|
เร่ร่อน3% ^9 ^7 S1 U! } N4 N
) k8 g" S/ b1 j4 e) X* R; Y
$ o0 w9 ^9 m7 k
$ ?9 w! Y" e% ]1 M% rฟุบ
. g) X( p# h% d2 ?. d5 |
' h' n; @4 R0 A& J* w1 S& _. j+ _+ m+ V) \
ผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป9 x$ _' u1 q2 @( G! r8 t ^
- {2 E" s( g: ~: s: ]
& ?; k b. {8 \; k! }, t7 s
คงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้( l$ K, s- w8 B$ F
1 U, x: I4 i6 X& v' ^& Y
* W# t6 I E1 ]& {5 R$ G8 S
ทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี
) J5 n z1 z$ i* g, O5 B
! _7 t. M+ h* m. s6 n/ L) c' b% q5 w8 Y; ?2 _2 u7 z$ g) S1 p
ไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม
( e4 U# e5 g! h) D8 o. M6 Z" f# o0 u5 `- J8 @
0 M. W' ?9 b7 }. }อย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที
) ~+ z0 o8 ]. l/ U# h
1 J R: |# h$ r! s) |3 D4 A+ I1 c; m( A1 Q- k7 D
เพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T
$ X) q. l6 K( b. R& _% O8 `' C& V
. ~1 ]4 C5 l9 `) @3 R; V' I
+ {+ e$ L5 K( _2 ^! Aนอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ ) k/ l1 _* S. r2 \% j l7 ^
4 `& M$ z/ |9 Q' ?. e T
# L' |+ C0 P- g4 bหัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี
$ @' T6 c3 S6 K! S5 C$ q
5 ^* P. s: o8 }% q! Z
9 S7 }' L8 `- a o. S- Eเช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย) T5 @" E4 K" W
9 \+ \! N5 C2 \. h8 y( t" b- Y
) Z2 I3 I& Q; a; p“ไอ้เล็ก”" y2 p V5 Y% o" j& Y
; D Q4 b8 o$ }8 O) i8 e
$ `; _+ j8 ^) l' G( r5 F) l“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง! j) {6 q3 L7 [1 U: s! d( A
* Z: l) N% L3 l# g. B) G( }; a4 \7 C# o" @2 s0 A$ I
พี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน/ [: T; {& D! W I
! T* {3 _/ }2 j. ^% J
. c/ `9 o4 s9 f4 k; w8 [พี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น9 o- \, F0 R8 X0 l
" V# e, G* o' g7 N& U/ h t
4 c& p8 B5 c- Z" Yแต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้
3 G& q% e$ H- z3 {9 Y* j; f6 ^8 B! b2 l/ I; O4 Q: A5 c# m
6 j6 A- c) Y) [: m' a9 K0 C
“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”* r4 ?2 c4 A% T) G' y* T
* K/ B4 p7 l/ \
2 R( _9 b/ |( k! U8 C! _“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย
: s1 V9 z2 _( y5 E1 W1 {8 X: j+ ~1 ^% u1 b1 D+ T/ q
' g1 Y0 B+ ]& K; q+ A1 G
“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่
/ h* t! k( T4 B8 O- Y# ]
% W$ |& k% l5 H% F
9 _: W {8 N7 g! ~' j0 h2 Bอะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว$ b2 h! c0 h: G; t, m6 T" i
/ t, ~* H! x" w/ S" v) V8 N* \
4 e& v+ t- [5 yแล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ)
1 X& N: d, K$ U) {. t5 Y3 Z* Z
: q4 m7 Q! F1 v6 Q5 M/ F3 h5 w- i/ T3 W4 J5 |3 l. m5 m
เหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ
7 m% G* `2 k1 `5 s8 @8 C
1 d( Z4 W9 x) `4 u& ]
8 D% z& h1 ~5 a+ ?( [( S“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”
; n% z1 k/ S. Q* u* W1 c- l) H' ^: ?& ~7 d0 b! I0 |$ F
; t Y9 J" W0 }: zผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที
' Q( |% L3 d: S) y$ }' {: H! Y0 e ^
' N$ F5 q0 j7 w9 t% J$ b9 i5 [+ [& N. L! B Y/ M1 H( J1 r
“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”8 N! A5 g8 W1 p
; {# H( C$ r# J+ y/ j1 a1 I$ O# p! _3 v
“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”
* e; j0 {! @" e0 t4 A" U. M# {# [+ W8 \/ f" }1 [; W. |8 U
& ^( r9 Z$ D2 {( z) d# Tไอ้พี่เวร!!
