เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 10
เรื่องของเบนซ์ตอน 10เราสองคนรักกันดีมั้งแล้วเรื่องที่โรงเรียนเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ ที่เขาแซวกันว่าเราเป็นผัวเมียกันก็หมดไปเพราะเราสองคนใช้ชีวิตเหมือนเป็นพี่น้องกัน ความสุขของผมก็เต็มเปรี่ยมผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับเบนซ์ทุกวันโดยเราจะผลัดกันไปนอนบ้านผมและบ้านของเบนซ์อย่างละ1อาทิตย์ครับ เสาร์อาทิตย์ก็ไปช่วยกันขายผ้าที่ตลาดเป็นที่ยกย่องของคนที่ได้พบเห็นของบ้านใกล้เรือนเคียงเป็นอย่างมาก(ขอชมตัวเองหน่อยน๊า อิอิ)และแล้วฤดูที่นักเรียนโปรดปรานก็มาถึงนั่นก็คือปิดเทอมไงครับ ผมอ่ะไม่อยากให้ปิดเลยเพราะผมต้องเดินทางไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่าที่นครนายก10 วันมันเป็นหน้าที่ผมที่ต้องไปเพราะตั้งแต่แม่ตายผมก็ยังไม่ได้ไปเลยครับก่อนนั้นผมก็เคยไปตั้งแต่ยังเป็นเด็กครั้งเดียวเพราะครอบครัวเราไม่ค่อยจะถูกกัน ผมบอกเบนซ์ว่าผมจะไปเยี่ยมย่าเบนซ์ร้องไห้ครับผมก็เลยถามว่าร้องไห้ทำไม“บอลเราอยากอยู่กับนายนะ” เขาทั้งร้องทั้งพูดน่าสงสารมาก
“งั้นเราก็ไปด้วยกันสิแค่สิบวันเอง”ผมเอ่ยปากชวนเบนซ์แต่ดูเหมือนคำชวนของผมไม่มีผลต่อเบนซ์เลย
“ไม่ได้หรอกเราต้องค้าขายมันช่วงสงการณ์ด้วยเราอยากช่วยพ่อกับแม่หาเงินใช้หนี้ให้หมดถ้าได้ขายของเดือนเมษาทั้งเดือนหนี้ก็จะหมดเร็วๆ นี้” เบนซ์กล่าวอย่างเป็นการ
“ไม่เป็นไรน่าเดี๋ยวเราก็มานะ เราทั้งสองต่างทำเพื่อผู้ใหญ่เราอยากเป็นเด็กดีก็อย่างนี้แหละ ว่ามั้ย”ผมปลอบเบนซ์ทั้งที่ผมเองก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน
“ใช่มันต้องเอาความทุกข์มาแลกความสุขเสมอเลยน้อ”เบนซ์เช็ดน้ำตาเริ่มทำใจได้ ผมอดไม่ได้ที่จะกอดเบนซ์แล้วเราทั้งสองก็เล่นเสียวกันอย่างโหยหิวพรุ่งนี้ผมจะต้องเดินทางแล้วคืนนั้นทั้งคืนผมเอาใบหน้าไปซุกที่เจ้าโลกของเบนซ์ทั้งคืนเลยครับผมจับมันเล่นและคุยกับเบนซ์ผมสงสัยมากครับที่เจ้าโลกของเบนซ์มีไฝอยู่เม็ดหนึ่งตรงกลางลำพอดีเม็ดสีดำเข้มผมรีบถามเบนซ์ทันที
“เบนซ์ไฝเม็ดนี้มันขึ้นตรงนี้หมายความว่าไงหรือ”
“ไม่รู้สินะ มันพึ่งมีตอนเราเรียนม.2 น่ะแต่ได้ยินเพื่อนมันว่าเป็นไฝเซกซ์ แต่เพื่อนอีกคนก็ว่าเป็นไฝตาย”เบนซ์ตอบผมแล้วก็ยิ้มให้พร้อมทั้งลุกมาหอมแก้มผมแล้วก็นอนเอามือลูบหัวผมต่อ “คงจะเป็นไฝเซกซ์แหละมั้งก็นายเล่นเสียวกับเราทีไร เรามันส์มากเลยนะรู้มั้ย”
