รุ่นพี่ที่รัก 4 (By P'not) CP
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย thanong เมื่อ 2019-2-4 21:04แม่: ตื่นแล้วหรอลูก เป็นไงบ้าง (แม่กำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่ครับ)
ป๊า: ตื่นแล้วหรอตัวแสบ ตกใจแทบแย่ นึกว่าจะได้หาลูกใหม่สะละ
ผม: ป๊าอ่า แม่ดูป๊าดิ (แล้วป๊าก็เข้ามากอดผม) ไม่ต้องเลย อื้อ
แม่: ป๊าพูดเกินไปนะ ยังมีโน๊ตอีกคนไม่ต้องไปหาหรอก (โน๊ตคือพี่ชายผมครับ เรียนมหาลัย ปี1ครับ อยู่หอใน ที่บ้านเลยเหลือผมป๊าและแม่กัน 3คนครับ)
ป๊า/แม่: 55555555 (ตลกกันใหญ่)
ผม: งอล (นอนคว่ำเลย)
ป๊า : อย่างอแงนะ รีบๆให้แม่เช็ดตัวเลย เดี๋ยวโดนดี! (โหดอีกละ)
เช็ดตัวเสร็จแม่ก็ป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยาผม เอาจริงๆผมเกือบจะหายแล้วด้วยซ้ำแต่แม่กลัวไข้จะกลับเลยให้ดักไว้ทุกทาง?
พอกินยาไปสักพักก็รู้สึกง่วงตื่นมาอีกทีก็เที่ยงครับ พวกเพื่อนผมโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจมาเยี่ยมครับ วันนี้ดีนะที่เป็นวันเสาร์
ผมลงมากินข้าวแล้วก็กินยาครับ รู้สึกว่าเป็นปกติแล้ว ไม่มีไข้อ่ะไรแล้วก็เลยนั่งเล่นรอเพื่อน สักพักพวกมันก็มาครับ แต่ว่าไม่ได้มาแค่พวกมันนะสิครับ ........
พวกเพื่อน : ไง!!
พี่ไอซ์/พี่อ๊อฟ : ไงๆ
ผม : เอิ่ม!...(มาไงวะ ผมหันไปมองพวกเพื่อนผมแหมทำหน้ากรุ่มกริ่มเชียว) พวกพี่มาได้ไงอะ
ปอ : กูชวนมาเองเลยนะเว้ย กูคิดว่าถ้ามึงเห็นพี่ๆเพื่อนๆอาการจะหายเร้วขึ้นงะ (หวังดีเหลือเกินนะเพื่อน)
ผม : อ่าๆ ยังไงก็ขอบคุณน้าที่มา (ยิ้มแบบสดใสไปเลย ตอนนี้ไม่เขินไรพี่ไอซ์ละ เขินมากเดี๋ยวไข้ขึ้นพยายามไม่สนใจมัน)
พี่ไอซ์ : น้องนี่ยิ้มน่ารักดีเนอะ (ยิ้มแบบหล่อละลายส่งมา)
ผม: (ฉ่า -////- อีกละว่าจะไม่สนใจละเชียว) พะ พี่อ๊อฟ กรุณาตามน้องนทมานี้ทีนะครับ (แล้วจูงมือมันมาเลย)
ผมพาพี่มันมาแถวสวนหลังบ้านครับ เพราะมีเรื่องต้องเคลียกันสะหน่อย ตั้งแต่พี่มันจัดมาให้นี่เอาสะผมตั้งตัวไม่ทันจนไข้ขึ้นกันเลยทีเดียว
พี่อ๊อฟ : มีไรว่ะ? มึงหายดีแล้วหรอลากกูมาตากลมตากแดดเนี่ย แล้ว...(มันก้มมองดูมือผมครับ อุ้ย! ลืมปล่อยมือ)
ผม: พี่ทำไรอ่ะ ตั้งแต่เมื่อวานละ เอาสะผมไปไม่เป็นเลยนะ จะทำไรไม่ถงไม่ถามสุขภาพน้องสักคำ
พี่อ๊อฟ : ก็อยากได้แบบนี้ไม่ใช่ไง นี่แค่เบาๆ (ยกมือขึ้นมาแตะไหล่ผม) เดี๋ยวกูจะจัดชุดต่อไปให้โอเคมะ
ผม : เราว่ามันเริ่มไม่โอเคละนะ ทำไรบอกกันก่อนดิวะ! ไม่ชอบอะไรที่มันเซอร์ไพร์ซนะเว้ย ดูดิเมื่อวานอะ ถึงกะไปไม่เป็นเลยนะนั่น เอ้อแปลกจัง เมื่อวานตอนที่ผมลุกออกไปผมแสดงท่าทีไม่ดีออกไป ทำไมพี่ไอซ์ยังมากับพี่อ่ะ
พี่อ๊อฟ: ก็เพื่อนมึงบอกแหละ ตอนแรกกูก็ตกใจนะ ทำไมมึงเป็นงั้นไป แล้วเพื่อนมึงก็เล่าให้ฟัง ว่าเวลามึงป่วยมึงจะอารมณ์แปรปรวณ และโมโหง่าย กูละงงไม่เคยได้ยินวะ ถ้าเป็นผู้หญิงคงประจำเดือนมาไม่ปกติสินะ
ผม : โอ้ย! หยุดพูดสะที แล้วยังไงนิ มาได้ไงวันนี้ อุตส่าจะพักสมองสักหน่อย เอาจริงๆพี่ไม่ได้แกล้งผมใช่ป่ะ
พี่อ๊อฟ : ก็ตอนแรกว่าจะไม่มา แต่เพื่อนมึงดันชวนกูเมื่อวานนะสิ กูเลยลากไอซ์มาด้วย และกูจะช่วยมึงเรื่องไอซ์หลังจากนั้นมึงก็ทำตามสัญญาด้วย!
