|
C h a p t e r 1 8 ❖
ซ า ไ ล ย์
“อะ…พี่สเปเชียลสวัสดีครับ”
ยูโรยกมือขึ้นประกบแล้วผงกหัวทันทีที่เปิดประตูเข้ามาเจออาร์มินนั่งกินกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้วเหลือบไปเห็นสเปเชียลยืนอยู่ไม่ไกล
“อ้าว มาพอดีเลยเข้ามาๆ” สเปเชียลยิ้มร่าแล้วสืบเท้าเข้าหา “ได้เจอสักที คุยกันแต่เสียง”
ยูโรเม้มปากอึกอัก นัยน์ตาเป็นประกายขึ้นนิดๆ
ไม่ได้เจอนานแล้วนะ…หลายปีแล้วจริงๆ ยังเหมือนเดิม…ไม่สิดูดีกว่าเดิมอีก
“ครับ พี่สบายดีนะ?”
“สบายดีๆ เราสูงขึ้นเยอะเลยนะ” สเปเชียลเอ่ยชม ให้อีกฝ่ายหัวเราะเบาๆ
“สเปเชียล”
แต่ไม่ทันได้เอ่ยอะไรต่อเสียงทุ้มหนักก็ดังขึ้นจากด้านหลัง พอหันไปมองแล้วก็ต้องชะงัก…แฟนพี่สเปเชียลสินะ ไม่อยากยอมรับเลย…แต่พอได้เจอแล้วก็ต้องอึ้งไปจริงๆ
“ยูโรนี่ซี ซีนี่ยูโรเพื่อนแอล” ยูโรยกมือไหว้ซี ให้อีกฝ่ายพยักหน้ารับนิดๆ
“เออ เข้าไปหาแอลไป เพิ่งจะอาการดีขึ้นเมื่อเช้าเช็ดตัวกันทั้งคืน”
“อ้อ! จริงสิ ผมขอเข้าไปหน่อยนะครับ” พอได้ยินสเปเชียลพูดถึงอัลฟาก็นึกขึ้นได้รีบเดินไปเคาะประตูห้องนอนเล็กแล้วเปิดเข้าไปทันที
“เป็นไงมั่งมึง” ยูโรเอ่ยทักเมื่อเข้าไปเจออัลฟาหันมามองพอดี
เจ้าตัวเล็กมุ่ยหน้าอย่างคนรู้สึกผิด “…หายแล้ว”
ยูโรส่ายหน้าเล็กน้อยเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายคงกลัวโดนดุต่อจากเมื่อหลายวันก่อน ยิ่งมาป่วยแบบนี้คงยิ่งระแวง
“พี่เอ็กซ์หวัดดีครับ” คิดในใจแล้วก็หันไปทักอีกคนข้างๆตามมารยาท “ผมขอคุยกับแอลหน่อยนะ”
เอ็กซ์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแต่ก็ลุกขึ้นเดินออกไปเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กส่งสายตามา
ยูโรรอจนประตูปิดลง พอเหลือกันแค่ 2 คนในห้องถึงเหล่สายตามองอัลฟาถอนหายใจยาว
“ยูโร…โกรธอยู่มั้ย”
“อืม” เจ้าตัวตอบสั้นห้วนแล้วขยับตัวนั่งลงที่เตียง
อัลฟาช้อนตามองอีกฝ่ายแล้วเม้มปากเน้นเมื่อคิดถึงคำดุเมื่อวานซืน อาการที่ทำยูโรส่ายหัว
“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย แล้วที่มึงเป็นแบบนี้มึงยังจะเถียงกูอยู่มั้ยวะแอล”
อัลฟาส่ายหัวดิก “กูจะพูดแทนแด๊ดมึงอีกครั้งนะแอล มันอันตรายมึงคุมมันไม่ไหวหรอก มึงดูถูกมันเกินไป ไอ้ไคลด์นั่นมันจะมาเดือดร้อนอะไรกับมึงมันสนใจแค่มึงจะทำให้มันได้สิ่งที่มันต้องการหรือไม่แค่นั้นแหละ”
