เรื่องของเบนซ์ ตอนพิเศษ 1
เรื่องของเบนซ์ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ผ่านวันวันเกิดเบนซ์ได้ไม่กี่วันญาติๆของผมก็เดินทางมาที่บ้าน มีคุณปู่คุณย่าเดินทางมาด้วยเพื่อนๆ ที่เคยรู้จักทั้งเพื่อนพลเพื่อนกิมเพื่อนของตั้มเดินทางมาหมดเลยแปลกตรงพี่กอล์ฟแกไม่มีเพื่อนมาด้วยวันนี้เป็นวันที่15 มกราคม 2548 พรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดผมแล้ว ผมเนี้ยยิ้มไม่ได้หุบปากเลยเพราะคนที่คิดถึงเดินทางมากันครบแถมยังมีอะไรติดไม้ติดมือมาอีกมากมายแต่ก็เซ็งนิดๆ ที่คุณปู่กักตัวผมไว้ที่ห้องรับแขกผมอ่ะอยากไปหาเพื่อนอยากไปกระโดดกอดหอมพี่กอล์ฟใจแทบขาดแต่ก็ต้องนั่งตอบคำถามคุณปู่คุณย่าก่อน“บอลหลานเป็นไงมั่งได้ข่าวว่าเรื่องเรียนไม่เอาไหนหรือ”“ครับ”อายมากที่ต้องตอบแบบตรงๆ แต่มันก็คือเรื่องจริงหนิครับ“ปู่ว่าหลานต้องกลับไปอยู่กับปู่แล้วล่ะเผื่อว่าการเรียนอาจจะดีขึ้น” ผมนี่หน้าซีดเลยไม่อยากกลับบ้านปู่เลยอยากอยู่ที่นี่ต่อไปอยู่กับเบนซ์“ไม่อยากกลับใช่ไหมล่ะจ๊ะย่าไม่บังคับหลานหรอก เคยบังคับพ่อบอลก็ไม่เห็นจะได้ผลอะไรเลย”คุณย่าทำหน้าดุใส่คุณปู่ ผมก็ค่อยหายเกร็งหน่อย“แค่ล้อหลานมันเล่นน่าคุณก็ทำเป็นจริงเป็นจังไปได้”แล้วคุณปู่ก็ยิ้มหัวเราะดีใจที่แกล้งผมได้“ขอบคุณครับ”ผมก็เริ่มจะตอแหล คลานเข้าไปกอดขาท่านทั้งสองเพราะรู้สึกดีใจที่อิสระจะเป็นของผมเหมือนเดิม“จะเอาอะไรอีกล่ะมาประจบเนี้ย”“เปล่าครับคิดถึงคุณปู่คุณย่าครับ”“ปากหวานนะเอ็ง”ท่านทั้งสองก็หัวเราะ แล้วท่านก็ถามถึงการอยู่กินของผมผมก็ต้องเล่าตั้งแต่มาอยู่จนถึงวันนี้ บางตอนที่มันเศร้าผมก็ร้องไห้ไม่อยากร้องน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง“บอลเอ้ย!เกิดเป็นคนมันต้องสู้นะหลานรัก ปู่ก็ไม่รู้จะได้อยู่ไปถึงวันไหน”“ย่าก็เหมือนกันไม่รู้จะได้อยู่ไปถึงวันไหน”“อย่าพูดแบบนี้สิครับผมยิ่งไม่มีใคร”“อย่าซีเรียสสิบอลบอลก็มีตัวเองไงลูก บอลเก่งจะตายรู้จักเอาตัวเองรอดผ่านมาเกือบปีแล้วบอลก็อยู่ได้ ปู่ให้คะแนนเต็มร้อยเลย”ท่านก็หัวเราะความเศร้าผมก็หายไปพอดีเบนซ์กับเดย์ก็เดินถือถาดอาหารเข้ามา“คุณปู่ครับผมทำซุบไก่มาให้คุณปู่ลองชิมดูอ่ะครับ” เบนซ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม“นี่เป็นผลไม้ของจังหวัดนครพนมครับไม่รู้จะอร่อยหรือเปล่าผมว่าน่าจะอร่อยนะเพราะผมไปซื้อเองที่อำเภอท่าอุเทนเลย” น้องเดย์พูดแบบโม้ๆ กวนๆ นิสัยน้องไม่เคยหายแต่ก็ทำให้บรรยากาศเปลี่ยน“แกนี่พูดเข้าท่าดีนะมันเป็นไงหรือ แกไปซื้อแล้วมันอร่อยหรอฮะ!”“คุณปู่ลองชิมดูจานนี้ผมเป็นคนเลือกและซื้อเองกับมือ ส่วนจานเนี้ยพี่บอลเป็นคนซื้อ ก็ลองชิมดูว่าของใครอร่อยกว่ากัน” เจ้าเดย์เอียงคอรอดูว่าผลการชิมของคุณปู่กับคุณย่าจะออกมาอย่างไร“จริงของมันของที่มันเลือกอร่อยอย่างมันว่า” เสียงคุณปู่หัวเราะจนทำให้คุณป้าที่คุยอยู่กับพ่อแม่ของเบนซ์เดินเข้ามา“อะไรกันเด็กสามคนนี้มาเล่าเรื่องตลกอะไรให้คุณพ่อฟังล่ะ”ป้าเดินมาที่เป้าหมาย“เดย์อีกแล้วสิเนี้ย”“ครับคุณป้าลองชิมดูของผมอร่อยกว่าของพี่บอลนะครับ”น้องยังโม้ไม่เลิก“ไอ้เด็กคนนี้พูดเก่งนะ”คุณย่าท่านก็เสริมอีก“บอล เบนซ์จะไปตลาดบอลจะเอาอะไรไหม” เบนซ์หันมาถามผม“เอ๊าบอลก็ไปด้วยกันสิลูกชวนเพื่อนๆ เขาไปด้วย เห็นบ่นว่าอยากมาเที่ยวนครพนมกัน” คุณป้าสั่งผมผมมองหน้าคุณปู่กลัวท่านไม่อยากให้ผมไป “ไปเถอะบอล ปู่จะเดินชมสวนรอทานอาหารอร่อยๆ”จากนั้นเราก็พากันไปตลาดเพื่อนๆ สิบกว่าคนก็เดินทางไปด้วยผมดูมีหน้ามีตาเลยแหละวันนั้น มีแต่คนถามผมว่าจะยกพวกไปตีกันที่ไหน ผมก็บอกเขาไปว่าจะมาถล่มตลาดนี่แหละวันนี้ถ้าซื้ออะไรไม่แถมมีเรื่องแน่ ก็ทำให้ผมมีความสุขมากๆเวลาตั้งเป็นปีจะได้มีความอบอุ่นเช่นนี้“บอล เบนซ์ว่าจะทำหมูย่างทั้งตัวกินที่บ้านเราคืนนี้อ่ะบอลว่าไง” “ไมไม่ทำพรุ่งนี้ล่ะเบนซ์”“พรุ่งนี้วันเกิดบอลมีเวลากินหรอเพื่อนๆ มากันเยอะทำไง”“เฮ้ย!