[You Are Devil] ปีศาจตัวนี้ร้ายนัก จับมารักกันให้เข็ด

lifttyprince

แต่งเองนะครับอาจไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ยังก็ขอคำติชมด้วยนะครับผม

แนะนำตัวละคร

บทนำ

ซุ่บๆ ~!
ท่ามกลางดึกคืนที่พระจันทร์เต็มดวง ส่องแสงสว่างราดลงมาทั่วผืนป่าสนรกชัฏ แถบเทือกเขาพีราแอลป์ เทือกเขาแห่งความตาย เพียงเพราะว่าผู้ใดที่ผ่านมาที่นี่ย่อมต้องผ่านผจญภยันตรายมากมาย จนแทบจะไม่มีใครที่สามารถรอดชีวิตไปได้ หากใช้หูของท่านฟังให้ดี จะรู้ว่ายังคงมีเสียงฝีเท้าเหยียบย่ำมาในพงหญ้าแห้ง
“เอ๊ะ เสียงอะไรกันนะ” หนุ่มน้อยอันมีผมสีน้ำตาลเข้มแบบช็อกโกแลตฮอทฟัจด์ ดวงตาสีฟ้าประกายขาว ปากสีซีดชานั้นบ่งว่าไม่มีอาหารอันโชอารสตกถึงท้องมาเป็นเวลานาน ซึ่งเป็นผู้โชคร้ายที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาไกลมากเอ่ยขึ้นก่อนเสียงบางอย่างจะทำให้เขาแทบจะชะงักลมหายใจ
“กรรซ์”
“หมาจิ้งจอก!”
“แฮ่ ~” สุนัขจิ้งจอกสายพันธุ์แปลกตา ขนตั้งชันราวกับพร้อมที่จะขย้ำคนข้างหน้าได้ทั้งคน ยังคงคำรามเขย่าขวัญหนุ่มน้อยได้เป็นอย่างดี
“อย่าๆ อย่าเข้ามานะ อย่าแม้แต่จะคิด”
“ซุ่บ” สุนัขจิ้งจอกหนุ่มยังคงก้าวเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ
“ก็บอกว่าอย่ายังไงเล่า ฮือๆ”
“แซ่บๆ”
“ไม่เอา ไม่อ๊าวววววววว”
“กรรซ์ ~”
งับ !
การงับเข้าที่ต้นคอมนุษย์ของสุนัขจิ้งจอก คือการข่มขวัญเบื้องต้นว่า บัดนี้ ได้ล่วงล้ำเข้ามาในอาณาเขตของมันแล้ว แล้วยังรวมไปถึงการถ่ายทอดสายเลือดปีศาจของสุนัขจิ้งจอกบางชนิดอีกด้วย แต่สำหรับตัวนี้มันคงไม่ใช่แบบนั้น
“อ๊ากกก ใครก็ได้ช่วยด้วย หมากัดผ้มมมม” ชายหนุ่มผู้โชคร้าย ตะโกนสุดเสียงเพียงหวังว่าจะมีคนได้ยินเสียงเขาแล้วเข้ามาช่วยเหลือบ้าง ในขณะที่กล้ามเนื้อของเขาเริ่มรู้สึกอ่อนล้า เหมือนกับโดนอำนาจมืดบางอย่างทำให้หมดแรง นัยน์ตาแทบจะหยุดฉายแวว ค่อยๆปิดลงช้าๆ เห็นเพียงรางๆว่า มีคนมาช่วยเขาแล้ว
เงามืดวูบไหวไม่ไกลนักจากจุดเกิดเหตุ ร่างที่ขนานกับพื้นโลก ค่อยๆลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เป็นร่างชายหนุ่มรูปงาม ผู้มีนัยน์ตาสีเงินแหลมคมที่อาจสะกดใครต่อใครได้ ใบหน้าได้รูปรับกับผมสีขาวทรงชี้โด่ชี้เด่ตั้งขึ้นอย่างไม่เป็นระเบียบ จมูกเป็นสันคมขึ้นมาราวกับพระเจ้าตั้งใจปั้นมาด้วยความสามารถทั้งหมดที่มี และริมฝีปากสีชาจืดก็ขยับออกมาน้อยๆแต่ไร้เสียง
“ให้ทำยังไงครับ”ชายหนุ่มอีกคนที่ตามมาเอ่ยถาม
“จัดการอุ้มไป”
“ครับ”
บัดนี้ ร่างของหนุ่มน้อย ถูกอุ้มขึ้นจากพื้นด้วยแขนข้างหนึ่งของชายหนุ่ม ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้จนชัดเจนพอที่จะจับรายละเอียดได้ ใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกสายตาของเจ้าของร่างที่เขาอุ้มจ้อง ก็เบนนัยน์ตาสีน้ำเงินหนีไปทางอื่น ทำให้แสงจันทร์ส่องสว่างมาที่ใบหน้าของเขาได้แทบจะทั้งหมด จมูกที่ช่างรังสรรค์นั่น ริมฝีปากสีชมพูซีด คิ้วคมเข้มรูปเคียวอันประณีต และผมสีน้ำตาลโกโก้ที่ถูกจัดให้เรียบร้อยกว่าคนแรก เจ้าของร่างที่ถูกอุ้ม เอ่ยขึ้นมาเพียงเบาๆให้คนที่อุ้มพอได้ยิน
“ขะ ขอบคุณครับ ...ที่ช่วยผม”
“ไม่เป็นไร ไม่เต็มใจนักหรอก” เสียงที่ตอบกลับมานั้นกับเป็นของชายหนุ่มผมสีขาว ที่ตอบปัดๆอย่างไม่เต็มเสียง ก่อนที่หนุ่มน้อยจะหมดสติไป