“มันไม่ใช่แบบนั้น! มิสเตอร์ไคลด์ช่วยแอล!”อัลฟาเผลอตะโกนสวนไป แบบที่ยูโรก็ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
แต่ไม่ทันได้ถามต่อสเปเชียลก็เปิดประตูพรวดเข้ามา
“ยูโร! เอ่อ…ออกมากินข้าวกันก่อนดีกว่า”
สเปเชียลที่เห็นเอ็กซ์เดินออกจากห้องมาในคราวแรกก็ไม่ได้ติดใจอะไร
แต่หากสังเกตุเห็น เอ็กซ์ อาร์มิน และ ซี ทั้ง 3 ซาไลย์ขมวดคิ้วแน่นมองไปทางห้องนอนเล็กแล้วก็ต้องลุกขึ้นรุดไปเปิดประตูขัดจังหวะภายในห้องทันที ไม่รู้ว่ายูโรและแอลกำลังคุยอะไรกันหรอก
เขารู้เพียงแต่ว่าไม่ว่าจะอะไรการที่ให้ทั้ง 3ซาไลย์แอบฟังแบบนั้นไม่ดีแน่ กันไว้ก่อนดีกว่า…
“ยูโรมาช่วยพี่ยกข้าวต้มเข้าไปให้แอลนะ”
สเปเชียลหันหลังกลับมาก็ต้องแสร้งทำเป็นไม่สนใจสายตาของเอ็กซ์และซีที่มองมาอย่างสงสัยและอยากจะพูดอะไรสักอย่างส่วนอาร์มินเองกระตุกยิ้มแล้วส่ายหัวอย่างระอา เขารู้ว่าอาการที่เขาทำมันน่าสงสัย…แต่จะให้ทำไงได้
“เบต้าล่ะครับ”
“เบต้าอยู่ห้องข้างนอก ไว้หายแล้วค่อยเล่นนะ”สเปเชียลตอบแล้วคนข้าวต้มในชาม ก่อนจะตักขึ้นมาเป่าให้หายร้อน
“แอลให้พี่เอ็กซ์ป้อนได้มั้ย”
อัลฟามองช้อนที่สเปเชียลจ่อมาตรงหน้าแล้วหันไปหาคนที่นอนกอดตัวเองอยู่เมื่อคืน
สเปเชียลยกยิ้มวางชามไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วขยี้หัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ “ไม่สนใจพี่แล้วสิเดี๋ยวนี้น่ะ น่าน้อยใจจริงๆ”
“เปล่าน้า…แอลแค่เห็นว่าพี่ซียืนจ้องอยู่หน้าประตูนานแล้วอ่ะ”
สเปเชียลหันไปมองที่ประตูแล้วก็เจอเจ้าตัวยืนกอดอกอยู่
“โอเคๆ เอ็กซ์มึงมาป้อนมาเดี๋ยวกูออกไปคุยกับยูโร”
เอ็กซ์มองตามสเปเชียลออกไปก่อนจะขยับตัวไปนั่งลงข้างๆอัลฟา
แบบที่เจ้าตัวเล็กก็รีบขยับเข้าไปนั่งหันหลังเอนตัวพิงอกอีกฝ่ายทันทีก่อนจะขยับหัวคลอเคลียอย่างอ้อนๆ
เอ็กซ์ยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างไม่รู้ตัวยกช้อนขึ้นจ่อปากอัลฟาให้เจ้าตัวงับเอง จะได้ไม่ต้องกะแรงอะไร
“ที่เป็นแบบนี้น่ะเพราะอะไร”
อัลฟาชะงักการเคี้ยวเมื่อได้ยินคำถามจากคนด้านหลัง
“…อ้า”
วิธีการเลี่ยงคำถามของเจ้าตัวเล็กคงเป็นวิธีที่น่ารักที่สุดแล้วเมื่อเจ้าตัวหันไปอ้าปากทำตาแป๋วรอข้าวคำต่อไปอย่างเฉไฉ...แบบที่คนถามก็ต้องยอมให้
“ไม่ได้เจอนาน เป็นหนุ่มแล้วนะยูโร” สเปเชียลเอ่ยปากหลังจากเดินมานั่งที่โซฟาข้างๆ ยูโร
“อะ...ครับผม”
“แอลเล่าให้ฟังว่าไปฝึกกับพี่ริวเหรอ”
ยูโรพยักหน้าหงึกหงัก…เกร็ง…เกร็งมากจริงๆ เวลาอยู่ใกล้ ไม่ได้เจอนานเกินไป เขาใจสั่น
