รุ่นพี่ที่รัก 43 (By P'not) CP
มันแน่นๆที่หน้าอกไม่รู้ว่าที่ทำนี่ดีมั้ย แต่ก็ถูกแล้วนิ ไม่เห็นต้องคิดไรมากเลย วิธีก็แค่ง่ายๆเลิกยุ่งกับสิงโต แค่นี้ทุกอย่างก็เหมือนเดิม ไม่รู้พวกมันจะพูดให้เหมือนเรื่องใหญ่เรื่องโตทำไม ผมก็เดินไปหาพี่อ๊อฟพี่อ๊อฟนั่งง่วงอยู่งะ เห็นแล้วน่าเบื่อแทน ไม่เห็นมีไรนั่งจมอยู่ได้ ผมก็เข้าไปคุยเล่นอะไรกับพี่อ๊อฟสักหน่อยแล้วป๊าก็โทรมาบอกให้ไปหาหน่อย ผมก็ไปครับตอนแรกจะชวนพี่อ๊อฟไปด้วยแต่พี่อ๊อฟไม่ไปบอกต้องดูซุ้ม อะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ ผมก็เดินไปคนเดียวเนี่ยแหละครับ เห็นยืนอยู่กับพ่อไอสิงโต...ผม : ป๊ามีไร (ยิ้มแล้วไปยืนข้างป๊า โดยไม่สนใจพ่อไอสิงโต)
ป๊า : ไปหาไรกินกันดีกว่าป๊าหิวแล้ว(ยิ้มแล้วลูบหัว)
ผม : ป๊านทกินจนอืดแล้วไม่ไหวแล้ว(ทำท่าลูบท้อง)
ป๊า : อืมๆ จะกลับกับเพื่อนใช่มั้ย(ถามอย่างสงสัย)
ผม : อื้ม (ผมเหลือบไปมองไอสิงโตเดินมาครับ)
มันเดินมาหาพ่อมันแล้วก็คุยกัน พ่อมันแนะนำสิงโตให้ป๊ารู้จักนิดหน่อย ป๊าก็รับรู้แล้วยืนคุยกันนิดหน่อยถึงเรื่องผมและก็สิงโต ประมานพ่ออวดลูกกันทำนองนั้นแหละครับ ไอสิงโตก็มองอยู่นั่นแหละ ผมก็หันไปมองทางอื่น ทำไมสนใจมัน....
ผม : ป๊า นทไปหาเพื่อนก่อนนะ(ยิ้ม)
ป๊า : อื้ม รีบกลับละ (ยีหัวผม)
แล้วผมก็เดินไปครับ ป๊าก็เดินไปกับพ่อไอสิงโต ส่วนไอสิงโตก็เดินแยกไปไหนไม่รู้เรื่องของมัน ผมก็เดินไปหาพี่อ๊อฟ เห็นเพื่อนๆยืนอยู่ ก็เข้าไปหาพวกมัน พวกมันก็ยังคุยเรื่องไอสิงโตประมานไกลเกลี่ยว่าไม่ดีหรอกที่จะเลิกคบกันนู่นนี่นั้น ผมก็ตอบบ้างเงียบบ้าง ผมว่ามันน่าเบื่ออะ จบง่ายๆก็ดีแล้วป่าววะ หรือจะให้พ่อมันมาซ้อมผมก่อนพวกมันถึงจะให้เลิกยุ่งกับไอสิงโตอะ ไอพวกนี่นิ พี่อ๊อฟก็ฟุบหลับไปละ ผมก็เลยเดินไปหาที่นั่งพวกมันก็ตามมาครับ.....
มิน : มึงไม่สงสารมันหรอวะ มึงก็รู้ว่ามันชอบมึงอะ มันเล่นหักดิบแบบ แม้แต่เพื่อนยังไม่ได้เป็นเงี้ยเนี่ยนะ(ยังไม่จบ)
ผม : แล้วมึงจะให้กูทำยังไงบอกมาสิ(ถามอย่างรำคาน)
ปอ : ไปบอกแม่มันเลยดีมะมึง แม่มันต้องเข้าใจสิ(ช่างคิดเนอะ ผมก็มองนิ่งๆไม่พูดอะไร)
นัท : น้องซินละมึง!(ทำท่าเหมือนถูกหวยอะ)
วิว : เออน้องซินต้องช่วยได้แน่ ใช่มะไอมิน(หันไปมองไอมินกัน)
มิน : อาจจะนะ กุก็ไม่รู้วะ (ลังเล)
แล้วมันก็คุยกันไปผมก็นั่งมอง เอาจริงๆจะทำให้มันยุ่งยากทำไม ผมก็ฟุบลงไม่สนพวกมัน มันก็คุยกันไป สะกิดผมบ้างแล้วผมก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นครับ ทั้งๆที่ฟุบอยู่แบบนั้นแหละ จนสักพักผมก็ได้ยินเสียงพวกไอสิงโตมา มันก็มานั่งคุยกันเนี่ยแหละครับ คุยกันไปทั่วไม่ได้พูดเรื่องที่เกิดขึ้นแต่อย่างใด ผมก็ไม่ได้ลุกมาสนใจแต่อย่างใด เขี่ยโทรศัพท์ดูนู่นนี่ไปทั่วอะ.....
