เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 37
เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 37(ต่อจากความเดิม)เมื่อกลับถึงบ้านเห็นนั่งที่โต๊ะอาหาร ผมลังเลใจอยู่ไม่อยากไปทานพร้อมกันกับเบนซ์แต่น้องเดย์ก็ดึงแขนผมให้ไปทาน ผมก็ต้องไปเมื่อผมนั่งลงทานเบนซ์ก็เอาหม้อข้าวมาวางที่โต๊ะแล้วเบนซ์ก็ตักข้าวผมก็แอบมองตอนที่เบนซ์เผลอหน้าเบนซ์ดูไม่สดชื่นเลย พรุ่งนี้ก็เป็นวันจันทร์แล้วผมมองดูเสื้อผ้าเบนซ์ยังไม่เห็นซักเลย ของผมกับของน้องก็ยังไม่ซักเลยผมนั่งทานข้าวไปก็คิดเรื่องงานไป ทานข้าวอิ่มผมก็รีบไปซักผ้าผมตัดสินใจค้นกระเป๋าเบนซ์ทันทีตอนที่เบนซ์ไปล้างจานกับเดย์ผมก็เอาเสื้อผ้าของเบนซ์ออกไปซักรวมกันเบนซ์ก็เห็นตอนที่ผมเดินไปแล้วเดย์ก็เดินตามหลังผม“เดย์น้องไปดูเงินซื้อกับข้าวใกล้หมดยัง” ผมบอกน้องเพราะเงินซื้อกับข้าวผมจะหุ้นกับเบนซ์แล้วเอาวางไว้ที่หลังตู้เย็นไม่นานน้องก็เดินมา“พี่ครับเหลือ200 บาทครับ”“งั้นน้องก็ไปเอาเงินที่เราขายวันนี้หยิบใส่1,000 นะ” ผมก็จัดการซักผ้าต่อนานถึงชั่วโมงที่ผมซักผ้าเจ้าน้องชายตัวดีตอนนี้ไม่รู้ไปไหนปกติจะมาช่วยผม แต่วันนี้ไม่เห็นผมเลยเดินไปตามดูไปเจอเดย์หลับที่ห้องรับแขกส่วนเบนซ์นั่งทำรายงานอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือผมรับเดินเข้าไปอุ้มเดย์เข้าที่นอนแต่อย่างว่าผมยกตัวเดย์ไม่ไหวผมจึงต้องร้องเรียกให้เดย์ตื่นแต่ก็ไม่สำเร็จ เบนซ์จึงเดินมาแล้วมาจับเดย์หามกับผมเราช่วยกันเหมือนที่เคยช่วย หามน้องเข้าถึงห้องนอนผมก็จัดการห่มผ้าให้น้องเราสองคนก็เดินออกจากห้องนอนโดยไม่มีใครคุยกับใครผมก็เดินไปดูทีวีต่อเพราะต้องรอให้ผ้าหมาดก่อนค่อยเอามารีด เบนซ์ก็ไปอยู่อีกมุมหนึ่งของบ้านทำรายงานเขาต่อดูหนังไปผมก็ลืมเวลาว่าต้องเอาผ้ามารีดมองไปอีกทีเบนซ์กำลังรีดอยู่ปกติเบนซ์ไม่เคยรีดผ้ามันต้องเป็นหน้าที่ผมแต่วันนี้เบนซ์เขาทำผมไม่รู้หรอกว่าเพราะเหตุไดผมคิดสองแง่มุมว่า เบนซ์อาจจะอยากช่วยผม หรือไม่ก็เบนซ์อยากทำเองเพราะกลัวผมไม่ทำให้ คิดจนสับสนไปหมดผมก็เลยเดินไปดูรายงานที่เบนซ์ทำอยากรู้ว่ามันใกล้เสร็จหรือยัง พึ่งจะทำได้แค่ครึ่งเดียวเองผมก็เลยเขียนโน้ตไว้ให้เขาความว่า / คืนนี้ให้ไปนอนที่ห้องเดียวกันนะพรุ่งนี้ถ้าแฟนไม่มารับเราก็ไปโรงเรียนด้วยกัน /เขียนจบผมก็เข้านอนเลย แต่ผมไม่ล๊อกประตูผมกลัวว่าเบนซ์จะไม่กล้ามานอน ผมก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ตื่นมาก็ดึกมากแล้วเห็นเบนซ์นอนอยู่ข้างเดย์ผมก็ต้องเอาผ้าห่มไปห่มให้เบนซ์อีกตอนที่เบนซ์นอนหลับเบนซ์น่ารักมากความโกธรความเกลียดผมก็หายไปไหนหมดก็ไม่รู้ ผมก้มลงไปหอมที่แก้มเบนซ์แก้มเบนซ์ยังหอมเหมือนเดิม นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าเบนซ์คบเอ๋อยู่ผมคงจะลักหลับเบนซ์ไปแล้วล่ะแต่นึกเรื่องเอ๋ขึ้นมาผมก็รู้สึกเบื่อเบนซ์ขึ้นมาทันทีผมรีบไปนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเช้าผมตื่นมาผมก็นอนคนเดียว ผมรีบเดินออกนอกห้องผมเห็นเดย์กำลังช่วยเบนซ์ทำกับข้าวผมรีบไปอาบน้ำผมออกมาเบนซ์กับเดย์ก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้วผมก็รีบแต่งตัวมานั่งทานข้าวด้วยกันจะพูดอะไรผมก็พูดกับเดย์ เบนซ์เองก็เหมือนกันเบนซ์ก็จะคุยกับเดย์“น้องเดย์ตอนเย็นนี้อยากทานอะไรครับ” เบนซ์ถามเดย์“อะไรก็ได้พี่พี่เบนซ์ทำกับข้าวอร่อย อะไรก็อร่อยหมดแหละ”“งั้นของโปรดพวกเรานะครับ”โถ่ๆ ใครเป็นพวกเรากับนายผมคิดในใจ แล้วผมก็นั่งหน้ามุ่ยทานต่อไป“เดย์วันนี้พี่จะไปโรงเรียนพร้อมนายนะ”“หรอครับดีจัง”อ้าวแฟนไม่มารับหรอ ผมเกิดคำถามในใจ“พี่จะไม่ไปกับเอ๋แล้วพี่เบื่อ” เบนซ์ตอบทำให้ผมไม่คาใจอีกหลังจากที่เราทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ผมก็เป็นคนขับเดย์นั่งกลาง เบนซ์ซ้อนท้ายดีนะที่เดย์ขั้นกลางไว้ไม่งั้นแย่แน่ๆผมก็รีบขับเร็วที่สุด อาจจะเป็นครั้งแรกก็ได้ที่ผมขับรถเร็วผมไม่อยากมาเจอเอ๋กลางทาง ผมขี้เกลียดจะวุ่นวายกับมันพอถึงโรงเรียนเอ๋ก็ยืนดักรอเบนซ์ที่หน้าโรงเรียนอยู่แล้วผมก็ไม่จอดรถให้เบนซ์ลงผมก็เอารถไปจอดที่โรงรถเบนซ์รีบเดินหนีก่อนจะเดินไปเบนซ์ก็กระซิบบอกเดย์“เดย์พี่เขาพูดอะไรด้วย”“ฮั้นแน่สนใจเรื่องเขาทำไมครับ”“เขาเรียกเสือกไอ้น้อง”“อะบอกก็ได้ถ้าพี่เอ๋มาถามให้บอกว่าพี่เบนซ์ไปธุระที่ห้องอาจารย์ไม่นานไอ้เอ๋ก็เดินมา ท่าทางมันเหมือนหมาบ้ามาถึงก็ถาม แต่ไม่ถามผมไปถามน้องเดย์แทนผมก็ยืนกอดอกดูฝีมือน้องจอมป่วนจะว่าไง“ไอ้เดย์เบนซ์ไปไหนแล้ว”“ถามทำไมเงี่ยนหรอ”เดย์ทำท่ากวนตีนมาก“ไอ้ห่านี่มึงพูดดีๆเป็นมั้ย”เอ๋ทำท่าจะหาเรื่องเดย์“ไอ้กับห่านี่ดีพอแล้วหรอ”เดย์ย้อน“เออมึงรีบบอกกูมาเลย”“ไม่บอกโว้ยกูไม่รู้อยากเจอก็ไปตามหาเองดิโน้นไปทางโน้น” น้องเดย์ชี้ไปคนละทางกับที่เบนซ์ไป“แค่นี้ก็จบเรื่อง”เอ๋รีบเดินไปจากเรา เดย์ก็ทำท่าทางใส่“ไอ้โง่เอ้ยโดนหลอกยังไม่รู้ตัวอีกโง่ฉิบหาย” “ไปกันเถอะเดย์ระวังตัวด้วยล่ะ ไอ้นี่มันยิ่งบ้าอยู่”“ก็ลองสิเพ่เดย์ยิ่งคันไม้คันมืออยู่”“เออพอแล้วไปหาเพื่อนกันเถอะ”เมื่อไปหาเพื่อนผมก็ไปเจอเบนซ์นั่งเหงาอยู่ที่ห้อง “อะไอ้เบนซ์เสร็จแล้วแกจะย้ายไปทำไมวะอยู่กับพวกเราก็ดีแล้ว” เพื่อนยื่นเอกสารให้เบนซ์ก็เดินออกจาห้องเรียนไปผมสงสัยมากจึงถามเพื่อน“เฉื่อยเบนซ์เขาจะย้ายไปไหนหรอ”“ย้ายไปอยู่ห้องสามไม่รู้มันจะไปทำไมไปอยู่ห้องโหลๆ”“ให้เขาไปเถอะ”“ยังไม่รู้เลยอาจารย์จะให้ย้ายไปหรือเปล่ารอฟังมันก่อน” ผมก็เริ่มคิดอีกกับสองแง่สองมุมเบนซ์อาจจะอยากหนีหน้าผมหรือไม่ก็หนีหน้าเอ๋ไม่รู้ว่าเบนซ์เขาคิดอะไร รอไม่นานเบนซ์ก็มาเพื่อนๆ ก็รุมถามเพราะไม่มีใครอยากให้เบนซ์ไปจากห้อง“ว่าไงเบนซ์อาจารย์ว่าไง”“ได้ย้ายว่ะ”เบนซ์หน้าเหงาดูไม่ดีใจเลยที่ได้ย้าย แล้วผมก็เดินออกจากห้องเพราะไม่อยากอยู่ในห้องกลัวเบนซ์จะอึดอัดใจเผื่อบางทีเบนซ์อาจจะอยากพูดอะไรให้เพื่อนฟังพอถึงตอนเย็นเบนซ์ก็กลับพร้อมกับผมอีกเอ๋ขับรถตามก้นผม ผมจะจอดอยู่แล้วแต่เดย์บอกให้ผมขับหนีผมก็ต้องซิ่งรถอีกเมื่อถึงบ้านเราก็เข้าบ้านไอ้เอ๋ตามถึงบ้านเบนซ์ก็เข้าหลบในห้อง ผมก็อยู่ในบ้านน้องเดย์ก็ไปยืนดักรอเอ๋อยู่หน้าบ้าน หน้าที่ผมคือแอบมองดูสถานการณ์หรือเรียกอีกอย่างว่าเสือก“ไอ้เดย์เรียกเบนซ์ให้หน่อย”เอ๋ยังไม่ลงจากรถ ขึ้นเสียงกับเดย์เดย์ก็ยืนร้องเพลงเฉย“ไอ้เดย์มึงได้ยินไหมที่กูพูด”เอ๋ตะโกนเสียงดัง“ได้ยินแต่เสียงหมาเห่าโว้ย”เดย์ตอบเสียงดังไอ้เอ๋รีบลงจากรถจะมาต่อยเดย์ เดย์พูดห้ามก่อน“อ่ะอ่ะ อ่ะ ไอ้ปลัดมึงอย่ามาหาเรื่องนะว้อย”“ไอ้สัตว์มึงเล่นถึงพ่อกูเลยเหรอวะ”“เออสิวะถ้ากูรู้จักชื่อแม่มึงกูกะจะเรียกด้วยโว้ยมีไรมะ”“ไอ้หมา”เอ๋ด่าเสียงหลงคงโกธรมาก“มึงอะหมาหมามันยังดีกว่ามึง มันยังรู้จักเกรงใจ ฟันแล้วทิ้ง น้ำแตกแล้วแยกทางมึงมึนยิ่งกว่าหมา” เอ๋เงียบคงจะคิดได้หรือเปล่าหรือไม่ก็หาคำตอบเดย์ไม่ได้ ผมเองก็ยังงงเดย์คิดได้ไง ด่าเอ๋ได้ใจผมจริงๆ“กลับไปทำใจซะถ้าเขารักมึง