ผม: สัญญาไรว่ะ !? (ทำหน้างง แกล้งมัน)
พี่อ๊อฟ : มึงจะเล่นงี้ใช่มะ (หันหลังกำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน)
ผม : (ผมคว้ามือมันไว้)ล้อเล่นน่า ทำขี้งอลไปได้ แต่พี่จะทำไรบอกผมก่อนได้ป่าว ผมตั้งตัวไม่ทันจริงๆนะ
พี่อ๊อฟ : เออๆ ยังไม่มีไรหรอก กูสัญญาก็ได้ทำไรจะบอกก่อน แล้วมึงก็อย่าผิดสัญญากับกูก็แล้วกัน (ทำหน้าโหด)
จากนั้นก็เดินเข้าบ้านกันครับ ทุกคนก็นั่งกินน้ำกินขนมแล้วก็ดูทีวีกันไป พอพวมันเห็นผมทำหน้าสงสัยกันใหญ่..
ผม: มองไรกันอ่ะ
วิว:ไปไหนกันมาวะ?
ปอ: เออนั่นดิ ไปทำไรกันมา (ทำหน้าแบบกวนตีน อะ)
มิน/นัท : (ทำหน้ากรุ่มกริ่มน่ากระโดดถีบ)
ผม: ไปคุยเรื่องสีกันมานิดหน่อย ว่าจะให้พี่ออฟวาดรูปตอนกูเปลือยให้ซะหน่อย (จัดให้สะเลย แต่....)
ตอนนั้นพี่ไอซ์ที่กำลังกินน้ำแล้วหันมาทางผมพอดี แล้วพอพูดจบประโยคเท่านั้นแหละ พรวด! เต็มๆเล้ย! (โดนสะเองเลย)
พวกเพื่อนผม: 555555555 (ขำกันมันส์เชียว)
พี่อ๊อฟ : เห้ยไอซ์มึงเป็นไรป่าววะ (มันเอากระดาษเช็ดปากให้พี่ไอซ์ ดูมันทำผมเพิ่งหายป่วยแท้ๆ)
พี่ไอซ์ : เอ่อคือ พี่ขอโทษพี่ตกใจน่ะ (แล้วเอากระดาษที่เช็ดปากมันมี้กี้มาเช็ดหน้าผม ดีสุดๆ)
ผม: เอ่อพอเถอะครับ (ผมแย่งกระดาษทิชชู่มาเช็ดเอง) ผมพูดเล่นหนะพี่ใครจะไปทำจริง (ก้มหน้าพูด)เราว่าวันนี้ทุกคนกลับเถอะนะ เราอยากพักผ่อน ขอบคุณมากๆ ที่มาอยู่เป็นเพื่อนกันวันนี้ (เอาจริงๆก็ไม่ได้ไรหรอก นั่งข้างพี่ไอซ์งะ เลยทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะพูดไรดี พี่ไอซ์ก็ไม่ค่อยพูดด้วย)
มิน : ไรว้าไล่หรอวะ อุตส่ามาเยี่ยมเลยนะเว้ย! (อุตส่าเลยหรอออ)
ปอ : เป็นไรป่าวมึงไหนว่าดีขึ้นละ
ผม : ป่าวหรอก ก็กลัวว่าเพื่อนๆมีธุระต่อแหละ อีกอย่างพี่อ๊อฟกะพี่ไอซ์ก็อาจจะมีธุระไงแกลงใจ
วิว : แหมขี้เกรงใจจังเนอะ หรือว่ากลัวอดใจไม่ได้วะ (แล้วมันก็เหล่มองไปทางพี่ไอซ์ )
นัท : เออมึงเมื่อวานที่มึงไปนอนห้องพยาบาลอ่ะ คาบบ่ายเค้ามีงานด้วยนะ กูจดมาให้มึงละ ส่งวันจันทร์นะเว้ย
ผม : เห้ยจริงดิ้ ! มึงน่ารักที่สุดเลย (เดินไปนั่งข้างมันแล้วกอดแขนมัน) ไม่เหมือนใครบางคน (เหล่ไปทางปอเพราะมันนั่ง เรียนข้างผม ส่วนสามคนนั้นนั่งด้วยกันเลยครับ)
ปอ : มันแค่จด กูทำให้มึงเลยนะเว้ย ! (แล้วก็ยื่นกระดาษงานกับสมุดมาให้ มีทำหน้านอย)
