เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 35
เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 35(ต่อจากความเดิม)“อ้าวบอลโอ๋กับเดย์กลับมาแล้วหรือ”“กลับมาแล้วครับ”ผมก็ลุกขึ้นไปช่วยหิ้วของที่เอ็มถือมา แล้วผมก็เอาไปใส่จานเอ็มก็ช่วยผมเราสองคนกระหนุงกระหนิงกันตามประสาคนที่รักกันใหม่ ผมก็ยิ่งแกล้งทำเป็นรักเอ็มแล้วผมก็เริ่มพิสูจน์เบนซ์เขาจะรู้สึกอย่างไร ผมแอบมองลอดแขนเขาคุยโทรศัพท์อยู่ คงจะเป็นเอ๋ที่โทรมาผมก็พอจะรู้ว่าสิ่งที่ผมทำเบนซ์ไม่แคร์เลย ผมจึงรีบยกอาหารมาวางที่โต๊ะแล้วเอ็มก็ไปเรียกน้องทั้งสองคนให้ลงมาทานข้าว ผมรีบไปดักเดย์ที่บันไดผมกลัวว่าเดย์จะแกล้งเบนซ์ “เดย์อย่าไปแกล้งพี่เบนซ์นะ”“พี่อะไรกันพี่เบนซ์ทำกับพี่ขนาดนั้นพี่ยังใจดีอยู่อีกหรือ”“ช่างมันเถอะถ้าเขาแกล้งเราเราค่อยแกล้งตอบแต่วันนี้เบนซ์มาดีนะ”“ก็ได้ แต่เท่าที่ผมจะอดได้นะพี่” เดย์ก็เดินหน้ามุ่ยไปนั่งข้างโอ๋ เราก็เริ่มทานอาหารกันวันนี้มีอาหารสี่อย่างมีย่างเป็ดคอหมูย่างไข่เจียว ต้มยำรวมมิตรเอ็มไปซื้อมาบังเอิญมากมีแต่อาหารโปรดผมทั้งนั้น เอ็มก็ตักอาหารให้ผมผมก็ตักให้เอ็ม ส่วนเบนซ์ยังไม่เริ่มทานเลยผมก็เลยบอกเขาให้ทาน“เบนซ์ทานสิ....คิดถึงเอ๋หรอ”ผมก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่“เปล่า”แล้วเบนซ์ก็ตักอาหารใส่จาน ทานเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากนี่ไม่ใช่นิสัยของเบนซ์เพราะปกติเบนซ์จะเป็นคนที่ทานอาหารเก่ง ชอบทานคำใหญ่ๆกินจุอีกตางหากแต่วันนี้เอาช้อนเขี่ยจานเล่นเหมือนเขาไม่หิวผมก็ไม่ค่อยมีเวลาสนใจเบนซ์นัก เพราะเอ็มจะเอาใจผมตลอดเมื่อเราทุกคนทานอิ่มแล้ว ก็อยู่คุยกันจนสามทุ่มเอ็มก็ขอกลับส่วนเบนซ์ผมไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่กลับซักทีนั่งไม่พูดไม่จาจะให้ผมถามผมก็ไม่รู้จะถามอะไร ผมเลยปล่อยให้เขานั่งฟังเราคุยกัน“บอลเราว่าเราจะกลับแล้วละ”เอ็มก็กอดผม ส่วนน้องของเอ็มอยู่กับเดย์ที่หน้าบ้านพากันนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนหัวเราะคิกคักกันอยู่“แล้วพรุ่งนี้มาทานข้าวด้วยกันอีกนะครับ”ผมสั่งลาเอ็มเหมือนกับที่เคยพูดกับเบนซ์“ครับอย่าเบื่อเราซะก่อนล่ะ”“ไม่เบื่อหรอก”ผมยิ้มให้เอ็ม แล้วเอ็มก็เรียกน้องชายให้มาลาผมผมก็ได้เห็นหน้าน้องโอ๋ชัดก็คราวนี้ ตอนทานข้าวมัวแต่ไปยุ่งเรื่องเบนซ์เลยลืมดูหน้าโอ๋ให้ชัดเด็กคนนี้น่ารักพอๆ กับเดย์เลยแต่ดูรูปร่างใหญ่กว่าเดย์นิดหนึ่งเวลายิ้มบาดใจนักแล สองพี่นัองนี่น่ากินทั้งสองคนเลยครับ “แล้วมาใหม่นะครับน้องโอ๋”“ครับพี่บอล”ผมก็กอดโอ๋ แล้วสองพี่น้องนั่นก็กลับไปส่วนเดย์วิ่งขึ้นบนบ้านแล้วผมรู้เดย์ไม่ชอบขี้หน้าเบนซ์เหลือผมกับเบนซ์สองคนผมเขินมากไม่รู้ผมจะคุยอะไรดีผมก็เลยหาเรื่องคุยแก้เขินไป“เบนซ์จะกลับบ้านยังไงล่ะ”“อ๋อเดินกลับไม่ไกลหรอก”“เหรอ”ผมก็เมินหน้าหนี“งั้นเรากลับก่อนนะ” อยู่ตั้งนานไม่กลับพอเขากลับหมดดันจะกลับผมก็งง แล้วเบนซ์ก็เดินออกจากบ้านก่อนจะไปก็ยังหันหน้ามามองผมอีกผมก็ไปปิดประตูหน้าบ้านอย่างไม่สนใจว่าเบนซ์จะไปถึงไหน ผมเดินไปเดินมาใจหนึ่งก็คิดสงสารเพราะเบนซ์ไม่มีรถมอเตอร์ไซพ่อกับแม่ไม่ยอมซื้อให้เข็ดแล้วที่เบนซ์โดนรถชนเอาวะไปก็ไปวะ ผมคิดขึ้นมาได้จึงตัดสินใจเปิดประตูบ้านออกรถขี่ตามเบนซ์ แล้วผมก็ไปเจอเบนซ์ที่ตู้โทรศัพท์ที่เดียวกับเอ๋เคยนั่งซึมคราวก่อนผมก็จอดรถตรงหน้าเขา“เบนซ์นายยังไม่กลับหรอ”“ยัง...