: p; t# |3 ^7 n: r! y, ~& G% y# `
2 F5 l# B+ y0 o) H
- s6 _) M' Y ~$ V4 o6 `9 Jถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!!
( A r9 D5 N2 U: I
3 U) v& P% z8 O l5 j9 {: B
7 K# ?' ^% u2 j) m' u* p2 {1 H“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ: N) C' C0 E- Z8 o0 E7 R5 x
4 A8 z# K0 @0 L) H' e" ]" v$ C. [9 J% {7 {* t2 L
0 @( S. ~ q$ G$ e3 @# M D5 b1 W& b5 M
& v; V; d) B* `, Kเสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!) Q1 @7 G; b! L; Q# }! q- K" Z
4 e8 y' D1 ~2 [/ G) s
* l2 g) `' E, z4 c, N V5 Q
นี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน6 y6 p4 R, `! i/ D5 A4 J
' Z$ x# m2 p# n4 O4 S$ e' l0 p& B% V8 H
แต่ผมไม่รู้!!+ Q( |9 i- T% X: z* z+ H I
, r) \6 c; a! E0 u% S5 u0 }4 E0 z' |( W5 n+ _
เคืองเว้ย!
* o9 w& Q# g7 {2 n7 ]. p: h, y3 A" B/ p/ ^, p0 Y
4 s$ \1 p( C; L0 ]ใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ
+ c' M# U; j& v% A+ r# j* `" f% I# Z
: a3 U) Y" N6 m. i+ D4 o8 \“ทำหน้าอะไรของมึง”7 ~, l/ }$ X5 j5 I8 h% P3 E
% z* B! p0 \6 g! q
7 ~1 k) ^ d' I6 \7 a2 W9 ?
“ช่างผมเหอะ” + I5 f: b+ r; H) T" ^7 ~0 I: p% w# D
% ?0 M2 q% C6 k4 @6 r( Z2 P/ I# s
ผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!
2 W( q/ x c2 z5 m5 n3 x5 \
( U! E" F5 ^7 w
# K; b+ u* f" Tเอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!/ l* b3 l% s2 j* C% O+ [
& y) r# ^( F2 ~- t, W/ t$ o0 D4 V7 Q! J- G
เมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง% f j5 b5 r: z
6 d& D1 D/ Z. |1 S6 c
, e' _" o% Z) z% Sกว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ
5 J" Q ^- B' h. }6 w9 F
$ Y; X3 f' k, Z# ~5 G" _. j/ P. H/ ?' `
ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน- @* R4 o7 p% \8 `( Z2 N( L$ [1 _
% c, H4 i7 o8 x, q* d
; x1 ~0 V) ?( G, v& r O0 \( U! }คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง
2 P3 I# \) S4 ^
/ K% y% R# Q! Q7 n7 T, D1 p ?, X; J1 B! q% n, i
กลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T
5 O- H3 P% A" ?9 U' ~9 C6 E/ \8 d7 K' _* b
A" I: v. l4 {0 [8 iแล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ
9 i7 L# P5 s6 K; W6 o1 {" @; Y4 S: P4 f/ r; ^3 F/ K0 H- R
4 r3 ~8 A1 Y0 {# z. ?ผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป, g8 s- o/ J8 d6 r* _+ C" O! w9 `
E/ ~7 | ^( Z& Z* S- Y6 a. W! k
6 u2 M7 I: ?/ I* O/ c" [
“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้”
0 v6 W9 l; |3 ^7 s" [" B7 i$ i( Q6 d8 X9 i, A7 w
! b! T; V5 P/ {' k4 v0 [4 |เงียบ. L& \; u; y6 W/ b
4 d% I; I% a# {& y5 R" o
. O5 r6 u- P6 w0 J% v2 a- `3 U
“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”
# r3 n: Z, c t- _; f! P- j( e; u* G* I3 B
! d/ \" v4 G0 Wยังเงียบ3 G- o7 j4 {% h; o& c% F
; g% X/ E( G9 Q/ B f$ Q' U# ?
