บันทึกของนนท์30

noomcafe

บันทึกของนนท์30   
วกกลับมาเรื่องราวความรักครั้งแรกของนัทบ้าง....นัทเคยเปิดใจว่า...ครั้งหนึ่งที่เขามาทำงานที่เชียงใหม่..ชีวิตของวัยรุ่น...ที่ยังอายุไม่มาก เพราะเพียงแค่ 15 ก็เข้ามาทำงานหนักแล้ว...ชีวิตของเด็กกรรมกร...แบกอิฐแบกปูน...ที่เหนื่อยยากแสนเข็ญแค่ไหนก็ต้องอดทน...ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ว่าจะรวยหรือจน...หากแต่มีลมหายใจ..ชีวิตก็ต้องต่อสู้ดิ้นรนกันต่อไป...นัทเปลี่ยนงานอยู่สองสามงาน....งานหนึ่งที่นัทบอกว่าชอบมาก...ก็คือเป็นเด็กติดรถส่งของ...ซึ่งต้องออกไปส่งตั้งแต่ตีสี่...ได้นั่งรถไปไหนต่อไหน...ที่ที่ไม่เคยรู้จัก ที่ที่ไม่เคยไปก็ได้ไป...ชีวิตของเด็กชนบทที่เข้ามาใช้ชีวิตในเมือง...และอาจจะเป็นสถานที่ที่เด็กชนบทที่อาจจะไม่มีโอกาสได้เข้ามาเที่ยวในเมืองที่มีความเจริญ...เป็นความใฝ่ฝันที่จะเข้ามาดูแสงสีในเมืองที่เจริญรองจากกรุงเทพมหานคร...บางคนอาจจะไม่มีโอกาสที่จะเข้ามาดูความศิวิไลย์เลยก็ได้ทั้งชีวิต...บ้างก็อยากจะมาดูรถราที่วิ่งขวักไขว่...ได้มาลองนั่งรถ...หลายคนอาจจะเกิดอาการเมารถเมาราได้...เส้นทางจากบ้านของนัท....มาเชียงใหม่..ไกลอยู่ไม่ใช่น้อย....ทุกคนที่จากบ้านเพื่อมาทำงานในที่ที่ไกลบ้าน...หรือหลายคนที่จากมาเพื่อหาความก้าวหน้าของชีวิต...โดยวัยที่เท่ากับนัทในเวลานั้น...หลายคนต่างมุ่งหน้าเข้าเมืองเพื่อมาเรียนต่อ... มาหาวิชาความรู้เพื่ออนาคตของตัวเอง...หากแต่ไม่ใช่นัท...นัทเข้ามาในเมืองเพื่อมาหางานทำ...เพื่อหาเงินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของตัวเอง...เด็กอายุ 15 ที่ต้องจากบ้านมา...มันเจ็บปวดรวดร้าวใจเพียงใด...การจากพ่อ จากแม่ จากพี่และน้องที่เคยอยู่ร่วมกันมา...
    หากมองถึงเด็กวัยเดียวกัน ณ เวลานี้...ในสังคม..ที่ส่วนใหญ่กลับใช้ชีวิตอย่างสนุก...ยิ่งความเจริญในยุคนี้...ทำให้เด็กสมัยนี้ส่วนใหญ่...อยู่ในร้านเกม...เล่นเกมคอมพิวเตอร์กันอย่างบ้าคลั่ง....ก่อให้เกิดปัญหาครอบครัวที่แตกร้าว...ปัญหาอย่างอื่นในสังคมก็ตามมา...แต่ที่เห็นชัดเจนที่สุด..ก็คือผลการเรียนของเด็กเหล่านี้แย่ลงเรื่อย ๆ ....การเรียนรู้ชีวิต...รู้จักชีวิตก็น้อยลง เพราะวัน ๆ นั่งอยู่แต่หน้าจอคอมพิวเตอร์...ไม่ได้พูดคุยกับใคร...นอกจากการจ้องเอาชนะในเกมที่ตนเล่น...หลายคนที่ตกเป็นทาสของเกมอย่างโงหัวไม่ขึ้น...กลายเป็นสิ่งเสพติดที่ต้องทำในชีวิต...หากเด็กพวกนี้วันใดที่ไม่ได้เล่น...ก็จะหงุดหงิด.....หลายคนติดเกมจนตายคาหน้าจอ...หลายคนเลียนแบบพฤติกรรมของตัวเล่นในเกม...แล้วเอามาใช้ในชีวิตจริง...ก่อให้เกิดคดีมาตรกรรม...อย่างไม่ทันคิด...อนาคตและชีวิตที่จะก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างสดใสกลับดับวูบลง...ต้องเข้าไปอยู่ในสถานพินิจ...กลับออกมาสังคมก็ไม่ยอมรับ...
