คำรักจากลูก...ส่งสุขถึงแม่ (S-1623)

nokky

ดวงใจแม่ รักลูก เท่าชีวิต
คอยประสิทธิ์ ประสาท วิชาให้
คำสั่งสอน ล้วนออก มาจากใจ
เพื่อมอบให้ ลูกทุกคน ส่องนำทาง
หยดหนึ่งน้ำ นมแม่ ลูกซาบซึ้ง
ลูกคำนึง ถึงความหลัง ยังสุขสม
แม่รักลูก คอยเลี้ยงดู อย่างชื่นชม
เป็นดั่งพรหม สร้างโลก ให้ลูกเดิน
ดอกมะลิ จากใจ มอบให้แม่
แทนซึ่งคำ รักแท้ ที่ยิ่งใหญ่
ลูกสัญญา จะทำดี ตลอดไป
เป็นดั่งใจ แม่เมตตา ค่าน้ำนม
แม้ลูกนี้ จะสำเร็จงาน ตามประสงค์
แม่ก็ยัง คอยเป็นห่วง เทียวไถ่ถาม
กลัวแต่ลูก เหน็จเหนื่อย อยู่ทุกยาม
เฝ้าติดตาม ห่วงใยลูก ตลอดเวลา……….แม่จ๋า ลูกรักแม่ที่สุดในโลกจ้า

nokky

เมื่อวันที่12สิงหาใกล้มาถึง จิตคำนึงถึงมารดาพาใจอุ่น
จะได้กราบเท้าแม่ที่แผ่บุญ นำเกื้อหนุนให้ลูกสุขสบาย
น้ำนมแม่เลี้ยงลูกสุขไม่คิด ไม่ยึดติดคิดโทษโกรธเคืองให้
ส่งเสียลูกปลูกฝังตั้งแต่เยาว์วัย เติบโตได้เป็นคนทุกข์ทนยอม
ลูกจะขอตั้งมั่นสัญญาว่า จะนำพาคำสอนแม่วอนกล่อม
ให้ลูกรักบากบั่นตั้งมั่นพร้อม ลูกจะน้อมพร้อมนำทำความดี
บ่าวพรรณามากล่าวเว้าวอนท่าน จงช่วยกันดูแลแม่ให้สุขี
อย่าให้แม่รวดร้าวเศร้าฤดี เป็นลูกที่ดีให้แม่ควรค่าแก่คำสรรเสริญ
มิตรอื่นหมื่นแสนมิแม้นแม่ เป็นมิตรแท้ของบุตรสุดจักหา
เป็นมิตรตั้งแต่คลอดตลอดมา ลูกรักยาสุดใจหาใครปาน
ยามบุตรตนคนใดเกิดไข้ป่วย แม่ทุกข์ด้วยลูกยาน่าสงสาร
มาดแม้นลูกอิ่มเอมเกษมสำราญ แม่ชื่นบานเช่นกันทุกวันคืน

nokky

แม่…เป็นครูผ้สอนตอนต้น แม่…ทุกคนอุดมพรหมวิหาร
แม่…มีเมตตา กรุณา มุทิตาการ แม่…มีญาณอุเบกขาเป็นอารมณ์
แม่…เหมือนพระอรหันต์อันสูงสุด แม่…หวังบุตรธิดาอย่าชื่นชม
แม่…กับลูกผูกมิตรจิตชื่นชม แม่จึงสมภาษิตมิตรในเรือน
มีเพื่อนอื่นหมื่นแสนไม่เหมือนแม่ เป็นเพื่อนแท้แม่เกล้าเฝ้าอุปถัมภ์
เป็นทั้งแม่เพื่อนครูอยู่ประจำ ทุกเช้าค่ำรักหวงดังดวงใจ
ให้กำเหนิดเกิดกายสายโลหิต แม่ไม่คิดหน่ายรักพลิกผลักใส
เป็นแม่พระแม่เรือนแม่เพื่อนใจ แม่เหมือนนัยธรรมสุคตสุดบูชา

