เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 25
เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 25“สวัสดีครับคุญป้า พี่กอร์ฟ”ผมยกมือไหว้แล้วผมก็หันไปยิ้มให้กิมพล ตั้ม ไม่คิดเลยว่าทั้งสามคนนี้ก็มาด้วย
“บอลเราขาดเรียนมาเลยนะเนี่ย” พลพูดกับผมแล้วพลก็กอดคอผมแสดงถึงความคิดถึง
“ตั้มไม่น่าเชื่อเลยว่านายก็มาด้วย”
“เราอยากมาตั้งนานแล้วเลยขอพี่กอร์ฟมาด้วยเรามีของมาฝากบอลด้วยนะ”
“เอาอะไรมาฝากล่ะ”
“เอาไว้ถึงบ้านเราจะบอกแล้วกัน”
“ไปขึ้นรถกลับบ้านกัน”พี่กอร์ฟก็เอ่ยชวนทุกคน คุณป้าก็ถามสารทุกข์สุขดิบผมก็ต้องตอบทุกคำถาม
“บอลไม่แน่นะคุณปู่อาจจะมาอยู่ด้วยซักพัก”
“ดีสิครับผมอยากดูแลท่านที่ท่านเมตตากับผม”
“บอลหลานตัดสินใจดีแล้วหรือว่าจะมาอยู่นี่”
“ครับ” ผมก็ลำบากใจที่จะต้องยืนยันคำเดิมอีกครั้ง
“เพราะเหตุผลอะไรล่ะถึงอยากมาอยู่ที่นี่เราไม่มีญาติเลยนะลูก”ผมไม่กล้าที่จะบอกว่าที่ผมมาอยู่นี่เพราะผมรักเบนซ์ผมมาที่นี่เพราะผมมาตามหัวใจผมจึงได้แต่เงียบไป
“แม่ครับถ้าผมเลือกได้ผมก็คงเหมือนบอลมาฝึกตัวเองไงครับ”ดีที่พี่กอร์ฟพูดดักไว้ก่อนไม่งั้นผมคงไม่มีคำตอบ
“มันมีบ้านอยู่ 3 หลังเป็นบ้านติดหนี้ธนาคารบอลต้องเลือกเอาเองนะลูก”ป้าเอาเอกสารมาให้ผมดูแล้วผมดู ก็ไม่รู้หรอกว่าจะเอาหลังไหน
“ป้าครับให้ป้าเลือกให้ดีกว่าครับ”ผมพูดตัดปัญหาเมื่อไปถึงบ้านเช่าผมก็ไปจัดเตรียมทุกอย่างที่มีต้อนรับทุกคน
“ดูซิอยู่คนเดียวมันก็อย่างนี้แหละไม่เหงาหรือลูก”
“ก็เหงาครับ”ที่จริงแล้วตั้งแต่พี่กอร์ฟมาเช่าบ้านหลังนี้ให้ผมยังไม่เคยได้มานอนเลย มีแต่มาอาบน้ำซักผ้าแล้วก็ไปนอนโรงพยาบาลกับเบนซ์คืนนี้อาจจะเป็นคืนแรกที่ผมจะได้นอน
“กอร์ฟจองโรงแรมให้แม่ยังลูก”
“เรียบร้อยแล้วครับผมจองไว้ห้องเดียวนะแม่ส่วนพวกผมจะนอนกันที่นี่แหละ”
“อือก็ดีอยู่เป็นเพื่อนน้องหน่อย”เมื่อทุกคนพักผ่อนหายเหนื่อยจากการเดินทางแล้ว ผมก็อยากถามป้าเรื่องที่ผมกังวลใจ
“คุณป้าครับ คุณปู่ไม่ว่าหรือที่ผมอยากมาอยู่ที่นี่”