    การเข้าไปในสถานพินิจ...ก็กลับเจอแก๊งค์...เจอพี่ใหญ่ที่ตั้งตัวเป็นใหญ่ในสถานพินิจนั้น...ถ้าเป็นคุกก็คงเรียกกันว่าเจ้าพ่อคุก...เข้าไปก็ต้องยินยอมทั้งร่างกาย....หลายคนที่ไม่เคยผ่านเรื่องราวของการมีเพศสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศ..กลับต้องมาพบกับสภาพที่โดนกระทำจากคนที่อยู่มาก่อน...กลายเป็นภาพที่ลบออกจากความทรงจำไม่ได้ไปจนตลอดชีวิต...ชีวิตที่ต้องพยายามปกปิดความเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับชีวิตของตนอย่างที่ไม่มีวันลบเลือน...เป็นตราบาปที่ประทับอยู่ในใจ...จนหลายต่อหลายคนเมื่อโตขึ้น....แต่งงาน...มีลูกเมีย...แต่ก็ไม่อาจจะลืมได้...บางคนกลายเป็นพวกเสพติดเซ็กส์กับรักร่วมเพศ....บางคนกลายเป็นโรคจิตที่ต้องย้อนกลับไปกระทำกับคนที่มีอายุน้อยกว่า...เพราะเกิดจากสิ่งที่ตนโดนกระทำมา....บางคนก็กลายเป็นรักร่วมเพศโดยที่ตนอาจจะไม่เคยคิดว่าจะเป็นแบบนี้
    ส่วนบางพวกในวัยนี้...กลับกลายเป็นกลุ่มมั่วสุมกับยาเสพติด...ไม่เพียงในวัยนี้เท่านั้นที่ในยุคนี้สมัยนี้หันมาเล่นกัน...ขนาดเรียนในมหาวิทยาลัย....คนทำงานก็ยังเล่นยา..เล่นของพวกนี้กัน...เห็นได้เยอะมากในปัจจุบันตามหน้าเวปไซต์ต่าง ๆ ที่ประกาศเพื่อหาคนเล่นยากัน...มีsex หมู่กัน...โดยเฉพาะกลุ่มเกย์ กลุ่มรักร่วมเพศ...และคนกลุ่มนี้ก็จะยิ่งทำให้ภาพลักษณ์ของการเป็นเกย์เสื่อมเสียลงไปอีก...เมื่อหลายปีก่อนภาพของรักร่วมเพศเป็นภาพที่สังคมรังเกียจ...เป็นตัวการที่แพร่โรคร้าย...เป็นคนน่ารังเกียจ...เป็นชายก็ไม่ใช่ หญิงก็ไม่ใช่....แต่กลุ่มคนที่เป็นเกย์ในรุ่นนั้นก็พยายามที่จะสร้างภาพลักษณ์ของตัวเองใหม่ ...ไม่ให้ถูกมองว่าเป็นกลุ่มคนที่แพร่โรคร้าย...หรือเป็นกลุ่มคนที่น่ารังเกียจ....แต่ที่ยิ่งเลวร้ายในปัจจุบันนี้...กลับกลายเป็นกลุ่มเกย์ด้วยกันนี่เอง...ที่ประกาศหา sex หมู่ พร้อมกับเล่นยา ดมป๊อป....โดยที่ไม่รู้ว่ามีการป้องกันตนเองหรือป่าว...ภาพพจน์ของกลุ่มเกย์กำลังกลายเป็นที่จับตามองว่ากำลังทำให้สังคมเสื่อมเสีย
    ต่างจากนัท...ที่เข้ามาในเมืองเพื่อหาเงิน...ส่งกลับไปให้ที่บ้าน...จากวันนั้นที่นัทออกจากบ้านจวบจนถึงทุกวันนี้...แม้เขาจะมีนนท์อยู่เคียงข้างเขา ...แต่ครอบครัวเขาก็สำคัญเช่นกัน....นนท์ผู้ซึ่งกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวของนัท...นัทมาทำงานอยู่เชียงใหม่ได้ไม่นาน...ก็มีผู้หญิงที่อายุมากกว่านัท ....สาวคนนั้นอายุประมาณ 22 ทำงานในห้างใหญ่แห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่...นัทไม่รู้ตัวว่าถูกมองด้วยสายตาคู่หนึ่ง...ที่มองเขาอยู่ทุกวันเพราะเขาจะต้องไปส่งของจากร้าน...ไปยังร้านที่ใกล้กับที่พักของผู้หญิงคนนั้น....เธอจะมาคอยดูเวลาที่นัทมาส่งของในทุกเช้า....และจะเพียรพยายามไปถามเจ้าของร้านนั้นว่า..ของที่มาส่งคืออะไร...มาจากที่ไหน...จนเธอได้คำตอบทุกอย่างที่เธอต้องการ...จากเจ้าของร้านนั้น....เหลือเพียงการที่เธอจะติดตามดูว่า...ร้านที่เด็กส่งของคนนี้ทำอยู่ที่ไหน...และเด็กส่งของคนนี้พักอยู่ที่ไหน....
