ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 123- 124

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมดึงกระเป๋าเป้ออกจากล้อกเกอร์ สายตาก็พลันเห็นเศษกระดาษเล็กๆปลิวออกมาจากล็อกเกอร์ตามมาด้วย
ผมหยิบกระดาษนั้นขึ้นมางงๆบนนั้นมีลายมือเป็นระเบียบเหมือนลายมือผู้หญิงเขียนไว้
"ขยันซ้อมจังเลยนะ เหนื่อยหรือเปล่า เป็นกำลังใจให้นะ"
ตอนที่ 123
เย้ย ใครมาแหย่จดหมายน้อยไว้ในล็อกเกอร์กูวะกูก็ไม่ได้เขียนชื่อไว้นะเว้ยว่านี่ล็อกเกอร์กู เอ๊ะ หรือว่ากูจะเข้าใจผิดแต่มันก็เดาไม่ยากนะว่าล็อกเกอร์ไหนของกู เพราะเพื่อนๆไปหมดแล้วมันก็เหลืออันที่ยังคงล็อกอยู่อันเดียว
ผมสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลยสักคนห้องล้อกเกอร์เงียบสนิท ห้องน้ำที่อยู่เลยเข้าไปก็ไม่มีเสียงอะไรแต่ไอ้ต้นไม่กล้าโผล่หัวไปดูหรอก กลัวผีดูดหัว แหะๆ
ผมจ้องลายมือเป็นระเบียบนั้นอีกครั้งลายมือน่ารักบ่งบอกว่าเจ้าของน่าจะเป็นผู้หญิง แต่นี่มันห้อง ล็อกเกอร์ชายหรือว่าเป็นผู้ชายวะเนี่ย ผมจ้องมองลายมือนั้นงงๆ เอาไงดีวะเนี่ยผมตัดสินใจพับกระดาษแผ่นนั้นเก็บใส่เป้มาด้วย เอาให้ไอ้ต้าช่วยดูดีกว่าผมหยิบของเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาตรงประตูแล้วหน้าอกไอ้ต้นก็กระแทกเข้ากับหน้าอกแข็งๆของใครบางคนที่เดินเลี้ยวเข้ามาพอดี
"เฮ้ย" ผมร้องอย่างตกใจแต่ที่ตกใจยิ่งกว่าเดินชนกันนั่นคือคนที่เดินเข้ามากลับเป็นไอ้ต้า
"ทำอะไรอยู่วะ ไม่กลับบ้านสักที" ไอ้ต้าพูดไปคลำหน้าอกตัวเองไป ผมเกาหัวแกรกๆ งงว่าไอ้ต้ามาอยู่นี่ได้ยังไง
"กำลังจะกลับ เพิ่งซ้อมเสร็จ แล้วมึงมาทำไมเนี่ย" ผมถามงงๆ ไอ้ต้ายังคงใส่ชุดเดิมเหมือนตอนที่มาส่งผม
ไอ้ต้ายืนมองผมเขินๆ ก่อนตอบมาว่า
"พี่นอนรอต้นอยู่ในรถตั้งแต่ตอนมาส่งแล้วยังไม่ได้กลับบ้าน" โหย ไอ้ต้าผมแทบจะกระโดดกอดมันตรง
นั้นเลย ระยะเวลาตั้งแต่มันมาส่งผม จนถึงตอนนี้มันเกือบห้าชั่วโมงแล้วแต่ไอ้ต้ามันไม่ได้ไปไหน มันรอผมอยู่ข้างนอกนี่เอง
"รอต้นทำไมเนี่ย ทำไมไม่กลับบ้าน" ผมพูดเขินๆ ไอ้ต้ามองหน้าผมทำท่าอายไม่แพ้กัน
"ไม่รู้อ่ะ พอสตาร์ทรถแล้วไม่อยากขับรถกลับนี่" หูย คิดถึงกูก็บอกมาเหอะ