“ไม่ว่าหรอกท่านเข้าใจดีว่าที่บ้านมันมีปัญหา และคุณปู่ก็ไม่อยากขัดใจบอลเหมือนกับที่ทำกับพ่อของบอล”ผมก็นึกถึงพ่อกับแม่ว่าท่านทั้งสองลำบากมาก คุณแม่ก็ไม่ถูกกับทางบ้านคุณพ่อก็เหมือนกัน มารุ่นผมก็ยังต้องตัวคนเดียวอีกมันอาจจะเป็นกรรมผูกพันธ์มั้ง
“อย่าคิดมากนะบอลตราบใดที่มีป้าอยู่หลานต้องไม่ลำบากเหมือนพ่อของหลานเด็ดขาด”
“บอลยังมีพี่อีกคนนะ ที่จะดูแลบอลเอง”พี่กอร์ฟกล่าวเสริม
“พลด้วยนะบอลเราจะไม่ทิ้งนายเด็ดขาดเนี่ยพอเรารู้ว่าป้าจะมาหานายเรารีบนั่งรถมาจากบ้านเลยนะ”
“กิมก็จะดูแลบอลนะ”ขานี้เขาไม่ค่อยพูดกับผมหรอก
“บอลถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นญาติของบอลแต่เรารับรองเลยว่าเราจะช่วยเหลือบอลทุกอย่าง”ครับผมเชื่อว่าตั้มต้องเป็นอย่างที่เขาพูดเพราะตั้มเป็นคนที่เผื่อแผ่ทุกอย่างแก่ผมโดยไม่เอาอะไรเป็นสิ่งตอบแทนจากผม
“ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้คุณป้าแล้วท่านก็เล่านิทานเกี่ยวกับเรื่องความสามัคคีให้พวกผมทุกคนฟังครับผมว่านิทานหรือเรื่องเล่าต่างๆ เมื่อฟังแล้ว เรานำมาประกอบกับการใช้ชีวิตแล้วดีนะครับ แต่ผมไม่มั่นใจเลยว่าเรื่องของผมเมื่อคุณผู้อ่านอ่านแล้วได้ประโยชน์บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ครับ
“ป้าว่าเราไปทานข้าวกันที่โรงแรมดีกว่า”ผมก็ได้ใส่เสื้อผ้าตัวใหม่ที่ตั้มซื้อมาฝากเขาซักมาเรียบร้อยเตรียมมาเพื่อจะให้ผมใส่ ผมก็ต้องเดินเขินออกจากบ้านชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงต่างพากันมองดูผมและญาติทุกคนคงจะแปลกใจที่วันนี้เห็นคนมากันเยอะเมื่อไปถึงโรงแรมป้าก็สั่งอาหารมามากมายล้วนแล้วแต่อาหารดีๆ ทั้งนั้นผมคิดถึงเบนซ์มากผมอยากให้เบนซ์เป็นส่วนหนึ่งในวันนี้ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
“บอลทานสิลูก ทานเยอะ ๆ แล้วถ้าว่าง ๆ หลานก็น่าจะมาทานบ่อย ๆ นะลูก จะได้ร่างกายแข็งแรง”
“แม่ครับน้องบอลเขาไม่มาหรอกน้องบอลประหยัดจะตายขนาดเงินที่ผมให้คุณปู่ให้บอลยังเก็บไม่ยอมใช้มันเลย”“จริงหรือลูก”ผมก็ต้องยอบรับอย่างหน้าอาย “ดีแล้วเก็บไว้ก็ดีแต่ก็ต้องรู้จักใช้บ้างใช้ในทางที่มีประโยชน์มันไม่เสียหายหรอกลูก”ป้ากล่าวตบท้ายจากนั้นพี่กอร์ฟก็เรียกพนักงานมาที่โต๊ะอาหาร“พี่ครับผมขอสั่งอาหารสามอย่างนี้เพิ่มใส่กล่องนะครับแล้วก็เช็คบิลเลย”