เขาจำความรู้สึกตัวเองเวลาลอบมองที่ประตูสำนักเวลาฝึกซ้อมได้ดี จะรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถมาจอดคิดในใจขอให้เป็นคนที่เขาเฝ้ารอ...แต่ก็ไม่เคยได้เจอ เมื่อเกือบ 2 อาทิตย์ที่แล้วอยู่ๆ เบอร์ที่เขาตั้งเป็นFavoriteตลอดหลายปีที่ผ่าน
เบอร์ที่เขานั่งจ้องอยากจะกดโทรออกมานานก็โทรเข้ามา...เสียงจากปลายสายนั่นยังน่าฟังที่สุด
จนตอนนี้คนข้างๆ ก็มีใบหน้าท่าทางที่น่ามองที่สุดเช่นกัน…
ซีเหลือบตามองเด็กหนุ่มข้างๆ เด็กของเขาแล้วก็หรี่ตาลง
ใจเต้นผิดปกติไปมั้ยนะไอ้หมอนั่น
“ยูโร 18 แล้วใช่มั้ยตอนนี้แล้วเรียนที่ไหนล่ะ”
“เพิ่งเข้าสัตวแพทย์ มหาลัย xxx ครับอยู่ไม่ไกลจากที่บ้านมาก”
“เก่งนี่น่า ดีแล้วตั้งใจเรียนนะ” สเปเชียลยิ้มร่ายกมือตบบ่าอีกฝ่ายเบาๆ ให้คนนั่งมองเอ่ยเสียงเรียบ
“สเปเชียล มานี่”
พอหันไปมองก็เจอซีขมวดคิ้วนิดๆ นั่งจ้องมาอยู่ “ว่าไงมึง มีอะไร”
“บอกให้มา”
สเปเชียลจิ๊ปากเล็กน้อยแต่ก็ยอมขยับลุกเดินไปหาอยู่ดี
ยูโรมองท่าทางไม่พอใจของซีแล้วก็หลุบตาหนีมองไปทางอื่น…ขี้หวงสินะ
“พี่เอ็กซ์กอด” อัลฟาจ้องเอ็กซ์ตาแป๋วขณะดื่มน้ำพอหมดแก้วก็รีบวางแล้วหันมายก 2 มือขึ้นอ้อนทันที
เอ็กซ์อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นแล้วจับขา 2 ข้างของอัลฟาลอดข้างเอวไปด้านหลัง ขยับตัวนั่งลงที่เตียง
อัลฟากดหัวลงคลอเคลียอยู่ที่อกเอ็กซ์อย่างขี้อ้อน เขาชอบอุณหภูมิร่างกายของพี่เอ็กซ์ที่สุด...อบอุ่น จนสบายใจ คิดแล้วก็เงยหน้ามองนัยน์ตาสีเงินที่กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน
เอ็กซ์เลิกคิ้วเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กนั่งจ้องหน้าเขานิ่งๆไม่ทำอะไร พอเห็นเจ้าตัวส่ายหน้ายิ้มๆก็เผลอยิ้มตามและยกมือลูบที่พวงแก้มนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย
ลูบได้ไม่นานก็เผลอกดจมูกเข้ากับบริเวณที่เพิ่งยกมือออกสูดลมหายใจเข้าช้าๆ แบบที่คนถูกหอมแก้มก็หลับตาปี๋หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ เขาผละตัวออกมาอีกครั้งก็พบว่าอัลฟายังคงหัวเราะน้อยๆ อยู่ไม่หยุด
ยังไม่ได้เอนไซม์เลย…
เอ็กซ์คิดในใจขณะกวาดตามองไปทั่วใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วสอดมือรั้งท้ายทอยอัลฟาให้เข้าใกล้ ก่อนจะโน้มหน้าหา
“อ้าปาก”