ณ คฤหาสน์บนต้นปามปัส
“...”
“วางลง” เสียงอันเด็ดขาดของบรีลสั่งให้เดลนี่วางคุณชายน้อยของพวกเขาลงที่บนแท่นในคฤหาสน์บนต้นปามปัสที่พวกเขาใช้เป็นที่พักลี้ภัยชั่วคราว
“คุณบรีลครับ ทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับนายน้อยด้วยล่ะครับ ทำไมพวกเราไม่บอกความจริงให้กับนายน้อยไปล่ะ”
“ไม่ได้ นายน้อยอาจจะยังไม่พร้อมที่จะฟังเรื่องนี้”
“แต่คุณก็ไม่ควรที่จะกระทำรุนแรงแบบนี้นะครับ”
“แล้วจะให้ทำแบบไหนล่ะ พวกเราตามหานายน้อยมานานหลายสัปดาห์แล้วนะ ฉันจะไม่รออะไรอีกแล้ว”
“แต่คุณก็รู้ว่านายน้อยเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมามากแล้ว ถ้าเรื่องที่คุณทำแบบนี้กับนายน้อยถึงหูของท่านฟิลลีนน์ล่ะก็...”
“หุบปากซะ ! ฉันรู้สึกผิดพอแล้ว และนี่มันก็เป็นหนทางเดียวที่เราจะได้ตัวนายน้อยกลับคืนมา”
“หึ ทั้งที่รู้ว่าพวกเราไม่มีทางจะได้นายน้อยกลับคืนมาแล้วอย่างนั้นน่ะหรือ”
“ใช่ ! แต่มันอาจจะยื้อเวลาออกไปอีกได้ ถ้าฉันทำให้นายน้อยเป็นปีศาจไปซะ...”
“คุณบรีล คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ คุณ...!”
ฉึก !
แล้วบรีลก็ลงมือกัดลงที่ต้นคอของนายน้อยของพวกเขา ปล่อยให้เลือดของปีศาจไหลเข้าสู่ร่างของนายน้อยอย่างหยุดไม่ได้
“ท่านฟิลลีนน์อภัยให้ข้าด้วย แต่ข้าจำเป็นต้องทำ เพื่อรักษานายน้อยไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“แล้วคุณจะเสียใจ!” เดลนี่กล่าวไว้ แล้วก็กระโจนกลายกลับร่างเดิม เป็นหมาป่าหนุ่มออกไปทางหน้าต่างคฤหาสน์

ติดตามด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบบบบ ขอบพระคุณอย่างมาก >///<

