รุ่นพี่ที่รัก 9 (By P'not) CP
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย thanong เมื่อ 2019-2-4 21:03พี่อ๊อฟ :เอ่อ มันจะกินได้ป่าววะ! แต่หน้าตาก็ออกมาดีอยู่นะ
ผม : ชิมดิ อะ (ตักข้าวผัดแล้วยื่นไปตรงปากมัน ) อ้าปากเลย เร็วๆ (มันก็อ้าปากรับ แต่หน้ามันนี่ฝืนสุดๆ) เป็นไงอะ
พี่อ๊อฟ : ก็ดีวะ ลองชิมเองดิ
ผม : (ตักเข้าปาก เห้ยก็อร่อยนิ) ก็โอเคนะ เห้ยคือดีอ่ะ เอาใส่กล่องดีกว่าๆ ^^ ขอกล่องด้วย
พี่อ๊อฟ : ไข่ดาวละ มันชอบแบบไม่สุกนิ
ผม : ทำดิๆ ทำไงละ (แล้วมันก็สอนผมครับ )
พี่อ๊อฟ : แต่ไข่ดาวมึงจะเอาไปเวฟเหมือนข้าวผัดไม่ได้นะเว้ย ต้องตื่นมาทำ งั้นเอาไว้เนี่ยแหละ เห็นมึงทำแล้วลำบากเหลือเกิน เดี๋ยวพรุ่งนี้กูทำแล้วเอาไปให้ (มันยืนล้างจานไปพูดไป ใจดีจัง!)
ผม : พี่อ๊อฟใจดีที่สุดเลย! (เอาหน้าไปถูหลังมัน) ขอบใจน้า^^
พี่อ๊อฟ : อะ เออๆ ถอยออกไปได้แล้ว ร้อน! (คงร้อนจริงๆเหงื่อออกเยอะเชียว)
ทำไรเสร็จมันก็มาส่งผมที่บ้าน วันนี้คือเหนื่อยมาก ทั้งทำสวน ทั้งทำข้าวผัดแทบตาย กลับถึงบ้านก็อาบน้ำแล้วสลบเลย เหนื่อยจริงๆ ตอนเช้าพี่อ๊อฟก็มารับครับ ผมบอกป๊าเรียบร้อยแล้วว่า ช่วงนี้จะไปกะพี่อ๊อฟ เล่าเรื่องพี่อ๊อฟให้ป๊ากะแม่ฟังด้วย เพราะเค้าถามกันไงว่าเป็นใคร วันหลังชวนมากินช้าวสิ ไรงี้! แล้วก็ถึงโรงเรียน
ผม : พี่อ๊อฟ เอาให้ตอนกลางวันมันจะไม่ร้อนเอานะ มันจะอร่อยหรอ
พี่อ๊อฟ : ไปขอบยืมไมโครเวฟที่มินิมาร์ทก็ได้แหละ!
ผม : สีข้าวผัดมันเปลี่ยนไปป่ะนิ (เพราะเมื่อวานเห็นข้าวสีอ่อนๆ แต่วันนี้มันเข้มขึ้น)
พี่อ๊อฟ : กะ ก็เอามาเวฟตอนเช้าสีมันก็เข้มขึ้นดิ ไม่มีไรหรอก อย่าถามเยอะน่า!
ผม: เออๆ งั้นไปเรียนละ
คาบเช้าวันนี้ผมนั่งเรียนไปยิ้มไปอย่างคนบ้า จนเพื่อนๆผมแซวใหญ่ ผมก็เล่าให้พวกมันฟังว่าลงทุนฝึกทำข้าวผัดให้พี่ไอซ์เชียวนะ พวกมันนี่ตะลึงเลย เพราะแค่ต้มไข่ผมยังทำไม่เป็น 5555 มันรอดูกันใหญ่เลย พอเที่ยงผมก็รีบวิ่งไปมินิมาร์ทเอาข้าวไปเวฟ แล้วไปนั่งเตรียมข้าวรอพี่ไอซ์ สักพักเค้าก็มา .........
ผม: พี่ไอซ์ ผมทำข้าวผัดมาให้ ^^ (ร่าเริงเข้าไว้ พวกเพื่อนผมคงเบื่อหน่ายกะท่าทีผมเต็มทีเลยไม่สนใจผมเลย พวกนี้นิ!)
พี่ไอซ์ : จริงดิ! ไม่เห็นต้องทำมาให้เลย แต่ก็ขอบใจนะ (ยิ้ม แล้วก็กินข้าวผัดแต่ทำหน้าแปลกๆ ) ทำไมรสชาตเหมือนที่ไออ๊อฟทำเลยละ ?
ผม : เป็นไปได้ไงละ ผมทำเองเลยนะ!