"แล้วกินอะไรยังอ่ะคับ" ผมถามไอ้ต้าพลางพามันเดินออกมาข้างนอกโรงยิม
"ยังเลย หิวไส้จะขาดแล้ว แต่.." ไอ้ต้าพูดแล้วนิ่งไป ผมมองหน้ามัน
"แต่อะไร" ไอ้ต้ายังไม่ตอบทันทีมันเงียบไปสักพัก ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ
"หิวไส้ขาด มันก็สู้คิดถึงแทบใจขาดไม่ได้หรอก" อ๊าก  แม่งมาหวานกับกูอะไรนักหนาวะเดี๋ยวเบาหวานกูขึ้น
ผมไม่พูดอะไรต่อ หันซ้ายหันขวาไม่เห็นมีใครเลยเอามือจับไหล่ไอ้ต้าไว้แล้วกระโดดขึ้นคร่อมหลังทันทีไอ้ต้าตกใจแต่ผมไม่ยอมปล่อย ล็อกคอไว้แน่น ปากก็แกล้งบ่น
"เมื่อยจังเลยคับ เดินไม่ไหวแล้ว" ผมพูดแล้วก็กอดไอ้ต้าแน่นไม่ยอมให้ไอ้ต้าปล่อยผมลงได้ถึงปล่อยผมได้ไอ้ต้าก็คงไม่ปล่อยหรอก มันจับขาสองข้างของผมแล้วเดินพาผมไปที่รถ
"นึกว่าเป็นเด็กหรือไงเนี่ย ตัวหนักยังกะควาย"ไอ้ต้าพูดไปหัวเราะไป แม่งว่ากูเป็นควายเรอะ
"เคยอุ้มควายหรือไง ถึงรู้ว่าควายมันหนัก" ผมแซวกลับ ไอ้ต้าไม่ตอบ กลับเริ่มออกวิ่งอย่างเร็วผมล้อกคอไอ้ต้าแน่นกลัวตก แต่ไอ้ต้าไม่ยอมแพ้ ทั้งวิ่งทั้งเหวี่ยงจนพอมาถึงรถไอ้ต้าก็หอบตัวโยน
"ไม่เคยอุ้มควาย เคยอุ้มแต่แตง" แสรด มึงเป็นลิงเรอะ ถึงได้อุ้มแตง ไอ้ต้าพูดพลางปล่อยผมลง ผมพยายามยื้อ
แต่กลัวไอ้ต้ามันไม่ไหว เพราะตัวกูถึงจะเล็กกว่าควายแต่ตัวกูก็เกือบเท่าม้า โดยเฉพาะควย หุหุ
ผมเปิดประตูเข้ารถไป ไอ้ต้าเอาเป้ผมไปเก็บหลังรถเพราะมันมีทั้งถุงเท้ารองเท้าที่เหม็นขนาดว่าใครดมอาจจะเสียชีวิตได้ระหว่างรอไอ้ต้ามา ผมก็คิดพิเรน (อีกแล้ว) ผมยกตัวออกจากเบาะ มานั่งเอาขาคร่อมเกียร์ไว้แม่งเจ็บตูดฉิบเพราะเบรกมือแม่งเข้าร่องพอดี แต่เอาวะ เผื่องานนี้มีเฮ
ไอ้ต้าเข้ารถมาก็มองผมงงๆ ผมทำไม่รู้ไม่ชี้
"ออกรถไปดิ หิวแล้ว" ผมบอก ไอ้ต้ามองหน้าผมสลับกับขาสองข้างที่คร่อมเกียร์อยู่ก่อนที่มันจะคว้าหมับมาที่กระโปกกู เอ้ย กระปุกเกียร์ เฮ้ยกระโปกกูนั่นแหละถูกแล้ว
"สงสัยรถจะเสียว่ะ เกียร์มันเหี่ยว" ป๊าด ไอ้เหี้ยต้า พูดออกมาได้ว่ารถเสีย อาการนี้จะซ่อมอู่ไหนวะเนี่ย
“งั้นรอแป๊บนึง" ผมพูดกับมันพลางถกกางเกงบาสที่ใส่อยู่ลง ปล่อยให้ควยโผล่มันค่อยๆแข็งตัวทีละน้อยตามการสูบฉีดของน้ำมันเกียร์ ไม่ทันไรมันก็แข็งพร้อมใช้งาน
