|
เร่ร่อน3
0 x N5 {' C4 A0 X5 }. C3 H6 b
( r8 ?$ U3 O/ q$ W2 L4 ]+ A7 B0 A1 {; m, ]5 o: N( h
* W7 J/ d2 w5 e, H5 rฟุบ
' L2 U: n5 E e0 r0 _- d) E8 _/ i
: \" q% l. K2 d- ^0 p, y( w* C+ D
ผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป% u- l9 ?+ r9 F) ~0 q
8 p% q9 |: |% j2 K* C7 \8 v# f* n9 T; Y, Q$ l# r
คงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้
! k* C5 M- D7 l& I5 ?6 L- f, M8 q( Z+ c. a9 l9 J% s
7 }% s6 q8 t9 k. ?7 \1 _$ uทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี
! f" F4 h! K% t' C: A0 I) N2 q6 i, N5 E$ B: W* w3 q0 n
5 s& o% \* f+ @( c
ไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม
0 k: s6 @" K* p- I( f9 o; A
# W' @8 b, q! X1 n9 Z- O: H+ Y' S+ D& u2 S5 M; v( P/ g
อย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที6 A! e4 A' g' U4 d4 T1 h
, A* E8 s) J3 \4 v
" t2 R+ P* U4 ^7 z" c- g) W
เพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T
. W9 `, i. W5 M
4 Y- r$ q6 m4 r( m, y( I0 E& N! V" |5 m& g
นอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ + e. G. v; r+ G: p
! k' T+ g* V. `$ M% N7 q: y# ^" t, k' G7 z* M
หัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี
) p% z# N8 |4 q( X
0 ^ [$ ~, \+ y' u' D% b# l. C" h3 Z( H: J8 s* k3 p& ^: ]+ Z
เช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย! g1 H: V5 n' U, v
. c1 O3 o5 A: E3 s9 ^' q
5 Z$ ?# ?+ B0 C- Z& R# r“ไอ้เล็ก”6 j' F3 w d2 ^( K' T' [3 S+ \- H: n
3 J. `; p- {$ q: O+ U7 x
3 [! w5 [6 c- I5 K+ Z& W. ^“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง
- v# f8 Y. j3 w7 i& e
$ R; u, d" [# A: M" ?7 a9 ?$ U8 A
+ k7 i* M l4 \% J1 Gพี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน5 A- g* ?* {2 b+ C0 n+ N1 y
9 L: c, Q- ~2 x1 V @6 ~
$ ~+ ^) V* O. G t7 A+ W* h$ d/ Zพี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น8 |2 [* C8 L3 i: C5 J- c9 z
( s6 i- Z; G6 G( n
7 U9 D' B2 S" D: Y4 Bแต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้( y) `, V! M# U, L
0 s5 l/ T& W/ G2 l4 A/ f
% n& r) e0 n `; d7 X4 v+ K: u“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”
+ ?3 x: I; N' g/ N! d0 [( q/ A% c" D* g3 n6 f
* T5 q+ q( E3 w. M; z5 w
“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย5 B( v4 Y. X4 t6 \( w1 `9 X) z
. h3 G4 U; y( I0 d/ l O
; n# O5 D$ S6 s3 q- ` O“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่
~8 m$ Y1 ^) Y& Q6 q/ |; a6 g, Y' S9 I9 F- {
) U/ ?1 l2 }6 o( c
อะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว
$ F1 v' G4 }0 `
" ?4 R; F8 S$ Q0 `6 S) y" i% P- H8 k8 o
แล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ)
" P K, j( ] G% E, d; G( x, _$ u' M, `
) ?3 t. G" X: _/ s) Z; w$ A. B/ N$ T. }* T6 y
เหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ
3 K. f# r- _$ S7 m; \3 N2 L4 D* h5 s: N) M6 M+ {7 \8 _# {
" _- N2 \$ p0 L! k9 G- o
“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”
& ]8 O Z1 @2 L; j1 F
8 q. P1 b! _' \' A) H. [
: M( ?9 M, i% {* h6 {: @5 m$ D; i0 x+ @/ bผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที/ R3 @4 h# K0 p& ^% N( x. X
+ J+ y6 t2 c. S2 V- l
) O. c; G( Y% Z6 \
“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”% W( e5 R8 T4 _9 h% w6 H* _$ g
; _9 `' X, X0 i! m. f! s
4 N* d5 N! G6 v* {6 @: k“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”
- x/ p! X7 Y% _& [% f9 ^0 R
8 A- \ ~* N( u6 } G! d0 F! @7 y
4 }$ P# Y. N$ ]- w3 v9 p2 Hไอ้พี่เวร!!: b3 j3 |5 i# b, a2 Q1 A
) I" a0 e {: A3 F) y. Z% a
/ v& I; R# I; Wถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!! P5 V. W2 \% n! q; i& j
: n/ m6 B, r* a3 u2 {' y0 q/ @# x
0 \- A ]: c! A. K! N6 \+ _) \
“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ
5 ?( u: a4 k$ h& l4 \6 q) j; b! x* {$ P/ C" x$ ~
( Q" |" @- {% T# R/ S! ?