“กอร์ฟสั่งทำไมอีกลูก ไม่อิ่มหรือ”คุณป้าถาม“เปล่าครับดูบอลสิครับทานนิดเดียวเองจะเอากลับบ้านไปทานอีกเผื่อน้องบอลกับน้องๆหิวเพราะที่บ้านไม่มีร้านอาหารเลย”
“เออใช่บอลคงดีใจที่ญาติมาหลายคน ทานไม่ลงล่ะสิ”เมื่อนักงานเอาอาหารมาส่ง พี่กอร์ฟก็จะพาผมกลับบ้าน
“แม่ครับผมพาน้องๆ กลับบ้านนะครับ แม่ค้างที่นี่พรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะพาน้องมาทานข้าวอีก”“บอลน่าจะลาอาจารย์ซักสองวันนะลูกไม่ต้องไปโรงเรียน”ป้าคงอยากจะให้ผมไปดูบ้านด้วย“ครับ” ผมตอบป้าไปตามที่ท่านบอก “ว่าไงเสี่ยกิมแกจะไปค้างบ้านบอลไหมล่ะ”พี่กอร์ฟแซวกิม
“ไปครับบอลบ้านนายผีดุหรือเปล่า”กิมถามผม
“ไม่มีหรอกกิม”ผมตอบกิม
“ไม่มีน้อยดิ”พี่กอร์ฟว่าต่ออีก
“ตกลงมีผีหรือไม่มีกันแน่” ดูท่ากิมจะกลัวมากครับ
“โถ่ไอ้เจ๊กลาวอย่างแกผีมันไม่กล้าหลอกหรอก”
“กอร์ฟนี่ชอบกัดน้องอยู่เรื่อยเลยนะ”คุณป้าทำตาดุใส่พี่กอร์ฟ
“ครับ คุณแม่ผีไม่กล้าหรอกคุณกิมหรอกเพราะหน้าคุณกิมคงจะสมัยเดียวกันกับผีละมั้งครับ”มีหรือที่พี่กอร์ฟจะยอมพี่กอร์ฟไม่ค่อยพูดดีกับกิมเลย จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาพวกผมไปที่โรงบาลส่วนคุณป้าค้างที่โรงแรม “พี่กอร์ฟมาทำไมโรงบาลผีเยอะนะพี่”กิมตาโตถาม
“เอาแกมาปล่อยไว้ที่นี่แหละ”พี่กอร์ฟพูดขู่อีกรอบ
“บอลเบนซ์ดีขึ้นหรือยัง”
“ดีขึ้นแล้วล่ะพี่ กำลังหัดเดินครับ”
“ดีใจจังเราจะได้เจอเบนซ์แล้ว”ตั้มคงอยากเห็นอยากรู้จักเบนซ์มาก
“อ้าวเบนซ์เป็นอะไรบอล”พลรู้จักเบนซ์ตอนงานวันเกิดผม
“เบนซ์ ประสบอุบัติเหตุ สองเดือนก่อน”ผมตอบ เมื่อเดินไปถึงห้องที่เบนซ์อยู่ผมก็เห็นพ่อกับแม่อยู่กันพร้อมหน้าผมรีบเดินเข้าไปหาเบนซ์แต่ผมจะกอดจะหอมเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะมีเพียงพี่กอร์ฟคนเดียวที่รู้เรื่องนี้อย่างละเอียดคนอื่นไม่มีใครรู้ว่าผมกับเบนซ์รักกัน