"อ่ะ พร้อมแล้ว" ผมบอกยิ้มๆไอ้ต้าคว้าหมับเข้าที่หัวบานแล้วโยก
"ไหนวะ ไม่เห็นรถมันจะวิ่งเลย" ป๊าด เสือกรับมุกกูอีก
"เฮ้ย อันนั้นมันเกียร์ โฟร์วิลล์มึงต้องเข้าอันนี้" ผมพูดพลางจับมือมันให้มาจับเกียร์อันที่ถูกต้องไอ้ต้ายิ้มชอบใจก่อนจะโยกคันเกียร์ออโต้เบียดเข้าง่ามขาผมเต็มแรงรถกระตุกวูบก่อนจะทรงตัวได้แล้วไอ้ต้าก็พาผมกลับบ้านโดยคลึงทั้งเกียร์จริงเกียร์ปลอมไปตลอดทาง
ผมปล่อยให้ไอ้ต้าเปลี่ยนเกียร์ตามชอบใจ ก่อนจะซบลงที่ไหล่ของมัน
"ขอบคุณนะครับที่'รอ'ต้น" ผมกระซิบที่ข้างหูไอ้ต้าหันมาหอมผมที่หน้าผากทีนึงแล้วขับรถต่อ ผมเอนซบยิ้มไปอีกซักพัก ก่อนจะพูดอีก
"ขอบคุณนะครับที่'ไม้หันอากาศ'ต้น" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ามันคงงง
"อะไรวะ ไม้หันอากาศ" ผมไม่ตอบคำถามมัน มือขวาวางแหมะที่ต้นขาไอ้ต้า
"ขอบคุณนะครับที่'กอ'ต้น" ผมพูดอีก ไอ้ต้าหันมาอีกครั้ง
"อะไรวะต้น พี่งง" อ้าว มึงก็หัดรวมกันบ้างเส่ เรื่องอะไรกูจะบอก บอกหมดทุกอย่างก็ไม่สนุกเส่ผมไม่พูดอะไรต่อ มือไม้เริ่มลบามปามจากหัวเข่าข้ามไปเข่าอีกข้างหน้าที่ซบก็เริ่มซุก มือลากขึ้นสูง โหย แข็งเป็นลำเลยนะมึง ไอ้ต้าร้องอย่าๆไปตลอดทาง แต่เรื่องอะไรไอ้ต้นจะหยุด มืออีกข้างเอื้อมไปรูดซิบไอ้ต้าแต่มันไม่ยอม
"พอก่อนต้น เดี๋ยวรถคว่ำ" ไอ้ต้าร้องบอกเสียงสั่นผมเลยจำใจปล่อยไว้แค่นั้น เอาแค่พอเสียวพอเว้ยเสือกเกิดเสียวมากเกินรถคว่ำไปได้ตายห่ากันพอดี
"เออ มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง"ผมนึกถึงเรื่องไอ้โป้งกับไอ้ต้อขึ้นมาได้
"วันนี้เห็นเพื่อนมันบอกว่าไอ้โป้งกับไอ้ต้อหนีตามกันไปแล้ว" ผมบอกไอ้ต้าไอ้ต้าหันมางงๆ มันรู้จักไอ้โป้งอยู่แล้ว ส่วนไอ้ต้อเนี่ยผมก็เคยเล่าให้มันฟังแล้วมันก็พอรู้อยู่ว่าสองคนนี้ไม่ค่อยลงรอยกัน
"อ้าว ไหนมึงว่ามันเกลียดกันนี่" ไอ้ต้าถามผม เออ แล้วกูจะรู้ไหมวะก็ที่กูเห็นมันไม่มีทีท่าว่าจะชอบกันได้เลย แล้วไอ้ที่เพื่อนกูบอกมาเนี่ยจริงไม่จริงไม่รู้
"น่านสิ จากเกลียดกลายเป็นชอบได้ไงไม่รู้" ผมตอบ
"เหมือนมึงกะกูมั้ง ที่แต่ก่อนเกลียดกัน" ผมแกล้งพูดยิ้มๆ
"ใครเกลียดต้นวะ พูดให้มันถูกคนที่เกลียดพี่อ่ะคือต้นไม่ใช่เหรอ" ไอ้ต้าย้อนเข้าให้ใครบอกมึงล่ะว่ากูเกลียดมึง ไม่เค้ยไม่เคยจริงๆให้ดิ้นตาย
