เรื่องเล่าจากเพื่อน ตอนที่ 14 - 2 [โตน] คนเจ้าชู้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Hanabi เมื่อ 2020-2-27 19:22หลังจากที่ผมกับเพียวตกลงเป็นแฟนกันแบบงง ๆ พวกเราก็กลับหอมาเตรียมตัวไปว่ายน้ำกันครับ ตอนนี้พี่บอลก็อยู่ในห้อง บอกตรง ๆ ผมรู้สึกเจ็บในใจตอนเห็นพี่บอล มันคล้ายไม่สนิทใจเหมือนวันก่อน ๆ ผมถอนหายใจยาวกับความรู้สึกนี้ คล้ายเพียวมันจะรู้สึกตัวเลยบอกให้ผมไปรอที่รถมันก่อน มันขอคุยอะไรกับพี่บอล ผมก็อยากรู้นะว่าพวกเขาจะคุยอะไรกัน แต่อีกใจกลับไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนี้เลย ผมรอที่รถไม่นานครับ เพียวก็มา
"รอนานหน่อยนะ..." มันพูด
"อืม..."
"ไม่อยากรู้เหรอว่า คุยอะไรกัน"
ผมอยากรู้ละครับแต่อีกใจก็ลังเล ผมเลยได้แต่เงียบหวังว่ามันจะเปิดปากบอกมาเอง มันยิ้มเจื่อนแล้วก็พูดออกมาให้ผมฟัง
"กูบอกกับพี่บอลเรื่องมึง ว่าเราคบกันแบบแฟน..."
ผมอึ้งเลยครับ แต่ในใจก็แอบดีใจหน่อย ๆ อีกใจผมก็สงสารพี่บอลและตัวเอง มันคล้ายจะมีความสุขแต่ก็ไม่สุด มันเหนื่อย ๆ เลยถามมันไป
"พี่บอลว่าไงบ้าง"
"เขาก็ว่ายินดีกับพวกเรา แต่เขาบอกว่า รู้สึกเข้าหน้าไม่ติดกับมึง..."
ผมฟังเสร็จคล้ายจะปวดมวนท้องแบบบอกไม่ถูก จริงแล้วในส่วนลึก ๆ ผมแคร์รูมเมท 2 คนนี้มากครับ พี่บอลเป็นรุ่นพี่เป็นเพื่อนที่ดีมาก เอาใจพวกผมทุกอย่าง
"เอาไว้กูไปคุยกับพี่เขาเอง" ผมพูดออกไปตามความรู้สึก
"ดี" เพียวมันพูดแค่นั้น ผมคิดว่ามันเองก็คงลำบากใจเหมือนกัน
"เพียว ทำไมมึงเลือกกู..."
อย่างน้อย ๆ ผมก็อยากรู้ครับว่าคำว่ารักของมันจริง ๆ แล้วเกิดมาได้อย่างไร เพื่อผมจะได้รู้สึกดีขึ้นกว่าที่เป็นตอนนี้ เพียวมันยิ้มหวานจริงใจจนแสดงออกถึงดวงตา ก่อนจะกล่าวเสียงที่ไม่ดังไม่เบาแต่ชัดเจนออกมา
"มึงแตกต่างไง มึงกับกูรู้จักกันมาก็เกือบปีแล้วจริงไหม แต่ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา มีมึงคนเดียวที่ทำให้กูรู้สึกว่า มีคนรักกู หวงกู อยากดูแลกู แอบบอกรักกูทางอ้อมผ่านเพลง มันโรแมนติกดี ไหนจะซื้อนมชมพูมาเลี้ยงอีก เอาเสื้อนักศึกษากูไปรีดให้ ไหนจะมาช่วยกูทำรายงานอีกหลายครั้ง มันมีอะไรอีกเยอะมากที่มึงให้กู แค่พวกนี้มึงก็ได้ใจกูแล้วละ มันแตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่หวังแต่เรื่องแบบนั้น..."