อยากนั่งรับอากาศเย็นๆ ก่อน” ผมก็ไม่มีคำพูดจะออกรถกลับบ้านก็ยังเป็นห่วงอยู่“แล้วนายออกมาทำไมยังไม่นอนอีกหรอ” “อ๋อเราว่าจะมาซื้อน้ำหวานๆ กินที่เซเว่นหน่อย” ผมต้องโกหกเพราะกลัวเบนซ์รู้ว่าผมอยากไปส่งเขา“เอางี้เราไปส่งนายดีกว่ามาขึ้นรถ” เบนซ์มองหน้าผมแล้วเขาก็ขึ้นซ้อนท้ายผมเบนซ์ก็บอกที่อยู่ให้ผม เมื่อไปถึงเอ๋นั่งรออยู่หน้าหอเลยหอนักศึกษานี้เป็นตึก6 ชั้นเอ๋รีบเดินมาผมก็รีบจอดรถ เบนซ์ก็ลงจากรถทันทีแต่ไม่เห็นประจบประแจงเหมือนเมื่อก่อนเลย ผมก็รีบออกรถกลับทันทีเช้าวันนี้ผมก็เดินทางไปโรงเรียนแต่เช้า น้องเดย์ก็แยกไปหาเพื่อนผมก็มาคุยสับเพเหระกับเพื่อนตามเคย “ไอ้บอล!”“อะไรเรียกน่าตกใจจังวะ”ผมรีบขานรับกับคำเรียกเมื่อเจอหน้าเพื่อนๆ“ไหนแกบอกว่าแกจะไม่มีแฟนไง”“อะไรพูดอะไรเรามีแฟนกันที่ไหน”ผมงงที่เพื่อนพูดแบบนี้“ไม่มีแฟนแล้วไปโดนใครเขากัดมาบอกมาเลยนะมึง” “กัดกึดอะไรกันพูดเรื่อยเปื่อย” ผมก็เอามือลูบดูก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นรอยอะไรเลย“บอล นายส่องกระจกหรือยังวันนี้” เพื่อนอีกคนที่จ้องหน้าอยู่ก็เดินเข้ามาแล้วยื่นกระจกให้ผม“นายส่องกระจกดูซิว่ารอยอะไรอยู่ที่คอ”ผมตกใจเมื่อเห็นรอยแดงๆห้าหกรอยที่อยู่ที่ลำคอผมก็จำได้ทันทีว่าเป็นฝีมือของเอ็มผมนึกอายเพื่อนมากแต่ผมก็ต้องโกหกเพื่อนว่ามดกัดเพื่อนๆ ก็พากันเชื่อได้ไอ้เฉื่อยเอายาหม่องมาทาให้ผม“แกน่ะเป็นคนขาว เวลาโดนมดกัดหรือเป็นผื่นคันก็อย่างนี้แหละข้าก็เคยเป็น”จิ๊บเพื่อนคนหนึ่งที่ผิวขาวพอๆ กับผมพูดขึ้นกลางวงเลยค่อยยังชั่วหน่อยผมมองหาโต้ ผมอยากคุยเรื่องเบนซ์ไปบ้านให้โต้ฟังแต่โต้ก็มาสายเหมือนทุกวัน “ ขอบคุณแกว่ะเฉื่อย”ผมก็รีบเดินไปห้องน้ำสำรวจดูตัวเองอีกทีผมก็ได้ยินเสียงถกเถียงกันลั่นที่ห้องน้ำผมจำได้ดีมันคือเสียงของเอ๋กับเบนซ์ผมก็หมั่นไส้เพราะเขากำลังถกเถียงกันเรื่องผม ผมรีบเดินเข้าไปที่ห้องน้ำทันที“มึงมาก็ดีแล้วไอ้บอล”เป็นครั้งแรกที่เอ๋พูดคำหยาบกับผมผมรีบจ้องหน้ามันผมรู้สึกโกธรมาก“เมื่อคืนมึงทำอะไรกับเบนซ์”เอ๋ยิ่งดูจะหนักขึ้นเห็นทีผมต้องเอาเรื่องบ้างละ“เฮ้ย ! กูจะทำอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงวะ”ผมทำหน้าดุ มีเบนซ์เท่านั้นที่รู้ว่าอาการดุของผมเป็นไงมันยิ่งกว่าหมาบ้าซะอีก“อ๋อ มึงนี่หน้าด้านนะไอ้บอลมึงก็รู้ว่ากูกับเบนซ์เป็นแฟนกันดูคอมึงดิ มึงทำกันขนาดนี้” เอ๋ก็มาเปิดคอเสื้อผมจ้องมองที่ลำคอผมผมรีบสะบัดมือเอ๋ออกผมพูดไม่ออกเพราะผมก็ไม่มีคำตอบกับรอยช้ำนี่“ไอ้เฮี้ยกูว่าแล้วมึงต้องหลงรักเบนซ์ตลอดมากูก็คิดว่าเป็นแค่เพื่อนกัน มึงอย่ามักง่ายไปหน่อยเลย”ไอ้เอ๋ก็กำหมัดชกผม ผมก็หลบทันมีหรือคนอย่างผมที่กำลังโกธรจัดๆ จะยอมให้มันต่อยฝ่ายเดียวผมรีบใช้หมัดชกเข้าไปที่หน้าเต็มๆ เบนซ์ยืนมองเอ๋โดยไม่พูดอะไรไม่ห้ามด้วย เอ๋เซไปตั้งหลักแล้วเข้ามาใหม่เท้าเบอร์ 42 