|
C h a p t e r 1 3
❖
ปี ศ า จ น้ อ ย
เอ็กซ์ขับรถออกจากหน้าคณะวิศวะทันทีที่อัลฟาเปิดประตูขึ้นมานั่งเรียบร้อยแล้ว
“รอนานมั้ยครับ” เจ้าตัวเล็กคาดเข็มขัดเรียบร้อยก็หันมาถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ไม่เท่าไหร่”
อัลฟาพยักหน้าหงึกหงักแล้วหันไปดูที่เบาะหลัง
“มองอะไร?”
“เอ่อ...พี่คนนั้นไม่มาด้วย?”
เอ็กซ์เลิกคิ้ว “อาร์มิน?” พออีกฝ่ายพยักหน้าก็เอ่ยตอบ “ไม่มา อยู่คอนโด”
อัลฟาได้ยินแบบนั้นก็ยู่ริมฝีปากขึ้น…กลับไปก็ต้องเจอสิ
RrrrRrrrrr
RrrRRrrrr
คิดหงุดหงิดในใจได้ไม่นานเสียงมือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น
“ว่าไงยูโร” พอเจ้าตัวเล็กกรอกเสียงลงไปคนขับรถข้างๆ ก็เหล่ตามอง
[เลิกรึยังน่ะแอล]
“เลิกแล้ว กำลังกลับเนี่ย”
[เค เดี๋ยววันนี้แวะไปหา]
“โอเค รอนะ”
[เออ แวะซื้อของกินให้ก่อนเดี๋ยวอีกชั่วโมงเจอกัน]
ทันทีที่อัลฟาวางสาย เอ็กซ์ก็หันมาอีกครั้ง คนถูกจ้องสะดุ้งกับสายตาดุๆ ของอีกฝ่ายเล็กน้อย...ยังไม่ชินสักที
“อ่า…เดี๋ยวยูโรแวะมานะครับจะซื้อข้าวเย็นเข้ามาให้ด้วย”
เอ็กซ์ได้ยินแล้วก็ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว…คิดแล้วก็พาลด่าคนหนีไปต่างจังหวัดอยู่ในใจ
สเปเชียลนี่วุ่นวายจริงๆ
“อัลฟามะรืนนี้พี่ต้องไปค่ายต่างจังหวัด เราอยู่ได้มั้ย?”
“ไปหลายวันเหรอครับ?” อัลฟาเงยหน้าจากจานขนมเมื่อได้ยินสเปเชียลพูดกับตน
“ประมานอาทิตย์กว่าๆเดี๋ยวระหว่างนี้มีอะไรก็บอกพี่ซีนะ”
“บอกเอ็กซ์ ”ซีที่นั่งอยู่ด้วยแทรกขึ้นทันทีทำเอาเจ้าของชื่อก็หันมองตาม
“มึงก็ช่วยกูดูแลน้องอีกแรงจะเป็นไรไปวะ”
“ไม่อยู่”
สเปเชียลเลิกคิ้วทันทีที่ได้ยิน “ไปไหนของมึง?”
“จะไปด้วย” ซีว่าแล้วก็เหล่มองสเปเชียลอย่างไม่พอใจนี่จะไม่ให้ไปด้วยรึไง?
“เพื่อ?! กูไปค่ายแพทย์ฝึกหัดมึงเกี่ยวตรงส่วนไหนวะ?”
“ถ้างั้นไม่ต้องไป”
“อะไรของมึงวะเนี่ย!”
เริ่มต้นที่ถามอัลฟาด้วยความเป็นห่วง…แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่บทสนทนาไปจบลงที่การถกเถียงกันไม่เลิกจนสุดท้ายที่คอนโดก็เหลือแค่อัลฟา เอ็กซ์ และ อาร์มิน...
และก่อนไปก็ไม่พ้นที่พี่ชายขี้เป็นห่วงจะย้ำคำหนักแน่นไว้...
“ยังไงก็แล้วแต่ พี่จะโทรไปวานให้ยูโรแวะมาดูเราบ่อยๆแล้วกัน”
เอ็กซ์คิดถึงวันนั้นแล้วก็ยิ่งเหยียบคันเร่งจมลึกลงไปอีก...
ก็ตั้งแต่เด็กนั่นไปเจ้ายูโรอะไรนั่นก็แวะมาเกือบจะทุกวัน...รำคาญชะมัด...ไอ้สายตาที่มองเหมือนจะจับผิดนั่น
“ถึงแล้ว”
อัลฟาปลดล็อคเข็มขัดแล้วหันขวับไปมองเอ็กซ์ทันที “พี่เอ็กซ์…”
เจ้าของชื่อดับเครื่องแล้วหันไปมองเจ้าแมวตัวเล็กข้างๆ
“ขมวดคิ้วเป็นปมเลย…”
อัลฟามองสายตาที่อยู่ๆ ก็แข็งกร้าวของเอ็กซ์มาสักพักแล้วจึงเอ่ยปากอย่างกล้าๆ กลัวๆ
ไม่รู้คิดอะไรอยู่กันแน่...