ผม : ใจดีเกินไปละ มามะเดี๋ยวหอมแก้มทีนึง (ยื่นหน้าไปจะหอมแก้มมัน แล้วมันก็พลักผมออกพร้อมถีบ ทุกคนก็ขำกันใหญ่เลยครับ)
แล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยๆแหละครับเรื่องสัพเพเหระไปทั่ว แต่ดูพี่ไอซ์ไม่ค่อยพูดเลยอะ เค้าคงไม่เต็มใจมามั้ง
ผม: พี่ไอซ์ไม่ค่อยพูดเลยเนอะ (ผมหันไปถามพร้อมกับยิ้มให้)
พี่ไอซ์ : ก็ไม่เห็นชวนพี่คุยนี่ ก็ไม่รู้จะอะไร (ทำท่าเซ็งๆ แต่ก็จริงแหละครับ ผมพยายามเลี่ยงที่จะคุยกับเค้า ก็ผมเกร็งนี่นะ)
ผม : เอิ่ม.... (เงียบกันหมดครับ ไม่รู้สิแต่พี่เค้าพูดงี้ผมมโนไปไกลนะ! )
พี่อ๊อฟ : เออชวนเพื่อนกูคุยบ้าง “ปลื้ม” มันไม่ใช่ไง (เน้นคำว่าปลื้ม คือตรงไปมั้ยไอบ้านี่)
พวกเพื่อนผม : เอาแล้วๆๆ (พวกมึงจะประสานเสียงกันเพื่อ ?)
ผม : เอ่อคือ..... (ไปไม่ถูกละทีนี้ โอยเดี๋ยวพี่ไอซ์ได้เกลียดขี้หน้ากูก็งานนี้) บ้าไปแล้วคนพวกนี้นิ
พี่ไอซ์ : เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเราปลื้มพี่ (แล้วทำหน้าเขินๆครับ คือไรอ่ะ>< )
พี่อ๊อฟ : แหมๆเขินไรวะไอไอซ์ (เอาจริงๆตอนแรกคิดว่าพี่อ๊อฟมันไปบอกพี่ไอซ์ละว่าผมชอบ แต่ก็ดีละค่อยๆเป็นค่อยๆไปละกัน อิอิ)
หลังจากนั้นเราก็คุยนู้นนี่ไปเรื่อยส่วนมากก็จะมาแซว มาพูดจากวนผมนี่แหละ แล้วพวกมันก็ขอตัวกลับกันรวมถึงพี่ๆทั้งสองด้วย เฮ้อ ! รอดตัวไปอีกวัน แต่เอาจริงๆแล้วพอได้คุยจริงๆผมก็เขินอยู่นะ แต่ก็เริ่มจะชิน จะว่าไงอ่ะ คือคนที่เราชอบอะ ได้พูดกันก็ดีแล้วชะมะ แล้วเราก็เป็นพวกชอบคิดไปเองอยู่ด้วย พอเค้าพูดไรมาดีๆหน่อย หรือพูดสองแง่สองง่ามเรานี่ยิ่งไปไกลเลย วันอาทิตย์ก็ไม่มีไรมากครับ พักผ่อนอยู่บ้านตอนนี้ผมหายดีแล้ว จนเวลาก็ล่วงเลยมาวันที่ผมต้องไปโรงเรียน...
วันนี้ผมก็ตื่นทำนู่นนี่เสร็จ ผมก็ออกไปรอป๊าอยู่หน้าบ้าน .....
“ไปด้วยกันเปล่า” ผมก็หันไปมองทางประตูหน้าบ้าน เอ่อคือพี่อ๊อฟ....มาได้ไงนิ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับผม{:5_130:}{:5_120:} ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณคับ ต่อๆ ขอบคุณครับ {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_124:} ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ.
หน้า:
[1]