เขาไม่หนีมึงหรอก”เดย์ก็เข้าบ้านปิดประตูทิ้งให้เอ๋นั่งงงอยู่หน้าบ้านผมก็คิดสงสารมันมากทำให้ผมไม่อยากยุ่งกับเบนซ์อีกปล่อยให้รักกับเอ๋ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเบนซ์ถึงหลบหน้าเอ๋นักผมก็เลยเดินไปที่ครัวเพื่อดูว่าอาหารยังมีอยู่ไหมแต่อาหารในตู้เย็นหมดแล้วเบนซ์คงไม่ออกไปซื้อ เพราะเอ๋รออยู่หน้าบ้านผมเลยต้องไปซื้อเอง ผมก็เดินออกไปหน้าบ้านผ่านหน้าเอ๋เดย์ก็เรียกผมแล้ววิ่งตามออกมา “พี่บอลจะไปไหน”“พี่จะไปซื้อกับข้าว”“ผมไปด้วยครับ”เดย์ก็ซ้อนมอไซผมแล้วเราก็ออกรถไป“พี่บอลไอ้เอ๋มันจะไม่เข้าไปที่บ้านหรอครับ”“ช่างเขาสิก็เขาเป็นแฟนกัน”“งั้นเราไม่ต้องกลับเข้าบ้านหรอกพี่วันนี้เราไปนอนบ้านในเมืองกันดีกว่า”“ก็ดี พี่เองก็ไม่อยากกลับหรอกแต่เราต้องซื้ออาหารไปไว้ตู้เย็นก่อนเพราะอาหารหมดแล้ว”“ถ้าไอ้เอ๋กลับบ้านแล้ว เราก็ไม่ต้องมาค้างที่เมืองก็ได้นะพี่”ผมกับเดย์ก็ไปเดินตลาดกันซื้อเนื้อซื้อปลาเรียบร้อย ผมกับเดย์ก็กลับบ้านเลยพอกลับถึงบ้านผมก็ต้องเห็นเบนซ์นั่งอยู่กับเอ๋ที่หน้าบ้าน ความสงสารเอ๋เมื่อตะกี้เริ่มหมดไป ผมเกิดความรังเกลียดมากผมรีบเดินเข้าบ้านชวนน้องอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบออกจากบ้านเลยผมไม่ลืมเอาชุดนักเรียนไปด้วยผมหมั่นไส้เอ๋กับเบนซ์มากผมคงอยู่ร่วมบ้านกับสองคนนี้ไม่ได้ผมกับน้องจึงเดินออกจากบ้านอย่างไม่สนใจเบนซ์ว่าเบนซ์จะไปโรงเรียนอย่างไร“พี่ครับถ้าไอ้เอ๋งอนกลับบ้านพี่เบนซ์จะไปเรียนยังไงครับ”“คนรักกันปานนั้นเขาคงไม่ปล่อยให้แฟนเขาเดินไปเรียนหรอก”“แน่ใจหรืออพี่”“ชัวร์อย่าห่วงเขาเลยห่วงเราดีกว่าหิวข้าวแล้ว”ผมกับน้องเดย์ก็ต้องแวะทานข้าวที่ข้างถนนเพราะหิวมากหลังจากที่ทานข้าวเสร็จผมก็ต้องแอบเข้าบ้านกลัวว่าแม่เคนจะมาเห็นเข้า ไปถึงเราก็พากันนอนแต่ก็ไม่ลืมที่จะเล่นเสียวเพราะเมื่อคืนที่ผ่านมาเดย์หลับก่อนเลยไม่ได้เล่นวันนี้เดย์เลยอยากชดเชย เช้ามาก็ไปโรงเรียนจริงอย่างที่เดย์คิดเบนซ์ถีบจักรยานไปโรงเรียนจริงๆไม่น่าเชื่อว่าเอ๋จะทิ้งเบนซ์ให้ถีบจักรยานมาเรียน“ไปถามพี่เขาสิเดย์เหนื่อยไหม”“ฮั้นแน่เป็นห่วงพี่เบนซ์ใช่ไหม” เดย์ทำทะลึ่งใส่ผม“เปล่าอยากเสือกเรื่องเบนซ์เฉยๆไปเร็วเดี๋ยวออดดัง” น้องเดย์ก็รีบไปทำตามคำสั่งของผมแล้วก็เดินกลับมาหาผมอีกที“พี่ครับพี่เบนซ์ไล่ไอ้เอ๋กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”“น่าเชื่อไหมเนี่ย”“ไม่เชื่อแล้วพี่เบนซ์จะถีบจักรยานมาทำไมล่ะ”“เอางี้ขากลับพี่เอาจักรยานกลับเอง”“อ้าวพี่ไม่เหนื่อยหรอ”“พี่จะถีบไปไว้บ้านในเมืองเดย์ก็มารับพี่สิ”“เอางั้นหรอครับ”“เออเอางี้แหละอย่าลืมเคลียร์ให้เรียบร้อยล่ะ ออดดังแล้วไปเหอะ”วันนี้เบนซ์เขาย้ายห้องไปเรียบร้อย เหลือแต่ไอ้เอ๋มันนั่งเหงาอยู่ห้องเรียนมันคงคิดถึงเบนซ์ผมรู้สึกสบายอารมณ์ไปเยอะไม่ต้องคิดมากเวลาที่เอ๋กับเบนซ์จู๋จี๋กันวันนี้การเรียนผ่านไปอย่างรวดเร็วแป๊บเดียวหมดเวลาเรียนซะแล้วผมก็เดินออกจากห้องเรียนโต้เดินตามผม“บอลเราขอโทษนายมากนะ”“โต้นายไม่ได้ทำผิดเรื่องอะไรนะขอโทษเราทำไม”“เราบังคับนายวันนั้น”อ๋อครับที่โต้เขาอยากเล่นเสียวกับผมที่ห้องน้ำวันนั้นผมนึกว่าโต้ลืมไปแล้วซะอีกผมก็เลยดึงแขนโต้ให้ไปคุยกันที่ลับตาคน“โต้นายดูท่าไม่สบายใจเลยว่ะ”“เราอายนายจังบอล”“อายเราทำไมเราเป็นเพื่อนกันนะโต้”“เออรู้แต่สิ่งที่เราต้องการมันไม่ใช่เพื่อนที่ไหนเขาทำกัน” ผมอึ้งเลยมาเมื่อโต้พูดถึงเรื่องนี้แต่ผมก็หาทางออกจนได้“นายต้องการมันจริงๆหรือ”โต้พยักหน้า