“พลเอาอาหารไปใส่จานเร็ว”พี่กอร์ฟส่งถุงอาหารให้พลแล้วพี่กอร์ฟก็ยกมือไหว้พ่อแม่ของเบนซ์
“พี่กอร์ฟ ดีครับ”เบนซ์ยกมือไหว้พี่กอร์ฟ
“เฮ้ยนี่จะหายแล้วหรือนี่ ดีแล้วถ้าหายเบนซ์ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนบอลนะ”
“ครับ”เบนซ์ยิ้มดีใจแล้วผมก็ดึงเอาตั้มไปแนะนำให้เบนซ์รู้จักเพราะผมเคยเล่าเรื่องตั้มให้เบนซ์ฟังอยู่ประจำ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะตั้ม”เบนซ์ยิ้มหวานให้ตั้ม
“เช่นกันครับ”ตั้มยิ้มหวานตอบรับเบนซ์ เบนซ์ก็พูดอย่างที่ผมไม่คาดคิด
“นายน่าตาน่ารักเหมือนที่บอลว่าจริงด้วยนะ”ถ้าไม่ใช่ เพื่อนรักผมละก็ผมหึงนะนี่แต่ผมเองก็ยังสรุปไม่ได้เหมือนกันว่าตั้มเป็นเกย์หรือเปล่าแต่ดูไปก็คล้ายมากเพราะตั้มดูอ่อนโยน“เบนซ์ ทานข้าวก่อนนะ”ผมก็ป้อนข้าวเบนซ์ทุกคนก็คุยกับเบนซ์อย่างสนุกสนานที่สุดผมรู้สึกว่าผมไม่เดียวดายเลย พ่อกับแม่ก็ชมว่าเด็กทุกคนนิสัยดีมากจนดึกพี่กอร์ฟก็ชวนผมกลับ
“เบนซ์พี่ต้องกลับแล้วนะไว้นายหายเมื่อไหร่พี่จะพานายไปเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันนะ”
“ครับพี่”เบนซ์ก็กุมมือผมแน่น เป็นสัญญาณว่าอย่าห่วงเขาเลย
“ไปนะเบนซ์สองสามวันเราคงมานอนเฟ้าเบนซ์ไม่ได้”
“อือไปเหอะอย่าห่วงเราเลยนะ”ผมเชื่อว่าเบนซ์เขาไม่น้อยใจหรอกเบนซ์คงเข้าใจว่าผมต้องอยู่กับญาติ
“เบนซ์พรุ่งนี้เราจะมาเยี่ยมนายใหม่นะ”ตั้มก็ยิ้มลาเบนซ์เมื่อกลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็หาทางให้พลนอนห้องเดียวกับกิมผมรู้ว่าพี่กอร์ฟอยากค้างห้องกับผม แต่ก็แปลกที่พี่กอร์ฟไม่ยอมให้ตั้มไปนอนห้องเดียวกับพลและกิม
“เอาเปรียบจังพี่กอร์ฟห้องพี่นอนตั้งสามคนแต่ห้องผมมีสองคนถ้าผีมาจะทำไงล่ะครับ” กิมบ่นพึมพำ
“ไอ้บ้าผีที่ไหนมีล่ะไปไปนอนได้แล้ว”
“งั้นเรานอนนะบอล”พลก็เดินเข้าห้องก่อนกิม