"ไม่เคยเว้ย" ผมปฏิเสธไปเจ็บสีข้างไปเพราะแถไปเรื่อยไอ้ต้าหันมาเขกหัวให้อีกที
"ปากดีจังนะ ทีตอนนั้นน่ะเกลียดพี่จนไม่อยากมองหน้าไม่ใช่เหรอ" ไอ้ต้าพูด ผมยิ้มให้ก่อนตอบ
"แล้วใครบอกว่าตอนนี้ต้นอยากมองหน้าพี่ล่ะถ้าจะมองขอมองไอ้นี่ดีกว่า"ผมพูดพลางบีบควยมันเบาๆ ไอ้ต้าหัวเราะครืน
"ทะลึ่งจริงเลยมึง สงสัยไอ้โป้งคงเหมือนต้นล่ะมั้ง" ไอ้ต้าพูดทิ้งท้าย ผมหันไปมอง
"เหมือนตรงไหน" ผมร้องถามงงๆ
"ก็เหมือนตรงที่.." ไอ้ต้าเงียบไปแล้วหันหน้ามาทำท่าเจ้าเล่ห์
"ไม่เอาอ่ะ ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวต้นงอน"อ้าวเฮ้ย เห็นกูเป็นคนขี้งอนไปได้
"เฮ้ย ไรอ่ะ บอกมาดิว่าเหมือนตรงไหน" ผมไม่ยอม แต่ไอ้ต้าก็ไม่ยอมตอบได้แต่หัวเราะแม่งเอ้ยตอบมานะมึงว่ากูเหมือนไอ้โป้งตรงไหน ควยกูใหญ่กว่ามันอีกนะหรือว่ามึงจะบอกว่ากูเหมือนไอ้โป้งตรงที่พอโดนควยแล้วก็เปลี่ยนจากเกลียดเป็นรักหูย ถ้ามึงคิดยังงี้น้ำเน่าตาย แต่ปล่อยแม่งเหอะ ถึงกูจะเหมือนใครแต่ขอให้เป็นหนึ่งเดียวไม่เหมือนใครของมึงแล้วกันวะไอ้ต้า
"เออ เมื่อกี้ลืมบอก" ผมพูดขณะที่ไอ้ต้ากำลังจะเลี้ยวรถเข้าบ้านไอ้ต้าจอดรถแล้วหันมามองอย่างสนใจผมล้วงควานไปในเป้แล้วก็เจอกระดาษที่ใส่ไว้หยิบส่งให้ไอ้ต้า
"อะไรวะ" อ้าวพี่ค้าบ พี่ก็อ่านดูสิค้าบ
"ใครไม่รู้มันหย่อนใส่ตู้ล็อกเกอร์กูไว้" ผมตอบไปตามตรง
"ลายมือเหมือนผู้หญิงเลยว่ะ" ไอ้ต้าพิจารณาผมจ้องมองมันก่อนจะเอานิ้วจิ้มจึกๆ
"หึงรึเปล่าอ่ะ" ผมพูดเบาๆเพราะเห็นไอ้ต้าเงียบไป ไอ้ต้าหันมามองหน้าผม
"เปล่า ไม่ได้หึงแต่กูสงสัยว่าไอ้คนที่เขียนแล้วเอามาหยอดตู้มึงเนี่ย คงต้องไปตัดแว่นแล้วล่ะ" อ้าว อะไรของ
มึงวะ
"ทำไมอ่ะ มันเขียนคำไหนผิดเหรอ" ผมก้มไปมองบนกระดอ เอ้ย กระดาษ
"เปล่า ไม่ได้เขียนผิด" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ
"กูนึกว่ามีแต่กูคนเดียวซะอีกที่เห็นว่ามึงหล่อ" แสรด เออ กูไม่หล่อเท่ามึงอ่ะเส่ กล้าพูดนะมึง หน้าตากูหล่อแบบสาธารณะโว้ยคนตาถึงเท่านั้นแหละที่จะเห็นว่ากูหล่อ
"ต้นหล่อไม่หล่อไม่รู้ล่ะ แต่ถ้าไอ้คนเขียนมันเสี้ยนขอต้นจัดการมันเองนะ" ผมพูดยิ้มๆ กึ่งขอกึ่งยั่วดูดิว่ามันจะหึงกูไหม ไอ้ต้าหันมาทำตาเขียวใส่ เย้ย ไหนมึงเคยบอกไว้ไงว่าจะไม่หึงแล้วมาทำตาเขียวใส่กูทำมาย
