ลิขิตฟ้า บัญชาใจ ... 2
บทที่ 2รุ่งเช้าของวันใหม่หลังพายุฝนฟ้ากระหน่ำไม่หยุดทั้งคืน
เรา รีบตื่นลงมาเตรียมตัวไปโรงเรียนเหมือนปกติแต่ก็ไม่ลืมสอดสายตาไปที่จุดเกิดเหตุซึ่งไร้วี่เเววพี่ชายไปเสียแล้ว
ร่างในชุดนักเรียนเสื้อขาว กางเกงดำแต่งกายเรียบร้อย เดินดิ่งไปยังโต๊ะกินข้าว ก็เห็นข้าวต้มขาว กับบรรดาเครื่องเคียงอย่าง กุนเชียงทอด หมูหยอง กับข้าวจากบ้านปู่กับย่า ที่คอยให้คนงาน หรือขี่รถสามล้อไฟฟ้าคู่กายเอามาส่งเองให้ทุกบ้านอย่างเคยในทุกมื้อตามประสาคนห่วงใยลูกหลาน
ส่วนพี่พันธุ์ศร ก็คงออกไปคุมคนงานหรือไปทำนั่นนี่ตามประสาที่สวนผลไม้ ทั้งทุเรียน เงาะ มังคุดแต่หลักๆที่ พ่อ เคย รับผิดชอบก่อนจะตกมาถึงมือพี่ชาย ก็คือ ทุเรียน
มอเตอร์ไซค์สีแดงคู่ใจ แล่นตามถนนคอนกรีตตัดผ่านแมกไม้ร่มรื่นสารพัด ก่อนหักเลี้ยวเมื่อผ่านประตูรั้วหลักของพื้นที่สวนผลไม้หลายหลากลัดเลาะตามถนนสายหลัก ตรงเข้าตัวเมือง ไม่นานนัก ก็เข้าจอดในพื้นที่ประจำก่อนรีบสาวเท้าตรงดิ่งไปยังบรรดาเพื่อนๆที่นั่งออส่งเสียงดังไปทั่วภายในซุ้มไม้เดิมตลอดหลายปีของการเป็นนักเรียน ในโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดทันที ...กิจวัตรของชีวิต ดูจะราบเรียบเหมือนเช่นเคย...จนกระทั่ง
"ไพน์ครับ…" เรา รีบหั้นไปที่ต้นเสียงทันที"พี่หมอก…."รุ่นพี่โรงเรียน ชั้น ม.6 หน้าตาออกตี๋เข้มๆประมาณหนึ่งรูปร่างสูงโปร่ง ลีนๆตามสไตล์นักกีฬาฟุตบอลโรงเรียน "พึ่งมาถึงเหรอ""ใช่ พี่" "เอออ....ไพน์....….ตอนเย็น รีบกลับบ้านมั้ย""ทำไมอ่ะ…" "พี่.....พี่จะชวนไปนั่งเล่นที่หอนะ"เด็กหนุ่ม เอ่ยออกมาพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ "พี่ไม่กลัวเเฟนพี่รู้เหรอ…""แฟนไหน ไม่มี๊….""ก็น้องตาต้า แคชเชียร์เซเว่นหน้าโรงเรียนไง เห็นควงกันอยู่เมื่อไม่กี่วันนี่" "ตกข่าวนะเรา ...พี่เลิกเเล้ว…......ถ...ถ้าไพน์...ว่าง......เลิกเรียน...ไปรอพี่ที่เดิมนะ…"
เสียงทุ้มต่ำ ข้างกกหู ซึ่งถ้าผู้คนรายรอบมองมาจะดูเหมือน แค่ นักเรียนสองคน ต่างคนต่างยืนนิ่งใต้ต้นไม้ แต่ เสียง นั้นช่างชวนให้คนฟังเหมือนโดนท้าทายอย่างที่เคย ก็เพราะ
พี่หมอก
คือ ...ผู้ชาย...คนแรก ...ที่มอบบททดสอบแปลกใหม่ให้ ตั้งเเต่เริ่มรู้ความต้องการของตัวเอง ซึ่ง เราเองก็ไม่รู้หรอกว่ารุ่นพี่ม.6 คนนี้จะมีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกัน เพราะจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังควงสาวไม่ซ้ำหน้าเเต่เมื่อ...สายลมแห่งโชคชะตา...พัดพา...สุดท้าย...หนึ่งในลูกศิษย์ของโค้ชพันธุ์ศร พี่ชายเราที่ยังคงหาเวลาปลีกตัวมาสอนเทคนิคชั้นเชิง จากประสบการณ์นักฟุตบอลระดับภาคประจำก็เริ่มผุดความสัมพันธ์ทางกายแบบลับๆเกือบปี แม้ว่า
...จากวันนั้น ...ถึงวันนี้...ความลับ...ก็ยังถูกเก็บซ่อนไม่ให้ใครรู้
...”ใจจริง เรา ไม่โอเคกับอะไรแบบนี้หรอก แต่ความผูกพันในฐานะผู้ชายคนเเรก และ คนเดียว ก็ต้อง...ฝืน...ยอม...”.... เพียงแต่อะไร ที่ ต้อง...ฝืน...อยู่ร่ำไป และดูท่าคงจะฝืน อยู่ฝ่ายเดียวด้วยซ้ำ...หัวใจเต้นแรง ที่เคยมีปฏิกิริยาให้รุ่นพี่คนนี้ ก็ชัก...นิ่งๆ...จนกลายเป็น...เฉย ...ไปกับแทบทุกเรื่อง ไม่เว้น...เซ็กซ์ ...
ตกเย็น กับ รถเก๋งสีขาว คันเดิมที่ขับเข้ามาจอดในระยะห่างๆแถวร้านกาแฟเล็กๆหลังโรงเรียนส่วน เรา รีบหันซ้ายหันขวา เช็คว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ จนแน่ใจก็รีบเดินก้มหน้าก้มตาขึ้นรถเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง เมื่อพวกเรานัดกันพอปิดประตูหอพักที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนปุ๊บ...เท่านั้นเเหละ... ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มที่ชื่อ ...พี่หมอก... ก็รีบพุ่งตัวใส่ร่างน้อยๆทันทีอย่างแทบจะกลืนกิน"พี่โครตคิดถึงไพน์เลยรู้มั้ย…."ประโยคออดอ้อนพลางประพรมริมฝีปากไล้ต้นคอน้อยๆแผ่วเบาก็ชักเริ่มสะกิดอะไรขึ้นมา "ไพน์ก็คิดถึงพี่เหมือนกัน…"
เรา ไม่รอช้าทำตามจังหวะหัวใจคันยุบยิบแปลกๆจะว่าเหมือนเป็นครั้งแรกของการทดลองลิ้มรสชาติแห่งกามารมณ์... ก็ไม่ใช่.... รีบปลดกระดุมเสื้อนักเรียนพี่หมอก ออกทันที เผยร่างขาวลีนแบบฉบับหนุ่มนักกีฬา กับร่างกายที่ความกว้างช่วงไหล่แผงอก กลางลำตัว ถึงสะโพกโปร่ง แต่แกร่ง ให้ชื่นชมเต็มตาก่อนที่พี่ ม.6 คนนี้ จะสลับผลักร่างอ้อนแอ้นลงโซฟาหนังเทียม
"ตัวหอมจังครับที่รัก….วันนี้พี่ขอหอมทั้งคืนเลยนะ…""บ้าเหรอพี่….ไพน์ต้องกลับบ้านนะ…." "น่าๆ นะ...นะครับวันนี้อยู่กับพี่ทั้งคืนนะคนดี .….""...เเต่…."