2 a0 z- F. w; ?4 i9 P0 w" }& C
ผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้
3 i+ ]; k; o( W" G) r1 s; |1 S9 G5 u7 e: Q# Z" x# ^' `! m
1 \) y! J- b% i& L0 _0 u* [: p( d: e
ผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ& s, V# ]' P4 q1 c
0 ]: H& p# S6 j Y% R
+ x3 t( {5 ^1 e; bว่างเปล่า' @/ N2 \0 T$ ^# Z- }9 j
O- @# j, e# S
) _, v7 [, _! }2 M9 K1 _! sไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา" H; `. l$ o7 B+ E
3 T! m1 ^! |# J* [
/ B! s( I' _* U+ S1 Qผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น
: F0 L% {; s% }: u0 g# y! O2 v% Q, Q% V7 S
* w; _( o4 m1 M, T# G5 J0 M
เดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
8 S( T% O% B- Z4 V* t7 ?4 x/ y/ M( C$ ?/ t$ [' j
; T2 B' ?* [5 r8 E" H7 G' E
เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม$ Q/ q: w2 V& Y- m! n8 H5 e- n- b, _
9 m% P/ A: j0 k: ^ P- k7 V
2 J+ o; s3 M8 X6 r
# `8 b" I! B: q. Q; }8 u) U$ s% f. p; S6 [/ Z
เย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา$ _% w( X8 I8 |" g7 j7 q
, h3 m0 ~8 L: Z" H- L% {* v5 S& D- j
: @! k9 e; T \1 s, G" T
หรือไม่อยู่แล้ว...
$ g/ k' ]0 S) Q& ]0 {" f! D, J& ~7 U' ]
$ U/ N2 a2 y3 n( R
ผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่( f0 X/ P/ D- l5 [' L9 c
2 `& a5 X. S, f' H. p* l+ n
, p3 {& Y, n- z4 o) \7 pทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’9 q* L- s8 e) }% I$ R. f7 }; C6 @
. ^9 e; I, S1 ]. [4 N
1 i' R, ^1 Y1 g. \อยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี' @0 o' C7 F# Q& ?