เบนซ์แกหวงหมูย่างหรือวะ”ผลกล่าวล้อเบนซ์“เปล่าครับผม เบนซ์กลัวบอลไม่ได้กินน่ะ”“เอองั้นก็ทำวันนี้แหละพี่จะได้ทานด้วยมันจะเหมือนที่ร้านเขาไหมอ่ะเปล่าฝีมือนาย”พี่กอล์ฟเสริม“ไม่รู้ดิพี่กอล์ฟงั้นผมเข้าร้านหนังสือก่อน บอลพาพวกเพื่อนไปเดินซื้อของกินสำหรับพรุ่งนี้ซิ”“เบนซ์จะไปทำไมครับร้านหนังสืออ่ะ”“ไปซื้อหนังสือทำหมูหันไง” เบนซ์กระซิบบอกผมผมอมยิ้มขำเขา“มันมีหรอเบนซ์อาหารหรูขนาดนั้น”“มีดิอย่าเอะไปเดี๋ยวพี่กอล์ฟรู้เรื่องอายตาย”เราสองคนก็หัวเราะจนพี่กอล์ฟหันมา“สองคนนี่เป็นไรกันฮะ”“เปล่าครับพี่นายไปเหอะเบนซ์”“ครับ”แล้วเบนซ์ก็เดินหายไปร้านขายหนังสือผมก็พาพี่กอล์ฟและเพื่อนไปเดินซื้อของที่ตลาดไม่ต้องห่วงเรื่องจ่ายพวกนายกิมนายตั้มนายพลเขาจ่ายให้ส่วนพี่กอล์ฟก็จะไปเหมาเครื่องดื่ม ผมน่ะเหรอจอมอืดเวลาเขาสั่งซื้ออะไร หรือผมซื้ออะไรก็จะแกล้งควักตังค์ช้าๆ เดี๋ยวเขาก็พูดขึ้นว่ามาเดี๋ยวเราจ่ายเองผมก็อมยิ้มสะใจช่วยไม่ได้ก็พวกนี้มีแต่ลูกเศรษฐีทั้งนั้นเราจึงต้องเอาเปรียบฮ่ะๆๆๆ“นี่ไอ้บอลของมีแต่พวกเราซื้อ ถามจริงแล้วแกเป็นเจ้าของวันเกิดแกจะซื้ออะไรให้กินวะ” พลมันชอบหยอกผมเล่นยั่งงี้แหละ ผมรู้ตับมันดีผมก็เลยเดินไปซื้อไอติมที่เขาจอดขายอยู่ข้างทางแล้วก็มาบอกให้เขาไปหยิบเอาผมถือมาให้พี่กอล์ฟกับน้องเดย์“ไอ้บอลเอ้ย! แทนที่ว่าจะไปซื้อที่เซเว่นดันมาซื้ออันละห้าบาทข้างถนน” กิมมันทำท่าดุผม“ไอ้เจ๊กลาวอร่อยนะมึง รีบเอามากินดู” พี่กอล์ฟทำท่าจริงจังกับรสชาติของไอติมแม้ว่ามันจะดูไร้มาตรฐานไม่มี อ.ย. รับรองแต่ไอติมที่บ้านผมอร่อยมากนะครับพ่อค้าแม่ค้าเขาทำอย่างประณีตปรุงอย่างสูตรดั้งเดิมอร่อยหวานมัน รับรองไม่เหมือนที่กรุงเทพแน่นอนไอศกรีมวอล์น่ะชิดซ้ายไปเลย เพื่อนๆ ทุกคนกินอย่างเอร็ดอร่อยอันเดียวไม่พอต้องพากันสั่งกินอีก เป็นไงล่ะ“เออจริงของพี่กอล์ฟอร่อยขนมปังก็นุ่มปากเข้ากับไอติมได้ดีเนี้ยพึ่งเคยกินนะเนี้ย”“ใช่ๆแหมเงินห้าบาทของไอ้บอลนี่คุ้มค่าจริงมิน่ามันถึงควักยาก” พลว่าผมอีกผมรีบเอาเท้าเตะก้นมันจนไอติมที่กินอยู่หล่นลงกับพื้น“ไอ้น้องบอลเล่นแรงนะแก”“เออทำไมไอ้พี่พลเดี๋ยวจ่ายตังค์ก่อน”ผมก็รีบเอาตังค์ไปจ่ายพ่อค้าครับแถมผมได้ส่วนลดอีกต่างหาก“เฮ้ย!