5 M" b- z9 \6 y4 s: y
' I* R. T h/ W& J/ D
1 f( D' |) ]' q+ _ _
เสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!. s4 k3 J7 S0 z- X5 H V
; ~% M9 i/ E% z, x
& [6 g; I0 l" m- h" Pนี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน
9 G4 n4 b) y W9 J; c: b$ L! J( C# Z6 ^' d
' ]9 j# k o2 v0 Q! A" {
แต่ผมไม่รู้!!
# n/ s7 L) k# y( I0 }+ n
7 J7 N- @+ `% Z7 ]: q/ ]! Z! z o! v% ?( ~6 l
เคืองเว้ย!1 s D! ?1 V% P9 W* l% Q3 }) S
/ i$ n; _# |# m
! @- l& B K$ {; A6 B
ใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ
& a3 `( j3 T% d- f* D0 t3 G! h. I/ z) I/ g$ q/ ~
Y8 N8 W+ H$ C) e: m* l' W K6 z“ทำหน้าอะไรของมึง”! Y6 [1 A0 m* i8 ?4 o
) X% D2 F- \( g1 I% e3 g8 F$ z, J* k! m% [, Q$ t
“ช่างผมเหอะ” - w) ]5 K9 S6 u0 ^+ Y5 }5 n( ^ E
, ]& k5 A& ], ^4 j+ Z3 N' I+ b
5 o5 e* N! u+ L" S) }ผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!
3 j7 W* ]" i' V" F, d* `$ {/ l3 D, f, R/ e% z& H7 r7 s# o
6 m6 y% ?" l0 V/ [2 }6 P" d; q8 Cเอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!, q/ H9 g( r$ O6 ?+ K+ e- ~
* X& F7 Y' \8 X' i0 y2 q- y2 r# h* S+ x& p0 }+ M6 `* S
เมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง/ E0 \8 f* y" d
4 N7 B( \% t7 c2 R3 c0 L7 }# Y! h
9 ^4 g- Y/ Q; v
กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ
# \" B) j3 m6 w/ K
- w3 ^. u* e" N% n+ v# a
5 I8 g& k+ w9 S9 ?# K" B# mไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน8 t' ^+ G, v3 ^
; {0 ]2 ?" N5 ^! P/ x9 \1 C! Q; ]! G4 b9 o* Y. Z/ z9 W- r" C
คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง& \2 U7 W' J. h5 L: I
& e$ B3 F3 d L, Q+ \, A
+ t2 H- I2 X& N
กลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T+ S3 F! M: ]* A
% B3 Y3 e$ y" [2 e
+ s3 H$ \- W6 F. g9 xแล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ
4 ?% U; i3 \8 O3 U9 B* r; |" \7 c( ~' D f. t
* P6 U; `1 J G6 a* ~7 @ผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป
* L: t& k; S/ u& ~7 `
6 |3 [$ d" a! F6 d' w2 X" u
+ e+ N3 }5 s S+ N3 z+ ~“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้”
% L/ Y) O$ L, Z' d
9 H5 _& H: \9 S: s
% s# L- k7 H" R5 M# `1 y$ Oเงียบ; ~) P6 z% O; s) }$ [
% t, g: f% L9 ]; C9 N3 _( R
/ `; z! z5 ?6 l+ [
“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”, H! \5 j1 J# }) {% M/ [
, c+ ~- l# T: g- e1 U
6 B2 ], d/ f5 d, Dยังเงียบ; V' I, w0 B5 Y) K( k, C( g% n- e
+ Z( J' F" |3 Y' c# h8 k) }
5 i) x: y5 Z& T- ~
ผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้
- H- w; } B* t
; o4 i( X* Z: H" W
; o9 i' V& u" D* i9 ]" W8 nผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ
9 M- I1 a5 A$ M" ^ {5 U9 D; F8 l6 w0 k
0 P2 v9 ~' Z$ {5 `. o$ Vว่างเปล่า
; j. H8 U' K. Y, R6 b: W$ ?" F& Q2 @2 S2 _3 W( i _
; i3 G# |* D* {# G+ D) a/ d3 z' ~ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา" t9 A6 @8 Y& Q5 k3 }( M3 P, Q
# j4 x' q# L9 o P5 f* H
' s0 l, I; X" H7 Dผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น
3 m! L+ L, a/ v- {5 K1 |" {' @: n2 G3 ]) C2 M% A
" P9 e1 R7 {& H" R Oเดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
' F% g5 Z N5 J7 X4 Q+ b0 ]$ T7 }# t) A$ r
- `1 d/ _% t8 c" t4 F0 Xเดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม
# p4 W! x' W3 o" @7 Z' t; P$ n2 A6 ~$ T' f: D
9 E0 q, {) p3 n3 R# C; q( z
$ P* H- q' u3 F8 |8 S
$ N+ D# o" s# N3 Qเย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา
4 C; |* A; n1 r; t% [: d4 f& g9 E; _ m
& C% {+ H Z- S% lหรือไม่อยู่แล้ว...
; B- R* v! t! Z; H( |
0 e* Q W! w v; |. O, @5 s9 h5 ?! \" s0 L8 x
ผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่
1 l/ H; W$ f) V
* c; K' y% B* D" Q+ l1 j. z2 Q; k. t3 y8 y
ทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’7 ~) E, }- S, I, I [( q
, S- i1 s) k2 h; p3 t, |9 E
8 J: n) {4 B. c. {, x6 L/ |อยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี
% |7 n. T% @+ c/ E( x8 L
0 E- z9 m8 d6 d1 L4 r& R( \- T4 C# W( Z2 l- X
แล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้( F& k0 f, P5 `( ]1 x
7 H1 P$ u5 u3 e& b% n5 e+ y- R
( [2 b) |+ V4 g1 u9 F" g% h, }อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว6 O- n7 o) r% v9 |/ ^- l( g5 y
+ h2 T$ q6 G1 r/ s7 }
+ g- f2 m4 j" ?! ^5 t) N- ^“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ
4 ?7 P1 U0 P2 O/ d3 T
4 t( V* u! U/ U! N; C2 i. `) o: S4 x6 L
“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที
; j6 y. E$ @* a" |; Z. _. C6 b* X, Y
" @3 Z% X) R/ D; u
“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ” - L7 ^4 M t- }2 \% g1 a* v- N; [
- O2 s* `# q1 ~) d/ u5 x5 c, K |6 R9 V; K
ผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว B7 u/ Q2 m5 m! K$ l ]1 n3 B
) q1 D. Y# A8 O0 i- C3 G8 j- }3 }* J4 }* S5 \1 g* d
“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”5 j. |. v+ Q) h/ i4 R9 J' E. a
" n5 o8 @+ T1 p/ Y' |
+ @* M0 @! ~/ u2 X# a0 eใจผมกระตุกวูบ 2 a, v g' x" m" I: f
7 w ^# @/ W7 `2 W' P: O! p
0 h) C/ D. `' D“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว* ^1 `! [8 w( {- n* H) l# D
$ G% O" a# X' {, G6 M+ o) e6 B7 C8 p+ }/ y
“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”
' ]0 L4 J7 K" x) M% H' t3 |: k" _# X& M# ^3 D. U+ r
, s/ D2 ], P- O; zผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง " {( T8 Q, t7 [& s5 }, A8 W
+ g5 p6 X: |8 w
! k6 z K5 J, L [1 i
ตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด
: ?+ Y. X/ k( H0 h% z, C) Q$ W2 }" c) ]( g/ x0 G) W
( p5 y* T, K* D. `; |% E
สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย& X4 T0 [& h. V7 \9 \* I
6 o% n+ J+ r' {
# I' H: \3 e" _2 ?* y
จวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า
) z9 R3 j7 r7 I7 m5 d/ ~, O
- e* g4 ]8 A# k( b1 o% X3 [" e2 ^5 d6 _0 @- p* a$ S
‘เขาไปไหน’
& R9 ]$ a" ~$ h5 I4 v" K9 V) T$ e% m; K3 g4 ~, N: x' A4 X
, i2 ~" R+ I& U$ X& H+ w
‘จะอยู่ยังไง’, P6 Z" ]# H3 |) ?6 g8 c! X
$ _$ N+ G% X u# o
9 u2 D! \0 W" ^- g4 p8 q/ ^‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’, g* X @9 q9 Y
9 z6 }& i$ d; C
; Z( Q8 m$ M n8 Wและ* \$ x! F; ]2 X: }/ u# n; T
, z; H- T" ]/ x( {2 ]6 ^3 |
5 {9 c; T/ @- y t4 z
‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’$ I, d c# V0 m- d4 k c
% w+ s. F& X) B
( u/ [( b0 }+ U
ครืดดดด ครืดดดด
5 q9 C* \8 {9 K/ q# A' y5 s0 r' r% l9 `1 \( K, Z" q8 _% e8 ^
* |1 X- R& i1 h- _* e/ i/ |) Hเสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา. A* o" e) a% |$ P2 J, `$ V- B
4 i ]; T. }/ ^% J3 V3 `( ?* U$ u3 P8 H$ Q' \5 t1 v
“มะแม่...”