ของผมก็เหวี่ยงซะเต็มตีนเอ๋เซล้มลงกับพื้นตัวมันเปลื้อนหมดเบนซ์เห็นว่าเอ๋เจ็บก็ไปจับตัวเอ๋ไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลผมก็ชกไปที่หน้าเอ๋ซ้ำไปอีกที คราวนี้เลือดกำเดาของเอ๋เริ่มไหลออกมาผมก็รีบพูด“มึงอ่ะ โง่มึงคิดหรือว่าคนอย่างกูจะยอมมีอะไรอย่างมึงสองคนมึงรู้ป่ะพวกมึงน่าขยะแขยงไอ้บ้าถึงกูคิดจะเป็นเกย์ กูก็จะเลือกโว้ยของที่ผ่านมือใครมากูไม่ต้องการหรอก” ผมพูดคำนี้ทำเอาผมเองก็นึกถึงตัวเองที่ไม่ได้ดีไปกว่าเบนซ์ เบนซ์ก็ก้มหน้าไม่พูดจา“มึงลุกขึ้นมาดิกูจะเอาให้มึงเข้าโรงบาลไปเลย”เห็นมันไม่พูดผมก็ย้ำอีกไปอีกรอบผมเดินไปจ้องหน้ามันเหมือนจะไม่ยอมหยุดแค่นี้“เออให้มันจริงเหอะมึงอย่ามายุ่งกับเบนซ์แล้วกัน” ไอ้เอ๋เริ่มเอามือมาเช็ดเลือดแล้วก็นั่งอยู่กับพื้นห้องน้ำนิ่งเงียบ“ต่อ ไปอย่ามาหาเรื่องกูอีกก็แล้วกันคนอย่างกูญาติก็ไม่มีกูไม่แคร์อะไรโว้ย ต่อไปนี้ความเป็นเพื่อนขาดกัน”ผมหมายถึงเอ๋ แต่เบนซ์นั่งก้มหน้าไม่พูดจาคงจะคิดว่าหมายถึงเขาด้วยผมรีบเดินออกจากห้องน้ำทันทีโคตรสบายใจเลยครับที่ผมได้ระบายอารมณ์ใส่ไอ้เอ๋มันผมเดินอย่างมาทมั่นไปเข้าแถวแต่ไม่เห็นสองคนนั่นเข้าแถวคงจะอ้อนกันอยู่ห้องน้ำแล้วเวลาเข้าเรียนก็ไม่เห็นเข้าเรียน ผมจึงไม่ต้องกดดันอะไร “ไอ้บอล แกทำไมหน้าเข้มจังวะ” เพื่อนมาทักผม“ช่ายเหมือนไปโดนหมามันกัดมาซะอย่างงั้น”โต้ก็เสริมอีก“เหมือนไปกัดใครมามากกว่าว่ะ”“เออถูกของมึงไอ้เฉื่อย” แล้วโต้กับเฉื่อยก็หัวเราะลั่นผมก็เผลอหัวเราะด้วยเหมือนกัน ผมต้องอึ้งเมื่อแปลงลบกระดานปลิวมาเอาเข้าแล้วไง เราสามคนนั่งปากค้าง“นี่ ! เธอสามคนไม่อยากเรียนแล้วใช่ไหม อยากหัวเราะนักใช่ไหมมาตรงนี้ มาหัวเราะซัก10 นาทีไม่เอาดีกว่าเธอสามคนไปวิ่งรอบสนามบอล 15 รอบ”“ซวยแล้วกู ลืมไปว่าเป็นชั่วโมงอาจารย์ประไพรว่ะ”โต้กระซิบบอก ผมกับเฉื่อยขณะเดินออกนอกห้องเรียน จากนั้นอาจารย์ประไพรก็เดินไปดูพวกเราวิ่งพอวิ่งได้ 5 รอบไอ้เฉื่อยก็พูดขึ้นให้ต้องหัวเราะอีก“ไอ้โต้ไอ้บอล”“ไรเฉื่อย”“กูใจจะขาดแล้วว่ะ” เฉื่อยเป็นคนที่ไม่ค่อยจะแข็งแรง“โต้บอล”เฉื่อยก็เรียกอีก“อะไรอีกวะ”โต้ถาม“กู ว่าอาจารย์ประไพรแก่ตั้งชื่อผิดว่ะแกน่าจะชื่อแวมพาย”ผมกับโต้หัวเราะจนต้องเอามือกุมท้องเอาไว้มันจุกไปหมด ก็จริงมันของเฉื่อยแกจะชอบกลั่นแกล้งพวกเราสามคนมาก หนึ่งอาทิตย์ไม่ต่ำกว่าสองครั้งที่แกลงโทษผมบางครั้งผมเรียนไม่รู้เรื่องก็จะแอบไปถามเพื่อนในข้อที่สงสัย เพื่อนก็จะบอกผมแกจับได้ทุกที ทีอาจารย์คนอื่นไม่มีใครจับผมได้สมแล้วที่เฉื่อยตั้งชื่อว่าแวมพายไม่รู้มันคิดได้ไงกว่าจะครบ15 รอบไอ้เฉื่อยหน้ามันเหมือนสาวญี่ปุ่นแก้มแดง ล้มลงนอนกับสนามหญ้าส่วนผมกับโต้ไม่มีปัญหาวิ่งได้อยู่แล้ว แล้วอาจารย์ก็มาไล่เข้าห้องเรียน“เหม็นกลิ่นสาบสางเธอจังบอล”เพื่อนนักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดขณะที่หมดชั่วโมงอาจารย์ประไพรผมเองก็รู้สึกเหม็นตัวเองจริงๆ“มาเดี๋ยวทำให้ไปเข้าห้องน้ำเช็ดตัวก่อนทาน้ำหอมด้วย”เธอชื่อขิมขิมส่งผ้าเช็ดหน้ากับน้ำหอมให้ผมแล้วเพื่อนนักเรียนหญิงอีกคนก็ส่งแป้งให้ด้วย“เอาไปทาด้วยเหม็นฉิบหาย เหลืออีกตั้ง 