เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 13
เรื่องของเบนซ์ตอน 13ผมนั่งอยู่จนเที่ยงผมก็คิดได้ว่าเบนซ์เขาก็อาจมีธุระของเขาก็เป็นได้คงไม่มีเวลามารับผมก็เป็นได้ผมจึงนั่งรถสามล้อกลับบ้าน ขณะที่ผมกำลังนั่งรถกลับบ้านอยู่นั้นก็ผ่านบ้านของเบนซ์ผมเห็นรถจอดหนึ่งคันเป็นรถที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนแต่แปลกที่ไม่เห็นรถของพ่อแม่เบนซ์ผมจึงให้สามล้อจอดรอผมก่อนผมอยากลงไปดูว่าเบนซ์ทำอะไรอยู่ เพราะเห็นรถมอไซของเบนซ์จอดอยู่ ผมค่อยๆ เดินย่องเข้าไปข้างในบ้านเมื่อถึงห้องรับแขกผมก็ได้ยินเสียงเบนซ์พูดดังมาก“อย่าครับ ผมเสียวนะ” ใจผมเต้นแรงมากผมรีบเดินไปที่ประตูอย่างลืมตัว
“มันไม่เสียวมากหรอกน่าเชื่อสิ” เป็นเสียงกระเทยครับ
“พอแล้วคับจะเอาอะไรหลายรอบนัก แค่นี้ก็พอแล้ว” ผมได้ยินเต็มหูสองหูน้ำตาผมไหลพรากออกมาเลยครับผมยืนตัวสั่นทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมหวังมาตลอดสิบวันผมหวังเพื่อจะมาเจอเบนซ์คนที่ผมรักมาตลอดชีวิตชายหนุ่มผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องของผมที่ผมรักนักรักหนาเทิดทูนบูชาแต่วันนี้เขานอกใจผมผมค่อยๆประคองสติคิดถึงเรื่องที่ผมเคยทำผิดต่อเบนซ์ที่ผมมีอะไรกับพี่กอร์ฟทำให้ผมทำใจได้บ้างแต่ผมแค้นที่สุดเลยในตอนนี้ผมรู้เพียงอย่างเดียวว่าอย่างน้อยๆ เบนซ์ก็น่าจะซื่อสัตย์ต่อผมบ้างผมอุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อเขามาตลอดใจของผมก็คิดขึ้นมาว่าช่างมันเถอะอย่างน้อยเราก็เคยทำแบบนี้ตอนที่เบนซ์ไม่รู้ผมตัดสินใจเดินออกจากบ้านขึ้นรถสามล้อกลับบ้านต่อเมื่อถึงบ้านผมก็ต้องทำใจหยุดร้องไห้กลัวคุณตาคุณยายจะรู้เรื่องผมทำเป็นอารมณ์ดีไปกอดท่านทั้งสอง
“เป็นไงบ้างไปนครนายกมา”
“ก็ดีครับ”
“นึกว่าจะลืมคุณตากับคุณยายไปซะแล้ว แล้วทางโน้นเขายอมให้กลับหรือบอล”ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี
“เปล่าครับเขาไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ”
“อ้าวแล้วเขาดีกับบอลหรือเปล่า”
“ดีครับ ดีทุกอย่างเลยครับ” ผมตอบ
“ไปพักเถอะบอลดูหน้าไม่ค่อยสบายเลย แล้วทานอะไรมาหรือยังล่ะ”
“ทานแล้วครับยังอิ่มอยู่เลยยาย” จริงๆ แล้ว ผมยังไม่ทานอะไรเลยครับแต่ผมทานไม่ลงหรอกวันนี้ผมอกหักผมพยายามไปนอนร้องไห้ให้เสียใจมากที่สุดและผมจะลืมเบนซ์ให้ได้นอนกลิ้งไปกลิ้งมามันก็ไม่หายโกธรสักทีผมทั้งโกธรทั้งเสียใจอยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมก็ไปหยิบดูเป็นเบอร์เบนซ์ที่โทรเข้ามาผมรีบกดทิ้งแล้วปิดเครื่องจากนั้นเบอร์บ้านก็ดังผมได้ยินเสียงคุณตารับ แล้วท่านก็บอกว่าบอลกลับมาแล้วหลังจากนั้นไม่ถึงสิบนาทีเสียงรถมอไซด์ก็ดังมาทางบ้านผมดูท่าคงขับเร็วน่าดูผมรู้ว่าเบนซ์มาที่บ้านหาผมผมก็เลยเช็ดน้ำหูน้ำตารอว่าเบนซ์จะมาหาแน่นอนครับเป็นอย่างที่ผมคิดเบนซ์รีบเปิดประตูเข้ามาหาผม เขาวิ่งเข้ามากอดผมแต่ผมก็ทำตัวแข็งสะบัดหน้าหนี เบนซ์ไม่สนในความเปลี่ยนแปลงของผมเขาจูบผมต่อ เกือบแล้วที่ผมจะมีอารมณ์แต่ผมก็เอาความโกธรของผมที่มีอยู่ ใช้สองมือสองเท้าถีบเขาออกไปจนตกเตียงเสียงตัวเขากระแทกกับพื้นเหมือนกับกระดูกจะหัก ไม่มีเสียงของเบนซ์ร้องเจ็บผมจ้องหน้าแล้วน้ำตาผมก็ไหล น้ำตาเบนซ์ก็ใหลพรากเราสองคนมองหน้ากันผมใจจะอ่อนอยู่แล้วแต่ผมก็หันหน้าหนี
“บอลนายเป็นอะไรนายไม่รักเราแล้วหรือ”
“ต่อไปนี้เราไม่จำเป็นต้องรักกันแล้วนายกลับบ้านไปเถอะมีคนรอนายอยู่ที่บ้านไม่ใช่หรอ”
“บอลนายรู้เรื่องนี้หรอ” เบนซ์หน้าซีดแล้วเบนซ์ก็พูดความจิง
“บอลนายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า อย่าโกธรเรานะ” ดูสิครับคำอ้อนของเขาผมไม้ต้องการอยากฟังอยู่แล้วผมรีบลุกไปจะไปทำร้ายเขาอีก แต่ผมทำไม่ลง
“เบนซ์นายทำเราเจ็บมามากแล้วเราจะเลิกโง่ซักที” ผมก็ไล่เขากลับบ้านแต่เบนซ์ก็ไม่ยอมกลับบอกจะอธิบายให้ผมเข้าใจแต่มันยิ่งทำให้ผมโมโหมาก ผมเลือดขึ้นหน้าผมผลักตัวเบนซ์ให้ออกไปนอกประตูแล้วผมก็สั่งลาด้วยคำคำนี้
“จำ ไว้นะของที่เคยผ่านมือใครแล้ว เราไม่ต้องการ” ผมก็ต่อยที่ใบหน้าเบนซ์ให้ล้มลงออกนอกประตูผมรีบปิดประตูร้องไห้อย่างเจ็บปวดใจเสียงเบนซ์เคาะประตูเรียกอยู่นานแล้วเขาก็ลาก่อนจะจากไป
“ได้ต่อไปนี้เราไม่ต้องมาเจอกันอีก ดีแล้วต่อไปเราจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีกเลย”เสียงขี่รถยังกะจะบินครับผมก็ค่อยสบายใจหน่อยที่เบนซ์บอกผมว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีกผมเองก็มาคิดได้ว่าผมเองก็ไม่ซื่อต่อเบนซ์เหมือนกันแต่ถ้าจะตามไปง้อเบนซ์ตอนนี้ก็ไม่กล้าแต่เมื่อทบทวนดูแล้วผมหึงเขามากผมรับไม่ได้ที่เขาต้องอยู่กับกระเทยคนนั้นผมขยะแขยงมากที่เบนซ์กล้าไปยุ่งกับคนที่ออกสาวขนาดนั้น ผมไม่เห็นหน้าแต่ได้ยินจากเสียงมันบ่งบอกได้ชัดว่าเขาเป็นกระเทยคุณยายเดินเข้ามาเรียกผม
“เป็นไรกันลูก เห็นเบนซ์วิ่งออกไปทะเลาะกันหรือ” ยายรู้ตั้งแต่แรก แต่ยายอาจจะไม่อยากมายุ่งหรือห้าม
