คำรักจากลูก...ส่งสุขถึงแม่ (S-1623)

nokky

ถ้ามีใครซักคน...ที่อดทนทุกเวลา
พร้อมยอมเหนื่อยล้า...เพื่อเราโดยไม่เกรง
ถ้ามีใครซักคน...ที่ยอมรักความเจ็บไว้เอง
คิดถึงตัวเอง...ไม่เท่าไร

ถ้ามีใครซักคน...ที่ตีเราทั้งน้ำตา
แล้วก็เป็นคน...ที่ทายาให้เรา
ถ้ามีใครซักคน...ที่คอยเช็ดตัวให้ทุเลา...ค่ำคืนที่เราไม่สบาย

ร้อยล้านความผิดของเรา...ที่ใครเขาไม่ใยดี
มีคนคนนี้...คนเดียวที่ให้อภัย
ปากบ่นว่าแสนระอา...ว่าเราไม่ดีเท่าใคร
แต่ในใจ...ก็รักไม่เปลี่ยน

nokky

โอ้แม่ของลูก ใจผูกพันนัก
ด้วยรักสุดฝืน ผ้าผืนน้อยน้อย
ที่คอยเปลี่ยนให้ เจ็บไข้ได้ป่วย
แม่ช่วยดูแล นับแต่เกิดมา
แม่หาใดจัก ลูกรักแม่จ๋า


โอ้แม่ของลูกเราผูกพันนัก
เป็นที่พิงพักเป็นหลักปักไว้
จูโมนี้ไซร้ขอไว้อาลัย
ถ้าแม่จากไปเมื่อใดก็ตาม


วันที่ฉันเกิด เกิดเป็นคนผู้หนึ่ง
มีคนผู้ซึ่ง แสนทุกข์ทรมาน
แม่เรานั่นไง เสียเลือดเนื้อเท่าไหร
ขอเพียงลูกได้ กำเนิดมา
ไม่บนทนเจ็บ เพียงเพราะรักลูกยา
พระคุณมารดา เกินจดจำ


คิดถึงแม่และคิดถึง
คิดคำนึงถึงแม่คำนึงหา
คึดถึงแม่ตลอดมา
คุณแม่ขาแม่อยู่แห่งหนใด


หัตถาของแม่นี้ แลดู
หัตถาแม่อุ้มชู ลูกรัก
แม่เรานี้คือครู สั่งสอน
แม่นี้คือที่พัก ให้เรา อุ่นใจ

โคลงนี้ไม่ได้แต่งตามแบบฉันทลักษณ์
แต่มาจากข้างใน ของลูกทุกคน


บอกว่ารักรักแม่มากเพียงใด
บอกเท่าไรบอกได้ไม่เทียมเท่า
โอบอุ้มฟ้ามหาสมุทรและขุนเขา
ไม่เทียบเท่าในพระคุณที่ท่านมี


รักใดใดในโลกเหมือนร้าย
ชอบทำลายยามรักเขาหักเสีย
แสนปวดใจใจทรุดสุดอ่อนเพลีย
มือใครเนี่ยช่างละมุนอุ่นเหลือเกิน ?


ใครมารักรักเราไม่เท่าแม่
ท่านดูแลจนเรานั้นเติบใหญ่
แม่เราทุกข์หรือสุขสักเท่าใด
เรามีกำลังใจคือมารดา


มวลมาลาร้อยกรองใบตองหุ้ม
ใส่มือกุมก้มประนมภิรมย์ชื่น
สำนึกคุณสุนทราในทุกคืน
ที่แม่ยื่นหยิบให้ด้วยใจมา


จะรักใครควรรักอย่างปักษ์ปก
ครั้นทารกยังเล็กเป็นเด็กน้อย
ยังตัวเล็กตัวนิดใจเป็นร้อย
แม้นจ้อยร่อยกลอยใจร้องไห้โฮ

ครั้นเราเติบโตทั้งร่างจนกายใหญ่
จะคิดไปถึงโกรธแม่โกรธโมโห
แค่พอครั้นร่างใหญ่กายเติบโต
บันดาลโทสะลดร่อยลงมา


น้ำฝนรินหลั่งดุจดังรักแม่
ชโลมดวงแดรักแน่ปักใจ
คุณงามความดีแม่มีมากมาย
ผองลูกทั้งหลายมั่นหมายแทนคุณ
เพราะว่ารักแท้ที่แม่เกื้อหนุน
เมตตาการุณค้ำจุนลูกยา
ก้มกราบที่ตักบอกรักมารดา
ลูกขอสัญญาจะเป็นคนดี

nokky

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องให้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝัง มี หรือหวังอยู่ทนได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

nokky

...แม่รักฟูมฟักลูก...............ชี้ทางถูกช่วยปลูกฝัง
มือแม่มีพลัง.......................หวังลูกเป็นเช่นคนดี

