เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 32
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Julio เมื่อ 2019-5-9 13:02เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 32(ต่อจากความเดิม)หลังจากที่ผมเล่นเสียวกับเอ็มเรียบร้อยแล้วเราสองคนก็เดินหน้าแดงมาหาอุ๊ดกับตุ่มที่กำลังตกเบ็ดอยู่“นายสองคนหายไปไหนมาหรอ” ตุ่มถาม ผมกับเอ็มมองหน้ากันหาคำตอบไม่ได้ตุ่มก็ถามอีก“ตั้งสองนานไปไหนมาวะ”“อ่า... เราไปพากันไปว่ายน้ำเล่น”เอ็มตอบซะก่อน“เอะพวกนั้นทำไมยังไม่มาซักทีวะไม่รู้พายเรือไปตรงไหน”“นั่นดิจะเที่ยงแล้วยังไม่เห็นกลับมาเลย” ผมก็มองหา“สงสัยจะพายไปทางโน้นหรือเปล่า”อาจจะใช่อย่างที่ตุ่มว่า เพราะแถบนี้มีแต่สวนแล้วริมแม่น้ำก็โค้งไปโค้งมา“มา สอนเราตกเบ็ดหน่อย”ผมก็เดินไปแย่งเบ็ดจากอุ๊ดอุ๊ดก็สอนผม เราพากันตกปลาได้ปลาตั้งสามตัวตอนนี้บ่ายโมงแล้วเบนซ์ก็ยังไม่กลับมาเลย ผมจึงพาเพื่อนใหม่ไปที่บ้าน “นายสามคนมีใครทำกับข้าวเป็นบ้าง” ผมถามเพราะผมทำไม่เป็น“เราก็พอทำเป็นนะจะทำอะไรล่ะ” อุ๊ดเอ่ยถามผม“ก็ปลานี่ไงเราอยากกินมันอ่ะ” พวกเขาหัวเราะผม“พูดยังกะนายไม่เคยกินปลางั้นแหละ”“เปล่า แต่ปลาสดๆแบบนี้เราไม่เคยกินมันมาก่อน” ผมก็รีบตอบจากนั้นอุ๊ดก็เริ่มทำอาหารผมก็ได้แต่นั่งมอง ทำอะไรกับเขาไม่เป็นหรอกเสร็จแล้วเราก็จัดเตรียมไว้ที่โต๊ะอาหารพากันนั่งรอนานก็ยังไม่เห็นมาผมเกรงใจเพื่อน ผมก็พาทุกคนทานข้าวผมไม่สนุกเลยไม่รู้ว่าเบนซ์เอ๋โต้เดย์ไปไหนกันเมื่อทานอาหารเสร็จแล้วเพื่อนๆ ก็แยกกันไป สามคนนั่นก็ขอกลับบ้านวันหลังจะมาเที่ยวใหม่เมื่อทุกคนกลับบ้านกันหมดเดย์ก็วิ่งเข้ามา เดย์เปียกไปทั้งตัว“เดย์พี่เบนซ์ล่ะ”“เดี๋ยวคงมามั้ง”“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไป เดี๋ยวเป็นไข้” เปลี่ยนผ้าเสร็จเดย์ก็ออกมา“เดย์บอกพี่ได้ไหมทำไมพี่เบนซ์ไม่มาสักที”“พี่บอลครับ พี่รักพี่เบนซ์ไหม”“รักสิ ถามทำไม”“พี่เบนซ์เขากำลังมีความสุขอยู่นะครับ”“หมายถึงอะไรหรือเดย์”ผมงงที่เดย์พูดมาก“พี่ครับ เขาอยู่ฝั่งโน้นกันครับผมรำคาญผมก็เลยว่ายน้ำข้ามมาเนี่ย”“อ้าวแล้วใครพายเรือให้เขาล่ะ”“อย่าห่วงเลยพี่พี่โต้ก็พายเป็น”“แล้วรำคาญอะไรเขาล่ะ”ผมยังสงสัยคำนี้อยู่“พี่เบนซ์กำลังทำอะไรกับพี่เอ๋อยู่ หลายรอบแล้วยังไม่เลิกเดี๋ยวขาเดี้ยงแน่” เดย์เหมือนจะอารมณ์เสียแต่ผมก็ยังไม่มั่นใจกับคำที่ว่า