เอ็กซ์เหลือบมองอัลฟาอีกครั้งแล้วส่ายหัวเล็กน้อย…ตา 2 สีที่มองมาอ้อนๆ นั่นทำเขาสับสน
สับสน…สับสนมากจนหงุดหงิด
คำที่อาร์มินกล่าวกับเขาเมื่อวันก่อนยังดังก้องอยู่ในหัวไม่หยุด
‘พี่เอ็กซ์อาจจะลืมไปแล้วว่ามนุษย์เป็นยังไงอาจจะลืมว่าเคยรู้สึกกับมันแบบไหน…และอาจจะลืมไปว่าเคยบอกผมไว้ว่าอะไร’
นัยน์ตาสีนิลที่มองมานิ่งๆ ของอาร์มินทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนต่อยเข้าที่กลางอกแรงๆมันปวดหนึบ… จนเจ็บ และเหมือนมันจะเจ็บขึ้นเรื่อยๆเวลาอยู่ใกล้ หรือเวลานอนกอดเจ้าแมวนี่…
นี่เขาเป็นอะไร…มันไม่ใช่เขาเลยสักนิด…
อัลฟานั่งจ๋องอยู่กับยูโรและเบต้าที่หน้าโซฟา ใบหน้าหวานหงิกงออย่างคนไม่พอใจ
นัยน์ตา 2 สีเหล่มองเอ็กซ์ที่นั่งดูทีวีอยู่กับอาร์มินแบบที่ไม่สนใจเขาสักนิด…
ไม่รู้ทำไม อยู่ๆ อีกฝ่ายก็มีอาการเฉยชากว่าที่เคยเป็นใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ดูน่ากลัวกว่าปกติ
2-3 วันมานี้พี่เอ็กซ์ดูเว้นระยะห่างจากเขากว่าเดิมแถมข้างตัวยังมีพี่อาร์มินอะไรนั่นอยู่ด้วยตลอดไม่ห่าง
เขาจะเข้าหาก็ถอยหนีเสียทุกครั้งไป…เหงา
อยากอ้อน...
“เป็นไรวะแอล” ยูโรที่นั่งสังเกตอาการเพื่อนตัวเล็กข้างๆมาสักพักแล้วก็เอ่ยปากขึ้น
ก็พี่สเปเชียลอุตส่าห์วานให้เขามาดูแลเชียวนะวินาทีที่เขาเห็นสายเรียกเข้าเป็นชื่อพี่สเปเชียลเขาแทบจะร้องลั่นบ้านด้วยความดีใจก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นระรัว กดรับแทบไม่ทัน…ทั้งยังเสียงสั่นแบบที่ควบคุม ไม่ได้อีก
“หึ” อัลฟาส่งเสียงค้านในคอแล้วเหลือบมองเอ็กซ์ที่หันไปคุยอะไรไม่รู้อยู่แต่กับอาร์มินคิดหงุดหงิดในใจแล้วก็ซบหน้ามุ่ยๆ ลง ที่ต้นแขนยูโร ยูโรยกยิ้มมุมปากกับอาการงอแงของเจ้าตัว…เริ่มแล้วไง…
“จะนอนแล้ว” ไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว!