ไม่ทันที่เราจะได้เอ่ยจบ ริมฝีปากหนักก็เข้าปิดปากบางทันที พร้อมฉกเเลกลิ้นสำรวจทั่วโพรงปากอุ่นร้อนอย่างลึกซึ้งจน ร่างน้อย สะท้านทั้งตัวรับจังหวะคุ้นเคยด้วยการปลดกระดุมเสื้อแบบเดียวกันอย่างเร็ว
"โครตขาวเลยไพน์...รู้มั้ย พี่โครตคิดถึงความขาว...ความเนียนของไพน์เลย…"...จ๊วบบบ!!!...ริมฝีปากที่เพิ่งขยับพูด ผลุบขย้ำเนินบางแต้มจุดชมพูอย่างกระหายหิว ทำเจ้าของอวัยวะสะท้านวาบทั้งตัว "โอ้วววอ่าาาส์….พี่หมอก...ไพน์เสียวววว…." "เสียวเหรอ...เสียวมากมั้ยที่รัก…" จ๊วบบบ!!!เจ้าของห้องสลับดูดดึงอีกติ่งใสให้เท่าเทียม "อ่าาาส์พี่หมอก….อ่าาาาส์…."
ความตะกละตะกลามนั้นปลุกเร้าทุกความต้องการจนต้องรีบไล้มือนุ่มนิ่มทั้งสองกอดลูบแผ่นหลังแน่นๆเพื่อได้ระบายความรุ่มร้อนสุมอกออกมาได้บ้าง
"อ่าาาส์...ไพน์อยากดูดของพี่หรือยัง…" "อ....อยาก....อยากแล้ววว…." ร่างสูงโปร่งกระโจนลุกปลดปราการทุกชิ้นด้านล่างลงอย่างเร็ว เผยท่อนแห่งความเป็นชายดีดผึงเผยชิ้นเนื้อออกเหลือง ยาว ตรง เต็มสองตาไม่รอช้าเราผุดขึ้นจัดการมัดคุ้นเคยทันที
"ไพน์จ๋าาา...ไพน์โครตเก่งเลย….ผู้หญิงยังสู้ไพน์ไม่ได้เลยนะ….อ่าาาส์…" "แหวะ... ทำปากดี…"... จ๊วบบบบจ๊วบบบบ!!!"...จริงสิคร๊าบบบ สุดยอดเลยรู้มั้ย…"
หนุ่มนักฟุตบอลครางลั่นห้องพร้อมสองมือลูบเส้นผมนุ่มๆ ไปมาไม่หยุด บางครั้ง กระดอนเอวสอบ เสย เข้าออก จนร่างนิ่มยามถูกกระตุกตุ้นด้วยแรงดิบ บรรเลงริมฝีปากพาเอาสุ้มเสียงลามกสนั่น"ไพน์ครับบบ...พอก่อนเดี๋ยวเเตก...มาให้พี่...เอา...ดีกว่า…"ผู้ชายคนแรกในชีวิตผละแก่นกลางกายหนีก่อนตรงดิ่งจัดแจงอุปกรณ์เพื่อสุขอนามัย ส่วน ผู้ชายคนแรกสำหรับอีกคนก็รีบจัดการเสื้อผ้าตัวเอง จนเปลือยเปล่าอย่างรู้หน้าที่ "ขาวทั้งตัวเลยที่รัก...วันนี้พี่จะจัดให้เต็มที่เลย…"แผ่นหลังเรียบเนียนไร้ริ้วรอยให้ระคายทั้งสายตาทั้งสัมผัส อวด เนินบั้นท้ายเนื้อขาวๆ ดีดเด้ง ตัดหนังโซฟาสีเข้ม"พี่หมอก...เร็วๆสิ…"
เรา เอ่ยออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่ เพราะช่วงเวลาเกือบเดือนพอดิบพอดีกับที่เกิดเหตุคนตายในบ้าน ที่เหินห่างเรื่องพรรค์นี้ กับที่สำคัญก็เพราะความวูบวาบที่ยังคั่งหัวจิตหัวใจจากเมื่อคืน ถึงจะได้ปลดปล่อยออกมาแล้วก็ตามแต่...บททดสอบ...ก็ยังรุมเร้า ทำเอาวันนี้ทั้งวันไม่มีสมาธิไปกับการเรียนเลย สัมผัสเย็นวาบ ของเนื้อเจลหล่อลื่น เข้าประโลมช่องทางด้านหลังจนฉ่ำแฉะกับช่องทางสีกุหลาบ ที่พริ้วเรียกหาบางอย่างเข้ามาเติมเต็มแทบไม่เป็นจังหวะ "ของน้องไพน์ ....ทำไมยั่วพี่หมอกได้ขนาดนี้ครับ….""พี่หมอกก็รีบๆสิ…."กลายเป็น เรา กลับรีบท้าทาย จนแท่ง เรียว ยาว เนื้อไม่มากเลื่อนความแข็ง ให้กลีบเนื้อค่อยดูดกลืน "อ่าาาส์...พี่หมอก...ช้าๆนะ...ไม่ได้โดนนานแล้ววว…." ถึงจะถูกเนื้อชิ้นนี้ ทำร้ายมามากแค่ไหนแต่ช่วงหลังๆ เราทั้งคู่ แทบไม่ว่าง ด้วยเวลาจัดสรรแทบไม่เคยตรงกัน กับพี่หมอกเองก็มีสาวๆมาคั่นเวลาไม่เคยขาด พาลทำเอาช่องทางนี้ยุบยิบเฉียดขั้วหัวใจเมื่อเริ่มรับสัมผัสตึงแน่น จน...บาด...แปลบ"ได้เลยครับบ...พี่จะทำเบาๆนะ…"ทุกจังหวะเลื่อนไหลเนิบช้าจนถึง...ที่สุด...และเมื่อ เนื้อนุ่มด้านในเริ่มคลายตัวไม่นานสะโพกตอกอัดก็เริ่มเดินเครื่องเบาๆแต่กระนั้นเสียงครางระงมก็ยังผลัดกันดังแผด "โอ้วววววสัสสสสโครตฟิตเลยไพน์….ทั้งรัดทั้งตอดเลย...เเน่นจริงๆอีกอ่าาาส์…" "พี่หมอกจ๋าาาากระเเทกเลย…กระแทกให้เต็มที่เลย ไพน์ไม่ค่อยเจ็บเเล้วววอ่าาาส์…" "ได้เลยครับบบที่รัก พี่จัดให้" ความหนักหน่วงที่เพิ่มทวีหลังได้รับไฟเขียว ทุกการไหว โยก ช่างบ้าคลั่งแทบไม่เว้นจังหวะ แม้บางครั้งจะผลัดแผ่วเป็นนิ่มนวล แต่ก็วกคืนความเร่าร้อนแทบไม่ปราณี
สองตาเรียวเล็กพริ้มหลับรับแรงกามของ...เด็กหนุ่ม ...แต่กลับกลายเป็นว่า จู่ๆ...หัวจิตหัวใจก็ลอยละลิ่วไปท่ามกลางแมกไม้น้อยใหญ่
... ชายหนุ่ม...ที่ชื่อ พันธุ์ศร
เป็นฝ่ายกระหน่ำร่างแกร่งที่ช่างหนักแน่นทรงเสน่ห์กว่าเรือนกายบนโลกแห่งความเป็นจริงชัดเจนผลัดงัดควงคว้านรูจีบกลางเนินเนื้ออย่างบ้าคลั่ง ทำเอากลีบปากทางครูดตามแรงสอดสวนไม่มีพักห้วง จินตนาการ ผิดบาป ...
