เขามา(ถูก)ชักว่าวข้างๆหลุมผมครับ (ตอน 2)
ตอน 2 แล้วครับ รู้สึกว่ามันตะมุตะมิไปไหมครับ เทียบกับเรื่องอื่นๆถ้ามีคนอยากอ่านจะเขียนต่อนะครับ
ขอบคุณที่อ่านครับ
ในที่สุดเทศกาลเชงเม้งก็วนเวียนมาถึง วันนี้คือวันที่ผมได้เจอธันอีกครั้ง ตอนนี้เขาโตขึ้นกว่าเดิม กลายเป็นเด็กหนุ่มที่เริ่มมีเค้าความหล่อแบบตี๋ๆ
หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดมาตลอดว่าทำยังไงถึงจะพิสูจน์ได้ว่าเขามองเห็นหรือได้ยินเสียงของผม
เมื่อธันยกถาดของไหว้มาพร้อมกับถุงพะรุงพะรัง ผมก็เริ่มเข้าไปทักทายเขาก่อน
“สวัสดี โตขึ้นเยอะเลย พี่รู้นะว่านายมองเห็น ตอบหน่อยซิ พี่เหงาจริงๆนะ” หนุ่มตี๋ยังคงยิ้มลอยๆไม่ตอบคำ
เขาช่วยพ่อจัดของไหว้หลุมข้างๆอย่างแข็งขัน ไม่สนใจผมเลย ผมรู้สึกหน้าซีด เท่าที่ผีตนหนึ่งที่ตายไปแล้วจะซีดได้อีก
เขาคงมองไม่เห็นผมจริงๆ ผมกลับมานั่งคอตกอย่างเศร้าๆบนหลุมศพของตัวเอง
แต่เมื่อเด็กหนุ่มเดินมาที่หน้าฮวงซุ้ยของผมพร้อมกับถุงหมูปิ้ง ผมก็ตัดสินใจว่าเป็นไงเป็นกัน
ปีนี้ต้องรู้ให้ได้ ว่าเขามองเห็นผมรึเปล่า เด็กหนุ่มจุดธูปไหว้หมูปิ้งให้ผม
แต่ครั้งนี้ผมไม่สนใจหมูปิ้ง แต่รูดซิปกางเกงของตัวเอง ควักดุ้นเนื้อที่กึ่งแข็งกึ่งอ่อนออกมารูดโชว์ต่อหน้าเจ้าเด็กตี๋
“เฮ้ย” หนุ่มน้อยอุทานเสียงดังจนพ่อเขาตะโกนถาม “มีอะไรรึเปล่าธัน”
“ปะ เปล่าครับ พอดีผมเห็นงู แต่มันเลื้อยหนีไปแล้ว” เด็กหนุ่มตอบ ผมเองก็ตกใจจนเก็บงูของตัวเองแทบไม่ทัน
เมื่อมองดูรอบๆว่าไม่มีงูตัวอื่น ผมก็มั่นใจว่าธันมองเห็นผมจริงๆ
แล้วผมก็นึกได้ว่าที่เขาไม่ตอบผมมาตลอดเพราะกลัวจะถูกคนอื่นหาว่าบ้านั่นเองที่พูดอยู่คนเดียว
ผมเลยเดินไปที่พงหญ้าใกล้ๆ ที่มิดชิดพอสมควร แล้วกวักมือเรียกเขา
ธันบอกพ่อว่าปวดฉี่ขอไปเข้าห้องน้ำที่พงหญ้าตรงนั้น พ่อเขาบอกให้ระวังงู แต่ก็อนุญาต
เด็กหนุ่มจึงเดินเข้ามาที่พงหญ้าที่ผมรออยู่ “โดนพี่จับได้แล้ว” เจ้าตี๋พูดยิ้มๆ ผมเองก็ยิ้มอย่างภูมิใจในความสามารถของตัวเอง
“เป็นเด็กเป็นเล็ก จะมาสู้ผีที่ตายมาเป็นสิบปีได้ยังไงกัน” ผมอวด แต่ก็โดนตอกกลับอย่างรวดเร็ว
“โดนเด็กหลอกมาตั้งสองปี ยังมีหน้ามาพูด ว่าแต่เมื่อกี้พี่ทำอะไรอ่ะ” ผมหุบยิ้มพลางนึกว่าจะตอบยังไงดี
“ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่ลองทำผีหลอกเฉยๆ เหมือนควักไส้ควักพุงอ่ะ” ผมตอบส่งๆไป เพราะไม่ได้คิดไว้ล่วงหน้า