.....กอดใครไม่อุ่นเหมือน.....แม่ดุจเพื่อนเกลื่อนปรานี
ห่วงใยไร้ราคี.....................มีแต่เฝ้าเนาอาทร

....ลูกทุกข์แม่ปลุกปลอบ.......แม่ยังมอบคำสั่งสอน
หวังลูกสุขอมร....................พรของแม่แผ่เมตตา

....."วันแม่"กลางแดนั้น........ทุกทุกวันมั่นบูชา
กราบกรานมิ่งมารดา............จ้าแจ่มซึ้งซึ่งพระคุณ

nokky

แล้วทำไมไม่คิดตอบแทนบ้าง
ปล่อยให้แม่อ้างว้างแสนสุดเหงา
ทำอาหารรอไว้จะให้เรา
แต่ตัวเราทิ้งแม่ไว้คนเดียว


ให้ของขวัญวันแม่นับแต่นี้
โดยทำดีต่อแม่ก่อนแก่เฒ่า
ให้ท่านได้ประจักษ์รักของเรา
ดีกว่าเฝ้าทำบุญให้เมื่อวายชนม์

nokky

......แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ไม่คิดลวงหลอกเราให้ช้ำจิต
แม่เองต้องผ่ายผอมยอมอุทิศ
กว่าจะได้หนึ่งชีวิตคือตัวเรา

nokky

มือน้อยน้อยแม่คอยอุ้มชู......... แม่เฝ้ามองดูไม่ห่างไปไหน
แม่เฝ้าปลอบขวัญยามลูกหลับไหล ม่ยอมห่างไกลไปจากสายตา
มือน้อยน้อยของแม่ล้ำค่า ........... อุ้มชูลูกมาจากเล็กเด็กแดง
ยามลูกเติบใหญ่ด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยใจที่แกร่งของแม่ถักทอ

nokky

……...วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่
....เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
....สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล
....น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา
…แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้
....แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
....แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา
…แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย
…เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
....สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน
....กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
....ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย

nokky

……..สตรีใด…….ไหนเล่า………..เท่าเธอนี้
เป็นผู้ที่ …………..ลูกทุกคน………บ่นรู้จัก
เป็นผู้ที่ ……...…...มีพระคุณ………การุณนัก
เป็นผู้ที่ …………..สร้างความรัก…..สอนความดี
เป็นผู้ที่…………...คอยสั่งสอน…....เอาใจใส่
คอยห่วงใย….……เราทุกคน……...จนวันนี้
เปรียบแสงทอง…...สว่างล้ำ……….นำชีวี
เธอคนนี้…………..คือ ” แม่ ”……..ของเราเอง

nokky

แต่เล็กจนเติบใหญ่
ใครหนอใครอยู่เคียงคุณ
อุปถ้มภ์แลค้ำจุน
อีกเกื้อหนุนด้วยอาทร

เมื่อครั้งคราทารก
ในอ้อมอกนิทราภรณ์
เลือดอกบรรจงป้อน
ผ่อนเย็นร้อนบ่คลอนคลาย

ยุงเหลือบแลไรริ้น
ปัดเป่าสิ้นอันตราย
มูลมูกเมือกทั้งหลาย
ชำระให้ด้วยอาทร

เมื่อครั้งคราตั้งไข่
ใครหนอใครเคียงบ่จร
ผิล้มประคองซ้อน
ก่อนเป่าเพี้ยงบรรเทาพลัน

รู้ความในวันเก่า
เราหนอเราซิซนรั้น
เพียรสอนเพียรอดกลั้น
อันโอบเอื้อเหลือคณนา

วิชาค่าล้ำชีพ ดั่ง
ประทีปเกราะศาสตรา
ใครเล่าเฝ้าสรรหา
ให้รู้ค่าแลพากเพียร

จงรู้คุณแดนเกิด
เชิดชาติราชศาสน์เสถียร
ป้องปราบศัตรูเสี้ยน
ด้วยแกล้วกล้าสามัคคี

ควรค้ากัลยาณชน
แลหลีกพ้นพาลกาลี
สัมมาครรลองวิถี
มีหิริโอตัปปา

เติบใหญ่ในวันนี้
มีเบื้องหลังอันหาญกล้า
ฝ่ามรสุมนานา
ผจัญปัญหาสารพัน

ท่ามกลางอุปสรรค
ยังมอบรักประจักษ์อัน
เที่ยงแท้มิแปรผัน
รักแท้นั้นพิสุทธา

กี่เหงื่ออาบกายพ่อ
กี่หยดหนอ นมมารดา
พระคุณท้นท่วมฟ้า
กี่ชาติกว่าทดแทนเทียม

nokky

.......สัมผัสท้องอุ่นไอสายสัมพันธ์
เราพบกันอีกเก้าเดือนจะเยือนถึง
ประคองกอดลูบไล้ใจตราตรึง
ห้วงคำนึงซึ้งนักแม่จักรอ