เตลิดพาร่างอ้อนแอ้น ไหวเอวบางงัดเสยของขลังจาก ผู้ชาย ในความคิดตามแรงกำหนัดที่สั่งสมมาแรมเดือน ทำเอา เกือบ เผลอครวญชื่อ อดีตนักฟุตบอลทั้งๆที่ภายในร่างกายยังถูก นักฟุตบอล ฝังแก่น
"อ่าาาาส์….อ่าาาาส์….เเรงๆเลย...เอามาลงที่หนูให้หมดเลย...หนูรับไหว..อ่าาาส์"ประโยคเสริมแต่งดัดแปลงไปบ้างตามจังหวะสติที่เกือบหลุดรุ่ยไปกับบทสนทนากาม ในค่ำคืนแรก และคืนสุดท้าย ล่องลอยเข้ามาแทนที่ ชื่อนั้น ในสมอง "อะไรนะไพน์...…"คนคุ้นเคย รีบถามอย่างสงสัย"ปะ...ปล่าววอ่าาา…"
บทบาทโจนจ้วง ทบกอดรัดฟัดเหวี่ยง ของทั้งสองที่ผลัดเทียวเร่ง เทียวผ่อนปฏิบัติการเป็นชุด แต่ยังไม่วายวกกลับไปยัง
ผู้ชายตัวสูงผิวเข้ม คิ้วหนาเหมือนเส้นผมรองทรง ไม่สั้น ไม่ยาวที่ไว้อยู่ สองตาคม สันจมูกหนาปีกกว้างสองริมฝีปากบนล่างอิ่มเต็มหนวดเคราลามตามแนวโครงหน้ายาวรับลำคอหนา เนินไหล่ผาย แผงอกอัดชัด ป้านนมเข้ม ชุดลอนท้องเป็นแผงแต้มจุดไล่ไรขนอ่อน
พี่ชายของ น้องมอบ เมือกขาวข้น ผ่าน ของขลังที่ยังไม่เคยพบเจอ แทรกร่องจีบเผยออ้าอวดเนื้อชมพูปลิ้น มีเพียงผิวเยื้อบางๆกีดกัน ทุกจังหวะกระตุกหงึก
"ฮะโหล…..ย่า""ไอ้ไพน์! มึงอยู่ไหน นี่จะหกโมงเเล้วบ้านช่องไม่กลับเหรอ รู้มั้ยย่าเป็นห่วง" ชื่อ ที่ปรากฏบนหน้าจอว่า...ย่า...ทำเอาระหว่างพากันทิ้งตัวนอนหอบโยนไม่หยุดพร้อมผ่อนคลายส่วนน่าอายที่ถูกกระทำหนักจนแสบบวม แต่กระนั้น เรา จำต้องรีบกดรับ "จะกลับแล้วย่า...วันนี้หนูมีงานกลุ่ม…" หลานคนโปรด รีบหาเรื่องแก้ตัวตอบไปด้วยความเกรงใจคนที่รัก ที่เอ็นดู เรา เป็นที่สุด... เรียกว่า ที่สุดแล้วในบรรดาญาติพี่น้อง"เออๆ ขับมอเตอร์ไซระวังๆด้วยเริ่มค่ำมืดละ... วันนี้ ปู่ กับ ย่า มีเรื่องสำคัญจะคุยกับมึง ละก็พี่มึง…" "เรื่องอะไรจ๊ะย่า…."เราเอ่ยด้วยความสงสัย"เออน่า…มาถึงก็รู้เอง...เเค่นี้นะรีบกลับเลย""รีบไปล้างตัวกัน... แล้วจะให้พี่ขับรถไปส่งที่บ้านเลยมั้ย...มอไซเราก็เอามาจอดไว้ที่หอพี่ก่อน" "ไม่!!!!พี่หมอก ไม่กลัวพั่นธุ์ศร จับได้เหรอ"พอเอ่ยถึงโค้ชเข้าหน่อย ลูกศิษย์ถึงกับออกสีหน้าเกรงๆความเฮี๊ยบ ความโหด ซึ่งเวลาที่ เรา คอบลอบๆมองๆช่วงที่พี่ชาย มาช่วยสอนทีมฟุตบอลโรงเรียน ก็สมควรจะเกรง เพราะพี่พันธุ์ศรหน้าตาเอาเรื่องจริงจัง จนน่ากลัว
...”ว่าแต่ ปู่ กับ ย่า มีเรื่องอะไรจะคุยกับเราสองคนพี่น้อง”...
"เดี๋ยวนี้ ชักเอาใหญ่นะมึงหนิ"จอดมอเตอร์ไซ ถอดหมวกกันน๊อค บนชานหน้าบ้านปุ๊บย่า ก็ตะโกนบ่นออกมาเสียงดังถึงข้างนอกปั๊บ "เอาน่า หลานมันก็บอกแล้ว ว่าทำงานกลุ่มกับเพื่อนมามะ มานั่งเร็วไอ้ไพน์ จะได้รีบคุยให้มันจบๆ" ปู่ รีบว่าขัด ย่า ทั้งที่ปกติ จะเป็นย่าที่เข้าข้าง เรา มากกว่าแต่ตอนนี้ก็ได้แต่รีบลงนั่งบนชุดรับแขกไม้สักข้างประตูทางเข้าภายในตัวบ้านทันที"ไอ้พันธุ์ศร ...มึงดู...น้องมึงโตขึ้นทุกวันๆ ...มึงนะ...ยังจะกล้าเมา เป็นหมา ให้น้องมึงเอาอย่างเหรอว่ะ"
ชายชราไว้หนวดไว้เคราขาวโพลนที่ยังดูมีเรี่ยวมีแรงทั้งๆที่เกินครึ่งค่อนชีวิต ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินส่งเสียเลี้ยงดูลูกสาวลูกชายนับสิบเริ่มว่าอย่างไม่สบอารมณ์ใส่หลานชายอีกคน ที่ก็ได้แค่นั่งหน้าหงอยคอยรับฟัง" กูก็ไม่อยากจะบ่นอะไรมึงมากไอ้พันธุ์ศร... แค่อยากให้มึง ทำตัวเป็นพี่ที่ดีให้ไอ้ไพน์มันดูบ้าง"ย่าว่าเสริมโดยที่พี่เราก็ยังก้มหน้าก้มตาทำหน้าสลด แต่ก็แอบเหลือบตาค้อนขึ้นมาทาง เราที่นั่งด้วยกันข้างๆ "ปู่ ...ย่า...ที่ผ่านมา ผมยังเป็นพี่ที่ไม่ดีอีกเหรอ...แล้วไอ้ที่ขยันทำงานเก็บเงิน...ให้ใครล่ะ ถ้าไม่ใช่...ไอ้ไพน์มัน" "กูรู้ กูแค่อยากให้มึงเพลาๆหน่อย...เรื่องเหล้ายาปลาปิ้งน่ะ มึงก็รู้...กูไม่เคยว่า ...แต่นี่ มึงกินจนเมาเละทุกวัน... ร่างกายจะไม่ไหวเอาน๊าพันธุ์ศรเอ๊ย มึงก็รู้ ...บ้านเรากรรมพันธุ์มะเร็งกัน..."
