รุ่นพี่ที่รัก 34 (By P'not) CP
ครูกมล : มีไรจะอธิบายมั้ยนทภัทร! (มองผมแบบ เอาจริงๆครูลุกขึ้นมาต่อยผมเถอะ)
ผม : ผมจะอธิบายไรครับ ในคลิปครูก็เห็นนิว่าแค่ด่ากัน แล้วผมไปทำร้ายพี่เค้าตอนไหน! (เริ่มไม่พอใจละครับ)
แล้วครูก็ยื่นโทรศัพทืมาให้ผมดูครับ คลิปก็อัดตั้งแต่เริ่มด่ากันจนถึงตอนที่ผมบีบแขนมันแล้วมีคนมารุมดึงผมกะมันออกแล้วคลิปก็หยุดไป ก็คือถ้าคนไม่รู้ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ฉากต่อไปก็คิดว่าตบกันแน่อ่ะครับอารมณ์เดือดขนาดนั้น มันนี่สร้างเรื่องได้เก่งจริงๆ...
ผม : แล้วต่อจากนี้เป็นยังไงหรอครับพี่พลอย (หันไปถามมันด้วยรอยยิ้ม มันทำท่ากลัวๆผม อีนี่มันแสดงเก่งจังนะ!)
ครูกมล : นี่เธออย่ามาขู่พี่เค้านะ! (ตะคอกใส่ผม ผมก็มองครูเค้าด้วยสายตาเฉยๆ นี่ผมถามมันเฉยๆแล้วมาหาว่าผมขู่คือไร)
ผม : แต่ผมมีพยานนะครับ คนที่เห็นก็เยอะแยะ แล้วทำไมไม่เรียกตัวต้นเหตุมาถามละครับ ครูทำเหมือนผมเป็นคนผิดทั้งที่ยังไม่มองยังไม่ถามคนอื่นเลยอะ! (ผมไม่ชอบเลยแบบนี้ ทำให้เป็นคนผิดทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำไรเลย บอกตรงนอยครูมาก!)
ครูกมล : ก็คลิปก็บ่งบอกอยู่ แถมแผลบนตัวพิมพลอยก็ซะขนาดนี้! เธอจะให้ไปหาใครมาถามอีกละห๊ะ! (คือนี่แหละครับครูดีเด่น มองแค่นี้ก็ตัดสินเด็กแล้ว เยี่ยมสุดๆ)
ผม : คือยังไงผมก็ต้องเป็นคนผิดใช่มั๊ยครับ (ผมมองครูอย่างผิดหวัง)
ครูกมล : เฮ้อ! เธอยอมรับมาเถอะนะ เรื่องมันจะได้จบๆ
คือตอนนี้เรื่องไปกันใหญ่แล้วครับ ผมก็นั่งมองหน้าครูแบบนั้นแหละ ผมเลือกที่จะเงียบและทำตัวให้นิ่งเพราะพูดไรไปก็กลายเป็นคนผิดอยู่ดี สรุปคือถึงมีพยาน มีคนมายืนยันก็ไม่มีประโยชน์งะ เพราะแผลบนตัวและหน้าอีผีพลอยมันชี้ชัด ผมละเซ็ง โดนระรานจนได้!......
อีผีพลอย : ไม่ต้องทำให้เป็นเรื่องหรอกค่ะ แค่นี้เองหนูทนได้ (บีบน้ำตา น่าหมั่นไส้มันสุดๆ)
ครูกมล : เธอเป็นตัวแทนโรงเรียนนะ แถมพ่อเธอไม่ยอมหรอก (พ่ออีผีทำไมเป็นใครใหญ่มาจากไหนกัน นางเป็นแค่ดรัมจะต้องได้สิทธ์ครูประคบประหงมขนาดนี้เลยหรอ! ผมกรอกตาหนักมากบอกตรงๆ!)
ผมก็ได้แต่นั่งฟังมันตอแหลแถไปทั่ว ครูแต่ละคนก็ดูจะเอ็นดูมันมาก เพราะมันชอบแอ๊บใสๆทำตัวป็นเด็กดี ผมฟังไปกรอกตาไปอะไรจะดราม่าขนาดนั้น ซึ่งผมก็เถียงได้ไม่มาก เดี๋ยวจะเป็นเรื่องอีก ใจจริงนี่ถ้าไม่ใช่ครูเถียงขาดใจดิ้นไม่พอจะด่ากราดให้สะ......
