นายตัวร้าย กะ คุณชายขี้โมโห 4 จบ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nakrobh เมื่อ 2017-7-21 19:03ตอนนี้ผมนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลครับผมยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรผมรู้แต่ว่า พ่อ กับ แม่ ของผมต้องรีบเดินทางมาที่โรงพยาบาลพอมาถึงก็เข้าไปคุยกับคุณหมอพออกมา ผมเห็นพ่อตาแดงแต่แม่ร้องไห้โฮเลยส่วนพี่เอ็มก็เอาแต่กอดผมแล้วก็ร้องไห้ส่วนพี่บาสก็เอาแต่ชกกำแพงพอมีคนห้าม ก็เข้ามากอดผมแล้วก็ร้องไห้สักพักก็เดินไปชกกำแพงอีกจนแม่ผมต้องบอกว่า ถ้าไม่เลิกทำร้ายตัวเองแม่จะไม่ให้พี่บาสคบกับผมผมงงมาก ก็ผมยังไม่เคยบอกเรื่องของพี่บาสให้แม่ฟังเลย ส่วนไอ้เบส ก็นั่งทำหน้านิ่ง ๆ ตามสไตล์ ของมัน พอไอ้พี่เอ็มร้องไห้ ก็เข้าไปกอดปลอบพอไอ้พี่บาสอาละวาดก็เข้าไปห้าม ผมรู้สึกว่าผมหงุดหงิด เพราะไม่มีใครบอกผมสักที ว่าผมเป็นอะไร สุดท้ายเส้นความอดทนของผมก็ขาด“มิกจะกลับบ้านมิกไม่อยากอยู่โรงพยาบาลมิกหายแล้ว “ ผมเริ่มโวยวายตอนนี้ทุกคนวิ่งมาที่เตียงผมพี่บาสรีบคว้าตัวผมเข้าไปกอด พ่อ กับแม่เดินเข้ามาแล้วก็บอกว่าผมต้องผ่าตัดสมองไม่งั้นผมจะอยู่ได้ไม่เกินสามเดือนผมตกใจมากที่รู้ว่าตนเองมีเนื้องอกในสมอง แล้ว มารู้ที่หลังว่าทุกคนทำเพื่อผม พ่อ กับ แม่ ต้องไปอยู่ชายแดน เพื่อจะได้สวัสดิการที่มากขึ้นพี่เอ็มต้องเรียนเทคนิคเพื่อจะได้มีเวลาทำงานพิเศษแล้วที่พี่เอ็มต้องทำกับข้าวให้ผมกินเพราะต้องควบคุมเรื่องอาหาร และที่ไม่ให้ผมกินอาหารที่ผมอยากกินไม่ใช่พี่เอ็มขี้เหนียวแต่เพราะคุณหมอห้าม พอผมรู้ว่าทุกคนทำเพื่อผมขนาดนี้ ผมก็เลยต้องทำอะไรสักอย่าง“ทุกคนครับมิกจะสู้มิกจะเข้มแข็ง มิกจะต้องอยู่เพื่อทุกคน“ตอนนี้ทุกคนพากันร้องไห้แล้วก็เข้ามากอดผมไว้“ พ่อ กับ แม่ครับ ถ้ามิกหายพ่อกับ แม่ กลับมาอยู่บ้านเรานะครับส่วนพี่เอ็ม ก็เลิกทำงานพิเศษนะครับจะได้มีเวลาอยู่กับเบส“ พอผมพูดจบทุกคนก็ยิ้มและบอกให้ผมเข้มแข็ง ผมหันไปกวักมือเรียกพี่บาสให้เข้ามาใกล้ แล้ว กระซิบที่ข้างหู“ พี่บาส มิกรักพี่บาสมากนะมิกไม่ยอมตายหรอก“ พอผมพูดจบพี่บาสก็ร้องไห้โฮพร้อมกับกอดผมไว้แน่นในที่สุดคุณหมอก็กำหนดวันผ่าตัดคุณหมอบอกร่างกายผมแข็งแรงขึ้นมากการผ่าตัดจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่จะมีผลข้างเคียงคือ หลังผ่าตัดความทรงจำของผมอาจจะหายไปบางส่วน ทุกคนต่างดีใจ เมื่อรู้ว่าผมจะไม่ตาย ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแต่ผมกลัวครับ ผมกลัวว่าผมจะจำช่วงเวลาดี ๆ ที่ผมใช้ร่วมกับคนที่ผมรักทุกคน ไม่ได้ไอ้เบสมันเห็นสีหน้าผมมันหยิบสมุดมาให้ผมเล่มหนึ่ง“ บันทึกช่วงเวลาที่มีความสุขไว้ในตอนที่ยังไม่ลืม ถ้าจำไม่ได้ จะได้เปิดดู “ ผมมองหน้าไอ้เบส สรุป มึงเป็นX – MENจริง ๆ ใช่ไหมผมก็เริ่มบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ลงในสมุดผมมีเวลาแค่ หนึ่ง วัน เพราะวันพรุ่งนี้ตอนสามทุ่ม ผมจะต้องผ่าตัดแล้ว พอผมเขียนบันทึกเสร็จผมก็ต้องตกใจ ทำไมมีแต่เรื่องพี่บาสผมฝากสมุดไว้ที่ไอ้เบส เพราะผมกลัวลืมว่าผมเก็บไว้ไหนในที่สุดก็ถึงเวลาผ่าตัด ก่อนเข้าห้องผ่าตัด พี่บาสเข้ามากอดผมไว้แน่น“มิกต้องกลับมาหาพี่นะพี่รอมิกอยู่พี่รักมิกมากนะ “แล้วผมก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหนทำไมมันมืดไปหมดพ่อ แม่พี่เอ็มช่วยมิกด้วยมิกกลัว “ มิกต้องกลับมาหาพี่นะพี่รอมิกอยู่ พี่รักมิกมากนะ “ เสียงใครพูดนะ ทำไมผมไม่เห็นหน้า ใครผมนึกไม่ออก“ มิกฟื้นแล้วพี่ไปตามคุณหมอนะ “ ผมลืมตาขึ้นมา ก็เห็นหลังคนวิ่งออกไปใครนะ สงสัยจะเป็นพี่เอ็มสักพักก็มีคนเข้ามากันเต็มไปหมดจนพยาบาลต้องไล่ออกไป คุณหมอเข้ามาตรวจผม สักพักก็บอกให้พยาบาลย้ายผมไปอยู่ห้องพิเศษได้“ มิก พ่อกับแม่ดีใจมากที่วันนี้มิกฟื้น ขึ้นมา คุณหมอบอกว่า ถ้าวันนี้ มิกไม่ฟื้น พ่อ กับ แม่ อาจจะไม่ได้มิกกลับมา“พอแม่พูดจบก็ร้องไห้โฮกอดผมไว้แน่น สรุปว่าผมเข้ารับการผ่าตัด ผมสลบไปหกวัน แล้ว ฟื้นขึ้นมาในวันที่เจ็ดพอดีคุณหมอบอกว่าถ้าผมไม่ฟื้นภายในวันนี้ผมอาจตายได้ ถ้าโชคดีก็เป็นเจ้าชายนิทรา “แม่ครับมิกหิว“ พอผมพูดจบทุกคนก็พากันหัวเราะผมกวาดตามองคนที่อยู่ในห้องมีพ่อ มีแม่พี่เอ็ม แล้วไอ้คนที่มันั่งข้างพี่เอ็มมันเป็นใคร มันหล่อมากเลยดูเป็นลูกคนรวยแต่ทำไมรู้จักพี่เอ็ม จะว่าเป็นเพื่อนพี่เอ็มมันก็ดูเด็กเกินกว่าจะเป็นเพื่อนพี่เอ็มผมกำลังจะถามพี่เอ็มก็มีคนเปิดประตูห้องเข้ามามาถึงมันก็เข้ามากอดผม“ พอดี พี่คิดว่ามิก ตื่นมาต้องหิวพี่ก็เลยลงไปซื้อของกินมาให้พี่ดีใจมากเลยนะที่มิกหาย “พูดจบมันก็มาหอมแก้มผมทั้งสองข้าง ผมจำมันได้ดีครับ ไอ้นี่มันคือนักบาสเบอร์เจ็ด ที่มันข่มขืนผม “ ไอ้เบอร์เจ็ด มึงมาอยู่ที่นี่ได้ไงมึงจะมาข่มขืนกูอีกแล้วใช่ไหมกูไม่กลัวมึงหลอกพี่ชายกูอยู่ “ พูดจบผมก็หันไปเรียกพี่ชาย“ พี่เอ็ม ไอ้เหี้ยนี่มันจะข่มขืนน้องมิก พี่เอ็มมาจัดการมันที “ ผมแปลกใจทำไมทุกคนยืนนิ่งผมหันไปที่ไอ้เบอร์เจ็ด มันร้องไห้“ มิก จำพี่ไม่ได้จริง ๆ เหรอ “พี่เอ็มลุกขึ้นมาหาผม“ มิกจำเบสได้ไหม “ผมส่ายหน้า คุณหมอบอกว่าผมความจำหายไปบางส่วน ผมจำได้แค่ช่วงปิดเทอม ก่อนขึ้นมอสาม แต่อันที่จริงแล้ว ผมขึ้นมอสาม มาได้หลายเดือนแล้วพี่เอ็มบอกว่าเบส เป็นเพื่อนสนิทผมแถมเป็นแฟนพี่เอ็มด้วยตอนแรกผมตกใจมากที่พี่เอ็มมีแฟนเป็นผู้ชายส่วนไอ้เบอร์ เจ็ดมันชื่อไอ้บาส พี่เอ็มบอกว่ามันเป็นแฟนผม แล้วก็เป็นพี่ไอ้เบสด้วยตอนนี้ผมกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว พ่อ กับแม่กลับไปทำงาน และ สัญญาว่าจะย้ายกลับมาส่วนพี่เอ็มก็เลิกทำงานพิเศษเพราะต้องรีบกลับบ้านมาดูแลผมแต่ไอ้คนที่นั่งอยู่นี่ซิมาบ้านผมทุกวันหลังเลิกเรียน“ น้องมิกครับ หิวไหมครับพี่ซื้อขนมมาฝาก “ผมจ้องหน้ามันเขม็ง“ กูถามมึงจริง ๆเหอะกู กับ มึง เป็นแฟนกันได้ไง “ไอ้เบอร์เจ็ดมันยิ้มครับ“ก็พี่รักมิกมากไงครับ มิกก็เลยยอมเป็นแฟนพี่ “ ผมนึกในใจ ไอ้บาสมันรักกูจริงเหรอไอ้บาสมาหาผมทุกวันครับมาสอนหนังสือให้ผมด้วย เพราะความทรงจำของผมหายไป ผมก็เลยลืมเรื่องที่เคยเรียนไปทั้งหมดแล้วด้วยแต่ไอ้พี่เอ็มมันหัวเราะครับบอกพี่บาส ว่าไม่ต้องสอนผมหรอก ถึงความทรงจำผมไม่หายผมก็จำเรื่องเรียนไม่ได้ไอ้เบสมาทุกวันครับ เอาสมุดจดวิชาเรียนมาให้ผมไอ้เบสมันแปลกครับมันไม่ค่อยพูด ผมอยากถามมันเหลือเกินว่าอึดอัดไหม ผมแอบเห็นเวลามันอยู่กับพี่เอ็ม มันก็ไม่ค่อยพูด มีแต่ไอ้พี่เอ็มพูดคนเดียวแต่ดูไป มันสองคนก็มีความสุขกันดีนะ“เบสคือว่าสมุดที่เบสจดงานมาให้เราทุกวันนะ เรายังไม่ได้อ่านเลยสักเล่มเบสไม่ต้องจดมาก็ได้นะเราเกรงใจ “ ไอ้เบสมันทำหน้าตกใจมากเลยครับตอนที่มันได้ยินผมพูดผมเห็นมันไปรื้อกองสมุดที่ผมวางไว้มันหยิบขึ้นมาหนึ่งเล่ม แล้วส่งมาให้ผม”อ่านเดี๋ยวนี้ “ ผมตกใจมาก รีบหยิบสมุดขึ้นมาอ่านผมเปิดหน้าแรกขึ้นมาอันนี้มันลายมือผมนี่“ บันทึกก่อนความทรงจำจะหายไป คุณหมอบอกว่า พรุ่งนี้ตอนสามทุ่มจะผ่าสมองเรา หมอบอกว่าความทรงจำของเราจะหายไปบางส่วน ไอ้เบสมันส่งสมุดให้เรา มันคงอยากให้เราเขียนเรื่องที่เราไม่อยากลืมความจริงไอ้เบสเป็นเพื่อนที่เรารักมากนะถึงมันจะไม่พูดแต่มันก็อยู่ข้างเราตลอดต้องเขียนไว้ เผื่อลืมไอ้เบส 5555 ส่วนเรื่องที่เราไม่อยากลืมที่สุด คือเรื่องของพี่บาสผู้ชายที่เรารักมากที่สุดเลย มิกรักพี่บาสมากนะถ้า มิกจำพี่บาสไม่ได้มิกต้องเสียใจมากแน่ ๆ เลย ตอนนี้มิกอยากกอดพี่บาสให้แน่น ๆ อยากให้พี่บาสจูบมิกแล้วก็มิกอยากเย็ดกับพี่บาสมากที่สุดเลยปกติเราทำกันทุกวันตั้งแต่มาอยู่โรงพยาบาลอย่างมากก็แค่หอมแก้มถ้ามิกหายดีแล้วมิกจะให้พี่บาสเย็ดทุกวันเลยมิกรักพี่บาสมากที่สุดในโลกอยากเขียนอีก แต่ต้องพักผ่อน พรุ่งนี้จะผ่าตัดแล้ว มิกกลัวมากเลยแต่มิกจะสู้เพื่อทุกคน“พอผมอ่านจบแล้วผมมองหน้าไอ้เบส“ ขอบใจมากนะเบสเพิ่อนรัก “ผมกับไอ้เบสกอดคอกันร้องไห้ในที่สุดผมก็มั่นใจว่าไอ้เบสเป็นเพื่อนรักผมจริงๆผมขอโทษไอ้เบสที่ผมจำมันไม่ได้มันส่ายหน้าแล้วก็กอดผมไว้ แต่ตอนนี้คนที่ผมอยากเจอที่สุดยังไม่มาผมมองหน้าไอ้เบส“ พี่บาสมีแข่งบาส จะมาดึกหน่อย “ไอ้เบสมันบอกก่อนที่ผมจะถาม ผมกินข้าวกินยาเสร็จ ก็ยังไม่ยอมนอน ผมนั่งรอพี่บาสอยู่ จนพี่เอ็มทนไม่ไหว ต้องมาบังคับให้ผมนอน ในที่สุดผมก็ต้องพ่ายแพ้ ต่อฤทธิ์ยา ผมหลับไปในที่สุดผมตื่นมาตอนเช้าเห็นพี่บาสนั่งหลับอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียงผมโดยที่มือยังกำมือผมไว้อยู่ พอผมขยับตัวพี่บาสก็ลุกขึ้นทันที ผมมองหน้าพี่บาสแล้วก็ร้องไห้พี่บาสคว้าตัวผมเข้าไปกอด“ มิก ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรมิก “ผมรีบส่ายหน้าทันที“ พี่บาส มิกขอโทษที่มิกจำพี่บาสไม่ได้ “ พี่บาสทำหน้าดีใจมาก “ มิกจำพี่ได้แล้วเหรอ “ ผมส่ายหน้า “ มิกจำพี่บาสไม่ได้ แต่มิกรู้แล้วว่ามิกรักพี่บาสมาก แต่มิกจะพยายามจำพี่บาสให้ได้นะ “ พี่บาสส่ายหน้า“ มิกไม่ต้องพยายามจำพี่ให้ได้หรอก “ผมหน้าเสียทันที“ พี่บาสไม่รักมิกแล้วเหรอมิกจะพยายามนึก ให้ออกว่าเราสองคนรักกันขนาดไหน“ พี่บาสส่ายหน้า “ มิกไม่ต้องพยายามนึกเรื่องที่มิกจำไม่ได้ เพราะต่อไปนี้เราสองคนมาสร้างความทรงจำใหม่กันดีกว่า “ พี่บาสจูบปากผม“ พี่ จะทำให้มิกรักพี่อีกครั้งพี่สัญญา “แล้วพี่บาสก็ทำตามสัญญาจริงๆ ครับพี่บาสดูแลผมดีมากจนตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมรักพี่บาสจริง ๆ แต่พี่บาสไม่ยอมทำอะไรผมเลยผมอยากรู้จริง ๆ ว่าเมื่อก่อนผมเย็ดกับพี่บาสทุกวันจริงหรือเปล่า เพราะตอนนี้พี่บาสแค่กอดกับหอมผมเท่านั้นเอง หรือว่าพี่บาสจะกลัวสะเทือนแผลผ่าตัดตอนนี้มันหายดีแล้วคุณหมอบอกว่าผมหายดีแล้วตอนนี้ผมกินอาหารเหมือนคนทั่วไปได้แล้วแต่ว่าพี่บาส ตอนนี้ มันจิตตกยิ่งกว่าไอ้พี่เอ็มอีก มันแทบไม่ให้ผมกินของที่ไม่ได้ทำเอง พี่บาสบอกว่าสาเหตุที่ทำให้ผมอาการกำเริบ เป็นเพราะพี่บาสผมก็จำไม่ได้หรอก พอไปถามพี่เอ็ม มันก็หัวเราะแถมมีหน้ามาว่าผมอีก ว่า “ มึงไม่ตายคาควย ก็ดีแล้วไอ้มิก“ ตอนนี้ผมไปโรงเรียนได้ตามปกติ แต่ผมที่หัวยังไม่ขึ้น ยิ่งตรงแผลผ่าตัดยิ่งน่ากลัว มันเป็นแผลยาวมากเลยผมก็เลยใส่หมวกไว้ ที่โรงเรียนผมมีฝรั่งมาเรียนด้วย มันชื่อไอ้เจเค วันแรกที่ผมไปเรียนมันวิ่งมาหาผม แต่พอมันเห็นหัวผม ตอนถอดหมวก มันก็ไม่มาเข้าใกล้ผมอีกเลยแต่เพื่อนมันที่ชื่อไอ้แม็กซ์ นี่ซิมาวุ่นวายกับไอ้เบสเหลือเกิน ผมต้องคอยกันให้ ตลอด ก็ไอ้เบสมันเป็นแฟนพี่ชายผมนี่ ผมก็ต้องปกป้องตลอดชีวิตวันนี้ ผมแอบเห็นไอ้เบสร้องไห้หลังจากทะเลาะ กับ ไอ้แม็กซ์แถมไอ้เจเคยังต่อยไอ้แม็กซ์ ด้วยผมไม่รู้หรอกว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร พอตอนเย็นพี่เอ็ม ก็พา ไอ้เบสไปไหนก็ไม่รู้มันบอกว่าให้ผมรอพี่บาสมารับกลับบ้าน สักพักพี่บาสก็พาผมกลับบ้าน“ มิกเย็นนี้อยากกินอะไรพี่จะได้โทรสั่งแม่บ้านให้ทำ“ ผมส่ายหน้า “ มิกอยากกิน K F C““ แต่ว่า “ “มิกหายดีแล้วคุณหมอบอกว่ามิกกินได้ทุกอย่างแล้วเชื้อมะเร็งก็ไม่มีเนื้องอกก็ผ่าออกหมดแล้วคว้านจนไม่เหลืออะไรแล้ว “สุดท้ายผมได้กินไก่ทอดครับ แต่เป็นฝีมือพี่บาส มันก็ดูดีนะ ถ้าไม่นับ ที่ข้างนอกมันไหม้ข้างในมันไม่สุกจนในที่สุดก็ต้องสั่ง K F C มาให้ผมกิน วันนี้วันศุกร์ครับ สงสัยไอ้พี่เอ็ม กับไอ้เบสจะไปเล่นดนตรี “ วันนี้พี่บาสค้างกับน้องมิกนะ “ ผมหันไปบอกพี่บาส“ มันจะดีเหรอมิก “ ผมมองตาขวางครับ “ โอเคพี่ค้างก็ได้ “ ตอนนี้เราสองคนนอนอยู่บนเตียงเดียวกันพี่บาสดูกระสับกระส่ายมากผมแกล้งกลิ้งตัวเข้าไปหา “พี่บาสมิกหายดีแล้วนะมิกอยากทำอะพี่บาส “พี่บาสมองหน้าผม “ พี่ว่าอย่าดีกว่า พี่กลัวมิกเป็นอะไรไปแล้วพี่บาสก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมแกล้งนอนหลับสักพักพี่บาสก็เข้ามานอนผมรอจนพี่บาสหลับแล้วผมก็ลุกขึ้นมาคืนนี้ผมจะลักหลับพี่บาส ผมมุดผ้าห่มพี่บาสแล้วดึงกางเกงพี่บาสออกพี่บาสไม่ใส่กางเกงในนอนตอนนี้บาสน้อยมันนอนสงบอยู่ผมใช้ปากอมเข้าไปทั้งอันสักพักมันก็ขยายตัวออกมาผมคายออกมาแล้วก็ดูดไปที่หัวหยัก ผมดูดหัวหยักจนมันแข็ง ผมเห็นควยของพี่บาส ผมนึกในใจมันใหญ่ขนาดนี้จะเข้าได้ไหมแต่ไม่ต้องเป็นห่วงผมเตรียมพร้อมไว้แล้วผมหยิบเจลมาทาที่ควยพี่บาสจนเป็นมันเลื่อมเสร็จแล้วก็เอาเจลไปป้ายที่รูตูดตัวเอง ผมจับควยที่แข็งของพี่บาสตั้งขึ้นก่อนจะกดสะโพกลงไปมันคับแน่นมาก ผมไม่เจ็บ แต่มันเสียวมากผมค่อยๆกดลงไปจนหมอยพี่บาสมาจุกอยู่ที่ก้น ผมบดขยี้ไปมาเพราะรู้สึกว่าเสียวมาก ก่อนจะยกตัวขึ้น แล้วกด ลงมา ตอนแรกผมก็ค่อย ๆ ทำช้า