แต่บ่งบอกเลยว่าอายมาก“งั้นนายตามเราไปที่บ้านในเมืองนะ”“นายไม่ไปกับเราเลยล่ะให้เดย์กลับกับเบนซ์” “เราต้องถีบจักรยานกลับนะ”ผมก็ต้องให้โต้ไปรอที่บ้านก่อนแล้วผมก็ไปหาเดย์ “พี่เบนซ์ว่าไง”“โอเคแต่กว่าจะยอม”“งั้นพี่เอาจักรยานกลับก่อนนะ”“งั้นผมส่งพี่เบนซ์ผมจะไปรับเลยนะ”“ไม่ต้องเดี๋ยวพี่ให้โต้ไปส่งมีธุระคุยกับโต้”“ครับ” ผมรีบปั่นจักรยานกลับบ้าน เมื่อไปถึงโต้ก็รอผมอยู่ที่หน้าบ้านวันนี้ผมก่ะจะคุยกับโต้เรื่องเซกส์ ผมไม่อยากมีเซกส์กับโต้ผมรักโต้เหมือนเพื่อน ผมอยากให้โต้เป็นเพื่อนที่บริสุทธิ์ไม่ต้องมาแปดเปื้อนกับผมผมก็เข้าไปนั่งคุยกับโต้ในบ้าน“โต้นายไม่รังเกลียดชีวิตแบบเราหรอนายก็รู้มันทุเรศจะตาย”“มันน่าเกลียดตรงไหนบอล”“ชายรักชายนะรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นนะ”“เราคิดดีแล้วเราอยากเป็นแบบนี้” ผมก็อึ้งเมื่อโต้ยืนยันแบบนี้หลายเที่ยวแล้วผมก็เลยตัดสินใจเอาไงก็เอาวะ “เราไม่ต้องการแบบนี้นะเราต้องการให้โต้เป็นเพื่อนเรา” โต้เงียบ “นายต้องเป็นเพื่อนเรานะเพื่อนอ่ะ เหมือนเดิมได้มั้ยโต้” “นายไม่รักเราใช่ไหม”“รักสิรักมาก รักจนเราไม่อยากแตะต้องนาย”“ไม่จริงหรอกถ้ารักนายต้องยอมเรา”“โต้ให้นายเตะนายถีบเราก็ยอมแต่เรื่องเซกส์เราทำไม่ลงเพื่อนกันนะ” โต้ก็ก้มหน้าคงจะไม่พอใจที่ผมพูดแบบนี้“ใช่สิเราไม่หล่อพอใช่ไหมบอลนายถึงไม่รักเรา”“ไม่เอาเพื่อนอย่าพูดแบบนี้อีก”ผมก็กอดโต้ แล้วโต้ก็กอดผมเสียงโต้ค่อยอ่อนลง“บอลนายน่ารักมากเลยรู้ไหมเราจะพยายามเป็นเพื่อนกับนายเหมือนเดิมให้ได้ เราไม่อยากเสียนายไป” “นายพยายามนะโต้นายต้องทำได้ นายไม่ได้รักเราหรอกแต่นายรักแบบเพื่อนมากกว่า”“อาจจะใช่ของนายนะเราสนิทกันมากจนลืมว่าเราเป็นเพื่อนกัน”“นายเข้าใจถูกแล้ว”ผมก็ปล่อยกอดจากโต้“เดี๋ยวก่อนบอล”“อะไรอีกล่ะเพื่อน”“นายก็ช่วยเราหน่อยดิเรามีอารมณ์ตั้งแต่อยู่โรงเรียนแล้ว”“แกนี่บ้าจริงๆว่ะโต้”ผมหัวเราะขำที่โต้พูดแบบนี้ไม่รู้จะ ตัดสินใจยังไงแต่มือผมมันไปก่อนแล้วผมก็รีบพูดเพื่อเป็นข้อตกลง“เฮ้ยมึงอย่าคิดลึกนะไอ้โต้แค่เพื่อนกันจริง ๆ นะ”“เออน่าสัญญา”โต้ยิ้ม“ขึ้นห้องดีกว่าว่ะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”ผมพาโต้ขึ้นห้องผมเขินมากที่ต้องทำแบบนี้แต่คิดไปคิดมา ก็แค่ช่วยให้เพื่อนน้ำแตกก็เลยไม่เขินไม่อายอีกผมก็คุยกับโต้เหมือนเพื่อน“แกถอดออกดิ”ผมบอกโต้“ถอดหมดเลยหรอวะ”“เอออยากมันก็รีบถอด”ผมก็แกล้งดึงกางเกงมันออกผมอึ้งเลยครับเมื่อเห็นเจ้าโลกของโต้ก็เคยเห็นมาสองสามทีแล้วแต่ไม่ชัดขนาดนี้ดูมันน่าเร้าใจไปอีกแบบมันมีเสน่ห์มากก็ส่วนปลายสะอาดมาก ไข่โต้ก็น่าเลียไม่เบาเลยผมจ้องมองไม่กระพริบตาโอ้นี่ของเพื่อนเรามันขนาดนี้หรือวะผมเกิดคำถามขึ้นในใจผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อโต้พูดขึ้นมาขณะที่ผมกำลังคิดเพลินๆ“ไอ้บอลกูอยากจะแย่แล้วโว้ยรีบทำสิวะ”“ไอ้บ้าแกจะเอาเปรียบข้าหรอของอย่างนี้มันต้องแลกกัน”“เอองั้นข้าไม่เกรงใจแกแล้วว่ะ”โต้ก็มาถอดเสื้อผมออกผมก็ยืนโง่ตัดสินใจไม่ได้เอาวะอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เท่านั้นแหละโต้ก็จับเจ้าโลกผมไปดูดผมเสียวมาก