โทษที..ทำไงได้กูรักคุณไปแล้ว

^o^Aom_Za

ตอนที่ 1  เริ่มเรื่อง
   ชีวิตมอปลายของผมจบลงไปด้วยดี แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งแต่เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากสำหรับผม
ผม สอบ ติดมหาลัยรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพ คือผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่บ้านฐานะค่อนข้างจน ผมสอบติดในคณะที่ผมไม่ได้ตั้งใจสักเท่าไหร่แค่คะแนนมันถึง ผมไม่รู้ว่าไอ้คณะนี้จบมาแล้วมันทำงานอะไร แต่เล่นบอกว่าทำได้ทุกงาน แต่แมร่งทำไมคนมันไม่ค่อยจะสนใจกันเลยว่ะ เอาก้อเอาว่ะ อย่างน้อยกูก็ได้อยู่มหาลัยดังแหละว่ะ ผมได้อยู่แฟลตตำรวจของน้าชายที่เค้าของทางราชการไว้ แต่ไม่ได้เข้ามาอยู่ ผมเลยไม่ต้องเสียค่าที่พัก วันพรุ่งนี้ผมจะขนของเข้าแฟลต
]“เออ ไอ้โป้ง พรุ่งนี้คุณว่างป่ะ ช่วยขนของกุหน่อยดิ เดี๋ยวกุเติมน้ำมันให้” ผมโทรหาไอ้โป้ง มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่มอสี่ มันมีรถเลยให้มันมาช่วยขนของ
“เออ ว่างๆ ไม่เป็นไร ไม่ต้องเติมให้กู เพื่อนกัน” ไอ้โป้งมันเรียนเอกชนซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยผมมาก มันบอกว่าจะเลยไปดูหอมันด้วย
“เออ งั้นพรุ่งนี้ 9 โมงมารับกุที่บ้านน่ะ กุจะได้เอาของไปรอหน้าบ้าน”
“เออ” ไอ้นี้มันน่ารักจริงๆ คอยช่วยเหลือผมบ่อยๆ
เช้าวันรุ่งขึ้นไอ้โป้งมันก้อมารับผมตามที่บอก
“เออ ไอ้ตุลย์ แล้วไอ้แฟลตที่ว่ามันอยู่แถวไหนว่ะ” เออลืมบอกไปผมชื่อ ตุลย์ ครับ คงไม่ต้องบอกก้อรู้ว่ามาจากอะไร
“ก้อ แถวๆ มหาลัยกูนั้นแหละ”
“แม่ ตุลย์ไปก่อนน่ะเดียวตอนเย็นเจอกันทำกับข้าวไว้รอด้วย” ผมอยู่กะแม่แค่สองคนครับในบ้านเช้าเล็กๆ หน้าบ้านแม่เปิดร้านข้าวแกงเล็ก ถ้าผมไม่อยู่ใครจะช่วยแม่น่ะ เฮออ คิดแล้วก้อใจหาย
“อืม โป้งขับรถดีๆล่ะ แล้วอย่ากลับดึกล่ะ” ชั่วโมงครึ่งผมกับโป้งมาถึงกรุงเทพ แล้วก้อช่วยกันขนของขึ้นไปไว้บนห้องจัดให้เรียบร้อย นี่หรอห้องผม ผมจะต้องอยู่ที่นี่จนเรียนจบหรอ
“เสร็จยังไอ้ตุลย์ กูหิวข้าว แล้วจะได้ไปดูหอกู”
“เออๆ เสร็จแล้ว กูเห็นหน้าแฟลตมีร้านข้าว กินที่นี่นะ จะได้ไม่ต้องหาที่จอดรถบ่อยๆ”
“เออ เร็วๆๆ กูหิวจนจะกินคุณได้อยู่แล้ว” ไอ้นี่ประสาท
“งั้น ไปเลย” ผมก้อไปนั่งกินที่ร้านหน้าแฟลตแต่โต๊ะเต็มว่ะ ช่วงเที่ยง ก้อแหงแหละมีอยู่น้านเดียว เอะนั้นโต๊ะนั้นนั่งคนเดียว เป็นผู้ชายหน้ารุ่นราวคราวเดียวกับผม ผิวขาว หน้าตี๋ๆ สูงหน้าจะ 185 cm
“ไอ้ โป้งงั้นไปขอนั่ง กะโต๊ะโน้นล่ะกัน”
“ขอโทษครับ ขอนั่งด้วยได้ไม๊ครับ”
เงียบ.......
“คุณ ครับ นั่งด้วยได้ไม๊ครับ”
เงียบ... ก้มหน้า ก้มตากินไม่มองแม่กระทั้งหน้ากู ไปตายอดตายยากมาจากไหนว่ะ กวน`สวย` ผมขี้เกียจรอคำตอบ ผมก้อทำตามมารยาท นั่งเลยล่ะกัน มันเงยหน้าขึ้นมามองผมกะไอ้โป้ง แล้วลุกขึ้นแล้วเดินไปจ่ายตั้งแล้วเดินข้ามบันได้เล็กๆ ริมกำแพงซึ่งต่อกับหลังบ้านหลังหนึ่ง อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกว่าคฤหาสน์ดีกว่า สาสสส กวนตีน หน้าตาก้อดี บ้านก้อโคตรรวย ทำกร่าง
“แดก ไรคุณ” ไอ้โป้งมันถามผม
“คุณกินไรกูก้อกินอันนั้นแหละ ขี้เกียจรอนาน หิวเหมือนกัน”
เรากินข้าวกันเสร็จก้อไปดูหอไอ้โป้งมัน ก้อเลยแฟลตผมไปไม่เท่าไหร่แต่มันอ้อมเท่านั้นเอง เย็นก้อกลับบ้านกัน
“แม่ แม่อยู่คนเดียวได้แน่นะ” ผมถามหน้าทีวีก่อนเข้านอน
“อยู่ได้สิ ตุลย์ไม่ต้องห่วง แม่อยู่ได้ ตุลย์ตั้งใจเรียนเถอะลูก อย่านอกลู่นอกทาง” ผมนี่น่ะนอกลู่นอกทาง ไม่มีทางหรอกแม่
“ใครจะช่วยแม่ขายของล่ะ แม่ทำคนเดียวไหวหรอ” ผมถามแม่ด้วยความเป็นห่วง
“ออ แม่จ้างน้าศรีมาช่วยแล้วแหละ ไม่ต้องห่วง สบายๆๆ” แม่ผมเป็นหญิงแกร่ง พ่อจากผมไปตั้งแต่ผมอยู่ ป.2 แม่เลี้ยงผมมาคนเดียวด้วยลำแข้งของสาวคนนี้ ทำให้ผมอยู่มาถึงทุกวันนี้ ผมรักแม่มากครับ