“อย่าว่าแต่นายเราก็เสียวใจแทบขาดเหมือนกันแหละ”
“พรุ่งนี้นายจะเดินทางจริงๆหรือ”เบนซ์ถามอีกครั้ง
“อือ” ผมตอบพร้อมหอมแก้มด้วย
“ไม่ไปไม่ได้หรอ ซัก 2 - 3 วันค่อยไป นี่ก็พึ่งจะปิดเทอมเองนะนะนะบอลอยู่เป็นเพื่อนเราก่อนน๊า ” เขาอ้อนผม
“ไม่ ได้หรอกต้องรีบไปรีบกลับแล้วก็มาอยู่กับที่รักไงครับ” ผมก็ไปจูบเขามั่ง แล้วเราทั้งสองก็ไปนอนกอดกันจนหลับเมื่อผมต้องเดินทางเบนซ์ก็ไปส่งผมคุณตาคุณยายก็คงคิดถึงผมมากเลยท่านเอาโทรศัพท์มือถือให้ผมเครื่องหนึ่ง
“เอาไว้ใช้นะลูกดูสิเบนซ์มันร้องไห้คิดถึงอีกล่ะเนี่ยเอาไว้โทรคุยกันนะลูกนะ” ผมเองก็แทบจะบ้าไปแค่สิบวันก็ทำไมมันรู้สึกโศกเศร้าอย่างนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันครับหรือเพราะจะได้อยู่ห่างกันเป็นครั้งแรกมั้งจากนั้นก็กอดล่ำลากันอีกที ผมก็ต้องขึ้นรถ ไม่นานรถก็ออกผมมองเห็นเบนซ์ยืนเอามือกุมขากางเกงไว้ครับเวลาที่เบนซ์เขาน้อยใจเขาจะหาอะไรมาจับแล้วก็กำให้แน่น ๆตัวเขาจะสั่นเขาเป็นแบบนี้ตลอดผมก็พยายามทำใจให้ได้รถออกเดินทางมาถึงตรงไหนแล้วไม่รู้แต่ด้วยความเหนื่อยผมก็เลยหลับไปตื่นมาก็เริ่มทำใจได้บ้างผมทอดสายตาชมวิวทิวทัศน์สองข้างทางเห็นสิ่งที่สวยงามมากมายภาคอีสานนี่น่าอยู่มากๆเลยครับแต่ละที่ที่รถขับผ่านไปทำให้ผม ได้มองผมเห็นผู้คนเขาต่างทำมาหากินแตกต่างกันไปดูแล้วไม่เหมือนคนที่กรุงเทพคนเดินวุ่นวายกันไปหมดคงรีบไปทำมาหากินของตัวเองแต่คนอีสานเขาทำมาหากินเป็นงานเขาเองดูพวกเขามีความสุขมากๆ เลยครับขนาดไปจ่ายตลาดเขายังมีเวลาคุยทักทายกันยิ้มให้กันตั้งแต่ร้านแรกจนร้านสุดท้าย เอ้อผมคิดถูกแล้วที่ผมมาอยู่นครพนมโลกของผมเหมือนสวรรค์ผมไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากมายนักผมมีเวลาเป็นของผมมากกว่าอยู่กรุงเทพผมนั่งคิดอะไรเพลินๆจนเดินทางมาถึงกรุงเทพผมก็ต้องต่อรถไปนครนายกเมื่อไปถึงผมก็ต้องพบญาติที่ผมไม่รู้จักมารอรับที่สถานีขนส่งคนที่ผมไม่รู้จักก็มีผมเจอเด็กหนุ่มคนหนึ่งอายุน่ารุ่นราวคราวเดียวกับผมเขาดูคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนเขาเป็นคนขับรถผมพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก พอไปถึงบ้านเขาก็เดินหายไปผมต้องสดุ้งเมื่อป้าคนที่เคยไปช่วยเลี้ยงผมตอนผมยังเด็กร้องเรียกอยากดีใจเมื่อท่านเจอหน้าผม