“ครับช่างเถอะครับ ผมจะไม่คบเบนซ์อีก”
“บอลคิดให้ดีนะถ้าไม่คบเบนซ์บอลก็เหงาสิบอลก็ไม่มีเพื่อนสิ” อาจจะจิงของคุณยาย “โอ๊ยเพื่อนผมเยอะแยะครับ”แกล้งพูดไปงั้นแหละครับ
“แล้วเพื่อนที่ดีมีบ้างมั้ยล่ะ ยายว่าหาดีกว่าเบนซ์ไม่มีอีกแล้วนะตายล่ะรู้มั้ยยายยิ่งตกลงกับพ่อแม่เขาไว้แล้ว”ยายเดินออกไปแถมยังพูดให้ผมสงสัยตกลงอะไรก็ไม่รู้ผมนอนไม่หลับผมรีบออกจากบ้านไปเที่ยว ผมไปตามหาโต้ครับเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นหากเป็นเรื่องของเบนซ์โต้จะเข้าใจได้ดีแล้วผมก็เจอโต้ที่บ้านของเขา
“ลมอะไรพัดแกมาวะไอ้บอล”
“ลม ๆ แล้ง ๆโว้ย” ผมถอดใจ ท่าอารมณ์ไม่ดี
“เรารู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น” โต้หัวเราะลั่นแล้วผมก็เลยแกล้งถาม
“แล้วเรื่องอะไรวะโต้”
“จะเรื่องไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องไอ้เบนซ์นะสิหึงมันช่ายมะ” ผมก็ต้องยอมรับว่าผมหึงเบนซ์จริงๆ
“เอาล่ะ เราตั้งใจไว้แล้วว่าเราจะไม่ไปยุ่งกับชีวิตของเบนซ์อีก เซงว่ะโต้พาเราไปเที่ยวหน่อยสิ”
“จะดีหรือ เดี๋ยวเบนซ์มันก็มาหึงเราอีก ยิ่งพึ่งจะไม่ถูกกันอยู่ด้วย”โต้คงเข็ดคราวที่แล้วที่ผมกับเบนซ์ทะเลาะกัน
“เอางี้เราไปเที่ยวบ้านเพื่อนดีกว่า อาจจะหายเซงก็ได้” โต้หาทางให้ผม
“มาเอารถเราไปกัน”
“ไม ต้องหรอกเอารถเราไป รถนายมันใหม่อยู่ขี่ไม่มันส์” ผมก็เลยต้องซ้อนท้ายไปกับโต้ อยู่ห่างจากบ้านโต้ไม่มากนักถ้าห่างจากบ้านผมก็ 10 กม.ได้มั้งผมไปถึงโต้ก็แนะนำให้ผมรู้จักกับเพื่อนเขา
“นายอ่ะหน้าตาไม่เห็นเหมือนคนบ้านเราเป็นคนที่ไหนหรือ”ช๊อฟเป็นเพื่อนของโต้ที่สนิทกันแต่เรียนคนละโรงเรียนโต้ฝากผมให้เป็นเพื่อนเขาโต้ก็เลยเล่าความเป็นมาของผม แต่ข้ามตรงเรื่องเบนซ์มันเป็นความลับแล้วเราก็คุยกันเรื่องกิจกรรมที่ช๊อฟ และเพื่อนๆกำลังกังวนกล้า ๆ กลัว ๆ
“เนี่ยจะเอาไงวะโต้จะมีบอลเตะชิงเงินรางวัลทีมเราขาดคนอยู่ 5 คนว่ะ”ช๊อฟท่าทางกังวล
“เฮ้ยบอลแกมีไรทำแล้ว สงสัยแกจะมาถูกที่ว่ะ”
“จะชวนเราเล่นบอลหรอ” ผมถามอย่างมั่นใจว่าต้องใช่
“เออสิวะ หาไรทำนายจะได้ลืมเรื่องเก่า ๆ ไปซะมั่ง” โต้หาทางให้ผมคลายเศร้า
“ยังไม่ถามกัปตันทีมเขาเลยนะโต้”
“เฮ้ยอย่าบอกนะเพื่อนใหม่เราเล่นบอลได้” ช๊อฟถามพร้อมกับเอาสายตามาสำรวจผมก่อนที่จะต่อว่าอีก
“ดูท่าทาง รูปร่าง ก็โอเคนะ แต่ดูหน้าหล่อๆ ขนาดนี้จะเล่นไหวหรอ”ช๊อฟท่าทางก็เป็นคนตรงไม่เบา