lifttyprince

1

“อ๊ากกกก ทำไมเนี่ยๆ ทำไม...” ผมร้องออกมาอย่างเหลืออด “ทำไมการบ้านมันถึงได้ยากแบบนี้ คุณครูเอาสมองส่วนไหนมาคิดให้เนี่ย ถ้าจะยากขนาดนี้ไม่เอาข้อสอบเพื่อที่จะเข้าเป็นคนซ่อมยานอวกาศอะพอลลี่ 91 ของนาซ่ามาให้ทำเลยล่ะ”
อ๊ะ ผู้อ่านคงงงน่าดูเลย จู่ๆผมมาได้ยังไง ก่อนอื่นผมชื่อ เรียวจิ นะฮ๊าฟฟ ผมเป็นเด็กที่น่ารัก ทั้งหน้าตา และท่าทาง (เขาว่ากันอย่างงั้นอ่ะ) ก็แค่สีผมคือสีน้ำตาลเข้มๆออกแนวสีโกโก้ คาราเมล เฮเซลนัท อะไรจำพวกนั้นมั้ง คิ้วได้รูป ปากชมพูระเรื่อ จมูกก็โด่งพอดิบพอดี ส่วนสีผิวก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่ขาวและผิวละเอียดมากเลยล่ะ ผมอายุ 16 จะ 17 แล้วล่ะ ตอนนี้อยู่ ม.4 อ่ะนะ
เท่าที่จำความได้ผมก็อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ บ้านของผมก็คือโรงเรียนนี้ นอนที่หอพักของโรงเรียน เลือกได้ตามใจชอบเลยด้วยว่าจะนอนหอไหน ชั้นไหน (ต้องหอชายเท่านั้นนะ) พ่อของผมก็คือผู้อำนวยการโรงเรียน แม่ของผมก็คือเมียผู้อำนวยการ เพื่อนของผมคือนักเรียนทุกคน ตั้งแต่อนุบาล 1 ถึง ม.6 นี่ได้ข่าวว่าโรงเรียนนี้จะขยายเป็นมหาวิทยาลัยเลยด้วย ก็คือเข้าโรงเรียนนี้ที คุ้มตั้งแต่อนุบาลถึงมหาลัย โรงเรียนของเราเหมือนกับเมืองขนาดเล็ก เพราะว่ามีทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในนี้ ทั้งร้านเกม ห้างสรรพสินค้า ร้านอาหาร สวนสาธารณะ สวนสนุก สวนสัตว์ สระว่ายน้ำ ผับ บาร์ เธค และอื่นๆอีกมากมาย โอ้โหเฮะ เท่จังเลยบ้านผม
“ใจเย็นเหอะ เรียวจิ อ่ะ เอาไปลอกซะ จะได้เลิกบ่น”
นี่คือเสียงของจิน เพื่อนผมเอง ฉายาเมจิก บอย เพราะว่าทุกอย่างของจิน ราวกับเวทมนตร์สร้างมา ทั้งหน้าตาสุดหล่อเหลา และความสามารถอันสารพัดนั่น
“ว้าว จิน นายเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผมมมม ผมรักนาย รักที่สุด นายเหมือนเทพบุตรสุดหล่อที่สิงสถิตอยู่ ณ หัวใจส่วนลึกของผมเลยนะ”
“พอน่าๆ เพื่อนๆเข้าใจผิดกันหมดแล้ว เอ่อ...เจล นายไม่ว่าอะไรใช่มะ ? ฉันไม่ได้นอกใจนายนะ”
“เออ ถึงนายจะนอกใจฉันก็ไม่สน ฉันจะไปรักเรียวจิแทน เพราะเรียวจิน่ะ น่าร้ากกกกก”
ส่วนนี่ คุณชายเจล ผู้(เคย)เลิศเลอทั้งกิริยา ท่าทาง อารมณ์ และความรู้สึก แต่ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่เจลตกหลุมรักจินนั่นแหละ
“นี่เจล ฉันหึงนะ !”
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ในใจฉันน่ะมีนายคนเดียวเลยนะ หัวใจมันร่ำร้องว่า จิน จิน จิน จินตรา พูนลาภ”
“ไอ้เจลลดไข้เด็กทารก สกปรก ซกมก หมักหมม นมแบน แถ่น แทน แท้นนน”
“อือนี่ คืนนี้ผมไปนอนกับรุ่นพี่ ม.5 นะ เพราะว่ามีนัดดูหนังน่ะ” ผมบอกเพื่อนๆให้ทราบก่อนที่จะวิ่งรี่ไปที่หอของพี่ ม.5 ฮิฮิ ก็คืนนี้น่ะสิ ผมจะไปดูหนังจอยักษ์เรื่องโปรดของผม ‘ดึก ดำ ดึ๋ย’ อ่ะ ล้อเล่นนนน
“เฮ้ย รีบอะไรนักหนาหว่า เห็นหนังจอยักษ์ดีกว่าเพื่อนซะละ”

