❖ S A L Y E ❖ น า ย พั น ธุ์ โ ห ด C o m p l e t e d.1 (ภาค 2) - 10

tanya

C h a p t e r 1 0
❖
คุ้ น เ ค ย
   ผ่านไปแล้ว 2 อาทิตย์...เอ็กซ์และอัลฟาก็เริ่มคุ้นชินที่จะมีอีกฝ่ายนอนอยู่ใกล้ๆตอนหลับ  เสียงหัวใจ

และไออุ่นของเอ็กซ์ทำให้อัลฟาหลับสบาย  และอย่างที่เอ็กซ์ก็เถียงไม่ได้ว่าตัวเล็กๆ ที่ซุกอยู่ตรงอกทุกคืนไม่ได้ทำให้เขารำคาญอะไร
   “มอนิ่งครับพี่เอ็กซ์” นัยน์ตา2 สีหรี่ลงเพราะแสงที่แยงตาแต่ก็ยังพยายามเงยหน้าบอกอรุณสวัสดิ์เจ้าของอ้อมกอดที่เริ่มจะคุ้นเคย   เอ็กซ์พยักหน้าเล็กน้อย ขยับใช้แผ่นหลังกว้างบังทางแสงให้อีกฝ่าย
   และก็เป็นเหมือนเช่นทุกครั้งที่อัลฟาจะซุกตัวคลอเคลียอยู่ที่อกกว้างของเอ็กซ์กินระยะเวลาหลายสิบนาที
   อาการงอแงเอ้อระเหยไม่ยอมตื่นเต็มตาของอัลฟาที่เอ็กซ์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรนอนนิ่งให้เจ้าตัวทำจนกว่าจะพอใจ
   “หิว”
   เอ็กซ์มองเจ้าตัวเล็กที่บ่นพึมพำแล้วลุกขึ้นนั่งหันหลังถอยลงจากเตียงเดินเมาขี้ตาเข้าห้องน้ำไปอย่างพอใจ
อาการมึนงงเพราะเพิ่งตื่นนอนแบบนี้ก็ตลกดี…ไม่นานเขาก็ขยับตัวลุกบ้าง
   “มานั่งกินข้าวมาแอล” เมื่ออัลฟาเดินออกมาจากห้องก็พบสเปเชียลและซีนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนแล้ว
   “วันนี้ไปพร้อมพี่นะ พี่มีเรียนเช้าเหมือนกัน”กินไปได้สักพัก ขนาดที่เอ็กซ์ก็ออกมาจากห้องนอนในสภาพอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วสเปเชียลก็เอ่ยถามขึ้น
   “อื้อ เอี๋ยวแอลไออับอี้เอ็กซ์” อัลฟาตอบเสียงอู้อี้ในปากยังเต็มไปด้วยแซนวิซทูน่าคำโต
   “หืม?”
   “เดี๋ยวไปด้วยกัน” เมื่อเห็นสเปเชียลครางถามและรอให้อีกฝ่ายตอบใหม่หลังกลืนอาหารลงคอเอ็กซ์ที่นั่งปาดเนยลงขนมปังอยู่ก็ตอบสวนขึ้นมา
   คำตอบที่ทำให้คนฟังต้องเลิกคิ้วสูง...
   ไปด้วยกัน...
   “เดี๋ยวนะวันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอวะ?” สเปเชียลเอ่ยถามอย่างสงสัย แล้วหันไปมองทางซี
   ไหนวันนี้วิศวะปี 4 หยุดไง?
   ซีไหวไหล่เป็นคำตอบ...จะหยุดหรือไม่หยุดยังไงเขาก็ต้องไปส่งเด็กนี่ที่คณะแพทย์อยู่ดี
   แต่กับเอ็กซ์นี่ไม่รู้...
   “เดี๋ยวพี่เอ็กซ์ไปส่งครับ” เมื่อหมดปากแล้วอัลฟาก็ตอบเสียงใส ให้คนเป็นพี่หมุ่นคิ้วทันทีที่ได้ยิน
   เหมือนว่าจะทะแม่งละนะ
   “เลิกแล้วมาเจอตรงนี้นะ” ใช้เวลาไม่นานรถก็แล่นเข้ามาที่ลานจอดรถของคณะวิศวกรรมศาสตร์เอ็กซ์เข้าเกียร์แล้วหันมาทางคนข้างๆ
   อัลฟาหันไปมองเอ็กซ์แล้วก็เผลอหลบตาอย่างไม่ทันตั้งตัวก่อนจะคิดได้แล้วหันกลับไปหาอีกครั้ง
   “พี่เอ็กซ์...”
   “ว่า”
   “พี่เอ็กซ์ตาดุมากนะครับ มากๆๆ แบบขนลุกเลย”คำที่เจ้าตัวก็ยกแขนโชว์ให้ดูอาการที่ว่า
   “...” เอ็กซ์เหลือบมองแล้วก็กระตุกยิ้ม...ไม่บอกก็รู้ เก็บอาการเสียทีไหน ตัวสั่นทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้
   “ยิ้มบ้างนะครับ ยิ้มกว้างๆ เลย” ก็ไม่รู้จะช่วยได้มั้ยสำหรับสีหน้าแววตาดุดันแบบพี่เอ็กซ์...
   แต่ก็คงจะช่วยดึงบรรยากาศอบอุ่นที่ฉายแววออกมาเล็กน้อยแบบที่นานๆจะสังเกตุเห็นทีได้สักนิดล่ะมั้ง...
   “หึ” เอ็กซ์แค่นหัวเราะกับคำของอีกฝ่ายแล้วขยับมือขยี้หัวอัลฟา