4 \5 ^3 S: d8 O
, B8 { ]' s: j0 ~
แล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้1 \6 H* H. N. f; B9 B0 y
' `; S7 u+ b* _+ P( G) `. {4 n1 _& C7 K
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว
1 F+ d. ?; l9 H6 r" |6 u) @. {- e4 i( ?# ]6 J9 Y; p
1 A$ c/ w# N1 J ]- i“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ6 A0 P; k: N4 g- _" f
# G+ E% b. p/ p5 P
+ o: X: C" ~1 Z% l% `+ \: X
“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที
9 J% {7 U- P* T0 \+ |5 Q8 l! ?+ L
A4 e2 X4 L" P% m8 u# E
* K D, o1 G9 Q x% N4 h( F6 G“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ” b0 N7 i7 J$ m) J4 m5 m
6 G) y, P0 t% X- M5 m
* x. C4 B2 H0 S, t3 ~ผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว
3 G4 p5 b$ n+ G5 J0 x9 s1 S A( w; X) w: }+ ~) P2 t
" n; n3 }1 {9 [, R+ U“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”6 G! s) a; O3 N. }
9 X" n+ J$ |7 J+ @! X: O
4 ~+ [6 ]! B G4 k. V8 o7 s: |ใจผมกระตุกวูบ
! ]/ ]- k0 X% \! ?, Y+ u+ L: P+ W" h. ^- {1 C1 a {
5 R1 ]6 \. Q3 E* b! q+ T3 j9 Q
“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว
- p/ \9 a4 W* c8 J0 s2 q: [
; C; j/ v: O j& \8 J3 f: G3 }# g
“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”
: n, M+ x7 p: b2 I& N. W2 L3 [$ Y$ e2 |2 z$ `, b0 Z
R; o+ f% D) ]) I4 Qผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง ; Q# P' n1 n$ D! B# L- W8 J* ^1 G
2 \+ X3 G1 v/ }) F3 o0 _7 k9 Z
; o! b0 G0 T6 Z- Q
ตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด1 F. E* d( h( A
7 d# ]5 x3 s6 J1 e4 |1 Q
6 u2 A |$ S9 Y- _0 ~8 u4 O: R, _สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย
4 H7 B4 C: ?( a& _, {) u9 d- C, P. Z# i3 B' W( ^ M5 K( K
) F! G9 _" X) M. |3 _จวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า # L- `6 t$ {. v4 S6 w
' ~0 E4 T% W" L- D- _8 ^* o, X
6 e. n& ?/ @9 L6 l# E# R/ ]$ `, e
‘เขาไปไหน’ ! Z" B3 c0 w* q: E, Z8 V( d6 H
% I( ^- B( O1 ^6 x6 a" u
- i9 u& v9 S8 T, H‘จะอยู่ยังไง’. G4 n" ?; C9 a2 K* L
( R" G ]" B( k1 u
$ U6 \8 N6 M; y7 ~; @1 W‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’% Y! R- I8 [( ?5 y5 a; q2 ~3 l
+ R7 l% Q8 E6 @
# \2 i5 X& z; uและ3 }. m) k$ k: w0 a7 ~: T
4 P: Q ?: P8 T0 B& k- B
' A" \ `5 D; z3 g
‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’
& h/ c* i/ u U& b4 r) U- \9 ~& Q7 G' p7 t; @3 u/ |
1 G# B; ~7 t, p" i* G" kครืดดดด ครืดดดด& S' P0 n) \. f
! E* A h# T) K, j* O
/ @7 S( w9 {+ \( n4 P1 P6 J+ Xเสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา
