รุ่นพี่ที่รัก 40 (By P'not) CP
ผม : มีไรแม่? (ถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง)แม่ : นทพี่อ๊อฟโทรไปตั้งหลายสายทำไมไม่รับ?(ถามเสียงดุ)
ผม : นทไม่ว่างอะสิแม่! มีไรอ่ะ (ถามแบบไม่พอใจ เป็นเด็กไม่ดีไง)
แม่ : ก็แม่เห็นว่านี่มันก็เที่ยงแล้ว พี่เค้าไม่ลงมาสักทีแม่เลยขึ้นมาดู ปลุกก็ไม่ตื่นเพ้อเรียกแต่ชื่อนท ตัวพี่เค้าร้อนเชียวแถมนอนถอดเสื้ออีก! (ดุเลยครับ ผมตกใจสิ พี่อ๊อฟมันโป๊อยู่นิ แล้วแม่จะเห็นมั้ย!)
ผม : แม่เข้าไปดูเฉยๆหรอ! (ผมทำเสียงตื่นเต้น)
แม่ : แม่พึ่งเข้ามาดูเนี่ย พี่เค้าถือโทรศัพท์แน่นเลยแม่ลองเอามาดูเห็นพี่เค้าส่งข้อความหาเราว่าเราไม่รับสายนะสิ นี่นอนยังไม่ตื่น แม่เลยดึงผ้าห่มขึ้นให้เนี่ยรีบๆกลับมาดูพี่เค้าหน่อยนะ! (แม่จะแค่ดึงผ้าห่มแน่นะ)
ผม : แม่แค่ดึงผ้าห่มขึ้นแน่นะ! (ถามแม่อย่างสงสัย)
แม่ : ใช่นะสิ! ตัวร้อนขนาดนี้เปิดผ้าออกได้ไข้ขึ้นพอดี! (ทำเสียงดุ)
ผม : โอเคเดี๋ยวผมจะรีบกลับ แม่เตรียมข้าวต้มไรไว้ให้นทด้วยนะ ตึ๊ด(แล้ววางสายไปเลยครับ)
ผมตกใจมาก ดีนะที่แม่ไม่ได้เปิดผ้าห่มดูไม่งั้นละรู้เรื่อง ผมเลยเดินไปบอกไอสิงโตว่าจะรีบกลับบ้าน มีธุระด่วน และไม่ลืมที่จะเดินไปบอกเพื่อนๆและน้องซิน ตอนแรกน้องซินโวยวายใหญ่เลยเพราะน้องจะเลี้ยงเค้กผมตอบแทน ผมเลยบอกว่ามีธุระจริงๆวันหลังก็ได้แล้วก็โอเค พอผมบอกทุกคนเสร็จตอนแรกว่าจะนั่งรถกลับไอสิงโตก็ไม่ยอมอีกตามเคย มันก็ไปส่งผม ผมก็ขอบคุณและขอโทษมันแทนไอมินยกใหญ่เลย มันก็ไม่ได้ว่าไรเราคุยกันระหว่างทางเยอะแยะครับ แล้วพอถึงก็พูดกันนิดหน่อยไอสิงโตก็ไปครับ ผมก็เดินเข้าบ้าน แม่เตรียมของไว้ให้หมดแล้ว แม่ต้องไปตลาดด้วย ผมเลยยกถาดข้าวพร้อมยาขึ้นไป เห็นพี่อ๊อฟนอนคดตัวอยู่ในผ้าห่มครับ ผมเดินไปเปิดผ้าห่มดู เฮ้อ! ยังดีมันไปใส่บ๊อกเซ่อตอนไหนเนี่ย แล้วทำไมถึงไม่สบายได้ละเนี่ย อย่าบอกนะเพราะเรื่องเมื่อคืน? ถ้าเป็นเรื่องเมื่อคืน ผมรึเปล่าที่ต้องไม่สบายผมก็คิดนู้นนี่ไปครับ ผมเปิดหน้าต่างให้ทั่วห้องเพื่อจะให้มันระบายมากพอ และก็ไปเตรียมผ้าและถังน้ำมาเช็ดตัวให้พี่อ๊อฟ....
พี่อ๊อฟ : อื้อ! (ทำเสียงเหมือนรำคานที่ผมอาบผ้าเช็ดตัวให้)
ผมก็เช็ดไปครับ มันก็ร้องรำคานไปจนเสร็จผมก็หาเสื้อมาใส่ให้มัน บอกตามตรงว่ากว่าจะใส่ได้ตัวหนักฉิป นี่อะไรเนี่ย ผมเจ็บก้นจะตายยังต้องมานั่งดูแลมันอีกเฮ้อ! พอผมจัดการเช็ดตัวไรเสร็จก็ปลุกมันครับ แล้วมันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา...
ผม : ลุกขึ้นไหวมั้ย กินข้าวกินยาก่อนนะค่อยนอนต่อ (บอกมันอย่างอ่อนโยน และยิ้มให้ มันมุ่ยหน้าแล้วก็ชี้ที่ปาก) พี่ไม่สบายอยู่นะ(ผมมองมันนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : เร็วๆ (เสียงัวเงียเชียว ผมเลยก้มไปจูบมันแบบเบาๆแล้วผละออก)
ผม : พอใจแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งกินข้าวดีๆ (ยิ้มเขิน)
พี่อ๊อฟ : ไปไหนมา! ธุระอะไร(ฉุนเชียว)
ผม : ไม่บอกกินข้าวก่อน(ยิ้ม แล้วก็ดึงมันลุกพิงหัวเตียง)
พี่อ๊อฟ : ไปไหนมา (ทำหน้างอเลยทีเดียว)
ผม : ไปหาเพื่อนๆมา โอเคมะ! (ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : ไปทำไมแล้วทำไมไม่บอก เขียนไว้แบบนี้แล้วกูจะรู้สึกดีหรอ(งอนสะงั้น)
ผม : เอาน่าก็กลับมาแล้วนี่ไง (ยิ้ม พี่อ๊อฟทำหน้างอแงได้น่ารักมากอ่ะ ไม่เคยเห็นเลย><)
พี่อ๊อฟ : ป้อนด้วย! (ทำหน้านี่แบบ ผมยิ้มบานเลยน่ารักมากกก)
แล้วผมก็ป้อนพี่อ๊อฟไปจนหมด แล้วก็ป้อนยามันอีก วันนี้มีแต่คนให้ป้อนครับ คิดแล้วก็นึกขำจริงๆ พอทำไรเสร็จผมก็เอาถาดข้าวลงไปเก็บ แม่กลับมาพอดีผมก็ขึ้นมาดูพี่อ๊อฟต่อ จับตัวมัน ตัวเริ่มหายร้อนแล้ว ส่งสัยเป็นไข้นิดเดียวมั้ง เช็ดตัวนิดหน่อยพักอีกหน่อยคงจะหาย....
พี่อ๊อฟ : มานั่งนี่เร็วๆ (ตบปุบๆ ที่ข้างๆมันผมก็เดินไปนั่ง)
ผม : ทำไมถึงไม่สบายอ่ะ? (หันไปถามมันอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : ก็มึงข่มขืนกูไง (ยิ้ม)
ผม : เอาจริงๆ ผมควรจะไม่สบายป่ะ? คิดได้ไงเนี่ย(ผมละขำจริงๆ)
พี่อ๊อฟ : ก็ตื่นมาไม่เห็นมึงอะ กูกังวลแทบตาย เมื่อยตัวก็หนักอยู่แล้ว ยังต้องมาคิดถึงมึงอีกเนี่ย(ผมอึ้งเลยครับรู้สึกร้อนๆที่หน้าอย่างมาก ไอพี่อ๊อฟก็เกาจมูกไปหูมันก็แดงเชียว)กูเป็นไข้เพราะมึงนะเนี่ย (จับมือผม)
ผม : บ้า! (เขินจริงๆอ่ะ) จะนอนนี่อีกคืนหรือว่าจะกลับบ้าน?(ยิ้มหันไปถามมัน)
พี่อ๊อฟ : กูป่วยอยู่จะไล่กลับบ้านแล้วหรอ? (หน้างอเลย)
ผม : แล้วอยู่นี่ในฐานะไรละ ย้ำให้ชัดอีกหน่อยสิ(ยื่นหน้าไปใกล้ๆมัน มันเขินหนักอ่ะหูแดงจมูกแดง)
พี่อ๊อฟ : กะก็...ฟะแฟนไง(พูดเบาๆ แล้วหันหน้าหนีผม)
ผม : ก็แค่นี้แหละ (หอมแก้มมัน แล้วลุกขึ้นเอาโทรศัพท์มันไปโทรหาแม่พี่อ๊อฟ)
ผมเดินออกไปคุยตรงระเบียงบอกว่าพี่อ๊อฟไม่สบายให้อยู่ที่นี่อีกสักคืน ตอนแรกก็ตกใจครับผมบอกไม่เป็นไรดูแลอย่างดีเค้าก็วางใจกัน ผมก็เดินเข้าไปพี่อ๊อฟก็หลับไปแล้ว ผมเลยไปเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้อีกครั้ง เพื่อให้ไข้ลดลง พอทำไรเสร็จผมก็ลงไปช่วยแม่ทำนู้นนี่ครับ ทำเสร็จนี่ก็บ่ายกว่าแล้วผมก็ขึ้นไปดูพี่อ๊อฟอีก ก็เช็ดตัวให้มันอีก ก็เช็ดมันบ่อยๆนั่นแหละครับ ไอสิงโตก็โทรมาตอนบ่ายแก่ๆผมรดน้ำต้นไม้อยู่งะ.....