nokky

จิตใจแม่รอคอยเฝ้าคอยเจ้า
เก้าเดือนเข้าเห็นหน้ากายาเห็น
เฝ้าถนอมกายาไร้ลำเค็ญ
ฟูมฟักเป็นลูกยาให้ชื่นใจ...

nokky

มาร่วม ใจไออุ่น เคยหนุนตัก
เพื่อถักทอใยรักแม่ถ้วนทั่ว
แม่เอ๋ยห่างลูกไกลไปแต่ตัว
ใจหากพัวพันมั่นนิรันดร

คือความรักของแม่รักแท้มอบ
แม่คอยปลอบกล่อมขวัญหมั่นพร่ำสอน
ให้ลูกได้เติบใหญ่ในนคร
ฝ่าฟันร้อนเย็นหนาวก้าวย่างไกล

nokky

กือบทศมาสอุ้ม..........อุทร

โอบดั่งผกายกร......ค่าล้ำ

แม้นหมายหมั่นสั่นคลอน....ตอนด่าว ดิ้นคลอด

จักเปี่ยมล้นยลน้ำ.....นิ่มเนื้อ นาบุญ

nokky

มาร่วม ใจไออุ่น เคยหนุนตัก
เพื่อถักทอใยรักแม่ถ้วนทั่ว
แม่เอ๋ยห่างลูกไกลไปแต่ตัว
ใจหากพัวพันมั่นนิรันดร

nokky

แม่รักลูก..ลูกก็รู้อยู่ว่ารัก
คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
จะกินนอนวอนว่าเมตตาเตือน
จะจากเรือนร้างแม่ไปแต่ตัว

nokky

ครบเก้าเดือนอุ้มท้องเจ้าร้องไห้
ใคร?เจ็บเจียนขาดใจกลับไม่บ่น
เลือดทั้งกายกลั่นไหลเป็นสายปน
รักเข้มข้นพันผูกให้ลูกยา

จนผ่านวันผ่านเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
เจ้าเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแกร่งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนวิชาเรียนรู้ไว้คู่ใจ

จากวันนั้นถึงวันนี้หลายปีผ่าน
จนวันวารเปลี่ยนสู่วัยผู้ใหญ่
ส่งเรียนสูงศึกษามหาวิทยาลัย
ได้อาศัยลูกแน่ยามแก่ชรา

สู้อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก
เพื่อลูกรักได้ผ่านการศึกษา
เล่าเรียนจบจนคว้าปริญญา
แม่ภูมิใจลูกมีตราปัญญาชน

มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
คงหมดภาระใจไม่หมองหม่น
ลูกคงมีความสุขไม่ทุกข์ทน
แม่คนนี้ย่างเข้าแล้ววัยชรา...

นี่ใกล้ถึงวันแม่แล้วลูกรัก..
อยากทายทักถามไถ่ได้พบหน้า
สบายดีหรือเปล่าเจ้าลูกยา
สื่อภาษาความรักจากหญิงนึง
มีรูปถ่ายเก่าเก่าคลายเหงาบ้าง
มีไอ้ด่างข้างกายคลายคิดถึง
ภาพลูกน้อยผ่านวัยให้รำพึง
เงียบหายซึ่งข่าวคราวเจ้ากลอยใจ

นั่น...หญิงชรา
แลนัยน์ตาหม่นหมองอยากร้องไห้
ฝากสายลมแสงดาวกล่าววอนไป
ขอกลอยใจกลับคืนถิ่นก่อนสิ้นลม

nokky

แม่ของลูกแก่เฒ่าอยู่เฝ้าบ้าน
ลูกสำราญร่ำสุราหาความสุข
แม่ไหว้พระทุกวันหวังพ้นทุกข์
ลูกสนุกในคลับบาร์ทุกราตรี
แม่เฝ้าคิดถึงลูกผูกพันจิต
ลูกกลับคิดเพรียกหายอดยาหยี
แม่ไปวัดทุกวันหมั่นทำดี
ลูกกินเหล้าเคล้านารีทุกวี่วัน
แม่หวังว่าสักวันฝันของแม่
ใจจริงแท้ที่แม่มีที่แม่ฝัน
หวังเพียงลูกได้ดีสุขชีวัน
สุดท้ายนั้นความหวังแม่...แค่ฝันไป

nokky

เสียงที่เคย เอ่ยฟัง ยังคงอยู่
เฝ้าอุ้มชู เลี้ยงดู มิรู้หน่าย
คอยฟูมฟัก ด้วยรัก ลูกมากมาย
มิท้อใจ ขอให้ ลูกได้ดี