“แต่ทำไมผมเห็นแล้วแทนที่จะกลัว แต่มันกลายเป็นแบบนี้ล่ะครับ” เด็กหนุ่มชี้ให้ผมดูเป้าของเขาที่ตุงเด่
เหมือนมีไส้กรอกลำเขื่องอยู่ในนั้น แม้หน้าเขาจะยังยิ้มแต่ก็ดูออกว่าเป็นยิ้มฝืนๆ
ฉิบหายแล้ว ผมคิด มิน่าธันถึงยอมตามมาคุยกับผม เขาไม่รู้จะทำยังไงกับท่อนลำแข็งๆนั่น
“พี่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ต้องรับผิดชอบนะ ผมจะกลับไปหาญาติๆได้ยังไง อายเขาตายเลย” ตี๋หนุ่มโอดครวญ
ผมเองก็ชั่งใจว่าจะเอายังไงดี แต่ผมตายไปแล้วนี่ คงไม่โดนข้อหาอนาจารหรอก
คิดได้ดังนั้นผมก็เอื้อมมือไปรูดซิบกางเกงยีนส์ของเขา ลูบคลำน้องชายที่กำลังแข็งได้ที่ผ่านกางในรัดรูปสีขาวของเด็กหนุ่ม
ผมคิดว่าคงจะมีเวลาไม่นาน จึงต้องเร่งมือสักนิด ผมจึงประกบปากจูบเขาตวัดลิ้นเข้าไปพัวพันกับลิ้นของเจ้าตี๋น้อย
พลางปลดปล่อยท่อนเนื้อของเขาออกมารูดขึ้นลงเบาๆพร้อมกับใช้นิ้วโป้งคลึงไปมาที่ปลายหัวบานที่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในหนังหุ้ม
มือที่เหลือก็ลูบคลำหัวนมที่เริ่มแตกพานของเขา เด็กหนุ่มร้องครวญครางออกมาเบาๆ ใบหน้าเหยเกด้วยความเสียว
ผมเร่งมือขึ้นอีก แค่ครู่เดียวทำนบของเขาก็พังทลาย น้ำคาวสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มกอหญ้า
เด็กหนุ่มหอบหายใจด้วยใบหน้าแดงก่ำ ผมเก็บท่อนเนื้อที่อ่อนตัวลงแล้วรูดซิปปิดกางเกงให้กับเขา
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” ผมบอกเขาอย่างรู้สึกผิดเมื่อสติสตังเริ่มกลับมา นี่ผมทำอะไรลงไป นี่มันข่มขืนผู้เยาว์ชัดๆ
“มะ ไม่เป็นไรครับ ผมก็รู้สึก...ดี” เด็กหนุ่มพูดได้แค่นั้นเราก็ได้ยินเสียงพ่อของเขาเรียก
“ธัน เป็นอะไรหรือเปล่า จะกลับแล้วนะ” ตี๋หนุ่มพยายามทำหน้าเป็นปกติ บอกพ่อเขาว่าไม่มีอะไร แค่ดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อยเฉยๆ
เขาหันกลับมายิ้มให้ผมอีกครั้ง พูดว่า “แล้วเจอกันปีหน้านะครับพี่”
ผมโบกมือลา ยิ้ม ตอบเขาไปว่า “พี่ชื่อเมษนะครับ“
สนุกมากเลยครับเรื่องนี้ ขอบคุณครับ สนุกเลยครับ รอตอนต่อไปครับ {:5_146:} ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ธันโดนเปิดซิงปะเนี้ย นึกถึงหน้านุ้งโอมละฟิน อิอิ สนุกครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ อุต่ะ สนุกดีครับ ^^ ขอบคุณครับ. เริ่มต้นความสัมะันธ์ น่ารักดี ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ รอนะครับ มาสะเสียวเลย ขอบคุณครับ เริ่มจะสนุกละ น่ารักดีครับ ขอบคุณครับ