    ไม่ว่าใครก็ตาม หากอยากได้อะไรก็ต้องพยายามเอาสิ่ง ๆ นั้นมาเป็นของตัวเองให้ได้....เพราะทุกคนล้วนแต่มีอัตตา...มีความอยากได้อยากมีเป็นของตัวเอง...คนเราทุกคนก็มีความโลภที่ไม่สิ้นสุด...ผู้หญิงที่ชื่อ ต่าย คนนั้นพยายามแวะเวียนมาหานัททุกวันหลังเลิกงาน...จากแรก  ๆ ที่ค่อย ๆ เข้ามาคุยวันละนิดวันละหน่อย...ก็คุยมากขึ้นเรื่อย ๆ จากที่แค่ซื้อของมาให้นัท...กลายมาเป็นซื้อข้าวมานั่งทานด้วยที่ห้องพักของนัท...ทั้ง ๆ ที่นัทพักอยูกับเพื่อนที่ทำงานที่เดียวกัน...และเป็นที่พักที่ทางที่ทำงานจัดให้พัก...ห้องก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร...อยู่กันสามคน...แต่ครั้งใดที่ พี่ต่ายหรือเจ๊ต่าย...ที่นัทและเพื่อน ๆ เรียกกันแวะมาหานัท...แต่ก็ทุกวันนั่นแหละ....เพื่อนอีกสองคนจำต้องออกไปนั่งข้างนอก...ทนให้ยุงกัด...เพราะเจ๊ต่ายเริ่มอยู่นานขึ้นเรื่อย ๆ ....
    และแล้ววันหนึ่งที่นัทไม่สบาย...นอนอยู่ที่ห้องไม่ได้ไปทำงาน...วันนั้น...นัทไม่ได้ไปส่งของ...ต่ายไม่เห็นว่านัทติดรถมาส่งของด้วย...จึงถามคนขับที่เป็นหัวหน้าของนัทว่า...ทำไมนัทถึงไม่มาด้วย ... จึงได้รู้ว่านัทนอนไม่สบายอยู่ที่ห้อง...เท่านั้นเอง...ก็ทำให้จิตใจของต่ายเริ่มกระสับกระส่ายไม่เป็นอันทำงานแล้ว.....ต่ายจึงลางานเพื่อจะไปดูนัทว่าเป็นอะไร....เมื่อถึงห้องของนัท...ต่ายก็เข้าไปที่ห้อง...นัทนอนบนที่นอนที่ปูที่พื้น...สำหรับลูกจ้าง...นอนแค่นี้ก็ดีถมเถไป...ไม่ต้องนอนเตียงหรอก...เพราะทุกวันนัทกับเพื่อนก็นอนเรียงกันอยู่แล้ว....วันนี้เพื่อน ๆ คนอื่นก็ออกไปส่งของกัน...นัทจึงนอนหลับอยู่คนเดียว....ห่มผ้า...แต่นัทก็ใส่กางเกงขาสั้น...
    ต่ายเข้ามาจับตัวนัท...
    “โห...ตัวร้อนขนาดนี้...”ว่าแล้ว ต่ายก็เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตามเนื้อตัวของนัทเพื่อให้ไข้ลด...นัทเองแม้จะรู้สึกไม่ดีที่ต่ายต้องมาเช็ดตัวให้เขาแบบนั้น...เพราะเกิดมาก็มีแม่และพี่สาวเขาเท่านั้นที่ทำให้เขาแบบนั้น...ซึ่งนัทเองก็ไม่ได้คิดกับต่ายแตกต่างไปจากการเป็นพี่สาวคนหนึ่ง เพราะอายุก็ห่างกันหลายปี...และที่ผ่าน ๆ มาแม้ต่ายพยายามจะแสดงให้นัทและเพื่อน ๆ รู้ว่า เธอไม่ได้อยากเป็นแค่พี่สาวแต่อยากเป็นมากกว่านั้น...ขณะที่เช็ดตัว...มือนุ่มของหญิงสาวที่สัมผัสลูบไล้ไปตามตัวของเด็กหนุ่ม...แม้จะมีผ้าขนหนูคั่นกลางก็ตาม...แต่เมื่อเนื้อกับเนื้อที่ลูบไล้สัมผัสกัน....นัทเองก็รู้สึกหวั่นไหว...จนเจ๊ต่ายเช็ดตัวลงมาถึงจุดกึ่งกลางกายของนัท...และแม้นัทจะปฏิเสธที่จะไม่ให้เช็ดตรงนั้น...เอามือกุมของสงวนของตัวเองไว้...เพราะตอนนี้มันได้ผงาดง้ำขึ้นมาแล้ว...แต่เพราะไม่สบายจึงไม่มีแรงที่จะขัดขืนแรงมือของเจ๊ต่าย....ไม่ทันไรเจ๊ต่ายก็ดึงกางเกงเอวยืดที่เขาใส่อยู่ออกไปทางปลายเท้า...นัทนอนตัวเปลือยเปล่า...มือกุมแก่นกลางกายของตนไว้...จนเจ๊ต่ายเช็ดตัวไปตามขาจนหมด...ก็ยังไม่ดึงกางเกงกลับมาใส่ให้นัท...