“ไอ้กิมไอ้เจ๊กลาวมาดิ”พลหันมาเรียกเจ้าจอมเรื่องมาก“บอล ตั้มเราเข้านอนกันก่อนเถอะ” ผมก็เดินนำหน้าทุกคนเข้าห้องพอเข้าถึงที่นอนพี่กอร์ฟก็กอดคอผมกับตั้มดูพี่กอร์ฟผิดปกติลมหายใจร้อนผ่าว สงสัยต้องมีอารมณ์แน่ๆแต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ตั้มก็ล้มตัวลงนอนตรงกลางผมยิ้มในใจ พี่กอร์ฟคงอดแน่ๆ วันนี้ผมขอบคุณตั้มในใจแล้วผมก็นอนข้าง ๆ ตั้มส่วนพี่กอร์ฟก็ไปนอนอีกข้าง
“พี่กอร์ฟกับบอลเป็นขวัญใจผมเลยนะนี่ดีใจจังวันนี้ผมได้มานอนห้องเดียวกัน ไม่น่าเชื่อเลยมันไม่เป็นความฝันอีกต่อไป” ตั้มพูดคำนี้ผมรู้ได้ทันทีว่าตั้มต้องเป็นเกย์แน่ๆ
“ตั้มน่ารักจังขอกอดได้ไหม”นั่นไงพี่กอร์ฟจอมเซกส์ของผมก็คงคิดเหมือนกันกับผม
“กอดทั้งคืนก็ได้พี่”ตั้มก็มากอดผมผมก็รักเขานะตั้มน่ารักมากถ้าคิดถึงความดีของตั้มแล้วผมต้องถึงกับหอมตั้มที่แก้มตั้มก็หอมผม
“อ้าว เอาเปรียบนี่หว่าแล้วพี่ล่ะไม่หอมหรือ”พี่กอร์ฟทำท่าน้อยใจผมเลยลุกไปหอมพี่กอร์ฟก่อนเราแลกกันจากนั้นผมก็นอนหันหน้าไปคุยกับตั้ม
“ตั้มล่ะ ไม่หอมหรือ” พี่กอร์ฟทวง
“ให้ผมหอมได้หรือดีใจจัง”ตั้มก็กอดหอมพี่กอร์ฟแล้วตั้มก็หันมาคุยกับผมต่อขณะที่คุยกันพี่กอร์ฟก็กอดตั้มตลอด แต่เท้าของพี่กอร์ฟก็เอามาเขี่ยเท้าผมผมรู้ว่าพี่กอร์ฟอยากแต่อายที่จะทำต่อหน้าตั้มผมก็ไม่สนใจผมคุยกับตั้มเพลินๆผมก็หลับไม่รู้เรื่องตื่นมาอีกทีผมได้ยินเสียงตั้มพูด
“อย่าพี่กอร์ฟ อย่าครับ”
“ไหนว่ารักพี่ไงตั้มก็ยอมพี่สิครับ”
“ไว้วันหลังไม่ได้หรอเดี๋ยวบอลตื่นมาเจอทำไงครับ”
“บอลมันนอนขี้เซาจะตายบอลไม่ตื่นหรอก”แหมพี่กอร์ฟดูพูดสิครับ เมื่อก่อนอาจจะใช่แต่วันนี้ผมตื่นแล้วเนี่ยเขาก็อ้อนกันอยู่นั่นแหละ
“น่านะเชื่อพี่แล้วทุกอย่างจะดีเอง ตั้มไม่อยากมีความสุขเหรอ”เท่านั้นแหละพี่กอร์ฟก็กอดจูบไปทั่วร่างกายของตั้ม ตั้มคงไม่เคยตั้มครางลั่น มือไม้สั่นไปหมดจากนั้นเสื้อผ้าของตั้มกับพี่กอร์ฟก็ไปกองอยู่อยู่พื้นหมดดีนะที่ไฟฟ้าด้านข้างของบ้านผมไม่ได้ปิดมันเลยส่องเข้าทางหน้าต่างได้เห็นภาพนี้อย่างชัดเจนผมมองเห็นเจ้าโลกของเพื่อนรักของผมอย่างชัดเจนพี่กอร์ฟดูดเลียเหมือนที่เคยทำให้ผมแต่พี่กอร์ฟก็หยุดถามตั้ม
“ตั้มชอบไหมแบบนี้”
“ชอบครับ”
“แล้วเจ็บไหมที่พี่ดูดแรง”
“ไม่เจ็บครับ”