คำสั่งที่อัลฟาก็ทำตามแต่โดยดีปากบางอ้าออกเล็กน้อยให้คนตรงหน้าครอบลงมาสอดเรียวลิ้นเข้าแทรก ตวัดดูดดึงลิ้นที่ร้อนด้วยอุณหภูมิของร่างกายที่ยังไม่ปกติของอัลฟา
อัลฟาหลับตาปี๋อีกครั้งกับสัมผัสหนักๆ ที่เขาชอบสัมผัสที่ทำให้รู้สึกว่าพี่เอ็กซ์เองก็ต้องการเขาไม่น้อย
รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ลิ้นของตัวเองถูกดึงเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่ายเสียแล้วปลายลิ้นแตะวนกันอย่างหยอกล้อ
น่าแปลกเหมือนกันที่เขามารู้สึกพิเศษกับคนที่มีสิ่งที่เขากลัวที่สุดอยู่
ตาดุๆ คู่นั้น...ตอนแรกเขากลัว...กลัวจนตัวสั่น
แต่ตอนนี้มันมีแรงดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก...ดึงดูดให้เข้าใกล้ดึงดูดให้สนใจ ดึงดูดจนโหยหา
แอลรักพี่เอ็กซ์
มือเล็กกอดคนโตกว่าแน่นเท่าที่ตัวเองจะมีแรงหากแต่อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกถึงแรงรัดอะไรจากอ้อมแขนบอบบางนั้นเลยเจ้าตัวยังคงเพลินกับการตวัดลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับเจ้าตัวเล็กตรงหน้า
ความหนักเร็วของปลายลิ้นทำให้อัลฟารู้สึกเหมือนไข้จะกลับ...สมองเบลอและรู้สึกเหมือนตัวจะลอย ความร้อนพุ่งขึ้นสูงทั่วทั้งใบหน้ารู้สึกราวกับหัวจะระเบิดอย่างไรอย่างนั้น
ทั้ง 2 ประกบปากกันอยู่นานนานจนเอ็กซ์คิดว่าเขาคงไม่ต้องรับเอนไซม์ไปได้อีกหลายวัน
เมื่อพอเขาจะขยับผละออกเจ้าตัวเล็กตรงหน้าก็ขยับเข้าหาแต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มเหมือนหายใจไม่ออกทำท่าจะยันตัวห่างแต่เป็นจังหวะที่ไม่พอดีกันเสียเลย เมื่อเขาไม่อยากจะหยุดเสียแล้ว
สลับไปมาอย่างนี้อยู่พักใหญ่หลับตาตัดสิ่งรบกวนภายนอกออกไปหมด
เหลือแค่คนตรงหน้า...กับลิ้นนุ่มๆ ในปากเท่านั้น
“แอลวันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรอกนะพักให้ร่างกายหายสนิทก่อนแล้วกัน” สเปเชียลเดินเข้ามาบอกอัลฟาในตอนเช้าของวันจันทร์เจ้าตัวเล็กที่กำลังจะลุกไปอาบน้ำก็หันมามองตาแป๋ว
“แอลหายแล้วครับ”
“อีกสักวันเถอะ เมื่อคืนยังตัวรุมๆ อยู่เลย”
“…ก็ได้ครับ” เมื่อเห็นพี่ชายเอ่ยบอกเหมือนจะขอร้องแบบนั้นเจ้าตัวเล็กก็ตอบเสียงอ่อน ยอมแต่โดยดี
“อีกอย่าง...พี่มีเรื่องต้องคุยกับเรา” สเปเชียลว่าเสียงเข้ม ปราดตามองประตูที่ปิดอยู่เล็กน้อยแล้วถอนหายใจ
ตอนนี้ซาไลย์พวกนั้นคงไม่ได้จะฟังอะไรอยู่หรอกมั้ง
“ครับ?”
“เราใช้พลังใช่มั้ย”
คำที่ทำให้คนถูกถามนิ่งไป “เอ่อ...”