    “เดี๋ยวนะ...พี่ไปเปลี่ยนน้ำก่อนจะได้เช็ดอีกรอบ..ตัวจะได้หายร้อนเร็วขึ้น”
    เจ๊ต่ายเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ....แต่ตอนออกมา..กลับออกมาด้วยเนื้อตัวที่เปลือยเปล่า...ไม่สวมอะไร...หน้าอกผาย นมตั้ง....เป็นภาพที่นัทเองไม่เคยเห็นมาก่อน แม้จะเคยเห็นก็เห็นแต่ในหนังสือโป๊ที่เพื่อน ๆ เอามาดูกัน...ไม่เคยเห็นของจริงที่อยู่ตรงหน้าจะจะแบบนี้...เจ๊ต่ายค่อย ๆ ย่อตัวลงตรงปลายขาของนัท...เอามือลูบไล้ไปตามท่อนขาของเขา...แล้วก็ก้มลมเอาลิ้นนุ่ม ๆ ไล้เลียหน้าแข้ง ปลีน่อง...เรื่อยขึ้นมาจนถึงท่อนขา....แวะเอาลิ้นวนที่หัวเข่าก่อนที่จะไล้ขึ้น...นัทเริ่มเสียวซ่านในกาย...เพราะตั้งแต่โตขึ้นมายังไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน...นอกจากชักว่าวแข่งกับเพื่อน ๆ ที่หมู่บ้าน...มือที่กุมไว้ต้องปล่อยออกเพื่อมาจิกดึงที่นอน...นัทเกร็งตัวขึ้นทันทีที่ลิ้นนุ่มของเจ๊ต่าย..ไล้มาเลียที่พวงไข่ของเขา...ท่อนลำขนาด8 นิ้วของนัทที่ผงาดง้ำอยู่...เกร็งตัวผงกหัวหงึก ๆ ...แต่ต่ายก็ยังไม่ใช้มือและปากกับท่อนลำของเขา...เอาลิ้นไล้วนไปที่พงหญ้า...เรื่อยขึ้นไปที่สะดือ....จนกระทั่งถึงนม...นัทกลับรู้สึกร้อนผ่าว....เหมือนพิษไข้จะกำเริบขึ้นมาอีก...รู้สึกตัวเองว่าตัวร้อน...หน้าร้อนไปหมด...ทันทีที่เจ๊ต่ายใช้ลิ้นวนที่หัวนม...นัทก็รู้สึกว่าท่อนลำเขาทำไมมันเต้นตึบ ตึบ...นัทจึงเหลือบตาลงไปมอง...ที่ท่อนลำ..ที่บัดนี้...หัวของมันเข้าไปที่กลีบร่อยรอยของเจ๊ต่ายแล้ว....ต่ายค่อย ๆ กดร่องของตัวเองให้ท่อนลำของนนท์เข้าไป...แต่ก็ต้องซีดส์ส์ส์ส์ปากด้วยความใหญ่อลังการของนัท...คามใหญ่ที่ใหญ่เกินวัยของนัท....
    ต่ายเริ่มขยับขาของตัวเองในท่านั่งยอง ๆ เพื่อจะได้กลืนกินท่อนลำของนัทเข้าไปได้ทั้งหมด....เพียงไม่นานเธอก็สามารถเก็บท่อนลำของนัทเข้าไปได้จนหมดสิ้น...เวลานี้...เธอจะเป็นคนควบคุมเอง...ต่ายเองก็รู้ว่านัทยังไม่เคยผ่านหญิงใดมาก่อน....วันนี้เธอจะเป็นมิดะสอนให้นัทได้รู้รสในกามกิจ
*  บนฟ้ามีเมฆลอย  บนดอยมีเมฆบัง
มีสาวงามชื่อดัง  อยู่หลังแดนดงป่า   มีกะลา
ล่าเซอ    มีหนุ่มๆ  เผลอฮ้องหา  มีสาวงาม
ขึ้นมา  แล้วมี...มิดะ
นางนั้นยืนท่ากอย    หนุ่มน้อยที่ยัง
มิเคยผ่าน  ยังไร้ราคีพาน  บ่ฮู้การกามโลกีย์
ยั่วยวนวาจาเว้าวอน    บอกสอนอื่อละอ่อน
นั้นมี    ความฮู้กามวิธี  แล้วพลีเรือนกาย