“ไปเถอะ”
   สัมผัสที่ไม่เบานัก แต่ทำให้คนได้รับยิ้มกว้าง

“เจอกันตอนเย็นครับ”
   ปึง!
   “แอล”
   “อ้าว พี่ลีริกซ์” ปิดประตูไม่ทันไรเสียงทักคุ้นหูก็ดังขึ้นและไม่ผิดไปจากที่คิด พอหันไปมองก็พบลีริกซ์ยืนอยู่
   อัลฟาหันไปโบกมือให้คนบนรถอีกทีก่อนจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปหาเพื่อนรุ่นพี่ร่วมชั้นเรียน
   เอ็กซ์มองตามเจ้าลูกแมวตา2สีเดินไปกับลีริกซ์นิ่งๆ
   จากที่ตั้งใจจะออกรถกลับคอนโดแล้วค่อยมาอีกทีตอนเย็นก็กลับกลายเป็นดับเครื่องแล้วออกไปยืนพิงประตูรถยนต์รับลมเย็นๆ ยามเช้า
   ยิ้มงั้นเหรอ...ตลกน่ะ
   เขาแค่นหัวเราะในใจแล้วยกมือลูบหน้าเล็กน้อยอย่างเหนื่อยๆ นี่เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่
   ความสับสนเล็กๆ ก่อตัวขึ้นบางเบาหากแต่เพิ่มปริมาณขึ้นตามลำดับของเวลา
   เอ็กซ์คิดถึงใบหน้าของเจ้าแมวตัวเล็กยามซุกตัวอยู่กับอกเขาแล้วก็ระบายลมหายใจเฮือกใหญ่
   ก่อนจะคิดเลยไปถึงใบหน้าของเด็กหนุ่มที่เขาดูแลมาตั้งแต่ยังเล็ก…จะคิดอย่างไรนะหากมาเห็นแบบนี้
   ช่วงเวลาแบบนี้ทำให้เขาไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลย
   เหมือนจะถูกกลืนกินความเป็นตัวตนไป…ชักกลัวแล้วสิ
   สเปเชียลเหล่มองเอ็กซ์ที่นั่งอยู่ตรงโซฟาแบบที่มีอัลฟานั่งเล่นกับเบต้าที่อยู่พรมด้านล่าง
   ตั้งแต่กลับจากมหาลัยมาทั้งคู่ก็ยังไม่ห่างกันเลยสักนิด...
   แปลกใจไม่น้อยเลยจริงๆ ไม่คาดไม่คิดมาก่อนว่าคู่นี้จะมาใกล้ชิดสนิทเชื้อกันได้นึกว่าจะมีปัญหาอะไร