ผม : ว่าไงครับเสี่ย(ทำเสียงร่าเริง)
สิงโต : ธุระเสร็จยัง?
ผม : เสี่ยจะชวนไปไหน?
สิงโต : ป่าวแค่อยากคุยหนะ (ทำเสียงเขินๆ)
ผม : คุยได้ ว่างๆอยู่นะ
สิงโต : พรุ่งนี้ว่างมั้ย?
ผม : พรุ่งนี้จะไปไหนหรอ? (คือต้องถามก่อนว่าไปไหน เพราะต้องดูพี่อ๊อฟด้วย)
สิงโต : จะชวนไปดูหนังหนะ
ผม : กี่โมงอ่ะ?
สิงโต : แล้วแต่เลยอะ
ผม : เป็นช่วงบ่ายๆได้มั้ย เดี๋ยวจะโทรหาอีกที
สิงโต : ได้ดิ (ทำเสียงดีใจ)
ผม : อื้ม แล้วมีใครไปบ้างอะ?
สิงโต : ถ้ามีแค่มึงกับกูจะได้มั้ย? (ผมชะงักไปนิด)
ผม : ได้ดิ ไม่มีปัญหา(ทำเสียงร่าเริงเข้าไว้)
สิงโต : ดีๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ กูต้องไปละซินเรียก
ผม : โอเคๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน ตึ๊ด!
พอมันวางสายไปผมก็คิดไปทั่วอะครับ รู้ว่าไอสิงโตมันชอบ แต่ไอสิงโตมันคือดีอะ หล่อรวยเพอเฟค แต่เวลาไปบ้านมันอะอึดอัดทุกที ถ้ามันบอกชอบหรือขอเป็นแฟนผมต้องรับไว้พิจารณาแน่ เพราะผมอยู่กับมันแล้วรู้สึกอุ่นใจดี เอาจริงๆผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร และถ้าจะมีไว้สำรองก็คงไม่ผิด เกิดพี่อ๊อฟเป็นเหมือนพี่ไอซ์ขึ้นมา ผมไม่แย่เลยหรอ แต่นั้นก็แค่เผื่อใจไว้เฉยๆ เพราะพี่อ๊อฟคงไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก ผมก็คิดไปทั่วอ่ะครับ จนทำไรเสร็จก็ขึ้นไปหาพี่อ๊อฟมันตื่นแล้ว นั่งเล่นโทรศัพท์...
ผม : คุยกับใครอะ! (เดินไปดึงโทรศัพ์มันมา คุยกะยัยอิงฟ้า ผมไล่อ่านดูโอ้โห อ่อยกันไปกันมา)นี่คือผมเป็นชู้หรืออิงฟ้าเป็นชู้? (ถามและมองมันอย่างหาเรื่อง มันก็มองผมยิ้มๆ)
พี่อ๊อฟ : อิงฟ้าเค้าก็แค่น้องกูบอกแล้วไง แต่มึงอะ (ดึงผมไปนั่งข้างๆ) กูโครตรักเลย(หอมแก้ม ผมก็เขินนะ แต่ขอเคลียก่อน)
ผม : แล้วก่อนหน้านี้คือไร ทำไม่สนใจผม แถมยังให้ยัยอิงฟ้ามาเกาะแกะ! (มองมันอย่างไม่พอใจ)
พี่อ๊อฟ : กูก็แค่อยากให้มึงหึงอ่ะ ผลออกมาเกินจากที่คาดไว้สะอีกนะเนี่ย(ยิ้มเขินใหญ่เลย ผมละอึ้งจริงๆ มันก็ทำได้เนอะ)
ผม : ดีเนอะ พอเลย เลิกคุยกับมันได้แล้วไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วนะเว้ย! (มองมันอย่างเคืองๆ)
พี่อ๊อฟ : รู้แล้วๆ จะไม่ยุ่งกับใครแล้ว โอเคมั้ย(กอดผม ผมก็เอามือคลำตัวมันดู เหมือนจะไม่มีไข้แล้ว)
ผม : ตัวก็ไม่ร้อนแล้ว ยังปวดหัวอยู่ป่าว (ถามอย่างเป็นห่วง มันก็ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : คงหายแล้วละ มีคนดูแลดีขนาดนี้(ยิ้ม)
ผม : ยังก็ต้องกินยาอีกครั้งนะ แล้วอย่าเพิ่งอาบน้ำด้วย พรุ่งนี้ก่อนวันนี้ล้างหน้าแปรงฟันพอ (ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : แต่กูเหนี่ยวตัวตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ แถมตรงนั้นก็เหนียวอ่า(บอกผมอย่าเขินๆ)
ผม : เดี๋ยวเช็ดให้มะ (ยิ้มแบบหื่นๆ)
พี่อ๊อฟ : อะ เอาจริงๆหรอ(อึกอัก)
ผม : ล้อเล่นน่า (ยิ้ม อายวะพูดไปได้ไง) ไปล้างแต่ตรงนั้นนะ อย่าอาบน้ำละ (แล้วผมก็ลุกขึ้นไปเปิดประตูให้มัน มันก็เข้าไปทำนู่นนี่ผมก็นั่งรอมันอยู่ที่เตียง พอมันเสร็จก็ออกมา เอิ่ม!....) บอกว่าอย่าอาบน้ำไง!
พี่อ๊อฟ : กูเหนียวตัวนี่นา อีกอย่างกูก็ไม่เป็นไรแล้ว กูแข็งแรง เป็นไรแปปเดี๋ยวก็หาย (ยักไหล่ยักคิ้วแล้วเดินไปแต่งตัว)
ผมก็นั่งดูมัน ทำหน้ากวนตีนสะด้วย พอเสร็จมันก็เดินมานั่งข้างผม...
พี่อ๊อฟ : ไม่เป็นไรแล้วน่า อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ (ยิ้มแล้วเอามือลูบหัวผม)
ผม : เออๆรู้ละ หิวยังกินแต่ข้าวต้มอิ่มป่าว? (ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : หิวแบบเมื่อคืนอีกอ่ะ (ทำหน้าหื่น)
ผม : ทำเป็นพูดดีไปนะ (ยิ้มเขิน)
พี่อ๊อฟ : แล้วมึงเจ็บรึเปล่า (ทำหน้าแบบจริงจังมาก)
ผม : เจ็บดิ เมื่อเช้าดูผ่านกระจกเลือดออกเลย (พูดเบาๆ อายอ่า)
พี่อ๊อฟ : นี่กูเปิดซิงมึงหริเนี่ย (ยิ้มเขินแต่ก็ทำหน้าภูมิใจนะ)
ผม : ก็เออสิโว้ย! (ล้มตัวนอน)
พี่อ๊อฟ : มึงมันร้ายกาจ (ขึ้นคร่อมตัวผม) เมื่อคืนข่มขืนกูจนไม่สบายไม่พอวันนี้ยังหนีไปเที่ยวอีก ร้ายสุดๆ(ยิ้มหล่อ)
ผม : จริงๆไม่ได้ไปหาเพื่อนหรอก (ทำหน้าจริงจัง พี่อ๊อฟขมวดคิ้วสงสัย) ไปหาชู้เพิ่มต่างหาก(ยิ้มร้ายแล้วเอื้อมเอาแขนคล้องคอมันแล้วดึงมาหอมแก้ม)
พี่อ๊อฟ : จริงหรอ! (ยิ้มร้ายกาจ)
แล้วมันก็ประกบจูบผม แทบตายมันไม่เว้นให้ผมหายใจเลย วูบวาบที่ท้องน้อยไปหมด แล้วมันก็ผละออก...