งามหนือคำรำพัน    เป็นหมันและ
เป็นหม้าย  ความสวยงามคือภัย  ถูกเลือกไว้
เป็นมิดะ  หนุ่มใดบ่เคยชิดชม    บ่สมสู่ฮู้วิชา
หมดหนทางขึ้นมา  บนลานสาวกอด
หมดปัญญาดิ้นรน  มืดมนเหมือน
คนตาบอด  คนแล้วคนเล่ากอด  ทอดกายใน
ดงดินแดน  จนวัยโรยลาล่วงไป  คนใหม่
มาเป็นมิดะแทน  คือเรื่องราวในแดน  แผ่น……

    นัทเองเมื่อโดนทำอย่างนั้น..ก็สุดจะทนที่จะพุ่งน้ำของตัวเองเข้าไปในรูสวาทของเจ๊ต่าย...แต่เจ๊ต่ายเองก็เสร็จไปสองครั้งก่อนที่นัทจะเสร็จกิจ....เจ๊ต่ายยังไม่ยอมลุกออกจากท่อนลำของนัท...
    “นัท..นัทพลิกตัวขึ้นข้างบนซิ...นัทจะได้ทำเอง”
    “ผมไม่เคยอ่ะคับพี่...”
    “นี่ครั้งแรกของนัทเหรอ...จริงหรือป่าว...พี่ดีใจจังที่พี่เป็นคนแรกของนัท” นัทไม่ตอบเพราะเขารู้สึกอายเป็นอย่างมาก
    “เอาน่า...เมื่อกี้นัทเสร็จในตัวพี่...พี่รู้เพราะน้ำของนัทฉีดเข้ามาในตัวพี่...คราวนี้นัทจะได้เป็นคนทำเอง...ไม่เคยก็หัดทำไว้ซะจ๊ะ...พี่จะสอนให้นัทเอง....แล้วนัทจะติดใจ”
    ต่ายก็พลิกตัวลงนอน...จับให้นัทพลิกตามโดยไม่ให้ท่อนลำหลุด...
    “เอาเลยจะนัท...นัทกระแทกของนัทเข้ามาได้เลย...น่านแหละ...อย่างนั้นแหละจ๊ะ....อูยยยย...มันกระแทกถึงมดลลูกพี่เลยนะ....เสียวคัยยิบ ๆ เลยละ....นั่นแหละ...ผัวขา...