ย่า เอ่ยด้วยอาการห่วงใย เพราะรู้ดีว่า หลานชาย คนนี้ ต้องรับภาระหนักกว่าลูกหลานคนอื่นๆในตระกูลไม่น้อยทั้งงานในสวนที่ต้องสืบต่อจาก พ่อแม่ ที่เสียไปด้วยโรคมะเร็งทั้งคู่ กับต้องคอยดูแล น้องชายตัวเอง เหมือนเป็นพ่อเป็นแม่ อีกคน
"ไอ้พันธุ์ศรกูรู้...มึงทำใจไม่ได้เรื่องแฟน... เเต่มึง...ก็อย่าให้มันมากเกิน...กู กับ ย่ามึง เป็นห่วง ...ยิ่งมึงสองพี่น้องไม่มีพ่อมีแม่คอยดูแลแล้ว...พวกกูก็ยิ่งเป็นห่วง”"มึงก็เหมือนกัน...ไอ้ไพน์...ถึงจะยังเรียน... แต่ตอนนี้...พี่มึง... ก็เหลือเเค่มึงคนเดียว ...อะไรที่ช่วยได้...ก็หัดทำบ้าง ...เสาร์ อาทิตย์ หัดซักพ้งซักผ้า หยิบจับบ้าง ไม้กวาดไม้ถูน่ะ”
พอ ปู่ เอ่ยว่ามาทางหลานอย่างเราบ้างอย่างไม่ได้ตำหนิมากมาย แค่เหมือนเป็นการเตือนสติ"จ๊ะปู่….....ต่อไปนี้ หนูจะหัดทำงานบ้านมากกว่านี้ ละก็ จะเป็นหลานที่ดีของ ปู่ กับย่า….ละก็... เป็น........น้อง.......ที่ดี" ก็เรื่องจริงอย่างที่ปู่ว่า เพราะตั้งเเต่เกิดก็มี พ่อ แม่ คอยเอาใจใส่เรื่องพวกนี้ทุกอย่างแต่พอทั้งคู่เสียช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน ภาระนี้ก็ตกเป็นของ พี่พันธุ์ศร พี่ชายแท้ๆที่วางแผนอนาคตตัวเองไว้เป็นขั้นเป็นตอนอย่างดี ตั้งแต่ตัดสินใจเข้าโรงเรียนกีฬาก่อนเรียนต่อระดับปริญญา ด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาจากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
ชายหนุ่ม อนาคตไกลยอมทิ้งอนาคตการงานที่กำลังไปได้ดีที่กรุงเทพ...กลับมาดูแล ทั้ง พ่อแม่ รวมถึงธุรกิจสวนผลไม้ที่บ้าน... ซึ่งจะว่าไปแล้ว ...ในใจลึกๆ เรา รู้สึกเห็นใจที่พี่พันธุ์ศร ต้องมาแบกรับภาระหนักอึ้ง ขนาดนี้...
มันเป็นช่วงโคตรน่าอายของตัวเอง ...กับปู่ย่า ไม่เท่าไหร่... เเต่กับพี่พันธุ์ศรนี่สิ... พอเจอหน้าก็ทะเลาะแทบทุกครั้ง ไม่เคยจะได้พูดอะไรแบบนี้ซะหรอก
"ผมก็จะปรับปรุงตัว ไม่ทำให้ ปู่กับย่า เป็นห่วง ...เเล้วก็จะเป็นตัวอย่างที่ดีให้ไอ้ไพน์...ถึง...มัน ...จะเป็นอะไรก็ช่าง…."พี่พันธุ์ศร เอ่ยออกมาแผ่วเบาแต่รับรู้ได้ถึงความหนักแน่น ก่อนยื่นมือหนาเข้าลูบหัว คนข้างๆพร้อมยิ้มให้ วินาทีนั้น
...”เรา โครตรู้สึกอบอุ่น” ...ไม่ใช่วูบๆวาบๆแบบเรื่องอย่างว่า...เเต่คือ ที่พี่ชายร่วมสายเลือดเริ่มเปิดใจยอมรับ...สิ่งที่เราเป็น... หลังไม่ลงรอยเพราะเรื่องนี้มาตั้งแต่ก่อนพ่อแม่ เสียซะอีก
และนี่ คือ สัมผัส ที่ เรา ไม่เคยได้รับ ในช่วง2ปี ตั้งแต่ พ่อเสีย ตามติดด้วยแม่...เพราะขนาดวันเผา...พี่ชายแท้ๆยังปล่อยให้น้องชายคนนี้ ยืนร้องให้ไม่หยุดหน้าเมรุ อย่างไม่คิดจะปลอบด้วยซ้ำ
"เออ ให้มันได้แบบนี้สิวะ ปู่กับ ย่ามึงจะได้หมดห่วง"สองร่างชรา ผมขาวโพลนพอกัน ถึงกับยิ้มร่าออกมาได้"กูดีใจนะ ไอ้พันธุ์ศรที่มึงคิดได้แบบนี้ ... ถ้า พ่อแม่ พวกมึงยังอยู่ ก็คงเหมือนกูสองคน...น้องน่ะ... มันเลี้ยงได้เเต่ตัว ...ส่วนไอ้เรื่อง...หัวใจ...ใครจะสั่งจะไปห้ามมันได้ ขนาดตอนพ่อแม่มึงอยู่ ยังห้ามไม่ได้ ...ไอ้ไพน์... มันอยากจะเป็นอะไรก็ปล่อยๆไปเถอะขอให้เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนก็พอ" "ดีๆๆ ปะไปกินข้าวกัน วันนี้ กูโคตรมีความสุขเลย มื้อนี้ข้าวหมดหม้อแน่ แม่มึง" ชายชรา ผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเกือบสุดทางทั้งยิ้มทั้งหัวเราะทั้งหยอก หญิงสูงวัยพอๆกัน ที่คอยจับมือเดินเคียงข้างต่อสู้ชีวิตด้วยกันไม่เคยห่าง"ป่ะไอ้ไพน์ ... กินข้าว" พี่ชายของ น้อง ส่งริมฝีปากอวบอิ่ม คลี่ยิ้มอารมณ์ดี พร้อมมือกระด้างคว้ามือบาง "จ๊ะ....…." ผิวขาวนวลพลันแดงวาบทุกสัดส่วน เพียงรับสัมผัสสาก แต่จำต้องสะกดหัวจิตหัวใจ ได้แค่แสยะยิ้มรับก่อนลุกขึ้นตามจังหวะรั้งดีที่ พี่ชาย เพิ่งหันหน้ากลับไป ไม่ทันได้สังเกตเห็นอาการของ น้องชาย
ค่ำคืนบนโต๊ะอาหารเรียงรายด้วยสำรับพื้นถิ่นง่ายๆ ไปกับ ครอบครัว ที่ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบแต่กลับ ...ขับ...ความสุข ผ่านรอยยิ้ม เสียงหัวเราะเกือบค่อนคืน...
...
รุ่งเช้า วันเสาร์ หลังค่ำคืนวันศุกร์...สุข...ของครอบครัว...หลังความรู้สึกแบบนี้เริ่มจางหายเมื่อ พ่อกับแม่ เสียไปวันนี้ เรา มีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่โรงเรียนก็เลยจะไปขออนุญาต ปู่กับย่า เหมือนที่เคย แต่ระหว่างกำลังเดินออกจากบริเวณบ้านตัวเองเพื่อไปบ้านอีกหลังภาพตรงหน้าก็เข้ากระชากหัวจิตหัวใจอย่างร้ายกาย แทบจะพาอ่อนยวบ ไปกับ เรือนกายสีน้ำผึ้งเข้ม ประดับคิ้วหนาตากว้างคม จมูกหนา ปากหนา หนวดเคราเลอะเทอะตามโครงหน้ายาว บนร่างถึกๆหนาๆ แผงอกชัดๆหัวนมป้านดำ กับ ลอนซิกแพค เอดแพคชัดๆ เหยาะสะดือ ลามขน
...ทุกความเป็น...โจร... ของ พี่พันธุ์ศรที่ยิ่งตอนนี้อาบเหงื่อชุ่มทั้งตัว... และทั้งๆที่เหงื่อเป็นของสกปรก...แต่เมื่อมันผุดวาววับอยู่บนเรือนกายทรงเสน่ห์...ก็ทำเอา...นึกอยากสูบอยากเสพของกินแน่นๆฉ่ำๆ ขึ้นมาทันใด ทั้งที่เพิ่งกินข้าวเช้ามาหมาดๆ...
