ต้องมนตร์เสน่ห์หา
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย horyoulikethat เมื่อ 2021-12-26 18:20สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับชีวิตของผมให้ทุกคนได้ฟังผมชื่อเต้ เด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนนักกีฬาชื่อดังของเมืองกรุง เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมาจากสถานการณ์โควิดพวกนักเรียนจึงต้องได้เรียนออนไลน์กันอย่างน่าเสียดาย จากที่ตามติดพ่อมาทำงานและเรียนอยู่ที่กรุงเทพงานหยุดชะงักเงินไม่คล่องเหมือนแต่ก่อนพ่อจึงพาผมกลับบ้านนอกโดยมีเพื่อนสนิทที่ติดสอยห้อยมาด้วยคนนึงไอ้นี่มันชื่อไอ้บอล เนกันมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่องไม่อายอะไรแล้ว เห็นของกันมาหมดเอ้อ ลืมบอกไปนะครับ พวกผมชายแท้ทั้งแท่งครับ พ่อพาพวกผมมาฝากไว้กับอาห่างๆคนนึงชื่อว่าอาชาย เมื่อมาถึงที่บ้านอา พ่อก็เรียกพวกผมไปสวัสดี พูดคุยอะไรปกติก่อนพ่อกลับได้ฝากฝังพวกผมไว้กับอาชายโดยพวกผมต้องอาศัยอยู่ที่นี่จนกว่าสถานการณ์โควิดจะดีขึ้น ระหว่างที่อยู่ที่นี่ก็ทำตัวดีๆกันด้วยล่ะ ครับ!!! ผมกับไอ้บอลตอบรับเป็นเสียงเดียวกันตกค่ำ...ผมกับไอ้บอลแก้ผ้าอาบน้ำกันที่หลังบ้านนึกภาพเอาละกันครับ ห้องน้ำโล่งแจ้ง สังกะสีขาดเป็นรู มีตุ่มใส่น้ำถังใหญ่อยู่ 1ถัง ระหว่างที่อาบน้ำไป ผมก็พูดกับไอ่บอล เต้: ไอ้บอล กูได้ยินมาว่าอาชายแกเป็นนักก๊ฬาของจังหวัดมาก่อนแสดงว่าแกต้องเก่งแน่ๆว่ะ บอล: มึงได้ยินมาจากไหนไอ้นี่ เพ้อเจ้อ อาบน้ำไป! พอไอ้บอลไม่ได้มีท่าทีตื่นเต้นหรือว่าสนใจกับสิ่งที่ผมพูดไปหลังจากนั้นอาชายก็ได้ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้องน้ำที่พวกผมใช้งานอยู่อาชายได้ตะโกนเข้ามาข้างในว่า เห้ยไอ้หนุ่ม จะเป็นไรมั้ย ถ้าอาจะขอเข้าไปร่วมวงอาบน้ำด้วยพวกผมจึงบอกเข้ามาได้เลยครับ สภาพอาชายตอนนี้คือ หนุ่มวัย 30 กว่าๆกำลังแก้ผ้าโดยไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายสักชิ้นรูปร่างสมส่วนกับกล้ามเป็นมัดๆ ทำให้รู้ว่าแกต้องมีวินัยมากแน่ๆพออาบน้ำไปได้สักพัก ผมนึกขึ้นได้ว่ามีคำถามจะถามแกอยู่ เต้ :อาครับผมได้ยินมาว่า อาเคยเป็นนักกีฬาของจังหวัดมาก่อนอาฝึกยังไงอ่ะ สอนผมบ้างสิ ผมอยากเป็นนักกีฬาที่เก่งๆแบบอาบ้าง อาชาย :ได้สิไอ้หนุ่ม ถ้าแกไม่ไปบอกพ่อแกอ่ะนะ เต้ :ไม่บอกแน่นอนครับ (ง่ายกว่าที่คิดแหะ)ไอ้บอล มึงว่าไง เอากับกูด้วยป่าว บอล :กูขอผ่านละกันกูจะเอาเวลาไปตีป้อม ซ้อมไปเหนื่อยเปล่าๆ ยังกับจะได้แข่งนิมึงว่า ดูสถานการ์บ้านเมืองด้วยโว้ย เต้ :ได้ แล้วแต่มึงนะแล้วอย่ามาขอร้อง อ้อนวอนให้กูบอกเคล็ดลับทีหลังนะเว้ย อาชาย :งั้นคืนนี้ หลัง 4 ทุ่มเจอกันที่ยุ้งข้าว (บ้านที่ไว้ใช้เก็บข้าว) หลังบ้านนะ เต้ :รับทราบครับอาด้วยความตื่นเต้นพอถึง4 ทุ่มปุ๊บ ผมก็เดินตามทางมืดมาที่ยุ้งข้าวหลังบ้านอา ตอนแรกนึกว่าจะมาถึงคนแรกแต่กลับเจออาชายอยู่ก่อนแล้ว ผมเห็นอากำลังทำอะไรอยู่จึงทักออกไปผมเห็นอากำลังมัดก้อนหินเล็กๆ กับเชือก เต้ :นั่นมัน เอ่อ.... อาชาย :ใช่แล้วมันคือที่ฝึกสมาธิ ก่อนวอร์มร่างกายหน่ะสิ ก่อนที่อาจะมาถึงขั้นนี้อาก็เคยผ่านมันมาก่อน โอเคใช่ไหม อาก็สงสัยมานานแล้ว ไอ้พวกนักกีฬาเมืองกรุงคงไม่ผ่านขั้นตอนนี้กันล่ะสิพอถึงเวลาก็เล่นก็ทำแบบผิดๆ การฝึกสมาธิแบบนี้อย่างเข้มงวดจะทำให้ผลลัพธ์ดีมากเลยล่ะตั้งใจดูที่หินก้อนนี้ให้ดี การฝึกแบบพิเศษเริ่มขึ้นแล้วพ่อหนุ่ม หลังจากที่ผมดูขั้นตอนฝึกสมาธิของอาได้ไม่นานอาก็พูดอะไรออกมาโดยที่ตอนนี้ผมเริ่มเบลอๆ คลับคล้ายคลับคลาว่าจะง่วง อาชาย: นั่นแหละพ่อหนุ่ม!!!ถ้าอาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ แกจะเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังนอนอยู่บนปุยฝ้ายนุ่มๆ.....รู้สึกดีใช่ไหม เต้ :.....รู้สึกดีครับ....อ่าห์มันรู้สึกดีเกินไปแล้ว ไม่ไหวครับอา อาชาย :เรี่ยวแรงของแกค่อยๆหายไปหายไป หายไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ....!!!ห้ามหลับตาเด็ดขาด!!!แต่แกกำลังจะค่อยๆง่วง.........
**เปิดมาเรื่องแรกครับ เป็นยังไงกันบ้างฝากติชม คอมเมนต์ได้ครับ**
รอ ขอบคุณ รอตอนต่อไปครับ รอติดตามครับ ขอบคุณครับบ โดนอาสะกดจิตเข้าแล้วใช่ไหมครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ติดตามครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ปูเสื่อรอ มาต่อไว ๆ นะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ อาทำอะไรน๊า
หน้า:
[1]
2