รุ่นพี่ที่รัก 47 (By P'not) CP
ผม : พี่ครับเห็นพี่อ๊อฟมั้ยอะ(ถามพวกพี่เค้าขณะที่พี่ๆเค้านั่งกินข้าวกันอยุ่)? : อ่าว ไออ๊อฟมันไปกรุงเทพอะ ไม่รู้หรอ?(มองผมอย่างงงๆ)
ผท : ไปทำไมอะ ไม่เห็นบอกผมเลยอะ(คิ้วขมวดดแล้วครับ)
? : ก็เมื่อวานอะ กูเห็นมันบอกว่า ต้องไปกระทันหันเพราะจดหมายที่ทางกรุงเทพส่งมามันมีปัญหาเพิ่งมาถึง มันเลยต้องไปเลยงะ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผม : งานไรอะพี่ ?(ถามอย่างสงสัย)
? : ก็พวกประชุมแล้วก็ทัศนศึกษาอะไรพวกนั้นของชมรมมันนั่นแหละ เรื่องนี้กูเคยเห็นมันพูดมาสักพักละ มันบอกว่ารอจดหมาย จนมาเมื่อวานเนี่ยแหละ พวกมันคงบอกที่บ้านไว้ตั้งนานแล้วหละถึงไปกันได้ไม่งั้นซวยวะกระทันหันแบบนี้(ยิ้ม)
ผม : อะไรวะ?(ผมงงเลยครับ) แล้วมันไปกี่วันอะครับ(ยิ้มแห้งๆ)
? : เห็นว่ากลับถึงวันจันทร์อะมั้ง(ทำท่าคิด)
ผม : ครับๆ แล้วพี่ พี่ และพี่ชื่ออะไรกันอะครับ(ผมถามไปก่อนครับ พวกพี่เค้าก็มองผมงงๆ)
? : อะไรวะ ไออ๊อฟไม่ได้แนะนำพวกกูให้รู้จักหรอ?(แล้วพวกมันก็บ่นกันใหญ่ครับ) กูกฤษ ไอนี่กร ส่วนนี่โอม(ยิ้ม)
ผม : ครับๆ (ยิ้ม)
พี่โอม : ทำไมไม่โทรหามันวะ มาถามพวกกูทำไม(ถามอย่างสงสัย)
ผม : พอดีทะเลาะกันนิดหน่อยนะครับ(ยิ้มแห้งๆ)
พี่กร : อืมๆ เดี๋ยวมันก็กลับมาละมึงไม่ต้องห่วงหรอก(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผมกับพวกพี่ๆเค้าคุยกันอีกนิดหน่อยผมก็ขอตัวกลับไปครับ จริงๆคือพี่โอมสเป็คอะ>< แต่เอาไว้ก่อนละกันระหว่างผมเดินกลับไปหาเพื่อนๆก็โทรหาพี่อ๊อฟมันไปด้วย คือมันก็ไม่รับอะ ใจร้ายจริงๆ จะโกรธอะไรก็บอกผมหน่อยก็ได้มั้ยว่าจะไปไหนอะ พอเดินมาถึงโต้ะเพื่อนๆก็กะลังกินข้าวกันอร่อยเลยครับ ผมก็ไปนั่งกิน พวกมันก็ถามกันผมก็บอกไป พวกมันก็เฮกันใหญ่ประมานว่าผมต้องไปกับพวกมันได้โดยไม่มีพี่อ๊อฟคอยห้าม แต่มันไม่ใช่ไง ผมรู้สึกผิดจัง จนกินเสร็จก็พากันเดินขึ้นห้องครับ ผมก็โทรหาพี่อ๊อฟตลอดนะมันก็ไม่ยอมรับสายคืออะไร พอถึงห้องผมก็กดดูในเฟสเห็นแจ้งเตือนไรเยอะแยะเลยครับ โอ้โห เดี๋ยวนะ ไปงานของชมรมแต่ยัยอิงฟ้ามันสล่อนอะไร คือถ่ายรูปแล้วแท๊กพี่อ๊อฟงะ อีนี่มันยังไม่เห็นสถานะหรืออย่างไร วอนแล้วจริงๆมันถ่ายรูปกับพี่อ๊อฟที่งานที่ไหนสักที่เมื่อ1ชั่วโมงที่แล้ว อ้อหรือว่ามัวแต่หวานกับยัยอิงฟ้าเลยไม่รับโทรศัพท์ผม ดีอย่างนั้นก็ดี....
ผม : พวกมึงกูจะไปนะวันเสาร์อาทิตย์นี้อะ!(พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ตอนแรกกะจะนอนสำนึกผิดอยู่บ้านแต่พี่อ๊อฟก็ใจร้ายเกินไปจริงๆ)
ปอ : ใจเย็นๆดิมึง มันอาจจะไม่มีไรหรอก(มันชะเง้อดูในโทรศัพท์ครับ)
ผม : เออๆ ไม่มีหรอก แต่กูงงงะ ไปงานของชมรมแล้วยัยอิงฟ้าคืออะไร?(พูดอย่างหงุดหงิด)
นัท : มึงก็รู้อิงฟ้าไปช่วยชมรมบ่อยๆเค้าจะชวนอิงฟ้าไปก็ไม่แปลกนะเว้ย(พูดนิ่งๆ ผมชะงักไปนิด)
ผม : อืมๆ (พยักหน้ารับรู้)
แล้วพวกมันก็ชวนผมคุยนู่นนี่ไปครับ ผมก็ตอบบ้างเออออบ้างมือก็กดรัวโทรหาพี่อ๊อฟมันก็ไม่รับ อะไรวะ! ผมเลยโทรหาพี่ดาวครับไม่รู้ใช่มั้ยมันมีชื่อดาวอยู่แค่เบอร์เดียวในโทรศัพท์มันอะดีนะแลกโทรศัพท์กับมันใช้เลยติดต่อคนที่อยู่กับมันได้ด้วย แล้วพี่เค้าก็รับครับ....
พี่ดาว : ฮัลโหล(เสียงหวานเลยครับ พี่ดาวนี่แหละ)
ผม : พี่ดาวผมนทนะครับ พี่ดาวอยู่ไหนครับ(พูดอย่างกังวล)
พี่ดาว : อ่าวนี่เบอร์อ๊อฟนิ พี่มางานไง(บอกอย่างสงสัย)
ผม : ผมแลกโทรศัพท์กับพี่อ๊อฟใช้หนะพี่ นี่พี่ไปกระทันหันเลยหรอครับ?(ถามอย่างสงสัย)
พี่ดาว : จริงๆไม่กระทันหันนะ ครูบอกไว้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแล้ว แต่จดหมายมันไม่มาสักทีครูเลยบอกว่าให้ไปบอกกับที่บ้านไว้ก่อนไง แล้วจดหมายก็มาถึงเมื่อวาน เมื่อวานวิ่งวุ่นเลยละ เพราะต้องให้ครูโทรขอพ่อแม่ให้ จดหมายมันเพิ่งถึงแล้วต้องมาวันนี้อีกอะเลยยุ่งไปหมด(พูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร)
ผม : ครับๆ แล้วพี่อยู่กับพี่อ๊อฟรึเปล่าครับ ผมขอคุยด้วยได้มั้ย ผมโทรไปพี่เค้าไม่รับอะครับ(ทำเสียงเศร้า)
พี่ดาว : ได้สิ แปปนะ(แล้วก็มีเสียงดังไรไม่รู้ครับ…..) ฮัลโหล...(พี่อ๊อฟ!)
ผม : พี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟทำไมไม่รับโทรศัพท์อะ(ถามอย่างกังวล)
พี่อ๊อฟ : โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า(น้ำเสียงเฉยชามากครับ)
ผม : พี่อ๊อฟหายโกรธเถอะนะ ผมอยู่ไม่เป็นสุขแล้วเนี่ย(พูดน้ำเสียงเศร้าๆแล้วเดินออกมาจากห้องเรียนมาคุยหน้าห้อง)
พี่อ๊อฟ : แล้วไงวะ(พูดแบบหงุดหงิด)
ผม : ขอโทษนะ ผมขอโทษมันไม่มีอะไรนะพี่อ๊อฟ (ทำเสียงหงอยๆ)
พี่อ๊อฟ : อืมๆ(เหมือนไม่อยากคุยอะ)
ผม : โถ่พี่อ๊อฟ จะให้ผมทำยังไงอะ(ถามเสียงเศร้า)
พี่อ๊อฟ : ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์คุย ไว้กูจะโทรไปเองนะ ไม่ต้องโทรมาแล้ว(แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ ผมยืนนิ่งเลยอะ)
แล้วก็เดินคอตกเข้าห้อง เพื่อนๆก็ถามกันใหญ่เลยครับผมก็บอก มันก็ปลอบผมกันไปจนครูเข้าเราก็เรียนกันไปพอเลิกเรียน ผมก็อึนๆ ตอนแรกพวกมันจะแยกย้าย แต่มันเห็นผมเศร้าพวกมันเลยพาผมไปหาไรกินแถวหน้าโรงเรียนครับ นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้ง ที่ผมนั่งรอโทรศัพท์จากคนคนนึงอะ พี่อ๊อฟมีอิทธิพลต่อความรู้สึกผมเหลือเกิน......