ครูกมล : ครูโทรบอกผู้ปกครองทั้งสองคนแล้วนะ! สักพักคงจะมา
คืออะไรตอนนี้ อีผีพลอยมันทำให้เป็นเรื่องใหญ่เพราะผู้ชายหน้าโง่คนเดียวหรอ หรือยังไงคือผมไม่เข้าใจ พอมองไปทางมันทำท่ากลัวๆผม โอ้ย! อยากจะกระโดดถีบจริงๆ แล้วสักพักก้มีคนเข้ามา อีผีพลอยรีบลุกเดินไปหาพ่อมัน พ่อยัยผีพลอย โอ๋กันใหญ่ ถามว่าคนไหนเป็นคนทำลูกสาวแสนรักของเค้า ผมก็ไม่ได้หันไปดูหรอกครับ นั่งฟังมันดราม่ากัน.......
ครูกมล : นทภัทรมานี่สิ! (คือนั่งแค่ตรงนี้แต่แหกปากเรียกผมสะ ผมก็ลุกเดินไปหาพวกเค้าครับ)
ผม : ดีครับ (ไหว้พ่อยัยพลอยแบบไม่เต็มใจ)
? : เอ๊ะ! นี่ใช่หนูนทรึเปล่านะ (จับคางผมหันไปมา ผมก็ทำหน้านิ่งๆมองพ่อของอีผี)
ผม : ผมชื่อนทครับ! (ตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วดึงมือพ่ออีผีออก แล้วทำหน้าประมานว่ารังเกียจ มือสะอาดรึเปล่าก็ไม่รู้ผมเอามือถูคาง ให้รู้ไปเลยว่ารังเกียจ)
? : ลูกเฮียกรานณ์ใช่มั้ย (รู้จักป๊าผมได้ไง?)
ผม : ใช่ครับ ทำไมหรอครับ (ทำหน้าสงสัย พวกครูกะอีผีก็มอง พ่ออีผีพลอยยิ้มบานเลยครับ)
แล้วป๊าก็เปิดประตูเข้ามาครับ ทำหน้าโหดด้วยผมซวยคราวนี้ละ! แต่ป๊าพาคนงานมาด้วย 2 คน คงพึ่งกลับมาจากงาน....
ป๊า : มีเรื่องอะไรกันครับ! (เสียงเข้มโหดเชียวครับ มองผมตาเขียวเลย ผมก็ได้แต่ก้มหน้าครับ)
? : หวัดดีครับเฮีย! (ป๊ามองพ่ออีผีพลอยแบบสงสัย) ผมพงษ์ไงครับจำได้มั้ยครับ (นอบน้อมป๊าเกินไปป่าววะผมก็งงเลยครับ)
ป๊า : พงษ์ไหน? (ขมวดคิ้ว)
ลุงพงษ์ : ก็ผมเคยทำงานกับเฮียเมื่อก่อนไงครับ (ป๊าทำท่าคิดแล้วก็พยักหน้า)
ป๊า : อ่อไอพงษ์สิทธิ์ ใช่มะ(ลุงแกก็พยักหน้ารัวเลยครับ) อืมๆหายหัวไปเลยนะมึง! (มองไปทางลุงพงษ์ด้วยสายตาโหดๆ)
ลุงพงษ์ : ผมเพิ่งเปิดงานใหม่ครับไม่ว่างไปเยี่ยมเฮียเลย (หึ! อีพลอยหน้าเสียเลยครับ คิดว่าพ่อตัวเองใหญ่ที่แท้เป็นแค่ลูกน้องป๊าผม ผมแสยะยิ้มมองไปทางมัน มันหน้าเจื่อนเลยเอาจริงๆ)
ป๊า : เออๆ เดี๋ยวค่อยคุยกัน มีไรกันครับคุณครู! (เดินมายืนข้างผมครับ)
ครูกมล : เอ่อ....เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ...(ครูแกก็เล่าไปครับ ผมก็เงียบฟัง ครูก็เอาโทรศัพท์ยัยพลอยให้ป๊าผมกะลุงพงษ์ดู) มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ(ป๊าผมก็พยักหน้า)
ป๊า : มันยังไงนท! (หันมาถามผมเสียงแข็ง)
ผม : นทไม่ได้ทำ! (หันไปบอกป๊าด้วยสายตาและหน้าที่จริงจัง) แล้วนทก็บอกแล้วว่าคนเห็นเหตุการณ์ตั้งเยอะทำไมไม่ไปถาม ครูก็บอกว่าแค่คลิปกับรอยแผลของพี่พลอยก็เกินพอแล้ว (ทำหน้าน้อยใจสุดๆอะ)
ป๊า : หรอครับครู! (กดเสียง แล้วมองดุไปทางครูกมลครูสะดุ้งเล็กน้อย)
ครูกมล : อะเอ่อ คือก็ผมพูดตามหลักฐานนะครับ พิมพลอยเธอก็เป็นเด็กดี อยู่ๆเธอมาบอกว่าโดนรุ่นน้องทำร้ายผมก็ต้องอิงจากความจริงอยู่แล้ว และพ่อของน้องพิมพลอยก็โทรมาย้ำแล้วว่าต้องเอาเรื่องให้ได้ครับ (เป็นครูที่ดีมากจริงๆ พอมาอย่างนี้โยนไปทั่ว)
ป๊า : คุณกำลังจะบอกว่าลูกผมเป็นเด็กไม่ดีหรอกครับ (มองครูแบบแสยะยิ้ม พวกครูคนอื่นเดินหนีเลยครับ ครูกมลก้มหน้าเลยครับ)
ครูกมล : ปะ ป่าวนะครับ คือผมแค่ดูจากเด็กโตนะครับ แล้วพิมพลอยจะมาบอกแบบนั้นทำไมละครับจริงมั้ยครับ(ยิ้มแห้งๆ ส่วนป๊านี่รู้เลยว่าพยายามข่มอารมณ์อยู่)
ป๊า : นทไปพาคนที่เห็นเหตุการณ์มาไป ไอพงษ์ให้ลูกมึงไปพามาด้วย! (ออกคำสั่งแล้วครับ พวกครูในห้องปกครองมีการทำหน้าทำตาหน้า แต่ป๊ามองพวกครูด้วยหางตาครับ พวกครูก้มหน้าแทบไม่ทัน555 ป๊าแต่งตัวอย่างกะเป็นมาเฟีย ใส่สูทผูกไท คือป๊าไปไหนมาถึงใส่เต็มขนาดนี้แถมยังมีคนงานตามมาอีก คือใครไม่รู้ก็คงคิดว่าเป็นพวกค้าอาวุธเถื่อนอะ5555 ไม่ได้ค้านะครับ อย่าเข้าใจผิดละผมแค่เปรียบเปรย)
แล้วผมก็โทรตามพวกไอปอมา และก็บอกมันไปตามตัวต้นเหตุมาด้วย! อีผีพลอยมันก็ดูรนๆอะมันวิ่งออกไปครับ ผมก็ยืนรอเพื่อนอยู่ในห้องปกครองนี่แหละ....
ลุงพงษ์ : เฮียผมว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง หนูนทก็บอกแล้วว่าไม่ได้ทำ ผมไม่ติดใจไรหรอกครับ (ยิ้มแห้งๆ ผมว่ามันต้องมีไรเนี่ยแหละ)
ป๊า : อ้าว! ได้ไง มึงเป็นคนบอกครูเองไม่ใช่หรอว่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ไม่ต้องห่วงถ้าลูกกูผิดกูจะจัดการให้หนักเลย ไม่งั้นเดี๋ยวคนอื่น(มองพวกครูๆด้วยหางตา พวกครูถึงกะชะงัก)จะหาว่ากูเลี้ยงลูกเป็นคนไม่ดี! แต่กูมั่นใจว่ากูเลี้ยงลูกกูมาดพอ! (กระแทกเสียงนิดๆ ป๊าผมเป็นคนเคร่งมากกะเรื่องแบบนี้ครับเค้าไม่ชอบให้ใครมาว่าคนในครอบตัวเองโดยที่ไม่ผิดหรือถ้าผิดเค้าก็จะทำโทษในแบบของเค้าแหละ แล้วนี่ถ้ารู้ว่าผมโดนหาเรื่องไม่จบง่ายแน่ๆ)
ลุงพงษ์ : ครับๆ (ยิ้มแห้งๆ ครูกมลกลืนน้ำลายเลยครับ)
ป๊า : มึงเป็นกรรมการเครือข่ายผู้ปกครองหรอ ทำไมครูถึงให้เครดิตมึงดีจัง? (หันไปคุยกะลุงพงษ์ ครูกมลหน้าเจื่อนเลยครับ คือคนอื่นก็แสร้งจัดเอกสาร)
ลุงพงษ์ : คะ ครับ (ยิ้มแทบไม่ออกแล้วลุงเอ้ย!)