2ชั่วโมงกว่าจะเลิกเรียน”แล้วขิมก็หยิบเอางานที่อาจารย์ประไพรให้ผมทำมันเยอะมาก เพื่อนนักเรียนหญิงหลายคนจะช่วยผมตลอด ผมกำลังจะไปก็มีคนอิจฉาซะก่อน“แหมมันน่าน้อยใจนัก ให้แต่ไอ้บอลคนเดียว”โต้ทำท่างอน“ก็ไปด้วยกันสิ”“ใช่ เอาผ้าชุบน้ำแล้วก็เช็ดเป็นผู้ชายด้วยกันเข้าห้องเดียวกันแก้ผ้าแก้ผ้าออกหมดด้วยล่ะเช็ดไม่ทั่วกลับมาก็เหม็นอีก ไปรีบไปเดี๋ยวอาจารย์ก็มาอดไปนะพวกแก” เธอชื่อแป้งเป็นคนปากจัดเวลาพูดก็จะพูดหมดเปลือกอย่างนี้แหละ ผมกับโต้ก็รีบวิ่งออกจาห้องชวนไอ้เฉื่อยมันก็ไม่ยอมไป เมื่อถึงห้องน้ำ ผมก็เข้าห้องเดียวกัยโต้ ไปถึงผมก็รีบถอดกางเกงถอดเสื้อเอาถอดกางเกงในเอาผ้าชุบน้ำแล้วรีบเช็ดเช็ดได้ครึ่งตัวหันมามองโต้ โต้ยืนทื่ออยู่“โต้รีบถอดสิ จะได้รีบไป”โต้ก็ถอดออกจนหมดเหมือนกัน ผมเช็ดตัวจะเสร็จแล้วผมก็เลยส่งผ้าให้โต้ก่อนผมอยากล้างหน้า“บอลเราชอบนายจัง”ผมมองหน้าโต้ที่โต้พูดคำนี้“จะมาชอบเราทำไมกัน”ผมตอบแบบที่เคยตอบ“บอลเราอยากมีเซกส์กับนายจัง”โต้พูดตรงๆ ทำเอาผมไม่รู้จะตอบยังไง“โต้เราค่อยคุยเรื่องนี้ทีลังได้ไหม”โต้ทำหน้าเหมือนน้อยใจ ผมก็กลัวว่าจะเสียเพื่อนที่ดีๆไป“โต้แค่อยากมีเซกส์กับเราหรือโต้รักเราจริง”ผมถามเพื่อจะได้ตอบในสิ่งที่โต้ต้องการได้“เรารักนายจริง”“ถ้ารักเราจริงเราต้องเอาเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะ”“นายไม่รักเราใช่ไหม”โต้ทำท่าจะร้องไห้“ไม่ใช่แต่นายน่าจะให้เวลาเรามั่งเราพึ่งจะเลิกกับเบนซ์มา”“เราเข้าใจยังไงเราก็สู้ไอ้เบนซ์มันไม่ได้”ความคิดที่ผมห่วงโต้ก็บังเกิดขึ้นโต้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง โต้ไม่เคยได้อะไรกับผมแม้แต่อย่างเดียวผมเกิดความรู้สึกใจอ่อน ผมก็ไปกอดโต้โดยไม่รู้ตัว ผมจูบที่ปากโต้โต้ตอบกลับอย่างรุนแรงและกอดผมแน่น เจ้าโลกโต้ที่เป็นหนึ่งในความยาวก็ผงาดขึ้นผมรีบสะบัดหน้าออกจากโต้ก่อนที่จะมีอะไรไปมากกว่านี้บอกตรงๆ ว่าผมรักโต้เหมือนเพื่อน ถ้าจะเป็นแฟนกันจริงๆผมก็จะไปเคลียเรื่องเอ็มเรื่องเบนซ์ให้จบก่อนผมจึงจะกล้ารักโต้ แต่วินาทีนี้ผมสามารถรับรักโต้ได้เพราะความดีที่โต้มีต่อผมมันก็พอๆ กับเบนซ์เมื่อผมปล่อยกอดจากเขาโต้ก็ยืนก้มหน้าเหมือนเสียใจ “โต้เรายังไม่พร้อมถ้าเราจะเป็นแฟนกันจริงๆ ให้เราจัดการเรื่องเบนซ์กับเอ็มให้จบก่อนได้ไหม”“จริงหรือบอล”ผมพยักหน้าผมรู้ว่าเขาดีใจมากผมก็เช็ดตัวให้โต้ ผมมองเห็นเจ้าโลกของโต้ผมแทบจะอดไม่ได้ที่จะมีเซกส์ โต้เองก็มีอารมณ์อย่างมากแต่ต่างฝ่ายต่างอดกลั้นเอาไว้ ผมไม่อยากมีอะไรกับโต้ผมกลัวว่าผมจะไม่รักโต้จริงเสร็จจากเข้าห้องน้ำผมก็เดินเข้าห้องเรียนพร้อมกับโต้ ตอนนี้ไม่มีใครบ่นเรื่องเหม็นแล้วผมส่งผ้ากับน้ำหอมให้โต้คืนให้ขิม ขิมก็รับจากโต้“โต้จ๊ะน้ำหอมนี่ขิมให้โต้พึ่งจะเปิดใช้วันนี้นะ”“ให้เราทำไมขิม”“โต้เป็นผู้ชายกลิ่นตัวแรงเอาไปเถอะนะ”“แต่มันของแพงนะขิม”โต้ท่าจะไม่อยากรับ“งั้นโต้ค่อยเอาอะไรมาแลกก็ได้”“รับไปเถอะโต้ เร็วสาวให้แล้วต้องรีบรับ”เพื่อนก็บอกโต้โต้ก็ต้องรับเอาน้ำหอมนั้น ผมก็ลุ้นอยากให้ขิมชอบโต้ผมจะได้เป็นเพื่อนโต้เหมือนเดิม หลังเลิกเรียนโต้ก็กลับบ้านผมก็รอจนโต้ไปพ้นตา