ปอ : มึงเว่อไปละ เดี๋ยวเค้าโทรมามึงก็ได้ยินเองแหละ ไปจ้องอะไรขนาดนั้น(มันเก็บโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋าเสื้อผม)
ผม : กูไม่น่าให้ไอสิงโตมาส่งเลยวะ(พูดอย่างเครียดๆ)
มิน : ไม่เกี่ยวหรอกน่า อย่าคิดมากเลยมึงพี่เค้าอาจจะเหนื่อยก็ได้นะเว้ย(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
นัท : เออกินเถอะมึง ไอติมจะละลายละ(เลื่อนไอติมมาหน้าผม)
วิว : หรือต้องให้พวกกูป้อนวะ(ยิ้มกวนตีน)
ผม : เออๆกินๆ (แล้วก็ตักกินไปครับ)
แล้วก็นั่งกินกันไปคุยกันไป พอเสร็จก็แยกย้ายกันกลับครับ ผมก็บอกป๊าให้มารับ พอถึงบ้านก็ขึ้นบ้านไปนอนจ้องโทรศัพท์มันก็ไม่โทรมาสักทีอะ ใจดำจริงๆ โถ่เพราะผมทำตัวเองด้วยแหละ เฮ้อ! ผมก็เอาการบ้านขึ้นมาทำทำเสร็จลงไปกินข้าวแล้วก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่ตัว นอนเล่นบนเตียง คือรอโทรศัพท์อย่างเดียวอะ จะโทรไปก็กลัวมันจะรำคานหนักกว่าเดิม โอ้ย มีแต่เรื่องว้า.......
ครืดๆๆ........
ผม : ฮัลโหล (เร็วมากกดรับเร็วมากจริงๆ)
“เอ่อใครครับ?” เสียงผู้ชายคุ้นๆ ผมลองยกขึ้นมาดู พี่โอม? เอิ่ม
ผม : พี่โอม ผมนทเอง ผมแลกโทรศัพท์กับพี่อ๊อฟใช้หนะ(บอกเสียงนิ่งๆ)
พี่โอม : อ่อ แล้วมันใช้เบอร์ไหนอะ กูจะโทรไปฝากมันซื้อของหน่อย(พูดด้วยเสียงร่าเริง)
ผม : เบอร์08........อะพี่ (บอกเสียงเศร้าๆ)
พี่โอม : เป็นไรวะ เสียงหงอยๆ(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : พี่อ๊อฟไม่รับโทรศัพท์และไม่ยอมโทรหาอะดิ(เศร้าเลยทีเดียว)
พี่โอม : เอาน่าเดี่ยวมันก็โทรหาเองแหละ มันโลกส่วนตัวสูงมึงก็รู้ งั้นกูวางก่อนนะ เออแล้วมีไรก็โทรมาได้นะเว้ย(พูดอย่างเป็นห่วง+กวนๆนิดหน่อย)
ผม : อ่าๆขอบคุณพี่(แล้วก็กดวางไปครับ)
ผมก็นอนรอโทรศัพท์นอนรอไปนอนรอมาก็ผลอยหลับไปสะงั้น ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว มองโทรศัพท์ก็ยังไม่มีใครโทรมา เห็นแล้วก็เศร้าครับ ผมก็ทำนู่นทำนี่ไป ผมมองตัวเองในกระจกแล้วก็ยิ้มแห้งๆให้ตัวเอง”วันนี้เราจะลืมเรื่องเศร้าแล้วก็ร่าเริงเหมือนเดิม เย้!”เป็นบ้าไปแล้วครับ พูดคนเดียวสะงั้นคิดแล้วก็ขำ พอป๊ามาส่งที่โรงเรียน ผมก็เดินตรงไปหาเพื่อนๆด้วยความสดใสที่ผมสร้างมันขึ้นมาเอง.....
ปอ : เป็นไรวะ ร่าเริงสะน่ากลัว(ไอนี่นิ)
ผม : ป่าว กูแค่เบื่อวะ พี่อ๊อฟก็ไม่โทรหาสะที กูก็ไม่รู้จะเศร้าทำไม (พูดอย่างไม่ใส่ใจ พวกมันมองกันแบบงงๆอึ้งๆ)
นัท : มึงป่วยป่าววะ(เอามือมาจับหน้าผากผม ผมก็จับมือมันมาหอมครับ มันดึงมือมันกลับอย่างเร็วเลย พวกนั้นก็หัวเราะกันใหญครับ)
ผม : กูไม่ได้ป่วย กูแค่คิดว่าในเมื่อมันไม่อยากคุยกูก็ไม่ต้องทำไรมากมายหรอก เศร้าไปก็แค่นั้น(ยักไหล่อย่างกวนๆ)
วิว : ดีละ กูก็ไม่อยากเห็นมึงหงอยเท่าไหร่ ดูหดหู่ไงไม่รู้ (ยิ้ม)
พวกมันก็คุยเล่นกันใหญ่ครับผมก็ด้วย จริงๆก็เศร้าแหละ แต่ผมเก็บอาการได้ดีงะ แถๆไปเถอะ ไอพี่อ๊อฟมันจะใจร้ายกับผมได้นานแค่ไหนก็ต้องลองดู ผมก็จะชิวและแรดให้เต็มที่ละกันตอนที่มันไม่อยู่อะ และถึงเวลาพักเที่ยงครับพวกเราก็ไปหาไรกินกัน....
ผม : พวกมึงวันนี้ไปร้องเกะกันกูอยากแหกปาก(พูดขึ้นมาอย่างร่าเริง)
วิว : เออๆดีเหมือนกันไม่ได้ร้องนานละ(พูดขึ้นอย่างดีใจ)
มิน : ชวนไอสิงโตด้วยได้มะมึง(อยู่ๆมันพูดขึ้น ผมชะงักไปนิด)
ผม : แล้วแต่เลยมึง(ยิ้ม)
แล้วพวกมันก็คุยกันไปครับผมก็คุยไปจนขึ้นห้องเรียนก็เรียนกันไปพอเลิกเรียน.....
มิน : พวกมึงเดี๋ยวพวกไอสิงโตมารับนะเว้ย(อยู่ๆมันก็พูดขึ้นขณะที่พวกผมเก็บกระเป๋า)
พวกมันดีใจกันใหญ่เลยครับที่ไม่ต้องหานั่งรถให้เสียตัง ผมก็เออออไปไม่อยากทำให้เพื่อนอึดอัดไปด้วย พอลงไปรอสักพักพวกมันก็มารับ ผมก็ซ้อนไอสิงโตเหมือนเดิม มันก็ชวนผมคุยร่าเลยครับ ผมก็เออออไปมันดูดีขึ้นจากเมื่อวานซืนดีนะดูสดใสมากเลยทีเดียว พอถึงห้างเราก็พากันไปเช่าห้องร้องเกะกันห้องใหญ่เลยครับ พวกมันก็แย่งกันร้องไปผมก็นั่งอยู่ตรงโซฟาไอสิงโตก็นั่งข้างๆ.......
สิงโต : พ่อกูอยากคุยกับมึงนะ(อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา)
ผม : อืม(ยิ้ม แบบไม่รู้สิจะคุยไรอีกอ่า)
สิงโต : หลังจากร้องเสร็จไปบ้านกูมั้ย(ถามอย่างมีหวัง)
ผม : มะมันจะดีหรอ(ถามแบบเกร็งๆ)
ทุกคน : ดีที่สุด!(พูดใส่ไมค์ครับ ผมหันไปมองพวกมันยิ้มร่ากันเลยทีเดียว)
ผม : เฮ้อ พวกมึงนี่นะ(ส่ายหัวอย่างเอือมระอา)
สิงโต : ไปมั้ย(ยิ้ม)
ผม : ไปก็ได้(ตอบแบบนิ่งๆ)
พวกมันเฮกันใหญ่เลยครับ ผมก็นั่งฟังพวกมันร้องเพลงไป ผมชวนพวกมันมายังไม่ได้ร้องเลยครับ จนผ่านไปสักพัก.....
ปอ : ไอนท ให้ไอนทร้องบ้างดิ้(บอกขณะที่มันแย่งไมค์กะไอสอ)
โค้ก : เออๆไอนทมึงมาร้องบ้างดิ กูอยากฟังเสียงมึง(ผมเขินนะสิ เสียงก็ไม่เพราะยังจะมาอยากฟัง)
สิงโต : เอาเลยกูรอฟังด้วย(ยิ้ม)
ผม : เออๆก็ได้(อายจุง แต่รีบคว้าไมค์คืออะไร555) เอาเพลงไรดีวะ(ยืนเลือกอยู่หน้าจอ)
ปอ : เพลงนี้เลยมึง (มันก็กดให้ผม เอ่อ)
ผม : ไอปอทำไมต้องเพลงนี้วะ(ถามอย่างไม่เข้าใจ)
ปอ : เอาน่ากูชอบเพลงนี้รองให้ฟังหน่อย (ยิ้มแล้วมันก็กดเลือกเพลงและกดเล่นเลยครับ)
พวกมันร้องโห่แซวกันใหญ่เลยครับ ผมละเขินจริงๆ ก็รอเสียงดนตรีเริ่มละครับ........