ช่วงบนของ ผู้ชาย ไม่สมบูรณ์แบบที่กำลังยื่นมัดลำแขน ขึ้นๆลงๆจนเผยพงขนใต้วงแขนระหว่างจัดแจงไม้กระถางที่แขวนประดับหน้าบ้าน ...นั่น...ว่า...ตะลึง...แล้ว แต่พอไล่สายตา ตามแนวขนอ่อนหลบเข้าขอบกางเกงสีเข้มขนาดไม่ค่อยพอดีตัวที่พี่พันธุ์ศร ใส่อยู่ เนื้อผ้ามันวาวของชุดอดีตนักฟุตบอลทีมภาคตะวันออก แปะหมายเลข9
... จะโทษว่า เก่า หรือ หด ก็ไม่รู้...
แต่รู้ว่าถูกอัดแน่นด้วยปลีท่อนขาทั้งสองทำตะเข็บเกือบปริ จนเผลอบีบบังคับจุดสำคัญกลางกายออกมาเป็นร่องรอย...ลำ...ชัดแจ่ม ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
"ไพน์!!!!!.... ไอ้ไพน์!!!!!............ไอ้ห่านี่...มึงเป็นอะไร กูเห็นมึงยืนอ่ำๆอึ่งๆพักหนึ่งละหนะ”เสียงเอ็ดดังลั่นปลุกเหยื่อโดนพลังของขลังทำร้ายขึ้นมาทันที"ป….ปะ….เปล่าจ๊ะพี่….แล้ววันนี้ ไม่เข้าสวนเหรอ เห็นทุกวันไปแต่เช้า"เรา รีบหาเรื่องถามไปตะกุกตะกักหน่อยๆ"ก็มึงเนี่ยนะวันๆไม่เคยสนใจจะเข้าสวน ...เสาร์อาทิตย์ช่วงนี้ ให้คนงานหยุดพักกันเว๊ย”
ไอ้พี่ปากดี เสมอต้นเสมอปลายทั้งๆที่เพิ่งรับปากจะเป็นพี่ที่ดีไปหยกๆเมื่อคืน...แดก...ไปหนึ่งยก...แต่จะว่าไป...เรา ก็ไม่รู้จริงๆแหละ ว่าช่วงไหนคนงานพักช่วงไหนต้องควงงานบ้าง ตามจังหวะ ออกดอก ออกผล ของบรรดาผลไม้ในสวน
“แล้วเอ็ง...จะออกเที่ยวไหน เเต่งตัวฉีดน้ำหอมฟุ้งมาถึงนี่เลย""เที่ยวอะไรพี่พันธุ์ศรวันนี้หนูมีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อน นี่ก็ว่าจะไปขอปู่กับย่าก่อน""เออๆๆๆก็ขี่รถให้มันระวังๆหน่อยละกัน...แล้วเงินที่พี่วางไว้ให้พอมั้ย" "เหลือแหล่พี่...หนูไปก่อนนะ"
จังหวะที่ความอบอุ่น...ไม่ใช่สิ...ความวูบวาบยามเช้า ของเรา พูดจบ ก็หันกลับไปจัดการกับต้นไม้บนระแนง ส่วน เราที่ต้อง...ตัดใจ...รีบเดินออกไปให้พ้นๆ เพราะไอ้ตัวน้อยกลางกางเกงวอร์มขายาวชักเริ่มขยับ แต่ก็ไม่ลืมทอดสายตาจ้องแผ่นหลังแข็งแรงปิดท้ายพร้อมกลืนน้ำลายเอือกใหญ่
...” พี่พันธุ์ศร…..ทำไมพี่ถึง…”...
ความคิดในใจที่ช่างจะเปลี่ยนโหมดเร็วจริงทั้งที่เมื่อคืนเพิ่ง...อิน...กับความเป็นพี่ชายที่แสนดี...แต่ตอนนี้...กลายเป็นพี่ชายที่แสน...ดึงดูด...ถูกสำนึกผิดชอบชั่วดี เขกกะบาลทันที
...”ไพน์...หยุด...หยุดคิดอะไรเลวๆแบบนั้นเลยนะ...นั้นพี่ ...นั่นพี่ชายแท้ๆนะ “…
เป็นอันว่า เช้านี้ ... รอด... แต่หลังเสร็จงานกลุ่มแล้วบรรดาชาวแก๊ง หญิงแท้ ชายแท้ หญิงไม่แท้ ชายไม่แท้ ครบทุกเพศตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปไหนต่อ ก็เลยปิดจบ ด้วยการแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน"ไอ้ไพน์ เอ็งช่วยเอาปิ่นโตข้าวเที่ยงไปให้พี่มึงที่โรงปุ๋ยหน่อย...ไม่รู้มันไปทำไม... แทนที่จะพักอยู่บ้าน ...ดีนะย่าพกโทรศัพท์มาด้วย...ไม่งั้นได้เดินหาพี่มึงทั่วละ" "จ๊ะย่า!" ได้ทีก็รีบทำตามคำสั่งย่าอย่างเต็มอกเต็มใจที่สุดเพราะระหว่างขี่รถกินลมชมวิวไปเรื่อยๆตอนขากลับ ในหัว ก็ยังคิดถึง ของขลัง พี่ชายเสี้ยวเขมรไม่หยุดพอๆกับระหว่างปั่นจักรยานไปตามถนนคอนกรีต ตัดตรงผ่านหน้าบ้านไปยัง
...โรงปุ๋ย...
ชื่อเรียกบ้านชั้นเดียวริมสระน้ำ ที่พี่พันธุ์ศร เตรียมไว้เป็นเรือนหอกับพี่ซายน์ตั้งแต่เริ่มกลับมาดูแลพ่อแม่ แต่หลังเหตุไม่คาดฝัน ...ว่าที่รังรัก...ก็ถูกปรับเปลี่ยนพื้นที่แทบทั้งหมดโดยเฉพาะเฉลียงรอบๆให้เป็นที่เก็บปุ๋ย
“เอ๊ะ!!!!นี่มันมอไซเจ๊...ซอล... ร้านทำผมนี่...มาทำไม”ไวเท่าความคิดหลังเห็นสกู๊ตเตอร์สีเหลืองแป๊ดติดโลโก้ร้านทำผมหรา สองเท้า เดินดิ่งขึ้นบันไดเตี้ยๆที่เรียงรายด้วยกระสอบกองพะเนินซ้อนกันเป็นชั้นๆแต่ก็ไม่เห็นใคร แล้วจะด้วยอากาศร้อนอบอ้าวหรืออะไรก็ตามทั้งที่อยู่ริมสระน้ำที่ขุดไว้เก็บน้ำสำรองจู่ๆเราก็เริ่มเวียนหัวขึ้นมา เหมือนสองครั้งก่อน แต่คราวนี้ถึงกับต้องรีบเลื่อนประตูเข้าห้องกระจกโล่งๆ ที่เคยตกแต่งให้เป็นห้องรับแขกแต่ตอนนี้ ปรับเป็นฟิตเนสย่อมๆ กับโต๊ะทำงาน รายล้อมด้วยหลักฐานแห่งความภาคภูมิใจอย่างพวกถ้วยรางวัล เหรียญรางวัล กับสารพัดรูปถ่าย
ที่สำคัญ ...ชุดเสื้อ กางเกงฟุตบอลสีฟ้าสกรีน...PANSORN...พร้อม เลข ...9...ประจำตัวนักเตะทีมระดับภาคตะวันออก...ใส่กรอบ ติดผนังไว้กลางห้องเด่นชัด...