อะไรกัน“อะไร อย่างว่ามันคืออะไรครับ” ผมถามน้องเดย์“พี่เอ๋กับพี่เบนซ์เขาเล่นเสียวกันรอบแรกพี่เอ๋ดูดให้พี่เบนซ์จนน้ำออก รอบสองพี่เบนซ์เล่นประตูหลังพี่เอ๋เกือบเรือคว่ำเลยนะพี่รอบสามผมไม่ได้ดูผมมาก่อนผมห้ามแล้วนะแต่พี่เบนซ์บอกว่าเบื่อพี่บอลแล้ว”ผมรู้ว่าผมก็ไม่ได้ดีกว่าเบนซ์หรอก แต่ผมก็อดน้อยใจไม่ได้ ผมยังอดทนได้ ปกติผมร้องไห้แล้วถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่วันนี้ผมร้องไห้ไม่ออกมันตกใจมากกว่า “พี่ครับพี่เสียใจหรอ” เสียงนุ่มๆของเดย์ถามผมทำให้ผมรู้สึกอยากร้องไห้แต่ผมก็พยายามอดกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้“เปล่าพี่ไม่เสียใจหรอกน้องเคยได้ยินไหมที่เขาว่า รักแท้คือการให้พี่เบนซ์จะไปมีอะไรกับใครก็ไปเถอะถ้ามีความสุขพี่ก็มีความสุขด้วย”ผมกลั้นน้ำตาเท่าที่จะกลั้นได้ “ไม่มีทางถ้าเป็นผม ผมจะไม่ไปจากพี่เด็ดขาด” เดย์พูดคำนี้เบนซ์ก็เคยพูดแต่ผมก็ยังมีหวังว่าเบนซ์ต้องไม่หนีจากผมไป ต้องยังรักผมเหมือนเดิมเหมือนที่ผมรักเขา ผมเลยหยุดคิดโต้ก็เดินเข้ามาพอดี“บอลนายโอเคนะ”โต้คงจะหมายถึงเรื่องเบนซ์“ไม่เป็นไรเราโอเค”ผมก็เดินไปหาโต้กะจะถามว่าเบนซ์มาหรือยัง“ไอ้เบนซ์มันไม่เหมือนเดิมแล้วนะบอลไว้วันจันทร์เราค่อยคุยกันนะ” โต้บอกผม ดูโต้ซีเรียสมาก“พูดยังกะว่านายจะกลับงั้นแหละ”“อือ เดย์ไปส่งพี่หน่อยดิพี่อยากกลับบ้านไม่อยากกลับพร้อมไอ้เฮี้ยนั่น”มิน่าโต้ถึงหน้าตาเข้มขรึมนักคงจะทะเลาะกับเอ๋และเบนซ์มาเป็นแน่“พี่บอลครับไปด้วยกันเหอะผมไม่อยากให้พี่อยู่บ้าน” เดย์ชวนผมแต่ผมอยากรอเบนซ์มากกว่าจึงรีบตอบเดย์“น้องไปเหอะรีบไปรีบกลับล่ะ”“ครับ”เดย์ก็ไปส่งโต้ผมก็ไปเก็บกวาดบ้านเอาเสื้อผ้าเบนซ์มาซักพอดีเบนซ์เดินเข้ามาในบ้าน ผมอยู่ห้องซักล้างหลังบ้านผมได้ยินเสียงเขาคุยกัน ผมก็เลยแอบมอง“เบนซ์ต้องรักเราคนเดียวนะ” “แน่นอนนายน่ะเอาใจเราเก่งมากรู้ไหม นายน่ารักมากเลยนะ” เบนซ์กอดหอมเอ๋ตลอดที่พูดคุยกัน“วันนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยแหละเป็นเกย์นี่มันก็สนุกไปอีกแบบนะเรารักนายที่สุดในโลกเลย”เอ๋พูดพร้อมทั้งจับเป้าเบนซ์“เบนซ์ไม่ไหวแล้วนะวันนี้เราเล่นกันตั้งสี่รอบแล้วไม่มีน้ำจะออกแล้ว”“ไม่เป็นไรแต่พรุ่งนี้เราจะมาใหม่”“วันนี้ไม่ต้องกลับ หรอกค้างที่นี่แหละ”เอ๋ก็พยักหน้ารับ“หิวข้าวจังที่บ้านมีอะไรกินเปล่าเบนซ์”“งั้นเราไปดูกัน”เบนซ์พาเอ๋เดินมาห้องครัวซึ่งเป็นห้องติดกันกับห้องซักล้างผมรีบเดินไปซักผ้าต่อแต่หูผมก็ได้ยินคำพูดที่ผมไม่อยากเชื่อว่าเบนซ์จะกล้าพูด“เบนซ์ เราถามอะไรเบนซ์เบนซ์จะบอกเราไหม”“ถามมาสิรักออกอย่างนี้เบนซ์จะไปโกหกทำไม”“เบนซ์อยู่กับไอ้บอลเคยมีอะไรกันแบบที่มีกับเราไหม”“ไม่เลยนะบอลน่าเบื่อจะตาย” ผมน้ำตาไหลแต่ก็ยังปลอบใจตัวเองอยู่ว่าเบนซ์อาจจะหลอกเอ๋ก็ได้“ไม่เชื่อหรอก”“ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวเราเรียกบอลมาถามกันตรงนี้ก็ได้”เบนซ์ก็เรียกผมทันทีผมรีบเช็ดน้ำตาเดินมาหาทั้งสองที่ครัว“บอลบอกเอ๋ไปสิว่าเราไม่เคยมีอะไรกัน”เบนซ์ทำหน้าจริงจังมาก ถ้าหากเบนซ์จะโกหกเอ๋ผมก็ดูออกเพราะเบนซ์จะส่งสายตาให้รู้แต่ตอนนี้เหมือนเบนซ์พยายามบอกว่าให้ช่วยเขาอย่าให้เอ๋หายโกธรเขาผมก็ต้องจำใจโกหกและทำท่าว่าไม่มีอะไรกันจริงๆ“เปล่าเราไม่เคยมีอะไรกัน”“อือเชื่อก็ได้แต่ต่อไปนี้ห้ามนายสองคนนอนห้องเดียวกันห้ามอาบน้ำด้วยกันห้ามไปโรงเรียนด้วยกันรู้ไหมบอล”เอ๋พูด ทั้งที่เมื่อก่อนเอ๋ไม่เคยพูดกับผมเลย“อ้าว ทำไมล่ะ”ผมก็แกล้งทำเป็นโง่ไม่รู้เรื่อง“บอลฟังนะเรากับเบนซ์เป็นแฟนกันเรามีอะไรกันแล้ว เรารักเบนซ์รู้ไหมเราหึง”เอ๋พูดคำนี้ทำให้ผมรู้สึกหึงเบนซ์ขึ้นมา“หึงเราด้วยหรอ”ผมพูดกระแทกเสียงดังอย่างลืมตัว“บอลนายจะไปทำอะไรก็ไปซะ”เบนซ์ไม่เคยไล่ผมเหมือนอย่างวันนี้แล้วสายตาของเบนซ์ก็เหมือนเกลียดชังผมมากผมก็เลยต้องเดินหนีแล้วเอ๋ก็พูดทั้งที่ผมยังไปได้ไม่ไกล“ไม่รู้เบนซ์จะมาอยู่บ้านนี้ทำไมบอลนิสัยไม่ดีเลยถ้าเป็นเราเราไม่อยู่หรอกบ้านตัวเองก็มี”ผมเดินไปตั้งหลักที่หลังบ้านตอนนี้มันงงไปหมด ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีโกธรก็โกธร แต่สุดท้ายผมก็คิดขึ้นได้ว่าผมก็นอกใจเบนซ์เหมือนกันผมยิ่งชั่วยิ่งเลวกว่าเบนซ์อีกคิดอย่างนี้แล้วก็สบายใจขึ้นไม่นานเดย์ก็มา“พี่ครับผมหิวข้าวจัง”ผมลืมว่าน้องยังไม่ได้ทานข้าว“พี่เบนซ์คงกำลังทำกับข้าวอยู่เดี๋ยวค่อยกินพร้อมพี่เขานะครับ”“ครับ”เดย์มานั่งเป็นเพื่อนผมผมก็อุ่นใจไปบ้าง ไม่นานกลิ่นอาหารก็หอมฟุ้งไปทั่วผมจึงบอกน้องให้ไปเข้าบ้านไปทานอาหารได้แล้ว“งั้นผมไปทานข้าวก่อนนะ”เดย์คงหิวมากเพราะยังไม่ทานข้าวเที่ยงตอนนี้ก็จะ5 โมงเย็นแล้วซักพักเดย์ก็เดินออกมาน้ำตาไหล“พี่เขาไม่เรียกผมเลยครับ”“อ้าว