นิทานปรัมปรา ตอน 1
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย kritti เมื่อ 2019-5-6 22:37ผมอยากจะเขียนนิยายยาวๆสักเรื่อง มีเค้าโครงเรื่องไว้ในใจเป็นรูปแบบนิทานปรัมปราของไทยแล้วกันนะครับ ทั้งนี้ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะทำลายวัฒนธรรมของไทยหรือพาดพิงวรรณกรรมของไทยในเรื่องใดแต่อย่างใดนะครับ
ในกาลครั้งหนึ่งที่นานมาแล้ว มีนครแห่งหนึ่งอันไกลโพ้น พระมหากษัตริย์ปกครองไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ด้วยความอยู่เย็นเป็นสุข ณ ชุมชนไกลพระนครใกล้ชายป่า มีบ้านพรานป่าวัยหนุ่มผู้สืบทอดอาชีพจากบิดา ตั้งอยู่ห่างจากชาวบ้านคนอื่นไปค่อนข้างไกล พรานป่าวัยหนุ่มเป็นผู้มีพละกำลัง ร่างกายแข็งแรง มีอัธยาศัยดี รอยยิ้มและน้ำใจของเขาทำให้เขาเป็นที่รักใคร่ของชาวบ้านทุกๆคน
"เฮ้ย! ไอ้มั่น มึงออกป่าครานี้ คงนานนัก กูขอไปด้วยมึง จะว่าเยี่ยงไร" ไอ้คง เกลอของพรานมั่นที่ไปมาหาสู่กันประจำ เอ่ยทักทายเพื่อนเมื่อมาเยี่ยมเยือน มั่นนุ่งผ้าเตี่ยวสีดำเพียงผืนเดียว ไม่ได้สวมเสื้อ เห็นสรีรร่างกายสมชายชาตรี ลมโชยพัดทำให้ไม่มีเหงื่อแม้แต่น้อย นั่งเตรียมอุปกรณ์ปืนผาหน้าไม้ที่ลานหน้าบ้าน
"ไปดิว่ะ ไอ้เกลอ แต่ไปครานี้ กูคงเข้าไปป่าลึก คงไปนานแรมเดือนเลยเชียว" มั่นตอบเพื่อน ในขณะที่มั่นเองก็ไม่ได้หันมามอง เพราะมัวแต่เตรียมอุปกรณ์ล่าสัต์ให้พร้อม
"แล้วแม่เอ็งจะว่าเยี่ยงใดเล่า" มั่นลดหน้าไม้ลง แล้วหันมาถามเพื่อนสน้ทของตน
"เอ็งอย่าได้กังวลไป กูก็เข้าป่ากับมึงบ่อยครั้ง ครั้งนี้ถึงจะนาน แม่กูคงไม่ว่ากระใรดอก" คงยื่นคำขาด พร้อมเอื้อมมือไปแตะที่บ่าของมั่น
"เช่นนั้น เอ็งก็ไปแจ้งแม่เอ็งเถิด พรุ่งนี้เช้ามืด กูจักต้องออกเดินทาง เอ็งมาพักที่บ้านของกู จักดีเป็นแน่" มั่นเอ่ยชวนคง พร้อมเดินเข้าบ้านเพื่อเก็บเตรียมอุปกรณ์
"งั้นกูจักรีบมาไอ้เกลอ" คงเอ่ยกับเพื่อน ก่อนรีบเดินกลับบ้าน เพื่อแจ้งแก่แม่ของตน มั่นเก็บเตรียมสัมภาระทั้งข้าวของเสื้อผ้าและปืนผาหน้าไม้ เมื่อเก็บของเป็นที่เรียบร้อย มั่นผ้าขาวม้าบ่าเดินลงจากเรือน เพื่อไปอาบน้ำที่ลำธารไม่ไกลจากเรือนมากนัก มั่นวางผ้าขาวม้าลงบนหินข้างลำธาร ค่อยๆปลดผ้าเตี่ยวสีดำออกจากร่างกาย ร่างกายชายชาตรียืนข้างลำธาร ก่อนค่อยๆย่อนขาลงน้ำทีละข้าง มั่นผุดดำว่ายไปมาในลำธารตามลำพังโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างตูม!!! น้ำกระเพื่อมเป็นวงขนาดใหญ่ กระเด็นโดนใบหน้าอันหล่อเหลาของมั่นให้เปียกทั่ว