ณ ทันเดอร์ มัตส์ V
อ้อ สงสัยอีกล่ะสิว่ามันคืออะไร ก็นะ อะแฮ่ม หอของโรงเรียนเรา มีชื่อเรียกทุกหอ คือ
อนุบาล – ทันเดอร์ อุลน์ I, II, III (ตามด้วยเลขโรมัน 1, 2, 3)
ประถม – ทันเดอร์ ปรุตถ์ I, II, III, IV, V, VI
มัธยม – ทันเดอร์ มัตส์ I, II, III, IV, V, VI
ภายภาคหน้าจะมี ทันเดอร์ มัลนี่ย์ แล้วตามหลังมัลนี่ย์ ก็จะแยกไปตามคณะ สาขา และเลขโรมัน ตามลำดับ เลขโรมันก็จะหมายถึงชั้นปี และจากนั้นก็กำลังคิดอยู่เหมือนกันว่า ป.ตรี ป.โท ป.เอก จะตั้งชื่อต่างกันไหม แล้วแต่พ่ออีกทีอ่ะนะ
ตอนนี้ผมก็พาตัวเองมาอยู่ที่หน้าห้องพี่ดัชท์ เช็คๆ Tunder Mutz V 611 อ่ะฮะ ใช่แล้วล่ะ
“หวัดดีฮะ พี่ดัชท์ พี่ดรีม พี่ดรีล แล้วก็พี่ดุงโก้ แล้วนี่พี่ดรอว์ลิ้งก์ยังไม่ตื่นสินะ” ผมกล่าวทักทายทุกคนด้วยความสนิทชิดเชื้อ ผมก็สนิทกับทุกคนแหละมั้ง ยิ่งแก๊งนี้เป็นตัวเด่นของ ม.5 ด้วยสิ แก๊ง 6 ดี เนี่ย แต่รู้สึกจะขาดไปคนนึงนะ
“อ้าว เจ้าตัวเล็ก มาก่อนฉายตั้งสองชั่วโมงแน่ะ โรงยังไม่เปิดเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ” พี่ดัชท์เจ้าของห้องเป็นคนเปิดประตูทักทายก่อนคนแรก นอกนั้นอีกก็คงจะเพิ่งตื่นกันทีละคนๆ ทั้งๆที่มันจะเย็นแล้วนะเนี่ย -0-
“หรอฮะ งั้นผมนั่งกินขนมรอก็ได้ฮะ” ผมพูดแล้วชำเลืองมองพี่ดรีมกับพี่ดรีล ที่ถอดเสื้อโชว์ท่อนบนนอนกอดก่ายกันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน ว่าแต่เซ็กซี่จังแฮะ >0<
“เฮ้ เจ้าเรียวจิ ไม่ได้เจอกันนานเท่าไหร่แล้ว คิดถึงมากเลยนะเนี่ย” 0.0 เสียงคุ้นๆนี้ ก็คงจะเป็น...
“พี่เดียร์ลิ้งก์ กลับมาจากนิวซีแลนด์แล้วหรอฮะ”
“แน่นอน ไอ้เดียร์มันกลับมาดูดึก ดำ ดึ๋ยล่ะมั้ง” เสียงกวนๆทะเล้นๆแบบนี้ ต้องเป็นพี่ดุงโก้ - -
“ฮ่าๆ”
หลังจากที่ผมนั่งคุย นั่งขำ กับพี่เดียร์ลิ้งก์ และพี่ดุงโก้ ส่วนพี่ดัชท์ไปอาบน้ำ ก็มีเสียงเสียงหนึ่งซึ่งผมไม่อยากได้ยินเลยสักนิด มันเป็นเสียงที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นในตอนนี้ด้วย เพราะมันทำให้ผมอารมณ์เสีย
“เจ้าเรียวจิ มาแล้วทำไมไม่เข้ามาเรียกพี่” เสียงของพี่ดรอว์ลิ้งก์เปิดประตูที่กั้นระหว่างห้องมาพูด
“เอ่อ... ทุกคน ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ไปเข้าห้องพี่สิ” พี่เดียร์ลิ้งก์ใจดีจังงงง เห็นหน้าพี่ดรอว์ลิ้งก์แล้วไม่กล้าเผชิญหน้าเลยแฮะ >///< กะ...ก็ เมื่อคืน... อ๊ากกก คิดแล้วกำเดาจะไหลลล รีบไปดีกว่า
“คะ...ครับ”

วันนี้อัพแค่นี้ก่อนนะครับ ขอตัวไปนอนก่อนครับ ^^

boyzone

ขอบคุณคร้าบบบบบบบ

CrownClown

เรียวจิน่ารักมากครับ

Poomuuu555

SacrificeJr

ขอบคุณคับ

pearl9845

ขอบคุณมากมากนะคับ

pearl9845

ขอบคุณมากมากนะคับ