ปอ : นทไปกินบุฟเฟ่ขาหมูมะ กูอยากกอะ(มันยื่นโทรศัพท์มาใต้แขนผมผมก็บุกขึ้นมาแล้วดึงโทรศัพท์มาดู)
ผม : เออ ร้านนี้น่าลองวะ กูชวนป๊าไปกินตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมพาไปสักที (พูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร)
นัท : ไปมั้ยมึง? (หันมาถาม)
วิว : โห น่ากินจริงๆด้วยวะ(มันดูโทรศัพท์ไปพูดไป)
ผม : ไปดิๆ ไปกินหลังงานเลิก เคมะ(พวกมันพยักหน้า)
ผมเหลือบไปมองพวกสิงโตมันก็คุยกันอยู่ ไอสิงโตก็จ้องผมอยู่นั่นแหละ แล้วสักพักมันก็เดินออกไปครับผมก็คุยกับเพื่อนไม่ได้สนใจอะไร....
ผม : กูไวนพี่อ๊อฟดีกว่า วันนี้กูกลับกับพี่อ๊อฟหนะ(หันไปบอกพวกมัน)
ปอ : เอาดิๆ มึงชวนพวกนี้มั้ย(ชี้ไปทางพวกไอสิงโต)
ผม : แล้วแต่ดิ (หยักไหลอย่างไม่ใส่ใจ)
ผมไม่สนอยู่แล้ว ก็ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน แล้วผมก็ลุกไปหาพี่อ๊อฟรายนั้นนั่งเบื่อจนเหี่ยวไปหมดละ....
พี่อ๊อฟ : ไปไหนมา(ยิ้ม)
ผม : นั่งคุยกับพวกปอตรงโน้น (ชี้ไปทั่ว)
พี่อ๊อฟ : วันนี้คนเยอะไปนะ กูเบื่อแล้วเนี่ย(ทำหน้าเซ็ง)
ผม : ชอบไม่ใช่หรออะไรแบบนี้อะ(ผมหันไปดูรูป)
พี่อ๊อฟ : กูชอบ แต่ถ้าคนเยอะขนาดนี้กูก็ไม่ไหวเบื่ออะ(มุ่ยหน้า)
ผม : เอาเถอะ ใกล้จะเสร็จแล้วนี่ (ยิ้มแล้วนั่งลงข้างมัน) อิงฟ้าไปไหนอะ(มองหา)
พี่อ๊อฟ : ไปไหนไม่รู้เห็นเพื่อนมาเรียก (ผมก็พยักหน้ารับรู้)
ผม : เย็นนี้เพื่อนๆชวนไปกินบุฟเฟ่ขาหมูอะ ไปปะ(ยิ้มบาน)
พี่อ๊อฟ : ไปดิ กูเริ่มหิวอีกแล้วเนี่ย (ลูบท้อง)
ผม : เมื่อกี้ก็กินไปตั้งเยอะ (หรี่ตามองมัน)
พี่อ๊อฟ : ก็กินแต่ขนมมันจะอิ่มได้นานเท่าไหร่เชียว(ยักคิ้ว)
ผมก็คุยกับมันไปอีกแปปก็ไปหาเพื่อนๆ ก็เจอไอนัทหล่ออีกก็คุยกันนิดหน่อยเพราะมันจะกลับแล้ว พอคุยเสร็จผมก็เดินไปที่เพื่อนๆผมนั่งกัน แต่ต้องชะงักไปนิดเพราะน้องซินมานั่งด้วย....
น้องซิน : พี่นท! (วิ่งมาหาผมอย่างหน้าตื่นๆ ผมก็มองนิ่งๆไม่พูดไร มองไปทางสิงโตมันก็จ้องอยู่นั่นแหละ) พี่นทเป็นอะไรมากมั้ยค่ะ (จับมือผมดู ผมก็ดึงออก) หนูรู้เรื่องหมดแล้วนะค่ะ(ทำหน้างอ)
ผม : ครับ(แล้วเดินเลยไปนั่งที่ผมครับ น้องซินก็เดินตามมาไม่ห่าง)
น้องซิน : หนูจะคุยกับพ่อนะค่ะ พี่นทไม่โกรธนะ(เขย่าแขนผม ผมก็มองแบบนิ่งๆ ใจจริงไม่ได้อยากให้มันเปนแบบนี้เลยด้วยซ้ำ พอมองไปทางสิงโต มันก็มองแบบหน้าเศร้าๆอะ)
ผม : น้องมาได้ไงครับ(ถามนิ่งๆ)
น้องซิน : พี่สิงโตบอกว่า...
ผม : พี่ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะ(ตัดบทน้องซินแล้วผมก็ฟุบหน้าเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น)
ปอ : นทมึงฟังน้องเค้าก่อนก็ได้นะเว้ย(ก้มลงมากระซิปผม ผมก็ไม่ตอบไรครับ)
ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ พ่อเค้าตั้งหากทำไมผมต้องสนละ เลิกยุ่งก็ไม่ควรคุยถึงเรื่องนี้อีกมันนจบละ ผมก็เล่นโทรศัพท์ไป น้องซินก็สะกิดแล้วก็พูดไปครับ ผมก็ฟังแต่ไม่ตอบอะไร.....