ต่อ30
” นี่เรียกผัวกันเลยหรือนี่...นัทงง....ครั้งแรกของนัท
    “อูยยย...ขยับบั้นเอวซิคะ....ผัวขา...อย่ากระแทกลงมาทั้งตัวเอาแค่บั้นเอวคะ” แล้วต่ายก็จับแต่เอวสะโพกของนัทขยับ...ขึ้นลงให้ท่อนลำเข้า ๆ ออก ๆ ร่องรูสวาทของตน....
    “อย่างนั้นแหละ...อูยยยยยยย....แรง ๆ เลย....กระทุ้งเข้ามาแรง ๆ เลย...อูยยยยยมันถึงมดลูกเลย...ได้ยินเสียงมั้ยดังกึ๊ก กึ๊ก เลย...ของผัวยาวใหญ่อย่างนี้...เมียรักตายเลย....” นัทไม่ตอบสักคำ ตั้งหน้าตั้งตาทำอย่างที่เจ๊ต่าย...บอก...
    “โอ้ววววว....เมียเสร็จอีกแล้ว....” ต่ายเอามือไปจับลูบคลำตรงนั้นของตัวเอง...แล้วปาดเอาน้ำขึ้นมา...
    “นี่ไง...ดูซิเมียเสร็จอีกรอบแล้ว....ผัวขากระแทกถึงใจจริง ๆ”
    นัทรู้สึกตัวเองว่าแตกแล้วในรูของเจ๊ต่าย...จึงหยุดกระเด้า...แล้วดึงเอาท่อนลำออก...กลีบสวาทของเจ๊ต่ายปลิ้นสีแดงแจ๋...
    “โอ๊ยยยย....ทีหลังอย่าดึงออกเร็วแบบนี้นะ...ปลิ้นหมดเลย...ต้องค่อย ๆ ดึงออกซิผัวจ๋า” นัทชักจะสงสัยแล้วว่า จะมีอีกหรอ แต่ก็น่าสนุกดีที่มีแบบนี้มาให้เอาโยไม่ต้องไปเสียเงินเหมือนพวกเพื่อน ๆ เขาที่พอเงินเดือนออกก็ไปเที่ยวผู้หญิงหากินที่ราคาไม่แพง...เพราะเงินที่มีจำกัด....ใช่ว่านัทไม่อยากไปตีหม้อกับเพื่อน ๆ แต่เพราะเงินที่หามาได้ต้องส่งไปให้พ่อกับแม่...เก็บไว้ใช้สำหรับตัวเองเพียงไม่เท่าไหร่ เพราะที่ร้านมีข้าวให้กินสามมื้อ...ที่พักก็ไม่ต้องเสียเงินเช่า...
    หลังจากนั้นเจ๊ต่ายก็แวะเวียนมาหานัทเป็นประจำ...หลายครั้งที่เอ่ยปากชวนนัทให้บ้ายไปอยู่ด้วย...แต่นัทปฏิเสธไม่ไปเพราะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อส่งของ...แม้ว่าเจ๊ต่ายจะเอ่ยปากว่าจะออกมอเตอร์ไซค์ให้...จะได้ขี่รถมาทำงานได้สะดวกก็ตาม...และทุกครั้งที่มาหานัทที่ห้องพักก็จะมี sex กับนัทแทบทุกวัน...เจ๊ต่ายเป็นสาวอารมณ์ร้อนแรง...พอยิ่งเจอท่อนลำขนาดยักษ์ของนัทเข้าไปก็ยิ่งติดอกติดใจ....นัทเองก็เลยต้องเป็นตัวบำบัดความใคร่ให้กับเจ๊ต่ายไปโดยปริยาย....นี่เองที่ทำให้นนท์เข้าใจในตัวนัทมากขึ้น...เพราะนัทมักจะไม่ค่อยอยากมีsex เท่าใดนัก ....หลายครั้งเมื่อนนท์มีความต้องการขึ้นมา...นัทก็จะปฏิเสธไม่อยากมี....คงเป็นเพราะ sex ครั้งแรกของนัทที่ไม่ประทับใจ...เลยกลายเป็นเรื่องที่ฝังใจมาตลอด...แม้นนท์จะพยายามช่วยนัทให้สบายใจกับเรื่องนี้และแฮปปี้กับการมีsex กับนนท์ก็ตาม...แต่นัทก็ยังคงเฉยกับเรื่อง sex .....นนท์เคยถามกับนัท ถึงเรื่องsex ระหว่างเขากับผู้หญิงนักศึกษาคนนั้นที่เรียนมหาวิทยาลัย...ที่นัทแอบนนท์ไปทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น...คำตอบที่ได้มาก็เหมือนเดิมทุกครั้งว่า เขาไม่ได้อยากมีอะไรด้วย...และsexกับผู้หญิงนักศึกษาคนนั้นฝ่ายนั้นก็เป็นฝ่ายที่เริ่มต้นก่อนทุกครั้ง...นัทแทบไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะฝ่ายหญิงจะเป็นฝ่ายทำเองทั้งหมด...แต่เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือ....
    ไม่ว่าจะเป็นเจ๊ต่ายหรือนักศึกษาหญิงคนนั้น...นัทไม่ได้เป็นฝ่ายเข้าไปหาก่อนและเริ่มมีอะไรด้วยก่อน...โดยเฉพาะเรื่องของเจ๊ต่าย...หลังจากที่วนเวียนมาหานัทได้ประมาณครึ่งค่อนปี...นัทก็ต้องพบกับเรื่องที่นัทไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น ... เพราะความไว้เนื้อเชื่อใจเจ๊ต่ายที่ทำดีกับนัทมาตลอด....
    “เฮ้ยยย...ไอ้นัท...มีคนมาถามหาเมิงแน่ะ”
    “ใครว่ะ....ที่บ้านกรูไม่ลงมาถึงนี่หรอก”