ผมได้ฟังแล้วผมดีใจครับ มันรู้ตัวว่าทุกอย่างที่ผมเคยทำไปมันรับรู้หมด ผมรู้สึกไม่สูญเปล่า แต่มันก็พูดต่อ
"เอาจริง ๆ ตอนแรกกูคิดว่าถ้ามึงใจกล้าบอกชอบกูตั้งแต่วันที่ไปสอนว่ายน้ำครั้งแรก กูอาจจะเก็บมึงเป็นกิ๊กแบบคนอื่น ๆ แต่หลายเดือนที่กูรอมึงมาบอก มันทำให้กูคิดได้ว่า มึงไม่เหมือนคนอื่น พอช่วงที่มึงหายไป แทบไม่คุยกับกูเลย ช่วงนั้นกูก็รู้ใจตัวเองแล้วว่ากูขาดมึงไม่ได้..."
ผมเห็นน้ำตาของเพียวครับ มันกำลังไหลลงมา ผมรู้สึกเห็นใจในความรู้สึกมันนะ มันยังพูดต่อ
"โตน กูมันคนเลวมาก กูเป็นพวกอยากมีกับอะไรกับคนอื่นไปทั่ว มึงรับกูได้แน่เหรอ กูไม่อยากให้มึงมาตกต่ำกับกูจริง ๆ นะ แต่ในส่วนลึกกูอยากให้มึงรับตัวกูได้..."
เพียวมันร้องไห้แล้วครับ ซุกหน้าลงบนพวงมาลัยรถ ผมมองมันด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย ผมเลยตบหลังมันเบา ๆ เชิงปลอบก่อนจะออกแรงหนัก ๆ ตีไปอีก 1 ที มันสะดุ้งเงยหน้ามามองผมทันที คงเจ็บสินะ
"มึงเจ็บปะ" ผมถาม
"เจ็บดิ ตีมาเต็มแรงมาก แรงควายสัด กูกำลังเศร้ามึงต้องปลอบกูสิ" มันไม่โกรธหรอกครับ มันคงกำลังงงอยู่ เพราะน้ำเสียงมันน้อยใจสุด ๆ
"เจ็บก็ดี กูจะบอกมึงว่า ใช่มึงเจ็บคนเดียว กูก็เจ็บ ตอนแรกกูดีใจมากเลยรู้ปะ ตอนที่กูรวบรวมความกล้าได้แล้วบอกชอบมึงออกไป มึงก็ตอบกลับมาว่าชอบเหมือนกัน ตอนนั้นกูรู้สึกว่าโลกสดใสหน้าอยู่ กูมีความสุขมาก แต่ประโยคถัดมาของมึงกูเหมือนดีใจแล้วต่อมาแผ่นดินทรุดตัว จุดที่กูยืนมันหายไป ตอนนั้นกูพยายามตั้งใจฟังทุกอย่างที่มึงบอก สมองกูไม่สิหัวใจกูยอมรับในตัวมึงแล้ว มึงจะเลวร่านทำตัวแรดขนาดไหน กูก็จะรับในตัวมึงได้ แต่คนในจำนวนที่มึงบอกว่าเป็นกิ๊ก มีเพียงคนเดียวที่กูรู้สึกเจ็บปวดจากการได้ยิน คือพี่บอล..."
ผมพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป ตอนนี้มันคล้ายตั้งใจฟังผม ผมสูดหายใจลึก ๆ แล้วพูดต่อไป
"เพียว กูไม่รู้ว่ามึงกับพี่บอลไปมีอะไรกันตอนไหน กูสับสนเรื่องนี้มากกว่าที่มึงกิ๊กกับคนอื่นอีก แต่กูพูดไปแล้วว่ากูจะไปคุยกับพี่เขาเอง เรื่องนี้มึงปล่อยกูไปคุยแล้วก็ดี แต่ถ้ากูคุยกันแล้วหลังจากนี้มึงต้องรับให้ได้นะ เพราะกูอาจจะไม่เหมือนเดิมกับพี่บอล..."
ผมพูดจบก็ข่มอารมณ์ตัวเองนับ 1 ถึง 10 แล้วมองหน้ามันต่อก่อนจะบอกมันว่า...
"ไปว่ายน้ำกัน..."