***********************************************************
“ตุลย์ เข้ากรุงเทพได้แล้วลูก อาทิตย์หน้าเปิดเทอมแล้วนะ ลูกควรจะไปเตรียมตัวให้เข้ที่เข้าทางก่อน” แม่บอกผมหลังช่วยแม่เปิดร้านเสร็จ วันนี้น้าศรีมาช่วยแล้ว เบาแรงแม่ขึ้นเยอะ ค่าจ้างก้อไม่แพง
“อืม ตุลย์จะไปพรุ่งนี้บ่ายๆ ไปพร้อมไอ้โป้งอะ” ไอ้โป้งพ่อมันให้เอารถไปใช้
“แม่ตุลย์รักแม่น่ะ ตุลย์จะมาหาแม่บ่อยๆ” ผมบอกแม่ก่อนไปกรุงเทพ
“จร้า แม่ก้อรักตุลย์ มีไรก้อโทรหาแม่นะ”
“เดี๋ยว ผม หางานพาร์ทไทม์ทำ จะได้ช่วยแม่น่ะ” ผมอยากจะช่วยแม่ให้แม่เหนื่อยน้อยลง แม่ก้อแก่แล้ว ค่าเทอมผมก้อกูเรียนเอาจากรัฐบาล  ค่าห้องก้อไม่ต้องเสีย หางานทำจะได้ช่วยแม่อีกแรง”
“ไม่ต้องหรอกลูก ตั้งใจเรียนดีกว่า”
“ไม่ เอา อ่ะตุลย์อยากช่วยแม่ เอาตามนี้ ตกลง โอเค” ผมรวบรัด กอดแม่ หอมแม่แล้วหนีขึ้นรถไปเลย
“เออ ไอ้โป้งคุณจอดส่งกูสะพานลอยนี้แหละคุณจะได้ไม่ต้องไปกลับรถไกล”
“เออ งั้นคุณมีไรก้อโทรหากูน่ะ เออแดกข้าวด้วยน่ะคุณผอมจะตายห่า เดี๋ยวโรคกระเพราะถามหา”สาสส กูรักคุณว่ะ เป็นห่วงกูจริง เป็นพี่กูหรือไงว่ะ ผมลงมาแล้วเดินข้ามสะพานลอยกำลังเดินข้ามถนนเข้าแฟลต รถเก่งสีดำสนิทขับตัดหน้าผมเบรกเอี้ยดด เค้าเปิดกระจกลงมาตะโกนด่าผม
“อยาก ตายไง” แค่แป็บเดียวจริงๆ   เค้าก้อปิด กระจกฟิล์มดำสนิท แล้วก้อขับไปเฉยเลย คนรอบข้างมองกันตรึมอ่ะ อายกูอายชิบบ วันแรกในการใช้ชีวิตที่นี่น่ะเนี่ย ซวยตั้งแต่ต้นเลย  เอะแต่ไอ้เมื่อกี้มันน่าคุ้นๆแฮะ เคยเจอที่ไหนมาก่อนน่ะ นึกไงก้อนึกไม่ออก ไม่เอาขึ้เกียจนึกแระ ขึ้นห้องดีกว่า ขึ้นมาก้อทำความสะอาดนิดหน่อย จัดของเข้าที่เข้าทาง แล้วก้อนอน นอนไปสักพัก ก้อมีเสียงโทรศัพท์เข้ามา
“ว่า ไงไอ้โป้ง ผมรับโทรศัพท์เป็นไอ้โป้งโทรเข้ามา”
“เออ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงกูเข้าไปรับคุณไปกินข้าว อย่าให้รอน่ะ” พี่ชายผมสั่ง สาสส เพื่อนน่ะเว้ยยย
“ไม่ต้องก้อได้ กุหากินแถวนี้เอาก้อได้ คุณไม่ต้องลำบากหรอก” ผมตอบกลับไป ไม่อยากให้มันลำบาก
“แล้ว ใครว่ากู ลำบาก กุเต็มใจ แค่นี้น่ะ ครึ่งชั่วโมงถึง” มันวางสายไปเลย ไอ้นี้ชอบบังคับกูจริงๆ ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปรอมันข้างล้าง ขณะที่รออยู่นั้นผมก้อเห็นไอ้ขี้เก็กคนที่มาขอนั่งด้วยกำลังปีนบันไดกลับ บ้านมันไป สงสัยมาหาข้าวกิน เฮ้ยย ไอ้คนเมื่อบ่ายที่มันจะขับรถชนกูนี่หว่า จำได้แระ สาสส ที่แท้ก้อไอ้นี้เอง กร่างตลอด แป็บนึงไอ้โป้งก้อมารับผมไปกินข้าวที่ห้างใกล้นี่ๆเอง พอกินเสร็จผมจะช่วยมันออกตังส์
“ไม่เป็นไรกูเลี้ยง เพื่อนคนเดียวกูเลี้ยงได้” โอ้โห กุซึ้งว่ะ
“ไม่เอา หลายครั้งแล้วนะเว้ยที่คุณเลี้ยงกุอ่ะ” ผมตอบกลับไปตามมารยาท (ก้อดีกุจะได้ไม้ต้องเปลืองเงินยิ่งน้อยๆอยู่ พากรูมากินซะหรู)
“เออหน่า อีกครั้งแล้วกัน ตุลย์ดูหนังกันหนังเข้าใหม่กูอยากดูอ่ะ ดูเป็นเพื่อนกูหน่อยกูเลี้ยงเอง” ไอ้โป้งชวนผมดูหนัง
“เออๆๆ ดูก้อได้ แต่เดี๋ยวกูออกค่าตั๋วเอง” ไปจองตั๋วได้รอบสองทุ่งสิบห้า ตอนนี้ทุ่มนึงเหลือเวลาตั้งชัวโมงนึง
“ตุลย์ไปเดินซื้อของเข้าหอเป็น เพื่อนหน่อย” ตุลย์ชวนเดินไปซื้อของ ก้อเลยไปซื้อของ ผมรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาก้อเลยขอตัวมันไปเข้าห้องน้ำ
“เออ ไอ้โป้งกุไปเข้าห้องน้ำแป็บคุณเดินเลือกของรอกูอยู่แถวนี้ก่อนนะ”ผมบอกมัน
“อือ อย่านานน่ะ กุคิดถึง” เอะไอ้นี้ประสาท มาคิดถึงกุทำไม ผมรีบวิ่งไปห้องน้ำ รีบจัดไปหน่อยก่อเข้าเลยชนเค้าอย่างจังกับคนๆหนึ่ง จนผมล้มหงายหลัง
“เฮ้ย คุณจะรีบไปตายหรือไงว่ะ” สาสสพูดดีดีไม่เป็นไงว่ะ แต่เอะ ไอ้เชี่ยนี่มันไอ้กร่างนี่หว่า กร่างตลอดเลยนะคุณ
“เอ้า กูมาห้องน้ำกูก้อมาเยี่ยวดิ จะให้ไปตายได้ไง” ผมรีบลุกขึ้นแล้วสวนมันกลับไป
“อ้าวๆๆ ไอ้เชี่ยนี่อย่างงี้ก้อสวยดิว่ะ ชนกูแล้วยังมาด่ากูอีก” มันค่อยๆเดินเข้ามาหาผม เริ่มกลัวแล้วดิว่ะ ตัวใหญ่กว่ากูอีก สายตาหน้ากลัวชะมัด
“เฮ้ยไอ้โชว์มีไรกันว่ะ” เสียงสวรรค์ มีคนมาทักมันก่อน โหหล่อว่ะ ใครว่ะ แต่เอะทักใช่กร่าง สาสสไอ้กร่างชื่อโชว์หรอ ถึงว่าโชว์กร่างตลอด
“ก้อไอ้เวรนี่อะดิชนกู ไม่ขอโทษแล้วยังมาด่ากูอีก” ชั่วโมงนั้นผมหายปวดฉี่เป็นปลิดทิ้ง โอ้ยสุดหล่อ ใจเต้นแรง
“เอ้า ไหงงั้นอ่ะ คุณด่ากูก่อนนะครับ”
“เอออ นายขอโทษแทนเพื่อนเราด้วย มันใจร้อนอ่ะ” พี่สุดหล่อบอกกับผม
“เออ แต่ว่าชื่อไรอ่ะ เรียนที่ไหน” สนใจกูใช่ไหมล่ะ สุดหล่อถามผม
“ชื่อตุลย์ เรียนอยู่มหาลัย ก เพิ่งเข้าปีหนึ่ง พี่อ่ะ” ได้ทีถามกลับ
“ออ พี่ชื่อกาย อยู่มอเดียวกับน้องอ่ะ ขึ้นปีสอง” เค้าตอบผมมา
“ชื่อตุลย์ปี หนึ่ง มหาลัย ก รับทราบกูจะได้ตามไปกระทืบตัวถูก” อยู่ๆไอ้โชว์ก้อพูดขึ้น แถวคาดโทษกุไว้ด้วย[/hide]

