แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2023-7-1 07:36
8 [) w8 C2 V8 q: G3 u7 }7 G4 Q6 h9 ~. u1 G3 ^
{:4_112:} ดีคร้าบ ก่อนจะกลับมาต่อกันด้วยเรื่อง "เจมส์ & ผอ โรงเรียน" ผมขอคั่นด้วย เรื่อง "บิ๊กบอส" ซึ่งเป็นเรื่องยาวในอดีต น่าจะแต่งโดย คุณกร 360 ถ้ามีโพสแล้วก็ขออภัยด้วย แต่เรื่องนี้ผมมีแค่ส่วนแรก ๆ ก็จะทะยอยลงเท่าที่มี เพื่อน ๆ คนไหนที่มี ก็ฝากแชร์ต่อด้วยล่ะกัน น่ะคร้าบ! {:4_101:}
/ A$ {3 B4 C) p, e) ^ u* d- [: H7 H8 m8 t
: c, z4 N0 ~! [( b4 M
3 w2 ^$ K& A% J B2 G& L5 C& C$ Q6 x9 E
ตอนที่ 1 ณ ห้องอาหาร ในโรงแรมดังแห่งหนึ่ง “ระหว่างนี้เป็นเวลาอาหาร เรื่องงานเอาไว้ก่อน ผมว่าคุณภู สั่งอาหารก่อนดีกว่า ส่วนเครื่องดื่มผมสั่งไว้แล้ว” นายนรากร นักธุรกิจสูงวัยกล่าวด้วยรอยยิ้มมีเสศนัย เมื่อหันมองเครื่องดื่มที่ตนสั่งมาและรินใส่ แก้วไว้แล้ว แต่ชายหนุ่มที่นั่งตรงหน้ายังไม่ยอมหยิบขึ้นดื่มสักที ได้แต่ลุ้นให้ชายหนุ่ม หยิบขึ้นดื่ม ถามต่อมาเหมือนเป็นการชวนคุยธรรมดา “เป็นอย่างไรเมื่อคืนสำเร็จตามที่แนะนำหรือเปล่า?” “หมายความว่าอย่างไร?” ภูริเชษฐ์ยิ้มตอบ “ให้คุณทายซิ” “ยัง” “ถูกต้อง คุณเป็นคนที่อ่านเหตุการณ์และอ่านใจผมได้ดีทีเดียว” “จะไม่บอกเหตุผลผมบ้างเหรอ” “ไม่มีครับ” ชายหนุ่มสั่นศีรษะอย่างแช่มช้า
$ N* `3 m2 l7 x+ t% Z
“แล้วคุณนรากรล่ะ ไม่อยากมีเลขาสาวอย่างผมบ้างเหรอ?” 5 M" Q `* g9 ?" ~! o/ h4 ]
“ไม่หรอก แสดงว่าคุณไม่รู้ประวัติผมอย่างละเอียดละสิ” ว่าพลางหัวเราะอย่างมีความหมายตบไหล่ชายหนุ่มเบา ๆ
2 g9 z, t j7 z: u- U# E
“ไม่ต้องมองผมแบบนั้นก็ได้ภูริเชษฐ์...เป็นอย่างที่คุณคิดนั้นแหละ นี้เห็นว่าเรากำลังจะทำธุรกิจร่วมกัน และผมถูกอัธยาศัยกับคุณ และเชื่อว่าคุณคงไม่นำความลับของผมซึ่งมีคนรู้ไม่กี่คนนอกจากเด็กของผมไปเปิดเผยที่ไหน” 5 U9 ?& W. m* @- b3 W# X
“อย่างไรครับ” ภูริเชษฐ์แกล้งทำหน้าเซ่อ พาซื่อเหมือนไม่เข้าใจความหมาย ทั้งที่เขาไม่เคยคิดระแวงมาก่อน 5 w. w' }) r* h1 g