ป๊า : หึ! (มองลุงพงษ์ด้วยหางตา)
แล้วพวกเพื่อนผม พี่ไอซ์พี่อ๊อฟก็มาครับ แต่อีพี่พลอยยังไม่มา แล้วป๊าก็ให้เพื่อนผมพี่อ๊อฟก็เล่าถึงเหตุการณ์วันนั้นโดยมีพี่ไอซ์ยืนเงียบเป็นเสาไฟเหมือนเดิม!ย้ำว่าเหมือนเดิม ไม่คิดจะพูดหรือทำไร ทั้งๆที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ ขณะที่เพื่อนๆผมกะลังเล่าพวกอีผีพลอยก็เข้ามาครับ มันก็ยืนฟังกัน พอพวกเพื่อนผมเล่าจบ อีพวกนั้นก็เล่าต่อเลยครับ อีพวกนั้นเล่นละครกันสุดๆส่วนผมและเพื่อนๆแย้งมันตลอดที่มันตอแหล พวกมันตอแหลต่อไม่ได้ก็เงียบ ส่วนอีพลอยนี่คือยืนบีบน้ำตาจ้า!.........
ป๊า : ต้นเหตุที่ทะเลาะกันคือไอนี่หรอ? (มองดุไปทางพี่ไอซ์ ป๊าก็ยังไม่รู้ว่าผมเลิกกะมัน แล้วพึ่งมารู้ พวกผมก็พยักหน้า) แล้วตกลงใครเป็นคนทำร้ายเธอหรอ? (หันไปถามอีพลอยหลังจากที่มันยืนดูเป็นใบ้มานาน)
พี่พลอย : เอ่อคะคือ (มันมองไปทางลุงพงษ์ ลุงพงษ์ก็ประมานว่าใช้สายตาข่มขู่ลูกมัน)…..
ลุงพงษ์ : บอกเค้าไปสิลูก! (เสียงแข็งสุดๆ ทุกคนก็ยืนรอมันตอบ)
พี่พลอย : ......(เงียบ)
ครูกมล : ก็บอกไปสิอย่างที่เธอบอกครู ไม่ต้องกังวลอะไรเลย (พูดอย่างใจเย็น ทุกคนก็มองมัน)
ผม : นั่นสิ! ผมยังจะเป็นคนทำอยู่มั้ย!?(พูดจะประชดประชันแดกดันมัน ป๊าส่งสายตาอาฆาตมาให้ผมผมนี่สลดเลย)
มันก็ไม่ยอมพูดครับ ส่วนครูๆก็พูดกล่อมนาง ครูคงคิดประมานว่าอีพลอยอาจจะกลัวป๊าหรืออะไรสักอย่างมันเลยไม่ยอมพูด แต่ก็แปลกนะครูเค้าก็ยังมองนางเป็นคนดี เพราะจากที่เพื่อนๆมันเล่าคือพูดไม่ตรงกันสักคน ง่ายๆคือตอแหลแถไม่เนียนอะ ทำไมครูยังจะหวังว่ามันคือความจริงอีกหรอเรื่องที่พวกนั้นพูดอะ! แล้วผมก็สงสัยมากๆแผลนี่มันมาจากไหนกัน!....
ผม : ครูจะเอายังไงต่อดีละครับ เด็กดีของครูเค้าไม่ยอมพูดอะ พยานของผมก็แน่นกว่าด้วย แล้วคำพูดของฝ่ายพี่เค้าก็พูดไม่รู้เรื่องกันสักคนแบบนี้อะ ครูยังเชื่อมั่นในตัวของพี่เค้าอีกหรอครับ?(ผมมองครูแล้วถามอย่างจริงจัง ครูก็หันมามองผมเหมือนรำคานอ่ะ)
ครูกมล : .......พลอย พูดออกมาทุกคนรอฟังคำตอบอยู่นะ ครูขอเป็นเรื่องจริงทั้งหมด!(อีพี่พลอยสะดุ้งเล็กน้อยส่วนเพื่อนๆมันก็ยืนเงียบก้มหน้าก้มตาเหมือนเจอทางตันกันแล้วอ่ะ ตอแหลต่อไม่ได้ แต่ที่ติดใจคือผมพูดไปขนาดนั้นแล้วครูก็ยังพยายามและยังคงฝากความหวังไว้กับนาง)