ให้ต้องปวดหัวสัก 2-3 ครั้งเสียอีก
   แต่นี่ก็ผ่านมาเป็นสัปดาห์แล้วเห็นก็นอนด้วยกันได้ไม่มีเรื่องยุ่งยากอะไร ติดจะราบรื่นเกินไปเสียด้วยซ้ำ...
   สงบเงียบเสียจนไม่น่าไว้ใจ
   ถึงจะเห็นเอ็กซ์นิ่งๆ แต่ก็ไม่ได้มีอาการรำคาญหรือหงุดหงิดอะไรให้เห็นฝ่ายอัลฟาเองก็กลายเป็นติดเอ็กซ์หนึบอย่างที่ไม่วิ่งมาเกาะเอวเกาะแขนเขาเหมือนที่เคย
   แปลก...แปลกมาก...แปลกจริงๆ
   “เฮ้ย!”
   มองอย่างระแวงอยู่ดีๆ ก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆเจ้าตัวเล็กข้างล่างก็ผละออกจากหุ่นยนต์

แสนรักปีนขึ้นไปนั่งตักเอ็กซ์เสียอย่างนั้น
   อัลฟาขยับขึ้นไปนั่งหันหลังให้อีกฝ่ายแล้วโบกลูกบอลในมือไปมาเหนือหัวเบต้า
   แบบที่คนถูกยึดหน้าขาไม่ได้เอ่ยปากอะไรดวงตาสีเงินเลื่อนมองตามหุ่นยนต์เบื้องล่างที่วิ่งซ้ายทีขวาทีตามมือคนเป็นเจ้านาย
   สเปเชียลหันไปมองหน้าที่ซีนั่งไม่สนใจฟ้าสนใจดินแวบนึงก่อนจะเบนสายตาไปที่ภาพเมื่อครู่อีกครั้ง
   ถึงแม้จะโดนสายตาตกตะลึงของสเปเชียลจ้องอยู่เด็กขี้อ้อนติดสัมผัสอย่างอัลฟาคงไม่มีอาการเขินอายให้เห็น
   และยิ่งไม่มีวันได้พบใบหน้าขึ้นสี ท่าทางประหม่าจนบิดม้วนของเอ็กซ์เป็นแน่
   ภาพที่คนทั้งคู่คลอเคลียกันนั้นคงมีแต่สเปเชียลที่อายแทนคนไร้ยางทั้งคู่...
   มองได้ไม่นานสเปเชียลก็ผุดลุกขึ้นเดินเข้าไปตรงหน้าทั้ง2 คน
   “อัลฟามานี่”
   เสียงเรียกแบบที่ทำให้เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองแล้วยอมลงจากตักมาหาคนเป็นพี่ตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว
   “ครับ?”
   “ติดเอ็กซ์ไปมั้ยเราน่ะ” คำกล่าวหาของคนที่เหมือนจะเริ่มหวงน้องขึ้นมาตะหงิดๆ
   “เอ๋?” ติดไปแล้วยังไง?ไม่เข้าใจคำถามพี่สเปเชียลเลยสักนิด
   “เอ็กซ์ อัลฟาเพิ่ง 16” สเปเชียลเอ่ยเสียงเข้มแล้วหันไปจ้องเอ็กซ์ด้วยสายตาดุๆ
   สายตาแบบที่เอ็กซ์ก็ขยับยิ้มส่งเสียงหึในคอ
   “อัลฟา” เสียงทุ้มดุของเอ็กซ์ดังขึ้นลอยๆให้เจ้าของชื่อหันขวับไปมองแล้วเดินกลับไปปีนขึ้นนั่งลงที่ตักเหมือนเดิม
   อาการที่สเปเชียลได้แต่มองแล้วอ้าปากค้าง
   “เอ็กซ์!” นี่เขาคิดผิดมั้ยเนี่ยที่ให้ซาไลย์แบบนี้ไปนอนเป็นเพื่อนแอล!
   “พอแล้วน่ะ” ซีที่นั่งมองเหตุการณ์ประหลาดแบบนี้มาสักพักก้าวขาเข้ามาคว้าตัวสเปเชียลขึ้นอุ้ม
   “พออะไรเล่า! มึงไปห้ามเพื่อนมึงนู่น!นั่นน้องกูนะเว้ย!”
   “เอ็กซ์ทำอะไร?”
   “ก็ลองมันทำเด้!” พี่ชายหวงน้องเริ่มโวยวายเสียงดังให้คนอุ้มได้ยกยิ้มอย่างนึกขำ
   อัลฟามองตามซีที่อุ้มสเปเชียลที่กำลังดิ้นอาละวาดอยู่เดินหายเข้าห้องนอนไปแล้วเงยหน้าขึ้นถามคนด้านหลัง