ผมค่อยกลับ“พี่ผมรักพี่จัง”“อ้าวแล้วเมื่อวานนี้แกไม่รักพี่หรอกหรือ” ผมหยอกเดย์ไม่รู้ว่าเดย์จะมาไม้ไหนอีกวันนี้“พี่จริงเปล่าที่เขาว่าพี่ไปมีเรื่องที่ห้องน้ำ”“อ้าวเดย์รู้ได้ไง”“ผมได้ยินนักเรียนม.1เขาพูดกันเห็นว่าไอ้พี่เอ๋เลือดไหล”“อือ”ผมก็ไม่อยากบอกน้องหรอกว่าผมต่อยเอ๋ แต่พยานรู้เหตุการณ์อย่างระเอียดจึงต้องบอก“พี่มันต้องอย่างนี้เดะ” น้องเดย์ทำท่าดีใจ“เดย์น้องอย่าเรียนแบบพี่นะมันไม่ดีเลยที่เราทำร้ายคนอื่น”“ครับ”ผมพาน้องกลับถึงบ้านผมก็เห็นสองพี่น้องนั่นรออยู่ที่หน้าบ้าน “อ้าวมานานแล้วหรือ” “พึ่งมา”เอ็มตอบ โอ๋ยื่นน้ำนมเย็นให้เดย์“แหมไม่ซื้อมาเผื่อพี่เลยนะ”ผมแซวโอ๋“พี่ก็ทานกับผมไงครับ”โอ๋เอามาป้อนผม ผมก็ดูดกินน้ำเอาอีกแล้วผมเริ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ผมจ้องมองไปที่เป้าของโอ๋แล้วก็คิดในใจว่าซักวันหนึ่งผมต้องเห็นเจ้าโลกโอ๋ให้ได้ผมก็ต้องหยุดคิดทุกอย่างเมื่อโทรศัพท์ผมดังขึ้น“หวัดดีครับ”ผมรีบรับสายเพราะเป็นสายของคุณแม่ของเบนซ์“บอลกลับบ้านเดี่ยวนี้”“แม่อยู่ไหนครับ”“อยู่บ้านสวน”“ครับ”“รีบมาตอนนี้เลยนะ”“ครับ”ผมรีบวางสายแล้วผมก็บอกกับเดย์“เดย์พี่ต้องไปบ้านสวนก่อนเดย์อยู่รอพี่ที่นี่นะครับ”“อ้าวแล้วพี่จะกลับมากี่โมงล่ะ”“คุยธุระเสร็จ”“เรื่องพี่เบนซ์แน่เลย” ผมก็ขี่มอไซไปที่บ้านสวนทันที เมื่อไปถึงเห็นเบนซ์นั่งอยู่หน้าบ้านส่วนคุณแม่กับคุณพ่ออยู่ในบ้าน ท่านก็เรียกผมกับเบนซ์เข้าไปคุย“เราสองคนเป็นอะไรกัน” ผมเงียบเบนซ์ก็เงียบผมเลยต้องตอบ“เปล่าครับ”“แล้วทำไมไม่อยู่บ้าน”“ผมไปดูบ้านในเมืองครับ”“แล้วเบนซ์ล่ะทำไมย้ายไปอยู่หอพัก”“บอลไม่อยู่ ผมเลยย้ายไปอยู่หอพักครับ” โกหกชัดๆ ผมเมินหน้าหนีความจริงเบนซ์ไปก่อนผมซะอีก“แม่ให้เวลา 1 วันพรุ่งนี้ลูกสองคนต้องมาอยู่ที่บ้าน”ทั้งเบนซ์ทั้งผมเงียบก็ไม่รู้จะขัดยังไง“บอลลูกต้องเชื่อแม่นะให้มาอยู่บ้าน บ้านในเมืองไว้มีอะไรทำค่อยไปอยู่แม่ห่วงลูกนะ” “ทะเลาะกันแล้วอีกใช่ไหม”พ่อที่ยังไม่พูดก็ปริปากออกมา“ว่าไงเบนซ์”พ่อย้ำคำถามเบนซ์ก็ก้มหน้าตอบ“ครับ”“ทำไม ถึงทะเลาะกันก็ไม่รู้แม่ว่าเบนซ์เป็นฝ่ายผิดอีกล่ะสิ”เบนซ์ไม่ตอบแล้วแม่ก็เริ่มบ่นบ่นเรื่องเบนซ์ตั้งแต่ 1 ปีย้อนหลังจนมาถึงตอนนี้ เบนซ์ก็นั่งร้องไห้ผมก็ไม่มอง คิดสมน้ำหน้าที่เบนซ์ทำผมเสียน้ำตามาหลายครั้ง“เอาล่ะต่อไปเบนซ์ต้องอยู่ที่บ้านกับบอล ดูแลบอลนะลูกคิดมั่งสิตอนที่เบนซ์เข้าโรงบาล บอลดูแลเป็นอย่างดีเกิดเป็นคนมันต้องเอื้ออารีต่อกัน ไม่ใช่ว่าโกธรเรื่องนิดเดียวแล้วลืมความดีที่มีมากมายต่อไปรู้จักชั่งน้ำหนักซะมั่งโตแล้ว”เบนซ์ยังไม่หยุดร้อง จนผมเริ่มสงสารเบนซ์แต่ผมก็ต้องทนเอาก่อน ผมสัญญากับตัวเองว่าผมจะไม่คุยกับเบนซ์อีกเพราะผมเกลียดที่เบนซ์ไปคบกับเอ๋แต่ที่ผมรับปากจะทนอยู่ที่บ้านนี้กับเบนซ์ก็เพราะพ่อกับแม่ท่านต้องการแบบนี้“เอาล่ะแม่กลับแล้วพรุ่งนี้แม่จะมาใหม่”เมื่อพ่อกับแม่กลับ บ้านผมก็ซิ่งมอไซออกจากบ้านเลยเบนซ์ก็คงจะหารถกลับเอง หรือไม่ก็เอ๋สุดที่รักเขามารับผมรีบไปที่บ้าน เมื่อไปถึงเห็นเคนอยู่กับเอ็มสองคน“อ้าวสองคนนี่รู้จักกันแล้วหรอ”“เรียนอยู่ห้องเดียวกัน”เอ็มบอก ผมก็มองหาน้อง“เอ็มน้องๆ ล่ะไปไหน”“อ๋อไปเดินเล่นที่โต้รุ่งเดี๋ยวคงกลับ”พูดยังไม่ทันขาดคำน้องเดย์ก็พาโอ๋เข้ามาในบ้าน“ผมเอาของมาฝากพี่ครับ”“อะไรครับน้องโอ๋”“น้ำชาเย็นครับเดย์บอกว่าของโปรดพี่”“ขอบคุณครับ”แล้วผมก็ต้องหัวเราะเมื่อท้องน้องเดย์ร้อง“หิวมากขนาดนั้นเลยหรือเดย์” ผมรีบถาม“ครับ”เดย์คงหิวมากเพราะตอนนี้จะสองทุ่มแล้ว“ไปเอาอาหารกันดีกว่า”เคนก็พาเอ็มกับเดย์ไปยกอาหารที่บ้านของเคนเหลือผมกับโอ๋สองคนโอ๋เขาจะมาหยอกล้อผม กอดผมเหมือนกันกับเดย์แต่น่าสงสารโอ๋มากที่โอ๋กำลังจะเป็นเหยื่อผม ผมยอมรับว่าผมอ่านกินเด็กคนนี้มาก คนที่ผ่านมาอย่าง พี่กอล์ฟตั้ม เอ็ม เดย์ผมไม่เคยคิดจะมีอะไรด้วยเลยแต่มันเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่าที่นำทาง ผมถึงได้มีอะไรกับพวกเขาแต่น้องโอ๋คนนี้ ผมอยากรู้อยากเห็นอยากสัมผัสมาก ผมจึงหาโอกาสกับเวลาที่มีน้อยนิดนี้นำร่องดู“โอ๋ครับ”“ครับผม”“น้องเป็นคนขี้อายไหมครับ”“อายมากๆ ครับ”“แล้วอายพี่มั้ย”“ไม่รู้”“อ้าว ถ้างั้นก็แสดงว่าน้องไม่อายพี่สิครับ”“ไม่อายก็ได้ครับ”ผมตื่นเต้นที่จะพูดคำต่อไป แต่ก็กลั้นใจพูด“พี่อยากจับตรงนี้จังเลย”“ไม่ได้ผมอาย”โอ๋เอามือกุมเป้าไว้แล้วถอยห่างจากผม ผมก็ตั้งใจพูดใหม่อีกครั้ง“อุตส่าห์จะสอนอะไรดีๆ ให้หน่อยอายก็อดสิ”“อะไรหรอพี่”เด็กน้อยเริ่มหลงกลผม“โอ๋มีน้ำหรือยังล่ะ”“น้ำ น้ำอะไรพี่”“น้ำอสุจิ”“ยัง ไม่รู้ด้วยว่ามันคืออะไร”“แล้วมีขนขึ้นยังล่ะ”“ขนอะไรอีกล่ะ”“ขนตรงนั้น”ผมชี้ใส่เป้าของโอ๋ โอ๋ส่ายหัว“มานี่ก่อนให้พี่ล้วงดูหน่อย”โอ๋เดินเข้ามาอย่างว่าง่าย ผมก็ล้วงเข้าไปผมตื่นเต้นมากเมื่อมือผมได้สัมผัสกับเจ้าโลกที่กำลังนอนหลับอยู่ผมเอามือบี้เบาๆโอ๋มองหน้าผม แล้วหลับตาคงจะเคลิ้มไปกับความเสียว เจ้าโลกเขาก็เริ่มแข็งตัวขนาดก็เกือบจะเท่าของเดย์ ผมก็รีบกำแล้วรูดขึ้นลงโอ๋ครางเบาๆ ผมได้ยินเสียงเอ็มคุยกับเดย์ผมรีบเอามือออก“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ”ผมกระซิบบอกโอ๋ ผมเสียดายมากที่ต้องอดทำต่อแต่โอกาสมันไม่มีจริงๆ โอ๋ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมจนอาหารจัดเสร็จผมก็เลยเรียก“โอ๋มาทานข้าว เร็วครับ”โอ๋ก็เดินมา แต่ท่าทางยังอืดอาดอยู่อาจจะเป็นเพราะผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมก็เลยเรียกให้เดย์กับโอ๋มานั่งด้วยกันเดย์จะได้คุยกับโอ๋ให้หายจากอาการดังกล่าวแล้วเดย์ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง ผมก็สบายใจขึ้นผมก็เล่าเรื่องที่ผมจะต้องกลับบ้านให้เอ็มกับเคนฟังเอ็มกับเคนก็เลยจะมานอนเป็นเพื่อนผมเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ทานข้าวเสร็จหมดเอ็มก็ชวนน้องกลับบ้านเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่โอ๋ไม่กลับด้วยจะรอที่บ้านกับผม “อ้าวพี่ก็ไม่มีเพื่อนกลับดิ”“พี่ผมไปเป็นเพื่อนก็ได้ครับ”เดย์ออกตัว“งั้นเราไปขอคุณแม่ก่อนนะบอล”ทุกคนไปกันหมด เหลือผมกับโอ๋สองคนผมก็คิดแผนการเผด็จศึกต่อ“พี่ครับผมอยากรู้เรื่องน้ำอสุจิ” เอาแล้วไงโอกาสเป็นของผมแล้ว“น้องไม่อายพี่แน่นะ”“ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ผมไม่อายแล้ว”เจอกันแค่สองวัน