“สิงโต ซินกลับบ้าน!” เสียงพ่อไอสิงโต ผมก็ไม่ได้ลุกขึ้นไปดูแต่อย่างใด ก้มหน้าอยู่อย่างนั้นแหละ
น้องซิน : คุณพ่อค่ะ ทำไมคุณพ่อถึงทำแบบนี้ค่ะ!(เสียงดังใส่พ่อ)
สิงโต : ซิน!(กดเสียง)
แล้วน้องซินก็ขึ้นเสียงใส่พ่ออยู่อย่างนั้น ผมก็เงยหน้าขึ้นมามอง พ่อมันก็มองผมอยู่ผมก็มองแบบไม่รู้เรื่องอะไรอะ......
พ่อสิงโต : กลับบ้านเดี๋ยวนี้(หันไปบอกลูกๆมันแบบไม่พอใจ)
ผม : ปอกูไปก่อนนะเจอกันซุ้มห้องเรานะ(กระซิปบอกปอที่นั่งข้างผมแล้วก็ลุกขึ้นครับ)
น้องซิน : พี่นทจะไปไหนค่ะ(วิ่งมาดึงแขนผม)
พ่อสิงโต : ซินกลับบ้านลูก(เดินมาดึงแขนซิน)
ผมก็พยายามดึงแขนออกน้องซินก็จับแน่นเลยครับ ถ้าสะบัดแรงๆก็กลัวน้องเค้าเจ็บอีก โว๊ะ วินาทีนั้นอึดอัดสุดๆ....
ผม : ปล่อยเถอะครับ(ผมบอกอย่างใจเย็น)
น้องซิน : ไม่ปล่อยค่ะ พี่นทยังโกรธอยู่ หนูไม่ปล่อยค่ะ(กอดแขนผมเลยครับ)
พ่อสิงโต : ปล่อยแขนเค้าเถอะลูก ไปได้แล้วเร็ว(บอกอย่างอ่อนโยน)
น้องซิน : คุณพ่อใจร้ายอะ ทำไมทำแบบนี้(หันไปขึ้นเสียงใส่พ่อ ตอนนี้คนเริ่มมามองละครับ)
ภาพตอนนี้คือ เหมือนผู้หญิงขอร้องให้ผู้ชายอย่าไปอะ คนเค้าเข้าใจผิดหมดละมั้งครับ พวกเพื่อนผมก็ยืนดูห่างๆ อยากช่วยแต่ก็ไม่กล้าอะครับ ไอสิงโตก็ยืนข้างๆพ่อมันนั่นแหละครับ...
พ่อสิงโต : กลับบ้านก่อนนะลูกป่ะ(พยายามดึงมือซินออกจากผมแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะซินบีบและจิกแขนจนผมเจ็บไปหมดแล้วครับตอนนี้)
สิงโต : ซินพี่นทเค้าเจ็บแล้วนะ!(ขึ้นเสียงใส่น้องแล้วมาช่วยดึงออก ก็ไม่ปล่อย)
น้องซิน : ไม่เอา! พี่นท (แน่นกว่าเดิมครับ)
ผม : น้องซินๆ ฟังพี่ก่อน(ผมจับไหล่น้องซินแล้วดึงออกก็ออกครับ ผมก้มหน้าไประดับหน้าน้องซิน...) พี่ไม่ได้โกรธโอเคมั้ย พี่ไม่ได้โกรธอะไรเลย น้องซินกลับบ้านได้แล้วนะครับ(ยิ้มฝืนๆ ผมแสบแขนมากเอาจริง น้องซินเล่นจิกเล็บเข้าเนื้อผมอะ)
น้องซิน : ตะแต่...(ก้มหน้าหงุด)
พ่อสิงโต : ปะลูกกลับกัน(แล้วมองมาทางผมแบบนิ่งๆ ผมก็ไม่สนใจครับ)
น้องซิน : พี่นทจะไปช่วยซินจัดกรงอีกใช่มั้ยค่ะ จะไปเล่นกับหนูอีกใช่มั้ย(ทำหน้าเศร้าน้ำตาคลอ)
ผม : (ยิ้มหวาน) ถ้ามีโอกาศนะ (ยิ้ม ซึ่งมันไม่มีงะ ก็พูดไปนั่น) พี่ไปแล้วนะ(แล้วผมก็หันหลังแล้วเดินไปครับ)
น้องซินก็ตะโกนเรียกผม เอาจริงน้องซฺนเค้าจะเว่อไปป่าว อะไรก็ไม่รู้ผมไม่ใส่ใจเดินไปห้องน้ำ ไปล้องแขนครับ แสบโครต เป็นรอยเล็บจิกอะ เจ็บตัวจนได้ผมก็มองอย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็เดินออกห้องน้ำแล้วเดินกลับไปที่ซุ้มห้อง มาถึงอีแนนก็ปากดีเลยงะ....