...“แต่จะอะไรก็แล้วแต่เพราะไม่ได้เข้ามาบ้านนี้นานแล้ว” ...รีบจัดแจงวางปิ่นโตก่อนประคองสตินั่งสูดลมหายใจให้มั่นกะว่าพักหายใจหายคอให้อาการดีขึ้นอีกหน่อย ...”อ้าว มือถือพี่พันธุ์ศรเปิดสั่น...ทิ้งไว้บนโต๊ะนี่”...ด้วยความ...สงสัย...กับ...ตะหงิด ในใจ แล้วจู่ๆที่วูบๆเหมือนจะเป็นลม ...ก็หายขึ้นมาเฉย... เรา เลยเริ่มเคลื่อนไหวเงียบเชียบเดินออกมา ลัดเลาะตามเฉลียงรอบบ้านไปห้องข้างๆด้านนอกบ้านกลางสวน ที่นานๆทีจะได้มา
...”ก็เพราะบ้านที่เพิ่งเสร็จเมื่อไม่กี่อาทิตย์หลังนี้เป็นเหมือน ...โลกส่วนตัว...ของพี่พันธุ์ศร ที่แทบไม่มีใครมารบกวน”...
ทันใดนั้น ภาพเคลื่อนไหวที่ลอดผ่านจังหวะขยับตามแรงพัดลมด้านใน ของผ้าใบผืนหนา สีเข้มกางกั้นแทนประตูห้องน้ำ ที่มีทั้งส่วนชำระ กับส่วนอาบน้ำแยกกันไว้ชั่วคราวหัวใจดวงน้อย ...แน่นิ่ง ราวถูกแช่แข็งยามเมื่อทุกจินตนาการล้ำลึกในช่วงแรมเดือน กลับปรากฏเป็น
...เรื่องจริง...
...”ม...ม...ไม่ ....ไม....ฝัน...ฝัน...ฝันไปแน่ๆ...ไพน์ ฝัน เราฝัน ฝันชัวร์...”ช่วงบนอันแสนคุ้นชิน แต่กลับเปิดเผยพื้นที่ไม่เคยพบเห็นด้วยสองตา และ พื้นที่แปลกใหม่นั้น กำลัง...ถูกสำรวจ... โดยชายจริงหญิงไม่แท้ เจ้าของร้านทำผมที่เพิ่งย้ายจากกรุงเทพ มาเปิดแถวนี้ไม่ถึงปี เสียงดูดกลืน อุกอัก ดังเฉอะแฉะกลางสองหูท่ามกลางความเงียบของบรรยากาศกลางสวนผลไม้พื้นที่หลายร้อยไร่แต่นั่น...กลับไม่ทำให้...ตื่นตกใจ...ไป...มากกว่า...เครื่องเพศ...สีน้ำผึ้งเกือบไหม้กว่าเนื้อผิวส่วนอื่น
... มหัศจรรย์กล้ามเนื้อสุดพิเศษ...ของ...นายพันธุ์ศร อรุณรุ่งยื่นตรงโด่งกลางพงหญ้าฟูฟ่องด้วยสัดส่วนชวนขนลุก ลามปูดโปนด้วยเส้นเลือดพันล้อมที่ยิ่งชวนให้สะพรึง ส่วนปลาย แปะเนื้อขย้อนคล้ำสด กำลัง เลื่อนเข้า ออก กลีบปากน้อยๆตวัดฉกไม่พักตามแรงส่งของเอวสอบรูปตัววีกับแรงรั้งท่อนแขนเกร็งจิกผมสีน้ำตาลของ สาวไม่แท้ ตรงหน้าให้แน่นิ่ง
...ของขลัง ...ของ พี่ชาย ขนาดเท่าแขนน้องชาย...ที่บางครั้งผละเนื้อตัวเย็นเยือบ บางคราเป็นระอุร้อนดั่งกรำแดดพร้อมอกใจไหวสะท้าน ตรงข้ามกับแรงสายตาที่ยังจดจ้องแน่นิ่งตามพลังขับเคลื่อน เนื้อกระทบ เนื้อ กลางรอยแยกผืนผ้า
"อ่าาากกก...พอใจมึงยังห๊ะ...อีตุ๊ด…."พี่ชาย ของ น้อง คำรามกร้าวรับจังหวะส่งเชิงกรานหนั่นพาแขนที่สามทำลายช่องปากที่รีบผละตอบรับด้วยใบหน้าหิวกระหาย"พี่พันธุ์ศรอ่ะ …ชั้นเกิดมายังไม่เคยเจอของใครใหญ่เป็นม้าขนาดนี้มาก่อน…"
จ๊วบบบบบจ๊วบบบบ
ก่อนกลับเข้าครอบครองให้สุขสมอีกครั้งอย่างตะกละตะกลามเป็นทวี".แล้วเป็นไง...อร่อยสมใจมึงมั๊ย….ตามตื้อกูดีนัก” "ที่สุดเลยจ๊ะพี่ คนอะไรครบสูตรถูกใจอิซอลไปหมด ไม่เสียแรงรีบปิดร้านมาหาถึงสวน”
ใบหน้านั้นยังคงนั่งคุกเข้าจัดการของอร่อยไม่หยุด ส่วนสองมือก็พาลลูบไล้ทุกพื้นที่ที่...น้องชาย...ไม่เคยสัมผัส
...ความตกตะลึง พลัน แปรเปลี่ยน เป็น...ริษยา...ทันที...
"อ่าาาาส์ซี๊ดดดด...ลึกๆเเบบนั้นอีตุ๊ดดดอ่าาาาส์….แม่งเอ๊ยกูโครตเสียว" "พี่พันธุ์ศรจ๋าาา...ทำไมน้ำพี่ออกมาเยอะแบบนี้ล่ะ….นี่พี่ไม่ได้เอาออกมากี่วันเเล้วเนี้ย…"เจ้าของร้านทำผม ที่ตั้งแต่เปิด เราแวะเวียนไปใช้บริการบ่อยๆ เพราะความช่างพูด ช่างเม้าของ...มัน...พอๆกับความช่างเอ่ยถาม ผู้ชาย ในปาก "ก็….ก็ตั้งเเต่วันที่แฟนกูตาย….ทำไมว่ะ มึงไม่ชอบก็ไม่ต้องดูด อิห่านี่...ถามมากนะมึง" ถึงจะเริ่มขึ้นเสียง แต่พี่พันธุ์ศรก็ตั้งท่าถอดกางเกงบอลตัวเมื่อเช้าที่หลุดกร่อมข้อเท้า โยนพาดอ่างล่างหน้าตรงข้าม "ชอบ ชอบสิจ๊ะพี่เเหม่...ชั้นก็แค่ถามเอง...น้ำพี่พันธุ์ศรหวานขนาดนี้ใครจะไม่ชอบ…"จ๊วบบบบบบบ "อ่าาาาส์ดี...สัสสสดูดลึกๆ...ลึกอีกสิวะ...เอาให้มิดลำ”
ฝ่ามือหนาจิกเส้นผมสีน้ำตาไว้แน่นกว่าเดิมก่อนจัดการรัวของขลัง ทำ มัน สำลักน้ำหูน้ำตาไหลพอๆกับร่างที่เปลี่ยนตำแหน่งจนเจอเข้ากับรูเล็กๆข้างผืนผ้าม่านประชิดขอบด้วยเกรงว่า ถ้าขืนยังยืนจุดกึ่งกลางเดิมจะถูกจับได้
อ๊อกกกก!!!