พวกเราอยากเตะบอลไหมวะ” พลกล่าวชวนเพื่อนๆ ที่ผมยังไม่สนิท แต่ดูเหมือนเขาจะรับมุขที่พลปล่อยออกไป“อยากเดะ”เพื่อนๆ ต่างตอบเสียงเดียวกัน“น้องเดย์สงสัยเราต้องวิ่งแล้วว่ะ”“แน่นอนพี่”น้องเดย์กระซิบบอกผม“อยากเตะบอลเหรอแน่จริงก็ไล่ให้ทันดิ” ผมทำท่ายั่วพวกเขา“น้องบอลนี่ทะลึ่งไม่เบานะ”พี่กอล์ฟยิ้มแล้วพูดคำนี้“พี่กอล์ฟพึ่งรู้หรอไอ้เชี้ยบอลมันมึนจะตาย” พลเอาความจริงมาพูดผมก็เลยต่อกลอน“อ้อเหรอถ้าไล่ทันจะให้เตะก้นนะคร๊าบ” ผมรีบหิ้วถุงไก่ที่ไม่เบาเลย ตั้ง 15 กิโลพอออกตัวได้ไม่นานน้องเดย์ก็วิ่งมาถือช่วย พวกเพื่อนๆ ก็ร้องตะโกนตามมาฮ่า...ไม่ต้องห่วงหรอกมีของถือในมือกันทุกคนผมกะจะวิ่งไปที่รถเพราะต้องเอาของไปไว้รถซึ่งจอดอยู่ไม่ใกล้เลยกับตลาดเสียงไอ้กิมร้องตามมาอีก“พวกแกนี่เอาเปรียบข้าจังรู้ไหมฟักน่ะมันหนักนะโว้ยยยยย”ผมนึกมาก็ขำ เสียงแม่ค้าในตลาดเขาก็ตะโกนถามว่าวิ่งกันทำไมผมก็ร้องบอกเขาว่าหมามันไล่กัด พวกพี่กอล์ฟก็ใช่ย่อยเวลาเขาตะโกนถาม แกก็ตอบว่าวิ่งไล่หมา หมามันขโมยของ โชคดีนะที่ผมสนิทกับพ่อค้าแม่ค้าที่ตลาดตั้งแต่หัวตลาดจรดท้ายตลาดไม่งั้นเขาก็หาว่าผมบ้าแน่ๆเกือบแล้วที่พลจะตามผมทันผมจึงรีบวิ่งเข้ามุมตึกกะจะไปทางลัดเพื่อให้ถึงที่จอดรถเพื่อที่จะเอาของเก็บแล้วหยอกพลต่อแต่ผมก็ตองไปนอนกองอยู่กับพื้น“ไอ้บอลทำเรื่องแล้วแก”ผมมองหน้าพลยืนดูอยู่ หน้าพลซีดๆ ข้างตัวผมมีแต่ส้มกระจัดกระจายไปทั่วส่วนไก่ที่ผมหิ้วมานั้นตอนนี้มันออกมานอนกองอยู่บนถนน 3 ตัว ผมเลื่อนสายตากวาดมองไปว่ามันเกิดอะไรขึ้น มองเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งพิงผนังตึกอยู่ท่าทางเขาจะเจ็บซะด้วยแต่สายตาเขาก็จดจ้องมองมาที่ผมแล้วส้มลูกหนึ่งก็ลอยมาโดนที่หน้าผากผม“ไอ้น้องบอลดื้อนักเป็นไงล่ะยังไม่รีบขอโทษเขาอีก” พี่กอล์ฟทำท่าดุผมผมก็ดึงสติคืนมา“นายเป็นไงมั่งเจ็บไหม”“ไม่เป็นไรหรอกแต่ดูดิไก่นาย”ใช่ไก่ผมคงต้องซื้อใหม่ไม่กล้ากินเหมือนกันแหละ“อย่าห่วงไก่เราเลยดูดิส้มนาย”“ไม่ต้องห่วงส้มเราหรอกเรามีเป็นรถๆ เลยเดี๋ยวไปขนเอาใหม่” เขายิ้มทำให้ผมหายเขิน“เดี๋ยวเราจะไปซื้อไก่ใหม่นะ”ผมก็ยิ้มแล้วผมก็รีบไปดึงตัวเขาให้ลุกขึ้น ชุดหล่อผมกับเขาเปื้อนหมดเลยพวกเพื่อนๆ ก็ช่วยกันเก็บส้มใส่ตระกล้าให้เขา