แล้วทำไมน้องไม่นั่งทานเลยล่ะไปสนใจทำไม”“ผมไม่กล้าครับ”ผมก็เลยเดินเข้าไปในครัวเบนซ์ไม่ได้ทำเผื่อเดย์เลยเบนซ์ทำกระเพราราดข้าวสองจาน เท่านั้นเองผมก็เลยถามด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ“เบนซ์ไม่ทำกับข้าวเผื่อเดย์บ้างล่ะ”ผมไม่กล้าสบตาเบนซ์“อยากกินก็หากินเองเดะโตแล้วยังต้องทำให้ทานอีกอยู่หรือบอกตรงๆ นะบอล เราโคตรเบื่อเลยอยู่กับพวกนายนี่มีแต่เรื่อง”เสียงทิ้งช้อนใส่จานดังเปรี้ยงแล้วเบนซ์ก็จูงแขนเอ๋เดินเข้าห้อง ผมยืนดูเหมือนคนบ้าแล้วผมเดินออกไปหาเดย์ที่หลังบ้าน ผมก็เริ่มโกธร“ไปเดย์ไปกินข้าวที่อื่นก็ได้ ไม่เห็นต้องง้อมันเลย”ผมดึงแขนเดย์ จะพาเดย์ไปกินข้าวที่ตลาดพอดีนึกขึ้นได้ว่าต้องเอากุญแจบ้านที่อยู่ในตลาดไปด้วยเพราะทุกครั้งที่ไปตลาดผมก็จะต้องเปิดบ้านแวะดูตลอดผมก็เดินเข้าไปที่ห้องแต่ห้องปิดอยู่ผมก็เคาะประตูอยู่นานเบนซ์ก็ไม่มาเปิดซักทีผมก็เริ่มเคาะดังขึ้นๆ“อะไรกันวะมีอะไรนักหนาวะ” เสียงเบนซ์ตะโกนแล้วก็มาเปิดประตู“มีไรอีกล่ะ”เบนซ์ทำหน้าไม่พอใจ“เราจะมาเอากุญแจบ้านจะไปตลาด”“เรื่องมากจริงๆ”เบนซ์ก็เดินไปเอากุญแจหยิบมาให้ผม“เป๋าตังค์ด้วย”เบนซ์ก็หยิบเดินเอามาให้สีหน้าไม่ค่อยพอใจ“หมดยังถ้าหมดแล้วเราจะได้นอน” ผมไม่ตอบรีบเดินออกจากบ้านพอผมขี่รถน้ำตามันก็ซึมไหลไปจนถึงในเมืองผมก็สั่งอาหารใส่กล่องไปกินที่บ้าน“พี่ครับไม่นึกเลยนะว่าพี่เบนซ์จะนิสัยแบบนี้” เดย์บ่นพึมพำ“เดย์อย่าไปยุ่งกับเบนซ์นะมีอะไรคุยกับพี่”“ครับ”เดย์ก็ทานจนหมดเกลี้ยง ผมสงสารน้องมากก็เลยถามว่าอิ่มไหมเดย์ก็ตอบแบบกวนๆ“บอกตรงๆ แบบไม่อายนะพี่ถ้ามีกินอีกผมก็กิน รู้ไหมไปนั่งหิวอยู่ในเรือตั้งหลายชั่วโมง”เดย์พูดจบผมก็ไปสั่งเนื้อย่างเกาหลีมาสองชุดผมจะนั่งกินกับเดย์ให้ลืมความทุกข์ไปเลย(ความคิดตอนนั้น)“มาแล้วครับ”ก็นายคนเดิมที่เคยมาส่งเนื้อย่างเกาหลีคราวก่อนผมก็ขอบคุณเขา“วันนี้มาทานกันสองคนหรือครับ เพื่อนๆ หายไปไหนหมดครับ” เขายิ้มให้ผม ผมก็ต้องทิ้งความเศร้าแล้วยิ้มตอบ“เพื่อนๆ มีธุระกันน่ะครับ”“วันนี้ขอนั่งทานด้วยคนได้ไหมครับ”“เอาสิครับ”ผมตอบเขาไม่รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่น“ดีจังมีเพื่อนทานอีกคนแล้ว”เดย์ก็พูดแบบเป็นกันเอง“งั้นผมเอามาอีกชุดหนึ่งนะ”เขาก็รีบวิ่งไปที่ร้านเขา