; P H2 d+ A" Z6 H3 n" y3 s
0 d9 g7 x/ f8 b! W. L6 T
# W; s" |# Z* G' u% l1 g5 b“มะแม่...”
& |( e# y* z- O+ e3 e
& Z1 w; @3 @# [% U7 e
1 `$ _0 ?- F+ L[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]4 r7 s$ r& f/ d! U( @
/ x0 ^ {+ o- L0 P
" q9 ^+ L+ S+ b- G. {( h8 Kสิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว 6 c) K" N/ j; E' R9 e+ {
" |/ n; W$ h" g1 t
) C& o/ H& J: J3 S
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง
7 c( G! v& N& O% z; I- J5 ]3 ~1 w
1 Z0 k2 Y$ ?$ A! X9 ]5 W! Z
[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]
3 L9 Y3 X. O" x& i% j/ i
; z$ e! m8 N" |. s) z, ^
H# B6 m& x4 y“ตะแต่เพราะผม...”. K; x+ l x h* e% H# \
/ K3 z; f, e! T) B$ \
- N$ G3 v, ]* G- ], L[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]& s+ j$ W1 }, a
# ~' Z/ _& z9 s5 _3 L
3 y) t0 B% n) c/ R
“ครับ”' f z9 l. E( F8 {5 H- d
" d/ \+ p5 E( c! H/ ]
. J/ E7 V2 x* D, @0 u, [9 k* x8 Dแม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี
P j( T) c4 @" H7 @( @% r3 `
% F! U3 M( o$ t1 r. ]
C1 j% d' N. l! d7 \$ l9 E* {คนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
% { ~& h1 L2 H! U) B4 z9 k7 D: ~, L- r: D% X
! c- F9 x' F4 F5 U1 s
8 y! g) n6 [1 ~% z) \: vตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้
- U* I0 z( d! k7 D$ u1 H) b: v) g: v$ G* g1 T) b* W
; a5 [' U$ ?. e9 P" ^0 U, s U. p
ผมต้องหาเขาให้เจอ
# `: j* l \: j' P5 Q! A( f; a2 \
/ b/ Z, P) C( @) T! w
) {/ N# R: b/ I! i& b; h$ hผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้7 V( j9 U# |* n$ }4 S7 F
, g) `6 {$ p# a* N9 U8 o6 P$ L( s+ N+ J! p
อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’
( y1 H' u4 Z) J5 p* C) J
$ {1 j5 z6 Y+ \; X
, y# Z7 c- k2 q% o% }" x
- [6 W8 V4 O5 v) t% v h9 d1 Rเที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้4 n! a4 u) ^# W, _8 p. E$ H3 X
1 Q" L" z" \+ z4 } w4 Z* o
$ o9 i1 {0 Q8 L) _4 @ T8 }
เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี! A# E( Z+ A& F: g) ^
( b% O1 P* m. v. [ `
0 ]. E, _8 d5 Gนั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น
, }1 d0 ?- i" ~) E" n" ^
; I' C$ q2 V! W! n9 X3 e
* Q. U( j4 p" J4 ]+ G. b& }และการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)- e4 M$ m# Q) Y8 K6 h
- _! q8 @" t; g
4 D# }& Z2 i+ R
ผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย
+ |2 q3 T% S* r0 S8 [
q! T% `( w( b, O+ c' [9 j% Q5 e
& T5 e: T. H6 l( U. y! tกึก
) O/ k3 A7 u4 u5 Y6 ~1 E6 L& }# z' t; d- ^$ P
; ?4 h8 M! c I/ M6 {
ทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม
+ v+ E0 v& d4 @# I8 ]. T9 }+ @, g# O$ o7 k5 W
5 a# `9 T; o$ }, o$ Qตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส
9 n9 B' V3 g5 M: J: L* W7 _
: A- F( c$ g% |5 `+ o) D, `$ e7 s* k
ชายเร่ร่อน!!
, B* }$ L# U* r
% L/ ~5 w# v, Z1 Z- ^& V$ L$ a4 Y' Y* j7 t3 z$ e
ผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...
8 E8 L) ]( P8 T) s
( c; A; t# @6 Z+ O+ c' D, s) _2 E3 f- h1 d3 t9 L
หายไปแล้วงั้นหรอ...3 O$ x2 d- C7 o x% J+ Z
6 R7 P O w$ P8 f' Z7 E
9 n# j( V. n# g1 h
ไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!+ x5 T; \, Z& n5 q/ S
4 v. i: M" h' S* f! k/ [2 Z
5 |7 J9 O# ]2 U* ?ผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย
7 T- @ ^+ V0 H5 D1 t4 [( A
\7 K7 H" L! i3 f" P0 {& [: u: z( Z& d. ~
ไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ3 n3 ? _+ \$ U; `
$ W$ |7 V) f- j
5 J- t/ l) ]. h7 F* {ตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ! D0 s2 E |( E* H* V/ J0 l
' c2 x* Q( k3 V" J' b. x2 a; X1 l9 {! Z0 H6 p6 D
ไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว! y7 Z4 o1 l$ ~3 F# \
) p0 \0 l8 u1 r0 X+ t9 ]4 n; S- Y" {# O, z' R0 U
ฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...