ผมก็ยืนคุยกับเขา“นายส้มนายคงเอาไปขายไม่ได้ทั้งหมดเท่าไหร่เราจะซื้อเอง”“ไม่เป็นไรหรอกเราเป็นลูกเจ้าของสวนส้มมีเยอะไม่ต้องห่วง”“น้องครับแต่ส้มพวกนี้มันก็ราคาไม่ได้ถูกๆ นะ” พี่กอล์ฟพูดขึ้น“ใช่ๆสายน้ำผึ้งด้วย”พลก็บอกทุกคน“เอางี้พี่จ่ายค่าเสียหายให้เองนะครับ”“ไม่ครับไม่!”“ทำไมครับถือซะว่าพี่ซื้อส้มพวกนี้ไปทานในงานวันเกิด”“งานวันเกิดใครครับ”เขาย้อนถามพี่กอล์ฟ“งานวันเกิดไอ้น้องบอล”เขามองหน้าผม แล้วเขาก็ยิ้ม“งานวันเกิดนายหรอ”“อืม”ผมพยักหน้าตอบเขา“งั้นเราให้นายเป็นของขวัญวันเกิดนายก็แล้วกันยังมีอีกนะผลไม้ตั้งหลายอย่าง” ไม่มีใครพูดอะไรเขาเรียกให้เพื่อนรวมทั้งผมตามเขาไปจนถึงถนนมีรถสิบล้อจอดอยู่เห็นแต่ท้ายรถมีส้มเต็มไปหมดเลยก็จอดอยู่ไม่ห่างรถพี่กอล์ฟกับรถผมเท่าไหร่ แล้วเขาก็ไปยืนคุยกับคนขับรถไม่นานก็เห็นผู้ชายสองคนยกลังส้มกับลังองุ่นลงมาจากรถ“บอลเราให้นายนะเป็นของขวัญวันเกิดนะ”“ครับ”ผมพูดอะไรไม่ออก“บอลเชิญเพื่อนไปงานวันเกิดสิ”“นายชื่อไรอ่ะ”ผมต้องถามก่อนเพราะเขินมากเวลาที่ต้องเชิญใครไปงานวันเกิด“ส้ม”“ไม่เราถามชื่อนายนายชื่อไร”“ส้มครับ” “น้องครับเขาชื่อส้มครับเป็นลูกชายคนเดียวเจ้าของสวนส้ม เลยตั้งชื่อว่าส้มซะเลย”“อ๋อเข้าใจแล้วส้มนายต้องไปงานวันเกิดเรานะ”“ได้ครับยินดีแล้ววันไหนล่ะ”“ตอนเย็นนี้เลยพรุ่งนี้อีกวันว่างไหม”“น่าจะว่างนะส้มพวกนี้ให้เป็นหน้าที่พี่ๆเขาทำก็ได้มั้ง” หมายถึงไปส่งส้มตามตลาดครับ“ไม่ต้องห่วงส้มไปเหอะเที่ยวมั่งจะได้มีความสุข”“ครับขอบคุณครับงั้นเอาไงดีล่ะรถกะบะพี่จะใช้หรือเปล่า”ส้มถามชายทั้งสอง“ส้มเอาไปเถอะเออน้องบอลให้ส้มค้างที่บ้านจะมีปัญหาอะไรไหมไม่อยากให้มาที่ตลาดอีกอันตรายเพราะส้มยังไม่คุ้นกับพื้นที่”“สบมยห.ครับ”น้องเดย์ที่นิ่งอยู่นานพูดแซงผมซะอีก“เกรงใจจังนะ”ส้มทำท่าเขินนิดๆ“น้องส้มไม่ต้องเกรงใจนะบ้านบอลเป็นกันเอง เนี้ยเพื่อนส่วนมากที่มาก็ไม่รู้จักบอลทั้งนั้น” ครับเมื่อเรายืนคุยกันจนเบนซ์มาเราก็พากันกลับบ้าน ผมแนะนำส้มให้เบนซ์รู้จักส้มกับเบนซ์ก็เข้ากันได้ดี