"พูดงี้ได้ไงวะต้น เห็นแก่ตัวนี่หว่ามึงจะไม่ให้กูช่วยขจัดความเสี้ยนมันบ้างเลยเหรอ"
ตอนที่ 124
เย้ย ไอ้คุณพี่ค้าบ จะมาขอแบ่งส่วนบุญกันง่ายๆงี้เลยเหรอ
"มึงจะเอาเหรอ ผู้ชายผู้หญิงยังไม่รู้เลย" ผมถามไอ้ต้า
"อ้าว เท่าที่พี่จำได้พี่ว่าพี่มีประสบการณ์กับผู้หญิงมากกว่าต้นนะ" อ๊ากช่ายเส่ ควยกูมันกินมังสวิรัตินี่
หอยไม่กิน กินแต่ถั่วดำ
"พรุ่งนี้พี่ไปรับต้นอีกนะ" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ
"แล้วมึงจะไปไง รถก็ไม่มี" ผมย้อนถาม ก็รถที่ขับไปขับมาอยู่เนี่ยมันรถพี่โตเขา แค่เอาไปใช้เสาร์อาทิตย์แล้วยังไม่คืนนี้ไม่รู้จะโดนด่าหรือเปล่าเลยแล้วไอ้ต้าจะมารับกูได้ไงวะทุกวัน
"เออน่า พี่ไปได้แล้วกัน" ไอ้ต้าพูดพลางลงจากรถอะไรของมันวะ
"เฮ้ย เดี๋ยวๆ" ผมร้องเรียกไอ้ต้าที่กำลังจะเดินเข้าบ้านมันหันหน้ามามอง
"บอกกูมาตามตรง ว่าที่จะไปรับเนี่ย เพราะเป็นห่วง  หรืออยากเจอเจ้าของจดหมายน้อย" ผมถามไอ้ต้าตามตรงแม่งร้อยวันพันปีเคยมารับกูที่ไหน พอมีเหยื่อรายใหม่เข้ามานี่ทำเป็นห่วงกูเชียวนะ
"ต้นอยากให้เป็นอย่างแรกหรืออย่างหลังล่ะ"ไอ้ต้าไม่ตอบกลับถามผมกลับ อย่างแรกกูก็เขิน อย่างหลังกูก็หึง เอาไงกะชีวิตดีวะเนี่ยผมไม่ตอบคำถามไอ้ต้า เดินกลับขึ้นห้อง พ่อคงหลับไปแล้วไอ้ต้าเดินตามมาบนห้องหลังจากที่เอากุญแจรถไปคืนพี่โตแล้ว
"ว่าไงวะต้น ตกลงอยากให้พี่คิดแบบไหน"โหย คุณพี่ค้าบ ยังไม่เลิกเรื่องนี้อีกเหรอ
"ตามใจว้อย จะไปรับก็ไป อย่ามาบ่นว่าเหนื่อยให้ได้ยินล่ะ" ผมปล่อยตามใจไอ้ต้า ไอ้ต้ายิ้มกว้างเดินมา
โอบไหล่
"เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่โดนหรอกน่า" เย้ย ผมเบียงตัวหลบแต่ไม่ทันแล้ว ไอ้ต้าจับหลังผมกดลงที่นอนแล้วก็..............................ช่วยด้วย หนูถูกข่มขืน
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมกับไอ้ต้าแยกย้ายกันไปเรียนดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่เรียนที่เดียวกัน ไม่งั้นเป็นข่าวแน่ๆเพราะแค่เช้าวันนั้นผมก้าวเข้าเขตคณะ เพื่อนๆในโต๊ะก็ร้องทักแต่ไกล