ๆตอนหลังทนไม่ไหว ผมขย่มอย่างแรงผมรู้สึกว่าคนข้างล่างจะเด้งเอวสวนขึ้นมาด้วยผมเลยเลิกผ้าห่มออก พี่บาส นอนยิ้มอยู่“ ลักหลับพี่เหรอ “ ผมอายมากเลยทุบไปที่ท้องของพี่บาส “ พี่ทำเองมิกจะได้ไม่เหนื่อย “พูดจบ พี่บาสก็ลุกขึ้นั่งทันทีก่อนจะจับผม กระแทกสวนอย่างแรง“ ซี๊ดดดดดส์ พี่บาส มิกเสียว“สักพักพี่บาสก็จับผมพลิกตัวหันหลังเป็นท่าหมา พี่บาสกระแทกผมแรงมาก จนหัวเตียงชนผนังห้องดังกึกๆในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวพ่นน้ำว่าวออกมาเต็มผ้าปูที่นอนพี่บาสเห็นผมเสร็จแล้ว ก็เลยอุ้มผมขึ้นเดินกระเด้าเย็ดไปทั่วห้อง สักพักก็ไปนั่งที่ขอบเตียงแล้วก็เด้งเอวสวนขึ้นมาคืนนั้นพี่บาสจับผมพลิกคว่ำพลิกหงายไปหลายท่ากว่าพี่เขาจะเสร็จผมก็แทบลืมตาไม่ไหวเพราะเสียน้ำไปหลายรอบ พอเสร็จแล้วพี่บาสก็อุ้มผมไปอาบน้ำแล้วเราสองคนก็มานอนกอดกันบนเตียง “วันนี้มิกเก่งจังปกติหลับก่อนพี่เสร็จทุกที “พี่บาสพูดเสร็จก็ก้มลงมาจูบที่ขมับผม“ก็มิกอยากอยู่กับพีบาสให้นานที่สุด“พี่บาสกอดผมแน่นเลยครับ“ไม่ต้องกลัวหรอกน่ะต่อไปนี้พี่ไม่ยอมให้มิกไปไหนแน่เราสองคนจะต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป “ผมกอดพี่บาสแน่นกว่าเดิม“มิกรักพี่บาสนะครับ“ พี่บาสจูบที่ขมับผม“ พี่บาสก็รักมิกมากนะ“ เราสองคนจูบปากกันอย่างดูดดื่ม“ มิกจะอยู่กับพี่ต่อใช่ไหม “ตอนแรกผมก็ยังงงสักพักก็เข้าใจตอนที่พี่บาสเริ่มไซร้ไปที่ซอกคอผม“ ครับมิกจะอยู่กับพี่บาส “ในที่สุดผมก็ทำตามที่พูดไม่ได้ ผมไม่รู้เลยว่าผมหลับไปตอนไหนก็พี่บาสของผมอึดเหลือเกิน“ พี่บาส มิกรักพี่บาสที่สุดในโลกเลย “
จบแล้วนะครับสำหรับเรื่อง“ นายตัวร้าย กะ คุณชายขี้โมโห“ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานแล้วก็ฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะครับ ตอนนี้ก็จะทยอยลงมาเรื่อย ๆ ผู้แต่งจะพยายามแต่งหลาย ๆ แนวถ้าเรื่องไหนไม่ถูกใจผู้อ่าน ก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันครับ BYนักรบสยบไพรี
ขอบคุณมากๆๆๆคับผม{:5_130:} เขินนน รักเรื่องนี้เลยอะ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ดีใจที่น้องมิกปลอดภัย ขอบคุณ ขอบคุณมากเลยครับ ซึ้งมากๆครับ {:5_116:} ทั้งเสียวทั้งมันส์ ขอบคุณนะครับ สนุกคับชอบขอบคุนคับ สนุกมากเลยนะครับ สุดยอดดดด นายแน่มาก ฟ้าเหลืองเลย ขอบคุณครับ สนุกดีครับ ขิบคุณคับ จบได้น่ากอดมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