อีแนน : หายหัวทั้งวันนะมึง ไม่เคยจะช่วย(อีนี่มันเป็นหัวหน้าห้องงะ)
ผม : กูปวดขี้มึงจะอะไรนักหนาวะ(พูดอย่างรำคานแล้วก็นั่งลง)
อีแนน : มึงคงขี้หมดท้องเลยสินะ(มองแบบจิกๆ)
ผม : เอ๊ะ อีนี่มึงจะเอาไงเนี่ย(มองมันแบบรำคาน)
วาส : พอเลยๆมึงสองคนนี้ไม่ไหวละ(พูดแบบปัดๆ)
แล้วผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปสักพักเพื่อนผมก็เดินมากันครับ มันก็มานั่งคุยบอกน้องซินอย่างนู้นอย่างนี้ พวกมันก็เอาผ้าห่อน้ำแข็งมาประคบแขนให้ผมด้วยนะ เป็นเพื่อนที่ดีกันจริงๆ แล้วเราก็นั่งคุยกันไปครับจนได้เวลาเลิกงานเราก็ช่วยกันเก็บของแล้วก็พากันไปหาพี่อ๊อฟ รายนั้นคือเก็บเสร็จเร็วมากเร็วกว่าตอนทำสะอีก แล้วก็พากันไปครับ สรุปคือพวกไอโค้กก็ไปด้วยครับไอสิงโตก็ด้วย ผมก็ไม่ได้ถามหรือพูดถึงแต่อย่างใด ไม่อยากสนอะไรทั้งนั้น แล้วเราก็พากันไปร้านบุฟเฟ่ขาหมูเยอรมันคือร้านน่ารักมาก ตกแต่งแนวคลาสสิก พวกผมก็เข้าไปนั่งกัน ตอนนี้ยังไม่เย็นมากคนก็ไม่เยอะ ราคานี่เอาเรื่องอยู่นะครับ แล้วเราก็ไปตักนู่นตักนี่มาไว้เต็มโต๊ะอะครับ แล้วก็มานั่งกินกัน พี่อ๊อฟก็นั่งข้างผม อีกข้างผมก็เป็นปอเราก็นั่งกินไปคุยไปครับ....
พี่อ๊อฟ : กินนี่ป่ะ(ยื่นสเต็กมาจ่อปากผม ผมก็อ้าปากรับ) นี่อ่ะ(ยื่นมาอีก ผมก็อ้าปากรับอีก)
ปอ : อิจฉาวุ้ยมีคนป้อน(ไอนี่แซวอีกงะ)
ผม : แล้วมึงไม่ชวนไอโต้มาละ วันนี้มันไม่ได้มางานที่โรงเรียนหรอ(หันไปถามมัน โดยก็เหลือบไปมองไอสิงโตก็เห็นมันจ้องอยู่)
ปอ : ไอนั่นไม่ต้องไปพูดถึง แม่งมัวแต่เล่นไม่ยอมมาหากู(ทำหน้านอยๆ)
ผม : แหมทำตอแหลนะมึง กูได้ข่าวว่ามันไปหามึงที่บ้านทุกวัน! (มองอย่างเอือมๆ มันนี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่)
ปอ : มึงก็! (มันเขิน)
มิน : นทนี่ของชอบมึงงะ(หยิบหอยอบชีสให้ผม)
นัท : นี่มึงก็ชอบนิ(หยิบผักโขมอบชีสให้ผม)
วิว : นี่ด้วย(หยิบมันบดให้ผม)
ผม : เอ้องี้สิรู้ใจกูจริง(ยิ้มบาน แล้วก็หยิบมากิน)
พี่อ๊อฟ : อะฮึ่ม!(มันสะกิดผม แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ) ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นหรอกม้าง(พูดเสียงแข็งๆ ผมหันไปยิ้ม)
ผม : หึงหรอ(ยิ้ม มันไม่ตอบก้มหน้าก้มตากินไป หูแดงเชียวนะ) แค่เพื่อนน่า(หันไปกระซิปมัน มันก็ไม่สนใจผมก็หยักไหล่แล้วหันมากินต่อ)
สิงโต : อะ (มันยื่นกุ้งอบชีสมาใส่ให้ผมในจาน ผมก็มองหน้ามัน มันนั่งเยื้องๆผมไง)
ปอ : อย่าหักหานน้ำใจมันเลยมึง(ปอมันหันมากระซิปผม ผมก็พยักหน้า)
ผม : ขอบใจ (หันไปบอกมันหน้านิ่งๆ มันก็ยิ้มครับ)
พี่อ๊อฟ : กูอยากกิน ป้อนหน่อย(มันชี้ไปที่กุ้งอบชีสที่ไอสิงโตตักให้)
ผม : เอิ่ม!(หันไปมองมันทำหน้าดุใส่ผม) เออๆ อะ(ตักแล้วเอาไปจ่อปากมัน มันก็รับเข้าปากก แล้วหันไปยักคิ้วให้ไอสิงโต) อย่ากวนดิวะ(หันไปบอกมัน)
พี่อ๊อฟ : กูไม่ได้กวน (ยักไหล่อย่างเท่แล้วก้มกินต่อ)
ผม : เออๆแม่ง(ผมก็กันไปมองสิงโต มันนอยมากอ่ะ ไม่รู้จะสงสารมันดีมั้ยยังไงมันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยอะคิดแล้วก็หนักใจ)
แล้วก็พากันนั่งกินกันไปครับจนถึงเวลาของหวาน โอ้โหบราวนี่อร่อยเหาะจริงๆ ผมอยากให้ได้ชิมจริงๆครับมันอร่อยมากอะ ใส่ในแก้วคอกเทบเล็กๆน่ารัก และเครปเค้กจัดแต่งใส่ช้อนพอดีคำน่ารักมากอร่อยเว่อ....