    “ไม่รู้ว่ะ...เป็นผู้ชาย ตัวใหญ่ โน่นเขารอเมิงอยู่หน้าร้านโน่น” เพื่อนนัทตะโกนเรียกนัทที่เตรียมของจะส่งให้ลูกค้าในวันรุ่งขึ้น...นัทวางมือแล้วเดินอ้อมออกไปหน้าร้าน...นัทก็เจอกับผู้ชายตัวใหญ่อายุประมาณ 25 ปียืนรออยู่
    “น้องชื่อนัทหรือป่าว” ชายคนนั้นเอ่ยปากถาม
    “คับ...พี่มีไรหรือป่าวคับ”
    “มีซิ...อีนังผู้หญิงที่มันมาหาน้องทุกวันนั่นมันเมียพี่”
    “อ้าววว...เหรอคับพี่ ผมไม่รู้...เห็นเจ๊เขามาหาผมทุกวัน” นัทเริ่มกลัว
    “อีนี่มันร่าน...มันดอกท....มีผัวแล้วมันก็เที่ยวหาเด็กกว่ามันกิน….น้องก็เป็นคนหนึ่งในหลาย ๆ คนที่มันมาหา...น้องรู้ป่าว..ก่อนมันมาหาน้องเสร็จมันก็ไปหาอีกคนแถวประตูเชียงใหม่....เสร็จจากน้องมันก็ไปหาอีกคนแถว...กาดหลวง (ตลาดวโรรส) อีนี่มันชอบเด็กผู้ชาย...ยิ่งเป็นเด็กส่งของ ขนของด้วยมันยิ่งชอบ...ไม่รู้มันโรคจิตอะไร” นัทฟังอย่างงุนงง
    “ยิ่งไอ้เด็กเข็นรถในกาด...มันไปหาตอนมืด ๆ มันไปนอนให้เด็กเยสบนแผงขายของในกาดเลย...คนเค้ารู้กันทั้งกาด...ว่าอีนี่มาทำไร...”
    “ขนาดนั้นเลยเหรอพี่”
    “ยัง ๆ ไม่หมดหรอกนะ ....พี่เป็นผัวมัน...ผัวแต่งเพราะที่บ้านจับให้แต่งกัน...เช้าตื่นมามันก็เอากับพี่แล้วมันก็ไปทำงาน....ที่ทำงานมันใกล้ประตูเชียงใหม่...น้องไม่รู้เหรอว่ามันทำงานแถวไหน” นัทส่ายหน้า
    “พอกลางวันมันรีบกินข้าว...มันก็ไปหาคนนึงใกล้ที่ทำงานมัน...ไอ้คนนั้นมันนอนรอทุกวัน...เพื่อให้อีนี่มาหา...พอเยสกันเสร็จ...มันก็กลับไปทำงาน....พอเย็นมันก็มาหาน้องนี่แหละ....ก่อนหน้าที่มันจะมาเจอน้อง มาหาน้อง...มันก็มีคนนึง...แต่ไอ้เด็กคนนั้นมันไปอยู่ที่ไหนไม่รู้...เพราะอยู่ ๆ มันหายไป....ตอนนั้นมันคงอยากมาก....ก็กลับบ้านมาให้พี่เยสมัน...พอดึกหน่อยมันก็ออกไปที่กาดหลวง....พี่มารู้เพราะพี่ทำงานกลางคืน..ที่ร้านอาหาร....วันนั้นพี่ต้องไปเอาของให้ที่ร้านที่กาดหลวงโน่นแน่ะ...เห็นมันเดินอยู่...พี่ก็เลยเดินตามไปดู...แล้วก็เห็นมันกำลังเย่อกับเด็กรถเข็นในกาด...ตอนนั้นพี่โกรธทำไรไม่ถูก...แต่พี่ไม่คิว่ามันจะทำอีก”
    “พี่...ผมไม่รู้จริง ๆ คับ...ถ้าพี่เขามาอีกผมจะให้พี่เขากลับคับ”
    “มันคงไม่กล้ามาหาน้องแล้ว....เพราะมันรู้ว่าพี่รู้ว่ามันมาหาน้องที่นี่...ทีนี้มันก็คงจะหาคนใหม่อีกนั่นแหละ...พี่เคยพามันไปหาหมอ....หมอก็บอกว่ามันเป็นโรคจิต ...แม่งเรียกว่าไรไม่รู้ว่ะ...พี่ก้เรียกไม่เป็น...หมอบอกว่ามันก็เหมือนพวกติดยาเสพติด...แต่นี่มันติดsex มันต้องโดนเอาทุกวัน ๆ ละหลาย ๆ ครั้ง...ตอนพี่อยู่กับมันใหม่ ๆ ใครจะมีแรงไปเยสมันว่ะ...มันเงี่ย....น....ได้ทั้งวัน...พอมันอยาก...มันก็ขึ้นคร่อมพี่...มันขย่มพอหายอยากมันก็ลง...พี่ทำให้มันไม่ได้มันก็เลยเที่ยวหาคนอื่นให้เยสมัน....แต่มันชอบคนอายุอย่างน้องนี่หละ....กี่คน ๆ ก็อายุประมาณนี้...นี่พี่จะตามตัวมันให้เจอ...แล้วเอาไปหาหมออีกที...จะให้เขารักษามันให้หาย...ถ้าไม่หายพี่ก็จะเอามันกลับไปอยู่บ้านพ่อบ้านแม่มันแล้ว...เฮ้ยยย...พี่มันเป็นผัวที่โดนสวมเขาว่ะ...แต่ก็สงสารมัน...”
    “คับ” นัทตอบได้แค่นี้
    “พี่ไปล่ะ...มันมาก็โทรมาบอกพี่ละกัน....เอ้า นี่เบอร์พี่” แล้วชายหนุ่มร่างใหญ่ที่มาบอกกับนัทว่าเป็นผัวเจ๊ต่ายก็เดินจากไป...ปล่อยให้นัทงุนงงอยู่ตรงนั้น...เขาทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันที่ได้ยินแบบนั้น...นี่เขาต้องกลายเป็นเด็กคนหนึ่งที่เป็นเพียงตัวบำบัดความใคร่ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเองเหรอ...เป็นเหมือน sex machine ที่ทำหน้าที่ได้เพียงอย่างเดียวคือ sex มิน่าเล่า...พอเสร็จเจ๊ต่ายก็จะรีบแต่งตัวกลับไป เพราะทุกครั้งที่ออกจากห้องเขาไปก็ประมาณ 3 ทุ่ม...คงไปต่อกับอีกคนที่กาดแน่ ๆ
