหรอก พวกมึงแม่งเพ้อเจ้อ"
"แฮร่...."
"แหก...แหก ไอ้เหี้ยนัทเล่นไรของมึงเนี่ย"
"ไหนบอกไม่กลัวไง ไปเลยไปนอนกับน้องมันเลย"
พวกผมเลยแยกย้ายกันเก็บของห้อง ใครห้องมันผมก็ลื้อของออกมาจัด แล้วถ้ามันไปเล่นน้ำตกผมจะทำไงเนี่ย เพราะดันเอามาแต่กางเกงว่ายน้ำด้วย หันไปอีกทีน้องมันกำลังถอดกางเกงใช่ครับ
"เฮ้ยปืนทำไรเนี่ย มาแก้ผ้าไรตรงนี้"
"ก็ผมจะเปลี่ยนชุด เดี๋ยวจะไปเดินเล่นกัน ใครจะใส่ยีนส์ไปหล่ะ"
"พี่หมายถึงทำไมไม่ไปเปลี่ยนดีๆ"
"พี่เขินผมหรอ...หน้าพี่แดงหมดแล้วนะ"
"ไอ้บ้า..."ผมผลักน้องมันออกแล้ว เดินหนีเข้าห้องน้ำแทน แต่ดันลืมหยิบชุดเข้ามาด้วย
พอแง้มประตูมาดูเหมือนน้องมันไม่อยู่ในห้องแล้ว เลยค่อยๆเดินออกมาแต่งตัวข้างนอกห้อง ผมก็ประมาทด้วยแหละ ไม่รู้ว่าน้องมันล้อคห้องไหม พอใส่กางเกงในเสร็จผมก็มานั่งเช็ดผม กำลังจะสวมกางเกงประตูดันเปิดออก น้องมันเข้ามาถูกจังหวะได้ไงก่อน ผมเลยต้องเอาผ้ามาพันเอวไว้ก่อน
"พี่จะอายอะไร หุ่นผมพี่ก็เห็นแล้ว"
"พี่ไม่ใช่พวกชอบโชว์นี่"
"จริงหรอครับ"
"หยุดอยู่ตรงนั้นเลยปืน อย่าเข้ามานะ"
"พี่จะกลัวผมทำไม ผมแค่มาทวงสัญญา"
"สัญญาอะไร..."
ผมกำลังนึก ตอนนั้นผมอยู่ป.ห้า ผมจำได้ว่าช่วงนั้น ผมมักจะอาบน้ำกับน้องมันบ่อยๆ แต่ด้วยความที่เป็นพี่และเขินอายถ้าต้องแก้ผ้าอาบ ผมเลยใส่กางเกงในอาบกับน้องมันตลอด จนน้องมันบอกพี่จะอายอะไรผู้ชายเหมือนกัน ด้วยความติดตลกเลยพูดเล่นๆไรว่าให้โตก่อน แล้วค่อยแก้ผ้าให้ดู ปืนมันยังเด็กก็ย้ำผมแบบหลายรอบมากว่าสัญญานะ ผมก็รับปากส่งๆไปว่าสัญญา ใครจะคิดหล่ะครับสัญญากลายเป็นภัยให้ผมเลย
"พี่เป้อยู่เฉยๆได้ไหมเนี่ย"
"ปืนนั่นแหละอยู่เฉยๆ จะมาถอดกางเกงในพี่ทำไม"
"ก็พี่บอกปืนเองว่ารอโตก่อน พี่จะเปิดให้ดู"
"ไม่ใช่ตอนนี้เว้ย ไอ้เด็กทะลึ่ง"
"โถ่ ทำงกนะกับน้องกับนุ่ง"
"เฮ้ย ปล่อยมือเลยไอ้เด็กทะลึ่ง"
ผมไม่เจอน้องมันแค่หกปี แต่น้องมันสูงกว่าผมนิดนึง แถมดูแรงเยอะกว่าผมอีก พอเผลอน้องมันเอื้อมมือมาจับจู๋ผม
"แค่นี้ก็ห่วง เชอะ"
"อย่าเผลอแล้วกันจะจับคืนให้"
"เอาสิ...เอาเลย"ปืนมันไม่พูดเปล่า เดินมาใกล้ๆผมถกกางเกงลง ด้วยความหมั่นไส้ เลยดีไข่มันไปที
"โอ๊ย...พี่เล่นบ้าอะไรเนี่ย"
"ทำไม...หมั่นไส้เว้ย"
"คอยดูนะ ปืนจะเอาคืนให้สาสมเลย"
แต่งตัวเสร็จผมก็เดินออกมารอด้านนอก พวกมันก็ออกมารอกันที่โต๊ะกันหมดแล้ว แพลนวันนี้คือจะเดินเล่นรอบๆรีสอร์ต ถึงเป็นช่วงเที่ยวก็จริง แต่คนยังไม่ค่อยจองมาพัก แต่ถ้าใกลล้สงกรานต์ไม่แน่ที่พักเต็มทุกห้องแน่ๆ