พี่อ๊อฟ : หึ! (แล้วลุกขึ้นนั่ง ผมก็ลุกตาม)
ผม : พี่อ๊อฟ ถามจริงนะเคยมากี่คนแล้วหรอ? (ก็สงสัยมากๆอ้ะ เพราะเมื่อคืนก็ดูคล่องไปสะทุกอย่าง)
พี่อ๊อฟ : ไม่เคยทำกะใครนะมึงคนแรก (ยิ้มเขิน)
ผม : ทำไมดูเชี่ยวชาญจังวะ (หรี่ตามองอย่างจับผิด)
พี่อ๊อฟ : กูดูหนังมานะสิ (เกาหัวแก้อาย)
ผม : ผมก็ดูไม่เห็นเข้าใจไรเลย พี่นี่หมกมุ่นนะเนี่ย (ทำหน้าล้อเลียนมัน)
พี่อ๊อฟ : กูฝึกมาเพื่อมึงเลยนะเว้ย (จมูกมันหูมันแดงหมดแล้ว ผมก็เขินสิไอบ้านี่ แล้วมันก็ลุกขึ้นจะออกไปไหน?)
ผม : จะไปไหน? (ถามมันหันมามอง)
พี่อ๊อฟ : หิว ไปหาไรกินงะ (ยิ้ม หูแดงมาก)
ผม : ไปดิๆ (แล้วก็ลุกตามมันไป)
เราก็พากันลงไปกินข้าวครับ แม่ถามพี่อ๊อฟใหญ่เลยเทคแคร์กันดีเว่อ เหมือนผมไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นอ่ะ พอกินเสร็จก็ช่วยกันเก็บนู่นนี่สักพักป๊าก็กลับมา ก็นั่งคุยไรกันนิดหน่อยก็พาพี่อ๊อฟขึ้นไปพักผ่อน....
ผม : เหนียวตัวอีกป่าวจะเช็ดตัวให้?(ผมมองมันกะลังนอนเล่นโทรศัพท์สบายใจเชียว)
พี่อ๊อฟ : ไม่เอาจะอาบน้ำ (แล้วก็เล่นโทรศัพท์ต่อ)
ผม : ไอโทรศัพท์มันมีไรนักหน้าวะ (ดึงโทรศัพท์มันมาดู) เอิ่ม ไม่มีไรจะดูแล้วหรอ? (มันดูรูปวาดของจิตกรดังๆ)
พี่อ๊อฟ : ก็กูชอบนิ เอามานี่! (ดึงจากมือผมไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด)
ผมก็มองมันอย่างเบื่อหน่าย แล้วก็เดินไปอาบน้ำแต่งตัว ออกมาก็นั่งเล่นเฟสหน้าคอม ไอพี่อ๊อฟก็ยังคงเล่นโทรศัพท์ คือไรไม่สนใจผมเลย นอยจริงๆ เล่นไปสักพักก็ทำการบ้านที่ค้าง พี่อ๊อฟก็เดินเข้าไปอาบน้ำเรียบร้อยละ ผมก็ลงไปเอายากับน้ำมาให้มัน พอออกมากว่าจะบังคับมันกินได้ เฮ้อ! ทำไรเสร็จก็พากันปิดไฟขึ้นเตียงจะนอน.....
พี่อ๊อฟ : พรุ่งนี้พ่อกูให้ไปซื้อของด้วยอะ มึงไปกับกูนะ (นอนมองหน้าผม)
ผม : ไม่เอาอะไปเถอะ(พูดแบบไม่ใส่ใจไร อีกอย่างพรุ่งนี้มีนัดกะสิงโตสะด้วย)
พี่อ๊อฟ : นี่คือได้กูละจะทิ้งหรอ?(บีบแก้มผม)
ผม : อย่าเว่อให้มันมากนักเลยแค่นี้เอง(ทำหน้าเบื่อหน่ายมัน)
พี่อ๊อฟ : มึงอะ (ลูบแก้มผม)
ผม : อะไร?
พี่อ๊อฟ : รักกูป่ะ?
ผม : ไม่รักอะ
พี่อ๊อฟ : เออเหมือนกูเลย(ยิ้ม)
ผม : คืออยากตายใช่มะ?(มองหน้าหาเรื่องมัน)
พี่อ๊อฟ : 555กูล้อเล่น อย่าโหดดิ (หอมแก้ผม)
ผม : พอเลยๆ นอนๆ(ทำเสียงรำคานมัน)
พี่อ๊อฟ : งั้นก่อนนอนต้องทำไง(โน้มหน้าเข้ามาหาผม)
ผม : ยังจะต้องทำอีกหรอ?(มันก็พยักหน้า ผมก็คิสมันเบาๆ มันยิ้มร่าเลย)นอนเลยอย่าเยอะ!
แล้วเราก็นอนกันไปครับ ตื่นมาอีกทีก็สายอีกแล้วตื่นสายตลอด พอผมตื่นผมก็ล้างหน้าแปรงฟันลงไปหาแม่ช่วยแม่ทำนู่นนี่ตามประสาเด็กดีแหละครับ ป๊าก็ไปออกรอบผมทำไรเสร็จก็ขึ้นไปปลุกพี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟก็อาบน้ำเก็บของมันลงมาทีเดียวเลย เรานั่งกินข้าวด้วยกันพอเสร็จก็ออกมาส่งมันหน้าบ้าน ตอนแรกก็บังคับให้ผมไป ผมก็ปฏิเสธทุกทางอะ ไม่จำเป็นต้องติดตัวกันขนาดนั้นป่ะ? พอมันไปผมเข้าบ้าน ก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปแรดเอ้ย! ไปดูหนังกับไอสิงโต ผมก็เตรียมของเรียบร้อยก็ลงมานั่งดูทีวีรอเวลา โดยไม่ลืมโทรบอกไอสิงโตว่าบ่ายโมงให้มันมารับ รายนั้นจะดีใจไปไหนก็ไม่รู้ พอถึงเวลามันก็มารับไปเซ็นทรัล มันก็พาผมเดินไปทั่วอะ.....
สิงโต : กินข้าวมายัง? (ยิ้มหวานเชียว)
ผม : ยังอะ รอมากินพร้อมมึง(ยิ้ม อะไรคือการอ่อย55)
สิงโต : พูดจาน่ารักนะมึง กูก็ยังรอมาชวนมึงเนี่ยแหละ (ยิ้มเขิน)
ผม : วันนี้เสี่ยอยากกินไรครับ?(หันไปถามมันขระกะลังเดินไปโซนร้านอาหาร)
สิงโต : มึงอยากกินไรอะ ได้หมดกูเลี้ยงเอง(ยิ้ม)
ผม : ไม่เอาดิ จ่ายใครจ่ายมัน กูไม่อยากเอาเปรียบมึงซะทุกครั้งไป แค่ไอมินอ้างชื่อกูก็เยอะแยะละ(คิดแล้วโมโห)
สิงโต : มึงคนแรกเลยนะเนี่ย ที่ปฏิเสธที่กูจะเลี้ยงบ่อยขนาดนี้อ่ะ มีแต่คนเค้าชอบของฟรีไม่ใช่ไง (มองผมแบบสงสัย)
ผม : ของฟรีอะ ใครๆก็ชอบ แต่ถ้าบ่อยไปก็เกรงใจ กูไม่หน้าด้านเหมือนไอมินหรอก(ยิ้มแล้วเดินนำมันไปมันส่ายหัวแล้วก็เดินตามมา) เอาจริงๆมึงจะกินไร (มองมันผมอะกินได้หมดแหละ แต่กลัวเสี่ยมันเลือกกินไง)
สิงโต : กูอยากกินอะไรก็ได้ที่มึงชอบกินอะ (ยิ้มบาน ผมมองมันอย่าเงบื่อหน่าย)
ผม : มึงนี่นะ (ผมส่ายหัวให้มัน แล้วหันไปมองร้านอาหาร) งั้น....นี่มะ(ชี้ไปที่ร้านราเม็ง)
สิงโต : เอาดิ (ยิ้ม)
แล้วก็พากันกินครับ พอกินเสร็จไอสิงโตก็เอาอีกแล้วเรื่องจ่ายตัง ผมก็ไม่ยอมสิจะเลี้ยงไรทุกครั้งไปเพื่อนนะไม่ใช่พ่อผมก็ด่ามันยกใหญ่อ่ะ จนมันยอม แต่หงอยเลย แล้วก็พากันไปจองตั๋วหนังนั่งรอหน้าโรงนั้นแหละแต่ผมออกค่าตั๋วให้ไอสิงโตไปเลยครับเดี๋ยวแม่งเลี้ยงอีก บ่นผมยกใหญ่เลย....