อยู่ห่างจากบ้านผมไม่ไกลนักเป็นตึกแถวเดียวกัน“อ่ามาแล้ว”นายคนนี้หน้าตาคล้ายคนญี่ปุ่นมากตาชั้นเดียวหน้าตาน่ารัก พอเริ่มทานเราก็เริ่มคุยกัน“ชื่อไรครับ”เขาถามผม“บอล”ผมรีบตอบ“แล้วน้องล่ะชื่ออะไร”เขาหันไปถามเดย์ต่อ“เดย์ครับอ้าวแล้วพี่ล่ะครับ ไม่เห็นบอกเลยชื่อไร”“พี่ชื่อเคนครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ผมได้คุยกับเคนแล้วผมก็หายโศกเศร้าไปโดยไม่รู้ตัวเรานั่งทานเนื้อย่างจนมืดก็ยังทานไม่หมด “นี่บ้านบอลใช่ไหม”เคนถามเมื่อเราเริ่มสนิทกัน“อือบ้านเราเอง”“นายไม่มาอยู่บ้านนี้ล่ะ เราจะได้มีเพื่อนบ้าง”“อ้าวนายไม่มีเพื่อนหรอกหรือ”“ก็มีนะแต่เพื่อนบ้านเราไม่มี” อาจจะจริงของเคนเพราะแถวนี้ไม่เห็นมีเด็กวัยรุ่นเลย“บอลนายน่าจะมาอยู่ที่นี่นะมาเปิดร้านขายของชำก็ได้ แถบนี้ไม่มีเลยนะ”เคนออกความเห็นให้ผม ผมนึกในใจก็ไม่แน่ถ้าเบนซ์ยังไม่เหมือนเดิมผมก็คงต้องมาอยู่ที่นี่“เราคงต้องมาอยู่นี่แต่ยังไม่รู้ตอนไหน” ผมตอบไปในใจก็ลุ้นให้เบนซ์อย่าเป็นเหมือนวันนี้เลย“บอลดูนายไม่สดใสเหมือนคราวก่อนเลยนะ”“เปล่าหรอกเราไม่ค่อยสบายน่ะ” “ยังไงก็รักษาสุขภาพนะนายเรียนโรงเรียนไหนอยู่ชั้นไหนแล้ว”ผมก็บอกเคนส่วนเคนนั้นเรียนอยู่อีกโรงเรียนหนึ่งในตัวเมืองเราอยู่ชั้นเดียวกัน คุยกันเพลิน จนเดย์แอบหลับตอนไหนก็ไม่รู้“เคนเห็นทีเราต้องกลับบ้านแล้วล่ะน้องเราหลับแล้วคงอิ่มมาก”เคนหัวเราะเมื่อเห็นว่าเดย์อิ่มมากจนหลับวันนี้มีเสียงกรนด้วย ผมก็อดหัวเราะไม่ได้ผมก็ช่วยเคนเก็บของไปส่งที่ร้านเขา พอเจอแม่ของเขาผมก็ยกมือไหว้ตามประสาเด็กเจอผู้ใหญ่“อิ่มมากเลยครับแม่กินจนสะใจเลยครับ” เคนเดินไปกอดแม่“ไม่อิ่มได้ไงกินกันตั้งสี่ชุดไหนดูท้องหน่อยใหญ่ไหม” เคนเปิดท้องให้แม่ดูเคนเอามือลูบดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบแม่ลูกคู่นี้ผมก็ควักเงินจ่ายค่าเนื้อย่าง“ไม่แม่ไม่เอาหรอกลูกต่อไปนี้อยากกินเมื่อไหร่ก็บอกเคนอยากจะกินอะไรก็พากันเอาไปกินได้เลยนะ”แล้วผมก็ไหว้ลาแม่กลัวว่าเดย์จะตื่นละเมอเดินไปทั่วอีกผมรีบเดินกลับไปที่บ้านเคนก็เดินตาม ไปถึงผมก็ปลุกเดย์แต่ไม่สำเร็จครับเดย์ไม่ยอมตื่น“แย่แล้วเคนช่วยเราอุ้มเดย์ไปนั่งรถหน่อย” เคนก็อุ้มเดย์ไปซ้อนมอไซผม“บอลน้องจะไม่ตกรถเหรอ”“ไม่หรอกมั้ง”“บ้านนายอยู่ไกลไหมให้เราไปส่งไหมล่ะ”“ไม่ไกลหรอก เราไปเองก็ได้ขอบคุณ”“แน่นะ ขับรถระวังหน่อยก็แล้วกัน”“แล้วเจอกันนะ”เคนก็ยืนมองผม