“……คนดีขอโทษที่ทำให้วุ่นวาย
ให้หวั่นไหวและต้องมาถามกัน
ว่าคนไหนที่เป็นคนสำคัญของฉัน
ที่นั่งในใจคือเขาหรือเธอ
ไม่รู้จะบอกกับเธอได้ยังไง
จะผิดไหมถ้าบอกว่าเท่ากัน
อาจจะเห็นแก่ตัวเมื่อเธอช่างดีกับฉัน
และเขาก็สำคัญเป็นคนที่รู้ใจ
หากฉันฝันถึงเธออย่างเขา
หรือถ้าเขาแสนดีอย่างเธอ
สิ่งที่ถามฉันคงไม่ลำบากใจ
อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย
เพราะฉันไม่เคยรู้เลย
ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร
ขาดเธอก็เหงาขาดเขาก็คงเสียใจ
ไม่อยากจะเลือกใคร
อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน
ฉันรู้ว่ามันก็คงไม่ดี
ทำอย่างนี้ที่สุดอาจไม่เหลือใคร
หากว่าเธอเกลียดฉัน
ก็อยากขอโทษได้ไหม
เหตุการณ์ที่เป็นไปใจฉันเองก็เจ็บ
หากฉันฝันถึงเธออย่างเขา
หรือถ้าเขาแสนดีอย่างเธอ
สิ่งที่ถามฉันคงไม่ลำบากใจ
อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย
เพราะฉันไม่เคยรู้เลย
ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร
ขาดเธอก็เหงาขาดเขาก็คงเสียใจ
ไม่อยากจะเลือกใคร
อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน
อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย
เพราะฉันไม่เคยรู้เลย
ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร
ขาดเธอก็เหงาขาดเขาก็คงเสียใจ
ไม่อยากจะเลือกใคร
อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน”
เพลงอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน เอ็มวีเวอร์ชั่นเลิฟซิคอะครับ ที่ออกัสร้องระหว่างที่ผมร้องพวกมันก็เงียบกันครับ พอร้องจบก็ยังนิ่ง เอาผมไปไม่เป็นเลยครับ......
ผม : อะ เอ่อมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอวะ(อายมากครับ พูดติดๆขัดๆ)
แล้วพวกมันก็ตบมือกันครับ ผมก็งงเลยสิโดยเฉพาะไอสิงโต......
โค้ก : เพราะมากเลยมึง(ยิ้มอย่างยินดีแล้วเดินมาจับไม้จับมือ)
สิงโต : อะแฮ่ม!(ไอโค้กรีบปล่อยเลยครับ) เพราะมากมึงกูชอบ(ยิ้มเขิน เอิ่ม!เขินเพื่อ?)
ผม : จะจริงหรอวะ กูเห็นพวกมึงเงียบกันกูก็นึกว่าฟังกันไม่ได้ (พูดอย่างอายๆ)
ปอ : เพราะจริงๆมึง ถ้าไม่เพราะกูไม่ให้มึงร้องให้ขายขี้หน้าหรอก(พูดติดตลก ผมก็ยิ้มบานครับ)
มิน : นทเพลงนี้มึงจะสื่ออะไรรึเปล่าว้า(ทำหน้าล้อ)
ผมก็ด่ามันไปเราก็คุยกันไปครับ......
ตี๋ : ไอสิงโต มึงร้องบ้างเลย(ยื่นไมค์ให้ไอสิงโต)
ต้น : เออพวกมึงต้องฟัง ไอสิงโตก็ร้องเพราะ ร้องเลยๆ เอาเพลงไรมึง(อวดเพื่อนแล้วครับ)
โค้ก : เพลงนี้เลยมึง กูเลือกให้เอง(ไอโค้กก็เดินไปกดๆ ส่วนไอสิงโตก็ยืนยิ้มให้ผมมันทำผมเขินนะเนี่ยไอบ้านิ)
แล้วมันก็เลือกเพลงไปครับแต่เพลงมัน เอ่อคือ เอาเถอะแค่ร้องเพลงเท่านั้นแหละ แล้วเพลงก็เริ่มไอสิงโตมันก็หันหน้ามาทางผมจ้องหน้าผมและหน้ามันก็ดูมีความสุขมากก ผมอึกอักเล็กน้อย ไอพวกเพื่อนๆก็ตั้งใจเงียบกันเหลือเกิน.......
“รู้ไหมว่ามันดียังไง
และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ
ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไร
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ
รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ
นั้นช่างยิ่งใหญ่ซักเท่าไร
เธอ เธอทั้งนั้น ที่ทำ
ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ
ตั้งแต่ได้เจอเธอ
โลกที่เคยมองดูซึมเซา
โลกที่มีแต่ความว่างเปล่า
ฟ้าทึมๆ และวันเศร้าๆ
ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้
เธอ เธอทั้งนั้น ที่ทำ
ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ
ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอกัน
ขอบคุณคนบนนั้นที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ
เธอ สุดที่รัก
รู้ไหมว่ามันดียังไง
และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ
ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไร
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ
รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ
นั้นช่างยิ่งใหญ่ซักเท่าไร
เธอ เธอทั้งนั้น ที่ทำ
ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ
ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอกัน
ขอบคุณคนบนนั้นที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ
เธอ สุดที่รัก
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอกัน
ขอบคุณคนบนนั้นที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ
เธอ สุดที่รัก”
เพลงเธอทั้งนั้น ของ Groove Riders ไงละครับ ร้องนี่ตาไม่ละจากผมเลยครับ ผมเลิ่กลักนิดหน่อยจะลุกหนีไอปอก็จับไว้ พอร้องจับพวกมันก็ตบมือกันครับ มีการมองผมแบบแซวๆครับ ก็มันเป็นสะแบบนี้ไงถึงทำให้ผมหนักใจอะ เฮ้อ!.....
สิงโต : เพราะมั้ย(มานั่งข้างผมแล้วก็ถาม)
ผม : อืมก็เพราะดีอ่ะ(ยิ้ม มันทำให้ผมลำบากใจอีกแล้วนะเนี่ย)
ปอ : เอาน่ามึงขำๆ(ยิ้ม)
ผม : แต่กูไม่ขำด้วยวะปอ มึงก็รู้นะ(หันไปกระซิปมันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ)
ปอ : เอาน่าๆ แล้วมึงจะรู้เองแหละ(ยิ้มอย่างใจเย็น ผมก็สงสัยนะแต่เลือกจะเงียบไว้ดีกว่า)
แล้วเราก็ร้องเล่นเต้นกันไปจนหมดชั่วโมงพวกเราก็พากันแห่ไปบ้านไอสิงโต พอผมเห็นบ้านมันเท่านั้นแหละ ผมก็เกิดความรู้สึกที่ว่าไม่อยากเข้าไปเลยครับ พอเข้ามาพ่อแม่น้องมันก็ออกมารอแล้วครับ พวกเราก็ทักทายนิดหน่อย เพื่อนๆก็พากันไปห้องเล่นไอสิงโต พอผมจะตามไปพ่อมันเรียกให้ไปหาผมก็เดินตามไปครับ แม่มันก็ด้วยเฮ้อทำไมต้องทำไรแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ เข้ามาห้องทำงาน พ่อมันก็ไปนั่งผมก็นั่งตรงข้ามพ่อมันแม่มันก็นั่งข้างๆผม.......