$ N- E$ y# Z7 v
) j' N1 ]" |# I& p- U4 \2 A, O
: O" V5 [1 A, _: j[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]* x7 l" Q7 B" q* y8 n4 i# ~
0 m! D3 D+ |: F/ O# K7 u2 ^
$ @6 D" ] [% q" |สิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว
2 a+ B h" w8 \" j/ | u/ }! j* g4 ]: i9 F! y7 n
5 n4 l) `+ {# t" ?
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง
- f. N: m" r/ R1 }2 W4 v
: p( M9 o e- \8 g$ }: p8 { i4 t4 o& [
[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]
2 Z, n2 @$ P3 ` T# F% C. M: o# K. |; ?) Q. e# |
8 Q. Q! X3 v8 E- z6 T“ตะแต่เพราะผม...”0 A& j, q; O# a7 c* _! U- w
1 ~2 |* H9 L& y2 O: Z! s2 Y4 L
( \& H6 |6 b8 Z7 j$ q7 a[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]& P# _+ S( b: a% f5 _
& ^, g: Z( E% P6 m q7 T2 b/ q& M+ N7 v, C6 l- D* [: t
“ครับ”0 [% ?# S; l' V" O8 b- X
: T* N0 J, K+ M3 ]; K' K- z: E8 P9 b q% w# l- T4 T( {
แม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี2 j; C$ a3 T/ B% J
( K& p% t* A$ J7 l4 H
$ v$ z% {- x+ E5 v+ N+ ?
คนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
8 f( I M. @* _: W/ M8 e: i' N9 A' E5 ?8 |- h
: ^5 ~8 _5 I6 W7 l( C, j( q m
( O& @. T. l% P: J4 Pตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้
( ^, j/ {- s7 x' p6 c2 E
. v# r1 n0 A- `( q5 ^1 ~# E% G4 p$ U6 r
ผมต้องหาเขาให้เจอ
# V. V8 J9 P4 T( ~8 u: t, M8 i9 z- S
8 y1 A7 ^& H, J s- R+ cผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้
) c% o+ C; m6 _- k7 m5 o1 Q7 U0 u% e) B3 ]
8 u, f' O9 a/ _6 C' Z9 ?( m( U$ D& t7 Q
อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’" {! m( |: |9 I$ y# S/ Z
5 h7 g- t9 N9 k
7 Z3 E H9 h7 V a
: D2 T, O8 [! u: ^- i) Vเที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้
; U8 \3 O1 f7 S8 K4 }' \3 @4 r
/ Z* f5 |, e; Z5 w1 w! Y4 G: A; D
; Z; p& j' p( T# `เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี
( M' z% i0 j! i, U. {
$ `" i& |( N e( g! D- }$ k; P8 e
1 g6 y7 W4 }( Rนั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น( {/ K3 f" c1 p6 K8 z9 F$ O9 o
Q7 s) Y7 t1 [. r, w g; Y) M+ b
+ ^9 l. Z% \4 g2 S8 k t; D
และการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)1 E2 p/ w4 \5 [2 W
4 J' K& N; R. Q/ W1 O; B0 U+ n, K
ผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย/ d( M2 g3 ]* g$ o8 k" v5 p7 F6 `
6 l y( z0 A, G4 ~/ S6 h
/ h. N. e, @. N3 mกึก' v; o! E& G8 A8 F
\4 i( ^( o7 T7 g, P" @
9 t* K. r6 j7 p$ ]1 N8 h
ทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม
( ^* `$ l1 n! R" C3 L) e# q4 B, B4 ~/ C, X
8 o( c* z7 F3 t) g5 U& a; Q6 _
ตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส
+ t0 b3 y: K. [0 g
" K' s: Z# o3 @7 e7 D8 N6 c7 Q3 N; Y' A' E
ชายเร่ร่อน!!7 l, }( f% w; ]% C0 N; w' f2 M
4 V/ M. f4 z" [* ?" e* |/ [7 C. e* I* H5 W' g) J0 c; V
ผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...# k- S, j7 S. c, K" A
0 h6 H: l1 [1 b+ c
3 N4 `4 ?* v. a1 S$ {% T% Gหายไปแล้วงั้นหรอ...) i- l& f: n8 f. A
! ^7 [+ [* k8 w1 o Q
( T+ U$ A6 q: F, y" gไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!* e$ K5 [- o4 o+ e }
9 e6 Q9 o3 i$ N* n7 k) O; w5 [9 j
. t) j6 X4 Z" p. R2 ~ผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย, R+ g T, W7 S1 _& _6 h% }9 ~
% E8 g; N, Q0 K+ ^2 _3 C! e
; U. w6 V" e8 Hไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ
4 k" q; R4 _. N4 c5 S2 M6 r+ Y8 B! ~ M& x+ F( x
1 ~- A. b ?4 w4 P" z1 }# j
ตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ
! `+ r( B" ]+ K$ W5 t. L
" W- S4 Z, ]6 Q" j3 Z7 N4 p6 ?
/ w& n1 K F+ Pไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว8 c9 l, x3 x3 ^- [8 c# D: U4 S0 B# R
0 B3 @: r8 U2 [ H4 M
! N/ f( F* B" C/ y7 K% @) R Eฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว.... J. U6 ?+ e: b6 a" {6 X
+ T/ \$ a& S8 f
1 }. |( h- l- J t3 {
; A: o' F8 C+ L$ I# w$ w
8 t/ {1 p! ]) x( Z( t) `ผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว% A0 k2 V; S8 P3 I d0 a
0 K5 N/ w y! p6 O4 M8 Q3 L& v- G' y$ R0 |6 W [: K2 X4 X
ขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง" X$ ~5 t( }$ E$ Z/ a8 I5 Q
9 o. t3 V7 {" z* ]2 w
5 v2 s: K$ T2 H7 R5 Vผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง+ t- Q p; q* L0 O9 L/ @$ N' B7 \4 z
3 k( ^: J, h/ o0 p4 q9 `& r# N q7 H8 r- U4 P
ผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว
+ g' Z- D# N0 R. x5 \
- ^' M" r( R1 b6 d% E# P
: {& w4 c# P9 P3 p, ^บ๊อก บ๊อก
; j3 v6 g2 ]% C$ R+ }
' D2 t: i& K* v6 o
6 j+ h5 l* Q3 q/ Zเสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...( P- x2 z+ J2 M. e* d* t( e
) X/ y3 r2 h* C3 D+ i+ x1 ?. E( c" O# K; I* H1 Z
ผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย! @' N" ?+ _/ k Z3 U9 E
" g( `2 }- o- k% C' m
! ]# T1 N: y% C) jเอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...7 |3 L, F( `# \6 A9 p8 T
- e% H$ ?: m2 X* d
, o% z5 J! k% f- q" P5 O" C) wบ๊อก# Y) P9 f1 C5 _3 `
2 Z9 ^ |1 s: M# _9 w+ G+ J, \: P# A+ s; R$ M: A% @0 W
ตึกๆๆ
m8 O% Z5 k5 ~: o4 T* T$ a( ]# h! O& C
1 J) T5 s+ B$ w' }7 hผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด* [# O8 }4 x4 B2 C, `" ]
; P6 `: [1 N* S5 a$ A, U+ F( {/ v' a5 f- G6 O
บ๊อก+ t# w& E5 |7 W0 ?