ผมก็ออกรถไปจากเคนเมื่อถึงบ้านผมก็ต้องพยุงเดย์เข้าไปในบ้านหาเปิดไฟผมมองหาเบนซ์กับเอ๋สงสัยว่าคงอยู่ในห้องผมเอาเดย์นอนรอที่โชฟาห้องรับแขกผมรีบเดินไปที่ห้องของผม ผมค่อยๆเปิดประตูแสงไฟในห้องรับแขกส่องเข้าไปด้านใน เบนซ์กับเอ๋นอนแก้ผ้ากอดกันดูแล้วเหมือนคนที่รักกันมากผมน้ำตาไหลพรากเมื่อก่อนเบนซ์จะกอดผมผมอิจฉาเอ๋มาก ทุกครั้งที่เบนซ์หลับเบนซ์จะต้องหาอะไรกอดตอนที่เราสองคนทะเลาะกันเบนซ์ก็ยังละเมอมากอดผมผมรู้สึกหดหู่ใจมันเหมือนกับว่าต่อไปนี้ผมจะไม่ได้ความรักความห่วงใยจากเบนซ์อีกแล้วผมรีบเดินย่องไปเอารูปที่ผมเคยถ่ายคู่กับเบนซ์เอาเงินที่ผมเก็บหอมรอมริบมาตั้งนานเอาเสื้อผ้าที่เบนซ์ให้เป็นของขวัญผมถ้าผมไม่เอาของสามอย่างนี้ออกไปด้วยคืนนี้ผมคงนอนไม่หลับแต่ผมก็อดมองหน้าเบนซ์ไม่ได้ตอนที่เบนซ์นอนหลับเบนซ์น่ารักมากทุกวันก่อนนอนผมจะหอมแก้มเบนซ์ผมจึงตัดสินใจเดินไปหอมแก้มเบนซ์ถึงแม้วันนี้เบนซ์จะเป็นของคนอื่นแล้วก็ตามแต่แก้มเบนซ์ก็ยังหอมเหมือนเดิมผมยืนร้องไห้อยู่นานมากพอผมเห็นเอ๋ขยับตัวผมก็ตัดสินใจออกจากห้องหอบเอาของที่เอาออกมาไปไว้อีกห้องหนึ่งที่ไม่มีอะไรนอกจากเตียงเพราะห้องนี้ไม่ได้ตกแต่งอะไรเลยแถมยังเป็นห้องเล็กพัดลมแอร์ก็ไม่มีผมวางของนั่นเอาไว้แล้วผมก็จูบรูปของเบนซ์เหมือนคนบ้า“เบนซ์นายอย่าทิ้งเรานะ”ผมก็เดินไปอุ้มเดย์มานอนที่ห้องด้วยคืนนั้นทั้งคืนผมนอนร้องไห้จ้องมองรูป กอดเสื้อผ้าชุดนั้นจนสว่าง“พี่ครับเมื่อคืนพี่ไม่ได้นอนทั้งคืนเลยใช่ไหมครับ”เดย์กอดผมแน่นแล้วหอมที่แก้มผมผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง“พี่ร้อนใช่ไหมครับพี่น่าจะนอนห้องนั้นให้ผมนอนห้องนี้ก็ได้ครับ”“เขาไม่ให้เรานอนด้วยหรอกเดย์ขนาดกินข้าวเขายังไม่เรียกเราเลย”“ต่อไปเดย์จะไม่เดินผ่านเวลาพี่เบนซ์กินข้าวอีกแล้วครับ”“ทำไมล่ะ”“ผมอายครับ”จริงของเดย์ ที่จริงผมก็น่าจะอายบ้างเหมือนกัน“ป่ะอย่าไปพูดถึงเขาเลยเราไปอาบน้ำกันเถอะ”“พี่จะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ครับเสื้อผ้าอยู่ห้องนั้นหมด”“เออ พี่ลืมไปทำไงดีล่ะ”“งั้นผมไปเอามาเองครับ”เดย์ก็เดินไปเคาะประตูห้องทันทีเคาะอยู่นานมากเบนซ์ค่อยมาเปิดให้ผมแอบมองอยู่ผมเสียวมากกลัวเบนซ์จะด่าเดย์เหมือนด่าผม“มีไรวะเดย์เอะอ่ะแต่เช้า”เสื้อผ้าเบนซ์ยังไม่ใส่เลย ยืนเปลือยด่าว่าเดย์สารพัด“พี่ครับผมอยากได้เสื้อผ้า”“จะเอากี่ตัวล่ะ”“ของผมกับของพี่บอลครับ”สักพักเบนซ์ก็โยนเสื้อผ้าออกมาใส่หน้าเดย์แล้วปิดประตูเสียงดังผมรีบเดินไปเก็บเอาเสื้อผ้าแล้วก็ดึงแขนเดย์ไปห้องน้ำเราสองคนร้องไห้ตั้งแต่เดย์เข้ามาอยู่บ้านนี้เบนซ์ดูแลเดย์เหมือนน้องจริงๆเบนซ์เอาใจเดย์มาตลอดจนเดย์รักเบนซ์เหมือนพี่จริงๆวันนี้มาเจอเหตุการณ์แบบนี้เดย์ก็เลยเสียใจผมก็ต้องปลอบน้อง“อย่าเสียใจนะเดย์ยังมีพี่ชายอีกคนนะครับ”“ครับ”เดย์ก็กอดผม แต่กอดเราสองคนวันนี้ไม่เหมือนกอดวันที่ผ่านมาเราสองคนไม่เกิดอารมณ์เซกส์เหมือนแต่ก่อนอาบน้ำเสร็จผมก็ไปทำกับข้าวกินกับเดย์สองคนผมเก็บอาหารไว้ให้เบนซ์เพราะเห็นเขายังไม่ลุกออกจากห้องทานอิ่มผมก็ไปช่วยพ่อแม่เดย์ตัดกล้วย จนเที่ยงผมก็มาทำกับข้าวอีกแล้วเบนซ์ก็เดินออกมาพร้อมกับเอ๋ผมกำลังยืนผัดกระเพราอยู่เบนซ์ก็เดินมาข้างๆผม แล้วเปิดดูอาหารที่ผมแบ่งไว้“แหวะ ทุเรศจืดก็จืด” เบนซ์ทิ้งช้อนลงทันที“บอลนายไปหาซื้อเอาใหม่นี่ให้เราทำกินเหอะหิวจะตายอยู่แล้ว”ผมกำลังจะเอาเนื้อลงผัดในกระทะและยังไม่ทันตอบเลยว่าจะให้เบนซ์ก็มาแย่งเอาซะก่อน“หลีกไปเกะก่ะ”เบนซ์เอาซอกพลักผมผมก็ไปยืนโง่ที่ประตูทางออกบอกตรงๆ ผมตกใจมากที่เบนซ์เปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้“เอ๋ครับหยิบ น้ำปลาขวดใหม่ให้เบนซ์หน่อยครับ”เอ๋ก็เดินไปหยิบเอาน้ำปลาให้เบนซ์ผมกับเดย์ยืนท้องร้องเพราะตอนนี้อาหารที่เบนซ์กำลังทำเริ่มหอมกลุ่นเดย์เอามือแหย่เอวผม“พี่ครับไปเหอะเขาไม่ให้เรากินด้วยหรอก”จริงของเดย์ผมรู้สึกเสียดายที่มายืนโง่อยู่ตั้งนานผมกับเดย์ก็เลยต้องออกจากบ้านไปทานอาหารนอกบ้านผมอยากร้องไห้ แต่ผมก็พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้พยายามทำใจให้ลืมเรื่องเบนซ์ถึงเบนซ์จะเป็นอย่างไรก็ตามขอให้เบนซ์ยังอยู่ให้ผมเห็นหน้าผมก็มีความสุขแล้วผมรักเบนซ์ ในใจก็บอกตัวเองว่า “อดทนนะบอล”แค่นี้ผมก็กล้าสู้หน้าเบนซ์กับเอ๋ต่อไปได้ทานข้าวเสร็จผมก็กลับมาบ้านเพราะทุกวันอาทิตย์ผมต้องทำความสะอาดบ้าน“พี่ครับผมว่าพี่ไปนอนพักเหอะให้ผมทำคนเดียวก็ได้”“พี่ไหวน่าอย่าห่วงเลย”“แน่นะครับ”เดย์กับผมก็ช่วยกันทำความสะอาดสองคนนั่นก็เข้าห้องหายเงียบไปเลยผมก็เดินไปดูที่ครัวก็ต้องล้างจานที่เบนซ์เขากินทิ้งไว้นิสัยเบนซ์เปลี่ยนหมดเลยเกือบจะทุกอย่างเวลาค่ำผมก็ต้องออกไปทานอาหารในตลาดไม่อยากจะไปแย่งทำอาหารกับเบนซ์อีก“เดย์วันนี้น้องอย่าหลับอีกนะ”“อ้าวเมื่อคืนผมหลับหรือพี่”ดูเดย์สิครับตัวเองหลับจนเขาต้องอุ้มขึ้นรถยังว่าไม่หลับอีกพอดีเคนเดินมาขณะที่ผมกำลังพูดเรื่องเดย์อยู่“กับข้าวน่าอร่อยจังเราขอทานด้วยคนนะบอล”“มาดิ อาหารเราซื้อมาทานสามคนยังเหลือนะ”“เดี๋ยวเราไปเอาอาหารที่บ้านมาทานด้วย”จากนั้นเราสามคนก็นั่งทานอาหารด้วยกันเคนก็เล่าเรื่องสนุกๆให้ผมได้หัวเราะพอได้ลืมเรื่องเบนซ์ได้บ้าง
-------------------- จบตอนที่ 32 --------------------
มาถึงตอนนี้ผมเองก็ร้องไห้ไปกับบอลกันเลยทีเดียว เข้าใจความรู้สึกของบอลเลยอ่ะว่าเป็นยังไง มันรู้สึกจุกๆ แน่นๆ อยู่ในอก พูดไม่ออก บอกใครไม่ได้ อยากร้องไห้ดังๆ แต่ก็ร้องไม่ออก ได้แต่น้ำตาไหลคลอเบ้า สะอื้นอยู่ในใจ ฮือๆๆๆ T_T (เพราะเรื่องราวในตอนนี้มันคล้ายๆ กับชีวิตผมเอง โดนมาไม่ต่างกันเลย)เรื่องราวของบอลจะเป็นยังไงต่อนั้น มาลุ้นมาให้กำลังใจบอลกันต่อในตอนต่อไปนะคร๊าฟฟฟ อิอิปล. 10-12 นี้ผมจะกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อไปงานบวชเพื่อน ไว้เจอกันใหม่อีกทีวันจันทร์หน้านะครับ บ๊ายบาย จุ๊บๆ {:4_98:}
เบนซ์เปลี่ยนไปเพราะอะไร ถึงบอลเคยทำ แต่ก็ไม่มีกริยาทรามแบบเบนซ์นะ เบนซ์คงเปลี่ยนไป ถ้าบอลรัก รักตัวเองดีกว่านะ ชื่อเรื่องน่าเป็นเรื่องชีวิตของบอลมากกว่านะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เอ้า อะไรวะ
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ. ขอบคุณมาก thaiboy2012 ตอบกลับเมื่อ 2019-5-9 09:54
เบนซ์เปลี่ยนไปเพราะอะไร ถึงบอลเคยทำ แต่ก็ไม่มีกริยา ...
เห็นด้วย น่าจะชื่อ เรื่องของบอลมากกว่า อนุโมทนาสาธุคับ
ถึงเบนซ์เปลี่ยนไปเพราะอะไรไม่อยากรู้ อยากรู้แต่เมื่อไร บอลจะเข้มแข็ง
และเอาตัวออกห่างจากเบนซ์ เดี๋ยวคงมาตัวแปรใหม่มา
ถงตอนนั้นหวังว่าเบนซ์อย่ามาทำตัวเป็นคนดีแสนดีล่ะกัน งง ใน งง งงอีก ผิดไหมอะ งง เบนซ์แม่งชั่วได้ใจเลยอ่ะ ถ้าจะชั่วขนาดนี้นะแม่งแยกกันเหอะ สงสารบอลหว่ะความเชื่อใจกับคำว่าโง่แม่งอยู่ใกล้กันจนแยกไม่ออกละ เป็นกำลังใจให้บอลกับน้องเดย์นะขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปด้วยดี และก็ขอแช่งให้เบนซ์กับเอ๋รีบๆเบื่อกันนะ
ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย เกลียดเบนซ์ จังเลย
หน้า:
[1]
2