เด็กชายร้อนเงิน 399.1
ก่อนอื่นเลยผมต้องขอบคุณนะครับที่ติดตามและอ่านมาถึงตอนนี้เพราะจริงๆแล้วตอนแรกผมก็กะจะเล่าเรื่องประสบการณ์ที่ผมไปซิวเด็กๆที่ติดเกมส์และหาเงินกินขนมในชุมชนแถวบ้านให้คนอ่านรู้สึกอิจฉาที่ผมสามารถมีเด็กวัยห่างกันเกือบ 10 ปี มากินด้วยอัตราค่าตัวที่แสนถูก(โคตรถูก 20 บาท)แต่ไหงกลายเป็นติดลมเล่าเรื่อยเปื่อยไปได้เรื่อยๆก็ไม่รู้ผมกะจะเลิกเล่าตั้งแต่ตอนแรกๆแล้วแต่เพราะความคิดเห็นของคนที่เข้ามาอ่านนั่นแหละ มันเลยกลายเป็นแรงผลักให้ผมเขียนมาเรื่อยๆแรกๆจะมีแต่เซ็กกับเด็กๆที่หวังแค่เศษเงินเล็กๆน้อยๆไปใช้ แต่มันก็กลายเป็นความผูกพันและเกิดเป็นความรักเล็กๆขึ้นมาจนถึงตอนนี้
อย่างที่ผมเคยบอกนั่นแหละเรื่องที่ผมเล่าให้ฟังบางทีมันไม่สนุกหวือหวามันก็เหมือนกับเพื่อนในเว็บนี้คนนึงบอกผมว่ามันเหมือนเป็นการอ่านไดอารี่ของผมที่ผมเป็นคนอนุญาติให้อ่านผมเจอข้อความนี้มันทำให้ผมรู้สึกว่า เออที่ผ่านมาทุกๆตอนมันก็เหมือนผมเปิดไดอารี่ที่ผมบันทึกไว้ในสมองมาให้คนอื่นอ่านจริงๆทุก สุข เศร้า พลัดพลาก ทอดทิ้ง ลำบากเหตุผลในการกระทำและผลลัพท์ของมันผมอาจจะเขียนเล่าออกมาไม่เก่งไม่มีสีสรรให้คนตื่นเต้น หลายๆครั้งผมเคยรู้สึกนะว่าผมบร้าป่าววะเนี่ยไปเล่าเรื่องส่วนตัวให้คนอื่นฟังทำไมคนเขาคงรำคาญมากๆที่อ่านเรื่องไร้สาระแต่ก็มีอีกหลายคนที่บอกกับผมว่า" ขอบคุณ เขาได้ข้อคิดจากสิ่งที่ผมเคยเจอมาและมีหลายคนรู้สึกดีกับกระบวนการความคิดและการกระทำของผม"แต่ยังไงซะก็ตามผมยังคงยืนยันคำเดิมนะครับเรื่องบางเรื่องมีประโยชน์ก็เอาไปคิดเอาไปใช้เรื่องบางเรื่องไม่มีประโยชน์ก็วางเอาไว้เพราะเราอยู่กันคนละวันเวลาอยู่กันคนละเหตุการณ์ณ ตอนนั้นผมอาจจะคิดถูกแต่ถ้าคุณเอาไปทำตามแล้วอาจจะไม่ได้ผลลัพท์ตามที่ผมทำก็ได้อันนี้ก็อย่าว่ากัน
ขอบคุณนะครับขอบคุณที่ยืดหยัดอดทนอ่านสิ่งที่ผมพล่ามเล่าให้ฟังมาตลอดผมไม่ได้สรุปสุดท้ายหรือจะจบแค่ตอนที่ 400เพราะไดอารี่เล่มนี้มันก็มีหน้าต่อไปที่รอให้คุณมาอ่าน ผมรู้ดีว่าคนที่อ่านเรื่องนี้ประจำจะรู้ดีว่าเหมือนเข้ามาอยู่ในชีวิตผมแต่ละวันแต่ละเหตุการณ์มันไม่สนุกไปเสียทุกตอนตอนที่น่าเบื่อก็มีเยอะผมจะเขียนต่อไปถ้ายังมีคนต้องการอ่านนะครับช่วงไหนผมไม่ว่างก็อาจจะห่างสักนิดแต่ถ้าเบื่อก็บอกนะครับ
ขอบคุณจากใจ
ต้น