พี่อ๊อฟ : กูเป็นคนสอนมันทำเองแหละ รสชาตก็คล้ายๆกันแหละ กินๆไปเหอะ! (มีพิรุธ แต่มันจะเหมือนกันขนาดนั้นเลยหรอวะ )
พี่ไอซ์ : สอน?
ผม :พะ พอดีผมอยากลองทำอาหารหนะ เลยให้พี่อ๊อฟสอนให้ชะมะๆ (หันไปมองพี่อ๊อฟ ประมานว่ามึงอย่าพูดไรบ้าๆนะ)
พี่อ๊อฟ : เออ! กินไปเหอะมึง มันตั้งใจทำนะ! (แล้วมันก็หันมามองผมด้วยสายตาที่ดูหงุดหงิด อะไรวะผมทำไรผิดอีก พี่ไอซ์ก็ได้แค่พยักหน้ารับรู้ เฮ้อ! แต่ละคน )
แล้วก็กินกันไปโดยพี่ไอซ์ก็ขอบคุณยกใหญ่ชวนผมคุยเยอะมาก แต่แปลก ผมกับไม่ดีใจเลยที่พี่ไอซ์และดูถามและพูดกะผมมากขึ้นเลย ผมกับมองไปทางพี่อ๊อฟ มันโกรธไรเรารึเปล่านะ แต่ทำไมเราต้องแคร์มันด้วยละ!?จนเลิกเรียน ผมก็โทรไปนัดกะพี่อ๊อฟเพื่อที่จะกลับบ้าน มันก็ให้ผมไปนั่งรอที่พี่ไอซ์เล่นบอล ช่วงนี้พี่อ๊อฟใกล้แข่งวาดรูปแล้วเลยต้องไปฝึกหนักกกว่าเดิม เมื่อผมมาถึงก็นั่งดูพี่ไอซ์เล่นบอลไปเรื่อยๆ สักพักก็เลิก แต่วันนี้เดินมาทางผม.....
พี่ไอซ์ : ไง มารอไออ๊อฟทุกวันเลยนะ (รอพี่นั่นแหละ ช่างไม่รู้ไรบ้างเลย!)
ผม : ก็ผมกลับบ้านกะพี่อ๊อฟนิ แต่ที่มานั่งเนี่ย ตั้งใจมาดูพี่ไอซ์ต่างหาก (ยิ้มแบบเขิน)
พี่ไอซ์ : ทำปากหวานนะเรา เมื่อวานก็ซื้อน้ำมาให้ไออ๊อฟนิ ทำไมพี่ไม่ได้บ้างละ(ทำนอยๆ ตั้งแต่ได้กินข้าวผัที่ผมเอามาให้ แลดูพี่ไอซ์จะพูดมากขึ้น จริงๆ แต่เพราะข้าวผัดเนี่ยนะ! )
ผม : ก็ตั้งใจเอามาให้พี่แหละ แต่พวกพี่เตรียมกันมาแล้วนิ (นอยกลับ) เลยให้พี่อ๊อฟแทน
พี่ไอซ์ : จริงอ่ะ! (ดีใจไรขนาดนั้น) ถามไรหน่อยดิ
ผม: ไรอ่ะ ?
พี่ไอซ์ : น้องชอบพี่หรอ? (เอาจริงๆควรจะรู้ได้ตั้งนานละ ทำซะขนาดนี้)
ผม : เอ่อ..คือ ครับผมชอบพี่ (ด้านได้อายอด)
พี่ไอซ์ : ชอบพี่ แต่ทำไมมีไรก็ไปกับไออ๊อฟตลอดละ ? (ทำไมทำหน้าและน้ำเสียงโหดจัง)
ผม: เอ่อ..คะคือ (เกร็งเลยอ่ะ) ก็พี่ไอซ์ดูไม่ค่อยอยากพูดไรกะผมมากมายนี่ แถมเวลาอยู่ด้วยก็ทำเหมือนไม่รับรู้ไรเลย ทั้งๆที่ผมแสดงออกไปตั้งเยอะ (ก้มหน้าพูด อายสุดๆ แล้วผมก็เงยหน้ามองพี่ไอซ์ ยิ้มทำไมวะ มี้กี้ยังโหดๆอยู่)
พี่ไอซ์ : ก็แค่นั้นแหละ! (ห๊ะ! คือไรวะ) ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกละ แต่พี่ก็ชอบน้องนะ (ชะชอบเรา><) พี่ก็นึกว่าน้องแค่ปลื้มพี่ที่แสดงแบบนั้นออกมา เลยพยายามไม่สนใจน้องเท่าไหร่ แต่วันนี้ไออ๊อฟมันมาบอกพี่ว่าน้องชอบพี่ (พี่อ๊อฟ!?) ตอนแรกก็ตกใจนะ ไม่คิดว่าน้องจะชอบพี่ พี่ดีใจนะ(เหมือนฝันเลย!)