"ว่าไงว่ะต้น ฉลองครบยี่สิบปีไปกี่น้ำวะ" เย้ย
"ท่าทางจะหนักนะมึง เมื่อวานมาเรียนไม่ไหวเลยเหรอ" แว๊ก เพื่อนผู้ชายกูแต่ละคน ปากดีๆทั้งนั้น ส่วนเพื่อนผู้หญิงอ่ะเหรอถามกันอยู่เรื่องเดียว
"ไอ้ต้น พี่ชายแกอ่ะ มีเมียยังวะพี่เค้าอยากได้เพื่อนน้องเป็นเมียบ้างไหมอ่ะ" อ๊าก
"ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าพี่ต้าจะเป็นพี่ชายต้นคนนึงยังกะฟ้า ส่วนอีกคนยังกะ..." ยังกะเหี้ยอะไรล่ะผัวกูนะเว้ย กูต้องขึ้นป้ายแขวนป่าววะว่าไอ้ต้ามันมีเมียแล้วขนาดกูเปลี่ยนไปใช้นามสกุลไอ้ต้าแล้วยังจะมายุ่งเรื่องครอบครัวกู
ได้อีก
วันนั้นผมโดนแซวตั้งแต่เช้ายันบ่ายช่วงเย็นโดนอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกไปด่าเรื่องโดดเรียนเมื่อวานก็เสือกไปโดดวิชาแกพอดีเนี่ย แถมไปซ้อมบาสช้า โดนพี่ป้องด่าอีกหนึ่งชุด โหยกูหยุดเรียนแค่วันเดียวโดนซะยังกะไปข่มขืนใคร
ผมอยู่ซ้อมบาสต่อหลังจากที่เพื่อนๆ ทยอยลับแล้วในหัวมีแต่เรื่องซ้อมจนลืมเรื่องจดหมายน้อยไปเสียสนิท
จนเกือบสองทุ่มไอ้ต้าก็โผล่มา
"อ้าว อยู่คนเดียวเหรอ" แสรด อยู่คนเดียวสิวะถ้ามึงทักว่ามีคนอื่นอยู่กับกูด้วยป่านนี้กูเผ่นจนป่าราบไปแล้ว
คนนะเว้ย ถึงควยใหญ่ก็กันผีไม่ได้ มันไม่ใช่ไอ้ขิก
"เจอยังวะ เจ้าของจดหมาย" ไอ้ต้าถามพลางแย่งลูกบาสไปจากผมผมวิ่งไล่
"ยังอ่ะ ลืมไปแล้ว สงสัยมันหย่อนตู้ผิดมากกว่า" ผมบอกไอ้ต้าที่กำลังกระโดดชู๊ตลูก ไอ้ต้าตัวลอยสูง ผมวิ่ง
ไม่ติดเบรกหน้ากระแทกเข้ากลางหว่างขาไอ้ต้าเต็มเบ้า "เฮ้ย
" ไอ้ต้าร้องได้แค่นั้นก็กระเด็นไถลไปตามพื้นผมไม่ปล่อยให้มันตั้งตัวกระโดดตะครุบร่างสูงในชุดนักศึกษา
"จะทำอาราย"ไอ้ต้าร้องกวนๆผมนั่งคร่อมหน้าท้องมันไว้แล้วปลดกระดุมออก
"เย้ย เอาจริงดิ ที่นี่อ่ะนะ" ผมไม่พูดอะไรแกล้งทำหน้าหื่นปลดเสื้อนักศึกษาไอ้ต้าหลุดแล้วก้มลงต่ำปลดซิบกางเกงทันที
"เฮ้ยๆ ไอ้ต้น มาหื่นอะไรตอนนี้ไม่กลัวใครเห็นเหรอ"ไอ้ต้าร้องพลางดึงกางเกงตัวเองขึ้นผมกระชากกางเกง
มันออก
จนหลุดจากมือมันแล้วถอดออกจนไอ้ต้าเหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียวไม่ต้องห่วงเรื่องกางเกงใน เพราะผมกับไอ้ต้าไม่ค่อยได้ใส่ แฮ่ๆ