“ไปนอนสิ เดี๋ยวกูจะกลับแล้ว”
พอได้ยินยูโรว่าแบบนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นแล้วหันไปหาเป้าหมาย “พี่เอ็กซ์…ไปนอนกัน”
เอ็กซ์เหลือบตามองอัลฟา หรี่ตาอย่างครุ่นคิดพลันเห็นอาร์มินมองมาทางหางตา
“ไปนอนก่อนเลย”
ได้ยินแบบนั้นเจ้าตัวเล็กก็เบะปากทันที “ไม่! จะนอนกับพี่เอ็กซ์”
ยูโรส่ายหัวด้วยความอ่อนใจ…ไม่ได้เห็นนานแล้วนะอาการเอาแต่ใจแบบนี้ของอัลฟา
คิดแล้วก็คว้าเบต้าขึ้นอุ้มก่อนจะรุดเข้าไปรวบเอวอัลฟาดึงจะพาเข้าห้องนอนอย่างที่เจ้าตัวก็เริ่มโวยวาย
“ไม่เอา! ปล่อยเลย”
“แอล” ยูโรเรียกชื่ออีกฝ่ายนิ่งๆเมื่อรู้สึกว่านัยน์ตาข้างสีฟ้าเข้มของเจ้าตัวเริ่มวูบไหวตามอารมณ์
อัลฟานิ่งไปอย่างรู้สึกตัวแล้วเริ่มสงบ
“เดี๋ยวกูนอนเป็นเพื่อนก็ได้คืนนี้อย่างอแงนักเลย”
ได้ยินแบบนั้นหางคิ้วของคนไม่ยอมตามใจก็กระตุกเอ็กซ์เหลือบตามองยูโรทันที แล้วก็พบกับสายตา ที่เหมือนจะรู้ทันมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“แอล”
อัลฟาเงยหน้าจากแผ่นอกของยูโรขึ้นมองหน้า “อือ”
คนเรียกถอนหายใจเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทางเซื่องซึมของเพื่อนตัวเองมาสักพักใหญ่ๆแล้ว
ตั้งแต่พาเข้ามาอาบน้ำนอนเจ้าตัวก็นอนเงียบผิดกับนิสัย…อาการหนัก
“เป็นอะไรของมึงวะ”
“โดนไม่สนใจ…”
ได้ยินแบบนั้นยูโรก็พ่นลมหายใจออกอย่างติดจะขำ “ยังเหมือนเดิมเลยนะมึงน่ะ ตอนที่งอนอากานต์เมื่อก่อนโน้นก็แบบนี้เลยอายุเท่าไหร่แล้ววะตอนนี้ 8 หรือ 9 ล่ะ”
อัลฟาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วค้อนอีกฝ่ายเข้าให้ “กลับไปเลย”
“แน่ใจ? เดี๋ยวกูก็ดับไฟให้หมดห้องแล้วกลับเสียเลยนี่”คำที่คนกลัวความมืดต้องทำหน้าหงิกอีกครั้งจนคนมองชักจะนึกกลัวว่าหน้าใสๆ จะมีรอยย่นก่อนวัย
“หลับได้แล้วมึง กูจะได้กลับอยากให้พรุ่งนี้กูไปเรียนสายใช่มั้ยเนี่ยฮะ?”
“กู๊ดไนท์ยูโร” อัลฟาตอบรับเพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกันยิ้มๆแล้วขยับตัวเข้าซุกอีกฝ่ายอย่างคุ้นเคย
ยูโรกับอัลฟารู้จักกันมาตั้งแต่เล็กตัวติดกันมาแต่ไหนแต่ไร เรียกได้ว่าเหมือนจะเป็นพี่น้องคลานตามกันมา
แค่มองปราดเดียวยูโรก็รู้ว่าอัลฟารู้สึกยังไงแม้จะคาดเดาความคิดไม่ได้ แต่ความผิดปกติทางอารมณ์ของเจ้าตัวเล็กข้างๆ นี่เขาค่อนข้างจะแม่น ยิ่งความผิดปกติที่อัลฟามีให้กับผู้ชายนัยน์ตาดุข้างนอกห้องนั่น…
มันชักจะพิเศษเกินไปแล้ว
แกรก
นานจนอัลฟาหลับสนิทไปเรียบร้อยเอ็กซ์ก็เปิดประตูเข้าห้องมา
นัยน์ตาดุๆ สีเงินสบเข้าพอดีกับยูโรที่นอนท้าวศีรษะให้อัลฟาซุกอยู่ทำเอาคนเข้ามาใหม่ขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่รู้ตัว
“…”
พอเห็นเอ็กซ์เดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆคนช่างจับผิดอย่างยูโรก็กระตุกยิ้ม…พอกันเลย...
เอ็กซ์เดินออกมาจากห้องน้ำก็ยังเจออัลฟานอนอยู่ในท่าเดิมแต่ตอนนี้คนข้างๆ หลับตามไปด้วยแล้ว
เขาเหลือบตามองเจ้าแมวนั่นอีกครั้งแล้วกำหมัดแน่น
หงุดหงิด
แค่คำนี้อาจจะยังไม่พออธิบายความรู้สึกข้างในของเอ็กซ์ คิดแล้วก็เดินออกจากห้องนอนทันที
พอเห็นอาร์มินหันมามองพอดีก็เอ่ยคำด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ไปนอนห้องนั้น”
อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะเอ่ยทักอะไรทำเพียงยกยิ้มแล้วเดินตามเข้าไป และแน่นอนว่าตอนเช้าคงมีอะไรน่าสนุกกว่าที่คิด… ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
“ไม่เอา!”
เฮือก!
ยูโรสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้นไกลๆ เมื่อคืนเขาเผลอหลับไปเสียได้…
มองไปข้างตัว…อัลฟาหายไปแล้ว?