"อ่าาาาพี่พันธุ์ศรอ่า….ค่อยๆสิจ๊ะ….ของพี่มันน้องๆม้าเลยนะ...ชั้นดูดให้มิดลำไม่ได้หรอก…" "เรื่องมากจริงอีตุ๊ด…กูกำลังมันส์ๆเลย จะเเตกอยู่เเล้ว จะเเดกไม่แดก น้ำกูอ่ะ""กิน กินสิจ๊ะพี ชั้นอยากชั้นอยากกินจ๊ะ…" จ๊วบบบบจ๊วบบบบบบจ๊วบบบบ!!!
จากนั้น คนที่ เรา ถึงกับกำมือสองข้างพร้อมกดปากแน่นด้วยความ...อิจฉา ...ก็ตะบี้ตะบันเร่งความเร็วแม้จะครอบลงได้แค่ครึ่งก็ตาม นั่นยิ่งทำให้ พี่ชาย ของน้อง ถึงกับแหงนหน้าคำรามลั่น อย่างไม่กลัวใครผ่านมาได้ยินไม่น่าเชื่อ ว่า บทสวาท ที่กำลังดำเนินไปกลางสองตาช่างแตกต่างจาก บทแรก อย่างสุดขั้ว
...”กับ พี่ซายน์ น้ำเสียง พี่พันธุ์ศรถึงจะได้แค่ได้ฟัง ก็รู้ว่า ...ออดอ้อน...แต่กับ คนตรงหน้า...ทั้งเสียงทั้งการกระทำ ดิบ เถื่อน โหดร้ายสุดๆ...เหมือนกำลัง...ลงโทษ”...
"สัสสสส...เสียวฉิบหายแม้งเอ๊ย...จ...จะจ...จะเเตก...อ่าาาส์...น้ำกูจะเเตกแล้วอ่าาาส์!!!"มัน รีบละปากออก แล้วเปลี่ยนใช้มือจัดการชิ้นเนื้อน่ากลัวพร้อมคาแผ่นลิ้นรองใต้โคนอย่างรู้งานบางจังหวะละเลงเล่นลูกแฝดใบเขื่องทั้งสองที่ยังโยกตีหน้าขาวๆไม่มีหยุด
"อวววววววอ่าาาาาส์!!!!..ตตต...แตกแล้วแตกแล้ว"
และเเล้ว ชายหนุ่มเรือนกายสีน้ำผึ้งคิ้วหนาเข้ม พอๆกับผมดำขลับ รับตากว้างคมไปทางหางตา ที่ยามนี้ปรือลอยจมูกหนาปีกบานฟึดฟัด ไล้พงหนวดเคราลามตามโครงหน้ายาว เผยอริมฝีปากบนล่างอวบอิ่มไม่พอดีแผดคำรามออกกว้าง
ทุกพื้นที่บนใบหน้านั้น คล้ายจมดิ่งในห้วงกระสันรับลำคอหนาขึ้นเอ็น รองรับใบหน้าแหงนเงยมองฟ้า ช่วงไหล่กว้างรับท่อนแขนแบ่งสัดส่วนชัดที่ยังจิกผมน้ำตาล และส่วนอัดแน่นด้วยสองเนินกลางแผงอกแต้มสองป้านแดงเข้ม กับริ้วลูกลอนกลางลำตัวเหยาะหลุมเล็กไล้ไรขนที่รีบซ่อนใต้ผืนผ้าคาดเอวแนวร่องสอบเป็นตัววี ชุ่มโชกเม็ดเหงื่อแทบเป็นสายน้ำพร้อมลามเอ็นปูดทุกพื้นที่
...ของขลัง... ของนายพันธุ์ศรคล้ายถูกล้อมเส้นสายศักดิ์สิทธิ์ ช่างพากันกระตุกเมือกสวรรค์ ขุ่นข้น มหาศาลด้วยจังหวะดั่งประพรมมนตราทำเอา เปรอะเลอะผู้ยอมพลีใบหน้าปริมาณบางส่วนไหลย้อยลงพื้นกระเบื้องมุกเป็นสายทว่าส่วนใหญ่ช่างทะยานพุ่งปะทะผืนผ้าใบที่ น้องชาย ลอบร่วมบทสวาทด้วยสองตาน้อยๆ
"สัสสสส....โล่งเลยกู…."
ร่างแกร่งปล่อยตัวยืนเท้าสะเอวถ่ายลมหายใจชุดใหญ่"พี่พันธุ์ศรอ่าาา...น้ำโครตเยอะเลยยย"มัน เอ่ยออกมาเสียงสั่น พร้อมกวาดมือปาดเมือกข้นที่ยังเลอะหน้าเลอะตาตัวเองเข้าปากจนเกลี้ยง "ของพี่พันธุ์ศรทั้งหวานทั้งหอมจังเลย….เกิดมาไม่เคยเจอแบบนี้เลย"
...”หอม...นะ ใช่”... เพราะกลิ่นคาวที่ติดบนผืนผ้า กับ ที่อวลจนล้นออกมานอกห้อง ช่างยั่วจมูก น้อง คนนี้จนต้องสูดความเป็น พี่ชาย กักไว้ให้ชุ่มปอด
...”แต่...อร่อย...นี่...กูไม่รู้...กูไม่รู้เว๊ย!!!!!!”.....และ มัน ก็ยังเค้นน้ำค้างลำของพี่เราไม่หยุดพอๆกับเจ้าตัวน้อยของน้องชายที่ยังแอบมองไม่ไปไหนถึงกับเค้นออกมาเองทั้งๆที่ไม่ได้จับไม่ได้แตะต้องอะไรเลย
...”ขนาดแค่ได้เห็นได้สูดกลิ่น...ถ้า...ได้มากกว่านี้...คงหัวใจวายตาย...เหมือน...พี่ซายน์.........”...
"ปากดีนะมึง ...ชอบเหรอ...น้ำกูอ่ะ….ก็เพิ่งเคยให้ใครเเดกน้ำครั้งเเรกนี่เเหละ""จริงเหรอจ๊ะพี่….เสียดายจัง...ถ้าชั้นเป็นแฟนพี่นะ...จะจับจะเค้นกินแทนข้าวทุกวันเลย ...คอยดู”แค่ได้ยิน เรา ที่ยังตะหงิดๆไปกับเรื่องพี่ซายน์...รีบสลัดความคิดแทบอยากกระโดดถีบมัน ...เพราะคน ที่อยู่ตรงนั้นได้ทำแบบนั้น ได้กลืนกินของนั่น...”ควรจะเป็น...เรา... เว๊ยยย!!!!”...