พี่พลอย : นทเป็นคนทำค่ะ! (แล้วนางก็ก้มหน้า พวกผมคือแบบแทบจะกระโดดถีบมันตรงนั้น ทางมันตันขนาดนี้แล้วยังจะกล้าพูดอยู่เนอะ )
ป๊า : โอเค! ในเมื่อเธอยืนยันว่าลูกฉันเป็นคนทำ ทั้งๆที่พยานก็มีเยอะกว่า และการเล่าความของพยานของเธอก็พูดไม่รู้เรื่องเลย (ผีทนายเข้าสิงแล้ทีนี้) เธอต้องการจะให้ฉันทำยังไงตอบมาสิ!(เสียงดังแล้วครับ)
ครูกมล : ผมว่าเด็กก็บอกมาแล้วก็ควรจะให้ขอโทษกันแล้วก็จบเถอะนะครับ (เดินไปพูดกะป๊าใกล้ๆ ครูนี่ก็เนอะความจริงปรากฏอยู่แล้วว่ามันตอแหลยังจะแถให้มันเป็นคนดีอยู่ ผมละเกลียดจริงๆ)
ลุงพงษ์ : ใช่ครับ ผมไม่ถือความหรือเอาความไรหรอกนะครับ (โห้ไอห่าหน้าด้านฉิป ลูกมึงผิดเห็นๆยังมีหน้ามาพูดแบบนี้ ป๊ามองลุงพงษ์แบบสมเพสสุดๆอะ แล้วคือเพื่อนๆผมนี่มองแบบไม่พอใจสุดๆอะโดยเฉพาะพี่อ๊อฟ มองพี่ไอซ์ตาขวางเลย )
ป๊า : ผมถามจริงๆเถอะครู ครูก็น่าจะอ่านออกแล้วนะ ว่าเด็กคนนี้โกหก! ลูกผมไม่ได้เป็นคนทำ! แล้วยังมาพูดกันแบบนี้อีกหรอ! หึ!(เดินเข้าไปใกล้ๆลุงพงษ์) เลี้ยงลูกแบบนี้มึงคิดว่าดีแล้วหรอไอพงษ์!(สายตาป๊าคือฆ่าคนได้อ่ะครับ ส่วนลุงพงษ์ก้มหน้าจนหัวจะมุดเข้าไปในคอเสื้อละ) แล้วการที่คนเป็นครูตัดสินอะไรแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรอ!(ป๊าตะหวาดพวกครูลั่นห้องป๊าโมโหมากแล้วครับ แล้วป๊าก็เดินออกไปโทรศัพท์ครับ)
แล้วพวกครูก็เข้ามาพูดกะครูกมลประมานว่าเลิกปกป้องเด็กคนนั้นเถอะแล้วดูจากความจริง อีกอย่างฝ่ายผมก็มีคนที่เห็นเหตุการณ์มากกว่า บลาๆๆๆๆๆ พูดถียงกันไปมาครับ คือเรื่องทั้งหมดเกิดจากอีพลอยไง แต่นางเหมือนเริ่มรู้ตัวเพราะนางคนเดียวเรื่องเลยไม่จบ เพื่อนๆนางก็บอกให้พูดความจริงไปเลย นางก็เงียบ ในห้องปกครองตอนนี้เสียงอย่างกะตลากสดครับ เถียงกันไปมา พวกผมก็ยืนมองทั้งครู และพวกอีพลอยคุยกัน ผมละสมเพสจริงๆทำไรไม่คิดสุดท้ายคนอื่นต้องมาเดือดร้อนหมด สักพักป๊าเข้ามาครับแต่มากับ ผอ.!!....
ผอ. : เกิดไรขึ้น! (ตะหวาดลั้นห้องครับ ทุกคนเงียบ โดยเฉพาะพวกครูๆก้มหน้ากันเลยครับ)
ป๊า : เอาสิ! ผอ.โรงเรียนนี้บริหารงานยังไงให้ครูมองคนผิดเป็นถูก แล้วนี่หรอเด็กดีของโรงเรียน โกหกหน้าตาเฉยแบบนี้อ่ะ! (ป๊าผมของขึ้น ลุงพงษ์หน้าเจื่อนเลย คงจะเสียหน้ามากๆอะ)
ผอ. : ใจเย็นๆก่อนสิ! เดี๋ยวจะจัดการให้! (ป๊าทำหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ทำไมดูพูดจาสนิทกะผอ.แปลกๆ?)