“โอ้โฮหลานป้าหน้าตาหล่อเหลาเลยนะ พ่อก็ไม่เหมือนแม่ก็ไม่เหมือนแล้วไปเหมือนใครล่ะเนี่ย 555+โตขึ้นมากเลยนะเจ้าบอล”(คงเหมือนลาวนครพนมมั้งครับ) ป้าก็กอดผมเพราะนานมากๆ ที่ผมไม่ได้มาที่นี่เลยเคยมาล่าสุดก็ตอนผมเรียนอยู่ป.5 ครับนี่ก็ห้าปีแล้วที่ผมไม่ได้มาทุกคนก็แห่กันมาดูแล้วก็รื้อฟื้นความหลังผมก็กลายเป็นขวัญใจของญาติทุกคนไปเลยคงเป็นวันแรกมั้ง“เอาล่ะๆ พาหลานไปพักได้แล้วบอลคงเหนื่อยที่เดินทางมาไกล” คุณย่าท่านสั่งให้ป้าพาผมไปพักผ่อนผมก็เดินตามป้าไปที่ห้องสำหรับผมมีห้องหลายห้องครับบ้านนี้แต่รู้สึกจะเต็มกันหมดทุกห้องเพราะบ้านนี้อยู่กันหลายคนมาก เพราะลูกทุกคนเขายังไม่ออกเรือนกันไปไหนกันเลยบ้านใหญ่จึงอยู่กันได้หลายคนอยู่กันครบมีแค่พ่อผมคนเดียวที่ย้ายไปอยู่กรุงเทพผมก็เห็นเด็กหนุ่มคนนั้นอีกครั้งหนึ่งเขากำลังเก็บของอยู่ในห้องแล้วป้าก็พาผมหยุดที่หน้าห้องนั้น
“พลบอลมาถึงแล้วนะลูกจัดห้องเสร็จรึยัง”ผมรีบอ๋อทันที พลเป็นลูกชายคนเล็กของป้าอายุเท่ากับผม เมื่อตอนเด็กผมจำได้เราไม่ค่อยถูกกัน ตอนที่ป้าไปช่วยเลี้ยงผม ตอนนั้นอยู่อนุบาลมั้งเรามักจะแย่งของเล่นกันแล้วทะเลาะตบตีกันเสมอผมยังนึกกลัวอยู่เลยครับเพราะตอนยังเด็กผมมักจะชนะพลเสมอตาพลขี้แยครับมันเลยเป็นคนหล่อคมตาหวานเจี้ยบเลยพลเดินมาหิ้วเอากระเป๋าผม
“ไงบอลบายดีมั้ยวะ” ผมยังยืนตัวแข็งมัวคิดเรื่องเก่าๆอยู่
“ก็สบายดีนะ นายล่ะ” ผมถามคืนมั่ง
“อือ บอลโทษที่นะที่เราจำนายไม่ได้เลยว่ะ”
“เหมือนกันแหละเราก็จำนายไม่ได้เลยหน้าเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
“เปลี่ยนไปแล้วหล่อกว่าเดิมป่ะ”ผมหัวเราะ 555+
“ก็ หล่อสิวะ สุดยอด” เขาเอาของไปเก็บให้แล้วก็แนะนำให้ผมไปอาบน้ำ ผมก็รู้สึกอุ่นใจปลื้มใจยังไงไม่รู้เวลาที่ได้เจอญาติที่ไม่ได้เจอกันมานานอาบน้ำเสร็จผมก็มานอนพักส่วนพลไม่รู้หายไปไหนผมก็เริ่มรู้สึกคิดถึงเบนซ์ขึ้นมาป่านนี้เบนซ์ทำอะไรอยู่นะคิดเพลินๆไปพลก็เดินเข้ามา
“บอลไปเที่ยวกันมั้ย”
“เที่ยวไหนล่ะ” ผมทำท่าสนใจ
“เที่ยวตลาดมั้ยล่ะ” ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องไปซื้อเสื้อผ้าใหม่เพราะเอามาแค่สองชุดเอง
“อือ ไปสิ” ผมก็บิดขี้เกลียดก่อนที่จะลุกไปส่องกระจกดูความหล่อก่อนจะเดินตามพลออกไปพอไปถึงห้องรับแขกพลก็ขออนุญาตกับคุณปู่ก่อน