มันมีรสชาติไปอีกแบบ“โต้พอเหอะเดี๋ยวข้าน้ำแตก”“ก็แตกสิวะ” “ข้ายังไม่พร้อม”ผมรีบแย่งไปดูดของโต้โต้เขาไม่เคยมาก่อนโต้ครางลั่นห้องโต้ไม่เหมือนคนอื่นขนตรงนั้นโต้จะโกนออกหมดไม่เหลือแม้แต่เส้นเดียวดูก็เร้าใจไปอีกแบบผมโลมเลียที่ไข่กับเจ้าโลกทั้งดูดทั้งอมก็ไม่เห็นว่าน้ำโต้จะออกซักทีแล้วโต้ก็ลุกมากอดผมจับผมนอนหงายเอาขาผมทั้งสองข้างกดเข้ากับเอวโต้เอาลิ้นเลียรูสวรรค์ผมผมต้องครวญครางจนลืมว่านี่คือเพื่อนผมแล้วผมก็โดนโต้เอาเจ้าโลกของเขาที่ไม่ได้เล็กไปกว่าของเบนซ์เลยโต้จับมันยัดเข้าผมต้องร้องเจ็บเพราะโต้เล่นยัดเข้าแรงมาก“เบาๆหน่อยดิ”“เราขอโทษบอลเราเสียวมากเลย”ผมก็ต้องรองรับความเสียวของโต้ต่อไปเมื่อโต้โยกสองสามทีผมเริ่มเข้าที่แล้วความเสียวที่แปลกใหม่ก็เกิดขึ้นกับผมผมต้องนอนคราง โต้ก็ขยับอย่างไม่ปราณีผมเลยผมต้องพยายามขมิบก้นอยู่ตลอดเพราะผมรู้สึกเสียวเวลาที่เจ้าโลกโต้เข้าไปลึกๆเพราะส่วนปลายของโต้ใหญ่มากผมรู้สึกทั้งเจ็บทั้งเสียวปนกันทำไปสักพักโต้ก็เปลี่ยนท่าใหม่ผมต้องช่วยเพราะโต้ทำไม่ค่อยเก่งผมต้องเด้งรับจังหวะที่โต้กระหน่ำผมเสียวมากแล้วตอนนี้ผมต้องบอกสัญญาณแห่งความเสียวกับโต้“โต้เราจะออกแล้วนะ”“เหมือนกันนายรอเรานะ”โต้ก็กระหน่ำกระแทรกเข้าออกอีกเกือบสิบๆ รอบโต้ก็ยัดเจ้าโลกเข้าลึกมากแล้วแช่ค้างไว้โต้กระแทกเข้าสุดลำแล้วขมิบเจ้าโลกเสียจนผมรู้สึกคับไปหมดผมต้องปล่อยน้ำพุ่งออกเมื่อน้ำผมออกผมนอนอ่อนแรงนอนหอบโต้เอาแขนมาโอบกอดผมโต้ก็เหนื่อยเหมือนกัน “บอลเราโคตรภูมิใจเลยว่ะ”“อะไรนักหนาโคตรเหนื่อยเลย”“อือเหมือนกันเลยว่ะบอลสุดยอดจริงเลยว่ะ”“เอาออกได้แล้วอยากกลับบ้านแล้ว”โต้ก็ถอดเจ้าโลกเขาออกโต้ร้องเสียวๆ ตลอดที่ถอดออก“บอลนายอย่าคิดมากนะ”โต้ก็มองหน้าผม ทำให้ผมคิด (ไหนไอ้บอลมึงบอกว่ามึงไม่อยากยุ่งกับเพื่อนมึงไงในที่สุดมึงก็ตกเป็นทาสเซกส์จนได้ คำนี้ล่ะครับที่ผมท่องเมื่อผมมองหน้าโต้)“ไม่รู้สิแต่เราก็รู้สึกผิดอยู่ดีนายเพื่อนเรานะ”“ก็เราเพื่อนกันคนเป็นเพื่อนกันเขาก็ทำงี้กันทั้งนั้น”“แต่เราพึ่งเคยนะโต้แบบเพื่อนเนี่ย”“เราก็พึ่งเคยเหมือนกันแต่เราว่าดีออกมันเป็นพยานว่าเราจะเป็นเพื่อนตายต่อกันนะบอล”คิดไปคิดมาก็ถูกของโต้ผมเลยไม่แคร์อีกต่อไปผมก็รีบลุกใส่เสื้อผ้า“ไอ้โต้แกจะนอนอยู่นี่หรอวะ”“นอนดูแกอยู่แกหุ่นดีจังว่ะ”“ใครจะไปผอมอย่างแกวะออกกำลังกายมั่งดิวะ”“เออต่อไปจะพยายามอกกำลังกายมั่งแล้วล่ะ”“โต้นายอย่าจบปักกับเรื่องเซกส์นี้ให้มากนะเพื่อน”“ทำไมวะบอล”“เราไม่อยากให้นายเหมือนเราดูเราดิลำบากมากรู้ไหม”“เรื่องเบนซ์ใช่ไหม”ผมต้องพยักหน้ารับ ทั้งที่สองอาทิตย์ก่อนผมพึ่งบอกโต้ว่าผมทำใจได้“บอลนายอย่าหลอกตัวเองอยู่เลยนายยังรักเบนซ์อยู่ใช่ไหม”“ไม่นะเราเกลียดเบนซ์มากกว่าที่ทิ้งเรา” ผมคิดได้แค่นี้จริงๆ“บอลเราว่าเบนต์มันก็คงยังรักนายอยู่นั่นแหละมันไม่ลืมนายหรอก”“เราอยากให้เบนซ์ลืมเรานะเราจะได้ไม่ต้องคิดมากเหมือนทุกวันนี้”ผมเริ่มเอามือกุมหน้าผมคิดมากเรื่องเบนซ์“น่านะเรากลับบ้านกันเถอะจะมืดแล้ว”“เราถีบจักรยานกลับก็ได้ว่ะสงสารนายต้องกลับบ้านไกล”“ไม่เป็นไรเราไปส่งนายเอง”เมื่อกลับถึงบ้านโต้ก็เข้าในบ้านคุยกับน้องเดย์โต้ไม่แสดงอาการใดๆ นอกจากเพื่อนผมสบายใจมากที่เพื่อนเป็นเพื่อนผมเหมือนเดิม“พี่โต้อยู่ทานข้าวด้วยกันสิครับ”“ไม่พี่ต้องรีบกลับนะครับ ดูแลพี่นายสองคนให้ดีล่ะ”“ทำไมครับ”เดย์ถามโต้คงจะสงสัย“กลัวมันกัดกันน่ะ”โต้พูดแล้วก็หัวเราะ ดีนะเบนซ์อยู่ในครัวทำอาหารอยู่แต่เขาก็ไม่คุยกันหรอกเพราะเบนซ์กับโต้ทะเลาะกัน“เฮ้ยไอ้โต้เราไม่ใช่หมานะโว้ย”ผมตอบโต้“งั้นแกเป็นแมวก็ได้”เบนซ์ก็เดินมาพอดี โต้ก็หอมผม“หอมจังไอ้บอลข้ากลับแล้วนะ” เบนซ์ก็มองมาพอดีตานี่น่ากลัวมาก ลืมซะโตเลย“ไอ้บ้ามาหอมทำไมก็ไม่รู้”โต้ก็หัวเราะแล้ววิ่งกลับบ้าน