ป๊า : รีบเคลียล์เลย ไม่งั้นกูจะให้ลูกกูไปเรียนที่อื่น และมึงโดนดีแน่! (ชี้หน้าบอกผอ. ผอ.ถึงกับสะดุ้ง555)
ผอ. : ครูห้องปกครอง ผมขอคำอธิบายด้วยครับ! (เสียงดูทรงอำนาจมากและทำให้ทุกคนสะดุ้ง ยกเว้นป๊าที่มองอย่างกะจะกินหัว555)
แล้วพวกครูห้องปกครองก็ช่วยเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและได้ให้ผอ.ดูคลิปนั้น โดยมีพวกผมที่คอยแย้งและเสริมเข้าไป โดยที่พวกอีพลอยยืนก้มหน้าเงียบเพราะคงรู้ตัวว่าแถต่อไปก็ยิ่งน่าสมเพส....
ผอ. : พิมพลอยตกลงเธอจะพูดความจริงได้รึยัง! (ทุกคนรอฟังมันอย่างตั้งใจ มันก้มหน้าร้องไห้แล้วครับ)
อีผีพลอย : นะหนูขอโทษค่ะ (ร้องไห้แล้วเงยหน้าขึ้นมาคงคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกหนังเกาหลี เพื่อนๆผมมองมันแล้วเบะปากอะ) คือในคลิปเราแค่มีปากเสียงกันแค่นั้นค่ะ นทไม่ได้ทำร้ายหนู! (ร้องไห้หนักมาก แต่ครูๆทั้งหลายมองมันอย่างผิดหวัง แถมพ่อมันยังทำหน้าโกรธด้วยเอาจริงๆนี่พึ่งรู้หรอว่ามันตอแหล ความรู้สึกช้าไปมะทั้งครูทั้งพ่อผีพลอยอะ)
ครูกมล : แล้วทำไมเธอมาบอกครูว่าเค้าเป็นคนทำละ! (เสียงแข็งเลย ครูก็ไม่ค่อยเท่าไหร่อ่ะ แหมทีงี้ทำมาพูด ผมส่ายหัวอย่างเอือมระอา)
ผีพลอย : หนูแค่ไม่รู้จะทำยังไงกับแผลบนตัวหนู หนูเลยใส่ร้ายนทค่ะ จริงๆแล้วแฟนหนูทำค่ะ(ร้องไห้หนักมากพ่อมันตาโตเลย ครูทุกคนด้วย แล้วพวกผมก็มองไปทางพี่ไอซ์ครับ ผมก็ตกใจเหมือนกันนะ!)
พี่ไอซ์ : ผมเปล่านะครับ (แล้วส่ายหน้าอย่างตกใจ)
ผีพลอย : ไม่ใช่ไอซ์หรอกค่ะ แฟนหนูอยู่ต่างโรงเรียน!(สรุปคือไอพี่ไอซ์โดนหลอก? พวกผมหันไปมอง พี่ไอซ์มองอีพลอยด้วยสายตาตัดพ้อ น่าสงสารจริงๆสมเพสมากกว่าโง่เป็นควายดีนัก!) ส่วนเรื่องที่ทะเลาะกันในคลิปแล้วก็เรื่องไอซ์มีคนให้หนูมาทำค่ะ (ไอเบสไงจะใครละ) หนูไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษทุกคน หนูไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แล้วก็บลาๆๆ(แล้วนางก็สาระยาความเน่าเฟะของตัวเองออกมาโดยไม่มีใครถาม เล่าออกมาแม้กระทั้งสิ่งที่ไม่ได้ถาม คนผิดเวลาจนมุมมันเป็นแบบนี้นี่เอง! เล่าไปร้องห่มร้องไห้ไป เอาจริงๆผมมองแล้วรำคานอ่ะ จะเล่าก็เล่าดีๆเหอะ จะบีบน้ำตาเพื่อ?)