ลุงโรจน์ : สบายดีนะ(ยิ้มหวาน)
ผม : ครับ(ยิ้ม)
น้าแพร : แม่รู้เรื่องหมดแล้วนะ พ่อเค้านิสัยไม่ดีแบบนี้แหละหนูโอเคใช่มั้ยจ่ะ(นางฟ้าชัดๆทั้งเสียงท่าทางกริยา)
ผม : ครับผมโอเคไม่เป็นไรครับ (ตอบแบบนิ่งๆไม่ใส่ใจอะไร)
ลุงโรจน์ : คุณแพรนี่นะ(ทำเสียงดุ)
น้าแพร : ทำไมค่ะ หรือคุณอยากจะให้ฉันกับลูกๆไปอยู่ที่อื่น(พูดเสียงแข็ง)
ลุงโรจน์ : ครับๆเข้าใจแล้วครับ(หัวหดเลยครับ)
น้าแพร : นทคือแม่รู้เรื่องสิงโตมานานแล้วรู้ว่าเค้ามีรสนิยมยังไง แต่แม่ไม่เคยปิดกั้นเค้าเลยนะ สนับสนุนด้วยซ้ำ เค้าชอบมาพูดถึงนทให้แม่ฟังบ่อยๆ แต่พ่อเค้านะสิ(หันไปทำตาดุใส่ลุงโรจน์) ชอบทำตัวให้ลูกไม่รัก หนูนทไม่โกรธนะจ้ะ(ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วลูบหัวผม)
ผม : ไม่โกรธครับ ผมเข้าใจดีทุกอย่างครับ ว่าคุณทั้งสองหวังดีต่อสิงโต โดยเฉพาะคุณผมก็ทำตามที่คุณบอกแล้วต้องการอะไรอีกครับ(ผมหันไปมองลุงโรจน์)
น้าแพร : ดะเดี๋ยวนะจ้ะ ทำไมหนูเรียกพ่อเค้าแบบนั้นละ(ถามอย่างตกใจ)
ผม : คุณเค้าเคยบอกว่าผมไม่ใช่ลูกเค้าเรียกไม่ได้ครับ (พูดนิ่งๆ จริงๆไม่ได้อยากจะกร้าวร้าวหรืออย่างใด ผมต้องการจะตัดอะไรหลายๆอย่างแล้วจริงๆ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังมีเรื่องให้ได้พบปะเจอกันอีกผมก็ไม่เข้าใจ)
น้าแพร : คุณค่ะ(กัดฟันพูดแล้วครับ ผมก็นิ่งๆ) ทำไมคุณใจร้ายแบบนี้ละค่ะ(ถามอย่างไม่พอใจ) ต่อไปนี้นทเรียกฉันว่าแม่นะ ส่วนนู่นก็เรียกเค้าว่าพ่อ โอเคนะจ้ะ(พูดอย่างใจเย็น)
ผม : .......(เงียบ)
น้าแพร : ช่วยกลับมาเป็นเพื่อนเป็นเหมือนเดินกับสิงโตได้มั๊ย(ถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง)จะเป็นเพื่อนเป็นแฟนคนรักอะไรก็ได้ ถือว่าแม่ขอร้องนะ สิงโตเค้าเปลี่ยนไปเพราะนทนะ เค้าดูร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ เพราะตั้งแต่ตาสิงโตเค้าเสียเค้าก็เหมือนเด็กเก็บกดไปเลย ไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยหัวเราะ ไม่ค่อยแคร์ใคร และตั้งแต่เค้ามาพูดเรื่องนทให้แม่ฟังเค้าดูมีความสุขนะ เค้ายิ้มได้บ่อยขึ้น เค้าหัวเราะ มันทำให้แม่มีความสุขมากเลยนะ(ยิ้มอย่างมีความสุข) แต่3-4วันมานี่สิงโตเค้าเอาแต่เก็บตัวข้าวปลาไม่กินเลย แม่เป็นห่วงเค้ามากเลย เห็นว่าเมื่อวานไปกินข้าวกับนทมา สิงโตก็เอาแต่ยิ้มแถมยังกลับมากินข้าวกับแม่อีกนะ(ร่ายยาวเลยครับ ผมก็นั่งฟังนิ่งๆ) ส่วนพ่อเค้าจะพูดยังไงก็ไม่ต้องสนหรอกนะฟังแม่คนเดียวก็พอ พ่อเค้าไม่ค่อยรักลูกเท่าไหร่หรอก(พูดประชดแล้วหันไปทำตาดุใส่ลุงโรจน์)
ผม : มันจะดีจริงๆหรอครับผะ....
ลุงโรจน์ : ฉันขอร้องด้วยคนนะ(ตัดบทผมและทำหน้าจริงจัง) ฉันขอโทษอีกครั้ง ฉันเข้าใจแล้ว จริงๆฉันก็ไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่หรอกนะเรื่องที่ลูกฉันเป็นแบบนี้(น้าแพรส่งสายตาดุให้เลยครับ ลุงแกชะงักไปนิด) แต่ในเมื่อมันคือความสุขของสิงโตฉันยอมทุกอย่างเลย โอเคมั้ย(ยิ้ม)
ผม : ครับ(ยิ้ม)
น้าแพร : งั้นเสาร์อาทิตย์นี้นทตกลงไปกับเราใช่มั้ย(ผมมองอย่างสงสัย) อ้อ เรื่องนี้แม่เป็นคนเสนอเองแหละ กะจะพานทไปเที่ยวไถ่โทษแทนพ่อเค้าหนะจ้ะ(ยิ้มแล้วจับมือผม)
ลุงโรจน์ : ไปนะ ถือว่าฉันขอร้องละนะ(ยิ้มแบบอบอุ่น)
ผม : ครับ (ยิ้ม)
ตอนนี้ก็โล่งกว่าเดิมเป็นไหนๆ พ่อมันก็ตาสว่างมากกว่าเดิมแล้วผมก็ดีใจด้วย แล้วผมก็คุยกับพ่อและแม่ของไอสิงโตไปครับโดยไม่ลืมที่จะขอโทษที่พูดจาแข็งกระด้างใส่พวกเค้าด้วยพวกเค้าเข้าใจดีครับ....
ลุงโรจน์ : เรียกฉันว่าพ่อเถอะนะ (ผมมองอย่างอึ้งๆ)
ผม : ครับ(ยิ้ม)
จริงๆแล้วเพื่อนๆทุกคนก็เรียกพ่อแม่เพื่อนว่าพ่อแม่เนี่ยแหละครับ แล้วก็คุยกันไปครับจนสักพักผมก็ขอตัวไปหาเพื่อนๆ พอเปิดประตูออกมาเท่านั้นแหละครับ พวกมันยืนอยู่หน้าห้องกันเต็มไปหมดครับ ประมานว่าแอบฟัง โดนพ่อไอสิงโตสวดกันใหญ่เลยครับ แต่พวกมันก็ยิ้มกันอย่างเดียวพอฟังเสร็จน้าแพรก็ชวนพวกเรากินข้าวเย็นกันครับ พวกมันดีใจกันใหญ่เลยครับ แล้วก็พากันไปเล่นที่ห้องเล่นของไอสิงโต ผมก็ไปนั่งอยู่ที่มุมเดิมที่ผมชอบนั่ง เพื่อนๆก็เล่นกันไปไอสิงโตก็มานั่งข้างๆผม......
สิงโต : มึงจะเป็นเหมือนเดิมใช่มั้ย(โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ ผมก็ไม่ถอย)
ผม : อื้ม กูขอโทษนะมึง(ยิ้ม ไอสิงโตก็ทำหน้างง)
สิงโต : อะไรวะ?(ทำหน้าสงสัย)
ผม : ขอโทษที่ทำให้มึงรู้สึกไม่ดี ขอโทษที่รู้ว่ามึงไม่ผิดกูก็ยังทำให้มึงผิดหวังขอโทษทุกอย่างจริงๆนะมึง(พูดอย่างรู้สึกผิด)
สิงโต : มึงไม่รู้หรอ?(จับมือผม) กูไม่เคยโกรธหรือโทษมึงเลยนะ(ยิ้มบาน)
ผม : บ้า!(เขินสิทีนี้)
พวกเพื่อนก็แซวกันครับ จะแซวทำไมไอพวกเวรนี่.....
สิงโต : แล้วมึงเป็นแฟนกับไออ๊อฟจริงหรอวะ(ถามด้วยหน้านิ่งๆ)
ผม : อืม (ตอบนิ่งๆ)
สิงโต : แล้วกูละ(พูดเบาๆเหมือนไม่กล้าจะถาม แต่ผมก็ได้ยิน)
ผม : มึงก็อยู่ข้างๆกูไง คิดมากวะ(ยิ้มแล้วจับมือมัน)
สิงโต : ได้หรอวะ(ทำหน้าสงสัย)
ผม : ได้ดิ (ยิ้ม) พรุ่งนี้เลิกเรียนไปถนนคนเดินกับกูมั้ย(ถามมันแล้วยิ้ม)
สิงโต : ไปดิ(พยักหน้ารัวเลยครับ)
ผม : ถ้าไปกันสองคนมึงจะอยากไปมั้ย(มันอึ้งเลยครับ)
สิงโต : มะมึง (เอามือทั้งสองจับหน้าผม) ไป ไปกูไป(ดีใจอะไรขนาดนั้น)
โค้ก : ไปไหนกันวะ(ถามขึ้นมาอย่างสงสัย)
สิงโต : อย่าเสือกเว้ย(ยิ้มบาน)
ผม : เกินไปแล้วมึงอะ(ยิ้ม)
แล้วเราก็นั่งเล่นกันไปคุยกันไปจนถึงเวลากินข้าวก็พากันไปครับไอสิงโตก็ดึงมือผมไปนั่งข้างๆมันน้องซินก็นั่งตรงข้าม ข้างๆผมก็ปอ.....
สิงโต : อันนี้อร่อยนะมึง(ตักยำให้ผม)
ลุงโรจน์ : อะแฮ่ม!(ทั้งโต๊ะถึงกับเงียบครับ แต่น้าแพรส่งสายตาอำมหิตไปให้ลุงแกชะงักเลยครับ) นี่ก็อร่อยนะ(แล้วก็ตักไก่ทอดให้ผม ทุกคนยิ้มกันใหญ่เลยครับ)
แล้วก็นั่งกินไปคุยไปโดยเฉพาะไอพวกเพื่อนผมเนี่ย แฉเรื่องของผมให้พ่อกับแม่ไอสิงโตฟังผมแทบจะไปกินข้าวใต้โต้ะแล้วครับอายเหลือเกิน พ่อมันก็ขำใหญ่เลยครับ จนถึงเวลาของหวานก็พากันกินกันอย่างอร่อย......