“คุณคิดว่าผู้ชายอายุขนาดผม แม้ผ่านชีวิตแต่งงานมาแล้ว กลับไม่ค่อยควงภรรยาออกงานสังคมหรือไม่ก็หญิงสาว ซึ่งผิดวิสัยของคนวัยนี้ที่มีฐานะ หน้าที่การงานเพียบพร้อม มันไม่ใช่เพราะผมซื่อสัตย์ต่อภรรยาของผมหรอก เพราะนั่นเป็นเพียงฉากหนึ่งในชีวิตผม ความจริงผมไม่ได้ชอบผู้หญิงเลย ที่ต้องแต่งงานเพื่อรักษาสถานภาพทางสังคมและภรรยาผมก็เข้าใจดี เราก็มีอะไรกันบ้างตามประสาสามีภรรยา อีกอย่างผมเลี้ยงดูเธออย่างดีทีเดียว ทรัพย์มรดกทุกอย่างของผม เธอและลูกชายคนเดียวก็มีสิทธิ์เต็มที่หากผมเป็นอะไรลงไป มันอาจดูวิปริตผิดธรรมชาติไปบ้างเหมือนกันนะ แต่ผมรู้ตัวเองหรือจะเรียกว่าเข้าข้างตัวเองก็สุดแล้วแต่เถอะ แม้มันจะผิดธรรมชาติ สังคมไม่ยอมรับกับการมีความสัมพันธ์กับเพศเดียวกัน แต่ผมก็มีความสุขดีและความต้องการด้านเซ็กซ์ของผมนั้นมันก็ได้รับการผ่อนคลายคลี่คลายออกอย่างเหมาะสมในที่ทางของมัน ไม่ก่อความเดือดร้อนแก่ใคร” ( x, ]# z0 d! b2 k
นรากรเหลือบตามองภูริเชษฐ์อย่างมีความหมาย . G m, t5 u7 Y& H' I
“ผมรู้สึกแปลกใจเรื่องที่คุณพูดเป็นอย่างมาก แต่ก็ยอมรับว่ามีอะไรหลาย ๆ อย่างในตัวคุณที่ผมไม่อาจเข้าใจได้และคาดการณ์ผิดไปหลายอย่างทีเดียว” เขาพูดเบา ๆ แต่เน้นหนักจริงจังในน้ำเสียง พร้อมกันก็ยิ้มที่มุมปาก
[# T& b O6 ?5 ]
“ถ้าเช่นนั้น ผู้ช่วยส่วนตัวของคุณทั้งคนขาวร่างสูงโปร่งกับคนผิวเข้ม กล้ามเป็นมัด ๆ ที่มาด้วยนั้นก็...”
% `) f4 m: S+ _; [! a9 n
“เด็กของผมดูดีใช่มั้ยล่ะ”
6 P1 r9 ?1 l, A: {; O+ y5 m
คราวนี้ภูริเชษฐ์ถึงกับอึ้ง มือจับซ้อนถึงกับสั่น ภาษิตว่าหนีเสือปะจระเข้ แต่นี่กูกำลังหนีนางแมวยั่วสวาทเมื่อคืน แต่ดันมาเจอเสือไบหรือนี่“เอ...จะให้ผมตอบอย่างไรดีล่ะ เพราะรสนิยมผมชอบขาว ๆ อวบ ๆ หน้าอกโต ๆ” นรากรส่งเสียงหัวเราะอย่างสมอารมณ์หมายเมื่อเห็นชายหนุ่มหยิบแก้วเครื่องดื่มที่ตนเตรียมไว้ให้รินผ่านลำคอจนหมดแก้ว สงสัยคงตื่นเต้นกับเรื่องที่รับรู้ + `2 f1 c* {) r* j
“ขออภัยผมถามคำถามที่คุณคงตอบไม่ได้ เพราะคุณกับผมรสนิยมเราไม่เหมือนกัน แต่ก็อย่างว่านั้นแหละ สองคนนั้นเพิ่งมาอยู่กับผมไม่ถึงปีเลย สองคนก่อนหน้านี้ ขออนุญาตไปใช้ชีวิตตามเส้นทางของเขาซึ่งผมก็ไม่ขัดข้องเพราะเท่าที่พวกเขาได้รับใช้ผมด้วยดีตลอดมา ซึ่งมันสร้างความสุขให้ผมอย่างเหลือล้นแล้ว สำหรับพวกเรามันเป็นการยากมากที่จะได้พบรักแท้
& ?% S* X7 u: D1 n% b. ]