    “เฮ้ย....ไอ้นัท...เมิงมัวยืนทำเชี้ยยยยยไรตรงนั้นว่ะ...ของเยอะแยะมาช่วยกันจัดขึ้นรถซิว่ะ”
    “เออ....เออ...ไปแล้ว” นัทเดินกลับตามตามต้นเสียงของเพื่อนที่กำลังจัดเรียงของขึ้นรถอยู่
    “เฮ้ยย...ใครว่ะ...ไอ้นัท”
    “เอ่อ...เค้าบอกว่าเค้าเป็นผัวเจ๊ต่ายว่ะ”
    “เชี้ยยยยเลยเมิง....เมิงเยสเจ๊เขาทุกวัน...ผัวเขาไม่ยิงเมิงตายก็บุญแล้วว่ะ”
    “สาด...ยิงเชี้ยยยยไร...ผัวเขามาบอกกรูว่าเมียเขาเป็นยังไง...เออ..ไอ้โรคอะไรว่ะ...ที่เขาติดsex อ่ะมันเป็นยังไงว่ะ...เฮียนั่นเขามาบอกว่าเมียเขาเป็นโรคนี้”
    “กรูก็เคยได้ยิน...เดี๋ยวนึกก่อนว่าแม่งเรียกว่าอะไร.....อ่อ..กรูนึกได้ละ ...ฮิสทีเรียว่ะ”
    “โรคไรว่ะ....ชื่อแม่งแปลก ๆ”
    “ที่กูรู้...เป็นพวกที่ชอบมีsexว่ะ...แม่งมีได้เรื่อย ๆ คงเป็นแบบนี้นั่นแหละ”
    “เออ....งั้นเดี๋ยวเย็นนี้กรูจะหลบเจ๊ต่ายไปนอนห้องไอ้บุ้งมันละกัน...เจ๊เขามาจะได้ไม่เจอกรู...กรูไม่กล้าแล้วว่ะ...กลัวติดโรคนี้ไปด้วย”
    “เจ๊เขาคงไม่มาแล้วมั้ง...ตอนที่เมิงยืนคุยกับผัวเจ๊เขาอยู่อ่ะ...กรูเห็นเจ๊เขายืนอยู่เหมือนกัน...แต่เขายืนไกล ๆ นะ....เจ๊เขาคงรู้แล้วละว่าผัวเจ๊เขารู้ว่าเจ๊มาหาเมิง...เจ๊มันคงไม่กล้ามาแล้วล่ะ  ..... กรูว่า”
    “ให้ไม่มาก็ดีอะซิ...”
    หลังจากวันนั้นเจ๊ต่ายก็ไม่เคยมาหานัทอีกเลย...ก่อนที่นัทจะลาออกจากร้านนั้น นัทก็ได้เจอกับชายคนที่บอกว่าเป็นผัวของเจ๊ต่าย....ได้รู้ข่าวคราวของเจ๊ต่าย...ว่าออกจากงานที่ทำ...เขาก็เลิกกับเจ๊ต่ายแล้ว....เพราะทนพฤติกรรมของเจ๊ต่ายหลัง ๆ นี้ไม่ไหว...เพราะไม่ใช่แค่เทียวไปหาคนโน้นคนนี้...แต่เอาเด็กมาถึงที่บ้านทีละหลาย ๆ คน...ส่วนใหญ่ก็จะอายุ 14 – 18 แต่ไม่เกิน 20 สักคน...ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเด็กที่เข็นรถในกาด.....ตอนหลังก็เลยเปิดเป็นซ่องขายเด็กด้วย...คนที่มาเที่ยวก็มีทั้งเกย์ กะเทย หญิงแก่แม่หม้ายที่หวังจะมีความสุขและต้องการบำบัดความต้องการทางเพศของตนด้วย...เด็กพวกนี้ก็ได้เงิน...เจ๊ต่ายก็กินค่านายหน้า...แต่ก็ให้เด็กพวกนี้เยสเจ๊ต่ายด้วย...ดีที่นัทไม่ถูกชักชวนเข้าไปด้วย....
    รักแรกของนัท....เป็นรักที่ไม่ได้มีความรัก แต่เป็นเพียงแค่sex แค่ความต้องการ แค่ความใคร่ของคน ๆ หนึ่งที่หยิบยื่นมาให้เขา...เขาจึงมองคนว่าเข้ามาเพื่อที่จะต้องการมีsex กับเขา จนวันหนึ่งที่เพื่อนเขาชวนให้ไปทำงานที่บาร์เกย์แห่งหนึ่งในเชียงใหม่...นั่นยิ่งเป็นการตอกย้ำความรู้สึกของนัทมากยิ่งขึ้น...แต่ก็ต้องทำเพราะจำนวนตัวเลขของเงินที่ได้มาจากที่เพื่อนบอกมันช่างยั่วยวนใจเหลือเกิน...อย่างน้อยก็จะได้มีเงินส่งไปให้พ่อแม่ใช้มากขึ้น...นัทจึงตัดสินใจเดินเข้าสู่วงจรอุบาทว์ของอาชีพขายบริการทางเพศ...จนได้พบกับนนท์...จึงเหมือนการให้ชีวิตใหม่...ตัดวงจรอุบาทว์ออกจากชีวิตของทั้งคู่...
จบตอนที่ 30

SunDay345

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณครับผม

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

tahanchai

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

Dajim

ขอบคุณครับ

freezz

ขอบคุณมากครับ

lovelovena

ขอบคุณนะครับ

love-w

ขอบคุนครับ

maxum

ขอบคุณนะครับ

topto

ชอบๆมากคร้า

bird0211

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

vejung

ขอบคุณครับ