"ไอ้ห่าคง เอ็งกระโจนลงน้ำเสียแรง หากพลาดถูกที่กู จักไม่ได้ไปป่ากันดอก" มั่นเอ็ดเพื่อนที่ทำให้ตนตกใจ คงหัวเราะร่าที่ได้แกล้งเพื่อนรักของตน
"แม่เอ็งว่ากระไรบ้างไอ้คง" มั่นเอ่ยถามเพื่อนหลังสถานการณ์ดีขึ้น
"แม่ข้าจะว่ากระไรเล่า ก็กูไปป่ากับมึง ใครๆก็รู้ว่ากูกับมึง เป็นเกลอรักกันนัก"
"เออ แต่ครานี้กูจักไปนาน กลัวแม่เอ็งนั้นเป็นห่วง"
"แม่กูกลับบอกว่า ดีเสียอีก ที่กูไปป่าเป็นเพื่อนมึง"
"ขอบใจในน้ำใจเอ็งมาก รีบอาบน้ำเถิด เดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน" มั่นเอ่ยชวนคง ในยามนี้สองหนุ่ม วัยคะนองเปลื่อยร่างอาบน้ำในลำธารกันตามลำพัง หากใครมาเห็นเข้าคงมีอารมณ์พิศวาสยิ่งนัก ลำตัวผิวออกขาว รูปร่างกำยำ สมส่วนเช่นนี้
ค่ำคืนลมเย็นพัดผ่าน สองหนุ่มนั่งผ้าคนละผืน นอนนิ่งบนเสื่อ หนุนหมอนนอนข้างกัน เสียงกรนของคง ประสานเสียงเรไรในป่า ทั้งสองห่มผ้าท่อนล่าง โชว์ส่วนสัดด้านบน นมทั้งสี่เจ้าเรียงกันน่ากัดยิ่งนัก แสงจันทร์สาดส่องกระทบผิวให้เห็นสรีระนวลผ่อง กระทั่งเวลาจวนรุ่ง มั่นลุกขึ้นบ้วนปาก เตรียมข้าวของ เหน็บผ้านุ่งเป็นผ้าเตี่ยว สวมเสื้อกั๊กเขียนยันต์ที่ผู้เป็นบิดามอบให้
"จะไปตอนนี้รึไอ้มั่น" คงงัวเงียถามเพื่อนรัก
"อืม เพลานี้แหละ เป็นมงคลฤกษ์ยิ่งนัก" มั่นตอบพลางเตรียมข้าวของ คงเดินมาบ้วนปากที่ขันน้ำหน้าเรือน โดยไม่สนใจผ้าหลุดรุ่ย
" ฮา ฮา ฮา ไอ้คงเอ้ย เอ็งนอนเสียเพลิน ผ้านุ่งหลุดรุ่ย ยังไม่รู้ตัวอีกรึ" มั่นขำพลางแซวเพื่อน
"ช่างประไร ในเรือนนี้ หากมีเพียงกูกับมึง หาต้องอายใครไม่"
"เอ็งไม่ต้องอายกูดอก กูเห็นร่างกายเอ็งตั้งแต่กูจำความได้ แต่เอ็งจะไม่อายเทวดาป่าเขาบ้างรึ"
"มึงออกป่าครานี้อาจจะโชคดีย่อมได้" คงกล่าวจบ เกลอทั้งสองก็หัวเราะร่ากันสนุกสนาน
พระอาทิตย์โผล่พ้นชอบฟ้า นายพรานหนุ่มทั้งสองเดินเข้าป่าไปเรื่อย มีมั่นเป็นผู้เดินนำด้วยความมั่นใจ คงเกลอรักเดินตามอย่างตั้งใจ หลายคืนผ่านไปที่นายพรานหนุ่มทั้งสองเดินเข้าป่าลึก หากยังไม่ทำการล่าสัตว์แต่อย่างใด มั่นหวังว่าจะไปล่าสัตว์ป่าที่เขาอีกลูกห่างจากหมู่บ้านไป จนกระทั่งถึงหนองน้ำขนาดใหญ่ บัวแดงบานสะพรั่งราวปูผ้ากำมะหยี่บนผืนน้ำ