วิว : มึงจะกินมั้ยไอนท ชื่นชมจนแห้งแล้วนะ(บอกผมอย่างรำคาน)
ผม : กูขอถ่ายรูปก่อนดิ แม่งน่ารักน่ากินมากอะ(แล้วก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป)
ปอ : ปล่อยมันไปเถอะพวกมึง(แล้วมันก็ตักเค้กเข้าไปปากอย่างหงุดหงิด)
อะไรคือแค่ผมชื่นชมกับของหวานมันดูน่ารำคานขนาดนั้นเลยหรอ น่าเบื่อจริงๆไอพวกนี้ แล้วผมก็กดโทรศัพท์อยู่ไอพี่อ๊อฟก็เอาเค้กทั้งสองของผมไปกินหน้าตาเฉย....
ผม : ไอพี่อ๊อฟ!(ตะคอกเลยครับ)
พี่อ๊อฟ : อะไรมึงจะเสียงดังทำไม(ปากก็เคี้ยวเค้กไปพูดไป)
ผม : ของผมนะ จะกินทำไมไม่ไปหยิบ!(พูดแบบหงุดหงิดมากอะ)
พี่อ๊อฟ : ก็กูอยากกินจะทำไม(ยักคิ้วทำหน้ากวนตีน)
ผม: ไปหยิบมาให้ใหม่เลยนะ!(ตาขวางใส่มัน)
มิน : ไอนทแค่ของกินมึงอย่าทำให้เป็นเรื่องน่า(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผม : ไปเอามาเลยไม่งั้นไม่คุยด้วยแล้วนะ(หันหน้าหนีมัน)
พี่อ๊อฟ : เออๆ แค่นี้เองอะไรวะ(ทำอารมณ์เสีย)
แล้วมันก็ลุกไปหยิบมันก็เลือกๆไปครับ แต่.....
สิงโต : อะ กูหยิบให้(มันหยิบมาวางไว้ในจานผม 2 ชิ้นผมก็มอง)
ปอ : เออ อันนั้นก็ให้พี่อ๊อฟกินไปมึง(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)
ผม : ขอบคุณนะ(แล้วก็หยิบมากะลังจะเอาเข้าปาก)
ไอพี่อ๊อฟดึงมือผมให้ไปป้อนมันแทนผมมองอย่างหงุดหงิด.....
พี่อ๊อฟ : มึงให้กูหยิบมาให้ก็กินของกูดิ(ทำเสียงดุ)
ผม : เออ เอามาดิ้(กระแทกเสียง)
มันก็หยิบมาให้แล้วมันก็เอาอีกชิ้นนึงในจานผมไปกิน แล้วหยิบจากมันมาให้ผมสี่ชิ้นเลย คือเอาจริงๆเพื่ออะไร? ตอนนี้รำคานมันมากอะ ผมก็กินๆไป พี่อ๊อฟก็หยิบมาให้เพิ่มตลอด....
ผม : พอแล้วๆ ไม่ไหวแล้ว(เอนหลังแล้วลูบพุง)
ปอ : สมควรแล้ว แดกอะไรขนาดนั้น(มองแบบเอือม)
วิว : ทำอย่างไม่เคยกิน (แล้วมันก็ตักเค้กเข้าปาก)
นัท : ว่าแต่มันดูมึงเถอะไอวิว ไม่หยุดปากเลยนะ (มองไอวิว)
มิน : อิ่มจริงวะ กูไปเข้าห้องน้ำดีก่า(แล้วมันก็ลุกไป)
พวกเราก็นั่งคุยกันไปครับ จนไอมินกลับมาก็นั่งคุยกันอีก นั่งนานมากพนักงานก็เดินมาเก็บจานแล้วเก็บอีก เพราะระหว่างที่นั่งคุยก็ไม่มีการที่จะหยุดกินกันนะ555 กินแบบร้านเค้าแทบเจ๊ง จนเวลาเช็คบิลอะครับ...
สิงโต : เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง (อยู่ๆก็หันมาพูดครับ พวกมันเฮกันใหญ่เลยผมนึกถึงคำพูดของพ่อมันขึ้นมาทันทีเลยครับ พวกมันก็ยังมีหน้ามาเฮฮากันอยู่เนอะ)
ผม : กูจะจ่า....