ผม : ผะผม...ไม่คิดว่าพี่จะคิดงั้นเลยนะครับ พี่ชอบผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย อีกอย่างบางทีผมก็คิดไปไกล เพราะทุกการกระทำของพี่ ทั้งลูบหัวพูดจาน่ารักป้อนข้าว และคำพูดหลายๆอย่างทำให้ผมคิดไปเองอยู่ตั้งนาน ไม่นึกว่า....(>< ลิ้นพันกันหมดละครับ) และผมก็ดีใจสุดๆเลยที่พี่คิดแบบเดียวกัน (น้ำตาซึมเลยครับ คงเข้าใจอารมณ์นะครับ ประมานว่าเราเห็นของอย่างนึงที่คิดว่าไม่มีวันได้มัน แต่วันนี้มันมาเป็นของเรา แล้วพี่ไอซ์ก็เอามือมาลูบน้ำตาผมออก)
พี่ไอซ์ : พี่ก็ทำเท่าที่พี่ทำได้ไง อย่าซึ้งดิ! (ผมนี่ยิ้มไม่หุบเลยครับ ตื่นเต้นมาก ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้) อีกอย่างเรารู้หรือไงว่าพี่ชอบหรือไม่ชอบผู้ชาย (ห๊ะ?!) อย่าคิดเอาเองสิ พี่ชอบเราตั้งแต่ไออ๊อฟมันพาไปกินข้าวด้วยแล้ว ยิ้มของน้องเนี่ยทำคนหลงได้เลยนะรู้ตัวป่าว แล้วคนอะไรเขินจนไข้ขึ้น 55555
ผม: ระ รู้ได้ไงอ่ะ (อายเลยสิ)
พี่ไอซ์ : ก็ไออ๊อฟมันเล่าให้ฟังอ่ะ! เวลาเราเขินน่ารักนะเนี่ย (><)
ผม : บ้าอ่ะ (เขินสุดๆ) เอ้อแล้วที่พี่บอกว่า”รู้หรือไงว่าพี่ชอบหรือไม่ชอบผู้ชาย”หมายความว่าไงอ่ะ ผมเห็นพี่ควงผู้หญิงแต่ละคนนี่สวยๆทั้งนั้นเลยนะ (ทำหน้านอย)
พี่ไอซ์ : พี่ไม่สนใจหรอกเพศไหน แค่คิดว่าใช่ เพศไม่สำคัญหรอก (ดูพี่มันเขินดิ้ น่ารักมากอ้า!) แล้วตกลง เราจะเป็นแฟนกันได้ยัง (!!!!!ขะ ขอเรา เอามือมาจับมือเราแล้วย่อเข่า เห้ย!นี่มันบนแสตนข้างสนามกีฬานะเว้ย >< อายจริงๆ) น้องเป็นแฟนกับพี่นะครับ
ผม : พะพี่ไอซ์ คนมองเต็มไปหมดแล้ว! พี่ไม่อายหรอ(ผมพยายามดึงมือออก แต่.....)
พี่ไอซ์ : (หน้านอยสุด) น้องนทอายที่จะคบกะพี่หรอครับ (ทำหน้าน่าสงสารสุดแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือและไม่ยอมลุกขึ้น ผมอยากจะบอกว่าถ้าพี่ไม่ขอผมก็จะขออยู่แล้ว แต่สถานที่ตรงนี่โจ่งแจ้งเกิน)
ผม : ไม่ได้อายนะ! ผมกลัวพี่จะอายไง ที่มาคบกะคนแบบผม (เขินสุดๆ)
พี่ไอซ์ : นทจะเป็นแบบไหนพี่ก็ชอบในแบบที่นทเป็นนะ เป็นแฟนกับพี่นะ!
ผม : ครับ (โอ๊ย ไข้จะขึ้นมั้ยเนี่ย ทั้งเขินทั้งอาย คนมองเต็มไปหมด)
พี่ไอซ์ : ตกลงว่าไงอ่ะพูดให้ชัดเจนดิ้! (ทำหน้าหล่อด้วย โอ้ย! เขินนะเนี่ย)
ผม: ก็ตกลง เป็นแฟนไงครับ! (>,<)
“หู้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!” “ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงร้องแซวเต็มไปหมดเลยครับ โดยเฉพาะเพื่อนๆพี่มัน ผมนี่อายสุดๆเลยอ่ะ แล้วพี่อ๊อฟก็เดินมา.......