^o^Aom_Za

ตอนที่ 2  ซวยๆๆๆ ซวยซ้ำซวยซ้อน

   “ชื่อตุลย์ปีหนึ่ง มหาลัย ก รับทราบกูจะได้ตามไปกระทืบตัวถูก” อยู่ๆไอ้โชว์ก้อพูดขึ้น แถวคาดโทษกุไว้ด้วย
“โห มากไปไม๊ กูแค่ชนคุณแค่เนี้ยะนะจะกระทืบกูเลยหรอ อะๆ กูขอโทษคุณก็ได้” ผมตัดใจขอโทษมันไป (ที่จริงแล้วกลัวมัน หน้าดหดสาสส)

“สาย ไปแล้วว่ะ  กูพูดจริงทำจริง”  ไอ้นี้เลวตัวพ่อจริงๆ ไอ้กร่างเอ้ยคุณจะเอากูให้ได้ว่างั้น (ต้องระวังหลังแล้วกู 555)

“ไอ้ โชว์คุณมันก็มากเกินไป น้องมันก็ขอโทษคุณแล้ว คุณจะเอาอะไรหนักหนาว่ะ จบๆไปเหอะ”พี่กายช่วยไกล่เกลี่ย

“คนอย่างกูไม่จบง่ายๆ หรอก ไอ้เชี่ยเนี้ยะมันรู้จักกูน้อยเกินไป” ตายๆๆ มันเอาจริงหรอว่ะเนี้ยะแล้วกูจะสู้อะไรคุณได้ว่ะ

“ไอ้โชว์  น้องตุลย์พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะ ไอ้นี่มันเป็นอย่างนี้แหละ มันกำลังเฮิร์ต มันเพิ่งเลิกกับแฟน”

“ครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ”

“ไป ไอ้โชว์ พี่ไปก่อนนะครับน้องตุลย์” เหออ นิสัยพี่สองคนนี้ต่างกันลิบลับ คบกันได้ไงว่ะเนี้ยะ พี่กายลากไอ้กร่างออกไป  มันยังไม่วายหันมาทำท่าเอานิ้วปาดคอ กูเสียวสันหลังวาบ หึยย สยอง กลัวพรุ่งนี้จะได้ขึ้นข่าวหน้าหนึ่ง โดนฆ่าปาดคอ คนอะไรหน้ากลัวชะมัด  อย่าให้กูเจออีกน่ะ(กูจะรีบวิ่งหนี 555) ผมรีบเข้าห้องน้ำทำธุระ ไอ้โป้งโทรมาตามพอดี

“ไอ้ตุลย์ คุณไปเข้าห้องน้ำหรือไปทำอะไรว่ะ นานจังว่ะ กูรออยู่ที่เดิมนานแล้วน่ะ” ผมรับสายยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย

“เออ เสร็จแล้วกูกำลังไป รออยู่ตรงนั้นแหละ แล้วคุณซื้อของเสร็จยัง” ผมตอบไปแล้วรีบวิ่งกลับไปหามัน เหนื่อยชะมัด ซวยจริงๆ เลยกรู

“เออ เหลืออีกนิดนึง รอให้คุณมาช่วยกูเลือก” โตเป็นควายแระตัดสินใจอะไรเองไม่เป็นหรอว่ะ ของตัวเองแท้ๆ ผมวางสายแล้วรีบเดินไปหามันที่เดิม มันให้ผมช่วยเลือกผ้าปูที่นอน