แต่ถ้าเกี่ยวกับการตอบสนองความต้องการทางร่างกายที่มันเรียกร้อง เราก็สามารถที่จะหาทางระบายได้ง่ายเหมือนกัน เพียงเพื่อผ่อนคลายโดยไม่มีพันธะอะไรผูกพันระหว่างกัน เข้าทำนองว่าน้ำแตกแยกทาง ก็ดูเหมือนไม่เกินเลยนัก จะว่าไปสองคนล่าสุดนี้ให้ความร่วมมือผมด้านนี้ดีเหลือเกิน ซึ่งแทบไม่เคยปฏิเสธหรือแสดงอาการรังเกียจผมเลย แต่นั้นแหละ หากพวกเขาเจอคนที่ถูกใจกว่า เขาก็พร้อมจะจากไปอย่างง่ายดาย ใครจะมาคิดฝากชีวิตไว้กับเกย์แก่ที่มีลูกเมียอยู่แล้วด้วย”
) F* K) |# \& G
น้ำเสียงผู้พูดปนเศร้าเล็กน้อย ก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก 6 L" m3 B6 e% }! j) Z
ภูริเชษฐ์ชักลังเล มองหน้านรากรเหมือนจะค้นลึกลงไป # y1 x. x. ?' e- B5 \8 a" _0 @, ]9 t5 s
“ไม่บอกผมไม่รู้จริง ๆว่าคุณเป็นพวกรักร่วมเพศ ลักษณะคุณไม่มีแววโน้มเอียงทางนั้นเลย”
- g4 c# C9 x; Q3 Y Y U7 x+ V. A: n" A; C
“อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็นมากนักสิ บางอย่างมันมักไม่เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไปหรอก”
9 ]9 u0 g2 a: Q. ^) M- h
“พ่อผมรู้หรือเปล่า? ว่าเพื่อนรักท่านเป็นพวกไม้ป่าเดียวกัน”
' [, A) s. A' n! _
“มันอาจจะรู้ ผมไม่อาจทราบได้ เพราะไม่เคยบอกมัน”
9 X9 ~0 N/ y; j% T
ไม่พูดเปล่า นรากรดึงไหล่เขาเข้ามากอดไว้แน่น กระซิบประสบการณ์สยิวกับผู้ชายด้วยกันที่ริมหูเขาหน้าตาเฉย
0 L" J6 k( r' g: V0 Y
ภูริเชษฐ์ร้องลั่นอย่างลืมตัว
d |& @) w# L; l* y1 l
“ตายห่า ตายโหงเลยคราวนี้” , ~" I, C; A& I! O+ a; Z2 h2 Q
ตาสีดำเข้มใต้วงคิ้วหนาดกขของนักธุรกิจอาวุโสเบิกตามาทางเขาอย่างเย้า ๆ ขยิบตาให้นิดหนึ่ง
/ Q3 \/ U# N) F5 }2 Z! M4 a* L
“คนขาวกับคนดำเข้ม คุณชอบใครมากกว่ากัน” " A6 A6 d; Z3 s) B" r2 A- g( c
อดถามต่อไปไม่ได้
7 } d) r1 Z4 B
“พูดยาก คนผิวขาวชอบรับ ส่วนคนผิวดำเข้มจะชอบรุกมากกว่า” / M8 Y) `* g' J# J6 k$ \. z
ภูริเชษฐ์สำลักเครื่องดื่มที่กำลังไหลลงคอ เอามือตบหน้าผากตนเองผาง แทบจะช็อคหัวใจหยุดเต้นทีเดียว นั่งนิ่งพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ นรากรซ่อนยิ้ม เอื้อมมือมาสัมผัสมือชายหนุ่มลูบไล้เป็นปูไต่อย่างลุ่มหลง
$ r i" v4 }7 Z: G8 W
“แปลว่า...คุณ...เอาทีละสองเลย”
, a& p& H1 h1 F$ \+ J) `* E" N1 |
ในที่สุดเขาหลุดปากออกมาอย่างแผ่วเบาที่สุด เต็มไปด้วยความงุนงงมึนศีรษะ จับต้นซนปลายไม่ถูก + {$ R t& h9 ^* H5 S
“ครับ!” 5 f. ^9 k$ K# h
นรากรตอบอย่างภาคภูมิ แล้วย้อนถาม `# m7 f$ Z: B1 V
“คุณรู้ได้อย่างไร?”