"โห ไอ้มั่น มึงช่างมากูมาชมสถานที่สวยงามยิ่งนัก เกิดมาช่างเป็นบุญตากูยิ่ง" คงประหลาดใจที่มาพบความสวยงามของธรรมชาติ มั่นอมยิ้มในความใสซื่อของเพื่อน
"เอ็งลงอาบน้ำเถิด ข้าจักเตรียมที่พักประเดียว" มั่นเอ่ยบอกเพื่อน ก้มหน้าก้มหน้าจัดเตรียมที่พักใกล้ๆริมหนองน้ำ คงปลดเปลื้องผ้าเตี่ยวและเสื้อยันต์ที่เพื่อนเเบ่งให้ แขวนเสื้อยันต์บนกิ่งไม้ ยกมือไหว้ ก่อนกระโดดลงน้ำ น้ำกระเพื่อมแรงโดนเพื่อนที่ริมหนอง มั่นส่ายหน้า อมยิ้มขำเกลอรักที่ใสซื่อยิ่งนัก เมื่อจัดเตรียมที่พักเรียบร้อย มั่นปลดเปลื้องเสื้อผ้า ค่อยๆย่อนขาลงน้ำ คงว่ายน้ำมาใกล้จับขามั่นไถลลงน้ำ
"ไอ้ห่า เอ็งชอบแกล้งกูนัก" มั่นเอ็ดคงอีกครั้ง
"มั่น..." คงเอ่ยชื่อเกลอ แล้วนิ่งไป
"กระไรรึ" มั่นถามด้วยความสงสัย
"ผิวของมึงช่างขาวนวล หากมึงเป็นหญิง กูคงขอมึงแต่งงานเป็นแน่" คงกล่าวเย้าเพื่อน มั่นก้มหน้าแดงเขิลอาย
"มึงไม่ต้องอายกูดอก หันหลังมา กูจักถูหลังให้" คงกล่าวเย้าเพื่อนต่ออีก มั่นหันหลัง ผิวขาวนวลตัดกับบัวแดงยิ่งนัก คงเอื้อมมือลูบไล้แผ่นหลังของเพื่อน ขัดแผ่นหลังดวยฝ่ามือ ในยามนี้ควยของคงเริ่มแข็งตัวขึ้น คงถอยห่างจากเพื่อนกลัวควยทิ่มสะโพกมั่นเป็นแน่
"พอเถอะ กูขอใจเอ็งมาก กูขึ้นฝั่งดีกว่า" มั่นกล่าวก่อนเดินขึ้นฝั่ง ผ้าขาวม้าเช็ดตัวเข้าที่พักที่จัดเตรียมไว้
"เอ็งไม่ขึ้นมาเล่า" มั่นถามคงด้วยความสงสัย
"ยังดอก สักประเดี๋ยว" คงตอบ จะให้ขึ้นฝั่นอย่างไรเล่าตอนนี้ควยของคงแข็งทื่อเป็นสิ่วเป็นไม้ไปแล้ว มั่นนั่งผ้าจัดเตรียมสำรับรอ นานสักพักกว่าที่ควยของคงจะหดลง คงค่อยๆขึ้นจากน้ำ เช็ดตัวให้แห้ง นุ่งผ้าผืนเดิม นั่งทานข้าวกลางป่า เสียงสนุกเฮฮาของพรานหนุ่มทั้งสองที่กระเซ้าเย้าแย่กันไป ค่ำคืนนอนพัก เสียงเรไรขับกล่อม แสงจันทร์สาดส่องผิวกาย ช่างน่พิศวาสยิ่งนัก
รอลุ้นตอนต่อไปนะคับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:}
ขอบคุณมากครับ รอตอนต่อไปครับ ดีครับ น่ารักดี รอตอนต่อไปครับ ตอนต่อไปจะทำยังไงน๋าา รอติดตามครับ minone ตอบกลับเมื่อ 2019-5-6 23:01
รอลุ้นตอนต่อไปนะคับ ขอบคุณมากนะครับ
ขอบคุณครับ รอติดตามนะครับ ขอบคุณครับ แนวโบราณๆรอติดตามครับ น่าสนใจยิ่งนัก น่าสนใจรอติดตามเลย ชอบเลยรอติดตามต่อนะ ขอบคุณมากเลยครับ สนุกมากเลยครับ ขอบคุณครับ บรรยากาศดูลึกลับ ลุ้นดีนะ น่าสนใจ
รอติดตามอยู่นะ สนุกดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