ผม : เสี่ยกินป๊อปคอร์มะ (ยิ้ม)
สิงโต : เอาๆ กูกินน้ำแดงนะ (ยิ้ม)
แล้วก็พากันเดินไปซื้อ น้ำ2แก้วป๊อปคอร์นถังนึง คราวนี้ไอสิงโตไม่ยอมมันบอกถ้าไม่ให้มันจ่ายมันจะโกรธและจะกลับบ้านแล้ว ผมก็เลยต้องยอมเราก็นั่งรอครับเหลืออีกแปปนึงจะเข้าโรง....
ผม : กูว่ามึงติดเลี้ยงคนอื่นมากไปป่าววะ (ถามมันแบบสงสัย)
สิงโต : ก็ไม่นะ กูมีกูก็อย่าแบ่งเพื่อนก็เท่านั้น (ยิ้มแบบหล่ออะ)
ผม : งั้นเว้นกูไว้คนนึงก็ได้ กูไม่อยากให้ใครมองกูไม่ดี หาว่ากูเกาะมึงกิน (ยักคิ้ว)
สิงโต : ใครมองมึงแบบนั้นวะ(ทำหน้าหาเรื่อง)
ผม : พอเถอะกูแค่พูดหนะ มึงก็เนอะ(ยิ้ม)
สิงโต : อืมๆ แล้วมึงกลับได้กี่โมง (ถามผม ทำหน้าลุ้นๆ)
ผม : ทำไมมึงรีบไปไหนป่าว? (มองมันอย่างสงสัย)
สิงโต : ป่าวๆไม่ได้ไปไหน แค่ถ้ามึงไม่รีบกลับไปเดินถนนคนเดินกัน(ยิ้มอย่างตื่นเต้น)
ผม : ได้ดิ! (ยิ้ม คือไอสิงโตจะออกหน้าออกตาเกินไปละ)
แล้วสักพักเราก็เข้าไปดูหนังกัน ไอสิงโตมีเนียนนะ มีจับแก้วผมมาจับมือผม คิดว่าเป็นพระเอกงะ ผมก็ยอมๆมันไปเถอะ เด็กจริงๆคิดว่าผมไม่รู้แหละมั้ง พอดูเสร็จก็ออกมาเดินดูไปทั่วอ่ะ…
ผม : ที่จับมือกูในโรงหนังอ่ะกูคิดตังนะ (บอกมันตอนที่มันหันไปดูเสื้อผ้าแล้วมันก็หันมามอง)
สิงโต : ได้ดิเท่าไหร่อ่ะ (ยิ้มหล่อ) กูทำมากกว่านั้นได้มะ จ่ายเพิ่มตามที่มึงต้องการเลย(มันมองแบบหื่น ผมมองมันแบบเอือมๆ)
ผม : เฮ้อ! มึงนี่นะ(ส่ายหัวอย่างเอือมระอา)
สิงโต : อยากได้ไรป่าว กูจะซื้อให้ (หันมาถามด้วยรอยยิ้ม)
ผม : มึงจะใจดีสปอร์ทไปละ (มองมันนิ่งๆ)
สิงโต : กูอยากซื้อให้อะ (ทำหน้างอแง)
ผม : เฮ้อ! (แล้วผมก็เดินไปดูของไม่สนใจมัน)
“ขอโทษนะค่ะ”ผมหันไปมองผู้หญิงที่เข้ามาสะกิดผม น่ารักเชียว...
ผม : ครับ (ผมหันมองหาไอสิงโตมันดูของอยู่หน้าร้าน แล้วหันมามองผู้หญิงคนนี้) มีไรหรอครับ?
? : คะ คือพอดีว่า เห็นว่ามากับคนนั้นหรอ(ชี้ไปทางสิงโต)
ผม : ครับมีไรรึเปล่า?(มองอย่างสงสัย)
? : เค้าน่ารักดีนะค่ะ (ยิ้มเขิน)
ผม : ชอบมันหรอ(ยิ้ม แล้วเค้าก็บิดไปมาพยักหน้าด้วยนะ น่าจะมากับเพื่อนเห็นยืนดูอยู่ข้างหลัง) สิงโต! (เรียกมันแล้วกวักมือ มันก็เดินมา)
สิงโต : มีไรอะ แล้วนี่(ถามผมแล้วมองไปที่ผู้หญิงแบบสงสัย)
ผม : เค้าคงมีเรื่องอยากคุยกับมึงอะ (หันไปยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น หน้าแดงมาก) มึงคุยกับเค้าไปนะ กูรอนอกร้านละกัน(ตบไหล่มันแล้วเดินออกมา)
ตอนแรกมันก็ดึงผมไว้นะ แต่ผู้หญิงคนนั้นทักมันก่อนมันเลยหันไปคุย ผมก็ยืนรอหน้าร้านสักแปป....
“นท!” มีคนตะโกนเรียกผม ไอเบส! หายไปหลายวันแล้วเหตุใดพึ่งโผล่มา.....
ผม : อะเอ่อ ว่าไง (ยิ้ม)
เบส : นทหายไปเลยอะ ไม่โทรมาหาเบสบ้างเลย (ทำหน้างอน)
ผม : เอาจริงๆเบอร์นทเบสก็มีทำไมไม่โทรมาละ จะให้นทโทรไปมันใช่เรื่องมั้ย(หงุดหงิดจริงๆ)
เบส : ก็เบสไม่ค่อยสบายอะ เลยไม่ได้ติดต่อไป ส่วนเรื่องพลอยเบสเคลียให้แล้วนะ(ยิ้ม)
ผม : ก็ดีแล้วนิ (ยิ้ม) มีไรอีกมั้ยอะ(ถามมันเพราะไม่อยากคุยนาน มองเข้าไปไอสิงโตก็ยังคุยกับผู้หญิงคนนั้นไม่เสร็จโอยให้มันได้งี้สิ)
เบส : ก็ไหนนทบอกว่าเคลียแล้วนทจะให้รางวัลไง (ยิ้มอย่างมีหวัง)
ผม : เบสอยากได้ไรละเดี๋ยวเราซื้อให้ (ยิ้มใสๆ มันทำหน้างอ)
เบส : ไปกินข้าวด้วยกันนะ เราไม่ได้กินด้วยกันนานแล้ว เบสคิดถึงมากเลยอะ (จับมือผม)
ผม : วันนี้ไม่ได้นะมากับเพื่อนอะ วันหลังแล้วกัน(ยิ้ม พยายามพูดดีๆกับมัน)
เบส : กะก็ได้(ดูผิดหวังมากอะ)
ผม : เข้าใจนะเบส (ยิ้มแล้วลูบมือมันเบาๆ)
เบส : อืมๆ (ทำหน้าหงอยเลย ผมก็ดึงมืออก)
ผม : แล้วเบสมากะใครอ่ะ? (มองหาเพื่อนมัน)
เบส : มากับเพื่อนๆแหละ พอดีเห็นนทเลยแยกตัวออกมาหา(ยิ้ม ผมนี่กรอกตาเลย)
ผม : แล้วแฟนเบสละ เอามาด้วยป่าว(ยิ้มล้อมัน)
เบส : ไม่มีหรอกน่า (ยิ้ม)
ผม : แล้วเคลียกับอีพลอยยังไงอะ (คิดแล้วมันก็สงสัย)
เบส : เอาน่า ไม่ต้องสนใจหรอกพลอยคงไม่ไปยุ่งกับนทแล้วละ (ยิ้ม)
ผม : อืมๆ งั้นเดี๋ยวนทไปหาเพื่อนก่อนแล้วกัน ไว้เบสโทรมานัดเราแล้วกันนะ (ยิ้ม)
เบส : โอเคๆ งั้นเบสไปนะ (โบกมือบายๆแล้วก็วิ่งไป)
อยากรู้จริงอีพลอยมันโดนอะไร ส่วนไอเบสนะหรอ ไม่โกรธอะไรมันแล้วละครับ เรื่องก็ผ่านมาละ ตอนนี้ชีวิตผมก็ไม่วุ่นวายอะไร ถือว่าอโหสิให้พวกมันละกันแต่ถ้ายังมายุ่งผมก็คงต้องเล่นด้วยสะหน่อยแหละ แล้วผมก็เดินไปหาไอสิงโต มันทำท่าอึกอัก...