nokky

รัก คำไหนยิ่งใหญ่กว่ารักแม่
รัก จริงแท้จะหาไหนไม่มีเหมือน
รัก ของแม่จริงใจไม่บิดเบือน
รัก ของแม่คอยเตือนให้ลูกดี
แม่ คำนี้มีค่าเกินกว่าพูด
แม่ เปรียบฑูตเชื่อมความรักเชื่อมศักดิ์ศรี
แม่ อบรมบ่มนิสัยให้ลูกดี
แม่ คำนี้ลูกรักจะตอบแทน
กลอนวันแม่ จากคุณ : kokochun (สมาชิกสนุก!)
คุณแม่ที่แสนดี
คำว่ารัก ที่ประจักษ์ คือรักแม่
รักแน่แท้ ไม่มีแปร และเปลี่ยนผัน
คอยเลี้ยงลูก คอยดูแล อยู่ทุกวัน
แต่ลูกนั้น ก็ยังทำ แม่เสียใจ
แม่ส่งเรียน ด้วยความเพียร หวังเรียนจบ
กลับไปหลบ อยู่ที่ไหน ใครไม่เห็น
ถึงตอนเช้า ไม่เข้าเรียน จนถึงเย็น
สุดลำเค็ญ น้ำตาแม่ คอยแลทาง
ถึงวันนี้ ลูกคนนี้ ขอไถ่โทษ
แม่ไม่โกรธ แม่ไม่ว่า น้ำตาไหล
ลูกที่เลว ขอทำดี ให้ภูมิใจ
แต่สุดท้าย ลูกคนนี้ รักแม่เอย

nokky

โอ้ละเห่-ฟูมฟัก…ด้วยรักเจ้า
เมื่อยามเยาว์แม่ถนอมกล่อมจอมขวัญ
เอื้ออาทร-ร้อนร้าย แม่คลายพลัน
ภัยกางกั้นแม่กล้าฟันฝ่าไป
หวังเพียงแค่ “คนดี” ที่แม่รัก
จะมีหลักอนาคตที่สดใส
ยอมลำบากยากเย็นทุกข์เข็ญใจ
ด้วยสายใยรักแน่น ไม่แคลนคลอน
แม่จ๋า…ล้านความรักจากใครเขา
หลอมรวมเข้าอาจแกร่งยิ่งดั่งสิงขร
แต่… “รัก” หญิงที่ขนานนาม “มารดร”
แกร่งแน่นอน..กว่าสิ่งใดในโลกา
แม่จ๋า…แม่คือหญิงที่ยิ่งใหญ่
เหนือเทพไท้ ทั้งสามภพจบทั่วหล้า
พระคุณล้นเกินรำพันจำนรรจา
พรรณนาเทียบได้…ไม่เพียงพอ
จะหาทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นสรวง
กรองเป็นพวงแทนพลอย…ทำสร้อยศอ
หรือหยิบดาวพราวฟ้ามาทักทอ
แทนป่านปอ….เป็นของขวัญ…นั้นด้อยไป
โอ้ละเห่..ที่ฟูมฟัก “ลูกรักแม่”
สัญญาแน่..เป็นคนดีมิเผลอไผล
เพื่อทดแทนคุณความรัก…จากดวงใจ
กราบด้วย “มาลัยอักษรา” บูชาเอย

nokky

ลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่น
มือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญ
ทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวัน
ประครองป้องผองภยันอันตราย
กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอด
ที่ถ่ายทอด “คำรัก” หลากความหมาย
กี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยาย
ฤาเทียบสายใยรักจาก…มารดา
ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่
แม่คือ “ครู” สอนอ่านเขียนเรียนภาษา
ให้คำเตือน…เสมือนแสงแห่งปัญญา
ให้วิชาคือ “รู้คิด” ที่ติดตน
ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้า
ต้องการคำปรึกษาหาเหตุผล
แล้วหันมองรอบกาย…คล้ายมืดมน
ยังพบคนหนึ่ง…คือแม่…คอยแลมอง
แม่จ๋า…แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐ
แม่…เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสอง
แม่…สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทอง
เกินยกย่องด้วยล้านคำ…พร่ำพรรณนา
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น
ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา
มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา
เป็นมาลาหอม “รัก” กราบจากใจ