พอใกล้ค่ำญาติผู้ใหญ่เพื่อนๆของแม่เบนซ์ก็เดินทางมาเพราะเย็นนี้ต้องเตรียมของไปทำบุญที่วัดพรุ่งนี้แต่เช้าส่วนพวกผมก็พากันทำอาหารเตรียมที่จะฉลองกันในคืนนี้ เพื่อนที่สนิทผมก็เชิญมากันหมดทุกคนหมูเจ้าเบนซ์ที่กำลังย่างอยู่สองตัวสงสัยจะไม่พอยาไส้แน่ๆ เพราะเพื่อนเยอะมากเจ้าสามวันนี้ดูร่าเริงเป็นพิเศษ“พี่กอล์ฟผมขอตัวไปเสริ์ฟอาหารให้ผู้ใหญ่ข้างในบ้านก่อนนะครับ”“มาพี่ไปด้วย”“เราไปด้วยดิ” สามกับโต้ออกตัวจะไปช่วยด้วย“พวกนายอยู่คอยดูแลเพื่อนๆ แทนเราเหอะ” ผมกับเบนซ์ พี่กอล์ฟและก็น้องเดย์ก็เข้าไปในบ้านตอนนี้หมูย่างของเดย์พร้อมแล้วที่จะให้ทุกคนชิมกลิ่นมันหอมมากๆ ส้มก็เดินตามหลังผมเข้าบ้านด้วยผมเลยถือโอกาสแนะนำให้คุณปู่คุณย่าคุณป้าและพ่อแม่ของเบนซ์ได้รู้จัก“อ้าวแล้วบ้านช่องอยู่ไหนล่ะเจ้าส้ม”คุณป้าถาม“อยู่จังหวัดเลยครับอำเภอน้ำหนาวครับ”“อืมน่าเที่ยวนะคุณพ่อนี่ส้มว่างๆ ถ้าป้าไปเที่ยวส้มจะต้อนรับไหมล่ะลูก”“ต้อนรับสิครับผมจะพาเที่ยวสวนคุณพ่อก่อนเลยมีตั้งสองที่แนะครับ”“ที่ไหนบ้างล่ะปู่เคยไปสมัยยังเป็นหนุ่ม กันดารมากๆ แต่ตอนนี้ได้ข่าวว่าเจริญมากแล้ว”“มีอยู่อำเภอนาแห้วแล้วก็ที่น้ำหนาวแหละครับ ที่ท่องเที่ยวเยอะมากครับ”นายส้มยืนยิ้มผมล่ะเคลิ้มไปด้วย ผมนึกอยากจะไปเข้าแล้วสิครับผมจึงสะกิดส้มให้เล่าต่อว่ามีที่เที่ยวอะไรบ้าง“ที่เที่ยวหรอมีเยอะครับบอล”“เล่าให้ฟังหน่อยดิ”พี่กอล์ฟก็จ้องตาเป็นมันเหมือนกัน“มีเยอะมากครับที่อำเภอด่านซ้ายก็จะมีเอาที่เด่นที่สุดนะครับเป็นวัดที่มีอุโบสถสร้างด้วยหินศิลาแลงใหญ่ที่สุดในเมืองไทย อำเภอภูเรือก็มีภูเรือ บรรยากาศดีมากๆ กลางคืนสองอำเภอนี้มีจุดชมวิวด้วยนะมองดูดาวบนดินอ่ะครับแล้วก็มีถ้ำผาปู่ทางผ่านไปอำเภอเชียงคานอันนี้ก็สวยดีที่ๆสุดยอดก็ภูกระดึงแหละครับ เออแล้วก็มีอะไรหลายอย่างนะเล่าไม่หมดหรอกบอล”“โอโฮ!