"อ้าวปืนทำไมช้าอ่ะ เป็นไรป่าว"
"เปล่าครับ พอดีปืนเจอมดกัดเลยนะ ทายาก่อนออกมา"
"มาๆ มากินข้าวก่อน เดี๋ยวเข้าในตัวรีสอร์ตค่อยหาไรทำกัน"ไอ้นัทเป็นขาประจำของที่นี่ ปกติแอมมันจะชวนไปไม่ทะเลก็รีสอร์ตบ้านมันนี่แหละครับ
เหมือนพวกแม่งแกล้งผม ผมไม่ชอบหัวหอมกับแครอท แล้วบนโต๊ะมีหอมใหญ่ทอด แล้วแครอทที่อยู่ในแกงจืด แล้วแม่งก็วนแกล้งตักมาใส่จานผม แล้วยิ่งปืนอยู่บนโต๊ะนี้ก็เรียนรู้เร็ว เหมือนรู้ผมไม่ชอบอะไรก้เวียนแกล้งไปกับพวกมัน พอผมทำทีจะเขี่ยทิ้ง ก็มาหล่ะโหเพื่อนอ่ะ ซึ้งใจ
"พอเลยพวกมึง กูไม่กินแล้ว เลิกแกล้งกูได้แล้ว"ยิ่งตักมายิ่งเยอะ ใครจะทนก็ทน ผมไม่ทนแล้ว
"กินไป ไม่งั้นอดเป๊ปซี่แน่มึง"
"ใครกินอ่ะ"
"ก็ไอ้เป้ไง ของชอบมันเลย"
"ไม่ได้ พี่เปลี่ยนเป็นน้ำผลไม้เลย"
"ไม่...เป๊ปซี่นะแอม...น้า"ผมก็ใช้วิชามาร เอาหัวไปไถ
"เออๆ...แต่กูไม่รับรู้หลังจากนี้นะ"
“พูดอะไรกูไม่เห็นจะเข้าใจเลย”
ผมรู้ในคำที่เพื่อนผมเตือนมา เพราะเงยหน้ามองก็เห็นสายตาของปืนมันมองมา จ้องสะขนาดนั้นผมรีบเอาหัวเอาจากไหล่แอมมันแทบไม่ทันเลย ผมไม่รู้หรอกน้องมันคิดอะไรอยู่ เพราะเราไม่เจอกัน5ปีเต็ม แถมช่วงปีแรกที่น้องไปเรียนต่อผมก็มีคุยกับน้องมันบ้าง แต่หลังจากนั้นผมไม่รู้อะไรเลย
“อ่ะนี่ของมึงเป้”
“แต้งกิ้วครับเพื่อน”แอมมันเดินถือน้ำเข้ามาให้ เรามาเดินเล่นในสวนของรีสอร์ต
“ว่าแต่ปืนไปรู้จักกับเป้มันได้ไงอ่ะ พวกพี่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย”ไอ้นัทจอมขี้สงสัย ยังไม่ได้ทันได้นั่งก็เอ่ยปากถามแล้ว
“พี่เห็นบ้านที่ถึงก่อนบ้านพี่เป้ป่ะ ที่มันร้างๆอ่ะ นั้นแหละบ้านเก่าผม ตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกัน บ้านหลังนั้นก็ถูกโอนมาเป็นชื่อผม เหมือนเป็นชิ้นสุดท้ายที่เขาทั้งสองอยากจะมอบให้ผมไว้ พอทั้งสองใกล้จะหย่าก็กลัวผมรู้เรื่องแต่ก็ยังปิดผมไม่มิดอยูดี ผมถูกย้ายไปอยู่ให้น้าเลี้ยง”
“อ่อกูจำได้แล้วพวกมึงจำได้ไหม ตอนม.1ที่ไอ้เป้แม่งรีบชอบกลับบ้านอ่ะ”ไอ้น็อตนี่ก็ใช่ย่อย เข้าขากับไอ้นัทดีเหลือเกิน
“แล้วพอตอนนั้น พวกเราถามมัน มันก็ไม่ยอมบอกนะว่ารีบกลับไปทำไร”
“พวกมึงเงียบก่อน ฟังปืนมันเล่าต่อก่อน กูอยากรู้”แอมมันอยากรู้เกี่ยวกับชีวิตน้องมันแหละครับ
น้องมันก็เล่าว่า รู้ตัวตั้งแต่อยู่ไทยแล้วว่าพ่อกับแม่แบบจะเลิกกัน แล้วคนที่อยากรับเลี้ยงคือน้าสาว ตอนแรกน้องมันไม่อยากไปหรอก แต่ดันไปได้ยินผู้ใหญ่พูดกัน น้องมันเลยตัดสินใจไป อยู่ที่นู้นก็ใช่ว่าเพื่อนจะเยอะ เหมือนไปเริ่มต้นใหม่เลยก็ว่าได้