! ~% M- w5 t3 q) M
) F5 U0 Z$ R3 ^, }( `" R/ C
9 f3 g+ D+ @2 P# ?6 K0 x* W i- @0 ~+ U. L1 t% H ~# j- d6 r
* l6 x6 b$ {& E
ผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว; b1 z t8 p# l. J0 \& M
2 Z+ a6 |6 u0 ]
5 f. }. [1 Q ~! B2 ~4 w: y: o( Kขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง/ I/ h9 k2 K+ g9 f9 W0 W
7 x; ]$ i8 Q4 U$ \( O2 u, `) k$ ]# U. u7 L5 A9 I2 W
ผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง
, B9 j% @" W8 u0 [. ]. ?' T, w5 J5 F, T5 A( V) J6 o
, L# y) {0 p% y7 @: M9 U2 sผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว
5 w9 @6 v: W5 V1 D( ^' u* j, ?
8 X) f5 [8 ~0 b* V% ^9 ?9 A' W7 L" p' M$ o
บ๊อก บ๊อก+ e) ^8 [( g3 c/ f) M
& S3 U, W' x" {. l7 K
* F: c r' ]! G: Eเสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...
! ^+ H. ]0 I9 f2 `1 v4 Z$ e+ d$ Z& X/ K
% t9 U" ]5 Z7 @# u1 a
ผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย8 |& @+ M5 [& l; Y2 m$ L
% X+ Y0 n3 j6 u+ _; }: ~1 O
! ~, O3 }2 x* ?0 Y6 s8 j' pเอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...
6 d/ Z4 p, S& B9 H
) C7 C F, Q7 k4 R2 W8 x
+ f5 I3 n5 o6 a, v' hบ๊อก9 k% P0 t" a2 w' J- @
" E% C7 S/ a% J6 R* F
5 K7 q' k2 _6 _& [ตึกๆๆ
. ]) \+ L3 }/ a: Q5 L
9 w: ]3 u4 {* \) c1 p, `6 R4 r* @& J. [" M9 Y3 k
ผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด. m/ u1 o' g4 v' F; i) t U; J7 A
" S! ^4 j( Q( y8 J6 y# n% E* a$ j( ^
0 B0 g9 b7 w" b4 I! f7 R
บ๊อก, j, h& r9 q% M, K
b5 q8 e; \4 {5 v4 ^6 |' @4 v- Y1 i3 Y. i b6 M% G) F
ชะใช่...ใช่จริงๆด้วย
$ ^. h$ n# ]/ |9 K# |; R" `) W V+ R# ^9 s
# t( B3 l: L# m$ V3 F9 e
“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา8 p( A. y4 v c% V5 v& E
7 b. `" l9 {" E2 K5 k4 W/ F% i" ]7 `! z- T6 J) S6 i3 w
คิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด
% m0 {, h* q+ @, H4 }# D9 t
3 r6 {5 g6 l$ V7 K5 M# M7 F- q
' c3 V' S. `# y& c4 dบ้าชะมัด!!
0 r& l0 K# T' f$ j! l x7 {
$ Y! C9 L; Y! I7 ^% j1 ~
4 h B6 q# z( V$ ~- r“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
5 ~$ t* [& i; y. {2 X4 f# q. R' m; L& d y
# k$ I8 ^, s4 x9 w2 H
“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”
! z; d( z7 Y3 w7 c* ^* {6 e- R. l3 O! O
4 t5 [; V+ y+ B, C Z/ g6 w) _เสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด7 u% C: m4 {$ {
* w. _3 P! b, s# m P$ L
/ Z9 b8 u! W% g" F* aแล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!
, i# i. P: y: O* Q7 l! ?, E/ d2 M# n' }0 V- i. x* D
5 o: G4 ?% Z, t, y4 H0 I9 v“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!
, R( M U) Y! v& I a* w9 C* z p6 c0 f- ?' U) w/ X
! i& W4 L( ~: c+ u! }; H& @
ผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!* b" K# ?2 m j" ?# z" S7 J
; Z; |, T" M5 z2 ]2 d# s5 l
- \: {$ r9 T" g5 u$ s! Jผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง 5 ?7 t2 @% Z! W3 ]7 m; L
0 l6 k' g+ W f( C' X
3 Q9 M$ v5 M- H# E4 u
เปาะ!!
6 O% {* V5 n5 w3 g* o" Q% A% H! [8 |% K. k1 D
- ~" V9 i9 i# w+ i* E6 Y
อะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!+ I6 M2 {1 I2 S6 B0 w+ H+ I, e
2 R4 q& x% Z/ }1 V
% `: W f% `/ a! \5 A' u1 aพึ่บ!!
1 @ ]' f, Z. b N, [0 @' F2 @/ @5 m! e% I
8 M7 R- X6 J9 w6 Y+ f( _. K
“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก+ M E0 s7 d0 @9 W o$ @# C+ S" ~) c
4 n! X& K5 p! p+ u( l0 b: u" m' r$ t* G5 s+ M2 S4 _/ n3 g! m
ต้องรีบแล้ว!!
' K+ Y# U7 F+ b2 u; u1 ^# p" H2 R& a8 x: S9 i2 _3 \: w2 H
1 m' _1 z5 K( X0 W8 u! \เหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!
3 J$ F/ M1 C+ `( H# S0 o; m7 |
' N. u4 D; C# t) X: W* Y4 b
9 o$ |% W* o0 \0 ]+ m5 W“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม
6 _: _( J% p( J# k: {. \) y1 c# L
& I; C" ?* ^3 s2 @, f# ]ปึง!!4 w4 t# J7 \* I6 d* I
$ z9 L3 F: y5 o- g" I! G
q- i. y0 t1 M2 G/ I7 ~. B. m& F
สำเร็จ!!
! U0 @2 V. s8 O2 D1 i# G8 @) O* S! h7 [% s2 I5 e& ^* m; T
/ ]" q. ~) }3 U% J) i# d5 t& u; Cทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!
6 p( L" z f- C; X7 I5 M$ V8 |7 B! e# m
; p4 D' B5 U7 t! y) V. O
น้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋
8 O, ^: u' L' e5 u/ l4 P8 G+ W$ t: W S/ e3 Q
5 X" `* r- E$ d& I' J0 M8 Oไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ) [ j6 F' p7 [* N( s% v
9 y; F$ ?/ T8 r2 `) ~
& C; G, W1 T9 L* _4 Q“อ๊ากกก”
( {! k9 G0 m4 o, V% r* G
/ ~7 c& d% I* M! n) O' E2 S6 ^# P* a# c0 s+ R9 t
ปั่ก
6 }7 u% K( i- W( x( x1 O {
0 b& a0 m3 r7 X) k9 j. D$ X) X7 o) d& t
ผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด
2 t* j6 _: f- A
$ T! l3 {9 A) z" b' a7 N7 k$ m
7 v9 C* F# p2 D) D7 l! Mชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!
# m, L8 ^+ D0 m; }" h1 [' l; j6 Q. N* e/ q: V
' [9 x- g7 f* M* l* c
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!
, P S! l, C- l- M+ F9 \: T' j% `7 p) \2 `* K& I, h) O: v m
7 k- S/ L) r; Y L
คนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย; c- _; x7 c7 m$ X
4 d! K/ g" }7 z) @$ d6 j
! R. B* h2 X, Z! U2 Q/ gทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!" O* E5 {+ m7 e! L7 q$ e" L
: ?5 `: N$ c. Q; J3 O( |
' C- t% }# p5 Y2 x' x“นาย!เป็นไงบ้าง”
( l) ~" M8 {7 T+ x- Z
& R/ ]0 w/ o2 N7 v0 g5 b. r4 n% E- J/ G
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!