ผอ. : แล้วทำไมตอนแรกครูกมลไม่ถามหาพยานคนในเหตการณ์ไรมาละ ทำงี้ก็ลำเอียงแย่เลยนะ! บลาๆ (โดนผอ.สวดกันยาวเลยครับไม่ใช่แค่ครูกมลนะ ครูในห้องปกครองคนอื่นด้วย พอสวดพวกครูเสร็จมีการนัดประชุมด้วยนะ โดนชุดใหญ่กันแน่ๆ สมน้ำหน้าพวกครู หาเรื่องให้ผมดีนัก555)
แล้วหลังจากนั้นก็เคลียกันจบครับ ลุงพงษ์พวกครูและพวกอีพลอยก็ขอโทษป๊าและผมกันยกใหญ่เลยครับแล้วก็เคลียกันแล้วครับ ผอ.กับป๊าเป็นเพื่อนกันครับ พอทุกคนรู้นี่หัวหดกันเลย ป๊าผมรู้จักคนเยะครับ กว้างขวางพอ อีพลอยมันเล่นผิดคนละ จากสถานะการณ์นะผมเดาว่าที่มันทำแบบนี้มันคงอยากให้ผมโดนพักการเรียนหรือไม่ก็โดนทันบนไรสักอย่าง แต่เรื่องมันก็จบที่ปัญหาที่มันสร้างแว้งมาทำให้ตัวมันเองพัง พอเคลียกันจบ พี่พลอยก็โดนพ่อมันลากไปคุยส่วนตัว ป๊าก็ไปคุยกะผอ.แต่ก่อนไปยังมีบอกว่าเย็นนี้มีเรื่องต้องคุยกัน ทำเสียงโหดด้วยนะ แล้วครูก็ไล่พวกผมขึ้นไปเรียนครับ พี่อ๊อฟกะพี่ไอซ์ก็แยกขึ้นไปเรียน ส่วนพวกผมก็กำลังขึ้นห้องไปเรียนต่อครับ.....
ลุงพงษ์ : มานี่เลย! (ลากพี่พลอยมาตรงที่ผมยืน พวกเพื่อนๆผมก็มองกันครับ)
ผม : มีไรรึเปล่าครับ (ทำหน้าสงสัย แต่อีพี่พลอยก็ยังคงทำหน้าไม่พอใจเหมือนโดนบังคับอะ)
ลุงพงษ์ : พี่พลอยเค้าอยากจะขอโทษหนูนทนะจ้ะ เอ้าเร็วๆเข้าสิ (บีบแขนพี่พลอย เห็นแล้วสงสารนะแต่สมควรวะ)
อีผีพลอย : ขอโทษ! (กระแทกเสียง)
ผม : ไม่เต็มใจไม่ต้องก็ได้ครับ! (กระแทกเสียงคืน)
ลุงพงษ์ : พลอย! (เสียงดังเลยครับ)
อีผีพลอย : ขะขอโทษ (ทำเสียงอ่อนลง ผมก็มองมันแบบแสยะยิ้ม)
ผม : ลุงพงษ์ผมขอคุยกะพี่พลอยหน่อยนะครับ พอดีมีธุระนิดหน่อยนะ พวกมึงขึ้นไปก่อนก็ได้!(พวกเพื่อนผมชะงักเล็กน้อยครับ แต่มันก็ยอมเพราะผมส่งสายตาร้ายกาจให้พวกมัน)
ลุงพงษ์ : ครับๆ พลอยคุยกะน้องดีๆละ พ่อไปรอที่รถ (แล้วเดินไปเลย)
ผม : หึ! แพ้ภัยที่ตัวเองก่อเป็นไงละ หวังว่าคงจะเข็ดนะ! (มองมันตั้งแต่หัวยันตีนแล้วทำหน้าสมเพสมัน)
ผีพลอย : แก! (ผมชี้หน้ามันแบบมึงจะลองดีอีกหรอไรทำนองนั้น) มีไรก็พูดมา! (ทำหน้าไม่พอใจ)
ผม : กูจะไม่ติดใจอะไร แต่มึงต้องไปเคลียล์เรื่องนึงสะ! (ทำหน้าข่มขู่มัน มันก็มองผมตาแทบจะหลุดออกมาอยู่ละ)
อีผีพลอย : ชิ! อะไรละ! (ยังมีหน้ามาทำน้ำเสียงต่ำแบบนี้อีกนะ!)
ผม : ไปขอโทษพี่ไอซ์สะ เอาความรู้สึกพี่ไอซ์มาล้อเล่นแบบนั้นได้ยังไง! (คิดแล้วก็โมโหนะครับ ถึงผมจะไม่กลับไปหาพี่ไอซ์แล้ว แต่ผมก็อดจะสงสารไม่ได้ที่พี่ไอซ์โดนหลอก ยิ่งโง่ๆอยู่ด้วย)
ผีพลอย : จะให้ฉันทำทำไม แกกลับไปหามันไม่ง่ายกว่าหรอ? (ทำหน้าสงสัย)
ผม : กูจะกลับหรือไม่กลับมันก็ไม่เกี่ยวไรกะมึงหรอก แต่มันคือสิ่งที่มึงต้องทำ เมื่อไม่ได้รักไม่ได้ชอบเค้าแล้วทำให้มันเป็นแบบนี้ทำไม! (เริ่มโมโห นางฝึดฟัดเล็กน้อย)
ผีพลอย : เออก็ได้! (แล้วก็ทำหน้าหงุดหงิด)
ผม : ต้องทำให้กูเห็นด้วยนะ! อย่าคิดว่ากูจะไว้ใจ! อีอสรพิษ!(มองผมตาขวาง ผมก็ยิ้มแบบนางร้ายให้มัน)
ผีพลอย : เออๆๆ มีไรอีกมะ!(ทำรำคาน)
ผม : เรื่องไอเบส มึงต้องไปจัดการมัน! (มันตาโตเลยครับ)
ผีพลอย : จะ จัดการอะไร? (มันลอกแลกๆ)
ผม : เอาคืนมันไง ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ก็เพราะมัน! (คิดแล้วโมโหจริงๆอะ!)
