ดุอย่างที่ต้องการ1
หนุ่มใหญ่ผู้จบจากวิทยาลัยพละ คนในหมู่บ้านจะเรียกเขาว่า ครูทัช เขาอาศัยอยู่กับนนิ่มภรรยาของเขา นุ่มผู้เป็นลูกชาย ษาญาติห่างๆ ภูสามีของษาเป็นทั้งน้องเขยและรุ่นน้องที่วิทยาลัยพละ ใกล้ๆกันเป็นบ้านของโฉมญาติห่างๆของนิ่ม อาศัยกับพลผู้เป็นสามี และพีลูกชายของเธอ ทัชกับพลเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกันที่วิทยาลัยพละ แต่พลกลับหันเหมาสอบติดนายสิบตำรวจเช่นเดียวกับภู ทัชกับนิ่มสอนกันอยู่คนละโรงเรียน นิ่มสอนอยู่โรงเรียนประถมศึกษาไม่ไกลจากบ้านนัก ส่วนทัชสอนอยู่โรงเรียนมัธยมศึกษาที่ไกลพอสมควร จึงต้องไปอาศัยอยู่ที่บ้านพัก วันหยุดถ้าไม่มีงานคั่งค้างก็จะกลับมาบ้านหาเมีย และไม่พลาดที่จะไปเตะบอลกับจ่าพลจ่าภูก่อนที่จะกลับมาตั้งวงดื่มแก้เส้นแก้สายกันตามประสา ด้านเมียของสองจ่านั้น ษาทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาล ส่วนโฉมเป็นแม่ค้าขายเครื่องสำอางค์ตามตลาดนัด พีลูกของโฉมกำลังเรียนจบป.6 เปิดเทอมหน้าก็จะไปเข้าเรียนม.1 โรงเรียนที่ครูทัชสอนอยู่ นุ่มลูกของษาก็กำลังจะขึ้นป.6เทอมหน้าช่วงปิดเทอมเด็กๆก็มักจะว่างกัน มีเวลาจับกลุ่มสุมหัว พีมีเพื่อนสนิทชื่อบาสอยู่กับยายสองคนเพราะพ่อแม่แยกทางกัน ยังไม่แน่ว่าบาสจะได้ไปเรียนต่อกับพีรึเปล่า ทั้งพี บาส และนุ่ม ต่างก็รู้ตัวดีว่าตนเองเป็นอะไร แต่ก็ต้องปิดปังเอาไว้ด้วยเหตุผลที่แตกต่างกันออกไป และปลดปล่อยออกมาเมื่อโอกาสเป็นใจ เช่นเดียวกันกับวันนี้ เมื่อทำงานบ้านเสร็จ บาสก็ขอยายออกมาที่บ้านพี ชวนกันออดไปหาอะไรกินตอนเที่ยง ก่อนจะไปช่วยแม่โฉมตั้งร้านที่ตลาดนัด แล้วกลับมารอเตรียมอาหารการกินเมื่อใกล้ถึงเวลาจ่าพลเลิกงานกลับมาบ้าน แต่ก่อนจะถึงเวลานั้นก็มีเวลาเหลือถมเถที่จะทำอะไรก็ได้ตามที่ใจต้องการ ทำให้บาสมักจะใช้บ้านของพีเป็นสถานที่รวมพล เพราะทางสะดวกปลอดคน และยังมีเหตุผลสำคัญอีกข้อหนึ่งที่ทำให้บาสอยากมาบ้านของพีทุกๆวัน หรือมักหาข้ออ้างมานอนค้างที่บ้านของพีบ่อยครั้งเท่าที่จะทำได้ ซึ่งอีกไม่นานจะได้รู้กันว่าอะไร