“ทำไม ของตั้มมันไม่เปิดเลย ตั้มไม่เคยจับมันหรอ”ใช่ครับเจ้าโลกของตั้มไม่ยอมเปิดเลยครับ ปิดสนิทเลยยังกะของเด็กผมมองเห็นชัดตาแล้วพี่กอร์ฟก็ให้ตั้มดูดเจ้าโลกอันใหญ่ของพี่กอร์ฟตั้มก็ทำตามลืมอายผมแล้วมั้งพี่กอร์ฟดูแกจะเสียวมาก ผมก็นอนมองดูดีนะที่ตื่นมาเจอตอนสำคัญพอดี
“ตั้มพี่ขอประตูหลังนะครับ”
“พี่มันไม่เจ็บหรอครับ”
“แรก ๆ เจ็บ หลัง ๆ ก็ไม่เจ็บแล้วจะเสียวมากกว่า”จากนั้นพี่กอร์ฟก็จับตั้มนอนตะแคงแล้วยกขาตั้มขึ่นข้างหนึ่ง
“ตั้มตั้มอย่าเกร็งนะถ้าเกร็งมันจะเจ็บมากปล่อยตามสบายเพื่อความสุขของเรานะครับ”พี่กอร์ฟอ้อนเก่งมาก
ตั้มก็ทำตาม พี่กอร์ฟเอาเควายที่ติดกระเป๋าทุกครั้งที่เดินทางทาแล้วพี่กอร์ฟก็เอานิ้วมือสอดเข้าไปก่อนซึ่งพี่กอร์ฟไม่เคยทำกับผมแบบนี้
“แสบจังพี่ โอ๊ย”พี่กอร์ฟเอามือออกแล้วจ่อเจ้าโลกให้เข้าที่แล้วเด้งเอวอย่างแรง เสียงตั้มร้องลั่น ตั้มดิ้นด้วยจนโดนตัวผมพี่กอร์ฟคงจะยัดเจ้าโลกเข้าพรวดเดียวมั้ง
“ไม่เอาแล้วพี่ผมเจ็บผมเจ็บ”แต่แรงของตั้มหรือจะไปสู้พี่กอร์ฟได้พี่กอร์ฟยังคงกอดตั้มแน่นและอ้อนตั้มต่อไป
“พี่ขอโทษที่ทำแรงแต่พี่รักตั้มนะทนเอาได้ไหม”พี่กอร์ฟหอมตั้มจูบตั้มตามซอกหูตัวตั้มเริ่มอ่อนตั้มไม่ดิ้นแล้วตั้มเริ่มครางพี่กอร์ฟก็เริ่มขยับพี่กอร์ฟยกขาของตั้มขึ้นสูงมาก ผมเห็นเต็มตาเลยว่าเจ้าโลกพี่กอร์ฟมันเข้าออกในรูสวรรค์ของตั้มเห็นแล้วได้อารมณ์มากผมไม่เคยได้ทำแบบนี้เลยภาพที่ผมเห็นเริ่มทำให้ผมอยากลองมั่งผมอยากเป็นฝ่ายเสียบเหมือนพี่กอร์ฟผมอยากมากครับแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ ต้องแกล้งเป็นหลับต่อไปเสียงตัวพี่กอร์ฟกระแทกกับก้นตั้มดังพั๊บๆๆๆพี่กอร์ฟเล่นรุนแรงมากตั้มก็ครางไม่หยุดมันนานมากพี่กอร์ฟคงเหนื่อยจึงคุยกับตั้ม
“ตั้มอยากมันกว่านี้มั้ย”
“อยากครับ”ตั้มพูดคำนี้ผมไม่อยากเชื่อว่าตั้มจะเป็นคนที่เซกส์จัดขนาดนี้“เราเปลี่ยนท่ากันนะ”พี่กอร์ฟก็จับตัวตั้มยกขึ้นให้ตั้มคลานสี่ขาหน้าตั้มสิครับมาจ้องที่เป้าผมพอดี ดีนะที่ผมนอนตะแคงไม่งั้นเวลาที่พี่กอร์ฟกระเด้าหน้าตั้มต้องมาโดนเป้าผม“พี่ผมอยากดูดของบอลจังเลย”