4 w+ e7 l, D9 X5 Q4 P7 C8 v9 S. H
/ d/ z3 ?: s7 R1 G5 N, f& hชะใช่...ใช่จริงๆด้วย
# y* L( D6 i. Q5 w& F1 }
5 G& j7 A- N7 n
$ {/ D: {1 U; l0 |% d“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา! h0 |5 i4 Y6 e8 L
' `; Z; ?' ~( A5 o1 _, H) \( a* R$ j
คิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด
% `% T) A& z" z, q% E9 k; L) u& `3 {3 {6 ^
, j& S$ _" L9 w
บ้าชะมัด!!
! O8 w& k1 M; h Y; p# R8 g$ g
8 Q0 n. J1 S$ e: G0 w/ k- O* g
& @4 @- ?# ], ?- G$ Q* o- I( F“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”! {0 J1 w% w: X. @, y/ h- \
$ k& }! |4 i3 I& j& A' {7 k& J/ g: J
; W" r$ b& S. C! j6 i: \
“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”
9 r' @5 A* F3 r8 m) H n( q) x- ^6 A4 {- N& _$ c
0 ]1 V2 d8 {3 Gเสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด
: m# d. J+ C0 { E0 I$ H+ V9 e7 o
0 ]& m: ^- A$ q6 rแล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!# C8 F0 ]. `( s$ c2 O" S
, ^; V& d( O4 E$ _5 `& G3 K
/ }+ Y: p. c6 Y“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!' H Y' t: G/ z$ z/ f) j
- K: _7 }6 G9 G, X$ A; y8 X9 ? [9 T. `+ J e2 ^2 x
ผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!
! _' p2 K- L+ H& [
- O; E# {- `; Y! Z8 L( e
5 _$ w, e. {3 iผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง ) |. O- l% F( P3 M; J, V7 C0 j0 y
7 c2 r$ u1 W9 u- `" [# Y( B, z* k; O- w% G! t! p4 N) H# O( P
เปาะ!!
! w6 O x, k6 J' N- x( ~9 }. |
+ [+ u' s# O0 K7 g- a
" Z# E/ k6 x! C6 Jอะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!
. k7 K3 z8 j; n, ~3 P. S" G/ T( M X1 _1 v6 y
7 E2 E( w, J& C N
พึ่บ!!8 Y- A' b1 j! w
# n i) B$ z- [: F$ \% P% v. \
/ r9 f1 H6 T4 K“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก
+ Z% ]% r" Z' L7 [3 P, u' ]1 |
, O+ k) J4 q: B4 W* z! y( e% V) Q) y5 M# O
ต้องรีบแล้ว!! , z. t5 l" b; A- l& `; `$ M
+ {( x) o: @5 J0 u' L7 X( n" R
p! t% X* R; L4 h6 r" x& Dเหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!
% l) H; _- ~* j0 [3 k1 J5 l) o2 c; i/ O* W5 y0 Y
2 w' d* O8 b) C0 ^& M' m z3 ^
“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม2 r! ?5 J# Q. A
; @$ T+ d9 M# t& M* P
0 C* `- m: c6 k+ K% E4 m
ปึง!!
& H; }# {: h: c
- `7 }4 f- Q, ~! J* r; e) e$ k3 ]5 z3 r! H- B( k
สำเร็จ!!- U s; k. V8 H* I1 Q- v
. y) U; I' D1 V0 W% f
1 Y. h) ?( j2 l/ k. I5 T) G- |
ทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!
4 R" n. l0 ^. b9 L- z- N! p- W
0 M! l! U4 J% l( m9 o F2 S6 [2 n6 o G2 t r. Z
น้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋
( v/ b t' B: H' N' L1 I. U! N; C4 b. X; P d H
9 A# S: {2 A# T& I' gไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ
. U' ^' k3 y# {/ d6 C0 q$ B8 y+ _0 e
4 a' g0 S' t7 J; \
“อ๊ากกก”
5 Q" x$ I5 p' m; f0 D
' v9 [7 ^4 y7 G$ ^
7 a4 o* x D3 Y. r/ m) n5 @5 @ปั่ก
' i) g7 a- u. M3 d4 f) o
+ z P2 ]8 ]1 Z; i5 t R* P, W' `( l$ J
ผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด
6 T4 t! H6 G* P1 s# D2 e6 \0 _% v* a1 \: x0 [: @! `$ l
" \! {" O# l9 O2 R8 [6 {% K- [/ Cชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!( \# ^6 k+ R) e
8 |1 \7 T, i/ V
; o2 n: @/ H' g" |
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!* O+ A9 u. ]- X4 G6 u% ?! y, h
' A+ e3 W2 O5 r Y0 j C% e
& F5 a& H; O. n
คนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย
( D: Q3 M" e! N, |( A6 w& R, |6 J1 l2 ?. Z M9 C' F
- e2 _/ v" W5 z" T5 N0 ]
ทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!