"อีพี มึงไม่บอกอีนุ่มเหรอ ว่าวันนี้กูมีของเด็ดมา" "ไว้รอโอกาสดีๆ กูเอาให้มันเอง ไม่รู้ว่าวันนี้น้าษาไปเข้าเวรรึเปล่า กลัวความแตกเดี๋ยวลุงทัชกับป้านิ่มเขาจะมาว่าได้ว่ามึงกับกูพาอีนุ่มมาใจแตก" "ก็จริงของมึง กว่ากูจะขออีพี่จี้มาได้ เกือบไปไม่ทันนางจะขึ้นรถกลับกรุงเทพฯอยู่แล้วเชียว กะเทยต้องพากันรีบแอบเอาให้มา" พูดเสร็จบาสก็หยิบเอารูปภาพที่ซ้อนไว้ในแฟ้มเอกสารออกมา "กูนึกว่าจะได้มาทั้งเล่มซะอีกอีบาส" "ได้มาแค่นี้ก็ดีแล้วอีพี ถ้าไม่ใช่กูนะ อีพี่จี้มันไม่มีทางให้มาหรอก นิตยสารแบบนี้ราคาแพงมาก ตกลงจะดูไม่ดู" "ก็ดูซิอีนี้ ไหนๆ นายแบบหล่ออยู่นะ เป้าตุงเชียวมึง" "รูปนี้เด็ดกว่ามึงอีพี ถอดหมดเลยจร้า" "เห็นหมดเลยมึงอีบาส ของผู้ใหญ่มันเป็นแบบนี้เหรอวะ มีขนดำๆตรงโคนด้วยอ่ะ" "เขาเรียกว่า หมอย เดี๋ยวพอมึงกับกูโตเป็นสาวเต็มตัวก็มีเหมือนกันแหละ" "อีบาส มึงนี้รู้ดี อีแก่แดด" "แน่นอนซิ เออนี่ อีพี มึงไม่อยากเห็นของจริงบ้างเหรอวะ" "ก็อยากซิอีนี่ ถามได้ แล้วจะไปหาดูที่ไหนหละ" "ก็ของพ่อพลไง" "อีบาส นั่นพ่อกูนะ" "กูจำได้นะอีพี มึงเคยหลุดปากบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อแท้ๆของมึงไม่ใช่เหรอ" "กูก็ไม่รู้เหมือนกันอีบาส ตอนนั้นกูเด็กมาก" "ช่างมันเถอะน่า ตกลงจะเอายังไง" "เออ....กู" ขณะที่พีกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น เสียงรถมอเตอร์ไซของจ่าพลก็มาจอดที่หน้าบ้าน ทั้งสองคนรีบเก็บของไปซ่อน "สวัสดีครับพ่อ" "สวัสดีครับพ่อพล" "หวัดดีลูก อ้าวบาสเองเหรอ ตามสบายนะ" "ทำไมวันนี้พ่อกลับเร็วจัง พียังไม่ได้ทำอาหารเลยครับ" "ไม่เป็นไรลูก พ่อทานมาหละ เหมือนจะไม่สบาย เลยลางานครึ่งวัน แวะซื้อยามาด้วย เดี๋ยวกินยาแล้วว่าจะงีบซะหน่อย" ขณะที่สองพ่อลูกกำลังคุยกันนั้น บาสก็ฉวยโอกาสแทะโลมจ่าพล คนอะไรก็ไม่รู้ทั้งหล่อทั้งหุ่นดี ยิ่งเวลาใส่เครื่องแบบตำรวจฟิตๆแล้วยิ่งน่ากินเข้าไปใหญ่ โดยเฉพาะบริเวณต้นขาแน่นๆเรื่อยขึ้นไปจนถึงจุดยุทธศาสตร์ ที่คงพยายามพับเก็บแล้ว แต่ก็ยังนูนตุงแน่นเต็มหว่างขาไปหมด ทำให้บาสอดที่จะกลืนน้ำลายลงคอไปเสียไม่ได้
ตัวละครเยอะเกิน แต่เรื่องน่าติดตาม ขอบคุณ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:}
ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ น่าติดตามคับ กำลังสนุกเลย ขอบคุณค่ะ แต่เจ๊คิดว่า การแนะนำตัวละครทีเดียวแต่ต้นเรื่องแบบนี้ มันชวนให้สับสนไปนิดนึงค่ะ น่าจะค่อยๆ เล่าไปตามเนื้อเรื่องจะดีกว่า ขอบคุนคับ เปิดเรื่องมา คนอย่างเยอะ จำไม่ทันเลย น่าสนุกดี ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ถ้าจะหนุกคับ แค่ตัวละคร ผมว่าคนแต่ง็มีสับสนแน่