ลุงโรจน์ : นทพาป๊าเราไปด้วยก็ได้นะ เสาร์อาทิตย์เนี่ย(พูดอย่างใจดี)
ผม : ไม่รู้นะครับว่าป๊าจะว่างมั้ย เดี๋ยวผมจะกลับไปชวนนะครับ(ยิ้ม)
น้าแพร : ชวนแม่ด้วยนะนท แม่จะได้มีเพื่อนเม้ามอยบ้าง(ยิ้มเขิน)
ผม : ครับๆ(ยิ้ม)
สิงโต : นทเดี๋ยวขึ้นไปบนห้องกูแปปดิ(ยิ้ม ผมชะงักไปนิด)
ผม : จะข่มขืนหรอ?(ถามอย่างกวนตีน)
สิงโต : ได้ป่าวละ(ยักคิ้ว)
ผม : เอาดิ(ยิ้ม ไอสิงโตส่ายหน้าอย่างกวนๆ)
พอเรากินเสร็จก็แยกย้ายครับ พวกเพื่อนก็ไปเล่นกันในห้องไอสิงโตก็พาผมขึ้นไปบนห้องมันก็ไปหยิบอะไรไม่รู้ลิ้นชักหน้าโต้ะมันมา.....
สิงโต : นั่งก่อนดิ ยืนทำไม(มันชี้ไปที่เตียง)
ผม : นั่งตรงโซฟาก็ได้มั้งเดี๋ยวเตียงมึงเปื้อน(พูดอย่างเกรงใจ)
สิงโต : เอาน่ามาดิ เดี๋ยวกูจะให้อะไร(มึนดึงแขนผมไปเลยครับ ผมก็นั่งลงตรงปลายเตียงมันนั้นแหละ)
ผม : อะไรวะ?(ถามอย่างสงสัย)
สิงโต : หลับตาดิ(ผมก็หลับตาลง ได้กลิ่นอะไรหอมๆ)
ผม : อะไรหอมๆวะ(มันเอาผ้ามาปิดตาผมครับ กลิ่นผ้า?)
สิงโต : แปปนะอย่าเออกนะเว้ย(แล้วมันก็ลุกขึ้นไปทำไรไม่รู้ เสียงเหมือนค้นหาอะไรสักอย่าง) เจอละ(แล้วมันก็มานั่งครับ)นท (เรียกผมแบบกระซิปอะ คือจะกระซิปทำไมอยู่กันแค่สองคน)
ผม : วะว่า(อึกอักเล็กน้อย)
สิงโต : ถะถ้ามึงไม่รังเกียจกะกูขอจูบได้มั้ยวะ(พูดอย่าวเบา แต่ผมอึ้งไปนิด)
ผม : ตะแต่กูมีพี่อ๊อฟแล้วนะ(พูดแบบอึกอัก)
สิงโต : กะกูรับได้ไม่เป็นไร(พูดแบบกล้าๆกลัวๆ)
ผม : ถะถอดผ้าได้มั้ย(ถามมนิ่งๆ)
สิงโต : ดะได้(แล้วมันก็ถอดให้ผม ตอนนี้หน้าไอสิงโตมันแดงมากเลยครับ)
ผม : ทะทำไมถึงอยากจูบอะ(ถามไปผมก็เขินนะ)
สิงโต : กะกูอยากลองกับมึงนะเว้ย(พูดแล้วหลบตา ) ถะถ้าไม่ดะ....
ผมคว้าคอมันมาประกบปากเลยครับมันตาโตเลยทีเดียว ตอนแรกผมแค่ประกบปากแตะปากเท่านั้น แต่มันเล่นดันลิ้นเข้ามาครับ ลิ้นเราก็หยอกล้อกันไปมาพอควร ไอสิงโตไม่ธรรมดาจริงๆ ผมก็ผละออกมาครับ....
ผม : อะโอเคใช่มั้ยวะ(พูดแบบไม่สบตา ทำตัวไม่ถูกเลยครับ)
สิงโต : อะอื้ม(ผมว่ามันมีอารมณ์แล้วละครับ เพราะดูจากกางเกงถ้าจะตั้งขนาดนั้น)
ผม : อะเอ้อมึงมีไรจะให้กูนะ(เปลี่ยนเรื่อง)
สิงโต : เอ้ออะนี่(ทำตัวกันไม่ถูกเลยทีเดียวครับ)
ผม : อะไรอะ(เป็นซองสีฟ้า ผมแกะดูข้างในมีตั๋ว?) ตั๋วอะไรวะ(ถามอย่างสงสัย)
สิงโต : งานการ์ตูน....(ชื่อภาษาอังกฤษผมก็จำไม่ได้) ไปกับกูนะ(ยิ้ม)
ผม : ที่ไหนวะ (มองมันอย่างสงสัย)
สิงโต : กรุงเทพ มีงานอาทิตหน้านู้นวันที่...เป็นวันเสาร์ (ยิ้ม)
ผม : กะกูขอดูก่อนได้มั้ยวะ มึงก็รู้ว่าพี่อ๊อฟ(ไอสิงโตหน้าหงอยเลยครับ)
สิงโต : กูจะรอคำตอบนะ(ยิ้มอ่อนๆ)
ผม : ไปแค่สองคนหรอ?(มันพยักหน้า)
สิงโต : มะเมื่อกี้กูรู้สึกดีนะ(มันพูดแบบเขินๆ)
ผม : อื้ม กูก็เหมือนกัน(พูดตามความจริงครับก็รู้สึกดี แต่ก็น้อยกว่าพี่อ๊อฟอยู่ดี) ลงไปกันได้แล้วมั้ง(ยิ้ม)
สิงโต : อื้ม (แล้วมันก็ลุก)
เราก็พากันลงไปครับ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้สิเนี่ย เฮ้อ เอาเถอะแต่ก็รู้สึกดีอยู่นะ พวกเราก็ลงไปหาเพื่อนๆพวกมันก็เตรียมจะกลับบ้านกันแล้ว และเช่นเดิมไอสิงโตก็รบเร้าจะไปส่งผมให้ได้ก็ยอมมันอยู่ดีและครับ พอจอดหน้าบ้านป๊าก็เพิ่งกลับมาพอดี.....
ป๊า : อ้าว สิงโตนท (ตกใจนิดหน่อย คงไม่คิดว่าผมกับสิงโตจะสนิทถึงกับมาส่งบ้านไรงี้ สิงโตมันก็หวัดดีป๊าไป)
ผม : นทไปเที่ยวบ้านสิงโตมาป๊า(เดินไปหาป๊า ป๊าก็พยักหน้า)
ป๊า : ปะเข้าบ้านก่อนสิ กินน้ำกินท่าก่อน(พูดอย่างใจดี)
ผม : ป๊ามันจะระ......
สิงโต : รบกวนด้วยนะครับ(ยักคิ้วให้ผม ผมมองมันแบบไม่เข้าใจ)
แล้วก็พากันเข้าไปครับก็นั่งคุยกัน ไอสิงโตก็ชวนกับป๊าไปเสาร์อาทิตย์นี้ด้วย ตอนแรกป๊าเหมือนจะไม่ว่าง แต่พอดูตารางงานกลับว่างสะงั้นแม่ก็ไปด้วยเลย และมันก็ไม่ลืมที่จะขออนุญาติเรื่องไปงานการ์ตูนที่กรุงเทพให้ผมด้วย ตอนแรกป๊าก็ลังเลนะ แต่พอมันบอกป๊าว่ามีน้าอยู่ที่กรุงเทพคอยรับส่ง ป๊าก็โอเค ผมกรอกตาหนักมาก ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ป๊างะ อยู่ที่คุณชายขี้งอน ซึ่งตอนนี้มันก็ยังไม่ยอมโทรมา เอาจริงๆผมก็แอบโทรไปถามกับพี่ดาวบ่อยๆโดยบอกเค้าไม่ให้บอกพี่อ๊อฟ เค้าก็บอกว่าปกติดี ติดจะขรึมๆไม่ค่อยยิ้ม แล้วป๊ากับไอสิงโตก็คุยกันไปจนฟ้ามืดเนี่ย.......