7 U8 u4 E& U6 b$ ~. {5 x7 Q
“เพราะคุณบรรยายได้ละเอียดเหลือเกินในการร่วมรักกับสองคน ซ้ำคุณยังรับรองกับผมอีกด้วย”
R' u" j3 N; K4 b
“ไม่มีอะไรสนุกเท่าอีกแล้วสำหรับการเล่นเซ็กซ์แบบนี้ ตัวเราอยู่ตรงกลาง คนหนึ่งแอ่นตูดให้เราแทง ในขณะที่เราก็แอ่นตูดให้อีกคนแทง”
, F6 ^+ u" d( @5 t( R$ H! ~9 ~5 @$ c
นรากรพูดอย่างไม่ละอาย 5 H, \: K9 k$ E' k: v
“ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ต้องทดลองด้วยตนเอง มันส์ยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าที่เขากล่าวกันเลยล่ะ”
6 u+ |9 ?: `8 \0 w
“คงไม่หรอกครับ”
+ P' c0 y3 e: w7 u _( l8 G* r8 Y( T3 \
เขาตอบอย่างหวั่น ๆ
& h5 O/ H+ U& W1 [9 {
“อย่าคิดอะไรมากสิครับ ผมก็เพียงเล่าให้คุณฟังเท่านั้น อีกอย่างคุณเป็นคนถามผมเองนะ นั่นประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งเป็นการแสดงความจริงใจของผมในการทำธุรกิจร่วมกับคุณ เห็นไหมว่าผมเปิดเผยตัวตนแท้จริงของผมให้คุณได้รับรู้ แสดงว่าผมจะไม่มีวันโกงคุณเป็นอันขาด ผมว่าคุณตกใจมาก เพราะคาดไม่ถึง สงบจิตสงบใจไว้พ่อหนุ่ม คนมองมาทางเราใหญ่แล้ว ทานอาหารกันต่อเถอะ นี่เครื่องดื่มผมรู้ว่าคุณชอบรสนี้ เลยจัดไว้ให้เป็นพิเศษเลย” 0 G' {3 L6 c, [& i
ภูริเชษฐ์ทานอาหารไปด้วยมองหน้าคู่สนทนาอย่างหวั่น ๆ ดีว่าเป็นเวลากลางวัน หากเป็นกลางคืน เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองจะเป็นอย่างไร
# M; \% K, H& x- k) C$ P! T
มันยิ่งกว่านางแมวยั่วสวาทตัวเมื่อคืนนีเสียอีก แน่ล่ะ เพราะมันเป็นเสือนี่ เสือไบเสียด้วย เขารีบรับประทานอาหารไปโดยไม่ยอมมองคู่สนทนาอีกเลย # S1 U( j& y1 h/ p1 o
เมื่อเห็นชายหนุ่มนิ่ง นรากรจึงเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นอีกครั้ง 8 c( P: ] {( j1 u- U1 N" r+ W
“อย่าคิดมากเลยภู” เขาเรียกเพียงชื่อหน้าสั้น ๆ อย่างถือสนิท 8 w. r. Z! E$ u5 @
“ผมรู้สึกมึนจริง ๆ” & @0 S: n$ o( q+ g' O& E
ไม่พูดเปล่า เขาเอามือกุมศีรษะ สะบัดหน้าไปมา
7 Z2 U! g' }2 y$ l2 B: j
“เรื่องไร้สาระ อย่าถือเป็นอารมณ์เลย”
" I' o' T2 V9 u
“ผมไม่รู้จะถาม หรือจะพูดอย่างไรดี”
" e! ?* F: }! p1 L
เขาพูดอู้อี้ รู้สึกมึนงง ตัวร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างประหลาด
' |* S/ g& m; w! O$ c% d. G
“ที่ไหน อย่างไร ใช่มั้ยที่คุณอยากรู้” 7 ^' \3 V; W h! S1 k! T( W
นรากรกล่าวดักคอ 0 w* M" R a/ W3 T7 N$ L U
“สองคนนั่นทำงานกับผมอย่างใกล้ชิด ติดตามไปไหนด้วยทุกหนทุกแห่ง งานทุกอย่างของผมก็ไว้วางใจพวกเขามากทีเดียว นั้นแหละคือโอกาสของเราที่ไม่มีใครระแคะระคายรู้แม้แต่พนักงานในบริษัทผมเอง บางครั้งอาจในห้องทำงานผมเอง หรือบนรถตู้ระหว่างนั่งกลับบ้านขณะรถติด เราก็เคย” " l8 k6 R) H* {! E7 c U( c6 M