สเปเชียลถอนหายใจ แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างเตียง “แอล อากานต์บอกพี่ก่อนไปว่าไม่ให้เราใช้พลังนั่นอีกและความจริงเราก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไรทำไมแด๊ดเราถึงห้ามไว้เด็ดขาดแบบนั้น”
“...”
“พี่เคยบอกเราเรื่อง ทฤษฏีแรงตีกลับแล้วใช่มั้ย?”พอเห็นเจ้าตัวเล็กพยักหน้า เขาก็พูดต่อ “ยิ่งเราใช้มากเท่าไหร่ มันจะย้อนเข้าหาตัวเองยิ่งถ้าไม่รู้จักใช้ไม่รู้จักควบคุมปริมาณพลังและยิ่งประเมินร่างกายตัวเองไม่ดีพอมันจะอันตรายถึงชีวิต”
สเปเชียลเอ่ยเสียงเครียด เขาอยู่กับเจ้าตัวเล็กในช่วงเวลาที่อัลฟารับรู้และศึกษาความสามารถเฉพาะที่ได้รับสืบทอดมาจากแม่ของเจ้าตัว เขาพอจะรู้และเข้าใจในพลังเบื้องต้นนั้นหากแต่ก็คงไม่มากพอจะตัดสินอะไรได้แน่นอน หลายปีเกินไปที่เขาอยู่ห่างอัลฟามันนานพอที่จะทำให้เขาตามรายละเอียดที่เพิ่มเติมมาไม่ทัน
แต่สิ่งเดียวที่เขามั่นใจสาเหตุการตายของแม่อัลฟา...’ตายขณะปฏิบัติหน้าที่’ มันต้องเกี่ยวกับการใช้พลังที่มากเกินไปอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นอานกานต์คงไม่สั่งเขาให้คอยดูแลอัลฟาเรื่องพลังอย่างจริงจังแบบนี้
อัลฟาเม้มปากแล้วก้มหน้าต่ำ อย่างที่คนมองก็พอรู้ว่าเจ้าตัวเล็กไม่ได้ตั้งใจจะฟังคำเขาเลยสักนิด
“ปกติเราไม่ใช่คนดื้อทำไมคราวนี้ถึงได้รั้นแบบนี้ แล้วมารั้นเอาเรื่องใหญ่ด้วยน่ะ หืม”
คนเป็นพี่พูดเสียงอ่อนพยายามปลอบประโลมพลางยกมือลูบผมสีอ่อนเบาๆ
“มีอะไรบอกพี่ได้นะแอล”
“...พี่สเปเชียลครับ”
“หืม?”
“ถ้าพี่สเปเชียลมีสิ่งที่อยากทำมากๆแล้วมันก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องด้วยแต่มันอาจจะทำร้ายตัวเอง...พี่สเปเชียลจะทำมันต่อมั้ย”
สเปเชียลเงียบไปกับถ้อยคำถามที่ตอบยากเหลือเกิน ถ้าหากคำตอบของเขาอาจจะทำให้การตัดสินใจอะไร สักอย่างในความคิดของแอลเปลี่ยนไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งขึ้นมาโดยที่เขายังไม่รู้เลยว่าคืออะไรล่ะ
“มันต้องแล้วแต่กรณีนะแอลในกรณีของแอลหมายถึงอะไรล่ะ”
“ก็...เอาเป็นว่าทำเพื่อคนที่รักมากๆแล้วก็เพื่อคนอื่นที่เป็นคนดีๆ”