"ใครจะเห็นก็เห็นไปสิ เห็นแล้วเอาไปได้ที่ไหน" ผมบอกไอ้ต้า มือตะครุบขอบกางเกงบ็อกเซอร์ที่มันใส่อยู่
"ถึงเอาไปไม่ได้ แต่มันจำได้นี่หว่า" ไอ้ต้าค้าน ผมไม่ยอมแพ้ มือกระชากจนกางเกงหลุดออกจากตัวมัน เหี้ยเอ้ยนึกว่าไม่เงี่ยน ที่ไหนได้ ควยแม่งตั้งเด่ชี้ฟ้าเลย
"แก้ผ้าดิต้น พี่พร้อมแล้ว" ไอ้ต้าเอามือขึ้นไปรองหนุนหัวมืออีกข้างจับควยตั้งบ่งบอกความพร้อมเต็มที่
"แต่ต้นไม่พร้อมนี่" ผมพูดพลางรวบเสื้อผ้าไอ้ต้าทั้งหมดแล้วจ้ำอ้าวไอ้ต้าร้องเฮ้ยรีบลุกแล้ววิ่งไล่กวดมา ผมไม่ยอมให้ไอ้ต้าวิ่งทันที่นี่ถิ่นกูอยู่แล้ว
"ช่วยด้วย ผีเปรตไล่กูมา" ผมแกล้งร้องไปตลอดทางไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครเห็น เพราะเวลานี้คนงานก็กลับบ้านไปแล้วประมาณเที่ยงคืนยามถึงจะมาปิดโรงยิม มีเวลาถมเถ
"ไอ้ต้น ไอ้เหี้ย" ไอ้ต้าร้องเรียกชื่อผมไปตลอดทาง มือมันกุมควยตัวเองที่แกว่งไปมาด้วยผมเผ่นเข้าห้อง
ล้อกเกอร์ได้ก็จะปิดประตู แต่ไม่ทันไอ้ต้าที่กระโดดตามเข้ามาพอดี
"นี่แน่ะ แกล้งพี่เหรอ" ไอ้ต้ารวบตัวผมไปกอดผมแกล้งดิ้นเล็กๆ แต่ก็ปล่อยให้ไอ้ต้าจัดการแก้ผ้าผมได้จน
หมดตัว
"แสบนักนะ ไม่รู้ใครต่อใครหลงรักไปได้ยังไงนี่ถ้าพี่ไม่รักนี่ไม่ยอมให้ทำงี้หรอกนะ" ไอ้ต้าพูดหอบๆ
เพราะเหนื่อย ผมได้แต่ยิ้มเพราะชอบใจที่แกล้งมันได้
"ก็รักเพราะแสบไง ถ้าไม่แสบก็คงไม่รักหรอก ใช่ป่ะ" ผมพูดยิ้มๆ แสบสิ แต่ไม่ใช่ตัวกูน่ะที่แสบ
ตูดต่างหาก
"เออ แสบไปให้ได้ตลอดนะ" ไอ้ต้าพูดพลางหยิบเสื้อผ้าจะมาใส่
"เดี๋ยวสิ รีบแต่งตัวไปไหนอ่ะ" ผมร้องบอกพลางดึงเสื้อไอ้ต้าที่ถูกขยำจนยับยู่ยี่ไว้ ไอ้ต้าเหลือบมอง
"ไม่ให้กูใส่ เดี๋ยวมึงเดือดร้อนนะ"อ้าว กูจะไปเดือดร้อนทำไม คนแก้ผ้าไม่เห็นแปลก มีใครเขาใส่เสื้อผ้าตั้งแต่ออกมาจากท้องพ่อท้องแม่ไหมวะ
"ใครเห็นเขาจะมาว่าอะไรต้นล่ะ เขาก็ว่าพี่แหละ" ผมพยักเพยิดหน้า ไอ้ต้ามองหน้าผมแล้วชี้
"ใครว่ากูกลัวคนเห็น ที่ต้นจะเดือดร้อนอ่ะพี่หมายถึงว่า จะโดนพี่เย้ดที่นี่น่ะสิ" อ๊าก
"เฮ้ย งั้นแต่งตัวไปเลย" ผมร้องบอกแต่ไอ้ต้าๆไม่ฟังเสียงจับหมับที่แขนผมแล้วลากไปทางห้องน้ำที่ร้างผู้คน
"หูย มหาลัยมึงนี่บรรยากาศน่าน้ำแตกจังเลยว่ะ" ย้าก พูดอะไรมาเนี่ย
