เพราะบุหรี่....เป็นเหตุ
ผมพีคนเดิมทุกๆคนจำได้ไหมครับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องให้ฟังอย่างที่ทุกคนรู้กันอยู่ว่าผมกับพี่เต้กลับมาคบกันแล้วแถมยังไปๆมาๆบางคืนก็หนีมานอนคอนโดพี่เต้แทนที่จะไปนอนบ้านพ่อกับแม่ก็ถามนะไปพักกับใครพอบอกไปพักกับพี่เต้พ่อผมนี่เรียกนัดกินข้าวเลยก็ว่าได้ ตอนแรกผมก็งงนะว่าทำไมอยู่ๆมานัดทำไมปกติไม่ค่อยจะอยากเจอแผนผมสักเท่าไหร่ พอบอกว่าเป็นพี่เต้พ่อเลยอยากนัดเจอทันทีคือตอนที่เคยคบกับพี่เต้ที่บ้านผมไฟเขียวมากเพราะแกกล้าทีจะเข้ามาบอกพ่อกับแม่ผมตรงๆว่าชอบผมขอโอกาสให้พี่แกได้ดูแลวันนั้นที่ไปกินข้าวกับพี่เต้แกดันพาครอบครัวแกมาด้วยแกบอกอยากให้ผู้ใหญ่ฝั่งแกได้รับรู้บ้างพ่อผมกับพ่อพี่เต้พูดเหมือนกันเลยว่ารักกันพ่อไม่ว่าแต่ช่วยคุมลูกชายแกให้อยู่หมัดเชียวนะถ้าดื้อตีได้เลย พี่เต้ดันหลุดขำที่พ่อพี่แกก็พูดแบบนี้แกเลยหันไปบอกพ่อแกว่าคนที่ดื้อเป็นผมเสียมากกว่าที่จะเป็นแกส่วนแม่ของผมก็ไม่ยอมน้อยหน้าหันไปกระซิบกับพี่เต้กันสองคนจนพ่อผมเห็นเลยบอกก็พูดให้ลูกมันได้ยินไปเลยสิ คราวนี้มาผมรัวมาเป็นชุดเลยหล่ะครับแบบฝากฝั่งพี่แกบังคับให้ผมกินผักหน่อย งดขนม ช็อกโกแลต น้ำอัดลมและบลาๆๆๆๆๆๆๆและเรื่องสุดท้ายเลยครับแม่ดันไปบอกพี่เต้เขานะสิว่าผมติดบุหรี่ตามตรงก็ไม่ได้ติดหรอกครับแต่จะสูบแบบเวลาเครียดๆหรือเวลาที่ไม่ได้อยู่กับพี่เต้แค่นั้นเองผมแบบถ้ารู้ว่าจะโดนแบบนี้ไม่เอาพ่อกับแม่มาหรอกครับ อายมาก ก็แม่ผมเล่นแฉผมยับขนาดนี้ “นี่ตัวเล็กยังสูบบุหรี่อีกหรือเราไหนตอนนั้นบอกจะเลิกแล้วไง”เอาเลยครับอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ด้วยเอาใหญ่เลย “ป่าวน้าก็......เอ่อก็”จะแก้ตัวยังไงดีหล่ะทีนี้ “ยังจะมาป่าวอีกวันก่อนแม่เห็นนะว่าแอบสูบที่หน้าบ้านอ่ะ”ฉิบหายแล้วแม่จะมาพูดอะไรตอนนี้ “จริงหรอครับแม่แล้วพีสูบบ่อยแค่ไหนกันครับเนี่ย” แล้วแม่ผมก็นั่งเล่าเลยว่าผมนั้นจะชอบแอบตื่นมาสูบบุหรี่ นี่ผมคิดว่าไม่มีใครเห็นแล้วนะแต่ผมลืมไปถ้าเปิดประตูออกมาสูบตรงม้านั่งนอกบ้านยังไงแม่ก็มองจะระเบียงห้องแกเห็น เพราะมันตรงกัน ผมนี่หน้าแห้งเลยครับอาหารที่กำลังอร่อยนี่แทบกลืนไม่ลงเลยก็ว่าได้เพราะว่าตอนแรกผมกะจะแบบบ้านใครบ้านมันพรุ่งนี้วันศุกร์ทำงานอีกวันถึงได้ไปหาพี่เต้แต่พี่แกดันมากระซิบบอกว่า สงสัยได้เครียกันยาวแน่ๆ “เราจะกลับยังไงกันดี”คือตอนมาเรามาแบบต่างคนต่างมา “งั้นก็แยกกันกลับแล้วกันว่าแต่คืนนี้พ่อกับแม่พักที่คอนโดพี่เต้ใช่ไหมครับเนี่ย” “ใช่จ๊ะพรุ่งนี้แม่ถึงไปเที่ยวกับพ่อเขากันจ๊ะ” พ่อแม่พี่เต้แกอินดี้ครับเดินทางบ่อยไปเที่ยวกันบ่อยมาก “อ่องั้นเดินทางปลอดภัยนะครับ ขับรถกลับบ้านดีๆนะลุง แบร่”ผมหันไปพูดกับพ่อแม่พี่เต้เป็นล่ำลาก่อนแล้วหันมากระซิบกับพี่เต้หน้าแกดูแบบงอนๆแต่ทำไงได้หล่ะวันนี้ผมรอดไปอีกคืนแล้วสบายใจๆ เราก็ต่างคนต่างเดินทางกลับบ้านใครบ้านมันครับแต่พอใกล้จะถึงบ้านพี่เต้ดันไลน์มาก่อนว่าแกถึงบ้านแล้ว แล้วกำลังจะอาบน้ำแกบอกทำให้เสร็จก่อนแล้วถึงค่อยโทรหาแกเอา (อันนี้ขอนอกเรื่องสักแปปนะครับอยากรู้แฟนใครเป็นแบบนี้บ้างบางทีไลน์มาถามว่าทำไรพอบอกจะอาบน้ำโทรวีดีโอคอลมาเลยครับพอไม่รับก็โทรปกติเข้ามางอแงให้รับ พอกดรับวีดีโอก็ให้เราหามุมวางโทรศัพท์อีกแล้วก็ให้อาบน้ำไปแกจะดู คืออยากรู้ว่าคู่รักคู่อื่นๆมีแบบนี้ไหมครับ)พอผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็กะว่าจะโทรหาแกเลยแบบหาบุหรี่ให้หลังกระเป๋ากางเกงมาเก็บก่อนแต่พอไปดูไม่มีไปหาในรถพ่อก็ไม่มีจนพี่เต้แกวีดีโอคอลมาก่อนแกก็ถามนะว่าหาอะไรอยู่ผมก็ด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อยก็บอกหาของ ของหายอย่าเพิ่งถาม “อันนี้ใช่ไหมที่หาย”เคยไหมครับ กำลังหงุดหงิดอยู่ดีๆกลายเป็นสลดซะอย่างนั้นก็กล่องบุหรี่ของผมดันไปอยู่ในมือแกน่ะสิครับ วันซวยของผมจริงๆเลย “เอ่อๆเปล่าครับ หากระเป๋าเงิน”แถไปก่อนครับเวลานี้ “หึหึพี่บอกว่ายังไงครับ”บรรยากาศมาคุมาก “พี่ไม่ชอบคนโกหกแต่ผมเปล่าโกหกนี่ในนั้นมีเงินผมอยู่ด้วยน้า”จนมุมจนได้เรา “แล้วทำไมไม่ยอมบอกกันว่ายังติดบุหรี่อยู่หาแม่เราหลับยัง พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ”ใครจะไปกล้าพูดบอก ว่ายังสูบบุหรี่อยู่จะตอบยังไงหล่ะครับ ถ้าไม่ยอมให้คุยพี่แกโทรตรงแน่ๆ สู้ให้คุยแล้วแอบฟังดีกว่า “แม่โทรศัพท์ครับพี่เต้จะคุยด้วย”พี่เต้แกกดปิดกล้องก่อนครับ กลัวแม่ผมเขิน แม่ผมรับสายปุ๊ปแกเดินหนีหายขึ้นไปบนห้องแกเลยครับ แถมล็อคห้องด้วยผมหล่ะนับถือแม่ผมโดนพี่เต้มันล้างสมองแล้วครับ “อ่ะพีโทรศัพท์ลูก”ผมรับมาคุยต่อ แต่เชื่อไหมครับพี่เต้ไม่ยอมพูดเลยว่าพูดอะไรกับแม่ไปบ้างบอกแค่ว่าเดี๊ยวก็รู้เองทิ้งไว้เป็นปริศนาไม่บอกไม่กล่าว แถมแม่ผมก็น่ารักมากครับผมคุยโทรศัพท์เสร็จแม่ผมหลับไปแล้วจะไปถามแกก็แบบนะ เดี๋ยวโดนดุเอาจนวันศุกร์เลิกงานเสร็จผมกลับมาบ้านก็ไม่มีคนอยู่สงสัยพ่อกับแม่ไปตลาดทางสะดวกแบบนี้ ขอสูบบุหรี่สักม้วนคงจะผ่อนคลายดีวันนี้ยิ่งเจองานเครียดๆมากกำลังจุดสูบได้ครึ่งม้วนสายโทรศัพท์ดังเป็นพี่เต้ครับแกก็ถามว่าทำอะไรเลิกงานหรือยังวันนี้จะค้างกับแกไหมใจก็อยากนะแต่โทษที่ติดทัณฑ์บนไว้นี่สิครับแถมของกลางยังอยู่กับแกอีกนี่สิใครจะไปให้โง่กันคุยๆอยู่เสียงเต้เรียกผมแบบดังมากแต่มันได้ดังมาจากโทรศัพท์ไงครับ มันดังมาจากรั้วหน้าบ้านบุหรี่ในมือนี่รีบทำลายหลักฐานแทบไม่ทันพี่แกคงเห็นมาตั้งนานแล้วแน่ๆเลยตายๆๆๆแบบนี้จะรอดไมเนี่ยผม “ไงผ่อนคลายดีไหมครับตัวเล็ก”กำลังเปิดประตูรั้วให้ก็แซะผมใหญ่เลย “จะมาทำไมไม่บอกเค้าก่อนหล่ะครับตัวเองแหะแหะ” “บอกก่อนคงไม่ได้หลักฐานแบบนี้เนอะ ว่าไหมครับ”พี่แกเอามือถือให้ดูตั้งแต่ผมกำลังจุดสูบเลย “เหี้ยยยยยย.....................โอ๊ยยยยยยอย่าอิกเอิ๊บอ่ะ”(อย่าหยิกเจ็บนะ)คือพี่เต้แกจะมีกฎว่าอย่าพูดคำหยาบแกไม่ชอบแต่เราก็จะมีเผอเรอกันบ้างจริงไหมหล่ะครับ พูดทีแกจะหยิกปากที่ถือว่าเบาสุดๆแล้วตอนที่เคยคบกับแกตอนนั้นโมโหแกด่ารัวไปเป็นชุดแกไม่ด่ากลับนะแต่พอเข้าใจกันแกเล่นบีบไข่ผมระบมจนไม่กล้าพูดต่อหน้าแกอ่ะกลัว “บอกกี่ครั้งแล้วอย่าพูดคำหยาบก่อนรอแม่กลับมาเนี่ยไปเปลี่ยนชุดเลย”นั้นไงผมว่าแล้วทำไมพ่อกับแม่ไม่อยู่มันเป็นแผนนี่เอง “เปลี่ยนชุดอารายอ่ะ”ก็ตอนนี้ผมใส่ชุดทำงานอยู่ไงครับแต่กางเกงที่ใส่เป็นยีนส์ “ใส่บ็อคเซอร์หรือเปล่า อ่อใส่อยู่งั้นถอดยีนส์ออกเลย”ถามแปลกๆใส่สิใครไม่ใส่กันแกเล่นถามแล้วมาแหวกดูแปลกคนแถมสั่งให้ถอดกางเกงออกอีก “เอ่อไม่ถอดได้ไหมอ่ะตัวเอง”ผมรู้เลยครับว่าจะต้องโดนอะไรต่อ “พ่อเราเป็นคนสั่งให้พี่ลงโทษถ้าไม่ทำตาม พี่จะโทรตามพ่อเรากลับมาแทนนะ เอายังไงเลือกดีๆนะ”นั้นไงครับผมว่าแล้วพ่อนะพ่อ เจอพี่เต้ทีไรผมนี่ซวยทุกที “ไม่เอาสิตัวเองไม่โทรตามพ่อนะ”จำยอมสิครับ ขืนให้พี่เต้โทรตามพ่อก้นผมลายหนักกว่าเดิมแน่ๆ ก็ผมเคยมีประวัติน่ะสิครับตอนนั้นอยู่มอปลายพ่อพูดอะไรไม่ฟังห้ามก็ไม่ฟัง แกจะมีวิธีลงโทษในแบบของแกแบบหักค่าขนมก่อน พอหนักขึ้นๆจนแบบเอาไม้เรียวมาฟาดผมแล้วคิดดูสิครับพ่อผมเล่นไม่ออมแรงเลยพอพ่อรู้จุดแล้วว่าทำโทษแบบไหนแล้วผมจะกลัวเลยโดนแบบนั้นมาตลอดอ่ะครับใครจะกล้าหือหล่ะพ่อจะเป็นคนที่แบบใจดีคือดีมากเลยนะแต่ถ้าโมโหแบบพี่เต้มากจะเล่นสงครามประสาทใส่ “พร้อมแล้วก็มานี่อย่ามัวอ้อยอิ่ง”แล้วพี่แกก็ลากผมมาห้องครัวมาหยุดตรงโต๊ะทานข้าวครับ “โถตัวเองหิวข้าวก็ไม่อกเค้ามาๆเดี๋ยวเค้าหาไรให้ทานนะ” พูดไปแบบนั้นเองหล่ะครับ“สนุกพอยังครับ จะได้เริ่มลงโทษสักที”เอิ่มพูดไปออกเลยทีเดียวพี่เต้ให้ผมยืนตรงมุมโต๊ะให้ตำแหน่งจู๋ผมเนี่ยตรงขอบสามเหลี่ยมพอดีแล้วแกก็บอกว่าจะตีผม4ที ของพ่อสองของแกสองผมก็งงสิจะโวยวายก็โวยวายไม่ทันแก แกบอกว่าแกคิดว่าผมเลิกบุหรี่ไปแล้วด้วยซ้ำเพราะวันนั้นที่ผมไปฉลองกับที่ทำงานแกก็มีถามตอนที่ผมตื่นขึ้นมาแล้วไงดันไปบอกแกว่าเลิกไปนานแล้วแล้วของกลางดันอยู่กับแกแถมซองใหม่ที่แอบซื้อมาวันนี้โดนยึดอีก“เตรียมตัวให้พร้อมนะ ฟั่บ ฟั่บ ฟั่บ ฟั่บ”เรียกได้วารัวเลยดีกว่าครับ“โอ๊ย ตัวเองใจร้าย จำไว้เลยนะ”ตอนนั้นพาลครับเจ็บมาก ต้องเรียกว่าเจ็บฉิบหายอ่ะครับเล่นไม่ให้พักกันเลยจะแอ่นเป้าหลบก็ชนโต๊ะนะสิครับ จุกอีกถ้าแอ่นหลบแกทำโทษผมเสร็จก็ให้ผมไปนั่งรอทานข้าวเดี๋ยวพ่อกับแม่จะกลับมาส่วนแกขึ้นไปบนห้องผมครับบอกจะไปเตรียมเสื้อผ้าให้พอพ่อกับแม่กับมาเราก็นั่งทานข้าวกัน ตอนแรกคิดว่าแกคงแวะมาทานข้าวด้วยแล้วจะกลับป่าวเลยครับกลายเป็นผมต้องไปพักกับพี่แกภายในหนึ่งเดือนหลังจากนี้คือเสาร์-อาทิตย์หน้านั้นผมต้องกลับมานอนบ้านแถมพี่เต้กลับมาพักด้วยตอนแรกก็งงๆนะครับว่าอะไรเป็นอะไรพอกลับถึงคอนโดแกนี่หล่ะครับถึงได้รู้ว่าแกแม่ผมไว้แล้ว หลังจากนี้โดนยึดกระเป๋าเงินภายในหนึ่งเดือนนี้พี่เต้จะเป็นคนเอาเงินให้ใช้รายวันแถมให้พกบุหรี่วันละ1ตัวด้วยที่หลังที่สุดคือเงินรายวันได้วันละ100ครับ แกบอกถ้าเลิกบุหรี่ไม่ได้ก็ทดเวลาไปเรื่อยๆคิดดูสิครับใครจะไปทำได้แกยื่นข้อเสนอคือไปรับไปส่งผมที่ทำงาน 100บาทใช้กินข้าวกลางวันอย่างเดียวเช้ากับเย็นพี่แกเป็นคนจัดการให้ อิสระภาพของผมหายวับไปกับตาเลยแม่นะแม่ทำไมไม่บอกกันก่อนแล้วคืนนั้นผมก็ไม่รอดสิครับ บทลงโทษเสริมของพี่เต้คือแกเอากล่องใส่บุหรี่ของผมมานับว่ามีบุหรี่กี่ตัวแล้วก็เป็นจำนวนครั้งที่ผมจะโดนแกสำเร็จโทษในคืนนี้ไปถึงคืนวันอาทิตย์แล้วในกล่องนั้นมี11ม้วน ผมแบบตายๆวันหยุดสุดสัปดาห์ผมได้นอนซมอยู่ห้องแน่ๆแบบนี้ใครจะไปยอมกันทั้งๆที่วางแผนจะไปเที่ยวอยู่แล้วเชียวขอบคุณนะ ลงโทษกันน่ารักเชียว ขอบคุณครับ Yขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รักกันดีนะครับ คนนึงก็ดื้อ 5555
ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ สมน้ำหน้า 5555