“ผมจะพาบอลไปเที่ยวตลาดนะครับคุณปู่” คุณปู่ท่านแก่กว่าคุณตาผมเยอะ ผมกับพลกำลังจะลุกไปคุณปู่ก็เรียกให้นั่งก่อนท่านก็ควักเอาตังค์ที่เก็บไว้ใส่ถุงหลายชั้นออกมาเป็นแบงค์พันสองใบแล้วยื่นใส่มือผมกับพลคนละใบ“เอารถเก๋งไปดีกว่าพล”ที่บ้านนี้เขารวยกันครับมีรถยนต์กันทุกคนพลพาผมไปที่รถเปิดประตูแล้วก็โค้งตัวลง
“เชิญครับคุณหนู” ผมหัวเราะที่พลเข้าใจเล่นตลกแล้วพลก็ไปขับรถ
“นายนี่อารมณ์ขันจังนะดีว่ะ”ผมชมเขา
“อื้อ ก็งั้นแหละ ว่าแต่นายจะมากี่วัน”
“สิบวัน”
“มาน้อยจัง เปิดเทอมค่อยกลับไม่ได้หรอ” พลท่าทางไม่อยากให้ผมกลับ
“ไม่ได้หรอกเราคิดถึงคุณตาคุณยาย” ผมเอาความจริงมาพูดครึ่งหนึ่ง
“นายลำเอียงนี่หว่าแล้วญาติทางนี้นายไม่คิดถึงหรอไม่มาหลายปีแล้วน่าจะอยู่ซักสองเดือนนะ”
“เดี๋ยวคิดดูก่อนนะ ถ้าอยู่ได้ก็จะอยู่ นายขับรถเก่งนะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“ก็ขับเป็นนานแล้วแม่สอนขับรถให้เราเองหน่ะแม่บอกว่าเวลาคุณปู่คุณย่าไม่สบายก็ให้เราเป็นคนขับรถพาท่านไปหาหมอ เนื่องจากคนอื่นๆเขาไม่ค่อยว่างทำงานกันหมด”
“อ้าวถึงแล้วนี่ เจริญกว่าเดิมแยะเลยเนาะ” ผมมองไปดูรอบๆทุกอย่างไม่เหมือนห้าปีที่แล้วเลยอ่ะ
“ที่บ้านนายล่ะเป็นไงมั่ง”
“หมายถึง?”
“ความเป็นอยู่ความสะดวกสบาย” พลถาม ผมอยากโม้มากแต่ไม่กล้าเลยตอบแบบสั้นๆ
“ก็บ้านนอกน่ะไม่ค่อยเจริญเท่าไหร่หรอก”
“เหรอ นายน่าจะมาเรียนที่นี่นะ” ผมไม่มาเด็ดขาดครับหัวใจผมหล่นอยู่ที่นครพนมแล้ว
“ไว้คิดดูก่อนนะ”
“คิด เร็วๆล่ะ กลับบ้านคุณปู่ก็จะถามนายอีก” เราเดินไปที่ร้านขายเสื้อผ้าพลก็เลือกๆ ให้ผมตามแบบของพล กางเกงใน พลยังเลือกให้รวมทั้งกางเกงว่ายน้ำชุดออกกำลังกายครบทุกอย่างแล้วพลก็ควักเงินจ่ายเอง“พลเอาที่เรานี่”ผมจะแย่งจ่าย“เฮ้ย ไม่ได้เราเป็นญาตินายนะเราต้องรับผิดชอบเรื่องนี้” เขาก็จะจ่ายให้ได้ ผมก็ต้องยอมครับ แล้วพลก็พาผมเดินไปหาอะไรกินคุยกันเรื่องต่าง ๆ จนถึงเรื่องความรัก
“นายมีแฟนยังล่ะ” พลถามผม
“ยังเลย” ผมตอบเพราะรักของผมมันบอกใครไม่ได้
“แล้วที่ชอบๆ ล่ะมีมั้ย”
“ก็มีนะ” ผมตอบตามความจริงนะครับ
“บอกชื่อได้ม่ะ” โอ้ยจะเอายังไงดีครับผมนึกขึ้นมาได้เลยถามเขาบ้าง
“นายล่ะมีแฟนยัง”
“ยังเลย”
“แล้วที่ชอบๆ อยู่มีมั้ย”
“ไม่เลยนะ เราไม่รู้จักความรักมั้ง ไม่ค่อยได้เจอผู้หญิง” ผมงงครับพลพูดคำนี้
“เราอยู่โรงเรียนผู้ชายกินนอนที่นั่นกลับบ้านทุกวันหยุด” อ๋อเข้าใจแล้ว..