ผมได้พูดในสิ่งที่อยากพูดกับมันแล้ว ผมรู้สึกโล่งในสมองสบายในใจขึ้นมาหลายส่วน ผมไม่ได้โกรธเกี่ยวเรื่องของมัน เพราะผมคิดว่ารักมันจนรับในสิ่งที่มันเป็นได้ ผมไม่ได้มาก่อนที่มันเป็น แต่มันเป็นมาก่อนที่ผมจะชอบมันคือความจริง ผมเห็นมันในแบบที่ผมเห็นมาตลอด แต่อยู่ ๆ แค่คำพูดจากมัน บอกว่ามันมีคนอีกหลายคน ผมก็ต้องเกลียดมันเลยเหรอ มันก็ไม่ใช่จริงไหม มันแค่ความตกใจสับสนของผม เมื่อมันพูดมาเยอะขนาดนี้ ผมก็ต้องพูดความรู้สึกของตัวเองออกไปบ้างจริงไหม ผมไม่รู้ว่าเราจะคบกันได้นานเท่าใด แต่ในเมื่อพวกเราบอกว่ารักกันและคบกันเป็นแฟน ปัญหาใด ๆ ผมคงต้องรับมันอย่างยินยอมในใจ การปรับเปลี่ยนใด ๆ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะปรับให้ผมหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ ผมจะปรับตัวของผมเอง
พวกเราไปว่ายน้ำกันปกติครับ แต่อารมณ์อย่างว่าผมไม่มีเหลือ มันหายไปหลังที่ผมพูดความรู้สึกตัวเอง ผมอยากพูดกับพี่บอลให้รู้เรื่อง แต่ในใจก็กลัว อยากมีเวลาให้คิดมากกว่านี้ พอพวกเราอาบน้ำล้างตัวเสร็จกำลังจะกลับไปหาอะไรกิน ผมก็นึกถึงหน้าพี่บอลขึ้นมาก เลยหันไปบอกมันว่า
"เพียว กูขอไม่กลับห้องคืนนี้นะ..."
"หะ มึงจะไปนอนไหน"
ผมไม่ตอบแต่ชี้ไปยังรีสอร์ทที่พวกเรามาเล่นน้ำประจำ
"กูนอนเป็นเพื่อนมึงได้ปะ" เพียวมันถาม
"อืม มึงโทรไปบอกพี่บอลทีว่า พรุ่งนี้กูอยากคุยด้วย..."
ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการ มันจัดการโทรไปพร้อมกับเปิดสปีกเกอร์ให้ผมได้ยิน น้ำเสียงพี่บอลเศร้ามาก ผมคล้ายรู้ความรู้สึกอีกฝ่าย ผมแทบไม่อยากอาหาร กินลงไปพอให้อิ่มเท่านั้น ก่อนจะเข้านอนไปทันที ระหว่างที่ผมนอนเพียวมันก็เข้ามากอดผมครับ ผมรู้สึกอุ่นใจ จนผมหลับไป
เช้าวันถัดมาเป็นวันอาทิตย์ พวกผมซื้อของกินเข้าไปฝากพี่บอล แน่นอนว่าเมื่อวานกับวันนี้อารมณ์มันย่อมแตกต่างกัน ผมสบายใจและมีความกล้ามากขึ้น พี่บอลพยายามยิ้มครับมันเป็นยิ้มที่ผมรู้ว่าพี่เขาเองก็คงไม่ต่างจากผมมาก เรากินข้าวเช้าจนอิ่ม ผมบอกให้เพียวไปเล่นที่อื่นก่อน ซึ่งมันไปห้องเพื่อนอีกคนครับ รู้สึกว่าจะชื่อเต้ย และมันจะไม่กลับมาจนกว่าผมจะโทรไปตาม
ผมถอนหายใจยาวมองหน้าพี่บอล ผมไม่ได้โกรธพี่เขาครับ แต่อยากคุยด้วยใจจริง ผมนับถือและชอบพี่บอลมากคนหนึ่ง แค่คิดไม่ถึงว่าแฟนผมกับพี่เขาจะมีอะไรกันมาก่อนเท่านั้น ผมเดินไปนั่งข้าง ๆ พี่บอล บอกตรง ๆ นับตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะต้องเข้ามาคุยเรื่องวุ่นวายเช่นนี้มาก่อน แต่ทั้งหมดมันก็เพื่อตัวของผมเอง ผมต้องสร้างจุดยืนของตัวเอง ผมพูดคุยในส่วนของผม กับรับฟังในส่วนของพี่บอล ผมไม่ห้ามพี่เขาถ้าจะยังมีอะไรกับเพียว เราคุยกันหลายเรื่องมากจนผมคิดว่า เราไม่มีอะไรคุยกันเรื่องนี้แล้ว ผมจึงโทรหาเพียวให้กลับมา