พี่อ๊อฟ : กูกับนทจ่ายแยกเอง(อยู่ๆพี่อ๊อฟก็พูดแทรกผมขึ้นมาเสียงเข้มเชียวครับ พวกมันเงียบกันเลย)
สิงโต : กูเลี้ยงไม่เป็นไร (ยักคิ้วอย่างเป็นต่อ)
พี่อ๊อฟ : อะ พี่ครับผมสองคนจ่ายแยก(ยื่นแบงค์พันให้พนักงาน ทุกคนก็มองกันแบบงงๆ ไอสิงโตก็ไม่ยอม ผมก็อยากรู้พี่อ๊อฟจะทำอะไรก็นั่งดูเงียบๆ)
สิงโต : พี่ครับคืนมันไป เอานี่ครับ(ยื่นแบงค์ไปหลายแบงค์ให้พี่พนักงานเค้าไปอะครับ)
พี่อ๊อฟ : กูจะจ่ายเองมึงไม่ต้องยุ่งมึงเลี้ยงคนอื่นก็เลี้ยงไป(พูดติดไม่พอใจ)
สิงโต : มึงอยากจ่ายมึงก็จ่ายเองดิ กูจะจ่ายให้นทด้วย(มันก็ไม่ยอม พวกเพื่อนๆก็เริ่มรนกันละ)
พี่อ๊อฟ : มึงจะจ่ายให้ไอนทมันฐานะอะไร ได้ข่าวว่าแม้แต่เพื่อนมึงยังไม่ได้เป็น(พูดกระแทกเสียง ผมอึ้งไปนิดพี่อ๊อฟมันรู้ได้ไง แต่ไอสิงโตนี่หน้าหมองลงเลยครับเพื่อนๆคนอื่นถึงกับชะงักกันเลยทีเดียว)
สิงโต : กูอยากขอโทษมัน เลยเลี้ยงมันมึงจะทำไม แล้วมึงละเป็นแค่รุ่นพี่มันจะอะไรมากมายวะ(เริ่มเสียงดัง พี่พนักงานตกใจเลยครับ)
ผม : พอเถอะน่า! จะจ่ายก็จ่ายดิพี่อ๊อฟ ยังไงผมก็ไม่ให้คนอื่นจ่ายให้อยู่แล้ว(พูดอย่างไม่ใส่ใจติดหงุดหงิดด้วยซ้ำ)
พี่อ๊อฟ : ได้ยินแล้วนะ(ยักคิ้วแล้วทำหน้ากวนตีนให้สิงโต ไอสิงโตมันคงโกรธมากครับ มองมาทางผมอย่างน้อยใจอะ)
แล้วพี่อ๊อฟก็จ่ายเงินไป ไอสิงโตก็ยื่นจ่ายไปครับ แล้วก็นั่งรอกัน ผมว่าพี่เค้าอาจจะงงๆรึเปล่าแบบจ่ายแยกสองคนไรงี้ ผมก็ไม่รู้เห็นเค้าไปคุยกับพี่ที่แคชเชียร์ด้วยหน้างงๆ5555....
ผม : ปอ พี่อ๊อฟรู้เรื่องนี้ได้ไงวะ(ผมหันไปกระซิปถาม พี่อ๊อฟกับไอสิงโตก็จ้องหน้ากันอย่างเมามันส์อะ)
ปอ : กูเล่าให้เค้าฟังเองแหละ ดูเหมือนพี่อ๊อฟจะไม่พอใจมากอะมึง(ทำหน้ากังวลแล้วก็ยิ้ม)
ผม : เพื่อ?(มองมันอย่างเซ็ง มันก็ยักไหล่อย่างหาไม่ได้ รู้แล้วพี่อ๊อฟทำไมทำแบบนี้เพราะว่ามันคงไม่พอใจไอสิงโตไม่น้อยเลยละ) พี่อ๊อฟเลิกกวนตีนได้ละ ผมไม่อยากมีปัญหา(หันไปบอกมันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ)
พี่อ๊อฟ : ทำไม มึงแคร์มันหรอ(มองผมตาขวาง เอาแล้วไงเริ่มละ)
ผม : พี่ก็น่าจะรู้ความหมายนะ อย่ามาหาเรื่อง!(ผมกันฟันพูดเลยครับ มันจะมาง้องแง้งไรตอนนี้น่าโมโหจริง)
พี่อ๊อฟ : เออๆ (ทำไม่พอใจนะ)
ปอ : ทำไมมึงกับพี่อ๊อฟดูแปลกๆ มีอะไรในก่อไผ่ป่ะเนี่ย(หันมาถามผมแล้วทำหน้าสงสัย)
ผม : อยากรู้มึงก็ไปถามมันดิ(ยักคิ้วอย่างกวนตีน แล้วปอมันก็ทำหน้าเซ็งๆ เพราะแน่นอนมันไม่กล้าถามหรอก)
แล้วสักพักพี่เค้าก็เอาตังมาทอน นานไปครับผมเกือบลืมไปแล้วว่านั่งรอตังทอน พอได้ตังทอนเสร็จก็พากันออกไปครับ ไอสิงโตก็ฟึดฟัด เดินชนไหล่ไอพี่อ๊อฟ ไอพี่อ๊อฟก็ยอมที่ไหนผลักไอสิงโตอีก เกือบจะมีเรื่องกันแล้วไงดีพวกเพื่อนๆช่วยจับแยก ชี้หน้าด่ากันอีกนะ ไม่รู้จักโตเลย......
พี่อ๊อฟ : มึงจะเอาไงวะ!(จะพุ่งเข้าหาไอสิงโตพวกไอมินก็จับไว้ครับผมก็ยืนมองนิ่งๆ คือจะทะเลาะกันเพื่อ?!)