ผม : มีไรอ่ะ (หันไปถามมัน)
สิงโต : เค้าขอเบอร์กูอ่ะ กูไม่อยากให้เลยอะ (มันโน้มหน้าเข้ามากระซิป เอาจริงๆคือแทบจะกินหูผมไปแล้วใกล้เกิ้น)
ผม : เอาไงละ (มองไอสิงโต แล้วหันไปยิ้มแห้งๆให้ผู้หญิงคนนั้น)
? : แค่เบอร์เองน้า(ทำหน้าแบ้ว และน้ำเสียงอ้อนๆ)
ผม : เอาไลน์ไปได้ป่าว มันรีบไปต่อหนะ (ผมยิ้มอย่างเป็นมิตร ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้ารัวเลยและรีบยื่นโทรศัพท์ให้สิงโต)
และก็ร่ำรากันนิดนึง เอาจริงๆผู้หญิงคนนั้นก็เกินไป เค้าไม่ให้ก็ยังตื้ออีกโถ่ๆผู้หญิงสมัยนี้ ไอสิงโตหน้ามุ่ยใหญ่เลยครับ....
ผม : ไม่ชอบหรอ น่ารักนะนั่นอะ (ยิ้ม ตอนนี้ก็เดินไปทั่วอะครับ)
สิงโต : มึงอ่าไปให้เค้าทำไมว้า (ทำหน้าเซ็ง)
ผม : ก็กูเห็นมึงไม่ทำไรสักทีนี่หว่า อย่าโกรธน้าเดี๋ยวเลี้ยงติมเคมะ(มันอมยิ้ม)
สิงโต : อืมๆ ไปไหนต่อมะ (ยิมหวานเชียวต่างจากมื่อกี้ลิบลับ)
ผม : เดินเล่นอีกแปปมะ ไปถนนคนเดินตอนนี้เค้ายังไม่ตั้งหรอก (ยิ้ม)
แล้วเราก็พากันเดินเล่นกันสักแปปครับ ผมเห็นไอสิงโตมันเดินวนอยู่แถวร้านนาฬิกามองแล้วมองอีกคืออะไร.....
ผม : อยากได้หรอวะ? (ถามมัน มันก็มองอยู่นั้นแหละ)
สิงโต : เอออ่ะดิ จีรุ่นใหม่สวยสัส (ผมมองที่ข้อมือมัน)
ผม : เอาจริงๆที่ข้อมือมึงยังใหม่เอี่ยมอยู่เลยนะ ไปเถอะสิ้นเปลืองน่า (มันหันมาทำหน้ามุ่ย) เออถ้าอันที่มึงใส่เก่าแล้วค่อยมาเดี๋ยวกูพามาซื้อ เคมะ(มันก็พยักหน้าแบบเสียดายมากกกก แล้วเราก็เดินออกมาจากโซนนั้น) เออกูไม่เห็นพ่อแม่มึงสักทีอะ ไปบ้านมึงก็หลายครั้งแล้ว(หันไปถามด้วร้อยยิ้ม)
สิงโต : ก็ไปเมืองนอกไง กลับวันนี้ไม่ก็พรุ่งนี้แหละ (ยิ้ม)
ผม : พ่อแม่มึงใจดีเหมือนมึงป่าววะ (ถามมันอย่างสงสัย)
สิงโต : แม่กูใจดีมว๊ากกก แต่พ่อกูน่ากลัวมากกก(มันยิ้มร่าเมื่อพูดถึงแม่มัน และทำท่ากลัวเมื่อพูดถึงพ่อมัน)
ผม : ขนาดนั้นเลย (มองมันอย่างไม่เชื่อ)
สิงโต : อืม พ่อกูเค้าค่อนข้างเข้มงวดกะทุกอย่างหนะ (ยิ้ม)
ผม : อืมๆ กูอยากไหว้พ่อแม่มึงไง ไปบ้านมึงตั้งหลายครั้งแล้ว เกรงใจจะแย่(ยิ้ม)
สิงโต : ป่านนี้พ่อแม่กูรู้จักมึงหมดแล้วละ (ยิ้มหวาน ผมมองงงๆ)
ผม : ทำไมวะ?
สิงโต : ก็น้องซินโทรไปเล่าเรื่องมึงให้แม่กะพ่อกูฟังทุกครั้งที่โทรไปเลย กูถึงบอกไงว่าซินติดมึง (ยิ้ม)
ผม : โอยๆ ใช่เรื่องม้ายย (รู้สึกไปไม่ถูก)
แล้วเราก็คุยกันไปสักพักก็พากันไปถนนคนเดิม และก็หาที่จอดรถยากอีกตามเคย ผมละกลัวรถมันหายจริงๆใช้รุ่นปกติก็ไม่ได้ พอจอดรถเสร็จเราก็พากันเดินครับ ไอสิงโตชวนผมกินนู่นนี่นั่นจนผมไม่ไหวอะ และผมก็สัมผัสได้ว่า โทรศัพท์ผมสั่นหลายครั้งแล้ว ผมก็ไม่ล้วงออกมาดูสักทีคือไร5555 ก็เดินกันไปทั่วอะ ไปนู่นไปนี่จนกลับกันแหละครับ ไอสิงโตก็มาส่งผมที่บ้าน.....
สิงโต : ถ้าพ่อแม่กูกลับมา ไปหาด้วยนะ(ยิ้ม)
ผม : ต้องไปอยู่แล้ว ไปบ้านมึงบ่อยขนาดนั้น (มันล้วงอะไรในกระเป๋ากางเกง)
สิงโต : อะ (ยื่นแหวน? แหวนไม้โอ๊คให้ผม) กูให้(ยิ้ม)
ผม : ไปซื้อมาตอนไหนนิ? (มันเป็นแหวนไม้เรียบๆ ไม่มีไรพิเศษ)
สิงโต : เอาเถอะน่า กูให้ ไปนะ (มันสวมหมวกแล้วขับรถไปเลย ผมก็มองแหวนที่มันให้)
แล้วผมก็เดินเข้าบ้านเจอป๊ากับแม่นั่งดูทีวีผมก็เข้าไปนั่งแม่ก็บอกว่าพี่อ๊อฟมาหาตั้งสองรอบแหนะ ผมก็พยักหน้ารับรู้ คิดในใจมันต้องโกรธแน่เลย แล้วก็คุยอะไรด้วยนิดหน่อยผมก็ขอตัวขึ้นบ้านอาบน้ำ แล้วก็มานอนดูโทรศัพท์ พี่อ๊อฟ โทรมามากมายเหลือเกิน ผมเลยโทรกลับสะหน่อย รับเร็วมากคือยังไม่ถึงตื้ดอะ....
ผม : ฮาโหลลลลลล(ลากเสียง)
พี่อ๊อฟ : หายไปไหนมาวะ!(อารมณ์รุนแรงตามเคย)
ผม : ไปเที่ยวกับเพื่อนมา(ทำเสียงหงอย)
พี่อ๊อฟ : แล้วทำไมไม่โทรบอกกูละ กูไปหามึงก็ไม่เจอ (ทำเสียงน้อยใจสุดๆ)
ผม : ขอโทษๆ โอเคมั้ย? คราวหลังจะโทรบอก แล้วมีอะไรรึเปล่า?(ถามด้วยความสงสัย)
พี่อ๊อฟ : เออๆ คราวหลังไปไหนโทรบอกกูด้วย ไม่มีไรหรอกแค่อยากเจอนะสิ (ทำเสียงหงอยๆ มันจะเศร้าอะไรเนี่ย)
ผม : รู้แล้วน่า แล้วไปซื้อของกับพ่อมาเป็นไงอะ?