: n( B/ W/ e6 [8 i0 [7 d; f8 }" w6 Z( y$ J9 S; r5 \" K
9 c: m1 g+ n) F) H# u1 @ทำได้ยังไงกัน!!' N1 l4 ~9 ~0 [, c
; X& W! @# j- S6 O# e
. R5 q$ O" h, q7 h0 f5 Kเขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!
4 v: p+ I6 I; y# @0 D: N+ I! a' h4 b5 ^; y6 F& l" a
+ a6 c: k& i- e4 c3 L
“ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”
! {, l5 d3 ^& Y7 ~ x F# m) F9 o
& D" F! B. k2 J9 U& ?
- i' ^2 R) J6 |) H. aฟุบ3 l& N* s8 S$ u1 G' f/ o
1 `/ V1 j+ j3 V, b7 C0 ]" y. V4 C& r7 C/ N& { G+ v# p
ผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!!
5 L" n9 s9 G% D u( z }" b
7 b/ ^2 b8 W o8 [: v( @
9 M6 U. X6 U7 c0 f2 q, Sหัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว
5 O2 j6 s9 w o0 M. k1 `( L: O" i, R. U* F% {/ \: L% I
, F9 C* W6 W2 U4 d7 X# E- d( D
ตึกๆ
3 B. J" {9 M2 Q v0 q& Y
; n5 O; p0 J/ h" _) k$ O! D8 P0 d. ~5 r! k- s V4 z
ผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง8 g; L8 L9 j8 t
. C( z- S0 S* S5 _
7 H4 d+ `, R7 f7 M/ b- f& u
ก่อนทุกอย่างจะวูบไป
Z* N& \' t+ d- [7 d; _9 z
+ O/ I, o. _! d# a4 n T. S# h. J6 j- L; c
! y: E: r3 x& K, _% P% K! q) _8 j _' a* B; s( W
! c7 L* I Z; n/ q
“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด
& n- b6 B- q' {2 B4 ?% s0 M+ b8 j
# k" n8 a- ~& Z; B/ }! b. X& B8 j& T7 l1 c. o
“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่4 f3 f9 ?* }* @( e; A2 F9 Q0 f+ U5 e
/ G8 R$ ~7 n) w: X- x
# D" V+ v1 |# F+ Fผมยังไม่อยากกลับระยอง!!: X6 d: v. v3 t
0 y" ]% L9 y! N( `: U8 t1 ~/ ^, M
X$ n& ]! E U9 U q5 R8 h“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
+ x( o+ @+ E3 O4 m b) R5 `: K: a- R; M/ _+ b9 Y
3 Z# G ~! F5 [' q) j' q* v
“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้
& Z1 a3 Y* d) Y: q5 R$ M" s0 Z
$ X* ]3 k& H+ V$ @5 _
, y) ]/ v% ^7 r+ l" X8 N# l$ c% l“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”' \4 f+ u0 K, e9 Q+ `
5 [) b/ Q$ N5 x8 t, t' o% f; g
' Z. v( Y8 }; i4 y& c: i“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!2 Q9 O% ^5 @# \$ ~
2 u, e% a9 H3 p) W* R2 k
+ [: _! o+ V6 \2 m8 c" R5 ]
“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”
& X2 S- D$ T. l0 D- d- e. j; z+ x0 [" y3 J
& \+ @# `' c% u- I, `8 M
/ q. \4 x) X6 O' @5 H1 P& C9 `
' Z) N6 _# o7 ~! Fฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที 9 Y h) u8 P; l2 S: ^8 N9 L7 Q; r
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:11:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:37:30
โพสต์ 2020-4-5 02:08:20
โพสต์ 2020-4-5 03:02:27
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:54:15