   “พี่เอ็กซ์ยั่วโมโหพี่สเปเชียลเหรอครับ”
   คำถามที่เอ็กซ์กระตุกยิ้มแทนคำตอบ  อัลฟาไม่ได้ว่าอะไรที่ได้รับคำตอบไร้เสียงแบบนั้น
   เจ้าตัวเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจแล้วหันไปเล่นกับเบต้าต่อ
   “มีอะไรบอกพี่ทันทีเลยนะแอล” ก่อนเข้านอนสเปเชียลก็แวะเข้ามาจูบราตรีสวัสดิ์อัลฟาอย่างทุกคืนและไม่วายพูดย้ำเรื่องที่โมโหไปเมื่อตอนเย็นอีกครั้ง
   “เอ็กซ์ทำอะไรฟ้องพี่ได้หมด” จบคำก็ค้อนเจ้าของชื่อเข้าที
   “พี่เอ็กซ์ไม่แกล้งหรอกครับแต่มีอะไรเดี๋ยวแอลบอกหมดเลย” อัลฟายิ้มกว้างแล้วยื่นนิ้วก้อยไปให้อีกฝ่ายเกี่ยวเพื่อสัญญา
   สเปเชียลยิ้มให้กับการกระทำเด็กๆ แบบนั้นแล้วจุ๊บเข้าที่กลางหน้าผากอีกฝ่ายก่อนจะได้รับหอมเต็มฟอดคืนเหมือนเช่นเคย
   “ต้องทำแบบนั้นทุกคืนเลยรึไง” หลังจากสเปเชียลออกจากห้องไปแล้ว เอ็กซ์ที่เงียบไปนานก็เอ่ยถามขึ้น
   “ครับ?”
   “...” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตามไม่ทันคนถามก็เลยยกนิ้วแตะลงตรงจุดที่สเปเชียลประทับจูบไปเมื่อครู่
   “อ๋อ...กู๊ดไนท์คิสน่ะครับ” อัลฟาตอบเสียงใสแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังขมวดคิ้วเหมือนไม่เข้าใจก็ขยายความต่อ “จะได้หลับฝันดี”
   เอ็กซ์ฟังแล้วก็พยักหน้ารับ แม้จะยังสงสัยไม่หาย
   จูบตรงหน้าผากจะช่วยให้ฝันดียังไง...ไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหน
   ฟอด
   “ฝันดีนะครับพี่เอ๊กซ์”
   นิ่งคิดไปอยู่ดีๆเจ้าตัวเล็กก็ก็ขยับยกตัวกดจมูกลงที่ข้างแก้มเขา สูดลมหายใจเต็มปอดก่อนจะผละออกมาบอกเสียงหวาน   ให้คนถูกหอมนิ่งอึ้งไปเพราะความกะทันหัน  กว่าจะตั้งสติทันเจ้าตัวเล็กก็มุดเข้าไปใต้ผ้าห่มขยับกายมาชิดหลับตาไปเสียแล้ว
   ‘อั่ก!’
   ‘ดี…อืก…ดี ดีมากเธอทำดีแล้ว’ ชายหนุ่มตาสีน้ำข้าวทรุดเข่าลงกับพื้นใช้มือข้างนึงพยุงตัวกับโต๊ะไว้ และมือข้างที่ว่างก็กุมขมับด้วยอาการเจ็บปวด
   อัลฟาที่เห็นท่าทางแบบนั้นก็รุดเข้าไปหาด้วยความกังวล‘เป็นยังไงบ้างครับมิสเตอร์ไคลด์’
   ‘เอาใหม่ อีกรอบ’
   ‘อะ..ตะ…แต่ว่า ผมเหนื่อยมากแล้วผมไม่ไหวแล้วครับ’
   ‘ไม่ได้! กี่ปีแล้วอัลฟา! ฉันต้องหมดสติ!’ไคลด์ตะโกนเสียงดังทั้งที่ยังคงยืนไม่ค่อยไหวเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าไปหมด
   ‘ตะ…แต่’
   ‘เธอไม่อยากทำลายมันรึไง! เงยหน้ามองฉันตั้งสมาธิเดี๋ยวนี้!’
   ‘ผะ…ผม’
   ‘อัลฟา!’
   เฮือก!
   เหมือนว่าเสียงเรียกสุดท้ายของมิสเตอร์ไคลด์จะเปลี่ยนเป็นเสียงที่คุ้นในความคิดแต่นึกไม่ออก  เมื่อสะดุ้ง

