อีกจังหวัดหนึ่ง อยู่ทางภาคเหนือ ที่สถานีโทรทัศน์ที่ผมทำงานอยู่ ได้ไปเปิดสถานีเครือข่าย ผมซึ่งเป็นช่างก็ต้องไปประจำอยู่ที่นั่น ในช่วงแรก ๆ และที่ตั้งของสถานีเครือข่ายก็ตั้งอยู่บนภูเขา ซึ่งที่ราบข้างล่างเป็นค่ายทหาร ตอนเย็นหลังเลิกงาน ผมจะไปวิ่ง จ๊อกกิ้งที่สวนสุขภาพของค่ายทหาร... ทุกวัน ขณะที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้นข้างหน้าผม มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งผู้สายรองเท้าอยู่ ผมก็มัวแต่หันมองทางอื่น จนเกือบชนเขา ทำให้ผมเสียการทรงตัวล้มลง เขาเข้ามาพยุงลุกขึ้น พร้อมกับขอโทษเป็นการใหญ่ผมก็บอกไม่เป็นไร ผมก็ซุ่มซ่ามเอง ผมไม่เป็นอะไรมาก เขาชวนผมวิ่งไปด้วยกัน และชวนคุยไปเรื่อย ๆ ทำให้ผมได้ทราบว่า พี่เขาเป็นทหารอยู่ที่ค่าย...ชื่อร้อยเอกยุทธนา เราวิ่งไปคุยไปอย่างถูกคอ พี่เค้าจะถูกคอผมหรือเปล่าไม่รู้ แต่ผมเริ่มชอบพี่เค้า เพราะพี่ยุทธคุยสนุก สุภาพ ผมแอบชำเลืองคูพี่เค้าบ่อยครั้ง พี่ยุทธเป็นคนผิวค่อนข้างขาว สูงโปร่ง เรียกว่ารูปร่างดี สมกับเป็นทหาร ทำให้ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่ผมหลงป่ากับครูฝึก ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่าใครจะไปรู้ ครั้งกระโน้นผมได้นายสิบ ครั้งนี้ผมอาจจะได้นายร้อยก็ได้ ช่วงหนึ่งของการคุยพี่ยุทธถามว่า