“บ่อยขนาดไหน?” H/ @/ F& ^# I& c) R8 J: h
“แล้วแต่ผม ทั้งคู่เป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาที่ดีมาก แต่ก็ไม่มากมายหรือรุนแรงเหมือนสมัยหนุ่ม ๆ หรอก เพราะเรี่ยวแรงมันถดถอยลง แต่ก่อนผมจะชอบรุก แต่หลังมักเป็นฝ่ายรับมากกว่า แม้เราไม่แข็งเต็มที่เราก็มีอารมณ์ร่วมได้ และมันก็สนุกและมีความสุขด้วย”
# l& {$ O6 J8 z/ B
“ทั้งสองมีปฏิกิริยาอย่างไรครั้งแรกที่คุณขอเอา เต็มใจ ไม่เต็มใจ พอใจหรือไม่พอใจ?” ! H& N- h) d! V9 ~8 A
“แรกคนผิวดำเข้มก็ไม่ยอมหรอก แต่เจอลูกตื๊อผมและผลตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้ยอม ส่วนคนผิวขาวไม่มีปัญหา ดูเหมือนจะชอบเสียด้วย แต่ขอให้คุณรู้ไว้เถอะว่าสองคนนั้น นอกจากเรื่องงานแล้ว เรื่องนี้พวกเขาก็ทำได้ดีมากทีเดียวไม่ว่ารุกหรือรับ”
1 H& |; t7 a1 D$ [! q% l
“ทั้งสองคน คุณชอบคนไหนมากกว่ากัน นี่ถามถึงความรู้สึกของคุณจริง ๆ” 2 A8 a' L" m8 `7 V
“ผมไม่สนใจหรอก เพราะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เพราะในชีวิตผมอายุปูนนี้ผ่านผู้ชายมาเยอะเหมือนกัน สองคนนั้นก็คงคิดไม่ต่างจากผม เขามีหน้าที่ต้องทำอย่างไรก็ทำตามหน้าที่ เมื่อทำแล้ว ก็ทำให้มันดีที่สุดเท่านั้นเอง ทั้งคู่อาจไม่ชอบหรือเกลียดผมเลยก็ได้ ใครจะไปรู้ แต่ขณะที่ปฏิบัติหน้าที่ให้ผม พวกเขาทำได้ดีทีเดียว และดีกว่าเลขาเก่าหลาย ๆ คนของผมที่ผ่านมา” ) T& q; c( o" q$ V2 P9 ?6 w* C
จบคำพูดของนรากร ภูริเชษฐ์แทบสะดุ้ง เสียวถึงขั้วหัวใจ รู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว มึนศีรษะอย่างแรงจนแทบระเบิด หรือเป็นเพราะว่าเมื่อคืนคั่งค้างเก็บอารมณ์อยากของตนเกินไป ยิ่งได้มาฟังเรื่องพิสดารจากชายสูงวัยที่ตนนับถือ มันยิ่งเพิ่มความคั่งค้างเข้าไปอีกอย่างไม่รู้สาเหตุ จนสุดที่จะทนได้เขาขอตัวลุกจากโต๊ะอาหาร ไม่ลืมหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นเทผ่านลำคอรวดเดียวลงไปอีกครั้ง หารู้ไม่ว่าในเครื่องดื่มนั้นผสมอะไรไว้และเขามัวแต่ตื่นเต้นกับเรื่องที่ได้รับรู้จนลืมสังเกตไปว่า คนที่นั่งข้าง ๆ แทบไม่หยิบเครื่องดื่มแอลกอร์ฮอร์ขึ้นดื่มเลยนอกจากน้ำเปล่าที่เขาสั่งมาภายหลัง & H( l4 O1 J0 u
“คุณจะไปไหน?”
. p3 B) S: _/ _9 A3 E% Q& Z
นรากรร้องถามเมื่อเห็นเขาลุกพรวดพราด 3 X0 ]' U1 j$ D U9 t3 R8 t/ W: f
“ผมรู้สึกมึนศีรษะ ขอไปหายากินข้างบนห้องพักสักครู่ คุณนรากรอ่านสัญญาไปก่อน เดี๋ยวผมลงมา” ( ]5 S7 @6 E+ W4 U2 m" Q+ ?
