ผมแอบชอบเพื่อน
สวัสดีครับทุกๆคน ผมสุรกิตติ์ครับ ชื่อเล่น กิตติ์ครับ ปีนี้ผม 35 หละ รู้สึกว่าตัวเองอายุเยอะมากขึ้นทุกทีๆ ย้อนไปหลายสิบปี ผมเรียนมัธยมที่โรงเรียนชายล้วนครับ มีแกงค์เพื่อนสนิทกันมาก 5-6 คน สนิทจนไปมาบ้านของแต่ละคนได้ตามอำเภอใจครับ ในแกงค์ผมถือว่าเป็นแกงค์เด็กเรียนครับ ทุกคนเรียนเก่ง ตั้งใจเรียน แต่เรื่องเซ็กๆก็มีบ้างตามประสาวัยเด็กมัธยมครับ ผมแอบปลื้มเพื่อนผมคนหนึ่งมาตั้งแต่แรกครับ ด้วยความเป็นกันเอง และความมีน้ำใจ ทำให้ผมแพ้ความดีที่เขามี แต่ผมก็ทำได้เพียงแค่ปลื้มเพื่อนคนนี้ ไม่สามารถก้าวล้ำข้ามตำแหน่งได้ ได้แต่แอบมอง แอบแกล้ง ส่งสายตาหวานๆบ้าง ตัวเพื่อนผมก็คงรู้หละครับ แต่ด้วยเป็นเพื่อนสนิทกัน คงไม่ได้คิดอะไรมากกว่านี้ เวลานานผ่านไป พวกผมยังติดต่อกันตลอดถึงแม้จะเรียนต่อคนละที่ หรือทำงานคนละแห่ง จนวันหนึ่งผมสังเกตเห็นว่าเพื่อนผมโพสต์ข้อความเศร้าๆบนเฟสบุ๊ค ผมจึงทักไปถามว่า เป็นอะไร ได้ความว่าเพื่อนผมอกหักครับ ว่าแต่เพื่อนผมชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย บ่อยครั้งที่เราเคยเปิดใจคุยกัน แต่ครั้งนี้อกหักจากใจน้อ ผมก็ได้แต่ทำหน้าที่ปลอบใจเพื่อนทุกๆวัน ทักข้อความหาทุกๆวัน แน่นอนหละอยากไปหาทุกๆวันด้วย"กิตติ์ คืนนี้กูจะไปนอนค้างบ้านมึงนะ" เพื่อนทักมาบอกช่วงเย็นวันศุกร์
"ได้ๆ มึงเป็นไรมากไหม รัชต์"
"ไม่มีไร กูแค่อยากมีเพื่อน"
ใจผมตอนนั้นไม่ได้คิดไรมาก แค่เป็นห่วงเพื่อน ปกติ มันไม่ค่อยมีอาการหนักจนต้องหาที่พักพิง ครั้งนี้คงเป็นเอามาก จนกระทั่งตอนเย็น รัชต์ขับรถมาที่บ้านผมโดยที่ชุดทำงานยังไม่เปลี่ยนเลย รัชต์เดินตรงเข้ามากอดแล้วน้ำตาซึม ผมกอดปลอบเพื่อนไว้ จากนั้นพามันขึ้นไปที่ห้องนอนของผม รัชต์นั่งนิ่ง ผมโอบกอดไหล่มันไว้ มันเริ่มก้มหน้าซึม ผมจับใบหน้าของมัน แล้วจูบไปที่แก้มของเพื่อน มันยิ้มแล้วขยี้ที่หัวผม ผมฟาดด้วยหมอน
"มึงชอบเล่นเป็นเด็ก เวลาเพื่อนร้องไห้แล้วปลอบด้วยจูบ" รัชต์บอกกับผม
"แล้วมึงจะร้องทำไม ช่างมันดิ กูอยากรู้นักว่าใครคือคนนั้น ที่หักอกมึง แต่ช่างเถอะ มึงยังมีกูอยูตรงนี้อีกคน" แล้วผมก็ร้องเพลงเบาๆ โปรดจงรู้ว่ามี อยู่ตรงนี้อีกคน
รัชต์เดินมากอดผมไว้ "กูคิดถึงเพื่อนๆ"
"อืม กูก็คิดถึง"
"กูคิดถึง เวลาพวกมึงแกล้งกู มึงจำได้ไหมกูกลัวอะไร"
"จำได้ หละกูก็ชอบแกล้งมึง มึงร้องไห้บ่อยๆ ระวังกูจับไส้เดือนใส่มึงหละกัน" ตอนนี้มันหัวเราะร่า ผมบอกให้มันไปอาบน้ำ ก่อนพากันไปทานข้าวเย็น ดูมันสดชื่นขึ้นกว่าตอนมันมาเยอะ พอกลับถึงห้อง มันล้มตัวลงนอนที่หมอน กับกองผ้าห่ม ถ่ายภาพเซลฟี่ แล้วส่งเข้าข้อความของผม "กูน่ารักไหม" ผมตอบมันไปอย่างไม่อาย "สำหรับกู มึงน่ารักตลอดหละ มึงจะเล่นแบบนี้ทำไม อายุอายุนาม 35 หละ" มันหลับตาลง ผมมองดูแล้วอดขำไม่ได้ ผมเลยจูบลงไปที่เปลือกตามันเบาๆ "มึงทำอะไร อายุอานามสามสิบห้าหละ" ผมย้อนผมคืนขณะที่มันยังหลับตา