"ปรกติอาบน้ำที่นี่บ่อยเปล่า" ไอ้ต้าถามคำถามที่ไม่รู้จะถามทำไมเพราะว่ามันต้องรู้อยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่ว่าควยกูกลับไปในสภาพพร้อมใช้หรือเปล่า
"ทำอะไรอ่ะ" ผมร้องทันทีที่ไอ้ต้าประกบปากถึงกูจะเสียตัวให้มึงหลายรอบแล้ว แต่ที่มหาลัยนี่กูไม่เคยคิด
และไม่อยากคิดด้วย
"น่าๆ ขอนะ พี่เงี่ยนเต็มที่แล้ว"ป๊าด ไอ้ต้า กูก็เห็นมึงเงี่ยนได้ทั้งวัน
"ไม่เอาอ่ะ ไว้กลับไปบ้านก่อน"ผมร้องบอ ไอ้ต้าทำหน้างอนๆ
"อ่า ที่นี่ไม่ได้เหรอ เปลี่ยนบรรยากาศ" โหย ขอเหอะค้าบคุณพี่ ขืนเปลี่ยนบรรยากาศไอ้ต้นอาจต้องเปลี่ยน
ที่เรียน แล้วก็ต้องกลายเป็นน้องใหม่อีกนี่ดูไม่จืดเลยนะเว้ย
"ถ้ากลับไปบ้านพี่ขอสองทีนะ" ไอ้ต้าร้องพลางชูมือเป็นน้องพลับขอสอง
"เอาเหอะ ให้สามทีเลยถ้ามึงมีปัญญาทำไหว" ผมร้องตอบ ไอ้ต้ามันคงหมั่นเขี้ยวผม เลยจับแก้มสองข้าง
ผมเขย่าๆ
"ให้มันจริงตามปากพูดเหอะ ให้กูเย็ดทั้งคืนกูก็เย็ดได้แต่ขอให้เป็นมึงนะต้น" อ๊าก ตายดีกว่าความหวานขึ้นสมองไปหมดแว้ว
ผมปล่อยให้ไอ้ต้าจุ๊บมัดจำไปหนึ่งทีก่อนจะพากันเดินกลับมาที่ห้องล็อกเกอร์เพื่อใส่เสื้อผ้าจะได้กลับบ้าน
พอผมเปิดตู้กระดาษแผ่นเล็กก็ปลิวหวือออกมาตามแรงลม
"นั่นไง พี่ว่าแล้วว่าต้องมี" ไอ้ต้าพูดพลางก้มลงไปหยิบกระดอ เอ้ย กระดาษ ผมมองไอ้ต้าที่กำลังจ้องกระดาษ
ในมือ "เป็นไงวะมันบอกชื่อมันมารึยัง" ผมถามอย่างไม่ใส่ใจปล่อยให้ไอ้ต้าอ่านไป

"เฮ้ยต้น มึงฟังนะ มันเขียนว่าอย่างนี้
"หน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ แถมควยใหญ่ทั้งคู่อีกขอทั้งสองคนเลยได้ไหมอ่ะ"

kamaji

ขอบคุนคราบ

Schwarzwald

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

natthaphat.sam

ขอบคุนนะคราบ

x2_man

ขอบคุณครับ

limbogate

ขอบคุณครับ

arise

ขอบคุนคราบ

4_NAY

เข้าทางละสิ

pierce

กุว่า ไม่ใช่ผู้หญิงละอ่ะ

GuySexy

ไท่หญิงแน่ละ

sugarxxx

ใครวะ จดหมายปริสนา

gvdryotn

ขอบคุณมาก

zixxx

ขอบคุณครับ...

bomb2534

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุณมากครับ

anuponm

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Onuris

take that to our cock.

Soyu

ขอบคุณนะครับ