รู้รักเมื่อปิดเทอม
รู้รักเมื่อปิดเทอม(จากนิตยสารห้องห้าเหลี่ยม ฉบับที่ 1 ปีที่ 1 พ.ศ. 2533)
ในช่วงที่โรงเรียนปิดเทอม ผมเดินทางกลับต่างจังหวัด นานๆ ครั้งที่จะได้รับอากาศอันเป็นธรรมชาติอย่าแท้จริงเช่นนี้ ทำให้ผมรู้สึกเบิกบานใจเป็นอย่างยิ่ง ในช่วงปิดเทอมนั้น ผมขับรถปิคอัพคู่ชีพท่องเที่ยวไปทั่ว เวลาผมจอดรถและเดินไปไหนจะมีแต่คนมองดูผมแทบทั้งนั้น ก็ผมมันเด็กบูฯ นี่ครับ วิธีการแต่งตัวก็ออกจะดุเดือดในสายตาของคนบ้านนอก ประกอบกับการขับรถซิ่งและจอดรถด้วยเสียงดังเอี๊ยดของผมด้วย ก็เลยกลายเป็นจุดดึงดูดสายตาของชาวบ้านทั่วไป มองไปเถอะ ผมชอบเสียอีก (มันรู้สึกสะใจตามอารมณ์ของวัยรุ่น)
วันหนึ่ง ผมมีความคิดพิเรนอย่างหนึ่งคือ จะขับรถไปอาบน้ำที่น้ำตกของตัวจังหวัดโดยไม่ใส่อะไรเลย เพราะผมเคยไปที่น้ำตกแห่งนั้นมาก่อนแล้ว ที่นั่นเงียบสงบไม่มีผู้คนเลย วันนั้นผมก็ขับรถไปที่น้ำตกแห่งนั้น ผมจอดรถด้วยเสียงดังอย่างเคย (เพื่อให้เจ้าป่าเปิดทาง) ให้ชาวบ้านหันมามองดูเล่นอย่างนั้นแหละ ในขณะที่ปิดประตูรถอยู่นั้น ด้วยสัญชาติญาณอย่างหนึ่งบอกผมว่า ผมกำลังถูกจับจ้องโดยผู้ชายคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ในร้านอาหารฝั่งตรงข้าม แต่ผมก็ไม่สนใจ เดินขึ้นน้ำตกไปเรื่อยๆ น้ำตกชั้นแรกๆ นั้นน้ำเหือดแห้ง ผมต้องไต่ขึ้นไปสูงถึงชั้นที่ 7 ชั้นนี้แหละที่ผมหมายตาไว้ เพราะเปลี่ยวและไม่มีคน ผมลองเอามือวักน้ำดู น้ำเย็นเฉียบ ผมไม่รอช้ารีบถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือตัวล่อนจ้อนกระโดดลงน้ำ น้ำเย็นจริงๆ ผมว่ายน้ำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย นานทีเดียวที่ผมไม่มีโอกาสเป็นตัวของตัวเองอย่างนี้ เวลานี้มันเหมือนน้ำตกทั้งน้ำตกเป็นของผมแต่ผู้เดียว ผมว่ายอยู่กลางน้ำส่งเสียงร้องเพลงด้วยเสียงอันดังอย่างไม่กลัวใครจะได้ยิน "กลางดงพงป่าเขาลำเนาไพรไกลสังคม..."
"เคยเห็นแต่นางไม้ออกมาแหวกว่ายน้ำเล่นยามไร้ผู้คน แต่นี่กลับกลายเป็นเทพารักษ์ไปซะแล้ว" เสียงหนึ่งดังแทรกเสียงเพลงของผม และเจ้าของเสียงก็เดินออกมาจากพุ่มไม้ข้างทาง เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมอย่างจะท้าทาย ผมตกใจจนลืมตัวยืนขึ้นอย่างจะเอาเรื่องกับชายคนนั้น โดยลืมไปว่าขณะนี้ผมเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน หากแต่พอนึกขึ้นมาได้ก็รีบเอามือปิดส่วนสำคัญไว้ ชายคนนั้นยืนมองอย่างขบขัน ยิ้มอย่างเปิดเผย "ผมเห็นหมดแล้ว เห็นตั้งแต่ตอนคุณแก้ผ้ากระโดดน้ำนั่นแล้ว" เขาพูด พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งข้างๆ กองเสื้อผ้าผม เขาหยิบมันขึ้นมาทีละชิ้นๆ ไว้ในอุ้งมือเขา ผมได้แต่มองอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ความสนุกสนานเมื่อครู่เหือดหายไปหมด
เขามองดูเสื้อผ้าของผมในมือของแขาแล้วชูขึ้นมองผมอย่างท้าทาย "ไงรูปหล่อ เล่นน้ำต่อไปซิ ผมจะเฝ้าพิทักษ์คุณเอง ว่าแต่คุณชื่ออะไรน่ะ หนุ่มน้อย" เขาถามผมอย่างกวนๆ แต่รอยยิ้มแอบแฝงด้วยไมตรีอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ผมเลิกกลัวแล้ว ยังไงก็ขอลองดูสักครั้ง ปืนยังอยู่ในรถ ไว้ให้ผมได้เสื้อผ้าและได้ปืนก่อนเถอะ ผมจะสั่งสอนให้เขารู้จักผมซะบ้าง ตอนนี้ผมก็เลยต้องแกล้งทำเป็นดีกับเขาไปก่อน "ผมชื่อวีร์" ผมตะโกนตอบ "ผมชื่อตอง" เขาตะโกนกลับมาเช่นเดียวกัน