"หรือมึงจะให้กูจูบที่ปากมึงหละรัชต์" มันนิ่งเงียบ ผมเอนตัวลงไปนอนข้างๆมัน ผมจ้องดูใบหน้าที่น่ารักของเพื่อนของผม ใบหน้าเด็กกวนๆสมัยมัธยมลอยผ่านหน้าไปเบาๆ จนมาถึงวัยทำงาน
"มึงจะมองกูอีกนานไหม"
"มึงรู้ไหม กูปลื้มมึงมาก มึงดีกับกุมากๆเลย"
"อืม"
"กูไม่อยากเห็นมึงเศร้าใจ เวลามึงเศร้าไม่หล่อเลยว่ะ"
มันลืมตา แล้วยิ้มกว้างๆ แบบฝืนยิ้ม
"มึงจะฝืนยิ้มทำไม มันดูออก"
"เฮ้อ ชีวิตคนวุ่นวายเนาะ"
"มึงคิดไรของมึง มันเรื่องธรรมดา มึงยังมีกู"
มันหันมาจ้องผมบ้าง ผมหลบสายตา มันเริ่มคุกคาม
"มึงจะมองกูทำไม"
"ใบหน้ามึงแก่ขึ้น มึงดูรูปเก่าๆดิ"
มันเปิดภาพเก่าๆให้ผมดู ตอนนี้หัวของผมกับมันชนกัน ดูภาพในโทรศัพท์เรื่อยไป คนวัยนี้ชอบย้อนดูอดีตเหรอว่ะ แต่ละภาพมีปประสบการณ์ เรื่องราวต่างๆมากมาย ผมเริ่บหลับตาลง ไม่นานนัก รัชต์โน้มลงมาจูบที่หน้าผากผมบ้าง ผมอายจนหน้าแดงกร่ำ มุดลงใต้ผ้าห่ม
"มึงจะอายทำไมวะ ที่มึงจูบกูหละ"
"ก็กูไม่เคยมีใครจูบเลยนี้หว่า"
มันดึงผ้าห่มออก คราวนี้มันจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ ผมลืมตาดูกิริยาของมัน
"มึงทำเพื่ออะไร"
"กูไม่รู้"
ผมเริ่มสงสัยในตัวมัน และตัวของผมเอง ในใจอยากจะจับมันข่มขืนเสียให้รู้ แต่ก็เสียเพื่อนไป มันหันหน้าไปอีกฝั่ง ผมนอนกอดมันไว้ทางด้านหลัง มันช่างเป็นกอดที่อบอุ่นมากที่ผมกอดมา ผมซบที่แผ่นหลังของมันไว้ นานพอควร มันหันกลับมา
"มึงจำวันที่บ้านไอ้บอยได้ไหม"
ผมพยักหน้า มันจูบหน้าผากของผม แล้วมือล้วงไปในกางเกงของผม ผมไม่ปล่อยให้มันจับผ่านเดียวหรอก ผมจับคืนบ้างแล้วซุกไซร้ไปที่คอของมัน
"วันที่บ้านไอ้บอย เราชักว่าวใครชักว่าวมันนี้หว่า วันนี้ทำไมมึงจับของกูก่อน"
มันหลับตายิ้ม แล้วเอามือกอดที่อกไว้ ผมยังจับควยมันไว้ จากวันนั้นถึงวันนี้ ควยมันใหญ่ขึ้นไม่เบา ผมตัดสินใจดึงกางเกงมันลง แล้วก้มลงไปเลียที่ปลายควยก่อนครอบปากโม๊คให้กับเพื่อน ตอนนี้มันหลับตา เผยอปากเบาๆ ผมตั้งใจทำให้เพื่อนที่ผมชอบอย่างเต็มที่
"เอาของมึงมาให้กูอมให้ดิ" มันบอกกับผม ผมหันตัวขึ้นไปหามัน มันควักควยผมออกมา แล้วโม๊คอย่างเป็นงาน รู้สึกเสียใจนิดๆว่าผมคงไม่ใช่คนแรก แต่ช่างเถอะ อย่างน้อยก็มีวันนี้ เราโม๊คให้กันอยู่นาน จนปล่อยน้ำเข้าปากของกันและกันทั้งคู่ หลังจากบ้วนปากเรียบร้อย ผมนอนกอดมันไว้ ใบหน้านั้นจมูกชนกัน หายใจรดกัน ผมรู้สึกมีความสุขมากๆที่มีมันเป็นเพื่อน แต่ทำไงได้ ก็คงได้แค่เพื่อน มันจะรู้ไหมหนะว่าผมแอบชอบมันขนาดไหน
อ้าาาาาาา ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ซึ้งเลย ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เพื่อนสนิทจุดติดง่าย ขอบคุณครับ ชอบ ชอบ ขอบคุณครับ ขอบตุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ {:5_146:} ขอบคุณครับ