0 |9 l- S" V1 V U+ ~
นรากรมองตามชายหนุ่มที่ลุกขึ้นเดินตรงไปยังลิฟต์อย่างหมายมั่น ขณะเดียวกันโดยไม่อ่านสัญญาหยิบปากกามาเซ็นต์อย่างง่ายดาย พร้อมกับถือติดมือเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ขอกุญแจห้องพักสำรองภูริเชษฐ์ โดยอ้างว่าเจ้าของห้องพักที่เป็นเพื่อนกันไม่สบาย จนป่านนี้ยังไม่เห็นลงมาทานข้าวกลางวัน ขอขึ้นไปดูหน่อย พร้อมกับยื่นเอกสารที่ตนเซ็นแล้วให้พนักงานดู เมื่อเห็นว่าพนักงานไม่ยอมมอบกุญแจสำรองให้ 1 v- H( w8 r2 l# W, B. E7 o, Z$ z
“นี่เป็นเอกสารสัญญาที่เรานัดกันเซ็น แต่ผมไม่เห็นเขา เลยเป็นห่วง”
! ^" o( v& H. N2 [ u R6 T
สุดท้ายพนักงานต้อนรับก็หยิบกุญแจสำรองยื่นให้ นรากรรับมากำไว้ในมือด้วยแววตามุ่งมั่น...โดยไม่ต้องห่วงอะไร เมื่อเข้าห้องแล้ว ภูริเชษฐ์รีบปลดกระดุมเสื้อเชิตออก โยนทิ้งบนเตียงอย่างไม่แยแส ขณะเดียวกันก็รีบปลดตะขอกางเกงออก เอาเท้าเตะเข้าฝาผนังห้องพัก ล้มตัวลงนอน รู้สึกร้อนฉ่าวูบวาบอย่างไรพิกล หัวใจสูบฉีดเลือดในกายแล่นสับสนไปหมดหูลั่นอื้อ ตาลาย เขาเป็นอะไรไปนี่ ไม่เคยรู้สึกเงี่ยนอย่างนี้มาก่อน หรือว่าเป็นเมื่อคืนเขาทรมานตนเองเกินไป $ k) x E9 U8 i8 @
ขณะที่นรากรเอง เมื่อคำนวณว่าขณะนี้ภูริเชษฐ์คงเข้าห้องพักเรียบร้อยและยาก็คงออกฤทธิ์แล้ว เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้อย่างนั้น เขาใช้กุญแจสำรองไขเข้าไปอย่างแผ่วเบา และก็พบภาพที่ตนปรารถนาจะเห็นอยู่แล้ว แต่ก็แกล้งส่งเสียงถามเข้าไป
: p. D* ^* u$ g' r
“ภู! เป็นอย่างไรบ้าง เป็นอะไรมากไหม? # U; y* J) c: R9 `8 X
ภูริเชษฐ์ร้องละล่ำละลักออกมา “ผมไม่เป็นไรครับ” ( ~6 d4 I" t: k* }
รู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง ขืนให้เกย์เฒ่าเห็นเขาในสภาพนี้ มิเสร็จเลยเหรอ รีบกลัดกระดุมเสื้อให้มิดชิดเหมือนเดิม แต่เจ้ากรรมไม่รู้ว่าตนเองเตะกางเกงเข้ามุมไหนของห้อง กำลังพยายามสะกดจิตเรียกสติกลับคืนมาระลึกว่าระหว่างเดินเข้ามา เขาเดินเข้ามาอย่างไร ก็หันไปเจอกางเกงที่ถอดกองออกอยู่แล้วกับพื้น ไม่ทันที่จะหยิบกางเกงมาสวมใส่ให้เรียบร้อย วงแขนทั้งสองของเขาที่กำลังจะสวมกางเกงอยู่นั้นก็ถูกรวบไว้อย่างแน่น
6 l: c9 q4 n# Y0 K4 e, c* o
เขาตกใจอย่างสุดขีด ผงะล้มกับเตียงนอน แต่ก็ผงะหนีได้เพียงแค่นั้น เนื่องจากร่างของเขาถูกร่างของคนผู้เข้ามาใหม่ผลักลงไปนอน มือจับมาที่กางเกงของเขาที่สวมขึ้นมายังไม่ถึงเข่านั้น : O3 t; g+ r8 q2 z" n% _& Z! u5 N- q
คำสั่งจากสมองบอกว่า ให้ใช้มือทั้งสองข้างผลักร่างนั้นออกหรือไม่ก็ใช้เท้าทั้งสองข้างเตะให้กระเด็นติดประตูไปเลย แต่ก็เหมือนไร้เรี่ยวแรง มือข้างหนึ่งของเขาถูกจับไปประกบกับลำควยของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ แม้ว่ามันจะอยูในกางเกง แต่ก็กำลังขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อถูกมือเขาสัมผัส เลือดในกายทุกหยดยิ่งทวีความร้อนขึ้นไปอีก รู้สึกร้อนฉ่าไปทั้งเรือนร่างราวกับโดนไฟลน เมื่อสัมผัสกับการบดการขยับเขยื้อนอย่างแช่มช้า แต่รุนแรงและหนักหน่วงของตะโพกที่ตอนนี้นั่งทับกลางลำตัวเขาไว้