ผมจอดรถเสียงดังอย่างเคยชิน แล้วมองสำรวจไปรอบๆ บริเวณ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นสวนผลไม้รอบด้าน "ที่นี่คือท้ายไร่แล้วโน่นบ้านไร่ปลายนา ของเจ้าเงาะกับนางรจนา" ตองชื้ให้ผมดูตอนนี้เราสนิทกันดีมากแล้ว ตองจบจากมหาลัยเกษตรฯ ได้ 2 ปี และทำงานที่กรมการประมง พอวันเสาร์วันอาทิตย์ถึงกลับมาบ้านไร่อีกครั้ง แต่ตองไม่ยอมพาผมไปที่บ้านในเมืองของเขา เขาบอกว่า "ที่บ้านคนเยอะ คุยไม่มันส์ บ้านท้ายไร่ดีกว่าคุยกันมันส์ดี เรา 2 คนมีเรื่องมันส์ๆ ที่จะต้องทำอีกมาก" บ้านไร่ปลายนาของตองมันเงียบจริงๆ ซะด้วย ความคิดอย่างหนึ่งวาบขึ้นสมอง "ไม่มีคนแน่หรือตอง" ผมถามอย่างต้องการความมั่นใจอีกครั้ง เขาพยักหน้า คิ้วเข้มๆ นั้นทำให้หน้าตาเขาดูเข้าที ผมเปิดประตูรถและหยิบสิ่งหนึ่งออกมา "เดี๋ยวตอง ถึงเวลาที่คุณจะต้องใช้หนี้แล้ว" ตองหันมามองแล้วก็ทำตาเหลือก เพราะปืนในมือผมจ่อไปที่ร่างของเขาอย่างมาดหมาย คราวนี้ล่ะถึงทีของผมบ้าง ผมยิ้มอย่างอ่อนหวาน มือเล็กไปตรงเป้ากางเกง "ถอดออกทีละชิ้น...ทีละช้ินนะ เอาเสื้อก่อนแล้วกัน...เร็ว" ตองหัวเราะแล้วบอกว่า "โอ้ย...ไม่ต้องขู่ก็จะถอดอยู่แล้ว" เขาถอดอย่างรวดเร็ว "ไง...พอฟัดพอเหวี่ยงกับของวีร์ไหม?..."
ผมกลับเป็นฝ่ายหน้าแดง ได้แต่เดินตามร่างเปล่าเปลือยของเขาเข้าไปในบ้านไร่ เมื่อเข้าไปถึงผมยังไม่มีโอกาสสำรวจตรวจตราอะไร ตองก็หันตัวกลับรั้งร่างของผมเข้าไปกอดและจูบ มันทำให้ผมตกใจและพยายามดันร่างของเขาให้ออกห่าง "อะไรอีกล่ะ จะเล่นพิเรนอะไรอีกล่ะ" ผมถามด้วยความหอบหลังจากดันร่างออกจากการกอดรัด ความรู้สึกที่ถูกจูบไซ้ด้วยลิ้นและหนวดเมื่อครู่ทำให้แรงหายใจผมเต้นแรงขึ้นอย่างผิดสังเกต เพียงแค่นี้ก็เร้าอารมณ์เพศของตองได้อย่างเต็มที่ ร่างเปลือยของเขาจึงมีสิ่งหนึ่งผงาดขึ้นมาอย่างท้าทาย "คนกรุงเทพฯ ไม่เคยกับเรื่องพรรค์อย่างนี้ก็อย่าไปอยู่มันเลย" เขาพูดเสียงเครียด "มานี่" เขากระชากร่างผมเข้าไปหาอีกครั้ง
เรือนร่างแข็งแกร่งของผู้ชาย 2 คนถาโถมเข้าหากันอย่างเมามัน มันไม่ใช่การต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งใดๆ หากแต่เป็นการแสวงหาหนทางแห่งการหลุดพ้น (ทางกามโลก) สำหรับผมนั้นนับเป็นรสชาติใหม่แตกต่างจากผู้หญิงซึ่งเคยสัมผัส ตองมีทั้งความแข็งแกร่งและอ่อนหวานในขณะเดียวกัน ความแข็งแกร่งซึ่งผู้หญิงไม่มีแต่ตองมี มีให้สำหรับผม...เรือนร่างแข็งแกร่ง 2 ร่างนั้นยังคงคลุกเคล้าประสมประสาน เพื่อที่จะให้เป็นร่างเดียวกัน บางครั้งเหยียดตรง บางครั้งตั้งฉาก เหมือนลีลาของนักบัลเล่ต์ และกว่าเรือนร่างแข็งแกร่งที่คลุกเคล้ากันอยู่นั้นจะแยกจากกันก็นานนับชั่วโมง
"เย็นมากแล้ว ผมกลับล่ะ แล้ววันเสาร์หน้าจะมาหาใหม่นะ" ผมบอกตองอย่างนั้นเมื่อแต่งตัวเสร็จ เป็นอันว่า ปิดเทอมระหว่างนั้นหากเป็นวันธรรมดาผมจะไม่ไปเที่ยวไหนเลย นอนเอาแรงรอวันเสาร์วันอาทิตย์ วันสำหรับผมกับตอง
"จุ๊...จุ๊..." ขอกระซิบบอกกับคุณว่าพอกลับมากรุงเทพฯ ผมก็ใจแตกเลย
ขอบใจ ขอบคุณครับ สุดยอด ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ชอบมากๆเลยครับ
รออ่านอีกอยู่นะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ. อยากเที่ยวน้ำตก
อยากใจแตกครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุนน่ะ
ขอบคุณนะครับ ขอบคุณคับ รอติดตามตอนต่อไปนะคับ
หน้า:
[1]
2