ขอบคุณที่แบ่งปัน เป็นกำลังใจให้ครับ รออ่านทุกวันเลย ขอบคุณมากนะครับ จะติดตามไดอารี่ของคุณต้นไปเรือยๆๆนะคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ เขียนไปเรื่อยๆนะครับจะติดตามต่อไป ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จะรอติดตามไปเรื่อยๆนะครับ ได้ข้อคิดดีดีข้อเตือนใจเยอะเลย แต่ยังไงก็ขอให้เรื่องนี้จบด้วยดีนะครับ เป็นหนึ่งในเรื่องที่ไม่อยากให้มีโชคร้ายเลย ติดตามไม่พลาดสักตอน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ไม่เบื่อครับ ชอบสะอีก กดF5แทบจะทุกๆ3 ชั่วโมงเลย เขียนเรื่ยๆนะครับ ขอบคุณที่นำเรื่องราวต่างๆมาเล่าให้อ่าน น่าติดตามมากครับ ได้แง่คิด และมุมมอง ที่สามารถนำมาใช้ได้ด้วย ติดตามทุกตอนครับ{:5_119:}
ก็ไม่ได้อยากอ่านเท่าไหร่หรอกครับแต่ไม่มีอะไรให้อ่านล้อเล่นครับอิอิ
ติดตามานานล่ะตอนแรกก็คิดว่ามีตอนสองตอนที่ใหนได้จะ400ล่ะเขียนไปได้
แต่ก็ชอบนะครับมันมีทุกอารมย์เลยแต่ชอบตอนซึ่งๆมากกว่าเช่นตอนที่ไปเซ็นต์รับต้าแล้วต้าวิ่งตามรถของแม่ไปนะ
น้ำตาไหลเลยครับก็อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่าถ้าจะเลิกเขียนก็ขอให้บอกกันบ้างนะครับจะได้ไม่ต้องรอแบบมีความหวังครับ
ขอบคุณมากนะครับ
ห้ามหยุด
ห้ามหาย
ห้ามตาย
ห้ามฯลฯ ยังคงติดตามและเป็นกำลังใจให้เสมอครับ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวดีๆครับ ยังคงติดตามและเป็นกำลังใจให้เสมอครับ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวดีๆครับ ไม่เคยเบื่อ มีแต่ตั้งตารอ
วันไหนต้นสุข ก็สุขด้วย วันไหนต้นทุกข์ ก็ทุกข์ด้วย
มันเหมือนเสพย์ติดชีวิตของต้นเข้าไปจริงๆแล้ว
ขาดไม่ได้ มันจะลงแดง 5555
รักและเป็นกำลังใจให้ต้นตลอดครับ
สีกตอนที่ 1000 ผมก็ไม่ว่าหรอก ^^
แต่กลัว เซิฟเว่อรพังอีก แล้วไม่ได้ติดตามงาน
ผมกลัวไม่ได้คุยกับต้นอีก
ขอบคุณครับ ถ้าเป็นสมุดไดอารี่จริงๆ เขียนมาได้ขนาดนี้ต้องใช้สมุดกี่เล่ม ดินสอกี่แท่ง ปากกากี่ด้าม ก็ไม่รู้นะ yO_s ตอบกลับเมื่อ 2018-7-4 14:26
ถ้าเป็นสมุดไดอารี่จริงๆ เขียนมาได้ขนาดนี้ต้องใช้สมุดกี่เล่ม ดินสอกี่แท่ง ปากกากี่ด้าม ก็ไม่รู้นะ
ปากกาหมึกขาวขุ่น แท่งเดียวน้ำหมึกไม่มีวันหมด555 ( ล้อเล่นนะครับ )
ขอบคุณนะครับ
ต้น รออยู่เสมอ ทุกวันครับ
เป็นกำลังใจในการเขียน และการใช้ชีวิตของต้นเสมอ
ขอบคุณที่มาเขียนให้อ่านนะครับ
ติดตามตลอดไปครับ ใช่ครับรออ่านอยู่ไม่เำยงแค่อ่าน ปสก.เสียวอย่างเดียวคุณยังสอดแทรกการวางตัวการดำเนินชีวิตอย่างดียิ่ง ตั้งหน้าตั้งตารอตลอดครับ
วันไหนหายไปก็เหงาเลย จะหายไปไหนก็บอกด้วยนะครับ เป็นห่วง