"คุยกันจบแล้วเหรอ..." เพียวมันถามเสียงอ่อยอย่างรู้ว่าตัวเองผิด
"จบแล้ว" ผมยิ้มออกมา ทั้งที่ยังนั่งข้างพี่บอล
"อืมจบแล้ว" เสียงพี่บอลตอบเช่นกัน
"บอกกูได้ไหมว่าคุยเรื่องอะไรกัน" เพียวมันถาม
"อยากรู้จริงอะ" ผมถามมันซ้ำ
"อยากรู้สิ" เพียวมันบอกโดยหวังว่าไม่ผมกับพี่บอลคนใดคนหนึ่งจะพูดออกมา
"กูกับพี่บอลเปิดอกคุยกันแล้ว กูกับพี่บอลตกลงกันว่า จะไม่ยุ่งเรื่องระหว่างอีกฝ่าย กูจะไม่ยุ่งเรื่องมึงกับพี่บอล และพี่บอลจะไม่ยุ่งเรื่องมึงกับกู..."
"ผิดที่กู ทำให้ทั้งสองคนลำบากใจ" เพียวมันพูดออกมาคล้ายขอโทษ
"ยังไม่จบ แล้วมึงก็ห้ามมายุ่งเรื่องกูกับพี่บอลด้วย..." ผมพูด
"????" เพียวมันทำหน้างง
"ในเมื่อมึงมีกิ๊กได้ กูก็ขอมีกิ๊กบ้าง กูกับพี่บอลตกลงกันแล้ว..."
ผมพูดออกไป มันลุกยืนมองหน้าผมกับพี่บอลสลับไปมา มันอ้าปากถาม ว่าจริงเหรอ ผมยิ้มแล้วตอบไปว่า
"พูดเล่นอำมึง แต่ในอนาคตไม่แน่นะ..." ผมแค่พูดกวนมันครับแล้วก็พากันขำกับพี่บอล เห็นมันทำหน้ามึน เลยพูดต่อ "กูจะไม่ห้ามมึงนะเรื่องพี่บอล แต่สำหรับคนอื่น ๆ หรือใครที่อาจจะมีมาอีกในอนาคต ถ้าเรายังคบหาเป็นแฟนกันอยู่ มึงช่วยบอกกูด้วย อย่าให้กูมารู้ทีหลัง กูไม่ห้ามมึงถ้าจะมี แต่กูไม่อยากรู้อะไรเป็นคนหลัง ๆ แบบนี้แล้ว ยิ่งถ้าเป็นคนที่กูรู้จัก มึงยิ่งควรบอกกู"
ผมพูดจบ ก็ไม่ได้ลุกไปไหน ก็นั่งเล่นคุยกับพี่บอลต่อ ทำเป็นไม่สนใจมัน มันคล้ายจะยังใช้ความคิดอยู่ ไม่นานมันก็พูดขึ้น
"มึงทำได้จริงเหรอ ถ้ากูมาบอกมึงทุกเรื่องมึงจะไม่เจ็บปวด"
"ทำได้... ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นอาหารจานหลัก มึงจะไปกินขนม กินของหวาน กินอะไรอย่างอื่นก็ไม่ได้ว่า แค่บอกกูว่า มึงไปกินอะไรมาก็พอ แล้วหวังว่าขนมพวกนั้นจะไม่มีพิษมาถึงพวกกูนะ"
หลังจากวันนั้นผมก็เลิกใส่ใจกับความรู้สึกตัวเอง ทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม แต่คล้ายเพียวมันพยายามเอาใจผมอย่างมาก ผมก็เล่นตัวไปนิดหน่อยพอเป็นพิธี ส่วนพี่บอลกับผมเมื่อผ่านเรื่องนั้นมาแล้วเราสนิทใจกันมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ช่วงมันไม่อยู่ผมเลยปรึกษาพี่บอลเรื่องสำคัญ เกี่ยวกับการที่จะมีอะไรกับมัน นอกจากเคยชักว่าวด้วยกันช่วงนั้นแล้ว พอตั้งแต่วันที่ตกลงเป็นแฟนกันผมคล้ายจะไม่กล้าอยู่กับมันลำพัง ผมหนีมันตลอดตอนรู้สึกว่ามันพยายามจะเข้าหาผมเพื่อเรื่องแบบนั้น
"โตน กลัวหรือเขิน หรืออะไร..." พี่บอลถาม
"ไม่รู้ดิพี่ ผมรู้ตัวนะว่าผมก็อยากมีอะไรกันกับมัน แต่พอมีโอกาส ตอนมันเข้าหาผม ผมหดหมดไม่มีอารมณ์..."