“หืม?” สเปเชียลครางรับแล้วยกยิ้มนิ่งไปอีก คิดว่าท่าทางน้องชายเขาคงไม่อยากจะบอกชื่อเรื่องออกมาตรงๆแน่ๆ
“อืม...ถ้าเกิดว่าสิ่งที่พี่อยากทำมากๆและเป็นการทำเพื่อคนที่พี่รักด้วย แต่มันดันทำร้ายตัวพี่เองล่ะก็นะ”
เขาสบตาอัลฟาแล้วเอ่ยปากพูดเสียงอ่อนโยน “พี่ก็จะลองย้อนคิดในอีกมุมนึงว่า ‘ถ้าหากสิ่งนั้นมันทำร้ายพี่จริงๆ คนที่พี่รักเขาจะอยากให้พี่ทำได้ยังไง’ และนั่นก็น่าจะเป็นคำตอบแล้วว่าเราจะทำในสิ่งที่คนที่เรารักไม่อยากให้เราทำเพื่ออะไร”
อัลฟาสบตาสเปเชียลนิ่งเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างคนทึ่งในคำตอบ “...แต่ว่า”
สเปเชียลมองอาการลังเลแบบนั้นของน้องแล้วก็ระบายลมหายใจออกยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู
“ไม่เป็นไรหรอกนะพี่เชื่อว่าแอลจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ดีที่สุด”
อัลฟาเงยหน้ามองพี่ชายแล้วยิ้มรับ
“เอ้อ อีกอย่างอากานต์ฝากบอกว่าถ้าเราหายเมื่อไหร่ให้โทรหา”
อัลฟาชะงักกึก เบิกตาเล็กน้อยอย่างตกใจ “พะ...พี่สเปเชียล เอ่อ...บอกอะไรแด๊ดไปรึเปล่าครับ”
“บอกสิ พี่ฟ้องหมดแล้วว่าเราไม่ยอมไปโรงพยาบาลจะกินยาอย่างเดียว เดี๋ยวได้โดนดุแน่ๆ”
คำที่อีกฝ่ายเหมือนจะแหย่เล่นแต่ทำให้คนฟังตัวแข็งนิ่งไปอย่างตกใจ
“เอ่อ...คือแอลยังไม่โทรได้มั้ยครับแอลไม่คือยังไม่อยาก...คุยกับแด๊ดเท่าไหร่ คือแอลยังไม่หายเลย”
สเปเชียลยิ้มให้กับท่าทางกลัวๆ ของน้องชาย “ถ้ามันเกี่ยวกับเรื่องพลังนั่นจริงๆ พี่บอกได้เลยว่าเราโดนแน่นอนแต่พี่จะอนุโลมให้หายสนิทก่อนก็ได้” เขาว่า “ยังไงพี่จะโทรไปรายงานอากานต์ก่อนว่าเราดีขึ้นบ้างแล้วแต่ยังหนีอยู่”
“ง่า...แอลไม่ได้หนีนะ” อัลฟาว่าแล้วคิดหนักในใจ...
แด๊ดรู้เรื่องแล้ว...ต้องโกรธมากแน่ๆ ยิ่งกว่าที่ยูโรโกรธแน่เลย!
“พี่ก็ไม่รู้นะว่าเราไปใช้ที่ไหนตอนไหนแต่ขอยืนยันนะแอลว่าต่อไปนี้ห้ามใช้พลังนั่นอีกตอนอยู่ที่นี่เพราะเราอยู่ในความดูแลของพี่ ไม่อย่างนั้นพี่จะรายงานให้อากานต์มารับเราไปทันที”
คำขู่ที่สเปเชียลเองก็ไม่ได้คิดจะทำจริงหากแต่เขาก็ไม่รู้จะใช้วิธีไหนให้เจ้าตัวเล็กยอมทำตาม
อัลฟาเม้มปากแน่นขึ้นจนซีดขาวก่อนจะพยักหน้ารับ “ครับ...”