น่าไปนะพี่กอล์ฟ”“เดี๋ยวปิดเรียนเมื่อไหร่เราเจอกันแน่ส้มไปเป็นโขยงเลยนะรับไหวไหม”“ไหวครับขนาดบอลยังรับไหวเลยผมก็ไหวอยู่แล้ว”ส้มยิ้มร่าเริง“ไปได้แล้วลูกๆป่านนี้เพื่อนคงรอกันแล้ว ทางนี้แม่จัดการเอง”แม่เบนซ์ออกคำสั่งผมรีบจูงมือเบนซ์ออกจากบ้าน ส้มก็เดินตามหลังไม่ห่างส้มคุยกับผมและเบนซ์ตลอดที่เดินจนไปถึงกลุ่มเพื่อนๆที่นั่งรออยู่แล้วเพื่อนๆ ก็ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ผมผมน้ำตาคลอเลยมันช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้เพื่อนๆ ก็อวยพรพร้อมกัน“ขอให้บอลมีความสุขและเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ” เสียงดังลั่นไปหมดผมยืนยิ้มตัวแข็งจนพี่กอล์ฟอุ้มผมไปนั่งกลางวง“ตัวบอลนี่หนักขึ้นทุกวันเลยนะเนี้ยพี่แทบอุ้มไม่ไหว”“ก็พรุ่งนี้ผมอายุ18 แล้วนะครับพี่”“แก่กว่าเราตั้งปีหนึ่งนะบอล”“หรอส้มเกิด 2531 หนึ่งหรือครับบอล 2530”“ครับ”“อ้าวพวกเราต่อไปนี้พี่ในนามพี่ชายของเจ้าบอลพี่ขอเปิดงานฉลองวันเกิดน้องบอลครับ”“เฮ้ย!โต้ มิวสิค” แค่นั้นแหละเสียงเพลงก็ดังกระหึ่มขึ้นอย่างระทึกใจเราก็เริ่มทานอาหารที่จัดไว้ เมื่อครั้งงานวันเกิดเบนซ์เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมก็ยังไม่หายเพลียเลยวันนี้ก็ต้อมาต่องานผมอีก พี่กอล์ฟเล่นแอบเอาเหล้ามากินด้วยนี่เป็นครั้งแรกของพี่กอล์ฟที่จะกินเหล้า เฮ้อ คอยดูกันต่อไปนะครับ เรื่องจะเป็นยังไง
-------------------- จบตอนพิเศษ 1 --------------------
สวัสดีครับเพื่อนๆ เป็นไงบ้างครับ สบายดีกันมั้ยน้อ ส่วนผมสบายดีครับ ว่าแต่เพื่อนๆ ลืมผมไปแล้วหรือยังครับ แต่ผมยังไม่ลืมเพื่อนๆ เลยน๊า ยังคิดถึงอยู่ตลอดเวลา แต่ว่าช่วงที่ผ่านมา งานผมค่อยข้างจะยุ่งๆ นิดนึง เลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพตอนพิเศษนี้ให้เลย ฝากติดตามเรื่องราวของบอลกับเบนซ์ไปอีกสักนิสนึงน๊า จุ๊บๆ {:7_295:}
ตอนนี้บอลคงอายุ 33 ล่ะ ขอบคุณมากครับ มีมาอีกคนแล้ววว ขอบคุณครับ งือ มาไวๆ นะคร้าบ ขอบคุณ รออยู่ครับ ขอบคุณครับ รออ่านอย่าใจจ่อเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณคับ จัดมาเรื่อยๆเลยครับ ว่าแต่พี่กอล์ฟจะพาบอลไปเสียวมั้ยนิ มาต่อเร็วๆ น้าาาา อยากให้มีพิเศษไปเรื่อยๆ เลย ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]