"แล้วเคยทำอะไรไปแล้วกับมันบ้างอะ"
"ก่อนคบกันเคยแค่ชักว่าวแข่งกัน ตอนคบกันแล้วมีกอดมีจับมือมีหอมแก้ม แค่นี้ละ พอมันจะอยากทำมากกว่านี้ ผมจะหันหน้าหนีมันไปทันที ครั้งล่าสุดผมเหมือนจะทำมันเสียใจ แต่ผมพูดไม่ออกแค่กอดมันเฉย ๆ"
พี่บอลใช้ความคิดของตัวเอง ก่อนจะถามผมว่า
"แสดงว่าโตนยังไม่เคยจูบเพียว"
"ครับไม่เคย เอาจริง ๆ จูบยังไม่เป็นเลย"
"งั้นคงต้องลองจูบกับเพียวดูนะ ตอนเพียวเข้าหาเราหนี ก็เปลี่ยนไปเข้าหาเพียวก่อน เริ่มด้วยจูบนี่ละ" พี่บอลบอกผม
ผมใช้ความคิดตัวเอง ก่อนตัดสินใจถามเรื่องน่าอายออกไป
"พี่บอล พี่สอนผมจูบได้ไหม จูบกับผมหน่อย..."
พี่บอลมองหน้าผมก่อนจะหัวเราะ แล้วแซวผมว่า
"ของแบบนี้มันไม่ต้องสอนกันหรอก มันเป็นเองโดยธรรมชาติ แล้วเรามาจูบกันแบบนี้แน่ใจแล้วเหรอ พี่ยังไงก็ได้นะ..."
"ลองกับคนเป็นแล้ว กับพยายามเป็นเองมันไม่เหมือนกันครับ..." ผมคิดว่าวิธีนี้ดีสุดแล้ว ผมไม่ได้รังเกียจอีกฝ่ายอยู่แล้ว
"งั้นหลับตาก่อน..."
พี่บอลสั่งผม ผมก็หลับตาครับ ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นใด ๆ สิ่งเดียวที่สมองผมคิดคือ มันจะเป็นอย่างไร ผมรู้สึกได้ถึงเตียงที่ยุบลงมาใกล้ กับลมหายใจของอีกฝ่ายที่กระทบผิวหน้า กลิ่นของพี่บอลที่ผมคุ้นเคย มันค่อย ๆ ใกล้เข้ามาใกล้จนรู้สึกได้ จนรู้สึกถึงความอุ่นนุ่มของบางอย่าง มันคือริมฝีปากของอีกฝ่ายไม่ผิดแน่ มันแผวเบาอย่างมาก จากนั้นผมรู้สึกถึงลิ้นพี่บอลที่ตวัดเลียรอบริมฝีปากผม มันรู้สึกดีแปลก ๆ ผมแอบลืมตาขึ้นพยายามจับโฟกัสดูหน้าพี่บอลอย่างสงสัย อีกฝ่ายหลับตาอยู่ ผมเลยหลับตาต่อ ไม่นานผมก็ยอมให้พี่บอลส่งลิ้นเข้ามาในปากผม ลิ้นของเราชนกัน ผมรู้สึกคล้ายจะจั๊กจี้หน่อย ๆ แต่มันหวาน ๆ หอม ๆ อย่างบอกไม่ถูก รู้สึกตัวอีกทีพี่บอลก็ถอนปากออกไปแล้ว
"เป็นไงบ้าง..." พี่บอลถาม
"ก็ดีครับ แปลก ๆ ดี"
ผมตอบไปตรง ๆ แต่พี่บอลคล้ายไม่เข้าใจ เลยเอามือมาทาบอกผมคล้ายจะจับจังหวะหัวใจ มันดูเป็นปกติอย่างมาก
"พี่บอลลองอีกที่ได้ไหม แต่รอบนี้ผมขอเป็นฝ่ายสอดลิ้นบ้างนะ"