“คุณ ว่าสีไหนดีว่ะ” มาถึงมาก็ถามผม

“คุณชอบสีไหนล่ะ”

“เอ้า ของๆ คุณ คุณใช้ ไม่ใช่ของกรู” ไอ้นี่นับวันยิ่งแปลกๆ

“คุณ เลือกให้กรู หน่อยดิ คุณเลือกอันไหนกูก็เอาอันนั้นแหละ” ของๆ คุณนะเนี่ยะ ผมก็เลือกเอาแบบเรียบๆให้มัน  มันก้อหยิบมาสองชุด แล้วก็ไปจ่ายตังส์ เสร็จแล้วเราก้อเข้าไปดูหนังกัน หนังเลิกก้อเกือบห้าทุ่ม เราก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน

“เป็นไงหนังสนุกม่ะ” ผมถามผมขณะขึ้นมาบนรถ
“หนุ กดี แต่ไม่ค่อยชอบตอนจบเลย นางเอกตายได้ไงว่ะ ไม่แฮปปี้ เอ็นดิ้งเลย” ผมตอบมันตามความรู้สึก อยากด่าผู้กำกับ ทำไมให้นางเอกตายว่ะ

“เอ่อ คุณส่งกูที่เดิมแหละเดี๋ยวกูข้ามไปเอง”

“เฮ้ยได้ไง ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูไปส่งเอง อีกอย่างมันดึกแล้วเดี๋ยวเจอโจรบนสะพานลอย”

“สา สส พูดซะเหมือนกูเป็นผู้หญิง ลองปล้นกูดิกูไม่สู้ให้รู้ไป” กรูปากเก่งตลอดๆๆๆ

“ก้อดูสารรูปตัวเองดิ ยังกะผู้หญิง” คือผมเป็นคนหน้าหวานอ่ะครับ ตัวเล็ก สูง 175 เอง ผิวขาวเหลือง

“เออ ออ ตามใจคุณแล้วกัน อยากส่งก็ไปส่ง” ใจจริงก็ดีใจ เพราะกูขี้เกียจเดิน (กลัวเจอรถเก๋งตัดหน้า 555)

พอถึงหน้าแฟลต ก่อลงรถมันก็ยืนถุงมาให้ผมหนึ่งถุง

“อะ กูให้ จะได้เหมือนกัน”

“อะไร ว่ะ”  มันไม่ตอบผม ขับรถออกไปเลย ผมเปิดถึงดูก็ต้องร้องอ๋อ ผ้าปูที่กรูเลือกนี่เอง เลยยิ้มๆ ก่อขึ้นห้องเหลือบมองไปทางบันไดตรงกำแพง ฝั่งตรงข้าม แล้วคิดไปว่าไอ้กร่างมันจะทำอย่างที่มันพูดจริงป่าวว่ะ ถ้ามันเอาจริงกรูจะสู้อะไรมันได้ เพื่อนฝูงกรูก็ยังไม่มี เละแน่กรู ช่วงนี้หลบๆ มันก่อนแล้วกัน ขณะกำลังก้าวขึ้นบันได

“เพิ่งกลับมาหรอ ว่ะไอ้ตุ๊ด มีผู้ชายมาส่งด้วย ซื้อของให้กันด้วย มีความสุขน่าดู” มันโผล่ขึ้นมาจากกำแพงมาด่าผม ว่าจะไม่เจอแล้วน่ะ

“อ้าว ไอ้เชี่ย ปากหมา กรูมากะเพื่อนกู แล้วกรูก็เป็นผู้ชาย 100% เว้ย  คุณนั้นแหละไอ้...” ผมพูดยังไม่ทันจะจบมันกระโดดขึ้นกำแพง พุ่งจะมาหาผม จะอยู่หรอ ผมวิ่งปรูดขึ้นห้องเลยทันที เหนื่อยก็เหนื่อยอยู่ตั้งชั้น 4 ร้อนๆ อาบน้ำอีกรอบดีกว่า ง่วงง แล้วก็นอน กำลังจะลงลึกถึงหวงนิทราแต่ทว่า มีสายเข้ามาซะก่อน
“ฮัลโล ว่าไงโป้ง”ไอ้โป้งโทรมาครับ

“นอนยังอ่ะ คิดถึง” ประสาท

“จะนอนแล้วคิดถึงห่าอะไร เพิ่งจากกันเมื่อกี้” ไอ้นี้นับวันยิ่งเป็นเอามาก

“คุณปูผ้าปูที่นอนยังอ่ะ”

“ยัง กรูขี้เกียจ กรูง่วง แค่นี้ก่อนนะฝันดี” ผมกดวางสายไปเลย มันเลยส่งข้อความกลับมาว่า

“ฝันดีเช่นกันนะ คนดี” สาสส อะไรของคุณเนี้ยะอ่านแล้วขนลุก ผมตื่นมาก็เกือบเที่ยงแระ ลุกไปอาบน้ำกะว่าจะไปหาอะกินข้างล่าง
“ป้า ครับ เอาสุกี้แห้งครับ” ผมสั่งของโปรดของผม เมื่อผมนั่งลงบนโต๊ะที่ว่าง วันนี้คนไม่เยอะเหมือนวันนั้น สงสัยโรงเรียนเปิดเทอมแล้ว รอแป็บเดียวก็ได้กินสุกี้แห้งของโปรดของผม กำลังนั่งกินอยู่เพลิน เฮ้ยยตัวอะไรกำลังปีนกำแพงลงมาว่ะนั้น ไอ้กร่างนี่หว่า ให้ตายเหอะ ผมนั่งก้มหน้าก้มตากินๆ ไม่สนใจรอบข้างอีกแล้ว ไม่ได้กลัวมันหรอกครับ แค่หิวมากๆๆ ต้องกินก่อน 555

“ป้าพิศครับ ผมเอาสุกี้แห้งครับ” อ้าวว ไอ้นี้เสือกกินเหมือนกูอีก ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง จนผมมีความรู้สึกเหมือนว่ามีใครมานั่งลงฝั่งตรงข้าม  ไม่ใช่มันๆๆ ผมภาวนาในใจ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แจ็กพอตแตก (กรูรวยแล้ว) ไอ้กร่างมันมานั่งครับ ผมเหวอเลยครับ แล้วรีบตั้งสติ

“เฮ้ย ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะคุณไม่ไปนั่งวะ”