เบนซ์ก็เอาอาหารวางรอที่โต๊ะน้องเดย์ก็ไปช่วยดูเขาสองคนอาบน้ำกันแล้วเหลือผมที่ยังไม่อาบผมก็เลยเดินไปอาบน้ำผมอาบนานกว่าปกติผมอยากให้น้องเดย์กับเบนซ์ทานข้าวก่อน วันนี้ผมจะไม่ทานผมอาบน้ำเสร็จผมก็มานั่งเก็บของที่ห้องนอน เดย์เดินเข้ามาหาผมหน้าตาอิดโรยเข้ามาหาผม“พี่ครับผมหิวข้าวจัง”เสียงน้องพูดอ่อยๆ“หิวก็ทานสิครับ”“เรารอพี่ครับ”เดย์เข้ามากอดผม แล้วยื่นกระดาษให้ผม“ข้อความพี่เบนซ์ครับ”ผมรีบเอามาอ่านดู ความว่าบอลถ้านายไม่ทานข้าวเราก็จะไม่ทานเหมือนกัน ถึงเราจะเกลียดกันแค่ไหนเราก็ต้องทานพร้อมกัน หวังว่าคงทำตามผมก็ฉุนขึ้นมาทันที“อ๋อมึงเกลียดกูนี่เอง”แกะมาจากคำว่าถึงเราจะเกลียดกันแค่ไหนผมก็เข้าใจแบบนี้ ผมรีบพาน้องเดินไปที่โต๊ะอาหารไปถึงผมกระชากเก้าอี้มานั่ง ผมไม่นิ่มนวลเหมือนแต่ก่อนเบนซ์ก็ไม่มองหน้าผม ผมก็แย่งเอาโถข้าวมาตักเองเบนซ์เขากำลังจะตักให้ ถ้าผมพูดได้ผมจะบอกเบนซ์เลยว่าอย่าเสือกเดี๋ยวตักเอง ผมก็เริ่มทานข้าวเบนซ์ก็ทานน้องเดย์ทานไปก็ร้องไห้ไป คงจะเสียใจที่ผมกับเบนซ์เป็นแบบนี้ปกติผมกับเบนซ์ต้องปลอบน้องแต่วันนี้ผมไม่ปลอบเพราะผมไม่อยากพูดอะไรต่อหน้าเบนซ์ผมอยากให้เบนซ์ลุกไปก่อนแต่เบนซ์ไม่ยอมลุกซักที ผมก็ตักอาหารใส่ปากไปเรื่อยๆ เบนซ์ก็เช่นกันมันเหมือนกับว่าเราสองคนแข่งกันกิน จนอาหารหมดผมก็มองไปดูน้องเดย์หลับอีกแล้ว ผมก็เลยวางช้อนแล้วเอามือไปเขย่าเดย์แต่มันไม่ได้ผลเดย์ไม่ยอมตื่นผมก็เลยจะอุ้มเดย์ไปนอนห้องเบนซ์ลุกขึ้นจะมาช่วย ผมรีบเอามือสะบัดมือเบนซ์ออกเบนซ์ยืนมองผมตาค้าง คงจะเข้าใจว่าไม่ต้องช่วยผมอุ้มน้องเข้าห้องนอน ผมก็รู้สึกเหมือนจะอ้วกผมวิ่งเข้าห้องน้ำเกือบไม่ทัน ไม่นานผมก็ตกใจเบนซ์วิ่งเข้ามาเหมือนกันเบนซ์เขาก็มาอ้วกเหมือนกันผมอ้วกใส่ล้างอ่างหน้า เบนซ์อ้วกใส่ชักโครกผมนึกขำในใจ แกงเขียวหวานที่กินจนหมดเกลี้ยงตอนนี้มันออกมาหมดแล้ว เบนซ์ท่าจะไม่หายเขาอ้วกเสียงรุนแรงมากเหมือนกับว่าจะเอาไส้เอาพุงออกมาด้วย ผมก็จำได้ว่าจะให้อาการดีขึ้นต้องเอามือลูบหลังเหมือนที่เดย์ทำตอนผมเมาเรือ ผมก็ลูบหลังให้เบนซ์แต่ผมก็ยืนห่างๆเบนซ์ค่อยอาการดีขึ้น เบนซ์ก็เงยหน้าขึ้นแล้วหันมามองหน้าผมน้ำตาเบนซ์ไหลเลย คงจะเพราะทรมานในการอ้วกมือผมก็หยุดตั้งแต่เบนซ์เงยขึ้นแล้วล่ะแล้วเบนซ์หันหน้าหนีไปทำความสะอาดใจบ้าๆ ของผมก็เริ่มคิดไอ้บ้าขอบคุณซักคำก็ไม่มีต่อไปกูจะปล่อยให้มึงอ้วกจนตายผมก็ล้างอ่างแล้วรีบออกไปทานอะไรที่เปรี้ยวๆมันยังคลื่นไส้อยู่ไม่หายผมรีบไปหั่นมะนาวที่อยู่ในตู้เย็น5 ลูกเอาใส่จานเอาเกลือโรยมานั่งทานเออค่อยยังชั่วแล้วเบนซ์ก็เดินไปเปิดดูตู้เย็นคงจะหามะนาว แต่เสียใจมันหมดซะแล้วแล้วเบนซ์ก็เดินมาทางผมผมคิดว่าเบนซ์จะไปนอนซะอีกดันมานั่งตรงหน้าผมแล้วก็เอามือมาหยิบมะนาวยัดเข้าปากโอยเบนซ์นี่มึนจริงๆ ขอซักคำก็ไม่มีทานเอาทานเอาผมก็ต้องทานเหมือนกันถ้าไม่เอามือหยิบมะนาวเข้าปากก็ไม่รู้จะทำอะไรผมเขินมากถึงแม้มันจะเปรี้ยวขนาดไหนผมก็ต้องเก็บอาการไว้กลัวอารมณ์จะเปลี่ยนตอนนี้ผมต้องบึ้งไว้ก่อนเพราะเบนซ์ยังหน้าบึ้งเลย ตอนนี้มะนาวในจานยังเหลือมากกว่าครึ่งก็มะนาวตั้งห้าลูกหั่นบางๆแล้วมันเยอะมาก ผมอ่ะบอกตรงๆ เลยว่าจะไม่ไหวแล้วเริ่มจะแสบท้องแต่ต้องชนะเบนซ์ให้ได้จึงไม่ยอมลุกจากที่หวังจะให้เบนซ์ลุกก่อนผม ผมก็ต้องนั่งมองจานมะนาวนานๆ ก็หยิบเอามาทาน แต่ก็เริ่มจะง่วงมากผมแอบมองดูเบนซ์ ตอนนี้เบนซ์เริ่มหาวแล้วผมดีใจมาก เออเดี๋ยวมึงก็ไปนอนแล้วไอ้เบนซ์ผมง่วงมาก แต่ผมก็พยายามข่มตาเอาไว้ไม่ให้หลับ “เฮ้ยเดย์พี่มานอนนี่ได้ไงอ่ะ”ผมตื่นมาผมสงสัยมากเลยครับ ก็มานอนที่ห้องได้ไงแล้วนอนผิดที่ซะด้วย หันไปเบนซ์นอนหลับอยู่“จะไปรู้หรือพี่ตัวผมเองยังไม่รู้เลยว่ามานอนตอนไหน”“พี่อุ้มแกมาเองแล้วพี่มานอนตรงนี้ได้ไงแกแกล้งพี่ใช่ไหม”“บ้าหรอพี่แล้วพี่อุ้มผมมานอนตรงไหนล่ะ” เออถูกของเดย์ก็ผมเอาเดย์มานอนริมนี่นาก็ตัวน้องมันหนัก เลยวางตรงไหนก็วางเลย “พี่สงสัยพี่เบนซ์อุ้มพี่มานอนแน่เลย”“เฮ้ยพูดเบาๆเดี๋ยวเขาก็ได้ยินหรอกมันเกลียดพี่จะตายหน้ายังไม่มองเลย แล้วเรื่องอะไรจะมาอุ้ม พูดเบาๆดิ”ผมเอามือกุมปากเดย์เอาไว้“ไม่งั้นพี่ก็ละเมอเดินมานอนเองบาปผมแล้วพี่อ่ะ”“เออบาปก็บาปไปอาบน้ำกันเถอะ” ผมรีบไปอาบน้ำกับน้องพอออกมาเบนซ์หายไปแล้วใส่ชุดเสร็จเห็นเบนซ์ทำกับข้าวอยู่ผมก็รีบทำตัวให้เป็นประโยชน์ ไปจัดโต๊ะตักข้าวใส่โถไปวางที่โต๊ะกรอกน้ำเข้าตู้เย็น ทำทุกอย่างเหมือนที่เคยทำเบนซ์ทำกับข้าวเสร็จเขาก็ไปอาบน้ำ ผมกับเดย์ก็นั่งรอไม่นานเบนซ์ก็ออกมาแต่งตัวเรียบร้อยก็มานั่งทานข้าวด้วยกันเหมือนเดิมครับเราก็ไม่คุยกัน มีอะไรก็คุยผ่านทางเดย์ถ้าไม่มีน้องเดย์ ไม่รู้จะทำไงผมแย่แน่ๆ สองอาทิตย์ผ่านมาผมกับเบนซ์ก็เหมือนเดิมยังหน้าบึ้งเป็นบ้าอยู่เหมือนเดิมเอ๋ก็เริ่มเปลี่ยนไปไม่ค่อยมายุ่งกับเบนซ์อีกทำให้ผมสบายใจมากขึ้นวันนี้เป็นวันเสาร์ เราต้องไปขายกล้วยอีก กล้วยวันนี้เยอะมากเอาใส่เรือไปรอบเดียวไม่หมดคุณลุงต้องช่วยขนไปส่งให้ที่ตลาดอีกรอบหนึ่ง ผมก็ได้กินกล้วยแขกที่เบนซ์เขาซื้อมาให้แต่วันนี้แปลกเบนซ์มาทานด้วยผมละเขิ้นเขินที่ต้องเอามือล้วงกินกล้วยถุงเดียวกัน “พี่ ขายของครับ” เดย์เตือนผมที่มัวแต่กินกล้วยแขกอยู่“เอาเยอะมั้ยแม่”เสียงลูกค้าหนุ่มถามแม่“เอาร้อยหวีบอยเลือกนะลูก แม่ไปดูของอย่างอื่นก่อน”ผมรีบมองไปดูคนชื่อบอยแม่งโคตรหล่อเลยเอาอีกแล้วนะไอ้บอลเห็นคนหน้าตาดีหน่อยไม่ได้ อ้าปากค้างทุกทีผมเตือนตัวเองไม่ให้มองบอย หนุ่มรูปงามสูงโปร่งตาผมก็สำรวจตัวเขา จนเขายิ้มให้ผมผมก็ยิ้มตอบ แต่ยิ้มผมก็ต้องโดนเบนซ์มาบดบังเอาไว้เบนซ์เล่นมายืนขวางหน้าผม ทำเป็นขายของซะคล่องเลย“เอาแบบไหนครับมีหลายราคา” เบนซ์รีบเสนอก่อนเลย“หวีนี้ราคาเท่าไหร่ครับเห็นมีเยอะดี”บอยก็พูดแต่สายตาเขาก็แอบมาชำเลืองดูผม“25 บาทครับ”“แพงจังครับลดได้เปล่า”“ได้ครับแต่ 23 บาทนะครับ” แหมคุณเบนซ์เขาลดเองเลยครับเจ้าของร้านเขานั่งอยู่ทนโท่ไม่เห็นถามเหมือนคราวก่อน “อ้างั้นตกลงผมเอา100 หวีนะครับ” เบนซ์ก็เตรียมถุงมาใส่“อย่าลืมแถมด้วยนะครับ”บอยหันมายิ้มแล้วพูดกับผม นั่นไงไอ้เบนซ์ฝีมือการขวางไม่เห็นสำเร็จเลย ผมคิดสะใจ“ครับแล้วผมจะแถมหัวใจผมกลับบ้านไปด้วย” ผมก็แกล้งพูดไปงั้นแหละบอยหรือใครจะคิดยังไงก็ช่างเขา ไม่สนแล้ว“โอ๋ยถ้าให้จริงจะเอาไปทำอะไรดีนะ”“งั้นไม่ให้ดีกว่าครับ”ผมก็แกล้งพูดอีก“เอาครับเอาเอาไว้เป็นเพื่อนยามเหงา”บอยก็รับมุกอีกตางหากแถมยังมานั่งเก้าอี้ตัวที่เดย์นั่งเบนซ์กับเดย์ก็จัดกล้วยใส่ถุงไม่พูดจาผมก็คุยกับบอยอย่างสนุกปาก“เอากล้วยไปทำอะไรครับเยอะแยะ”“อ๋อเอาไปทำข้าวต้มมัดส่งตลาดครับ”“วันหลังเอามาชิมบ้างนะครับคงจะอร่อยน่าดู”“กล้วยสวยๆหล่อๆ อย่างงี้ต้องอร่อยแน่นอนครับ” ผมหน้าซีดเลยไม่รู้บอยชมผมหรือเปล่าแต่ผมอายตรงที่ว่าสวยผมไม่อยากสวย“ผมว่าคนมาซื้อมากกว่าที่ดูเปล่งปลั่งน่ากิน”ผมรีบแซวเขาตอบ“จากินผมเหรอเนี่ย”บอยตอบอาย ๆ เบนซ์ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจเสียงจับถุงดังมากผมก็คิดในใจว่านี่เบนซ์หึงหรือเปล่าผมรีบทดสอบต่อ“อยากกินครับ”ผมทำหน้าหวาน“นายชื่อไรคุยหนุกดีว่ะ”บอยจ้องหน้าแล้วถามผม“ชื่อบอลครับ”“ชื่อเราบ.