ผมยังรู้สึกว่าผมต้องการทดสอบ ผมโน้มตัวเข้าหาพี่บอลแทน มองหน้าพี่บอลชัดเจน ก่อนจะเห็นพี่บอลหลับเปลือกตาลง ผมก็เอียงคอหามุมที่เหมาะสม แล้วประกบริมฝีปากเข้าหากัน ผมทำอย่างที่พี่บอลทำกับผม จากนั้นก็ส่งลิ้นของตัวเองแทรกเข้าไปในปากอีกฝ่าย ระหว่างที่ตวัดลิ้นรับกันไปมา มือพี่บอลก็มาทาบอกผมอีกรอบ ผมเลยเอามือผมทาบอกพี่บอลคืน มันต่างกันมากครับ จังหวะหัวใจผมแทบจะไม่เต้นถี่อะไรเลยมันปกติอย่างที่สุด แต่ของพี่บอลมันเต้นถี่รัวแรงจนผมรู้สึกได้ มันต่างกันมาก ผมไม่ถอนปากออกยังคงแลกลิ้นสลับไปมารู้ตัวอีกที่พี่บอลก็จับมือผมไปวางตรงเป้าของพี่บอลแล้ว ผมถอนปากออกมามองมือตัวเองที่ถูกกดลงบนเป้ากางเกงบ๊อกเซอร์ของอีกฝ่าย ผมตกใจครับว่าของพี่บอลกำลังแข็งอยู่ ผมเงยกลับมามองตาอีกฝ่าย ผมเห็นพี่บอลหน้าแดงอย่างมาก
"พี่บอล ผมขอโทษ..."
"โตน จูบเก่งครับ..."
เสียงพี่บอลฟังดูอ่อนโยนอย่างมาก ผมรู้สึกเขินที่คล้ายโดนชม แต่ว่ามือของผมยังคงอยู่ที่เป้าบ๊อกเซอร์อีกฝ่าย อยากจะเอามือออกกลับมา แต่ก็ถูกอีกฝ่ายกดไว้ ผมถอดใจจากมือนั้นแล้วบอกพี่บอลไปว่า
"พี่บอลผมขอลองจูบอีกรอบได้ไหม" ผมยังรู้สึกว่าผมน่าจะทำได้ดีกว่านี้
"โตน มันก็ได้ แต่ถ้าจูบรอบนี้โตนช่วยชักฆวยพี่ด้วยนะ..."
ผมก็คิดในใจอยากรู้ว่าของอีกฝ่ายจะเหมือนของผมไหม ซึ่งผมไม่ได้รู้สึกว่ามันน่ารังเกียจใด ๆ ผมรู้ว่าอีกฝ่ายคงมีอารมณ์ ที่ผมต่างออกไป ผมเลยพยักหน้ารับ แล้วโน้มไปจูบกับพี่บอลต่อ ผมบรรจงทำทุกอย่างที่รอบก่อนหน้าเรียนรู้มาจากพี่บอล ผมสนองกลับไปทั้งหมด ส่วนมือผมถูกจับสอดผ่านขอบกางเกงจนโดนขนหนากับลำฆวยที่แข็งโด่ ผมพยายามจับมันชักรูดอย่างที่พี่เขาต้องการ คล้ายกับทำของตัวเอง ถึงแปลกมืออยู่บ้างแต่ไม่ใช่สิ่งที่ไม่เป็น ผมค่อย ๆ ชักพร้อมกับจูบแลกลิ้นเปลี่ยนน้ำลายของกันและกัน ไม่นานผมก็รู้สึกถึงมืออีกฝ่ายที่เข้ามาจับของผม ผมไม่ได้ปัดมันออก มันคล้ายจะเสียว ๆ ตื่นเต้นขึ้นมา ผมลองปล่อยอารมณ์ตัวเอง ไม่นานฆวยผมก็แข็งตั้งโด่ขึ้นมาบ้าง ผมถอนปากตัวเองออกมองดู ฆวยตัวเองกำลังโดนชักช่วงตอนที่ผมโดนขยี้ส่วนหัวบาน ผมคล้ายจะเสียวจนต้องแอนตัวหมดแรง จนต้องเอาแขนทั้งสองมาชันกับเตียง กลายเป็นว่าผมนั่งแอ่นตัวให้พี่บอลเล่นฆวยอยู่
"มันเสียวมากเลยพี่"
ผมบอกออกไปเพราะนี้นับว่าเป็นครั้งแรกของผมที่โดยคนอื่นชักฆวย ผมไม่ได้ตื่นเต้นกับเรื่องนี้ แต่มันคล้ายกับอยากรู้อยากลอง เพื่อจะเอาไปใช้กับอีกคน ผมหลับตาทิ้งตัวลงบนเตียงเพราะผมไม่ไหวที่จะทนความเสียวหัวฆวยได้ เสียงพี่บอลบอกผมว่า
"พี่จะใช้ปากนะ..."