พี่อ๊อฟ : ก็ไม่เป็นไง กูแค่รีบกลับมาเพื่อมาหามึงแต่ก็ไม่เจอเท่านั้นเอง(ก็ยังจะประชด)
ผม : ก็ขอโทษแล้วไง จะให้ทำไรยอมแล้วน้าๆๆๆ(อ้อนมันสุดๆ)
พี่อ๊อฟ : มึงอ่ะ เบื่อกูแล้วใช่มั้ย (ทำเสียงเหมือนคนจะร้องไห้ คือไร)
ผม : หยุดเลยนะพี่อ๊อฟ เป็นอะไรเนี่ย! (ผมงงมากคือเป็นอะไร)
ตึ๊ด!
อ่าวแล้วมันวางสายไปเลยครับ ผมโทรกลับก็ปิดเครื่องโอยพี่อ๊อฟทำผมปวดหัวอีกแล้ว แล้วผมต้องทำยังไงเนี่ย นี่ก็ดึกแล้วด้วย คือก็ต้องไปง้อมันใช่มั้ยเฮ้อ! ผมเก็บของแล้วก็ไปขอป๊ากับแม่ ดีนะอ้างว่าพี่อ๊อฟจะช่วยทำการบ้านตอนแรกก็บ่นใหญ่อ่ะจะไปรบกวนทำไมบลาๆ พอผมฟังสวดเสร็จก็เดินไปบ้านพี่อ๊อฟ พอถึงก็กดกริ่ง พี่อิฐก็ออกมาเปิดประตูให้ ผมเข้าไปก็ไม่เจอใครสงสัยขึ้นบ้านกันหมดแล้วมั้ง ผมคุยกับพี่อิบนิดหน่อยก็ขึ้นไปหาพี่อ๊อฟมันห็ไม่ล๊อคประตูเหมือนเดิม มันนอนคลุมโปรงอยู่ในผ้าห่ม ผมเก็บขอเสร็จเข้าห้องน้ำล้างเท้าล้างหน้าอีกรอบก็เดินขึ้นเตียงไปกระชากผ้าห่มมันออก ตอนแรกดึงไว้ไม่ยอมปล่อย ฉุดกระชากกันอยู่แบบนั้นอะ จนมันยอมพอเปิดผ้าออกก็หันหลังให้ผม คืออะไร?.....
ผม : พี่อ๊อฟ! (กดเสียงแล้วดึงมันหันมา มันก็ไม่ยอม)
พี่อ๊อฟ : .....(เงียบ แต่ทำไมตัวมันสั่นๆ)
ผม : พี่อ๊อฟ เป็นอะไร(อ่อนลงและลองแตะตัวมันดู คิดว่ามันจะไม่สบาย) เป็นไรครับพี่อ๊อฟ ผมมาหาแล้วนี่ไง เป็นไรอ่าไม่สบายหรอ (โน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆมัน มันก็กดหน้าตัวเองลงหมอน)
แล้วผมก็ดึงมันอยู่แบบนั้นแหละ จนผมเหนื่อยก็นอนกอดมันอยู่แบบนั้นแหละ เอาหน้าซุกแถวๆคอมัน จนเผลอหลับไป ผมสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนอาบน้ำ พี่อ๊อฟนั่นเองมันลุกไปตอนไหนนะ ผมก็นั่งรอมัน สักพักมันก็เดินออกมา.....
ผม : พะ.....
พี่อ๊อฟ : ไปอาบน้ำ (บอกตัดบทผมด้วยหน้านิ่งๆ )
ผมเดินจ๋อยเข้าห้องน้ำเลย พี่อ๊อฟเป็นอะไรเนี่ย ผมก็อาบน้ำแต่มันก็ยังเตรียมแปรงไว้ให้นะไม่ธรรมดาจริงๆ ผมทำไรเสร็จก็ออกมาแต่งตัว พี่อ๊อฟก็นั่งมองอยู่ ผมแต่งตัวเตรียมกระเป๋าเสร็จก็ไปนั่งใกล้ๆพี่อ๊อฟ....
ผม : เป็นไรอ่า(เอาหัวซบไหล่มัน)
พี่อ๊อฟ : ป่าว (ผมเงยหน้ามองมันใกล้ๆ ทำไมตาบวม)
ผม : ทำไมตาบวม! (เอามือไปลูบตามัน) พี่ร้องไห้ทำไมเนี่ย (มันเสหน้าหนี)
พี่อ๊อฟ : มึงเบื่อกูใช่มั้ย (พูดด้วยเสียงสั่นๆ)
ผม : พี่อ๊อฟเป็นไรเนี่ยไม่เอาดิ ไม่เบื่อใครบอก แล้วทำไมถึงคิดแบบนั้น(ลูบแก้มมันและจับมือ)
พี่อ๊อฟ : ก็มึงอะ (กอดผม)
ผม : ไม่เอาน่า อย่ามาทำตัวเป็นเด็กเลย ผมไม่เบื่อพี่หรอกน่า(ดันมันออกแล้วหอมแก้มมัน)
พี่อ๊อฟ : จริงๆนะ (หน้าหงอยเชียว)
ผม : จริงดิ ถ้าเบื่อไม่มาหาหรอกน่า เป็นไรเนี่ยทำตัวง้องแง้ง น่ารักเชียว(มันไม่เคยเป็นจริงๆผมละอดยิ้มไม่ได้น่ารัจริงๆอ่ะ)
พี่อ๊อฟ : อืมๆ (อมยิ้ม)
ผม : วันนี่ยังไม่มอนิ่งคิสเลยนะ ลืมแล้วอะดิ้(ยิ้ม มันเงยหน้าขึ้นมา ผมก็คิสมันเบาๆเลย ดูมันอึ้งๆ) พอใจยัง (ยิ้ม มันพยักหน้า)
แล้วก็คุยกันนิดหน่อยก็พากันไปโรงเรียน พี่อ๊อฟมันน่ารักจริงๆอะ นึกว่าจะไม่ได้เห็นมุมนี้ของมันสะแล้ว พอถึงโรงเรียนผมก็แยกกับพี่อ๊อฟไปหาเพื่อน....
วิว : เป็นไงวะ ดูทำหน้าเข้า(แล้วผมก็นั่งข้างมัน)
ผม : ก็ไม่เป็นไงอะ ทำไมวะ? (มองพวกมัน)
นัท : ก็ดูมึงมีความสุขแปลกๆมีไรวะ? (มองอย่าจับผิด)
ผม : ไม่มีไรนิ กูจะมีความสุขไม่ได้หรอ(ยิ้ม)
ปอ : นี่เล่ามาเลย มันยังไงเมื่อวันที่ไปบ้านสิงโตอ่ะ (มองอย่างจับผิด คนอื่นๆก็พยักหน้าเช่นกัน)
ผม : เล่าอะไรวะก็ไม่มีไรนิ? (มองพวกมันอย่างสงสัย)
มิน : มึงได้เข้าไปในห้องนอนไอสิงโต พวกไอโค้กบอกว่าเพื่อนๆไม่เคยมีใครได้เข้าไปเลยนะเว้ย! (ทำหน้าตื่นเต้น)
ผม : ก็แค่เข้าไปในห้องนอนมันจะทำไมวะ? อีกอย่างกูไม่ได้เข้าไปเองน้องซินพาไปต่างหาก แล้วมึงไม่ได้ถามไอสิงโตหรอ?(พวกมันก็ฟังอย่างตั้งใจ)
ปอ : มันก็บอกอย่างที่มึงบอกแหละ(พยักหน้า)
ผม : ก็เออไง แล้วพวกมึงจะถามไรมากมาย?
มิน : ห้องนอนมันเป็นไงวะมึง (ทำตาลุกวาว คนอื่นก็ตั้งใจอยากรู้กันมาก)
ผม : ห้องแม่งโครตน่านอน เป็นห้องในฝันของใครหลายๆคนเลยละ ทั้งโมลเดลยักษ์และก็วอลเปเปอร์ที่เหมือนกูอยู่ในอวกาศอะ (พูดแบบไม่ใส่ใจอะไร)
พวกมัน : โห!
มิน : กูอยากเห็นบ้างอ่า พวกไอโค้กที่สนิทกับมันยังไม่แม้แต้จะได้ไปเหยีบชั้น2เลยนะเว้ย(ทำหน้าเสียดาย)
ปอ : เตียงนุ่มมะ (ยิ้มล้อเลียน)
ผม : นุ่มมว๊ากกก แถมกลิ่นหอมด้วยยย(ทำท่าฟิน)
วิว : เกินไปจริงๆ (ส่ายหัวอย่าเอือมระอา)
แล้วพวกเราก็คุยกันไปอีกสักแปปก็พากันไปเข้าแถว แล้วก็ขึ้นเรียน อีก2วันก็จะมีงานโอเพ้อเฮ้าส์ครูหลายๆคนเลยยุ่งๆ บางวิชาก็ไม่เข้าสอน อย่างเช่นคาบแรกของวันนี้พวกเราก็นั่งคุยกันในห้องเงียบๆ ตามคำสั่งของครู แต่เงียบๆคงจะเป็นไปไม่ได้เพราะที่ผมฟังนี่คือแหกปากคุยกันอะ ส่วนพวกผมก็นั่งคุยกันเนี่ยแหละ ไม่พ้นเรื่องไอสิงโต ทำไมไอมินต้องลากพาเข้าเรื่องไอสิงโตไม่เข้าใจ มันก็คุยกันไปส่วนผมก็หาอ่านเรื่องราวในบอร์ดไปช่วงว่างๆ ตาก็อ่านไปครับ หูก็ฟังพวกมันเม้ากันไป สมองลวนไปหมด.....
ปอ : มึงช่วงนี้อีพี่พลอยมันมารังควานมึงอยู่มะ (หันมาสะกิดถามผม)
ผม : ไม่นะมันหายไปเลยอะ (พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ปอ : เออดีละ สงสัยไอเบสมันคงเคลียให้มึงแล้วจริงๆแหละ(ตบไหล่ผม)
ผม : อืมๆ(พยักหน้า)
มิน : นทมึงจะไปเที่ยวบ้านสิงโตป่ะวะ วันนี้พ่อกับแม่มันกลับมาแล้วนะมึง(ผมมองอย่างสงสัย)
ผม : มึงรู้ได้ไงว่าพ่อแม่มันกลับมา? (ทำหน้างงคนอื่นก็ด้วย)
มิน : ก็กูเห็นน้องซินโพสในเฟส (โชว์เฟสให้ดู ผมมองมันอย่างเซ็ง)
วิว : พ่อแม่เค้ากลับมามึงยังจะไปรบกวนเค้าอีกหรอวะ?
นัท : นั่นดิมึงควรจะเกรงใจบ้างนะสัส ไม่ใช่อ้างแต่ชื่อไอนท! (พลักหัวไอมิน)
มิน : ก็กูเห็นซินเม้นว่าของฝากเยอะมากอะ(ทำหน้าตื่นเต้น)
พวกผม : โหไอเหี้ย!
ผม : เค้าไม่ได้เอามาฝากมึงไอมิน ไอทุเรสพอเลยกูไม่คุยกะมึงละ (แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูต่อ)
วิว : มึงแม่งเกินไปสุดๆ (ส่ายหัวอย่างสมเพส)
ปอ : จริงๆกูรับไม่ได้ (เอามือปิดหน้าเลยทีเดียว)
แล้วพวกมันก็รุมด่าไอมินไปครับไอมินก็แถจนสีข้างถลอกหมดแล้ว แล้วสักพักครูวิชาต่อไปก็เข้ามาสอนครับ ก็นั่งเรียนไปจนถึงเวลาพักพวกเราก็ไปหาไรกินกันที่โรงอาหารพี่อ๊อฟไปกับเพื่อน เราก็นั่งกินไปคุยกันไปตามประสาแหละครับ แต่วันนี้เจอพวกอีผีมานั่งโต๊ะข้างๆ แต่แปลกมันไม่สนใจและไม่พูดจาหาเรื่อง ผมก็แปลกใจนะแต่ก็ดีแล้วละต่างคนต่างอยู่ละดีที่สุด.....
“เฮ้อ วันนี้สงสัยจะดวงดีเจอคนที่แอบชอบกูวะ” พวกไอแบงค์ครับ มากัน7คน ผมขอไม่แนะนำนะครับไร้สาระ วันนี้มันมาหาเรื่องผมถึงโต๊ะเลยเชียว พวกผมก็มองมันตาขวางแหละแต่ทำไมสนใจ....
ปอ : พวกมึงรีบแดกรีบไปเถอะ กูรู้สึกเหม็นเน่าอะไรแถวนี้ไม่รู้! (เน้นคำว่าเหม็นเน่าไปทางพวกไอแบงค์)
มิน : ไม่ได้เหม็นธรรมดานะเว้ย แม่งเชื้อโรคเยอะด้วยรีบไปเถอะ!
แล้วก็แดกดันพวกไอแบงค์ไปอย่างนั้นแหละครับโดยที่ผมเงียบฟังและมองพวกไอปอดูพวกมันจะโกรธแค้นกันมากทีเดียว พวกไอแบงค์ก็มองอย่างเคืองๆ ...
แบงค์ : ปากดีกันนักนะพวกมึงหนะ! (ตะคอกใส่พวกผม คนแถวโต๊ะผมลุกหนีกันหมดละ)
ผม : ไอแบงค์มึงจะแหกปากทำไมวะ มึงเห็นมั้ยเนี่ยเค้ากลัวจนหนีไปหมดแล้วนะ (ผมเงยหน้าไปพูดกับมัน)
แบงค์ : อ่าวนี่มึงพูดได้แล้วหรอ นึกว่าจะให้บรรดาผัวๆของมึงด่ากูอย่างเดียว (ทำหน้ากวนตีนและเพื่อนๆมันก็หัวเราะกันครับ)
ปั้ง! ไอมินตบโต๊ะอย่างดังอะ ผมมองมันตาขวางอะ
มิน : หุบปากเน่าๆของมึงไปเลยไอเหี้ยแบงค์(หน้ามันพร้อมมีเรื่องมากอะพวกไอวิวไอนัทก็จับแขนมันไว้)
ผม : มึงไม่ต้องไปฟังมันหรอกไอมิน แค่หมาเห่าหอนก็เท่านั้น(ผมหันไปมองมันตาขวาง)
แบงค์ : หึ! (มันแสยะยิ้ม)
ผม : ไปกันเถอะพวกมึงกูแดกข้าวไม่อร่อยละ! (แล้วก็พากันลุกครับ)
หมับ! ไอแบงค์มันจับแขนผมไว้ครับ....
ผม : ปล่อย (พูดแบบกดเสียง)
แบงค์ : ทำไมวะ รังเกียจคนที่มึงชอบหรอ กูว่ามึงควรจะชอบไม่ใช่หรอวะ?(ยิ้มอย่างผู้ชนะ)
ผม : เอาจริงๆนะกูโครตขยะแขยงเลยวะ และกูก็ไม่ได้ชอบมึงจำไว้สะด้วย! (ดึงแขนผมกลับมา มันหน้าเจื่อนไปเลย พวกเพื่อนผมหัวเราะกันใหญ่)
มิน : เฮ้อ! คนอย่างไอนทอะมีแต่คนมาชอบนะที่กูเห็นอะ แต่ยังมีคนมโนว่ามึงไปชอบมันด้วยวะ5555(ขำกันใหญ่เลยครับ พวกไอแบงค์หน้าเสียเลย)
แบงค์ : หึ! ทำเป็นพูดไปหน้าอย่างนี้หรอจะมีคนชอบอะ (มองผมแบบดูถูกมากอะ)
ผม : ก็ไม่รู้สินะ! แต่ถ้ามึงจะหลงชอบกูขึ้นมา กูก็จะรับไว้พิจารณานะไอแบงค์ ไม่ต้องมาทำตามรังควานกูอย่างนี้หรอกกูรำคาน (ผมแสยะยิ้ม มันชะงักไปนิดนึง)
ปอ : จะดีหรอมึงคนเหี้ยๆแบบนี้อะ (เน้นคำว่าเหี้ยแล้วหันไปทางไอแบงค์)
แบงค์ : กูว่าคนที่หลงตัวเองคือมึงแล้วหละไอนท คนอย่างกูอ่ะนะ ไม่มีทางชอบคนอย่างมึงหรอก! (ทำหน้ากวนตีน)
ผม : แล้วมึงก็จำไว้เลยนะ ว่าคนอย่างกูก็ไม่มีทางสนใจคนอย่างมึงเหมือนกัน เลิกยุ่งกับคนอย่างกูสะด้วยนะไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน ป่ะเถอะพวกมึง(พูดด้วยเสียงแข็งๆแล้วเดินชนไหล่มันออกมาเลยครับ)
พวกผมก็ถือจานข้าวมาเก็บ แล้วก็พากันไปซื้อขนมนิดหน่อยแล้วก็เดินออกมาจากโรงอาหาร ผมปวดฉี่เลยแยกกับเพื่อนๆไปห้องน้ำ พวกมันขึ้นไปรอที่ห้องเรียนแล้ว ผมทำธุระเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำแต่ต้องสะดุ้งเพราะไอแบงค์มายืนปิดทางอยู่หน้าห้องน้ำ.....