พี่อ๊อฟ : ไงสมหวังสะทีสินะ! (คือพูดแบบเรียบๆ ติดจะเฉยชามากกว่า)
พี่ไอซ์ : อ๊อฟขอบใจมากนะเว้ย!(จับมือผม แล้วพี่อ๊อฟก็มอง )
พี่อ๊อฟ : เออๆ แล้ววันนี้จะกลับพร้อมกูมั้ย(หันมามองผม) หรือจะให้ แฟน ไปส่ง (เน้นคำว่าแฟน พี่อ๊อฟเป็นไรเนี่ยต้อง เคลียกันสะหน่อยแล้ว)
ผม : ผมว่าวันนี้พี่ไอซ์เหนื่อยมากแล้ว (ก็เล่นทุกวัน แต่อ้างไปก่อน อยากเคลียกะพี่อ๊อฟ) วันนี้ผมกลับกะพี่อ๊อฟก็ได้ครับ
พี่ไอซ์ : แต่พี่อยากไปส่งเรานะ (สักพักเพื่อนๆในกลุ่มมันมาเรียกเหมือนประมาว่าอาจารย์ให้ไปลงชื่อแข่งขันบอล) เอ่องั้นอ๊อฟฝากนทด้วยละกันเดี๋ยวพี่โทรหานะ (แล้วก็วิ่งไปเลยครับ ผมนี่ได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย……)
พี่อ๊อฟ : จะยิ้มอีกนานมั้ย! จะกลับหรือไม่กลับ (โหดจังวะ!)
ผม : กลับจ้าๆ อย่าโหดดิ้! (หันไปยิ้มให้มันแต่ มันส่งหน้ายักษ์มาให้ผมครับ ) เป็นไรอ่า ตั้งแต่กลางวันแล้วนะ ผมทำไรผิดหรอ (ทำหน้าสำนึกผิด)
พี่อ๊อฟ : ป่าวนิ แค่อากาศมันร้อน!
ผม : พี่อ๊อฟเป็นไรเนี่ย! (มันเดินไม่รอผมเลยครับ! )
มันก็พาผมมาส่งที่บ้านครับ ผมกะลังจะอ้าปากพูด มันบิดรถไปไม่รอผมเลย เป็นไรของเค้านะ รู้สึกไม่สบายใจเลย ผมก็เลยเข้าบ้านเปลี่ยนชุดแล้วก็ขี่รถจักรยานไปบ้านพี่อ๊อฟ ผมกดกริ่งอยู่สักพักก็มี ผู้ชายคนนึงเดินออกมา หน้าตาคล้ายพี่อ๊อฟ แต่น่าจะเป็นพี่? หล่ออยู่นะ แต่ก็พอๆกะพี่อ๊อฟแหละ
ผม : เอ่อคือ...พี่อ๊อฟอยู่มั้ยครับ
? : เอ๊ะ! น้องนท? ใช่ป่ะ มาๆ เข้าบ้านก่อน อ๊อฟมันนอนอยู่บนห้องหนะ!
ผม : รู้จักผมด้วยหรอครับ? (ทำหน้าสงสัย)
? : เอาน่า เราคบกับอ๊อฟหรอ ?
ผม : ห๊ะ ! มะไม่ใช่ครับพี่ แค่พี่น้องครับ (ทำไมต้องรู้สึกเขินด้วนะเรา)
? : อ่อหรอ เอ้อลืมแนะนำตัว พี่ชื่ออิฐนะ เป็นพี่ชายอ๊อฟ ทำตัวตามสบายละ มันอยู่ข้างบน ขึ้นไปหามันสิ
ผม : ครับ ผมว่าถ้าพี่เค้านอนอยู่ ผมไม่รบกวนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้ก็เจอครับ
พี่อิฐ : ขึ้นไปเถอะน่า ไปๆเดี๋ยวขึ้นไปส่ง (จากนั้นพี่อิฐก็พาผมขึ้นมา แถมเปิดประตูห้องให้พร้อม พี่อ๊อฟไม่ได้ล๊อคห้อง)
ในห้องนอนพี่อ๊อฟนี่ดูน่ารักเลยนะเนี่ย ตุ๊กตาหมีอย่างงี้ โหผ้าห่มลายจะแอ๊บแบ๊วไปไหน แต่ประเด็นคือคนเข้ามาถึงในห้องแล้วไม่ตื่นเลยหรอ? พอดูอีกทีมันใส่หูฟังนอนครับ เปิดเพลงดังขนาดนั้นหลับลงไปได้ไง? ผมส่ายหัวกับภาพที่เห็น แล้วก็เดินไปดึงหูฟังออก จะได้หลับสบายขึ้น หลังจากนั้นผมก็เดินไปตรงโต๊ะเขียนหนังสือ เอ๊ะ! ทำไมมีรูปเราเต็มไปหมดเลยละ?
ผมกะลังจะหยิบภาวาดที่อยู่ใต้รูปภาพผมขึ้นมาดู .........
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณ ฟินอ่ะ{:5_120:} ขอยคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ ต่อๆ {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ. มาต่ออีกนะคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]