บ้านผมอยู่เชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อกับแม่ของผมแยกทางหย่าร้างกันตั้งแต่ผมอยู่ ม4 ผมอยู่กับแม่ ส่วนพ่อไปทำงานก่อสร้างในกรุงเทพ ผมเรียนที่โรงเรียนมัธยมในตัวเมืองเชียงใหม่เพราะเชียงดาวเป็นอำเภอเล็กๆ โรงเรียนมัธยมไม่ดังเท่าไหร่ แม่จึงส่งผมมาอยู่หอพักในตัวเมืองคนเดียว สัปดาห์หนึ่งถึงกลับบ้านที นานๆทีเป็นเดือนแล้วแต่อยากกลับ ส่วนแม่ก็ตกพุ่มหม้ายแต่ก็ไม่น่าห่วงเพราะข้างบ้านก็ญาติพี่น้องตายายก็อยู่ใกล้ๆ บ้านกัน จนกระทั่งผมเรียน ม 6 และได้กลับบ้านวันศุกร์ซึ่งแม่บังคับว่า
"วันนี้ต้องกลับมาบ้านให้ได้นะลูก เพราะที้บ้านเราจะงานเลี้ยงกันกับญาติ" แต่แม่ไม่ได้บอกว่าเป็นงานอะไร เมื่อผมไปถึงบ้านก็พบว่าญาติพี่น้องอยู่กันพร้อมหน้า และมีคนแปลกหน้าอีกหลายคนที่ผมไม่รู้จัก แม่แต่งตัวสวยข้างๆแม่มีผู้ชายวัย 40 พอๆกับแม่ 39 ยืนอยู่ข้างๆ และแม่บอกให้ผมกราบสวัสดีพ่อใหม่ ผมตลึงพูดไม่ออกได้แต่ยกมือไหว้ตาม เขายกมือมาจับไหล่สองข้างผมและพูดขึ้นก่อน
"ยินดีที่รู้จักฝิ่นนะ ขอให้ฝิ่นคิดว่าพ่อเป็นพ่อของฝิ่นอีกคนนะ พ่อสัญญาว่าจะดูแลแม่ของฝิ่นอย่างดี และพ่อจะช่วยแม่ทำงานส่งเสียฝิ่นให้เรียนจบสูง"