“เออน่ามึงช่วยรับกูสองคนเป็นลูกทีมหน่อยดิ กูสองคนไม่มีอะไรทำ” โต้ปัด ๆ เรื่องไป ผมเลยกล่าวตบท้าย
“ช็อฟนายก็หน้าตาดีเล่นเป็นเหมือนกันหรือ” ผมล้อบ้าง
“เนี่ยตัวเต็งเลยน้าบอล” ผมกับโต้แอบยิ้ม เพราะผมกับโต้ก็เป็นหนึ่งในนักกีฬาโรงเรียนที่เก่งที่สุดในอำเภอเมืองนครพนม
“เออ งั้นพรุ่งนี้นายเอารูปมานะ ก็เหลืออีกสามคนคงหาทันว่ะ” ช๊อฟก็หาเรื่องพูดให้มันสนุก จนค่ำผมก็เลยต้องรีบกลับบ้านโต้พาผมซิ่งรถกลับบ้านแล้วผมก็ไปเจอกระเทยคนหนึ่งกำลังซื้อของอยู่ โต้ก็จอดรถอยู่ห่าง ๆ “บอลนี่แหละคนที่ไปกับไอ้เบนซ์วันที่เราเจอ” ผมเจ็บใจมากยิ่งเห็นกระเทยคนนี้ผมก็ยิ่งเกลียดเบนซ์มากขึ้น“โต้ต่อไปนี้เราจะเลิกเป็นเกย์แล้วไม่เอาแล้วว่ะ” ผมตั้งใจเอาไว้อย่างมาทมั่น
“บอลเอางี้ดีกว่า นายจะเป็นหรือไม่เป็นเอารักเป็นผู้ตัดสินดีกว่า” เขาพูดเข้าท่าดีแฮะ
“ถ้าเรามีใครที่เป็นเหมือนบอลเราว่าเราจะยอมเป็นเกย์ ไม่เอามันแล้วเมียนายดีทุกอย่างนะยิ่งเมื่อก่อนนายยอมทุกอย่างก็เอาชนะเบนซ์มันจนได้ แต่สุดท้ายเบนซ์มันก็ไม่เห็นค่าลืมได้ก็ดีแต่เราอยากให้บอลคิดให้ดีก่อนนะหรือเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครสักคนไม่นานก็เริ่มจะลืมเบนซ์ได้”ผมรู้สึกโล่งอกมากใช่ต่อไปนี้ผมจะไปเริ่มต้นกับใครซักคนผมปลอบใจตัวเองผมพยายามนั่งแล้วเอาแก้มพิงหลังโต้แล้วนึกถึงคนที่รู้จัก ไม่มีใครจะเป็นคนรักผมได้โต้ก็เป็นเพื่อนที่ดีของผมพี่กอร์ฟ กิม พลก็เป็นญาติเป็นพี่เป็นน้องส่วนช๊อฟก็เป็นเพื่อนใหม่ยังไม่รู้นิสัยแต่ดูดูแล้วเราไปกันไม่ได้หรอกเพราะช๊อฟดูท่าจะเกลียดพวกเกย์กระเทยซะด้วยซ้ำสรุปวันเวลาที่ผ่านมาผมจะไปรักใครไม่ได้เลยนอกจากเบนซ์คนเดียว เบนซ์เหมาะสมทุกอย่าง ผมยังต้องนึกถึงเบนซ์อยู่อีกผมก็ตีหลังโต้เพราะผมหมั่นใส้เบนซ์มาก
“โอ๊ย! ..อะไรกันบอลเจ็บนะ” ผมก็อายมากเมื่อโต้หันมาทำตาค้อนใส่ผม
“เป็นไร โกธรไอ้เบนซ์ก็ไปทุบมันดิ เดี๋ยวเราก็ปล้ำซะหรอก” โต้ขู่ผมแบบหยอกๆ
“กล้าหรอดูตัวเราก่อนว่าใครแน่กว่าใคร”ผมก็ขู่คืนมั่งเพราะโต้ตัวเล็กกว่าผม
“เออไม่กล้าหรอกถ้ากล้าเราสวมเขาไอ้เบนซ์ตั้งนานแล้ว”พูดแล้วโต้ก็หัวเราะ
“อย่า พูดถึงเบนซ์อีกได้มั้ยโต้” ผมขอโต้ด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อถึงบ้านโต้ผมก็เอารถของผมขี่กลับบ้านผมเบื่อมากที่ผมต้องผ่านบ้านเบนซ์ไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องผ่านบ้านเบนซ์ตลอดผมก็กังวลอยู่เหมือนกัน แต่วันนี้ผมโชคดีไม่เจอเบนซ์ผมรีบบิดรถกลับบ้าน
“ยายครับตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมจะไปออกกำลังกายทุกวันนะครับ และมีงานบอลที่เขาจัดผมจะไปร่วมแข่งกับเขา”ผมขออนุญาตคุณยายคุณตาไม่เคยห้ามผมครับ ผมก็นอนพยายามไม่คิดถึงเบนซ์พอนึกถึงภาพกระเทยคนนั้นแล้วทำให้ผมไม่อยากเจอเบนซ์อีกครับ หลายวันต่อมาผมก็ไม่เคยอยู่บ้านเลยผมไปเล่นบอลอยู่ตลอดกลับค่ำทุกวันด้วยกิจกรรมนี้ทำให้ผมไม่ค่อยคิดเรื่องเบนซ์ขนาดวันสงกรานต์ผมก็ยังไม่เล่นในหมู่บ้านผมไปเล่นในหมู่บ้านของช๊อฟสนุกมากครับ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมได้เล่นสงกรานต์ ผมลืมเบนซ์ไปสนิทเลยครับไม่รู้ว่าเขาไปกินไปนอนไปทำอะไรที่ไหน มีคนพูดถึงเบนซ์ผมก็ด่าเขาไม่ให้พูดแต่วันนี้ผมได้ฟังเรื่องของเบนซ์จากโต้จนได้
“เบนซ์มันถามถึงนะบอล” ผมก็ไม่ว่าอะไรอยากลองฟังดู
“ถามว่าไรหรอ”
“ก็นายเกิดวันที่29เมษาไม่ใช่หรอ”
“ใช่ ทำไมหรอ”
“มันฝากถามมาว่างานวันเกิดบอลจะจัดที่ไหน”
“ไม่รู้ดิเราไม่จัดหรอก แต่ถ้าจัดเราก็เชิญพวกนายทุกคน”
“แล้วเบนซ์ล่ะไม่เชิญมันหรอ”
“ไม่เราไม่อยากเจอหน้ามันแล้วบอกมันด้วย” ผมย้ำแบบสุดๆ
“บอลนายนี่ใจดำจังเลยนะ นายจะไม่ลดหย่อนลงมาหน่อยหรือ ถ้าจะไม่รักมันแล้วความเป็นพื่อนก็ให้เหลือบ้างเด้”
“ไม่หรอกเราไม่เอาซักอย่างกับคนคนนี้ เราพอแล้วล่ะ” ผมเบื่อเบนซ์มากครับ
“อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดนายแล้วนี่”
“ไปเหอะเดี๋ยวไม่ทันแข่งนะวันนี้นัดสำคัญนะเราจะรู้ว่าเราจะได้ชัยชนะหรือเปล่าขึ้นอยู่กะวันนี้” ใช่ครับผมไม่ค่อยมันใจเลยเพราะผมไม่ค่อยคุ้นกับทีมนี้สักเท่าไหร่แต่สามครั้งที่เตะมาทีมเราชนะมาตลอด
“นี่พวกแกมาสายจังจะลงแข่งแล้วนะ” ช๊อฟท่าทางรอผมกับโต้อยู่
“เฮ้ยไอ้ช๊อฟกูขอไรอย่างได้มั้ยวะ” โต้จะขออะไรนะผมก็รอฟังอยู่
“กูขอให้ไอ้บอลมันเล่นกองหน้าได้ไหม” ครับตลอดมาผมเล่นกองหลัง
“เอางั้นหรอวะ ก็ได้ลองดู” ผมดีใจครับผมเล่นกองหน้าถนัดที่สุดผมไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้นผมสู้ตายขอเพียงผมได้ยิงลูกจะเจ็บตัวผมก็ยอมเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้นผมก็เล่นอย่างรุนแรงครับ ทีมเราเอาเปรียบคู่ต่อสู้ได้อย่างสบายและก็ได้แต้มนำตั้งแต่ครึ่งแรกเมื่อพักครึ่งแรกช๊อฟก็คุยกับผม
“เราขอโทษนายมากนะที่เราดูถูกนาย รู้ว่าเก่งแบบนี้เราจะให้นายเล่นตั้งนานแล้ว”