ผมรีบชันหัวตัวเองขึ้นมาดู ทันเห็นภาพพี่บอลครอบปากลงไป มันเสียวจนผมต้องบิดตัวเกร็ง ส่งเสียงร้องไม่เป็นศัพท์ออกมาในลำคอ ทุกจังหวะที่พี่บอลลงลิ้นกับแรงดูดดัน ความเข้าลึกของลำฆวยผ่านเข้าไปในปาก มันไหลลื่นจนผมทนไม่ไหว
"พี่บอลผมจะแตกแล้วนะ"
ผมพูดออกไปเพราะผมกลัวว่าน้ำผมจะแตกใส่ปากพี่บอล
แต่พี่บอลกลับไม่ถอนปากออก ผมทนไม่ไหวเลยจำต้องแตกใส่ปากพี่บอลไป น้ำกามผมตลอดหลายวันที่ผมกักเก็บมา ถูกพี่บอลดูดกลืนกินจนหมด ผมหอบเหนื่อยมองพี่บอลดูดเลียทำความสะอาด ผมเสียวจนคล้ายฉี่จะแตก แต่พยายามอดทนเพื่อจะดูว่าอีกฝ่ายทำอย่างไร พี่บอลถอนปากออกมา ผมต้องหอบหายใจโล่งอย่างที่สุด ผมเห็นพี่บอลกำลังชักของตัวเองอยู่ ผมเลยบอกพี่บอลขอใช้ปากบ้าง เพื่อที่ผมจะใช้วิชาที่ผมจำมาจากพี่แก ผมคอบปากและพยายามทำจนพี่บอกจะแตก แต่ผมก็อยากลองดูว่าถ้าแตกในปากจะเป็นอย่างไร พอพี่บอลแตกในปาก มันหวาน ๆ มีกลิ่นเฉพาะคล้ายกลิ่นของผม ผมไม่ได้กลื่นลงคอแต่คายมันออกใส่ทิชชูที่พี่บอลส่งมาให้ จากนั้นผมก็เปิดใจคุยกับพี่บอลว่า ผมคงต้องเป็นฝ่ายเข้าหาเพียวก่อน และส่วนสำคัญคือผมต้องโดยจับฆวย ผมถึงจะคล้ายมีอารมณ์ แต่ระหว่างที่ผมพูดคุยเรื่องนี้อยู่ เพียวก็กลับมาพอดี ผมหันไปพูดกลับเพียวว่า
"กูเรียนวิชามาแล้ว ไว้มาลองกัน..."
จบ. >> 14-3 http://www.g4guys.com/thread-132454-1-1.html
ขอบคุณคร้าบบบ ขอบคุณมากเลยครับ ตอนต่อไปต้องมีกินสุกกี้หม้อรวมแน่ๆ^^ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ รออ่านตอนปฏิบัติครับ 555 ขอบคุณมากครับ{:5_137:} ขอบคุณครับ สุดยอดเลยครับ คมชัดปลัดบอก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุนน่ะ ร้อนวิชาจริงนะ โตน ได้ครูดี คราวนี้แหละอยู่หมัด ขอบคุณครับ จะหมู่กันไหมครับ ต้องมีหมู่กันซักตอนแล้วล่ะครับ
ขอบคุณมากครับ