เพื่่อนสนิท . 2 (มึงโรคจิตหรือเปล่าวะ)
สวัสดีผมชื้ออ้นครับ ผมคิดว่าเราทุกคนนั้นมีเพื่อนสนิทที่ต่างคนต่างรู้เรื่องของเราไหมละครับ ผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีมั่งหละ.หลังจากเรื่องคืนนั้นจากที่ผมไม่เคยคิดอะไรกับมัน เวลาผมไปเล่นกันผมต้องแอบๆชำเลืองเป้าไอ้โม่อยู่เป็นระยะๆ เวลาปืนต้นไม่ผมก็จะมันปีนไปก่อนเเล้วค่อยปีนจี้ๆมันขึ้นไป
แกล้งเงยหน้าขึ้นไปมองเเล้วบอกมีงว่าช้าวะแต่จริงคือจะมองลอดขากางเกงมันนั่นละ เห็นมั่งไม่เห็นมั่งก็ว่ากันไป เวลาเตะบอลก็จะไปเบียดๆเอามือไปปัดๆ
แต่ก็ไม่มีโอกาศได้จับเต็มๆซักที เต็มที่ก็เห็นเวลายื่นเยี่ยวข้างๆกันจนผมถอดใจ แต่โอกาศผมก็มาอีกครั้ง วันนั้นเป็นคืนวันศุกร์ที่ผมอยู่คนเดียว สักพักไอ่โม่
กับไอ่อ๊อฟมันก็โผล่มาเรียกหน้าบ้านบอกว่าแม่มึงมาขอแม่พวกกูให้มาอยู่เป็นเพื่อนมีงอะ พอเห็นหน้ามันผมนี่ใจเต็นรัวๆดีใจอย่างบอกไม่ถูก
พวกผมนั่งเล่นกันซักพัก ไออ๊อฟมันบอกเฮ้ยวันนี้วันศุกร์มีชมรมขนหัวลุกนี่หว่ามาดูกัน แน่นอนผมปฎิเสธอาจเป็นเพราะว่าผมอยู่คนเดียวบ่อยๆทำให้ผมกลัวผีด้วยมั้ง
แต่ก็นั่นละสุดท้าย็ต้องดูเพราะไอ้โม่กับไอ้อ๊อฟมันจะดู พวกเราจัดเเจงลากที่นอนผ้าห่มมานอนดูอยู่หน้าทีวี ใจผมไม่ได้สนใจรายการนั้นเเล้วสนใจเเต่จะนอนข้างๆไอ้โม่อย่างเดียว
จัดเเจงปูที่นอนเสร็จผมรีบแทกตัวลงไปนอนตรงกลางก่อนเลยพร้อมให้เหตุผมว่าผมกลัวผี เเต่เปล่าหรอก จริงๆคือผมคิดว่าเวลาผมนอนตะเเคงไปทางไอ้โม่ไอ้อ๊อฟมันคงไม่เห็น
พวกเรานอนดูกันไปซักพักผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกที่คือยามมาตีระฆังตอนตีสามผ่านหน้าบ้าน ทีวีก็ยังเปิดอยู่ ไอ้โม่นอนตะเเคงไอ้อ๊อฟนอนคว่ำหลับกันหมดเเล้ว ผมลอง
ค่อยๆเขย่าตัวไอ้โม่ดูพอเเน่ใจมันไม่จนมันไม่ตื่นเเน่ๆจึงปิดทีวีแล้วทำเป็นเขย่าตัวมันอีกรอบพร้อมๆกับดึงมันลงมานอนงาย ค่อยๆเอามือไปวางบนโม่น้อยที่ยังนอนหลับตัวอ่อนอยู่
ลูบๆบีบๆไปซักพักจนโม่น้อยค่อยๆแข้งสู้มือจึงค่อยๆปลดตะขอค่อยๆรูดซิปลงเผยให้เห็น กกน.สีขาวนูนๆเป็นลำลางๆทามกลางความมืด บีบๆคลึงๆจนรู้สึกว่ามันแข็งสู้มือเต็มที่เเล้ว