"มึงเลิกพูดถึงแฟนกูเถอะ…"สมน้ำหน้า มัน ที่โดน พี่เราตวาดใส่"ขอโทษ ขอโทษจ๊ะพี่….ก็ชั้นเสียดายหนิ...พี่พันธุ์ศร ทั้งหล่อ ทั้งล่ำ เเถมครบเครื่องแบบนี้... ว่าเเต่......เห็นกันมาตั้งเกือบเดือน...ทำไมพี่ถึงไม่ยอมให้ชั้นดูดของพี่ละจ๊ะ""กูไม่ชอบตุ๊ด ไม่ชอบกระเทยโว้ย แต่ มึงมันเหมือนผู้หญิง... แล้วจำไว้เลยนะ...เรื่องมึงกับกู...ต้องเก็บเป็นความลับ ไม่งั้น...อด"
เสียงเข้มๆที่ตวาดออกไป...รู้ซึ้งความหายคำว่า...ปากอย่างใจอย่าง ก็วันนี้แหละ เพราะ Toxic masculinity หรือคนที่แสดงออกว่ารังเกียจคนรักร่วมเพศกลับ.......”นี่ ...จะยังให้มัน“... "จ๊ะ! จ๊ะพี่พันธุ์ศร ...รับรอง ...เรื่องนี้ไม่มีใครรู้แน่เอาหัวอิซอลเป็นประกัน….ว่าเเต่...........ยังเเข็งอยู่เลย...ขอชั้นกินอีกสักน้ำเถอะนะ"
...ก็เห็นด้วยนะ...เพราะขนาด น้องคนนี้ถึงจะอึ้งจะงงจะไม่เชื่อ จะทุกอย่างอยู่...แต่ก็อด...ตะลึง...ในความถึกอดทน ของของขลังพี่ชายตัวเอง...ขนาดเพิ่งปล่อยไปก่อนหน้าโคตรจะเยอะแต่ไอ้แขนที่สามยังโด่ไม่รู้ล้มขนาดนี้...” เทียบกับของพี่หมอก... แค่น้ำเดียว ก็อ่อนปวกเปียกเข็นเค้น ยังไงก็ไม่ขึ้นแล้ว”... "เอาสิว่ะ กูก็ยังไม่หายเสี้ยนเลย"
ไม่น่าเชื่อ ว่าพี่พันธุ์ศร ...จะยอมหน้าตาเฉย
"ต่อไปนี้ พี่ให้ชั้นทำหน้าที่ระบายน้ำให้พี่ทุกวันดีมั้ย...นะจ๊ะนะจ๊ะพี่พันธุ์ศรจ๋า…" สมควร กับปากเจ๊มัน ไม่งั้นลูกค้าไหนๆไม่ว่าจะต่างอำเภอ ต่างตำบล ก็คงไม่ยอมนั่งรอต่อคิวทำผมขนาดนั้น...น่ากระทึบนะอิเจ๊ซอลเนี่ย!!! "เออ ดีเหมือนกัน กูยิ่งเสี้ยนบ่อยๆด้วย...นี่ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะกูจะจัดให้แคมล้นไม่รู้กี่น้ำต่อกี่น้ำแล้ว"
คนฟังอย่าง เรา ถึงกับขนลุก ... “ไม่คิดว่าพี่ชายตัวเอง จะกล้ายอมรับขนาดนี้เลยเหรอ”...
"พี่อ่ะ ของพี่พันธุ์ศร...ใครโดนไปมีหวัง...ชะตาขาด...ไม่ทันได้ซ้ำรอบสองหรอก"
สิ้นคำพูดของ มัน ยิ่งทำให้เราหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่พี่ซายน์ แฟนพี่พันธุ์ศร หัวใจวายตายคาที่ทันที หลังเสียงกรีดร้องเหมือนโดนอะไรทำร้ายและก็ยิ่งแน่ใจว่า...ที่เคยคิดไว้ ...ไม่ผิดแน่ "อ่าาาาาส์สัสสสสโครตเสียวเลย…..อ่าาาส์เลียหัวกูด้วย...อเออแบบนั้นเเหละสาสส...อ่าาส์…เดี๋ยวกูจะให้เเดกน้ำรอบสองอ่าาาาส์" ก่อนที่บทบาทของการ ...ทำร้าย...ริมฝีปากนั้นจะดำเนินไปอย่าง....โหดเหี้ยมอีกครั้ง
...
ค่ำคืนนั้นอันสุดแสนปั่นป่วนทั้งจากสภาพอากาศที่กำลังเทกระหน่ำห่าเม็ดฝนอย่างไม่ลืมหูลืมตาพร้อมสายลมพัดยอดไม่โอนเอียงตามแรงไม่หยุด พอๆกับ เรา ที่ทั้งโกรธ ทั้งเกลียดทั้งอิจฉา มัน จนหน้าดำหน้าแดง หลังได้แต่รีบกลับบ้านเงียบเชียบที่สุดขังตัวในห้องไม่ยอมออกไปไหน แถมปิ่นโตก็ยังเอากลับมากินเองจนเกลี้ยงเพราะไม่อยากให้ พี่พันธุ์ศร รู้ ว่ามีใครโผล่ไปที่โรงเก็บปุ๋ย
ส่วน พี่ชายเรา จริงๆ ก็ไม่ได้โกรธอะไรมากแค่อึ้ง แค่ตกใจ แค่ยังไม่คิดว่า สิ่งที่เห็น...เรื่องจริง หรือแค่ฝัน? ...ในหัวสมองตอนนี้...สับสนปั่นป่วนไปหมด...ทำเอาแทบไม่มีกระจิตกระใจทำเรื่องอย่างว่าทั้งๆที่เพิ่งได้สัมผัสของขลังที่อยากค้นหามาเนิ่นนานเต็มสองตาได้ดอมดมกลิ่นสวรรค์ล้ำจินตนาการเต็มจมูก ได้ร่วมไปในบทเร่าร้อนเกินคาด กับพี่พันธุ์ศร
...“เข้าใจแหละ ที่พี่ จะหาที่ระบาย”...ก็แค่...”ทำไมวุ๊ย!!!!!ทีกับน้องตัวเอง ทำมาเกลียดตุ๊ดเกลียดกระเทย...แต่......... ก็นะ...เจ๊ซอล มัน ทั้งสวย ขาวอวบ แถมมีนมเหลือแค่ยังมีงู เล่นเอาผู้หญิงแท้ๆอาย
แต่จะว่าไป...อารมณ์ กับบทบาทรุนแรงอย่างที่เคยได้ยินว่า บรรดาพวกToxic Musculinityมักจะชอบใช้ความรุนแรง กับเพศสภาพที่ตรงข้ามกับตน ซึ่ง อาการคล้ายฆาตกร กำลังทำร้ายเหยื่อ นั่นคือ ...”ใช่แน่ๆ...ทำไม พี่ชายเรา เป็นไปได้ขนาดนั้น”...
...แล้ว......ที่ อิเจ๊ มันว่า...ของพี่พันธุ์ศร... ถ้าคนไหนโดนเข้าไป มีหวัง...ชะตาขาด...จะจริงหรือเปล่า???”
**********ฝากcommentกันด้วยนะ...แล้วถ้าชอบ ชวนให้ไปซื้อฉบับเต็มได้ search:ลิขิตฟ้า บัญชา ใจใน meb ได้เลย 119 บ คร้าบ****
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ แต่หาตอนที่ไม่เจอ 1 อ่าา ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับผม สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ไพน์จะได้ลิ้มรสของขลังพี่พันธุ์ศรไหมครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากนะครับ
ขอบคุณครับ ตอน1 ไปไหน ขอบคุณ คราบ ขอบคุณมากครับ ...
สรรหาคำมาใช้ดี ... ไม่แน่ใจว่าพิมพ์ตกไหม เพราะบางประโยคก็เหมือนไม่เคลียร์ยังไงไม่รู้น่ะครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สำนวนภาษางดงามมากเลยครับ
หน้า:
[1]
2