เหมือนกันเลยนะครับคงคบกันได้นานนะ”“ครับอาจจะตลอดไปก็เป็นได้”ผมก็ไม่หยุดอยู่แค่นี้“ขอเบอร์หน่อยได้มั้ยครับ”“เราต้องแลกกัน”บอยก็จดเบอร์ให้ผมจู่ๆ เบนซ์ก็พูดตัดขึ้นมาขณะที่ผมกำลังจดเบอร์โทรให้บอย“บอยเอาเบอร์รองเท้าด้วยไหมครับ” เบนซ์ยืนมองหน้าบอยผมกลัวมากกลัวจะมีเรื่องกัน“เฮ้ยนายพูดกวนตีนดีว่ะ”บอยหัวเราะแล้วเดินไปหาเบนซ์“นายชื่อไรโคตรเทห์เลยว่ะ”บอยถามเบนซ์ ผมโล่งอกไปเลย“เบนซ์”เบนซ์พูดคำเดียวสั้นๆ “เบอร์รองเท้าเราอ่ะ41 นะ”บอยก็ตอบกลับ“หรอเรา 42 ชนะนายขาดรอย”ผมงงมากเบนซ์ไม่เคยเสือกเรื่องของผมแต่วันนี้เบนซ์ดันเสือกดีนะที่บอยไม่เข้าใจผิด“อ่ะแล้วเราจะโทรหานะบางที่จะขับรถไปรับกล้วยที่สวนเลยเพราะต้องซื้ออาทิตย์ละครั้ง”“อย่าลืมโทรหาล่ะไม่งั้นเราไม่ยอมคืนหัวใจให้นายนะบอย”“หัวใจนายคิดหรือว่าเราจะคืนให้”บอยรับมุกผมต่ออีกสะใจจัง“อย่าลืมเบอร์รองเท้านะบอย”เบนซ์ยังไม่เลิกพูดเรื่องนี้“เออเราไม่ลืมหรอกเดี๋ยวเราจะมาเอาคืน”เมื่อบอยเดินไปจะเอารถมาขนกล้วยเดย์ก็พูดลอยๆ ขึ้นมา“เอ้อเดี๋ยวต้องหลบแล้วล่ะเดี๋ยวหมามันจะกัดกัน”เดย์ก็ทำเป็นร้องเพลงไม่สนกับคำที่ตัวเองพูดผมกับเบนซ์ถึงกับก้มหน้าทำหน้าที่ ตัวเองต่อผมรีบถามตัวเองนี่เบนซ์หึงผมหรือเปล่าก็ไม่รู้หรือเบนซ์รังเกลียดที่ผมเจ้าชู้ไม่ยอมเลิกนิสัยเก่าๆผมก็ยอมรับว่าผมมักมากในกามแต่ผมก็รักเบนซ์คนเดียวแต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตัวเองยังรักเบนซ์ไหม (จับจ๋น)
-------------------- จบตอนที่ 37 --------------------
หายไปนานหลายวัน คิดถึงเพื่อนๆ จังเลยยย ^^วันนี้มาช้าหน่อย แต่ก็มานะ กลัวเพื่อนๆ จะรอนาน อิอิปล.วันนี้เป็นวันเกิดของผมด้วยน๊า ขอคำอวยพรและกำลังใจดีๆ ให้ผมด้วยนะคร้าฟ จุ๊บๆ {:7_295:}
ขอบคุณครับ ดีๆๆ ใจแขงไว้
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ต้องให้เบนซ์จับบอลเย็ดซะให้เข็ด Mintaro ตอบกลับเมื่อ 2019-5-22 00:53
HBD นะคับ ตัวละครหลักก็ยังอยู่ ตัวละครใหม่ก็มีมาเรื่อยๆ จัดหมู่รวมญาติ บอลกับเบนซ์ สักทีครับ ^^
สาธุ -/\-
ขอบคุณมากๆนะครับ {:7_295:}
ไว้รอติดตามตอนต่อไปนะครับผม จุ๊บๆ {:7_343:} Keadtisak ตอบกลับเมื่อ 2019-5-21 20:46
Happy birth day ครับ มีความสุขมากๆนะครับ สุขภาพร่างกายแข็งแ ...
สาธุ -/\-
ขอบคุณมากๆนะครับ {:7_295:}
ไว้รอติดตามตอนต่อไปนะครับผม จุ๊บๆ {:7_343:}
ว่าแต่ เป็นไรน้อ ถึงได้บิดไปบิดมา อิอิ leotero ตอบกลับเมื่อ 2019-5-21 18:57
ขอให้มีความสุขในวันคล้ายวันเกิดนะครับ
สาธุ -/\-
ขอบคุณมากๆนะครับ {:7_295:}
ไว้รอติดตามตอนต่อไปนะครับผม จุ๊บๆ {:7_343:} minone ตอบกลับเมื่อ 2019-5-21 18:20
อยากรู้ อยากรู้ เหตุใดเบนซ์เบื่อบอลแล้วต่ ...
สาธุ -/\-
ขอบคุณมากๆนะครับ {:7_295:}
ไว้รอติดตามตอนต่อไปนะครับผม จุ๊บๆ {:7_343:} Love1703 ตอบกลับเมื่อ 2019-5-21 17:25
รอตอนต่อไป Happy brithday to you
สาธุ -/\-
ขอบคุณมากๆนะครับ {:7_295:}
ไว้รอติดตามตอนต่อไปนะครับผม จุ๊บๆ {:7_343:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ HBD นะคับ ตัวละครหลักก็ยังอยู่ ตัวละครใหม่ก็มีมาเรื่อยๆ จัดหมู่รวมญาติ บอลกับเบนซ์ สักทีครับ ^^ จะเป็นไงต่อไปนิ บอลโดนหลายคนเยดละนะ 5555 จะเป็นไงต่อไปนิ บอลโดนหลายคนเยดละนะ 5555
หน้า:
[1]
2