“เอาสิแต่อย่าทำแรงนะเดี๋ยวบอลตื่น”พี่กอร์ฟเอามือมาผลักผมให้นอนหงายคราวนี้ผมลืมตาไม่ได้แล้วต้องหลับตาอย่างเดียวพี่กอร์ฟก็ถอดกางเกงผมไปไว้ที่หัวเข่าจัดที่จัดทางให้ตั้มอย่างเรียบร้อย ตั้มก็มาจับเจ้าโลกผมที่แข็งจนน้ำเยิ้ม
“โอ้โฮบอลนี่หล่อไปทั้งตัวเลย”ตั้มชมผมแล้วผมก็ต้องเสียวตั้มดูดเลียไม่หยุดปากพี่กอร์ฟก็ทำแรงเหลือเกินผมสงสารตั้มมากไม่รู้ว่าเขาเสียวหรือเขาเจ็บกัน แน่ผมกำลังเคลิ้ม ตั้มก็พูดให้ผมต้องตื่นเต้น “พี่กอร์ฟผมอยากลองกับบอลจังเลยครับ”
“ไม่กลัวเจ็บหรอของบอลมันยาวกว่าของพี่อีกนะ”
“ถึงเจ็บผมก็ยอมผมรักบอลผมอยากมีอะไรกับบอล”
“ได้แต่ต้องรักพี่ด้วยนะ”นี่มันอะไรกันนักหนาผมจะต้องโดนแล้วหรือนี่สิ่งที่ผมไม่เคยลองวันนี้ผมจะได้ลิ้มลองมันพี่กอร์ฟมาถอดกางเกงผมออกจนหมด
“อย่าทำแรงนะถ้าบอลตื่นมาเห็นแย่แน่ความเป็นเพื่อนของตั้มอาจจะขาดกันก็ได้”พี่กอร์ฟคงกลัวว่าผมจะตื่นและคงกลัวว่าผมจะว่าเอาแต่ผมตัดสินใจไม่ได้ว่าจะห้ามหรือทำอะไรแต่ผมก็ต้องแกล้งนอนหลับต่อไปพี่กอร์ฟก็เอาเควายมาทาเจ้าโลกผมจับตัวตั้มมานั่งทับผมเอาเจ้าโลกผมจ่อแล้วตั้มก็กดตัวลงเล่นแทงลงพรวดเดียวผมไม่เคยมาก่อนผมเผลอเด้งตัวขึ้นรับอย่างไม่รู้ตัว ผมต้องขมิบเจ้าโลกสี่ห้าทีมันเสียวมากวาบหวิวไปทั้งตัวเกือบแล้วที่น้ำจะแตกแต่ผมก็ต้องอั้นเอาไว้เพราะผมได้ยินคำคำหนึ่งที่ตั้มพูด“พี่ครับผมเสียวจังของบอลเสียวกว่าของพี่อีก”ผมจึงอดเอาไม่ให้น้ำออกอีกใจก็อยากให้ตั้มมีความสุขผมโกธรเกลียดตั้มไม่ลงตั้มก็โยกขึ้นโยกลงอย่างเมามันผมนั้นต้องกัดฟันเอาไว้ถ้าไม่เพราะแกล้งหลับผมคงจะครางลั่นไปแล้วสักพักพี่กอร์ฟก็ขยับไปที่ขาผมพี่กอร์ฟถ่างขาผมออกแล้วไปเลียที่ไข่ลามไปถึงรูสวรรค์แค่ตั้มทำกับผมก็เสียวจะตายอยู่แล้วมาเจอพี่กอร์ฟอีกผมทนไม่ได้อีกต่อไปผมก็เกร็งตัวอย่างแรงผมกลั้นเสียงครางเอาไว้เจ้าโลกผมเกร็งสุดๆ ตั้มครางดังกว่าเดิมและตั้มก็ร้องบอกพี่กอร์ฟ
“พี่ผมเสียวผมเสียว” ทั้งพี่กอร์ฟทั้งตั้มพากันเร่งจังหวะให้เร็วกว่าเดิมอีกสองเท่าผมก็ตัดสินใจปล่อยน้ำ ให้ออกแบบแรงสุด ๆ น้ำผมออกหมดแล้วผมก็ตกใจเมื่อโดนน้ำของตั้มพุ่งมาเฉียดหน้าไปโดนหูและหมอนเปียกหมดตั้มยังคงโยกอยู่ทั้งคราง