nokky

กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักคำหวานผ่านอักษร
แทน”มาลามะลิ”สวย…ด้วยบทกลอน
กราบ “มารดร” ด้วยรักมั่น “กตัญญุตา”
หากค้นหาความรักจากทุกภพ
หลอมบรรจบเป็นรักที่มากค่า
“รักของแม่” แม้ล้านคำพร่ำพรรณนา
มิอาจหาเปรยเปรียบเทียบทดแทน
ลูกกี่คน… “แม่” เลี้ยง-รัก…ไม่พัก-ผ่อน
ถึงเดือดร้อน…เหนื่อยยากลำบากแสน
ให้ลูกอิ่ม…แม้อัตคัดจนขาดแคลน
จะแร้นแค้น…ซูบเพียงกาย…รักไม่จาง
ชีวิตลูกที่ดำเนินเดินถูกต้อง
เพราะแม่ประคับประคองไม่เหินห่าง
ยามลูกเดินหลงทิศ…ผิดเส้นทาง
แม่คือเทียนส่องสว่าง…กลางดวงใจ
แม่จ๋า…แม่พร่ำสอน…คือพรประเสริฐ
เป็น “พร” เลิศผ่องพิสุทธิ์ดุจแก้วใส
ด้วยไม่มีเคลือบแคลงแฝงเภทภัย
ลูกจดจำ…รำลึกไว้…ใช้เตือนตน
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักเป็น”สร้อยคำ”…ที่งามล้น
สื่ออักษรกลอน “รัก” จากกมล
บูชา “แม่”…”หญิงยอดคน”…หนึ่งในใจ

nokky

มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
กรุ่นกลิ่น “รัก” บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ
เป็นมาลัย “กราบแม่” พร้อมน้อมบูชา
กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
แต่พระคุณ”หนึ่งหยดน้ำนมมารดา”ทั้งสามภพจบหล้า…หาเทียมทัน
ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ “อนันต์”
จึงตั้งมั่น “กตัญญุตา” ตลอดไป
หนึ่งคำ “รัก” ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย
ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้
แต่แม่จ๋า… “รักที่หนึ่ง” ของหัวใจ
มิใช่ใคร “ลูก รัก แม่” แน่นิรันดร์

nokky

ดอกเอ๋ยดอกมะลิ ถึงยามผลิกลิ่นพราวสกาวต้น
สดสะอาดปราศสีราคีระคน เหมือนกมลใสสดหมดระคาย
กลิ่นมะลิหอมกระไรไม่รู้สร่าง เปรียบได้อย่างรักแท้ไม่แปรหาย
อันรักแท้แลหัวใจได้บรรยาย ขอเชิญทาย ณ ที่ไหนจากใครเอย

nokky

ลูกเจ็บไข้ . . . แม่ก็ให้การรักษา
ลูกโตมา . . . แม่ก็ส่งเรียนหนังสือ
ลูกต้องการ . . . ตำราแม่หาซื้อ
  ลูกปรึกษา . . . หารือ . . . แม่ยินดี
  ลูกคนใดกระทำ . . . กรรมแก่แม่
ลูกเลวแท้ . . . ชั่วช้า . . . สิ้นราศี
  ลูกด่าแม่ . . . ลูกตีแม่ . . . ลูกกาลี
      ลูกไม่ดี . . . ทำแม่ช้ำ . . . น้ำตานอง
น้ำตาแม่ . . . รินไหล . . . เมื่อลูกร้าย
     น้ำตาแม่ . . . เป็นสาย . . . เมื่อลูกหมิ่น
น้ำตาแม่ . . . หลั่งลง . . . รดแผ่นดิน
เมื่อได้ยิน . . . ลูกเสเพล . . . เนรคุณ

nokky

แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้อง            แม่ไม่ร้อง แม่ไม่บ่น แม่ทนได้
แม่เฝ้าถนอม จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ           จะหาใคร เหมือนแม่ แพ้ทุกคน
ครบสิบเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต          แม่ใกล้ชิด ลูกน้อย คอยฝึกฝน
แม่ลำบาก อย่างไร ใจแม่ทน                       สายเลือดข้น เต้าแม่กลั่น ปันลูกกิน
แม่ป้องริ้น ป้องไร มิให้ผ่าน                       แม่สงสาร ห่วงลูกยา กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม ยามนิทรา เป็นอาจิณ               แม่ไม่ผิน แม่ไม่ผัน ทุกวันมา
ยามลูกสุข แม่สุขสม อารมณ์ชื่น                ยามลูกขื่น แม่ขม ระทมกว่า
ยามลูกไข้ แม่อดนอน ร้อนอุรา                  ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ
คราลูกหิว แม่หิวกว่า น้ำตาร่วง                  แม่เป็นห่วง ดิ้นรนหา เอามาให้
แม้แม่อด หมดข้าวปลา ไม่ว่าไร                 แม่สละได้ ลูกอิ่มแปร้ แม่ทนเอา
ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย                  แม้เติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกโศก ช่วยบรรเทา               ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง

nokky

ลูกขอน้อมตั้งจิต อธิฐานดล
บัลดาลแม่หายเหนื่อย ด้วยเถิดหนา
โปรดประทานพรให้แม่ สบายอุรา
โอ้แม่จ๋าลูกรักแม่ ที่สุดเลย

nokky

ให้แม่มีรอยยิ้มสดชื่น
ยั่งยืนอายุสังขาร
อยู่เป็นร่มโพธิ์โอฬาร
ลูกหลานได้อุ่นตักพักพิง

nokky

ขอพรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในโลก
บันดาลโชคให้แม่สุขขี
สินทรัพย์เพิ่มพูนทวี
อย่าให้มีผองภัยแผ้วพาน

nokky

เลือดของแม่ ในน้ำนม นับหมื่นหยด
ลูกจะทด แทนคุณแม่ ไม่หวั่นไหว
แม้พระคุณ ของแม่ มากเพียงใด
ลูกเต็มใจ รักแม่ ทดแทนคุณ

nokky

"แม่" คำนี้ที่ยิ่งใหญ่
ดวงใจแม่ มีไว้ เพื่อลูกเอย
"แม่" คำนี้มีแต่ให้
"แม่" คำนี้ที่ค่อยห่วงใย
"แม่"กับ"ลูก"ค่อยห่วงใยซึ่งกันและกัน

nokky

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าใครผอง แม่อุ้มท้องลูกรักนานหนักหนา
ให้กำเนิดเฝ้าเลี้ยงดูตลอดมา ในโลกาหาใครมาเทียมทัน
วันลูกเกิดอกแม่เจ็บเหมือนเหน็บศร แต่ก็ซ่อนความดีใจไม่เหหัน
น้ำตาแห่งความดีใจไหลเร็วพลัน สุดตื้นตันดวงใจได้ลูกยา
นมสองเต้าของแม่แน่แนบจิต แม่อุทิศเลือดเนื้อเพื่อลูกหนา
น้ำนมแม่กลั่นจากอกยกออกมา ให้ลูกยาดื่มด่ำอย่างหนำใจ

nokky

"ดวงใจแม่"
ดวงใจแม่ สะอาดแท้ กว่าทุกสิ่ง
ดวงใจแม่ สะอาดยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ดวงใจแม่ สะอาดเกิน กว่าสิ่งใด
ดวงใจแม่ มีไว้ เพื่อลูกเอย

nokky

แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิด
ผู้ประเสริฐก่อเกิดลูกปลูกความฝัน
ถักทอรักฟูมฟักเนิ่นนานวัน
จนลูกนั้นเติบใหญ่จนได้ดี
เป็นดั่งเทียนยอมเผาตนจนมอดไหม้
ยังแสงให้ลูกเห็นทางไม่ห่างหนี
แสงอาทิตย์ส่องทางเดินเนิ่นนานปี
มารดานี้ส่องสว่างทางชีวัน
"แม่" จึงเป็นผู้สร้างทางชีวิต
คอยลิขิตแต่งแต้มหลากสีสัน
จากผ้าขาวผืนขาดเมื่อวานวัน
กลับเปรผันเป็นผ้างามยามเติบโต

nokky

ณ วันนี้ลูกซาบซึ้งพระคุณแม่
บริสุทธิ์แท้ความรักแม่ที่กลั่นได้
หากลูกทำผิดพลาดแม่เสียใจ
โปรดอภัยให้กับลูกที่กระทำ
ลูกสัญญาหากลูกก้าวเป็นผู้ใหญ่
แทนคุณไซร้ให้แม่ไม่ตรากตรำ
เพราะทุกอย่างแม่พร่ำสอนลูกทุกคำ
ลูกจะนำสิ่งแม่สอนประพฤติตน
ท้ายสุดนี้ลูกขอกราบดั่งแทบเท้า
จะคอยเฝ้าดูแลแม่ทุกแห่งหน
ความรักแม่เปรียบเสมือนดั่งสายชล
กว้างเหลือล้นยากแทนคุณดั่งมารดา