แบงค์ : หึ! ทำเป็นขวัญอ่อนไปนะมึง (ทำหน้ากวนตีน)
ผม : กูก็นึกว่าผีตายโหงที่ไหนไอสัสตกใจแทบแย่(ทำท่ากุมหัวใจ ไอแบงค์กัดฟันข่มอารมณ์เลยอะ)
แบงค์ : แล้วพวกผัวๆมึงไปไหนสะแล้วละ (มันชะเง้อดูรอบๆ)
ผม : แล้วพวกบรรดาแก๊งโจรของมึงละ ไปไหนหมดทุกทีเห็นเดินกร่างกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน(ทำหน้าสมเพสมัน)
แบงค์ : ปากดีนะไอสัส (มันพลักผมกลับเข้าไปห้องน้ำแล้วล๊อคประตู ผมก็มองมันผมไม่โวยวายหรือต่อต้านหรอก)
ผม : ทำมะ? มึงจะทำไมกูจะต่อยกู หรือจะตบกูละ(กอดอกทำหน้าท้าทายมัน)
แบงค์ : หึ! มึงมันวอนจริงๆนะ มึงต้องกลัวกูไม่ใช่หรอวะ! (เริ่มเสียงดัง)
ผม : อ๋อ นี่กูต้องกลัวมึงหรอ? ได้ๆ เห้ยแบงค์ อย่าทำไรกูนะเว้ย กูกลัวแล้ว(ผมเดินถอยหลังติดกำแพงและก็ทำท่าหวาดกลัวมัน)
แบงค์ : มึงจะกวนตีนกูอีกนานมั้ย! (มันกระชากแขนผมให้เข้ามาใกล้ๆมัน)
ผม : เอาจริงๆนะ คือมึงจะหาเรื่องกูไปถึงไหนวะ(ถามมันดีๆ)
แบงค์ : กูไม่ได้หาเรื่องมึง ดูแค่...(มันก้มหน้า)
ผม : โอเคๆ ถ้ากูทำให้มึงไม่พอใจอะไรก็ตามกูขอโทษมึงแล้วกันนะ ส่วนถ้ามึงจะไม่พอใจเรื่องเมื่อตอนม.1เทอม2 กูขอโทษมึงวะ กูไม่คิดว่าแค่กูชอบมึงในวันนั้นจะทำให้มึงเกลียดกูดะ...อุ้บ
มันประกบปากจูบกับผม ผมตาโตเลยสิแต่ก็ไม่ได้ดันมันออกนะเพราะมันแค่จูบแบบไม่ได้ลุกล้ำแต่อย่างใด มันค้างไว้งั้นสักแปปแล้วก็ผละออกไป ผมก็ถอยห่างมันนิดนึงเว้นระยะนิดนึงไรงี้...
ผม : เอ่อคือ กูบอกแล้วไง...กูไม่ได้ชอบมึง....แล้วถึงมึงจะแกล้งกูแบบนี้...... มึงก็ทำไรกูไม่ได้หรอก(อึกอักมากอะ ทำตัวไม่ถูกไงไม่รู้)
แบงค์ : กะกูไม่ได้......(มันหยุดนิ่งไป)
ผม : งั้นกะ กูขอตัวก่อนดีกว่าเนอะ (ผมก็เดินห่างๆมันเพื่อจะไปเปิดประตูห้องน้ำ)
ตุบ! มันเอามือตัวเองยื่นมาดันกำแพงขวางผมไว้ ผมก็หันมองมันแบบกล้าๆกลัวๆอะ....
ผม : อะไรอะ (บอกตรงๆอยู่ๆรู้สึกกลัวมันสะงั้นไม่รู้สิทำไมงั้น)
แบงค์ : คะคือ เรื่องวันนั้น...กะกูไม่ได้เป็นคนทำนะ(พูดแบบอึกอัก แล้วก็จ้องหน้าผม)
ผม : ระเรื่องอะไรวะ มึงกะลังทำให้กูกลัวมึงนะไอแบงค์ (ผมถอยหลังติดกำแพง)
แบงค์ : เรื่องจดหมายนั่นกูไม่ได้เป็นคนเขียนนะ (แล้วมันก็ก้มหน้า)
ผม : อะเอ่อ แล้วไงอะ? (นั่นสิแล้วไงอะเรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วนะ)
แบงค์ : คือที่มึงพูดวันนี้จริงป่าววะ? (มองหน้าผม)
ผม : กะกูพูดอะไรว้า (ทำหน้างง)
แบงค์ : ทีมึงบอกว่าถ้ากูชอบมึง มึงจะรับกูไว้พิจารณาอ่ะ(พูดแบบจ้องตาเหมือนจริงใจ แต่ผมหวั่นใจว่ามันจะแกล้งผมนะสิ)
ผม : นะนี่มึง! (ทำท่าตกใจ แม้จะไม่ตกใจสักนิด)
แบงค์ : อืม(พยักหน้า)
ผม : อะเอ่อ (ทำหน้าไม่ถูก นี่มันพูดจริงพูดเล่นหรืออะไรเนี่ย)
แบงค์ : มะมึงรับเฟสกูได้มั้ยวะ (คือมันแอดผมมานานแล้วผมไม่สนใจมันเลย)
ผม : กะกูไม่ค่อยเล่นอะดิ ถามจริงนี่มึงจะแกล้งไรกูป่าววะ กูรู้สึกไม่ดีนะเว้ย(พูดเสียงสูง ป่านนี้คนนอกห้องน้ำคงเข้าใจผิดกันหมดแล้ว)
แบงค์ : กูทำให้มึงรู้สึกแบบนั้นหรอวะ (ทำหน้าหงอยๆ ผมก็พยักหน้า) งั้นกูขอเบอร์มึงหน่อยดิ (ยื่นโทรศัพท์มันมา)
ผม : จะดีหรอมึง? (ปากก็ถามจะดีหรอ แต่ก็รับโทรศัพท์มันมากดเบอร์ให้งะ คือไรอ่ะ555)
แบงค์ : แหมๆ จะดีหรอแต่กดยิกๆเลยนะมึง (ทำหน้าแซว)
ผม : หรือมึงจะไม่เอา ปากดีนักกูจะลบ (ผมจะกดลบมันดึงโทรศัพท์ไปเก็บในกางเกง)
แบงค์ : กูพูดเล่น! แล้วยังไงกูจะโทรไปนะ มึงต้องรับสายนะเว้ย(จับมือผม)
ผม : มึงมาอารมณ์ไหนเนี่ยกูตามไม่ทัน (มองมันอย่างไม่ไว้ใจ)
แบงค์ : เออๆกูเข้าใจ ว่ามึงคงไม่ไว้ใจ (ทำหน้านิ่ง)
ผม : ก็แน่อยู่แล้วละ แล้วนี่นะคนนอกห้องน้ำเค้าจะคิดยังไงเนี่ยกูละเบื่อ(ทำหน้าเครียด)
แบงค์ : เออจะถึงเวลาเรียนแล้วด้วยกูไปละ(แล้วมันก็หันหลังเปิดประตู ผมเห็นคนยืนหน้าห้องน้ำที่ผมอยู่ประมาน4-5คนเหมือนยืนฟังกันอะ)มองเหี้ยไรกัน ไปไหนก็ไป!(มันตวาดไอพวกนั้นกระเจิงเลยครับแล้วมันก็เดินไป)
ขอบคุณครับ เห้อออออสงสารทั้งเสี่ยสิงและก็เฮียอ๊อฟเลย และที่น่าสงสารสุดก็นทนี่แหละ 555 หวังว่าจะจบได้สวยงามนะลุ้นเอาใจช่วย ขอบคุณครับ. โห เนื้อหอมสุดๆ นทจะเนื้อหอมไปไหนนนนน อิจจจจต 555
หน้า:
[1]