ผมค่อยๆเอามือสอดเข้าไปในขอบ กกน.ค่อยๆแหวกดึง กกน.มันลงเผยให้โม่น้อยขนาดใหญ่กว่านิ้วโป้งออกมาชูคอผงกหัวอยู่ท่ามกลางความมืด ระหว่างบีบๆชักๆอยู่ๆมาจับมือผมพร้อมพูดเบาๆเฮ้ยทำไรวะ ผมใจหายเเวบมองหน้ามันเห็นมันลืมตามองอยู่ ผมละล่ำละลักบอกว่ากูเเค่จะเเกล้งมึงเอง มันปัดมือผมออกพร้อมกับพลิกนอนตะแคงบ่นพึมพำๆเล่นห่าไรวะแม่ง ผมค่อยๆเอนตัวไปนอนกอดข้างๆมันบอกเออๆกูขอโทษๆ มันได้เเต่ตอบอือๆ จนเวลาผ่านไปซักพักผมสังเกตุจังหวะหายใจมัน+กับเสียงกรนเบาๆคิดว่ามันคงหลับเเล้วจึงค่อยจับมันพลิกตัวหงายอีกครั้งมันยังไม่รูดซิปเเต่เก็บโม่น้อยแล้ว ผมค่อยๆวางมือเบาๆบีบๆจนมั้นเริ่มเเข็งอีกครั้ง ขณะที่ลูบๆบีบๆอยู่กำลังจะเอามือล้วงเข้าไปมันมาจับข้อมือผมอีกครั้งผมสะดุ้งมองหน้ามัน ยังไม่ทันพูดอะไรมันกระซิบเบาๆบอกว่า "มึงแม่งโรคจิตเปล่าวะไอ้เชี่ย"ผมนิ่งไม่ตอบอะไรได้เเต่มองหน้ามัน มันถอนหายใจหลับตาลง มันเอาอีกมืดึงผ้าห่มมาคลุมตัวผมกับมัน แล้วนอนนิ่งหลับตาไม่พูดออะไรต่อ แต่มือข้างที่ที่จับโม่น้อยมันอยู่มันก็ไม่ดึงหรือปัดมือผมออก จังหวะนั้นรู้สึกสับสนไปหมดโม่น้อยมันก็เเข็งคามืออยู่ สุดท้ายตัดสินใจจะดืงมือออก มันก็กำเอาไว้ผมมองหน้ามันอีกครั้งมันนอนหลับตาอยู่ ผมเลยตัดสินใจกระซิบข้างๆหูมัน กูขอโทษวะ มันนอนนิ่งไม่ตอบผมเลยตัดสินใจนอนบีบๆชักๆโม่น้อยมันซักพัก แต่พอผมจะล้วงเข้าไปมันขืนมือไว้ไม่ให้ล้วง เลยได้เเค่บีบๆชักๆอยู่ข้างๆนอก กกน. มันนอนกลืนน้ำลายเอื๊อก พร้อมถอนหายใจเเรงๆเป็นระยะๆ คงรู้สึงเสี่ยวนั่นละจนผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตืนมาอีกทีคือมันไม่อยู่แแล้วเหลือผมกับไอ้อ๊อฟที่นอนคลุมโปงอยู่ เดินไปดูหน้าบ้านรองเท้าไม่อยู่ มันกลับไปเเล้ว ในใจคิดเเค่ว่ามันจะโกรธกูไหม มันจะเลิกคบกูไหมวะ. . .
สวัสดีปีใหม่สมาชิกทุกท่านนะครับ .
ว่าจะมาเล่าต่อ แต่ฉลองยาวไปหน่อย -*- . .
สนกมากครับ ขอบคุณครับรอตอนต่อไปครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยังเขินๆอยู่ เดี๋ยวทำใจได้จะมาให้อม โดนจับได้แล้ว ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ น่าเอ็นดู เอาน่าค่อยๆตะล่อมไปเดี่ยวก็ได้สักวัน ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