“ตั้มพอแล้ว น้ำบอลออกแล้วพอก่อนเดี๋ยวมันตื่น”ตั้มก็ถอดออกตอนถอดนี่สิผมเสียวมาก
“พี่ของบอลมันจังเลยครับ”ตั้มพูดโดยไม่เกรงใจพี่กอร์ฟเลยแต่พี่กอร์ฟก็จับตั้มไปทำต่อไม่นานพี่กอร์ฟก็ตะโกนร้องว่าออกแล้วๆผมสิหงุดหงิดมากเพราะน้ำของตั้มกำลังเลอะไปหมดพอพี่กอร์ฟถอดเจ้าโลกออกจากตั้มตั้มก็มาหอมแก้มผม“อุ้ยพี่กอร์ฟน้ำผมออกโดนหูบอล”
“รีบเช็ดเร็วเดี๋ยวมันตื่น”พี่กอร์ฟก็เอาผ้ามาให้ตั้มเช็ดส่วนพี่กอร์ฟนั้นก็ใส่กางเกงให้ผม
“บอลเราขอโทษด้วยนะที่เราทำกับบอลแบบนี้เราอยากทำจริง ๆ ถ้าวันหนึ่งเราทนไม่ได้เราขอทำอีกบอลต้องไม่โกธรเรานะ”โอ้ยผมไม่รู้จะทำอย่างไร นั่นก็แฟน นี่ก็เพื่อน โน่นก็พี่ ยังมีเดย์อีกก็น้องทำไมผมหลายใจจังผมโกธรหรือห้ามคนเหล่านี้ไม่ได้จริงๆ ผมอยากมีเบนซ์เพียงคนเดียวแต่ยิ่งอยากก็ดูเหมือนยิ่งทำไม่ได้
“ตั้มอย่าเอาไปพูดให้บอลได้ยินนะเก็บเอาไว้ในใจวันนี้ถือซะว่าลักหลับ”มันคงเป็นกรรมเวรของผมที่ผมไปลัก
หลับ เบนซ์เมื่อก่อนผมก็แกล้งนอนหลับต่อพอสองคนนั่นหลับผมก็ลุกมาเข้าห้องน้ำ แล้วผมก็นอนไม่หลับผมเกลียดตัวเองที่ไม่รักษาเนื้อรักษาตัวรู้สึกว่าตัวผมเองไม่คุ้มค่ากับที่เบนซ์รักเลยผมไปนั่งซึมคิดเรื่องนี้ที่หน้าบ้านตอนนี้พึ่งจะตี1 เอง ทวนแล้วทวนอีกก็รู้สึกว่าตัวเองเลวมากผมไม่ได้รักใครนอกจากเบนซ์คนเดียวแต่ทำไมผมต้องมามีอะไรกับคนที่ผมไม่ได้รักด้วยคุณผู้อ่านมีใครเป็นเหมือนผมมั่งครับต้องมีอะไรกับคนที่เราไม่ได้รักหรือเพราะผมเป็นคนหลายใจ เพราะอะไรช่วยวิจารณ์ด้วยครับ ผมยินดีรับทุกคำวิจารณ์เลยครับ
-------------------- จบตอนที่ 25 --------------------
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ แหมมมม
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ทำบ่นไป ยังมีอีกเยอะนิ
คิดถึงน้องเดย์ ขอบคุณนะ_ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ ขอบคุนน่ะ ขอบคุณครับ
กรรมเวรของบอล
หน้า:
[1]
2