“ไว้กลับมาแล้วพี่จะมาคุยละเอียดๆ กับเราอีกที”
“...ครับ’ คนถูกดุรับปากเสียงอ่อน
“งั้นเดี๋ยวพี่รีบกลับมานะ จะซื้อเค้กมาฝากด้วย”สเปเชียลเดินเข้าไปลูบหัวอัลฟาพอเห็นเจ้าตัวพูดคุยได้ปกติก็คลายใจยอมออกไปเรียนกับซี
หลังจากกินข้าวอาบน้ำกันเรียบร้อยเอ็กซ์ก็เอ่ยจะขอตัวออกไปข้างนอกสักพัก ให้อัลฟาหน้างอไม่หยุด
“ไม่เอา”
คำงอแงที่เอ็กซ์แอบอมยิ้มอยู่ในใจ
“ไปไม่นาน เดี๋ยวก็กลับ” เขาต้องแวะไปที่คอนโดคิวหลังจากที่ตัดสินใจจะเลิกเรียนที่มหาวิทยาลัยงี่เง่านั่นเอ็กซ์ก็ให้อาร์มินติดต่อไปถามขั้นตอนจากคิว พอได้เรื่องก็รู้ว่าต้องไปจัดการระบบข้อมูลที่เครื่องคอมใหญ่ ในคอนโดเจ้าตัว
“ไว้แอลหายแล้วพี่เอ็กซ์ค่อยไปไม่ได้เหรอ”
“ไปไม่นาน แค่นิดเดียว” เขาไม่คิดว่าจะใช้เวลาอะไรมากไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็กลับมาแล้ว อยากทำให้มันเสร็จๆ เริ่มรำคาญกับจดหมายของมหาลัยไร้สาระนี่ขึ้นทุกวัน
“...” พอเห็นว่าอีกฝ่ายจะไปแน่ๆ แล้วเจ้าตัวเล็กก็ขมวดคิ้วกอดอกอย่างไม่พอใจ
ให้บุคคลที่ 3 ในห้องต้องกรอกตาไปมาเซ็งๆกับท่าทางงี่เง่านั่น อาร์มินถอนหายใจแรงๆ แล้วออกจากห้องไปแบบที่อัลฟาก็ตวัดสายตามองตามอย่างไม่ชอบ
เอ็กซ์เดินเข้ามานั่งที่เตียงข้างๆ มองอัลฟานิ่งๆ “เดี๋ยวกลับ”
“...กลับเร็วๆ เลยนะครับ” เจ้าตัวช้อนสายตามองอีกครั้งสายตาที่เวลาทำแล้วแด๊ดมัมหรือพี่สเปเชียลมักจะตามใจเขาทุกที
“ไม่เกินครึ่งชั่วโมง” คนโตกว่าว่าแล้วยกมือลูบเบาๆที่แก้มอีกฝ่าย
“ให้ผมไปด้วยมั้ยพี่เอ็กซ์เผื่อต้องติดต่อพี่คิวอีก” อาร์มินที่นั่งอยู่ตรงโซหาลุกเดินตามมาส่งเอ็กซ์ที่หน้าประตูเมื่อเห็นเจ้าตัวเดินออกมาจากห้องนอนแล้วออกปากถาม
ไม่อยากจะอยู่กับเจ้านั่นตามลำพังเลยจริงๆ
“ไม่เป็นไร พี่จำได้หมดแล้วล่ะ เรารออยู่นี่แหละ”
“แต่ว่า…”
“ไปไม่นาน” นี่เขาต้องพูดคำนี้อีกกี่รอบเนี่ย…
“…ครับ”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะฝากเขาดูเจ้าเด็กในห้องนั่น
อาร์มินคิดบ่นในใจแต่ก็พยักหน้ารับแล้วรอจนประตูปิดลงเขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วย้ายตัวเองไปนั่งที่โซฟาข้างๆ เตียง เหล่มองอีกฝ่ายที่เหมือนจะงอแงไม่หยุดอยู่คนเดียว
ทำตัวไร้สาระ…
น่ารำคาญที่สุด ยิ่งกว่าไอ้สเปเชียลอะไรนั่นอีก มาเกาะแกะ ร้องหาพี่เอ็กซ์ตลอด เขาจะพูดจะคุยจะอยู่ใกล้นี่ไม่ได้เลยต้องเข้ามาขัดเสียทุกครั้งสิ เห็นแบบนั้นแล้วมันน่าหงุดหงิดจนอยากจะฆ่าทิ้งให้จบๆไปเสียจริง
หงุดหงิด!
“งี่เง่าชะมัด” คำพูดลอยๆ จากอาร์มินทำให้เจ้าตัวเล็กที่นั่งหน้าหงิกอยู่หันขวับมาทันที
จะหาเรื่องใช่มั้ยเนี่ย?!
ความคิดของเด็กเอาแต่ใจที่เริ่มจะงอแงอาละวาด…เขาไม่ชอบพี่คนนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว... ทำตัวเหมือนจะมาแย่งพี่เอ็กซ์ตลอดเวลา
“พูดถึงใคร!’