ผม : ป๊าจะคุยอีกนานมั้ยมันมืดแล้วนะ(ถามอย่างกังวล)
ป๊า : เออจริงด้วย มายังไงอะ(หันไปถามไอสิงโต)
สิงโต : ขับรถมาครับ(ยิ้ม)
ป๊า : ดึกแล้วอันตรายรึเปล่า(ถามอย่างเป็นห่วง) นอนนี่มั้ยเดี๋ยวขับกลับไปเกิดอุบัติเหตุทำไง(พูดอย่างเครียดๆ)
ผม : ป๊าก็พูดเว่อ ดึกกว่านี้มันยังเคยมาส่งเลย(พูดอย่างหงุดหงิด)
สิงโต : อันตรายนะครับ พวกรถใหญ่ก็ขี่เร็วกัน(ผมหันมองขวับเลยครับ มันยักคิ้วให้ผม)
ป๊า : หรือจะให้ป๊าไปส่งดีละ(ไปกันใหญ่ละ)
สิงโต : ไม่เป็นไรครับ แค่นี้เองผมกลับได้(ยิ้ม)
แล้วก็แย้งกันไปมาอะครับจนมันก็ได้กลับเอง ผมก็ออกไปส่งร่ำรากันนิดหน่อยมันก็ไป ผมก็เข้าบ้านคุยกับป๊านิดหน่อยก็ขึ้นห้องครับ อาบน้ำขึ้นเตียงนอนเล่นโทรศัพท์ พี่อ๊อฟก็ไม่โทรมา เอาจริงๆนี่คือจะใจร้ายกับผมจริงๆหรอ ผมก็แชทหาพี่พลอยประมานว่าให้ดูให้หน่อยไรงี้เค้าก็บอกผมเรื่อยๆอะครับ พี่โอมก็โทรมา.....
ผม : ฮัลโหล(เสียงนิ่งๆ)
พี่โอม : นทกูโทรหามันไม่รับเลยอะ(ทำเสียงเครียด)
ผม : พี่ลองโทรหาคนอื่นๆดูดิ ผมก็โทรไม่ติดมันก็ไม่โทรกลับด้วย(พูดอย่างหงุดหงิด)
พี่โอม : งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปเอาเบอร์คนอื่นจากมึงละกันกูก็ไม่มี(พูดแบบจริงจัง)
ผม : อ่าๆ(แล้วก็วางไป)
ผมก็นอนเล่นจนหลับไปและครับ พอมาอีกวันป๊าก็ไปส่งโรงเรียนตามปกติผมก็ไปหาเพื่อนเม้ามอยกันเสร็จก็เข้าแถวขึ้นเรียนจนพักเที่ยง......
มิน : เตรียมชุดไปกี่ชุดดีวะพรุ่งนี้?(พรุ่งนี้ก็ไปขึ้นดอยกับพวกไอสิงโตครับ ได้ข่าวว่าไปรวมตัวกันที่บ้านไอสิงโต เอารถตู้ใหญ่ไปกัน)
ปอ : ชุดเดียวก็ได้มึงสกปรกอยู่แล้วอะ(พูดแล้วก็กินข้าวไป)
พวกเราก็หัวเราะกันไปครับ ไอมินทำหน้าโครตอุบาท แล้วพวกพี่โอมก็เดินมา......
พี่โอม : ขอยืมโทรศัพท์หน่อย(ผมก็ยื่นให้มันไปครับ)
พี่กร : ไออ๊อฟยังไม่โทรมาหรอ(ผมก็พยักหน้า)
พี่กฤษ : เดี๋ยวมันก็คงโทรมาเองแหละ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผมก็คุยกับพวกพี่เค้านิดหน่อยก็ไปกันครับ พอกินข้าวเสร็จก็หาซื้อขนมก็ขึ้นห้องไปรอเรียนเรียน
มิน : เออไอนทมึงแลกโทรศัพท์กับพี่อ๊อฟใช้มึงยังไม่ได้ให้เบอร์พวกกูเลยนะเว้ย(พูดขึ้นมาขณะกินขนม)
ผม : เออจริงด้วย อะ(ผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้พวกมันไป)
พวกมันก็กดโทรเข้าหาเครื่องพวกมันแล้วก็เมมเบอร์ให้ผมด้วยเลย......
มิน : นทไอสิงโตขอเบอร์ด้วยอะให้ปะ(ถามหน้านิ่ง)
ผม : มึงไปเอาอะไรของมันมาอีกมะ คือทำไมดูจะเทคแคร์มันดีจังนะ(ถามอย่างจับผิด)
มิน : ปะปล่าว ก็มันทักมาตอนกูเล่นโทรศัพท์เนี่ย(ไม่มีพิรุธเลยทำตาลอกแลกแบบนั้นอะ)
ผม : เออๆให้มันไปดิ (บอกมันไปอย่างรำคาน)
แล้วก็นั่งคุยกันไปครับ จนครูเข้าก็เรียนๆไปพอเลิกเรียนไอสิงโตก็โทรมาเลยครับผมจำเบอร์มันได้ เหมือนรู้เวลาอะผมมองไปทางไอมินก็ทำเป็นยุ่ง ไอเวรนี่นะ…..
ผม : ฮัลโหล(พูดเสียงนิ่งๆ)
สิงโต : นทกูรออยู่หน้าโรงเรียนนะ(พูดเสียงร่าเริง)
ผม : มาเร็วจังวะ(ตกใจไปนิด)
สิงโต : วันนี้วันศุกร์กูเลิกเร็ว รีบๆมานะ(แล้วก็วางสายไป)
ผม : ไอมิน ถ้ามึงจะบอกทุกย่างก้าวของกูแบบนี้ก็ไม่ไหวมั้ย(หันไปพูดกับมันด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ)
ปอ : เอาน่ามึง ไอมินมันแค่ได้แผ่นเกมส์10แผ่นของไอสิงโตไปมันทำแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ(พูดประชดประชัน ไอมินหน้าเสียเลยครับ)
วิว : ก็เหี้ยเนอะ (มองแบบเหยียดๆ)
นัท : ไปเถอะนท กูจะแกล้งไอสิงโตสะหน่อย(ยิ้มร้ายแล้วก็เดินมากอดคอผม ส่วนไอมินเดินหน้าละห้อยตามมาครับ)
พวกเราก็เดินลงตึกแล้วก็เดินไปหน้าโรงเรียนเห็นไอสิงโตขี่มอไซค์รออยู่ พวกผมก็เดินไปกันครับ.....
นัท : ไงสิงโตมึงมาไมวะ(ถามแล้วทำหน้ากวนตีน แขนก็ไม่ยอมเอาออกคอผม)
มิน : ไอนัทมานี่เลย มันจะไปทำธุระกัน(เกมส์สิบแผ่นทำให้มันเป็นเอามาก)
สิงโต : เออกูมารับนท พวกมึงพรุ่งนี้ก็ไปเจอบ้านกูละ ตอน8โมงอะอย่าช้านะมึง(มองไอนัทแบบรำคาน)
วิว : อืม(ยิ้ม)
ปอ : เออ แล้วพวกมึงจะไปไหนกัน?(ถามอย่างสงสัย)
สิงโต : กูจะไปธุระอะ(ยิ้ม พวกมันก็เหมือนรู้ๆก็พยักหน้าไป)
นัท : นทคืนนี้โทรหากูด้วยนะเว้ย(หอมแก้มผมอีกแล้วหน้าโรงเรียนเลยครับ ดีคนไม่ค่อยสนใจ)
ผม : เกินไปแล้วนะไอนัท เดี๋ยวเถอะมึง(ผมถอยห่างจากมันครับมันก็รั้งไว้ ไอสิงโตดูหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว)
มิน : ไอนัทมาเลยไอสัส(ไอนี่ก็ทุ่มสุดตัวจ้ะ ดึงไอนัทไปเลยครับ)
สิงโต : นทไปกันเถอะ(พูดด้วยน้ำเสียงติดรำคานแล้วมองไอนัทแบบไม่พอใจ)
ผมก็ร่ำราเพื่อนๆนิดหน่อยก็ขึ้นซ้อนไอสิงโต ระหว่างทางมันก็ดูเงียบๆดีสงสัยจะอารมณ์ขึ้น แล้วมันก็พาผมมาสวนสาธารณะ เอิ่ม!.....
ผม : มะมาไมวะ(ถามแล้วก็ลงรถ มันก็ลงแล้วถอดหมวก)
สิงโต : เดินเล่นงะฆ่าเวลา(ยิ้ม)
ผม : ชิวดีเนอะ(ยิ้มแห้งๆ)
สิงโต : กูอยากให้อาหารนกอะ(ชี้ไปตรงฝูงนก)
ผมก็พามันไปซื้อแล้วก็พามันไปให้ แต่ก็ได้วิ่งหนีกันอีกครับ เพราะด้านบนนกมันขี้ลงมา ดีไม่โดนไม่งั้นเละครับ แล้วก็โยนๆให้มันแถวที่โล่งๆอะครับแล้วก็พากันไปให้อาหารปลา พอเสร็จก็ไปหาที่นั่งชิวๆหาน้ำกินไปด้วย....