Y8 N* ]: N2 ]. G" a
ภูริเชษฐ์มองหน้าอีกฝ่ายที่มองมาอย่างหมายมั่นปั้นมือ หมดท่าจริง ๆ คราวนี้ มันเป็นเพียงอนุสสติส่วนลึกที่ร้องเตือนอย่ไกลแสนไกลเท่านั้น เขากำลังจะหมดความยับยั้งชั่งใจ หรือปกป้องตนเองเสียแล้ว
; x6 i2 z: v- R. ^, }' y/ G( Y
ใจว่าจะผลัก แต่มือกลับถูกเข่าของอีกฝ่ายกดไว้แน่น ขณะที่มือของอีกฝ่ายค่อยไขว่คว้า ควานเคล้นมาตามเรือนร่างของเขา ค่อย ๆ ไต่เรื่อย ๆ ลงไปยังกางเกงในตัวจิ๋วที่เหลืออยู่บนเรือนร่างขณะนี้
4 c- K6 D/ x/ A/ u; f: ^: D. E- L+ e
“ไอ้แก่บ้าตัณหา แกจะทำอะไรฉัน” ได้ยินเสียงตนเองพูดออกไปเท่านั้น ปากก็โดนปากของอีกฝ่ายประกบติดทันที โดยที่เสียงยังไม่ผ่านพ้นลำคอออกมาด้วยซ้ำ
2 O3 D* V( e4 i
“อย่าคิดต่อต้านและขัดขืน เป็นของอาเถอะ” เสียงกระซิบแผ่วใสดังที่ริมหู
& t% k6 c1 h" K$ N
เขารวบรวมแรงกายเฮือกสุดท้ายก่อนที่จะโดนเขมือบ ดิ้นสุดกำลังที่มีอยู่ ถีบร่างที่กำลังค่อมทับมานั้นกระเด็นพ้นจากเตียงไป อย่างไม่สนใจว่าคนนั้นจะเป็นอย่างไร เขาลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมจะสู้ยิบตา
" [4 ?' \2 Q+ ?5 B9 X* o; @- r
“คุณ!...คุณบ้าไปแล้วเหรอ นี่คุณกำลังคิดทำอะไรผม”
' N: Y+ i7 b. F& ?& [
“อาก็อยากไปสวรรค์กับภูนะสิ”
2 T/ a6 M3 Y8 z7 p
“ออกไป คุณมาทางไหนไปทางนั้นเลย” + f, r9 |: b! J
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะพยายามเข้ามาประชิดตัวเขาอย่างไร เป็นโดนผลัก หรือบางครั้งก็ถึงกับเตะต่อยไปก็มี แต่ดูเหมือนยากจะต้านทานความบ้าระห่ำของเจ้าร่างเสือไบได้ $ N/ |# @6 n5 w7 ?8 C
ด้วยฤทธิ์ยาผสมแอลกอร์ฮอร์ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจปรารถนาได้มากนัก อีกอย่างไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์รุนแรงจนถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันและกัน จนอาจเป็นสาเหตุขึ้นโรงขึ้นศาล ซึ่งหากเป็นดังนั้น เขาก็ไม่รู้จะตอบคำถามของตำรวจอย่างไร บอกว่าโดนวางแล้วถูกข่มขืน ใครจะไปเชื่อ ความเงียบปกคลุมชั่วขณะต่างฝ่ายต่างคลุมเชิงกันและกัน % j1 L: z+ c# f% R
“อย่าขัดขืนเลยภู ยานี้แรงมากนะ หากไม่ได้รับการบำบัดระบายออกอย่างเหมาะสม อาจทำหัวใจวายเฉียบพลันได้”
, Q% n4 a8 N% ]; Y
“ไม่ต้อง ต่อให้หัวใจผมวาย ผมก็ไม่ต้องการให้คุณมาช่วย” ' H7 N3 X$ `. I
“แล้วภูจะทำอย่างไร?” น้ำเสียงของนรากรอ่อนโยน หวานไพเราะ ไม่แสดงอาการโกรธสักนิด แม้จะโดนผลัก โดนเตะต่อยไปหลายที “ผมก็นั่งชักว่าวตรงนี้แหละ”
, y. s0 n0 g1 j* O