“เอ้า โต๊ะบ้านคุณหรอไง กูนั่งของกรูอยู่ทุกวัน คุณกะกรูมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกน่ะอย่าลืม”มันยงไม่ลืมเรื่องเมื่อวาน

“เรื่อง ไรคุณ กรุก็ขอโทษคุณไปแล้วไง คุณจะเอาอะไรกะกรูนักหนา”ผมใจดีสู้เสือ (แต่ผมว่ามันเหมือนหมามากกว่า”

“เดี๋ยวคุณก็รู้ว่ากูไม่เก่งแต่ปาก”

“เฮอ กรูล่ะเหนื่อยใจกับพวกที่โตแต่ตัว มีการศึกษา แต่ทำตัวไร้สมอง” แรงงงงงง กรูกล้าพูดออกไปได้ไงว่ะ เลือดขึ้นหน้ากรูเหมือนกัน

“เฮ้ยย คุณจะเอากะกูว่างั้นตัวต่อตัวตรงนี้เลยมะ” มันลุกขึ้นชี้หน้าผม

ผม อิ่มเลยครับเตรียมตัวเผ่น 555 ใครก็ได้ช่วยกรูด้วยกรูตายแน่ ไอ้กร่างของขึ้นแล้ว

“มัน ไม่ใช่วิถีของคนมีการศึกษาเค้าทำกันหรอกนะ คุณ”ผมยังไม่เลิกหาเรื่องใส่ตัว เหมือนเป็นการเอาน้ำมันไปราดไฟ ไอ้กร่างโกรธจัด แน่ๆ หน้าแดง กำหมัดพร้อมชก

“ไอ้สัสสสส” มันพุ่งเข้ามาหาผม

^o^Aom_Za

ตอนที่ 3 เพื่อนรัก

“ไอ้สัสสสส” มันพุ่งเข้ามาหาผม ผมรีบถอยหนีเลยครับก่อนที่มันจะมาถึงตัวผม ไอ้นี่โมโหร้ายชะมัด ดีนะที่หลับทัน ผมรีบวิ่งปรูดเลยครับ ขึ้นชั้นสี่ด่วน ป้าเดี๋ยวค่อยเอาตั้งมาจ่ายครับ ไอ้กุญแจห้องนี้ก็ไขยากจัง เฮอได้แระ รีบเข้าก้องกำลังจะปิดประตู  เฮ้ยย   ใครดันประตูเข้ามาว่ะ

“ไอ้ สาสส คุณอย่าเข้ามานะ ไปไกลๆ ตีนเลย” ยังมิวายปากดี ปากหนอปาก  อยู่ๆ มันก็หยุดดัน ผมรีบลงกลอนปิดทันทีอย่างแน่นหนา โหแน่จริงก็เค้ามาดิว่ะ ไม่เคยกลัว ปากดีตลอดกรู

“คราวนี้รอดไป  แต่กรูรู้ที่พำนักคุณแล้ว ตีนกรูคงไม่ไกลจากหน้าคุณหรอก  เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย”  โอ้ย มีขู่ๆ เฮ้ยย แต่แมร่งรู้จักห้องกรูแล้ว ทำไงดีว่ะ  หนีไม่รอดแน่กรู ยังไงกรูก้อต้องอยู่ที่นี่ อีกตั้ง 5 วัน จะเปิดเทอม หรือจะตะโกนกลับไปว่ากรูหนีเข้าห้องผิดดีว่ะ ห้องนี้ไม่ใช่ห้องกรู  มันคงเชื่อกรูหรอกน่ะ เฮอ คิดแล้วเสียวสันหลังวาบ ออลืมไป คนอย่างกรูไม่จนปัญญาง่ายๆ หรอก เพื่อนเลิฟเราไง โทรหามันดีกว่า

“โป้ง กรูเหงาอ่ะ กว่าจะเปิดเทอม กรูไปนอนหอคุณก่อนได้ม่ะ มารับกรูหน่อยน่ะ” อ้อนมันหน่อย น่ะเพื่อนเลิฟ

“มีไรรึป่าว” ไอ้โป้งถามด้วยความเป็นห่วง ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบเพราะจะทำให้โป้งคิดมากไปด้วย ผมเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว

“เหงาๆ เบื่ออยู่คนเดียวไม่มีไรทำ น่ะๆๆ มารับกรูหน่อยน่ะ” ช่วยกรูหน่อย กรูไม่อยากอยู่ใกล้ตีนแบบนี้

“เอออ เดี๋ยวไปรับสิบห้านาทีถึง อย่าให้รอล่ะ ลงมารอข้างล่างด้วย” แหนะ มีสั่งๆ เดี๋ยวปัดเหนี่ยว แค่ให้มารับแค่เนี้ยะ

“อืม เดี๋ยวลงไปรอ” มันกดวางสายไป ผมรีบเก็บของใช้จำเป็นในการดำรงชีวิต ทุกอย่างยัดลงในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว หนีครับ ยังไงผมก็ต้องหนีตามเค้าไป ในเมื่อพ่อแม่ขัดขวางความรักของเราสองคน เก็บของไปร้องไห้ไป ฮือๆๆ นอกเรื่องแระๆ เก็บเสร็จ ผมค่อยๆ แง้มประตูออกไปดู มองซ้าย ไม่มี มองขวา ไม่มี รีบล็อกประตูแล้ววิ่งลงมาข้างล่าง ดีแฮะ ไอ้กร่างไม่อยู่แระ เห็นหน้าป้าพิศ ออลืมจ่ายค่าสุกี้

“ป้าครับ ค่าสุกี้เท่าไหร่ครับ”

“เมื่อกี้ เล่นอะไรกันล่ะลูก ป้าตกอกตกใจหมด คราวหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ทำเป็นเด็กกันไปได้” นี้ป้ามองว่าเล่นหรอ ไอ้กร่างมันจะฆ่าผมตาย กลางร้านป้าอยู่แล้วน่ะ  ป้านี่ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ

“ออ ทั้งหมด 60 บาทจ๊ะ” ห๊ะหูฟาดรึป่าว ทำไมสุกี้แถวนี้มันแพงอย่างงี้ว่ะ จะไม่กินอีกต่อไปแระ