สิงโต : มึงนั่นแหละสัส กวนตีนกูตังแต่เมื่อกี้แล้วนะไอเหี้ย!(พวกไอโค้กก็จับมันไว้ครับ)
แล้วมันก็ยืนฉุดกระชากด่ากันไปมาอย่างนั้นแหละครับ จนคนแถวนั้นเค้ามองกันแบบตกใจอะ พนักงานในร้านนี้ถอยห่างกันเลยครับ ผมเห็นแล้วรำคานจริงๆ
ผม : พี่อ๊อฟ! พอเลย(ตะคอกใส่มันเลยครับ เพราะดูแล้วไม่หยุดง่ายๆ)
พี่อ๊อฟ : มันเดินชนกูอะนท(ทำตาขวางใส่มัน)
ผม : เป็นจิ๊กโก๋กันรึไงวะ แค่เดินชนแค่นี้เนี่ยนะ(พูดแล้วดึงมันไปที่รถ คนอื่นๆก็ไปคุยกับไอสิงโต)
พี่อ๊อฟ : มึงจะห้ามทำไมวะ(ฟึดฟัดใส่ผม)
ผม : จะไม่จบใช่มะ(มองมันอย่างรำคาน)
พี่อ๊อฟ : เออๆ (แล้วมันก็เข็นรถถอยออกมาตรงถนน)
ผมก็มอง ความจริงผมว่ามันก็ไม่ได้ยากอะไรหรอกครับ แค่เข็นรถถอยเนี่ย แต่มันใส่อารมณ์ไงเลยถอยไม่ได้สักที ไอนี่นิผมก็ยืนมองมัน ไม่พอใจถอยไม่ได้ก็เตะล้อรถอีกนะ ไอนี่ถ้าจะประสาท แล้วไอสิงโตก็เดินมา พี่อ๊อฟแทบจะพุ่งเข้าหามัน เพื่อนๆผมก็ซ้อนกับพวกไอโค้กแล้วมันก็หันมามองครับ ประมานว่าเบื่อจะห้าม มึงจะตีก็ตีกันไปเลย....
สิงโต : นท กูจะคุยกับพ่อกูนะ น้องซินก็จะคุยให้มึงอย่าเป็นแบบนี้เลยนะ(พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ หน้าหมองเลยครับ)
พี่อ๊อฟ : มึงไม่ต้องมายุ่งกับนทแหละสัสง่ายสุด!(พี่อ๊อฟที่ยืนอยู่ด้านหลังผมพูดขึ้นอย่างใส่อารมณ์)
ผม : หยุดแหกปากได้ละ สงบสติหน่อยเหอะ!(หันไปบอกพี่อ๊อฟ มันถึงกับชะงักแล้วเดินหัวฟัดฟัวเหวี่ยงไปนั่งรอที่รถอ่ะครับ)
สิงโต : นทมึงอย่าใจร้ายดิวะ กูไม่ผิดนะเว้ย!(มันดราม่าแล้ว น้ำตาคลอเลยครับ จริงๆมันไม่ผิดอย่างที่มันพูดนั่นแหละ แต่พ่อมันผิด? หรอไม่รู้สิครับใครจะผิดก็ช่างมันเถอะ)
ผม : เลิกยุ่งกับกูเถอะ อย่าเจอกันอีกเลยมึง แล้วก็ไม่ต้องกลับไปคุยอะไรกับพ่อมึงทั้งนั้น เพราะต่อจากนี้ กูกับมึงไม่รู้จักกัน(พูดเสร็จผมก็หันหลังเลยครับ ถ้าผมมองไม่ผิด ผมเห็นน้ำตาไอสิงโตไหล) อะ อย่าทำให้กูลำบากใจกว่านี้เลยนะ กูขอโทษจริงๆ (ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้มันแบบไม่หันไปหามัน มันรับผ้าจากมือผมแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือผมก็ดึงมือมาเลยครับ แล้วผมก็เดินไปหาพี่อ๊อฟ)
ผมขึ้นรถพี่อ๊อฟก็ออกรถไปเลยครับ ไอสิงโตก็ยืนนิ่งแบบนั้นแหละ เพื่อนๆก็วนรถไปดูมันครับ ผมใจร้ายกับมันเกินไปจริงๆครับ มันไม่ผิดเลยสักนิด ปล่อยไว้งี้แหละครับ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเอง ผมก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยครับ จนถึงบ้านพี่อ๊อฟมันพาผมไปเอาของที่บ้านมันก่อนเพราะเมื่อคืนผมไปนอนกับมัน แล้วมันก็มาส่งผมบ้านพอเข้าบ้านมาก็คุยกับป๊าและแม่นิดหน่อยครับ แล้วก็ขึ้นห้องนอนไปพี่อ๊อฟก็ตามมาด้วย...