ความฉลาด แม่อาจ วาดไม่ได้
ลูกต้องใช้ หัวใจ ไล้แต้มสี
ประสบการณ์ ก้าวผ่าน เนิ่นนานมี
กลวิธี แห่งชีวี ที่มีมา

แม่อยากให้ ใจลูก คิดถูกต้อง
จงไตร่ตรอง พิศมอง ผองปัญหา
ทางสายกลาง ทิศทาง สร้างปัญญา
รักศรัทธา ค่าความดี ที่เจ้าทำ

เมื่อลูกเห็น ใครลำเค็ญ อย่าเข่นข้อง
เข้าทำนอง กองไม้ล้ม ก้มเหยียบย่ำ
เฝ้าคิดร้าย ต่อใคร ไม่ควรทำ
ลูกจงจำ ถ้อยคำ แม่ย้ำเตือน

จงก้าวเดิน เผชิญจิต ลองผิดถูก
เมื่อคิดผูก ต้องลุก กระตุกเงื่อน
ด้วยตัวเรา เท่านั้น อย่าฟั่นเฟือน
คิดเลอะเลือน เงื่อนตาย ได้อายตัว

จงเรียนรู้ สู่ทาง อย่างอดกลั้น
มิหวาดหวั่น พลันตก อกสลัว
ใช้สมอง ตรองพิศ อย่าคิดกลัว
ดีหรือชั่ว ตัวเรา ย่อมเข้าใจ

ลูกมีสิทธิ์ คิดฝัน ทุกวันวี่
แต้มชีวี สีสัน อันสดใส
แม้นไม่อาจ วาดฝัน ได้ทันใด
สู้ต่อไป อย่าสิ้นไร้ ในใจตน

ยามใดสุข เผื่อทุกข์ เข้าปลุกปลอบ
นี่คือกรอบ ครอบใจ ได้ทุกหน
ทางชีวิต ลิขิตวาง อย่างแยบยล
บรรลุผล หลุดพ้น วังวนกรรม

แม่อยากให้ ยิ้มไว้ ทั่วใบหน้า
ใครว่าบ้า อย่าสน คนพูดพร่ำ
ยิ้มเพื่อได้ ล้างใจ ใคร่ควรทำ
ยิ้มประจำ นำชีวิต จิตเบิกบาน

มีสิ่งหนึ่ง พึงจำ ในคำแม่
ความจริงแท้ แน่วแน่ ไม่แปรผัน
พูดโกหก เหมือนตก นรกพลัน
ทุกข์อนันต์ มหันต์ภัย ดั่งไฟฟอน

กำลังใจ แม่ให้ ไม่มีหมด
มิเลี้ยวลด จำจด ทุกบทสอน
พระคุณแม่ แท้จริง ยิ่งสาคร
ประนมกร อ่อนแนบ แทบเท้าเอย

nokky

อุ่นอันใดในหล้าที่ว่าอุ่น
ไม่ละมุมทดแทนเท่าแขนแม่
ที่ตวัดโอบร่างอย่างดูแล
ยามลูกแพ้ด้วยฤทธิ์พิษสังคม

มือแม่นั้นโอบมาจากบ่าซ้าย
แนบเรือนกายกลางหลังฝังความขม
ตบเบาเบาหมายให้ไล่ความตรม
ดุจสายลมอบอุ่นละมุนละไม

น้ำตาลูกรินลงอยู่ตรงหน้า
แม้เหนื่อยล้าเจ็บท้อเพียงขอให้
รอยกอดนั้นลึกล้ำมาค้ำใจ
ตลอดไปชั่วกาลนานนิรันดร์

ลูกวันนี้อยู่อย่างห่างคนกอด
คำพร่ำพลอดห่วงใยไกลเกินฝัน
แขนที่โอบแนบสนิทติดชีวัน
ก็มีอันจากไปในเวลา

ลูกจะรอวันหนึ่งถึงวันนั้น
วันที่ฝันอบอุ่นยังกรุ่นฟ้า
วันที่ต้องทดท้อต่อชะตา
วันเหว่ว้ามาเตือนเยือนชีวี

ลูกจะหยิบมือแม่วางกลางศีรษะ
อย่าปล่อยนะวางไว้ตรงใจนี่
ด้วยความรักศรัทธาและปรานี
ให้ลูกนี้ยืนหยัดในบัดดล...