“ทำไมมันแพงจังอะป้า”ผมถามอย่างสงสัยใรราคา

“ก้อ สองจาน จานล่ะ 30 เป็น 60 ไม๊ล่ะ” ไหงงั้นอ่ะกรูกินไปแค่จานเดียวเองน่ะ แถมกินไม่หมดด้วยป้า อย่ามาขี้โกง รับเด็กใหม่หรอป้า

“ผมกินไปแค่จาน เดียวเองน่ะป้า”

“ก้อ ของเจ้าโชว์ มันบอกให้เก็บกับหนูเลย มันบอกหนูเลี้ยงมัน” อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไอ้นี่มันเลวจริงๆ อย่าให้เจอน่ะ อัดให้และเลย ผมก็จำใจจ่ายไปแหละครับขี้เกียจเถียงกะป้า เถียงยังไงก็คงสู้ไม่ไ ด้ เพราะผมเคารพไงครับ อิอิ  ยืนรออีกไม่ถึงสองนาที ไอ้เพื่อนสุดน่ารักของผมมันก็มาถึง ผมก็เปิดประตูขึ้นรถมันไป

“ไง เหงาหรอคุณ หรือว่าคุณกลัวผี เค้าว่าที่นี่เฮี้ยนนะ ระวัง 555” เออ ขำขำไป ไอ้ผีกรูก็กลัวแต่ กรูกลัวตีนมากกว่า เฮอ นึกถึงแล้วมันเฮิร์ต

“ป่าวกรู แค่เหงาๆ กรูไม่เคยอยู่คนเดียวเลยน่ะเว้ย อยู่ที่บ้านกรูยังมีแม่ ไปโรงเรียนกรูก็มีเพื่อน พอมาอยู่คนเดียวแล้วมันหวิวๆ ว่ะ”

“เออๆ กรูเข้าใจ แต่ยังไงที่นี้คุณก็มีกรูน่ะ  ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่กรูก็จะอยู่ใกล้ๆ คุณ คอยช่วยเหลือคุณเหมือนเดิมแหละ ไงกรูก็ไม่ทิ้งคุณหรอก กรูสัญญา” ไอ้โป้งกรูแมร่งซึ้งว่ะ คุณเป็นเพื่อนที่กรูรักมากที่สุดจริงๆ

“กรูขอบใจคุณมากน่ะเว้ย คุณเป็นเพื่อนแท้ของกรู คุณเป็นเพื่อนที่กรูรักมากที่สุดเลยน่ะเว้ย ผมพูดน้ำตามาออกันที่หน่วยตา ผมก็เบี่ยงหน้าออกนอกหน้าต่าง แล้วเช็ดๆ กลัวเสียฟอร์ม ฟอร์มผมดีตลอดครับ ไม่มเคยหลุด 555

“เป็นมากกว่า เพื่อนรักไม่ได้หรอ”

“ฮะ อะไรนะ เมื่อกี้คุณพูดว่าไงน่ะ” มันพูดเบามาก จนผมจับใจความไม่ได้เลย

“กรูบอกว่า คุณก็เป็นเพื่อนที่กรูรักที่สุดเหมือนกัน”

“ออ ขอบใจ กรูสัญญา ว่าเราจะเป็นเพื่อนแท้กันตลอดไป” ผมพูดพร้อมยกนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยไอ้โป้ง รักมันจริงๆ เพื่อนคนนี้ ช่วยกรูได้ทุกเรื่อง แต่ผมก็ไม่อยากหาเรื่องมาให้มันตลอดหรอก ผมจะหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวผมเอง

“เออออ” ไอ้ต้นพูดเสียง เหนื่อยๆ  แล้วผมก็มาถึงหอมัน โห ห้องมันตกแต่งได้ดูดีมากเลยอ่ะ ตอนมาดูหอ เค้ามีให้แค่เตียง โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วก็ตู้เสื้อผ้า แต่ตอนนี้มีสิ่งของอำนวยความสะดวกอีกบรึม จัดห้องได้น่าอยู่มาก

“เออ ตุลย์ คุณจะอาบน้ำก่อนไหม”มันถามผม เมื่อผมเอากระเป๋ามาวางบนเตียง

“ออ กรูเพิ่งอาบมาเอง” ผมเพิ่งอาบก่อนลงไปกินข้าวเอง แต่เริ่มเหม็นเหงือแล้วอะ  ใช้พลังงานเยอะไปน้อย
“ห้องคุณจัดหน้า อยู่ดีว่ะ”

“มาอยู่ด้วยกัน เลยไม๊ล่ะ”

“เหออ ไม่เอาอ่ะ เบื่อขี้หน้าคุณ”

“ไหน ว่าคุณเหงาไง แล้วทีนี้ทำไมปากดี” มันไม่รอช้า ขึ้นมาคร่อมบนตัวผม แล้วก็ๆๆ.............................................  จี้เอวผม ผมเป็นคนบ้าจี้มากๆ

“เฮ้ย ไม่เอาไอ้โป้ง กรูไม่เล่นแล้ว 5555 ลุกออกไปได้แล้ว”

“ใคร บอกกรูเล่นล่ะ” ไอ้นี้เล่นไม่เลิกได้ ผมฮึดสู้ จังหวะที่ผมกำลังพลิกตัวนั้น ปากผม กับ ปากไอ้โป้งมันมาชนกัน เหมือนโลกหยุดหมุนไปสามวินาที

“เออ กรูปวดเยี่ยวก่อนนะ” ผมบอกมันแล้วเดินเลี่ยงออกมาเข้าห้องน้ำ ใจเต้นตุบๆๆๆ เมื่อกี้เกิดไรขึ้นว่ะ จูบแรก ของกรู กรูจะเก็บไว้ให้สาวๆ แต่ไหงไอ้โป้งมาเอามันไปอะ ฮือๆๆ โอ้ยอย่าคิดมากมันก็แค่อุบัติเหตุ  ผมคิดได้อย่างงั้นก็เดิน ออกมาจากห้องน้ำ

“ไอ้ตุลย์ กรูขอโทษ” ไอ้โป้งหน้าเสียๆ คำแรกที่ผมได้ยินจากปากไอ้โป้ง หลังจากออกมาจากห้องน้ำ

“เรื่อง ไรคุณ สาสส เล่นๆ กัน เออ แล้วคุณกินข้าวยังเนี่ยะ สามโมงแล้วเนี่ยะ” ผมเบี่ยงประเด็นทันที ไม่อยากให้คิดมากกัน