ผม : กูว่ามันแปลกๆวะ(ถามอย่างใช้ความคิด)
สิงโต : แปลกยังไงว?(สงสัย)
ผม : มึงพากูมาเดทหรอ?(ถามแบบงงๆ)
สิงโต : อ้าวนี่มึงพึ่งรู้หรอ?(ถามแบบยิ้มๆ ผมอึ้งไปนิด)
ผม : เอ่อคือมึงกูรู้ว่ากูกับพี่อ๊อฟอุ้บ(มันเอามือปิดปากผม ประเด็นคือเหม็นอาหารปลาติดมือมันงะ)
สิงโต : กูไม่สนเลยวะ แค่กูได้อยู่กับมึงกูก็สนุกและมีความสุขละ ถึงจะในฐานะเพื่อนก็เถอะ(ยิ้ม ผมก็แกะมือมันออก)
ผม : มึงนี่โลกสวยเนอะ (ยิ้ม มันก็พยักหน้า) มือมึงเหม็นอะเอามาปิดปากกูได้ไงวะ(ผมก็เอามือถูปากไปครับ)
สิงโต : เออจริงด้วยวะ(มันก็เอาน้ำที่มันกินล้างมือกันไปครับ)
ผม : กูให้เพื่อนรักเลยละกันเคมะ(ยิ้ม)
สิงโต : เพื่อนรักก็ต้องรักเพื่อนมากๆนะเว้ย(ยิ้มบาน)
ผม : แน่อยู่แล้ว(มันจับมือผม)
สิงโต : หอมยังวะ(มันเอามือมาให้ผมดม)
ผม : ยังวะ เออเอานี่ดิ(ผมล้วงครีมบำรุงมือหลอดเล็กๆในกระเป๋าออกมาครับ แล้วก็ทาๆให้มัน)
สิงโต : โหมึงพวกของแบบนี้ด้วยหรอวะ(ถามแล้วหยิบขึ้นมาดู)
ผม : อืม น้ำที่โรงเรียนพอล้างมือแล้วมือแห้งแบบแปลกๆอะกูเลยพกไว้ทาหลังล้าง(ผมก็ทามือมันไปมือมันนิ่มดีจัง เพลินเลย5555)
สิงโต : ท่าจะทาขนาดนั้น มึงก็ตัดเอาไปทาที่บ้านเลยมั้ย(ประชดสะนิ)
ผม : เออๆ (แล้วก็หยุดทามันเลยครับ)
สิงโต : กูล้อเล่นทาต่อก็ได้(ยิ้ม)
ผม : พอเล่าแค่นี้ก็ทั่วมือแล้ว(พูดแล้วก็เก็บครีมใส่กระเป๋า)…..
“ขอโทษนะครับ คุณสนใจจะลองไปโบสถ์มั้ยครับ” ผมหันไปมองตามเสียง เป็นฝรั่งใส่ชุดนักศึกษา2คนหล่อสะด้วย พูดไทยติดสำเนียงเหนอๆอยู่อะครับ....
ผม : เอ่อคือ(เอาไงละ ปฏิเสธคนหล่อไม่เป็นสะด้วย55555 แล้วเค้าก็บรรยายไป)
สิงโต : ยังดีกว่าครับ พอดีไม่ว่างเลยครับขอโทษนะครับ(ปฏิเสธแบบสุภาพแล้วพวกเค้าก็ไปกันครับ) ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นะมึง ชอบอะดิของนอกอะ(พูดแบบนอยๆ)
ผม : ไอบ้า นอกเนิกอะไรเล่า(พูดเสียงดังกลบความอาย)
สิงโต : เออๆ ไปกันได้ยังอะ เดี๋ยวหาที่จอดรถไม่ได้นะมึง(พูดอย่างกังวล)
ผม : อืมไปดิ(ยิ้ม)
แล้วเราก็ลุกพากันไปที่รถไอสิงโตก็พาผมไปถนนคนเดิน เค้าเพิ่งตั้งเลยครับคนก็ยังไม่ค่อยเยอะเลยเอารถไปจอดได้สะดวกหน่อย แล้วก็พากันเดินครับ....
สิงโต : กินเค้กมะ(ชี้ไปตรงร้านโปรดผม ผมก็พยักหน้าครับ)
มันก็พาผมไปกิน แถมยังซื้อให้อีกอะผมมองค้อนมันเลยครับ มันหยิบตังในมือผมยัดใส่กระเป๋ากางเกงผมเองเลยครับ ผมก็บ่นมันตามสเต็บแหละ เราก็นั่งกินไปคุยกันไปครับพอกินเสร็จก็เดินกันต่อไอสิงโตก็พาแวะดูนู่นดูนี่ เจอเพื่อนมันบ้างก็ทักทายตามประสาแล้วก็แยกมา ก็เดินๆกันไปจนปวดขานะครับก็พากันออกมา แล้วไอสิงก็พาขับรถไปหาไรกิน เอิ่ม มันพาผมมากินแถวหน้ามอนะครับ คนเยอะโครต....
ผม : ไอสิงโตมึงจะพากูมากินไรที่นี่วะ(ถามอย่างสงสัย)
สิงโต : เปลี่ยนบรรรยากาศบ้างดิ จะไปกินแต่ในห้างไม่เบื่อไง(ยักคิ้วแล้วก็เดินนำผมไป ผมก็ตามมันไป)
มันพาผมไปร้านอาหารเกาหลี ก็ดูเกาหลีดีอะครับ สั่งต๊อกปอกกีมากิน ตอนแรกผมก็กลัวไม่อิ่มเถียงกับมันตั้งนานจนมันชี้ให้ดูโต๊ะข้างๆผมถึงรู้ มันเป็นหม้อใหญ่เลยครับ ผมก็ให้มันสั่งไป ผมก็ไม่เคยกินเนอะ พอสั่งเสร็จก็รอเค้าเอามาเสริฟ.....
สิงโต : อร่อยดีนะ กูมากินกับเพื่อนๆบ่อยอยู่(ยิ้ม)
ผม : จ้ะๆ(ยิ้ม) แล้วมึงเลี้ยงเค้าทุกครั้งมะ(ถามอย่างสงสัย)
สิงโต : ไม่นะ ก็แล้วแต่โอกาศอะ แต่อยู่กับมึงกูอยากจะเลี้ยงทุกครั้งเลยอะ (ยิ้ม)
ผม : เสี่ยจริงๆ(ส่ายหัวแบบเอือมๆ) งั้นแสดงว่าถ้ากูขออะไรมึงก็จะให้ใช่ป่าว(มันพยักหน้ารัวครับยิ้มบานด้วย) งั้นกูขอมือมึงหน่อย(มันทำหน้างงๆแล้วก็ยืนมาข้างซ้ายมา)
ผมก็หยิบแหวนไม้โอ๊คมาสวมนิ้วกลางให้มันครับ ผมแอบซื้อตอนที่มันทักกับเพื่อนมันที่ถนนคนเดินนั่นแหละครับ ของมันที่ซื้อให้ผมยังอยู่ในลิ้นชักข้างเตียงผมเลย มันยิ้มใหญ่เลยครับ.....
สิงโต : อย่างนี้ก็แหวนคู่ใช่มั้ยวะ(ยิ้ม)
ผม : เฮ้อ เยอะแล้วมึง(บอกอย่างฉุนๆ)
สิงโต : กูจะใส่ทุกวันเลยนะ มึงไม่ใส่ของกูบ้างวะ เอ๊ะไม่ใช่ว่านี้มันของกูหรอ(ทำหน้าสงสัย)
ผม : ของมึงที่ให้กูอยู่บ้าน และมึงก็ไม่จำเป็นต้องใส่ทุกวันหรอกมั้ง(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)
สิงโต : งั้นจะใส่ทุกครั้งที่เจอมึงละกัน มึงจะได้ดีใจไงที่กูใส่ของที่มึงให้(ผมชะงักไปนิด)
ผม : เออๆคราวหลังกูจะใส่ที่มึงซื้อให้เมื่อมาเจอมึงโอเคมั้ย แดกดันตลอด(พูดอย่างไม่ใส่ใจมันหัวเราเลยครับ)
แล้วพี่เค้าก็เอาอาหารที่สั่งมาเสริฟเราก็นั่งกินไปคุยไปครับ ดูมันจะมีความสุขดีจริงๆ พอกินเสร็จก็เดินตลาดหน้านั่นนิดหน่อยก็พากันกลับเพราะมันมืดมากแล้วไงครับ มันก็พาผมไปส่งบ้าน ก็ร่ำรากันสะนานนะครับ พอเค้าบ้านป๊าก็บ่นนิดหน่อยเพราะพรุ่งนี้จะไปขึ้นดอยกันงะ ผมก็หนีขึ้นบ้านอีกตามเคย แล้วก็เตรียมจัดเสื้อผ้า ไปพรุ่งนี้ เตรียมไรเสร็จก็อาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ผมก็มานอนเล่นโทรศัพท์เนี่ยแหละ ก็ไม่ลืมที่จะไลน์หาพี่ดาวเพื่อถามหาพี่อ๊อฟนะเพราะโทรไปมันก็ไม่รับคือไร นี่จะโกรธอะไรขนาดนั้นเนี่ย แล้วก็หลับไปพออีกวันแม่ก็มาปลุกแต่เช้า ผมก็ตื่นขึ้นมาทำอะไรพร้อมแล้วก็ถือกกระเป๋าลงไปครับ ไปนอนนั่นคืนนึงจะหนาวมั้ยไม่รู้ก็แล้วแต่ เอาชุดไปน้อยเดียว555 พอเตรียมอะไรเสร็จแม่กับป๊าก็ช่วยกันดูตรวจบ้านแล้วเราก็ไปกันครับ พอถึงบ้านไอสิงโตทุกคนก็มากันพร้อมแล้ว นัด8โมง นี่เพิ่ง7.30เองครับรีบกันจังแหละ พอถึงป๊ากับแม่ก็เดินไปคุยกับพ่อแม่ไอสิงโตครับ ผมก็เดินแยกไปหาเพื่อนๆ........