ลืมตาโพลงขึ้นมาก็พบกับใบหน้าของพี่เอ็กซ์กำลังขมวดคิ้วมองมาที่เขา
   นี่เขาฝันอีกแล้วเหรอ…กู๊ดไนท์คิสไม่เป็นผล
   เอ็กซ์ยังขมวดคิ้วแน่นจ้องไปยังดวงหน้าที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อและความหวั่นวิตกของอีกฝ่าย
   เขาสะดุ้งตื่นมาก่อนเพราะอาการเจ็บชาตามร่างกายเมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับอาการดิ้นพราดของคนข้างตัว
   บิดกายส่ายหน้าไปมาอย่างฝันร้ายแต่ที่เห็นจะมองข้ามไม่ได้ที่สุดก็คืออาการเจ็บแปลบปลาบเวลาสัมผัส

โดนร่างอัลฟานี่แหละ
   อาการเดียวกับตอนที่เจ้าตัวหลับไปคราวนั้น…ไฟฟ้าสถิตย์รึ? ก็รุนแรงไปสำหรับข้ออ้างแบบนั้น
   “แอลทำให้ตื่นสินะครับ ขอโทษน้า” อัลฟาว่าแล้วยิ้มแหยให้
   “…เป็นอะไร”
   อัลฟาเม้มปากเน่นคิ้วสีอ่อนขมวดเข้าหากันอย่างที่ไม่เคยเป็น  เขาไม่อยากพูดอะไรแบบนี้กับใคร…แต่ตอนนี้เขาอยากบอกคนตรงหน้าเหลือเกิน  อยากระบาย…ระบายสิ่งที่ทำให้ขอบตาเขาร้อนขึ้นแบบนี้
   “…” เอ็กซ์ยังคงนิ่ง ไม่ถามหรือเอ่ยอะไรต่อเขาไม่ใช่คนที่จะเอ่ยปากเพราะสงสัยอะไร ถ้าเจ้าตัวไม่พูด เขาก็ไม่คิดจะจี้ถาม  ในจังหวะที่กำลังจะตัดสินใจเอนตัวลงนอนตัดบท อีกฝ่ายก็เอ่ยปาก
   “แอลเกลียดซาไลย์”
   ถ้อยคำที่ทำอีกคนตัวแข็ง ไม่ขยับ…
   เขาฟังผิดรึเปล่า?
   “แอลเกลียดมัน”
   “…” ถ้อยคำบาดหูเช่นนี้

“ทำไม”
   “มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เลวร้ายที่สุดสำหรับแอล!”
   จบคำเอ็กซ์ก็กำมือแน่นด้วยอารมณ์ที่อ่านไม่ออกหากแต่ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อดวงตา 2 สี ของอีกฝ่ายมีน้ำรินไหลออกมาไม่หยุด  ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร และกำลังไม่เข้าใจอะไรแค่ไหนแต่เอ็กซ์ก็ขยับดึงตัวอีกฝ่ายเข้ามากอดแนบอกไปเสียแล้ว
   เขาลูบหลังเจ้าตัวเล็ก  ไหล่แคบๆ นั่นกำลังสั่นด้วยแรงสะอื้นฮักเขารู้สึกถึงความเปียกชื้นที่เสื้อ   เอ็กซ์ไม่ได้เอ่ยปากอะไรอีกนอกจากนั่งปลอบอัลฟาอยู่อย่างนั้นจนกว่าเจ้าตัวจะหยุดร้อง  ในหัวเขาตอนนี้กำลังคิดถึงถ้อยคำเมื่อครู่
   ‘แอลเกลียดซาไลย์’
   และแน่นอนว่า…
   เขาเป็นซาไลย์

issue9955

ขอบคุณครับ

4_NAY

เครียดละซิ เอ็กซ์

tong111222

ขอบคุณครับ