ผมเล่นหนักและโหดจนทำเอาตัวเองและน้องบาดเจ็บไปคนละข้าง
รุ่นพี่มาก็มายืนดูด้วยใบหน้าที่กรุ้มกริ่ม...เขายิ้มอย่างเหนือกว่าจนผมอยากจะเข้าไปตั๊นท์หน้าแบบไร้เหตุผลนักแต่ก็.....ยั้งใจเอาไว้
ไอ้ผมมันคนจิตใจอ่อนแอ....ไม่กล้าขนาดนั้นหรอก
"เล่นแรงไปนะ....เดี๋ยวน้องก็ลงแข่งไม่ได้หรอก..."รุ่นพี่เข้ามาคุยเมื่อพัก
"ครับ...จะระวัง"ผมตอบส่งๆไปบอกถึงการเมินเฉยต่อไมตรี....ซึ่งรุ่นพี่ก็เม้มปากทำเลิกคิ้วแล้วถอยหลังห่าง
"แต่ว่า...เด็กคนนั้นก็น่ารักดีนะ...."รุ่นพี่เกริ่นขึ้นมา.....จะหาเรื่องผมอย่างนั้นหรอ??
"คนไหน?..."ผมยิ้มเหยียด
"เป็นงานเป็นการ...แถมยังร้องเก่ง...นึกแล้วเสียดายอยู่.."รุ่นพี่ชักนำให้ผมคิดถึงเรื่องสกปรกๆอย่างน่าเอาส้นกระแทกปาก!
"พี่พูดเรื่องอะไร?ใคร??หุ๊!..."ผมทำเฉแล้ววิ่งลงสนาม
แน่นอนว่าแค่คำพูดกำกวมนิดหน่อยมันก็ทำให้ผมโมโหข้างในจนเลือดมันเดือดพล่าน!
อินเกมจัดจนเผลอทำร้ายน้องเข้า!...ไอ้ขี้แพ้เอ๊ย!!...ในใจด่าทอตัวเองแล้วคอตกกลับหอไป
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ ช่างไม่รู้ใจตนเองเลย ไอ้ทิน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เยี่ยมมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณก๊าบบบบบบบบบบบบบบบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
1
[2]