“จะรับรึไง”
“แอลไม่ได้รับ มันมาเข้าหูเอง”
“ก็อยู่เงียบๆ ไปสิ จะมาต่อคำทำไม”
อาร์มินพูดแล้วเหล่มองอัลฟาด้วยหางตาก่อนจะส่ายหัวแล้วเบนหน้าหนีแบบที่คนมองยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่
“นิสัยแย่ชะมัด แอลจะฟ้องพี่เอ็กซ์”
“ฟ้องเลย พี่เอ็กซ์คงจะสน” อาร์มินเริ่มกระตุกคิ้วเมื่ออีกฝ่ายพูดชื่อพี่ตนออกมายิ่งไม่สบอารมณ์อยู่…
“จะบอกให้พี่เอ็กซ์ไล่พี่ออกจากห้อง”
“หึ…อีกไม่นานฉันจะพาพี่เอ็กซ์กลับ”
อัลฟาชะงักไป…พี่เอ็กซ์จะกลับ?กลับไปไหน?! จะไม่อยู่แล้วเหรอ…
“พี่เอ็กซ์ไม่กลับหรอก พี่เอ็กซ์ต้องอยู่กับแอล!”
“ยังไงสักวันพี่เอ็กซ์ก็ต้องไปจากที่นี่ไม่มีทางมาฝังตัวเองอยู่ในที่แบบนี้ กับคนงี่เง่าไร้สาระอย่างนี้หรอก”
อัลฟาเบิกตา เม้มปากแน่นน้ำเริ่มคลอหน่วยอย่างเด็กที่กำลังโมโห แค่คิดว่าเจ้าของอ้อมกอดและอกอุ่นๆ จะไม่อยู่ข้างๆ เขาแล้วก็ทนไม่ได้
“ไม่! พี่กลับไปเลยนะ!ถ้าจะมาเอาพี่เอ็กซ์กลับไปล่ะก็รีบๆ ออกไปเลย!”
คำพูดแบบเด็กน้อยที่คนฟังทำเป็นไม่สนใจเบนหน้าหนีแล้วพูดออกมาลอยๆ
“คิดว่าสำคัญมากขนาดจะสั่งคนอื่นได้เลยรึไงยังไงพี่เอ็กซ์ก็ต้องไป”
เมื่อเสียงเจ้านายดังขึ้นเรื่อยๆ เบต้าก็กระโดดขึ้นเตียงไปหาอย่างเป็นห่วง ให้อัลฟารวบตัวหุ่นยนต์ตัวน้อยมากอดแล้วสวนคำกลับไป
“พี่เอ็กซ์ไม่ไปไหนทั้งนั้น! พี่เอ็กซ์รักแอล!”
พอจบประโยคสุดท้ายอาร์มินก็หันไปสบตาอัลฟาอย่างโทสะมือเริ่มกำหมัดอย่างไม่รู้ตัว
“รักงั้นเหรอ พูดบ้าอะไร!”
ไม่ได้เกลียดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรู้สึกอะไรแบบนั้นกับมนุษย์!ซาไลย์แบบพี่เอ็กซ์ไม่มีทางหน้ามืดแบบพี่ซี!
รักอะไรนั่นไม่จำเป็น!
“พี่เอ็กซ์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น! จะอยู่กับแอล!”
อัลฟาเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ปากเล็กๆ เถียงไม่หยุดอย่างเด็กที่กำลังจะหนีความจริง ให้อาร์มินก็เริ่มจะเพิ่มขีดความโมโหขึ้นตาม
“เงียบน่ะ! พี่เอ็กซ์ต้องเลือกซาไลย์ด้วยกันมากกว่ามนุษย์อยู่แล้ว!”
อัลฟานิ่งไปกับประโยคสุดท้ายที่เพิ่งออกมาจากปากอาร์มินนัยน์ตา 2 สีของอัลฟาสั่นระริกอย่างตระหนก
มะ…เมื่อกี้…พูดว่าอะไรนะ
“ซะ…ซา…ไลย์”
ตอนนี้เขาได้แต่ภาวนาให้ตัวเองหูฝาดไป
| 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-2-2 06:26:35
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2016-6-6 10:18:33