ผีพลอย : ฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก! เธอก็รู้ว่ามันชอบลงไม้ลงมือฉันไม่เสี่ยงเจ็บตัวหรอก! (มันรู้ได้ไงอ่ะ?)
ผม : รู้ได้ยังไง ไหนบอกว่ามันแค่มาบอกมึงเรื่องของกูไง? (อีนี่มันตอแหละเยอะผมชักทนไม่ไหวแล้ว)
ผีพลอย : ก็..(หลบตาแล้วก็ลูบแผลช้ำที่แขน)
ผม : อย่าบอกนะ! ว่าที่เป็นแบบนี้ก็เพราะมันอะ! (มันพยักหน้า ผมอึ้งเลยครับ)
ผีพลอย : ก็คือ....มันสั่งให้ฉันมาทำให้แกกับแฟนเลิกกัน ถ้าฉันไม่ทำมันจะเลิกกับฉัน พอฉันทำได้แกก็กลับปกติไม่ได้เสียใจอะไร มันไม่พอใจมันก็ซ้อมฉัน (เล่าทั้งน้ำตา เอาจริงๆควรจะสงสาร หรือสมน้ำหน้าดีเนี่ยเหมือนละครน้ำเน่ายังไงไม่รู้555)
ผม : แปลกเนอะ ไปทนอยู่ได้กับมัน หน้าตาก็พอเข้าโรงทานได้! ไม่ไปหาที่มันดีกว่านี้ละ! (กระแทกเสียง อีผีพลอยกำหมัดแน่นเลย ผมก็แสยะยิ้ม อีผีมันก็จัดว่าสวยนะ แต่ทำตัวเองให้ตกต่ำน่าสมเพสจริงๆ)
ผีพลอย : ทำไงได้อะ ก็รักไปแล้วนิ!(น้ำเน่าสิ้นดี อันนี้โง่จ้ะ ไม่ได้เรียกว่ารักหรอกนะ)
ผม : เรื่องของมึงเถอะ ตกลงจะไม่จัดการมันใช่มะ? (มันทำท่าลังเล)
ผีพลอย : ไม่ดีกว่า! ฉันไม่อยากหาเรื่องเจ็บตัว(ลูบรอยช้ำที่แขน ถึงมันจะไม่ทำ ผมก็ไม่ซีเรียสหรอกครับ เพราะผมมีวิธีอยู่แล้ว)
ผม : ก็ดี! เอาเบอร์มึงมา (ตอนแรกมันชั่งใจแปปนึงแล้วมันก็ยื่นโทรศัพท์ให้ครับ ผมก็กดพร้อมเมมให้เลย)
อีผีพลอย : แกจะเอาไปทำไม ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ทำ! (นางเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า แล้วกะลังหันไป)
ผม : ก็ไม่เป็นไร! (มันหันกลับมา) แต่เรื่องที่กูพูดถ้าสะเออะเอาไปบอกมันก่อน รู้ใช่มะว่าจะเจอกับอะไร! และเลิกระรานกูด้วย ถ้ายังรังขวานไม่เลิก กูจะทำให้มึงเจ็บยิ่งกว่าไอเบสทำมึงอีก! และอย่าลืมเรื่องไปขอโทษพี่ไอซ์ด้วย! ขอโทษเสร็จก็เลิกยุ่งกับเค้าสะ อ้อ! แล้วถ้ากูโทรไปมึงก็ควรรับนะ เผื่อจะได้ยินไรดีๆ(แล้วผมก็เดินขึ้นตึกไปครับ)
โคตรสะใจไปเลย 555555 ขอบคุณครับ. เจ๋งไปเลย สะใจมากครับ ว่าแต่คงไม่รีเทรินไปหาพี่ไอซ์นะครับ
หน้า:
[1]