" ~/ y6 U7 h# T# P# X/ D. V1 C4 e6 ^% d4 ^1 t& R" ^
3 x, [: J- T, w( @% c2 `“นาย!เป็นไงบ้าง”
/ T3 a6 j1 [6 h5 p4 d
1 N) X2 k7 I& p o- {1 X2 a9 V9 J$ K" e' f/ E/ T: N- c
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!* U1 V! G( ]6 S
: z- t3 I$ `2 x, f: G
$ \% u" S+ F" d2 h; |ทำได้ยังไงกัน!!
' B; n! A* T) r) Z! L: |' \$ g$ N6 u/ H( R2 y
4 p# E: [: R1 fเขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!
c+ r6 I! e9 D* ?* A- u% m4 ` z6 C( G1 m5 f0 j, h
; w% X: s( L" b “ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”9 u% D: @6 Y/ N
3 o+ O3 j7 Y% D/ ^$ k# S9 ]+ m! p& y: w1 v7 Y
ฟุบ0 p5 j, M5 |8 o6 d3 @/ ]
B/ F& I4 y% }; k. B
! ]! M: M( W0 G/ O. [ผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!! 1 ^/ c6 |6 X$ J- @7 @9 ~
' D9 G4 H1 w7 p* @) V- L- F
+ G/ b# {8 i: R
หัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว
8 j; m" E2 M ` Z8 C' l
! T" {/ \/ q5 }7 `
, a4 E6 d- r+ a$ t$ V* ^6 mตึกๆ
$ H* L0 A }7 q: }. J
, j! J7 R/ L6 q% v) Z4 [% ^7 L! v, f1 F$ z1 q8 L4 A) O
ผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง
8 Y; m4 P/ R% X! B% B! E: D/ @) W1 q2 r0 Y
" i' e" g2 A. v! f6 E1 C
ก่อนทุกอย่างจะวูบไป
% D8 g; p- D# g4 H/ }
- ], o0 R2 _2 m
% F4 r4 K6 w% Y% r. q+ s7 J8 f+ | }7 k8 t% ?* F: L
; p. q4 y+ k: I# y! d1 V
# C O" s# z4 a2 {+ i4 g“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด+ I ~5 V- ]4 w7 H* N2 j6 p+ e
# W6 `. R7 u8 i5 }& N/ S) s* U" X
G0 S4 T& h- {1 s5 J- c/ T“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่+ v/ i8 {% U5 R
! m6 }& j) x) u/ B: A9 \
+ E7 |' {$ M; w- ]ผมยังไม่อยากกลับระยอง!!
+ m5 q; j$ W* G. b8 Y7 Q" ~- H$ F6 K. n) k
! u; p% x D6 `
“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
" t/ z. y' O0 N5 o5 [6 e) S( m9 c! Y, h- E# ?
+ w& C% \1 z$ f s7 r. W
“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้4 A+ F5 p/ w' m2 q: z
, Q9 K/ _5 _2 Q: J4 [
0 W/ W2 Y) b8 l, k“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”
3 L) s$ e& [9 `% Y$ F! G
( z- S, M1 n0 \; |2 {, S
' |+ _' n4 u& J) M3 h“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!
9 g7 |1 v5 }$ y+ S# x, }, V4 @! {! N* o& b# R( p8 {5 J6 _, c9 W
1 X1 ^0 s$ q. n, B x0 j }“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”# N0 C i, b1 `; x" s' g( t: ]
6 T ?: R3 a, y! H* [/ `) z
5 ]% C4 b( T( k/ r% P) z/ M/ f6 w) P
& |7 I- w0 R$ V
: s. N! H z o1 L4 Z0 B5 r2 B
ฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที
1 P: q8 a$ c# @( z1 a8 s |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:11:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:37:30
โพสต์ 2020-4-5 02:08:20
โพสต์ 2020-4-5 03:02:27
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:54:15