“แล้วมีเพื่อนบ้างไหม หรือว่ายังเก็บตัวอยู่เหมือนเดิม หืม”ผมอยากชวนน้องมันคุย ใจจริงอยากจะขอโทษแหละ ผมผิดเองที่ทิ้งน้องมันไว้
“พี่ไม่ต้องพูดอะไรเลย พี่แม่งไม่เคยเข้าใจอะไรเลย พี่แม่ง.....”น้องมันพูดจบก็เดินหนีไปอีกทาง
“เดี๋ยวกูไปดูน้องมันเอง ... ถ้าจะกลับเข้าบ้านไปเล่นเกมบอกด้วยเดี๋ยวตามเข้าไป”
“น้องกู...มันโกรธแล้ว รีบง้อเข้าหล่ะ พวกกูเอาใจช่วย”
“นี่พวกมึง...รู้หรอ”
“พวกกูไม่ใช่แค่รู้ แต่พวกกูเห็นใครเข้ามาจีบมึง มึงไม่เคยสนใจเลย แถมมึงยังทำทีท่าเหมือนรอใคร”
“เออๆ กูไปง้อน้องมึงก่อน”
ผมเดินตามทาง เห็นหลังแว๊บๆไม่น่าจะเดินเร็วขนาดนี้นะ ผมเดินวนอยู่ในสวนตั้งนานกะว่าถ้าหาไม่เจอจะกลับเข้าบ้านพักหล่ะ พอหันมาอีกทีเจอเด็กน้อยนั่งมองหน้าบอกบุญไม่รับ
“ปืนมาอยู่นี่เอง”
“ผมจะอยุ่ไหนแล้วยังไง พี่เคยสนใจเด็กคนนี้ด้วยหรอ”
“พี่ขอโทษ พี่ผิดเอง พี่จะไม่โทษใครเลย เป็นเพราะพี่ผิดเองครับ”
“พี่รู้ไหม ผมอยู่ที่นู้นผมเหงามากแค่ไหน ถ้าน้าเขาจะดูแลผมดีขนาดไหน แต่เวลาที่ไม่มีใครเข้าใจผม ผมก็ยังอยากได้ยินเสียงปลอบใจจากพี่อยู่ แต่อยู่ๆพี่ก็หายไป”
“พี่ขอโทษจริงๆ หายโกรธพี่นะครับเด็กดี”
“ไม่ต้องมาใช้มุกนี้กับผมเลย”
“ผมจะโกรธพี่ จะไม่หายง่ายๆด้วย”
“โอ๋ๆนะน้องปืน ไหนโกรธพี่เรื่องอะไรครับ ฟอด ทำไงดีนะ ฟอด หายโกรธยังครับ ฟอด”ผมรู้ว่าเวลาน้องโกรธ หอมแก้มแล้วน้องจะหายโกรธ แต่ตอนนั้นยังเด็กกันอยู่ไง แต่ตอนนี้น้องมัน16 พอผมหอมแก้มไป หน้านี่แดงเถือกเลย
“ไอ้พี่เป้”
“จ๋า...จ้ะ”
“ระวังตัวให้ดีๆเถอะ ปืนจะกลับมาทวงพี่เป้ของปืนคืน ปืนรู้ก่อนจะกลับมา เพราะลุงชัยไปเที่ยวด้วยแล้วพี่แอมวีดีโอคอลหา พี่แอมชวนมาเที่ยวที่ไทย ตอนแรกปืนคิดหนักมากว่าจะมาดีไหม แต่พอพี่แอมเอารูปให้ดูว่าเพื่อนแกมีใครบ้าง ปืนรีบเก็บกระเป๋าแล้วบินมากับลุงชัยเลย รู้หรือเปล่า ปืนคิดถึงพี่มากนะ”
“ครับพี่สัญญา ครานี้พี่จะไม่หายไปไหนแล้ว”
“ลองพี่หายอีกสิ ปืนจะบินกลับมาจัดการพี่เลย”
“ครับ...น้องชาย”
“ใคร...เป็นน้องชายพี่กัน ปืนจะเป็นแฟนพี่ต่างหาก”
น้องมันพูดเสร็จ เดินเข้าบ้านเฉยเลย ผมหล่ะปวดหัวกับพี่น้องคู่นี้มาก หนีจากคนน้อง มาเจอคนพี่
อ่านเสียวเพลิน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. หายมึนยังเป้ ขอบคุนนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ. เป้ น่ารักนะนเนี่ยยย รอตอนต่อไป
หน้า:
[1]