ผม : พวกมึงมาเช้ากันจังวะ(ถามอย่างสงสัย)
มิน : มาก่อนก็ดีนะเว้ย(พูดอย่างตื่นเต้น)
โค้ก : เออก็จริง มาเป๊ะก็ไม่ไหวนะ(ยิ้ม)
แล้วพวกมันก็พูดกันไปครับไอสิงโตก็มายืนข้างผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ วันนี้แต่งตัวเบาๆชิวๆ ดูเท่ไปอีกแบบนะเนี่ย…..
สิงโต : กูหล่อขนาดนั้นเลยหรอวะ(มันยื่นหน้ามาถาม)
ผม : กะก็เท่ดีอะ(พูดแล้วหันหน้าหนี)
พวกมันก็แซวกันใหญ่เลยครับผมก็ทำไม่สน แล้วพวกเราก็ขึ้นรถตู้ไปครับไอสิงโตก็นั่งข้างผมแทบจะกลืนกินครับมันจะเบียดอะไรนักหนาก็ไม่รู้ พอบอกมันมันก็บอกไอโค้กดันมาไอนี่มันวอนโดนด่านะครับ แต่ผมก็ได้แต่ส่งสายตาไปเท่านั้น ระหว่างทางไปแม่ไอสิงโตพาทุกคนแวะทำบุญแล้วก็หาไรกินรองท้องก่อน เค้าบอกคืนนี้มีปาร์ตี้เล็กๆด้วย คือดีบอกเลยพอถึงดอยใช้เวลา2ชั่วโมงเลยครับ เพราะมันอยู่นอกเมืองไปไกลมากทางคดเคี้ยวและก็ชัน พอไปถึงคือบ้านสวยมากใหญ่ด้วยติดกับเนินเขาแล้วก็มีบ้านคนอื่นๆติดกันเป็นแถวๆไปครับ จริงๆมันคล้ายรีสอร์ทแต่ไม่ใช่ครับมันคือบ้าน พวกเราก็พากันเอาของไปเก็บครับ มี5ห้องนอน พอถามไอสิงโตทำไมห้องเยอะ มันบอกญาติมันเยอะรวมกันทีต้องไปเช่าหลังข้างๆเพิ่มด้วยซ้ำผมก็พยักหน้ารับรู้ครับ พ่อแม่ไอสิงโต1ห้อง ป๊ากับแม่1ห้อง เหลือสามห้องให้พวกผมแบ่งๆกันเอง......
สิงโต : น้องซิน กับไอนทนอนกับกูแล้วกัน คนอื่นๆก็แบ่งไปเนอะ(พูดแบบหน้าตายเหมือนบังคับคนอื่นอะ)
ผม : มึงนอนกับน้องซินไปเถอะไอสิงโต อย่าเยอะ(หันไปบอกมันอย่างไม่พอใจ)
สิงโต : ได้ไงวะ กูไม่ยอมนะเว้ย(ทำไมพอใจ เพื่อนๆก็มองกันครับ เหมือนว่าคำพูดของไอสิงโตคือคำตัดสิน)
ผม : พวกมึงจะนอนยังไงอะ (หันไปถามเพื่อนๆ พวกมันก็อึกอักกันครับ)
น้องซิน : พวกพี่ไม่ต้องนับหนูรวมก็ได้ค่ะ เพราะหนูจะไปนอนกับพ่อและแม่(ยิ้มบานแล้วก็วิ่งไปหาพ่อกับแม่ครับ)
ผม : ก็แค่นั้นแหละ10คนหาร3งะมึง ห้องนึงต้องมี4คนนะเว้ย แฟร์ๆไปเลย(ยิ้ม พวกมันก็พยักหน้าแบบว่าโอเคกันอะ)
นัท : ไอนทกูจะนอนกับมึงนะเว้ย(ไอนี่ก็ไม่เลิกเล่นสะทีวะ เดินมากอดคออีก ตอนนี้พวกผู้ใหญ่เอาของเข้าไปเก็บแล้วครับน้องซินก็ด้วย)
สิงโต : แล้วแต่มึงเลยแล้วกันนท (ยืนทำหน้างอน จริงๆพาเพื่อนมาจะให้เพื่อนไปอัดกันได้ไงวะไอนนี่นิ)
ผม : ตามนี้นะพวกมึงโอเคป่าววะ(ถามอย่างเป็นห่วง)
พวกมันก็โอเคกัน ไอปอมากระซิปผมประมานว่าไอสิงโตมันอยากจะนอนกับผม เลยให้เพื่อนๆไปนอนด้วยกันมันก็เกรงใจจะพูดมากก็ไม่ดี ดีที่ผมช่วยแบ่งไม่งั้นละแย่ แต่พอเข้าไปดูห้องไม่แย่อย่างที่คิดครับ เตียงละ5คนก็เอาอยู่เตียงนี่ใหญ่เกินมาตรฐานปะเนี่ย มันใหญ่จริงๆครับ เราก็แยกย้ายกันไปเก็บของครับ ไอสิงโตก็เดินหน้ามุ่ยไม่พอใจไรของมันนักหนาก็ไม่รู้ห้องผมมีปอผมสิงโต อีกห้องก็มินนัทวิว อีกห้องก็สอตี๋ต้นโค้ก ก็แบ่งๆกันไปครับ.....
ผม : สิงโต คือมึงไม่สะดวกจะนอนกับคนอื่นใช่มั้ยละกูเข้าใจนะเว้ย(พูดอย่างเป็นห่วงมันเพราะมันดูไม่ค่อยจะชอบนอนร่วมเตียงกับใคร)
สิงโต : กูอยากนอนกับมึงครับ เข้าใจมั้ย(พูดอย่างหัวเสีย ผมชะงักไปนิด มันก็เหมือนรู้ตัวอะว่าพูดอะๆไรออกมา)
ผม : กะก็นี่ไงก็นอนนี่ไง(ยิ้มแห้งๆ)
ปอ : งะงั้นกูไปนอนกับพวกไอมินก็ได้นะเว้ย เตียงกว้างขนาดนี้นอน4คนสบายๆเลย(พูดอย่างใจดี)
สิงโต : เออก็ดีนะ(ยิ้มบาน ไอนี่นิ ไอปอก็ส่งเสริมเหลือเกิน)
ผม : จะดีหรอวะมึง กูกลัวโดนมันข่มขืนนะเว้ย(พูดติดตลกแล้วไปยืนข้างปอ)
ปอ : มึงอย่ากวนตีน มันเป็นเจ้าของบ้านนะมึง กูไม่อยากมีปัญหาอีกอย่างนอนสี่คนมันก็ไม่ได้อึดอัดอะไรเลยจริงๆเชื่อกูดิ(ยิ้ม ปอมันก็ดูเข้าใจและก็ไม่อยากมีปัญหาไอสิงโตมันมาเอาแต่ใจอะไรก็ไม่รู้ไอเวรนี่นะ)
ผม : ก็คือถ้าปอไม่ไปมึงก็จะงี่เง่าแบบนี้ใช่มะ(มันก็พยักหน้า) เออๆปอเดี๋ยวกูไปด้วย(ผมก็จูงมือปอออกไปครับ)
สิงโต : เดี๋ยวคือมึงจะให้กูนอนคนเดียว?(ถามอย่างตกใจ)
ผม : มึงมันปัญญาอ่อนไอสิงโต(พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วก็เดินออกไปครับมันก็ไม่ตามมา เพราะคงเห็นกระเป๋าผมอยู่ในนั้น)
ผมก็เดินไปส่งปออีกห้องนึงแล้วก็บอกพวกมัน พวกมันก็โอเค เพราะรู้อยู่แล้วว่าไอสิงโตต้องทำแบบนี้ เพราะมันข่มขู่พวกเพื่อนผมไว้เมื่อเช้า และอีกอย่างเตียงนึง4คนคือเหลือเฟืออะครับจริงๆผมเลยไม่ห่วงมากเท่าไหร่จริงๆ และถ้าผมไม่นอนกับมันเดี๋ยวก็จะมีปัญหาอีก เฮ้อ! แล้วผมก็เดินย้อนกลับไป เห็นมันนั่งอยู่ตรงปลายเตียงครับ.....
พี่อ๊อฟมัวแต่งอน ระวังจะเสียนทไปไม่รู้ด้วย นทอุตส่าห์ตามง้อแล้ว ทำเล่นตัวเกินงาม อยากให้นทเลิกทำตัวแบบนี้ชักทีทำตัวเด็ดขาดบ้าง ขอบคุณครับ. ลุ้นเหลือเกิน คืนนี้นทจะโดนสิงโตทำไรมั้ยน้อ อิอิ
แอบฟินนนนนนนนส
หน้า:
[1]