“แล้วนายก็เลยไม่มีผู้หญิงให้จีบหรอ”
“ประมาณนั้น” พลตอบผมพร้อมหัวเราะเราสองคนก็นั่งทานอาหารกันเสร็จก็กลับบ้านพอถึงบ้านพลก็เล่าเรื่องที่โรงเรียน
ให้ฟังอย่างระเอียดผมติดใจอยู่ตอนหนึ่งครับ จึงจะเก็บเอาท่อนที่เราคุยกันมาเล่าให้คุณผู้อ่านฟัง
“บอลนายเคยมีอารมณ์เสียวบ้างมั้ย”
“ทำไมหรอ ก็มีนะ ถามได้” ผมตอบแบบไม่อาย
“รู้ป่ะเรามีทุกวันเลยต้องระบายกันทุกวันไม่งั้นครั่งตาย”
“ทำไงหรอ” ผมรู้ดีขั้นพื้นฐานทำกันอย่างไร แต่ผมก็อยากได้ยินจากปากพล
“นายอยากรู้จิงๆ หรอ นายอายเปล่าล่ะ” ผมตื่นเต้นมาก
“ไม่อายหรอกก็เราเป็นญาติกัน” ผมแก้ปัญหาความตื่นเต้น
“ใช่ เราเป็นเหมือนพี่น้องกัน จะไปอายทำไมนะ” พลก็รูดซิบแล้วควักเอาเจ้าโลกออกมาผมตกใจเลยมันคร้ายกับของผมมากผิดกันที่สี ของพลจะคล้ำกว่านิดหนึ่ง ผมก็พึ่งรู้ว่าการที่เป็นญาติกันลักษณะของเจ้าโลกจะคล้ายกันพลจับมันรูดไปรูดมาก็แข็งเต็มที่เลย แล้วพลก็คุยกับผมต่ออย่างไม่อาย
“นี่เขาเรียกเล่นว่าวเคยทำป่ะ” ผมก็แกล้งใขสือครับ
“เคยมั้งไม่แน่ใจ แต่ไม่ค่อยบ่อยนัก” ผมอ่ะทำประจำพึ่งเลิกก็ตั้งแต่มาเจอเบนซ์นี่แหละ
“นายไม่มีอารมณ์หรอตอนนี้”
“ไม่รู้สิ....” ไม่กล้าตอบครับแต่พลก็เอามือมาจับเจ้าโลกผมอย่างไม่ทันระวัง
“โอ้ โคตรใหญ่เลยว่ะ” ผมก็ได้หน้าครับ
“ของนายก็ไม่ได้เล็กนะ” ผมชมคืนมั่ง
“เฮ้ย เรามาทำแข่งกันมั้ย ใครจะแตกช้ากว่ากัน” น่าสนุกครับผมยิ่งคิดถึงเบนซ์อยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนชวนเล่นว่าวเอ้าก็ไม่ถือว่านอกใจเบนซ์หรอก ผมก็เลยรูดซิบออกควักออกมาโชว์ทันทีพลก็มาจับดูวัดดูความใหญ่ความยาวก็ไล่เลี่ยกันจากนั้นพลก็เปิดหนัง Xเพื่อสร้างอารมณ์ เสื้อผ้าเราสองคนก็ถอดออกหมด แต่ไม่ได้นั่งติดกันนะครับผมก็ทำอย่างไม่เกรงใจรู้สึกว่าผมหน้าด้านมากนี่ขนาดเราพึ่งอยู่กันวันแรกนะนี่ทำไปทำมาพลอดไม่ได้ปล่อยน้ำออกมาเต็มอกไปหมดส่วนผมเกือบจะออกแต่พอเห็นน้ำของพลเลยกลั้นไว้ก่อนพอพลเสร็จแล้วผมค่อยครางเอกรักษ์ในการครางผมไม่เหมือนใครครับอือ....