“เออ ยังเลยว่ะ ตืนมาก็ไปรับคุณมาเนี้ยะแหละ” บุญคุณครั้งนี้หนักหนายิ่งนัก กรูจะไม่มีวันลืมบุญคุณคุณเลย

“เอ้า ไม่หิวหรอไง”

“หิวดิ ก็กำลังจะชวนคุณออกไปกินข้าวเนี้ยะ” ก็ดีผมก็อยากกินเหมือนกัน เมื่อเที่ยงกินอย่างหมดอารมณ์ กินไประแวงไป

“อืมไปดิ ไปกินตรงไหนดี”

“เออ ขอกรูล้างหน้าแป็บ เดี๋ยวไปกิน ที่เดอะมอลล์ กัน”

“เออ ตามสบาย”

ตอนนี้ผมกับมันก็ได้เดินทางโดยรถ ส่วนตัว มาประทับอยู่ที่ MK บนเดอะมอลล์แล้ว กำลังกินกันอย่างสำเริงสำราญเลยทีเดียว

“เออ อีก 5 มหาลัยตุลย์ก็จะเปิดแล้วดิ”

“อืม ใช่ ไม่รู้จะมีเพื่อนป่าว”

“มี ดิ ก็ตุลย์หน้ารักอย่างงี้ใครก็อยากคบทั้งนั้นแหละ ของกรูอีกตั้ง สองอาทิตย์” ไอ้เพื่อนคนนี้ชมกรูไม่แคร์สถานที่ และกาลเวลาเลยจริงๆ

“ดี อะได้พักอีกตั้งนาน” ผมอิจฉามันนิดๆ ที่ได้พักนานกว่าผม

“เอ้างี้ ช่วงนี้กรูก็ไปส่งคุณที่มหาลัย แล้วเลิกเรียนตอนเย็นกรูไปรับโอเคร์ม่ะ”

“อย่า เลยกรูเกรงใจคุณว่ะ” เกรงใจมันจริงๆครับ

“ไม่เป็นไร เพื่อนกรูทั้งคนทำไมกรูจะไปรับไปส่งไม่ได้ ยิ่งน่ารักๆ อยู่” ไอ้นี่ชมกรูอีกแระ สงสัยกินยาลืมเปิดฝา (แล้วกินไงว่ะ)

“เออ งั้นตาม ใจคุณล่ะกัน ไม่อยากขัดศรัทธา อันแกร่งกล้าของคุณ” 555 ผมกับมันก็ขำกันไป นั่งกินนั่งขำกันไป ต้องหยุดขำลงดื้อๆ ข้างนอกกระจก

“เอิ้กกกกก อะอะ” เบรกขำกะทันหัน
.
.
.
.
.
.
.
ผม ตกใจ มาก  จนผักติดคอก็มีคนแต่งชุดผี มาเกาะกระจก  เข้ากำลัง โปรโมทหนังผีเรื่องใหม่ที่จะเข้าฉายอาทิตย์หน้า หนังเรื่องนี้อย่าหวังจะได้เงินกรูเลย  ทำกรูตกใจ ไอ้โป้งเอามือมาช่วยลูบหลังผมใหญ่ แต่ก็ยังไม่หยุดขำ

“55555 กลัวหรอคุณ”

“ใครกลัว กรูแค่ตกใจ” แต่เอะนั้นใครคุ้นๆ วะ

^o^Aom_Za

ตอนที่ 4   เอางี้เลยหรอ


“ใคร กลัว กรูแค่ตกใจ” แต่เอะนั้นใครคุ้นๆ วะ กำลังเดินเข้ามาหาผมกับไปไอ้โป้งที่โต๊ะ

“เฮ้ย ย ไอ้เจ๋ง คุณมาได้ไงว่ะ ไม่ได้เจอตั้งนาน” ไอ้เจ๋งครับ เพื่อนกลุ่มเดียวกันตั้งแต่ ม.ปลาย แต่ด้วยความที่มันเป็นคนเงียบๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ นี่ก็ไม่ได้เจอกันตั้งแต่จบ ม.6

“ก็มาเดินดูของนิดหน่อย แล้วพวกคุณเรียนที่ไหนกันว่ะเนี้ยะ”

“กรูเรียน บริหาร มหาวิทยาลัย ธ แถวนี้แหละ” ไอ้โป้งตอบไป

“ส่วนกรู อยู่คณะสังคม มหาวิทยาลัย ก ว่ะ”

“เฮ้ย จริงหรอว่ะ กรูก็อยู่มอ ก แต่กรูอยู่วิศวะ”

“เฮ้ย จริงดิ กรูไม่เห็นรู้เรื่องเลย กรูคิดว่ากรูมาเรียนที่นี่คนเดียวซะอีก” ดีใจครับ นึกว่าจะไม่มีเพื่อน

“เออ นั่งกินด้วยกันก่อน กำลังได้ที่เลย” ไอ้โป้งชวน ไอ้เจ๋งให้นั่งกินด้วย

“ไว้คราวหน้าน่ะ คราวนี้กรูรีบๆ”

“อืม แล้วไงเดี๋ยวกรูไว้โทรหาคุณล่ะกัน” ผมบอกมัน แล้วมันก็เดินออกไป

“โลกกลมเน๊อะโป้ง กรูนึงว่าจะไม่เจอเพื่อนซะแล้ว”

“แล้วกรูไม่ใช่เพื่อนคุณรึไง รึคุณไม่อยากเป็นแค่เพื่อน” สาสไรคุณว่ะ

“แหมๆ ทำน้อยใจ คุณเป็นเพื่อนกรูเสมอแหละหน่า”
“เออ แต่ไอ้เจ๋งแมร่งดูดีขึ้นว่ะ แต่น้อยกว่ากรู” ผมชมมันแต่ไม่วายชมตัวเอง

“ก็คุณมันน่ารักขึ้นๆ ทุกวันอยู่แล้ว” ป๊าดด ไอ้โป้งชมกรูอีกแระ ตลอดๆๆ ช่วยจับหน่อยๆๆ ผมกำลังจะลอย 555

“ขอบ ใจนะครับ คุณโป้ง ทำไงได้คนมันหล่อ” ผมตอบ พร้อมทำท่ายกไหล่ อย่างแบบว่าของมันแน่อยู่แล้ว  ผมกินเสร็จแล้วเดินเล่นอีกนิดหน่อย แล้วก็กลับหอ