พี่อ๊อฟ : มานี่ดิ้(เรียกผมไปนั่งข้างๆมัน ผมก็ไปครับ) มีไรทำไมไม่บอกแต่แรกละ(จับมือผม)
ผม : ก็คิดว่ามันไม่มีไรนิ(หันไปบอกมันหน้านิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : มึงจะไม่บอกใครก็ได้นะเว้ย แต่ยกเว้นกู ไม่ว่าจะเรื่องอะไรต้องบอกกูนะรู้ป่าว(พูดอย่างอ่อนโยนแล้วลูบหัวผม)
ผม : อื้ม ต่อจากนี้จะบอกนะ(กอดมันมันก็กอดตอบ)
พี่อ๊อฟ : กูไม่ชอบเลยนะมันทำมึงร้องไห้อะ(พูดแบบหงุดหงิดอะ)
ผม : รู้ป่าวไอสิงโตเป็นเพื่อนที่ดีมากนะพี่อ๊อฟ มันไม่ได้ทำผมร้องนะ พ่อมันตังหาก(ละออกจากกอด มามองหน้า)
พี่อ๊อฟ : ก็เหมือนกันแหละ(หันหน้าไปอีกทาง)
ผม : อย่าไปหาเรื่องมันเลย มันไม่ผิดอะไรเลยสักนิดนะ ผมต่างหากละที่ผิด(จับมือพี่อ๊อฟ)
พี่อ๊อฟ : แค่มึงไปแอบฟังเค้าคุยกันต้องทำขนาดนี้เนี่ยนะกูว่าไม่มีทางอะ มันต้องมีเรื่องอื่นด้วยแน่!(กัดฟันพูดพร้อมทำหน้าโหด)
ผม : เอาน่า มันผ่านมาแล้ว แล้วมันก็จบไปแล้วด้วย ต่อจากนี้ไม่พูดถึงมันแล้วนะ แล้วถ้ามันมาคุยหรือมาพูดอะไรพี่อ๊อฟก็ทำให้ปกติเหมือนเดิม อย่าไปหาเรื่องมันนะรู้ป่าว ไอสิงโตมันน่าสงสารนะ(ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : กูรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ผิด แต่กูเห็นมันอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องที่เพื่อนมึงเล่าให้ฟังอะ อยากเห็นพ่อมันจริงๆ(พูดเสียงแข็ง)
ผม : เอาน่า สัญญานะ(ยกนิ้วก้อยขึ้นมามันก็คล้องด้วยนิ้วก้อยมัน)
พี่อ๊อฟ : อืม สัญญา(ยิ้ม) มึงก็ต้องสัญญานะว่ามีไรต้องบอกกูห้ามเก็บไว้คนเดียวอีกรู้ป่าว(ลูบหัวผม ผมก็พยักหน้า)
ผม : สัญญา จะบอกพี่อ๊อฟคนแรกเลย (ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : เจ็บมากมั้ย (จับแขนผมไปดู)
ผม : ไม่เลยนิดเดียวเอง(ผมก็มองอย่างไม่ใส่ใจ)
พี่อ๊อฟ : มึงนี่นะ หาเรื่องเจ็บตัวตลอด(ยีหัวผม)
ผม : คราวนี้ผมไม่ได้ทำไรสักหน่อย(ทำหน้างอ)
พี่อ๊อฟ : รู้แล้วคร้าบ (ยิ้ม)
แล้วก็คุยอะไรกันไปนิดหน่อยครับ แล้วมันก็กลับบ้านไปตอนแรกจะไปขนของมานอนกับผม แต่ผมห้ามไว้เพราะว่าเดี๋ยวโดนแม่ด่า ไปมาหากันบ่อยเกิน เจอกันทุกวันอยู่แล้ว พอมันกลับไปผมก็อาบน้ำแล้วก็มานั่งเล่นคอม เปิดเพลงฟังชิวๆ ผมนึกขึ้นได้ไปหยิบโทรศัพท์มากดดูโอ้โห ไอสิงโตก็ยังรัวโทรมา น้องซินด้วย แล้วก็เบอร์แปลกๆ ผมเคลียขอมูลแล้วก็วางไว้เฉยๆนั่นแหละครับ แล้วก็นั่งเล่นเฟส ไอสิงโตก็ทักมาในแชทเฟสอีก ผมก็ปล่อยมันไว้งั้นแหละครับไม่อ่านไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น สักพักผมก็ปิดคอมปิดไฟขึ้นนอน พี่อ๊อฟก็โทรมาผมก็รับสาย....
ผม : ว่าไงง(เสียงหวาน)
พี่อ๊อฟ : ทำอะไร? (เสียงงัวเงียเชียว)
ผม : นอนดีมั้ยเสียงขนาดนี้อะ(ถามอย่างไม่ใส่ใจ)
พี่อ๊อฟ : อยากคุยกับมึงก่อนอะดิ(ทำเสียงดีขึ้น)
ผม : คุยกันทั้งวันยังไม่พอใจอีกไง(เขินจริงๆ)
พี่อ๊อฟ : เอาน่า หาวววว(โอ้โหไหวมั้ยหาวทีอย่างกับเปิดพัดลมเบอร์3)
ผม : ผมจะนอนละ พี่นอนเถอะพรุ่งนี้มารับด้วยน้า(บอกปัดไปไม่งั้นมันก็ไม่ยอมนอนอะ)
พี่อ๊อฟ : อ่าๆได้ๆ เจอกันพรุ่งนี้ ฝันดีนะครับ(โหเสียงหล่อเชียว)
ผม : คร้าบฝันดีนะ(ยิ้มบานเลยสิ น่ารักที่สุดอะ)
เวลาพี่อ๊อฟพูดเพราะๆ น่ารักมากเลยนะแต่มันก็หยาบกับผมตลอดนั่นแหละ พอมันวางสายไปผมก็เล่นนู่นนี่อีกแปปก็เข้านอนครับ และแล้วเวลาก็ล่วงผ่านมา2วันแล้วหลังจากเกิดเรื่องราวน่าปวดหัว ชีวิตก็ปกติลงผมก็ทำตัวปกติสุดๆเพื่อนๆก็มีพูดถึงบ้างแต่ผมก็ไม่ใส่ใจแต่อย่างใด แต่ไอสิงโตและน้องซินก็โทรมาตลอดผมก็ไม่ใส่ใจไม่ติดต่อไม่พูดถึง และวันนี้ผมก็ตื่นเช้ามาผมก็อาบน้ำแต่งตัวลงไปกินข้าวกับแม่และป๊า.....
ขอบคุณครับ. เป็นกำลังใจให้นะนท เด่วมันก็ผ่านเรื่องนี้ไปได้ ^^ สิงโตกับน้องซินคงไม่ยอมง่ายๆแหงๆเลย
หน้า:
[1]