แต่ไม่รู้ว่าอะไรบันดานให้เด็กคนนี้เชื่อใจผมนัก“ตกลงน้องอยากเห็นน้ำอสุจิใช่ไหม”“ครับ”“ก่อนจะเห็นน้ำน้องผ่านความเสียวก่อนนะครับ”“ความเสียว เป็นไงครับ เหมือนกับจั๊กจี้หรือเปล่าพี่”“มันยิ่งกว่าซะอีก”“ว้าวน่าเสียวจัง”“นั่นแหละคือความเสียว”“พร้อมยัง”“พร้อมครับ”“งั้นตามพี่ขึ้นบนห้อง”เมื่อถึงห้องผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อเขาออก แล้วผมก็หอมที่แก้มเขาเบาๆจูบมาที่คอ เสียงหายใจโอ๋เริ่มแรงขึ้นๆ ผมก็ถอดเสื้อเขาออกผมจูบนมโอ๋ นมสองเต้าของโอ๋กำลังบวมเปล่งบอกสัญยาลักษณ์ว่าเขากำลังเริ่มจะเป็นหนุ่มผมเอาลิ้นเลียเบาๆแค่นั้นแหละครับเสียงครางก็เริ่มดังขึ้นๆผมเลื่อนใบหน้าไปที่เป้ากางเกงผมจูบเบาๆ ที่เป้าตอนนี้มันมีร่องรอยของเจ้าโลกที่กำลังแข็งแล้วเจ้าโลกเขาก็ดีดขึ้นกระทบกับจมูกของผมทำให้ผมตื่นเต้นมากมือของโอ๋ก็เริ่มขยับมาที่เข็มขัดนักเรียนโอ๋ปลดมันออกแล้วโอ๋ก็ปลดตะขอกางเกงรูดซิบออก เจ้าโลกที่ขาวสะอาดของก็โผล่มาให้เห็น เจ้าโลกของโอ๋ดูอ่อนเยาว์มากเห็นเส้นเลือดแทบจะทุกเส้นส่วนปลายพึ่งจะเปิดครึ่งหนึ่งเป็นสีชมพูเข้มบอกอาการว่าต้องการความเสียวมากผมรีบถอดกางเกงเขาออก โอ๋ก็ช่วยยกขาขึ้นเพื่อให้ถอดกางเกงได้ง่ายขึ้นผมมองเห็นไข่สองใบนั้นกับรู้สวรรค์มันช่างน่าเลียน่ากินอะไรอย่างนี้ผมก็เริ่มสำรวจดูขนเขามันยังไม่ขึ้นจริงๆแต่ก็น่าแปลกที่เจ้าโลกมันเติบใหญ่ก่อนขน ผมเอามือจับเจ้าโลกของโอ๋หวังจะเปิดดูปลายเจ้าโลกว่าสะอาดไหมแต่ผมก็ผิดหวังเมื่อเจ้าโลกโอ๋เปิดได้ครึ่งเดียว เพราะมันยังติดอยู่ผมก็เลยเอาลิ้นเลียตวัดไปมารอบๆ ปลายเจ้าโลกของโอ๋คราวนี้โอ๋ก็ครางลั่นเหมือนกับทุกคนที่เจอผมก็เลื่อนใบหน้าไปเชยชมที่รูสวรรค์สีชมพูโอ๋แล้วลิ้นผมก็ไปโลมเลียอย่างไม่ทันคิดมันมีรสชาติหวานๆ ผมรู้สึกเสียวลิ้นแปล๊บๆ ผมก็พยายามเกร็งลิ้นของผมแล้วแหย่เข้าที่รูสวรรค์ของโอ๋โอ๋ถึงกับเอามือมาจับหัวผมขยี้ผมรู้ว่ามันเสียวมากผมก็เลยเปลี่ยนมาเป็นเลียที่ไข่สองใบนั้นแทนผมลากลิ้นขึ้นมาที่เจ้าโลก วนไปวนมาไม่หยุดสักพักโอ๋ก็เกร็งสุดๆ ไข่สองใบนั้นก็หดเข้าอย่างกะทันหันผมก็เร่งลิ้นย้ำที่ไข่กับรูสวรรค์หนักขึ้นหนักขึ้น แล้วผมก็ได้ยินเสียงน้ำเขาพุ่งออกปุ๊ดๆ มันชัดหูมากแต่แปลกที่โอ๋ไม่ครางแล้วน้ำก็นองที่หน้าท้องของเขาผมก็จ้องมองน้ำนั่นไม่มีน้ำใครเหมือนน้ำโอ๋น้ำของโอ๋ที่ออกเป็นน้ำใสมากแทบจะไม่มีสีขาวปนอยู่เลย “นี่ไงล่ะน้ำอสุจิ”ผมรีบบอกโอ๋“นี่หรือครับก่อนจะออกผมเสียวจริงๆ ครับเสียวมาก”“เสียวตรงไหนมากที่สุด”“ก้นครับ”ผมเกิดความโลภขึ้นมา จึงหาทางให้ได้มัน“จะเอาอีกรอบไหมล่ะ”“เอาครับเอา” โอ๋ตอบอย่างดีใจแล้วผมก็ถอดผ้าผมออกจนหมด“พี่ใหญ่จังครับ”โอ๋เอามือมาจับเจ้าโลกผม“พี่จะเอาของพี่แหย่เข้าไปนะ”ผมก็นอนลงข้างโอ๋มือหนึ่งกอดเอว อีกมือก็ยกขาเขาขึ้นโอ๋ก็ช่วยพยุงขาเขาไว้ผมรีบเอามือไปลูบเอาน้ำอสุจิของโอ๋แล้วเอามาทาที่เจ้าโลกของผมทาที่รูของโอ๋ด้วยผมรีบจ่อแล้วก็ค่อยๆยัดเข้าไป มันเข้าไปได้เพียงส่วนหัวโอ๋ก็ร้อง“พี่ผมเจ็บผมเจ็บ”ผมก็จูบโอ๋ที่ซอกหูแล้วเสียงร้องโอ๋ก็หายไปผมก็พยายามยัดเข้าไปอีกแต่มันก็แน่นเสียจนเข้าไม่ได้โอ๋ก็ไม่ยอมให้ยัดเข้าโอ๋เจ็บมาก