งั้นเสียงนั่น!
คิดสรุปในใจแล้วก็ขยับตัวลุกจากเตียงเปิดประตูไปทางต้นเสียงทันที พอเข้าไปในห้องนอนใหญ่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเอ็กซ์กำลังอุ้มอัลฟาที่ซุกหน้าลงที่บ่าตัวสั่นไม่หยุดอยู่ ส่วนเด็กผู้ชายผมขาวก็จ้องมองด้วยใบหน้านิ่งๆแต่สังเกตุเห็นได้ถึงความคุกรุ่นในดวงตา...
นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ?
“เอ่อ…แอล” การเอ่ยปากเรียกชื่อเพื่อนของตนคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแม้ในใจจะคิดไปกว่าครึ่งแล้วว่าคนอาละวาดน่าจะไม่พ้นเจ้าตัวเล็กที่กำลังสะอื้นอยู่นั่น
ในชีวิตอัลฟามีสิ่งที่กลัวอยู่ 2 อย่างคือ ความมืด และ นัยน์ตาดุดัน
นอกจากเรื่องพวกนั้น…เจ้าตัวเล็กแสบกว่าที่คิดเรื่องนี้คนใกล้ตัวอย่าง ยูโร และ สเปเชียลรู้ดี เมื่อไหร่ที่ออกอาการแบบนี้คือปักใจไปเสียแล้ว...
คิดไปถึงตอนเด็กๆ ที่สเปเชียลไปเอ็นดูเพื่อนข้างบ้านที่ไม่ค่อยจะชอบหน้ากันเท่าไหร่ก็อาละวาด บ้านแทบแตก
ไม่ใช่พวกแล้วมายุ่งกับคนของแอล (?) นี่ ไม่ได้เลย…
แต่กับยูโรที่ตามสเปเชียลต้อยๆ ตอนยังเล็กดันไม่เห็นจะออกอาการงอแงอะไร
บางทียูโรก็สงสัยเหมือนกันว่าเกณฑ์การตัดสินใจของอัลฟานี่ดูจากตรงไหน…
ความรู้สึก? …ล่ะมั้ง
“ฮึก...อึก...” อัลฟาครางสะอื้นกดดวงหน้าลงกับบ่าเอ็กซ์ มือเล็กโอบคออีกฝ่ายแน่น
ตื่นเช้ามาก็พบว่าตนยังซุกอยู่ที่อกยูโรเหมือนเมื่อคืนหันไปข้างเตียงก็ไม่เจอ เดินออกมานอกห้องก็ไม่เจอ
ใจหาย…กลั้นน้ำตาเดินหาอยู่สักพักก็ตัดสินใจเปิดประตูเข้าห้องนอนพี่สเปเชียล
ก็พบ...พบเอ็กซ์หลับสนิทอยู่โดยมีอาร์มินนอนอยู่ข้างๆ
กว่าจะรู้ตัวก็งอแงโวยวายไปแล้ว ทำเอา 2 ซาไลย์ที่หลับอยู่บนเตียงสะดุ้งตัวขึ้นนั่งทันที
เอ็กซ์นิ่งไปเมื่อเห็นเจ้าแมวยืนสะอื้นอยู่ตรงหน้างอแง ร้องไม่เอาไม่ชอบอยู่ไม่หยุด
พอตั้งสติได้ก็ลุกไปคว้าตัวขึ้นอุ้มก่อนที่จะร้องจนขาดใจไปเสียก่อน
“กลับก่อนละกันนะ” ยูโรเกาท้ายทอยแกรกๆอย่างทำอะไรไม่ถูก แล้วก็เอ่ยขึ้นแผ่วๆ ก่อนจะกลับออกไป
“โทษนะอาร์มิน” เอ็กซ์เอ่ยขึ้นลอยๆแล้วพาอัลฟาที่ยังเกาะตนแน่นอยู่เดินออกจากห้องนอน
อาร์มินมองตามเอ็กซ์ออกไปแล้วถอนหายใจยาว…ว่าแล้วเชียว แต่ก็ไม่คิดว่าเด็กนั่นจะมาอาละวาดอะไรแบบนี้เห็นหงิมๆ แบบนั้นนึกว่าจะร้องไห้ไปฟ้องพี่เงียบๆ เสียอีก เล่นเอาตกใจเหมือนกัน...
แต่ที่คาดไม่ผิดก็คือ...พี่เอ็กซ์แม้คำพูดของเขาจะทำเอ็กซ์สับสนได้แค่ไหน
แต่เขาก็รู้ดีว่า...
ในความสับสนนั้นมีความชัดเจนอยู่
| 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-2-2 06:05:05
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2016-6-6 09:08:22