(ยาวๆ) (ลงท้ายด้วย)อร่า...ววววผมก็ทั้งครางทั้งหลั่งพลก็นั่งมอง“บอลนายนี่โคธรเซกซี่เลยว่ะเสียงครางก็ได้อารมณ์ฉิบหาย ไม่เคยเห็นใครเป็นแบบนี้นะส่วนมากเขาจะไม่ครางกันเยี่ยมดีว่ะ!!!” เอ้! ชักสงสัย
“นี่แสดงว่านายเคยเห็นมาหลายคนแล้วสิ” ผมตั้งหน้าถามพล
“ช่าย ห้องเรามีนักเรียน 30 กว่าคนเห็นกันทั้งห้องเลยถ้าเพื่อนเจอนายรับรองมันต้องชอบนายแน่”
“อ้าวไงว่างั้นล่ะ” ผมไม่อยากให้ใครมาชอบผม
“ไม่ได้รักนะ ชอบแบบเพื่อนกันน่ะ”
“งั้นก็แล้วไป ตกใจหมดเลย” ผมโล่งอก
“เรา ไปอาบน้ำกันก่อนเถอะเริ่มจะเลอะแล้วนะเนี่ย” น้ำครับเพราะมันออกมานานพอสมควรแล้ว น้ำอสุจิเราทั้งสองเริ่มละลายผมกับพลต้องเอามือรองน้ำตอนจะลุกเข้าห้องน้ำอาบน้ำไปเราก็คุยกันต่อ
“พรุ้งนี้เรานัดกับเพื่อน 10 กว่าคนจะไปว่ายน้ำกันนายต้องไปด้วยนะเพราะเราบอกเพื่อนไว้แล้ว และมีเรื่องที่นายคิดไม่ถึงด้วย”มิน่าพลถึงซื้อกางเกงว่ายน้ำให้ผม
“ไม่มีปัญหาไอ้พี่หรือไอ้น้องวะ”ผมอยากเรียกเขาแบบพี่แบบน้องแต่ไม่รู้เดือนเขาเกิดแต่พ.ศ. เดียวกัน
“เราเดือนมกราคม นายอ่ะ”“เมษา โว้ยไอ้พี่ชาย” ผมดีจั้ยดีใจเหมือนผมมีพี่น้องจิงๆ เลย
“เฮ้ยแบบนี้พี่ก็ต้องเก็บตังค์แล้วสิไอ้น้อง” พลยังสระอยู่แต่ก็หันหน้ามาคุยทำให้ผมงง
“เก็บตังค์ทำไมไอ้พี่”ผมก็ถามด้วยความสงสัย
“ก็จัดงานวันเกิดให้บอลงัยไอ้น้อง” เขาตื่นเต้นใหญ่ไอ้พี่พลผมนี่โคตรอารมณ์ดีเลยครับผมโล่งอกมากแต่ก็นึกกังวลไม่รู้ว่าพรุ่งนี้พลจะพาผมไปเจออะไรอีก ผมสังหรณ์ว่าผมต้องมาเรียนรู้อะไรเพิ่มเติมจากพล
-------------------- จบตอนที่ 10 --------------------
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ แน่ะ มีพี่ขวนว่าวซะแล้ว ขอบคุณมากครับ มาละ ๆ จะถึงฉากหมู่ครั้งแรกละ ขอบคุณนะที่ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ ขอบคุณครับ ขอบพระคุณ ขอบคุณคับ
หน้า:
[1]
2