ผมเลยต้องโยกเท่าที่โยกได้แต่มันก็เสียวไปอีกแบบโอ๋เริ่มร้องครางลั่นผมเอามือไปจับเจ้าโลกของโอ๋ มันแข็งอีกแล้วผมทำได้ไม่นานนักน้ำผมจะออกผมก็รีบกอดโอ๋ เพราะตอนนี้โอ๋พยายามดิ้นให้เจ้าโลกผมหลุด ผมกอดโอ๋ไว้แน่นแล้วผมก็กระเด้าอย่างแรงจนเจ้าโลกผมเข้าไปมิด้ามโอ๋ร้องเจ็บผมไม่สนใจโยกสี่ห้าทีมันเสียวมากครับผมปล่อยน้ำออกทันทีเมื่อน้ำผมออกหมด ด้วยความเสียดายความเสียวอยู่ผมก็โยกสั่งลาอีกสี่ห้าทีโอ๋ครางเบาแล้วเสียงน้ำโอ๋ก็ดังปุ๊ดๆ อีกตัวโอ๋เริ่มอ่อนปวกเปียกผมก็ค่อยๆ ถอดเจ้าโลกผมออกโอ๋ก็ร้องว่าเบาๆ สุดท้ายมันก็ออกมาได้โอ๋ก็บอกผม“พี่ครับทั้งเสียวทั้งเจ็บ”“ทนได้ไหมล่ะ”“ครับ”“น้องอย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ”“ครับ”“สัญญานะ”“ครับ”เหงื่อโอ๋ออกท่วมตัวผมก็พาน้องไปอาบน้ำ ขาโอ๋สั่นจนเกือบหกล้มแล้วผมก็ต้องดูดเจ้าโลกโอ๋เอาน้ำออกอีกเพราะโอ๋ต้องการมันมากเมื่อทุกอย่างจบสิ้นผมก็เริ่มกังวลอะไรกันเนี่ยรู้จักกันได้แค่สองวันก็ฟันทั้งพี่ทั้งน้องลืมบอกไปว่าของสองพี่น้องนี้คล้ายกันมากจะแตกต่างก็ตรงปลายผมก็พาโอ๋ลงจากบ้านโชคดีที่ทุกคนยังไม่มาไม่งั้นคงมีคนสงสัยผมแน่ซักพักที่ผมนั่งคุยกับโอ๋ค่อยเห็นเคนวิ่งระรื่นเข้ามาในบ้านเคนใส่กางเกงบอลขาสั้นผมคิดในใจ มึงอย่ามายั่วกูนะไอ้เคนแล้วผมก็ต้องอึ้งเมื่อเคนพูดขึ้นมา“ไม่ได้ยั่วโว้ย”ยังกะเคนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่“มองไรบอล”เคนยิ้มอารมณ์ดี“เปล่า มองกางเกงนาย”“โถ่นึกว่ามองของเราซะอีกเราไม่ได้เป็นเกย์นะ”“อ้าวแล้วเราเป็นเกย์หรือ”“เปล่าคิดมากน่ะ”เคนเข้ามากอดคอผม“บอล เราดีจัยว่ะพ่อปล่อยเรามานอนบ้านนาย”ผมเสียดายก่ะว่าจะเอาเคนเป็นของแถมในคืนนี้ซะหน่อยผมก็เลยตัดใจจะไม่ยุ่งกับเคนอย่างเด็จขาดรออยู่ตั้งนานเอ็มก็ไม่เห็นมาซักทีผมก็เลยให้โอ๋โทรตามเอ็มก็บอกว่าเดย์ชวนไปเที่ยวทำให้ผมคิดได้ว่าเดย์อาจจะรู้เรื่องโอ๋จึงหาทางถ่วงเวลาหรือเปล่าแต่แปลกที่จู่ๆ ผมก็คิดถึงเบนซ์ขึ้นมาคิดกลัวว่าเบนซ์รออยู่บ้านสวนกลัวเบนซ์ไม่กลับหอพักผมต้องสดุ้งเมื่อน้องเดย์วิ่งเข้ามาหอมผม“พี่ผมเจอไอ้พี่เอ๋ในตลาด”เท่านั้นแหละผมรู้เลยว่าเบนซ์อยู่ที่บ้านแล้วที่บ้านผมก็ล๊อกทุกห้อง จะต้องนอนก็ห้องรับแขกนอนกับพ่อแม่เดย์แต่ถ้าท่านเห็นเบนซ์อยู่ท่านก็คงไม่เฝ้าบ้านให้โอ๊ยคิดมากคิดมากเป็นห่วงว่าเบนซ์จะหิวด้วยเพราะที่บ้านไม่มีอะไรเลยซักอย่าง
-------------------- จบตอนที่ 35 -------------------
กลับมาแล้วคร้าฟฟฟ!!!คิดถึงเพื่อนๆ จังเลย ^^ เรื่องราวของบอลจะเป็นยังไงต่อไป ฝากติดตามและให้กำลังใจกันเยอะๆ ด้วยนะครับ จุ๊บๆ :D
ห่วงทะมะ
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ อะไรเนี่ยบอล ตัดใจไม่ได้ซะที
ขอบคุนคับ ขอบคุณมากเลยครับ บอลอย่าใจอ่อนะ คิดถึงที่สุดเลยดีใจที่กลับมา ขอบคุณครับ จะไปคิดถึงคนใจร้ายอีกทำไมกัน จัดเคนอีกคนเลย ให้เดย์เอาโอ๋หน่อยนะ ส่วนโต้ก็ให้แบบในฐานะเพื่อน เคยเป็นรับ แล้วเอ็มรุมด้วยเลย 555 บอลอย่าใจอ่อนนะปล่อยให้เบนซ์กัับเอ๋แก้ปญหาที่ก่อขึ้นเอง ขอบคุณมากครับ มาต่อแล้ว สนุกมากครับ เคนเสร็จบอลแน่ ๆ ขอบคุณมากนะครับ รอตอนต่อไปนะครับ{:5_130:}
หน้า:
[1]
2