“คิดหรือว่าแค่นั้นจะช่วยได้ มิหมายความว่าต้องนั่งชักจนมือเป็นง่อยเลยเหรอ” “คุณนี่มันชั่วจริง ๆ”
) ~4 F' V) a/ ]- G- }% j) X
“ผมจะแจ้งตำรวจจับคุณ”
6 `: v2 x& ]' l8 N
“ใครจะเชื่อภู ถ้าภูแจ้ง อาก็จะแจ้งเหมือนกัน” นรากรยิ้มอย่างเป็นต่อ ชี้ให้ดูตามร่างที่มีรอยผลัก ต่อย เตะ จนเขียวเป็นปื้น “ดูรอยแผลตามร่างอาสิ เอาแผลนี้ให้ดู รับรองตำรวจต้องเชื่อว่าอาถูกภูทำร้าย แล้วเขาก็จะสอบสวน” , p9 ?. A' t+ G8 Q8 B
“ก็ให้มันรู้ไป” เขาตอบอย่างกระชากเสียง
4 Y- J3 G8 m S+ x
“อาจะบอกว่าภูข่มขู่ทำร้ายร่างกายให้เซ็นสัญญาฉบับนี้ เพราะตอนแรกอาไม่ยอมเซ็นง่าย ๆ ภูเลยบังคับทำร้ายร่างกาย อากลัวก็เลยเซ็นให้ และก่อนขึ้นมานี้ อาได้บอกพนักงานแผนกต้อนรับว่า จะมาคุยกับหลานเรื่องสัญญาที่ไม่ค่อยเป็นธรรมเท่าไหร่” 2 e8 s$ t$ s/ e& s0 I- H
เสียงหัวเราะกังวานใส อย่างเป็นต่อ ไม่หัวเราะเปล่า นรากรขยับตัวเข้ามาประชิดร่างที่ยืนอย่างจำยอม ประคองนั่งลงบนเตียง ค่อยโน้มตัวลงมาจูบที่ต้นคอ มืออีกข้างสอดเข้ามาลูบไล้เข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตที่ไม่ได้ปิดกระดุม ทั้งจูบทั้งไซร้คางไปตามซอกคอของเขาอย่างหลงใหลสักพัก แล้วจึงลูบมือไล่ต่ำลงมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงขอบกางเกงในล้วงมือเข้าไปปลดมันเลื่อนต่ำลงไป จนกระทั่งหัวมังกรที่โดนพิษยาเข้าไป แข็งราวกับท่อนหิน ดีดผึงออกมาภายนอก เมื่อมันมองเห็นทางอิสรภาพของมัน จากนั้นใช้มือสองข้างดึงเสื้อเขาออกจากแขน จนท่อนบนเปลือยให้เห็นร่างที่มีกล้ามเป็นมัด หน้าอกแข็งแกร่ง เป็นลอนสลวย ! s9 {# Z* M* M# y$ D( s9 h
อย่างหมดความเป็นตัวของตัวเอง ตั้งใจจะนั่งนิ่งเฉยเหมือนท่อนหิน ปล่อยตัวตามสบายสุดแล้วแต่ผู้สูงวัย จะทำอะไร อย่างปลงใจ แต่แทนที่ร่างจะกายเป็นท่อนหินไม่มีความรู้สึกยินดี ยินร้าย อย่างที่คิด กลับเป็นสิ่งอื่นที่มันเป็นท่อนหินแทน มันแข็งจนเป็นท่อนหินจริง ๆ หากแม้ถูกบิดก็คงหักได้ทีเดียว แข็งอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแข็งมาก่อน รู้สึกแต่เพียงว่าถูกจับยกขาขึ้นสูงแล้วกางเกงในสิ่งที่เหลือปิดตัวอันน้อยนิด ก็หลุดออกจากร่างเขาไป ได้แต่นอนหลับตาอย่างจำยอม หมดความยึดเหนี่ยวใด ๆ ทั้งสิ้น ได้แต่นึกขอโทษภรรยาในใจ พี่ขอโทษด้วย พี่ไม่ได้ต้องการให้เป็นอย่างนี้ 5 Y2 A7 z; ^8 Q% N' A% Y! O( C
& ]' n/ {# \, ]& a
! \' C; y: G. ?# c6 N1 \โปรดติดตามตอนต่อไป {:4_74:} . {$ P# Q) x7 S) @. A# i2 h
9 `0 E) W" W9 a. l1 h) o" U5 l& Y
( }4 o+ z$ ] T5 d- X% b
* n- _4 {/ d' }2 d, {1 Q( a% w3 X! h2 a- k% s
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-1 07:36:43
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 2024-10-6 00:28:23
โพสต์ 2023-7-5 06:13:58