“ไม่เป็นไรถึงอย่างไรเราก็ต้องเก็บแรงเอาไว้เล่นสองนัดสุดท้ายอยู่แล้ว น่านะไปดูแลเพื่อนเถอะ”ผมไม่อยากได้ยินเสียงชมกลัวใจมันหวิวครับโต้ก็เดินมา
“ว่าไงพ่อหนุ่มหล่อ พวกสาว ๆ ขอเบอร์นายใหญ่จะให้หรือเปล่าวะ”ไม่ว่าผมไปแข่งที่ไหนผมมักจะเป็นดาว ผมสงสารสาว ๆ เขาจังที่มองผมไม่ออก ผมเป็นเกย์ผมไม่สามารถรักใครได้“นายก็เอารหัสไปรษณีย์ให้ดิวะ”ผมล้อโต้ จนได้เวลาแข่งขันมันจะไปยากอะไรครับแค่นี้ผมก็เล่นยิงหลายลูกติดต่อกันทีมนี้ผมไม่กลัวหรอกเพราะเขาเป็นทีมชาวบ้านธรรมดาไม่ค่อยมีเทคนิกในการเล่นแต่ถ้าผมชนะจะต้องไปเจอกับทีบที่เก่งมากเราจะต้องชิงที่หนึ่งกันทีมนั้นน่ากลัวมากครับเพราะครึ่งหนึ่งของทีมมาจากโรงเรียนกีฬาทั้งนั้น ตั้งแต่แข่งมาเขาเอาชนะมาตลอดผมก็รู้สึกกลัวมากผมสู้เขาไม่ได้อย่างแน่นอนเพราะที่ผมเล่นเก่งนี่ ผมไม่ได้เรียนและไม่มีใครฝึกสอนเล่นเพราะใจผมชอบแค่นั้นเองเมื่อการแข่งขันจบลงเราชนะผมก็ไม่ดีใจผมเดิออกนอกสนามไปนั่งคิดที่จะต่อสู้ในวันพรุ่งนี้
“นายเป็นไรวะบอลไม่เห็นดีใจเลยวะ”
“เก็บความดีใจไว้พรุ่งนี้เถอะนะ เผื่อชนะ”
“นายกังวลใช่ไหมแต่มันแค่ลูกกลมๆ มันอาจจะเป็นของเราก็ได้” ช๊อฟดูเหมือนมีความหวังมาก
“เฮ้ยทีมนี้เก่งมากนะโว้ยไม่ใช่ธรรมดานะถ้าทีมเราไม่มีผู้เล่นที่เข้าขากันหน่อยก็เอาชนะเขายากนะ”ผมพูดไปตามประสบการณ์ที่มี
“เรานึกออกแล้วช๊อฟ ไอ้เบนซ์ แกจำไอ้เบนซ์ได้มั้ย” โต้พูดถึงเบนซ์ทำให้ผมต้องหยิบตาใส่โต้
“เออจำได้ทำไมหรอ”
“นายไปชวนเบนซ์กับเราเหอะ ไอ้นั้นเก่งนะมันอ่ะเล่นเข้าขากันกับบอลมันเล่นด้วยกันไม่ค่อยแพ้หรอก”ผมตัดสินใจไม่ออกความเห็นเพราะผมเชื่อว่ายังไงเบนซ์ก็ไม่มาหรอก
“บอลเราจะเอาคู่ขานายมาให้นะ” โต้หยอกผมแล้วก็เอามือหยิกแก้มผมผมก็ไล่เตะมัน
“เออว่าแล้วบอลก็น่ารักนะ แทนที่เราจะอิจฉามันที่มันเก่งกว่าเราดูดิเวลามันเหนื่อยแก้มแดงเลยมิน่าสาวๆชอบแต่มัน” ครับถ้าผมเสียเหงื่อมากๆแก้มจะแดงมากเมื่อก่อนตอนไปเล่นบอลที่ไหนก็ตามเบนซ์จะหยิกเหมือนที่ไอ้โต้มันหยิกผมตะกี้นี่
“เออไปบ้านเราก่อนนะบอลค่อยกลับบ้าน” ผมก็ตามใจช๊อฟเพราะเขาดีใจมากที่จะมีโอกาสได้ชิงชนะเลิศเป็นครั้งแรกเงินรางวันตั้ง 13,000 บาทก็นับว่าเยอะนะถ้าเป็นในชนบทอย่างบ้านผมผมก็เลยขับรถตามก้นเพื่อนๆไปบ้านช๊อฟทุกคนเปิดเพลงเต้นดีใจที่ชนะวันนี้
“เฮ้ยพอเถอะว่ะช๊อฟวันนี้เราต้องไปเอาผู้เล่นเพิ่มนะ” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวเตือน
“อ้าวแล้วเรื่องรายชื่อถ้าชนะมาทีมนั้นจะไม่ประท้วงเอาหรือ เบนซ์ไม่ได้กรอกไปสมัครนี่”
“ไม่มีปัญหาเราจะเคลียร์เอง ใช้เส้นสิวะ” เออแล้วไปวันนี้ผมเอารถมาเองผมก็เลยไม่อยากมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้จึงจะกลับก่อน แต่ก็โดนโต้ดักเอาไว้ก่อน
“ดะ เดี๋ยวก่อนยังไม่ทันเคลียร์กันจะกลับได้ไง”ผมก็ยิ้มแหย๋ๆ
“ช๊อฟเราขอคุยกับบอลแป๊บนะ” โต้ตะโกนบอกช๊อฟผมก็โดนโต้ดึงไปคุยที่ริมถนน
“มีไรว่ามา” ผมเร่งอยากรู้มักมั้กคับ
“ก็เรื่องเบนซ์แหละนายโอเคมั้ยถ้าเบนซ์มา”
“ก็ถ้ามันเป็นไปได้ก็โอเค” ผมยังมั่นใจว่ายังไงเบนซ์ก็ไม่มีทางมาแน่นอนนี่เราทะลกันมาก็จะ 10 วันอยู่แล้วไม่เห็นว่าเบนซ์จะมาง้อเลย
“เออถ้าเบนซ์มันตกลงมานายก็อย่าก่อเรื่องก็แล้วกัน ยังไงมันก็มาแน่นอน”
“เออมั่นใจเข้าไปงั้นเรากลับบ้านนะ”ผมก็อยากกลับไปพักผ่อน
“เออกลับไปก่อนเราจะไปเรื่องเบนซ์ก่อนพรุ่งนี้นายจะได้เจอสุดที่รักของนาย” ครับผมก็ไม่ตอบอะไรเพราะผมไม่ได้มีหวัง แต่ถ้าเบนซ์มาผมก็จะไม่ว่าอะไรเขา เพราะผมเองก็ต้องการให้เบนซ์มาช่วยอยู่เหมือนกัน เป็นไรไม่รู้งานนี้ผมซีเรียดมากกลัวจะแพ้มาก ทีเวลาอย่างนี้ผมดันลืมความแค้นไปหมดผมกลับบ้านก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่กอร์ฟว่าจะมาเยี่ยมผมก่อนวันเกิดหนึ่งทุกคนจะมาจัดงานวันเกิดให้ผมก็มีพลกิมพี่กอร์ฟและพี่สาวพลสองคนก็มาด้วย ผมดีใจมาก
กะว่าถ้าชนะบอลคราวนี้จะเชิญทั้งทีมไปงานด้วยตอนเช้าวันนี้ผมก็ไปออกกำลังกาย แต่เช้าผมดันวิ่งไปทางบ้านเบนซ์แต่ไม่ถึงหรอกครับ แล้วผมก็ต้องช๊อคเบนซ์ก็วิ่งออกกำลังกายเหมือนกันผมอายมาก ที่ต้องเจอเบนซ์ในตอนนี้
-------------------- จบตอนที่ 13 --------------------
แปปเดียวก็จะเสาร์อาทิตย์แล้ว เร็วจังเลยเน้อ ผมคงคิดถึงเพื่อนๆ แย่เลย ฮือๆ T T
อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านะครับ เสาร์อาทิตย์ผมไม่ได้อัพลงให้น๊า เนื่องจากผมใช้คอมที่ทำงานในการอัพครับสำหรับตอนต่อไปไว้เจอกันอีกทีวันจันทร์นะครับ จุ๊บๆ :D ปล.ถ้าอยากให้อัพตอนต่อไปอีกในวันนี้ ก็ขอกำลังใจกันเข้ามาเยอะๆ ด้วยนะครับ :P
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ วุ่นจัง อยากอ่านพาร์ทของเบนซ์ ว่าทำไมถึงให้กระเทยทำ
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบใจคนลงด้วยนะ
กลับไปคิดถึงน้อง ๆ อีกครั้ง ขอบคุณครับ
_ครับ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากอยากอ่านต่อครับ
หน้า:
[1]
2