“เออ ไอ้ตุลย์ กรูอาบน้ำก่อนนะ อาบพร้อมกันม่ะ” มันไม่ลืมชวนผมอาบน้ำด้วย

“อาบไป เหอะ เดี๋ยวกรูอาบที่หลังได้” แล้วเวลาก็ล่วงเลยไป พรุ่งนี้กรูต้องไปมหาลัยแล้วหรอว่ะ

“ไอ้โป้งตอนเย็นไปส่งด้วยน่ะ พรุ่งนี้มอกรูเปิดแระ”

“เออ เด๋วไปส่ง สักครู่น่ะคุณเพื่อน เล่นเกมส์ตานี้ชนะก่อน” มันพูดตาก็จ้องอยู่แต่กับเกมส์

“คร้าบบ คุณเพื่อนจะรอ” ผมรอสักพักมันก็ ไปส่งผม ประมาณหนึ่งทุ่ม

“ขอบใจน่ะ ส่งแค่นี้แหละ” ผมบอกมันหลังจาก มาถึงหน้าแฟลตของผม

“อืม แล้วพรุ่งนี้เรียนกี่โมง”

“มีเรียน 9 โมงครึ่ง”

“เอองั้นกรู มารับคุณ 9 โมงน่ะ”

“เฮ้ยไม่ต้องมารับกรู กรูไปเองได้” ผมบอกมันอย่างเกรงใจ

“ไม่เป็นไร กรูเคยบอกคุณไปแล้วไง”

“เออ งั้นตามใจ” ก็ดีเหมือนกัน 55 มีราชรถมาเกยถึงหน้าที่ประทับ 55 แล้วผมก็ลงจากรถ แล้วไอ้โป้งก็จากไป กำลังจะเดินขึ้นห้องรู้สึกถึงรังสีอำมหิต  ออกมาจากสายตาใครคู่หนึ่ง ตายห่าไอ้กร่างนั่งกินข้าวอยู่ร้านป้าพิศ มันจะลุกมาแล้วๆ ไม่เอาอย่าน่ะ ไม่ทันแล้ว เผ่นละครับ รูบวิ่งจูดขึ้นห้องเลย ปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา สักพักมีกระดาษสอดเข้ามาใต้ประตูว่ะ เดินไปหยิบมาอ่าน

“เปิดประตู” เหวอครับ ใครจะกล้าเปิด ตายห่ามันอยู่ข้างนอกหรอว่ะ

“กรูให้เวลาอีก 3 นาที จะเปิดหรือไม่เปิด” ห่า เปิดกรูก็โดนดิว่ะ ผมเอากระดาษเขียนสอดกลับไป

“กลับ ไปเลย จ้างกรูก็ไม่เปิด กลับไปเลยคุณ” ผมเขียนแล้วสอดกลับไป

“ 1 ”   มันสอดมา กรูไม่เปิด

“ 2 ” มันเอาจริงหรอว่ะ

“ 3 ” เห้ย 3 แล้ว เอาไงดีว่ะ ผมเลยเขียนตอบมันไปว่า

“ถ้ากรูเปิดคุณ จะทำอะไรกรู”

“กรู ไม่กระทืบคุณหรอกหน่า เปิดสักทีอย่าชักช้า ไม่งั้นกรูพังเข้าไปแน่” ผมค่อยๆเปิดประตูออกไป มันดันเข้ามาให้ห้องผมเลยครับ ไอ้เชี่ยแรงเยอะชิบ ประตูชนหัวผมอย่างแรง มึนเลยกรู

“มีไรคุณว่ามาเลย” ผมถามตอนนี้มันอยู่ในห้องผมแระ

“คุณ อยู่ได้ไงว่ะ สภาพห้องอย่างเงี้ยะ ที่เท่าหนูดิ้นตาย”

“กรูอยู่ ของกรูได้ละกัน ว่าแต่มีไรว่ามา”

“วันนั้นคุณว่ากรูไว้แสบมากน่ะ แล้วเสือกวิ่งหนีกรู”

“กรูไม่ได้หนีกรูแค่ปวดฉี่มาก” ผมตอบแบบแถไปเรื่อย

“ฮึๆๆ” มันขำในลำคอ อย่าทำเสียงอย่างงี้ดิว่ะ น่ากลัวชะมัด

“ปวดเยี่ยวงั้นหรอ อืมๆ น่าเชื่อดิ” คุณจะเอาไงของคุณว่ะเนี้ยะ แล้วไปนั่งบนเตียงกรูทำไมเนี้ยะ

“ตกลงคุณ จะเอายังไง” ผมถามมันไป

“กราบตีนกรู” แรงงงงง หายตายกรูก็ไม่กราบตีนใครนอกจากแม่กรู และคนที่กรูเคารพ

“มาก ไปมั้ง หน้าอย่าคุณนี่นะจะให้กรูกราบตีน กรูกราบหมายังดีกว่าครับ” กรูนี่ยังปากดีไม่เลิก มันของของขึ้นครับ กำคอเสื้อผมแล้วจ้องหน้าอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“คุณว่าไงนะ กรูให้โอกาสแก้ตัวอีกรอบ”

“กรู บอกว่าให้กรูกราบคุณ กรูกราบหมายังดีกว่า ชัดม่ะ” มันชกผมเข้าเต็มๆหน้าเลยครับ หน้าหันเลยครับ หมัดหนักชะมัด แต่ใครจะยอมให้มันชกอยู่ฝ่ายเดียวผมจะชกมันกลับ แต่มันจับแขนผมไว้ทัน จะดึงกลับก็ไม่ได้แรงเยอะชะมัด

“ปล่อยก....” ยังพูดไม่ทันจบมันก็

FUjiKO

ขอบคุนมากคับ

arzugima

หนุกดีคับชอบๆ

inok

ขอบคุณมากๆๆคับ

mmk2012

ขอบคุณนะคับ

asdfg

ขอบคุนมากคับผมม

art101

ขอบบคุงงคับบ

mario401

ขอบคุณคับผมที่แบ่งปัน

jurken90

ชอบเรื่องนี้น่ะ เมื่อไหรจะอวสานซะที

impkung

ขอบคุณครับ

kfchi5

ชอบคับ ขอบคุนนะ

big_123

ขอบคุณมากคัฟ

view99

โห น่าสนใจนะคับ อยากอ่านมาก

dream1995

ดีจังเลยคับ

kengee

ขอบคุณคราฟ

chuns

ขอบคุณคราฟผม