เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 15 - 16 #

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ผมจะพยายามแล้วกันนะครับ” มันพูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกแต่ผมไม่ยอมครับ
“ง่วง แล้วอ่ะ ของีบหน่อยนะ”
“ง่วงก็กลับบ้านไปสิ มานอนห้องผมทำไม”
“อื้อ หลับแล้ว” แล้วผมก็กอดมันเอาไว้ครับแล้วก็ผล็อยหลับไป
Lesson 15
( Fear Part )
โอ้ย ผมนี่ใจเต้นโครมครามเลยครับ อยู่ๆก็มาขอคบแต่ถึงจะปฏิเสธไปแบบอ้อมแต่ก็นะ ใจยังเต้นรัวอยู่เลย
แล้วจูบเมื่อกี้อีกเอาเราเคลิ้ม แล้วนี่ยังมานอนกอดอีก เฮ้อ
พอนอนไปได้สักพักผมรู้สึกว่าพี่วินมันหลับไปแน่ๆแล้ว ผมก็เตรียมลุกจะไปทำกับข้าวครับเพราะนี่ก็จะห้าโมงเย็นแล้วแต่ขณะที่กำลังจะลุกขึ้น
“ไปไหน” หลับแล้วไม่ไช่เหรอวะ
“จะไปทำกับข้าว ปล่อยก่อน”
“อยากกินหมูทอด”
“ก็กลับไปกินที่บ้านพี่สิ”
“ไม่เอา อยากกินกับเฟียร์นี่” หน้าด้านครับขนาดไล่ทางอ้อมแล้วหรือมันคิดไม่ทันหว่า
“อือๆ แต่ปล่อยก่อนสิ กอดอยู่ได้ อึดอัด” ผมพูดจบมันก็ปล่อยครับแต่ก็แอบยิ้มในใจมันก็มีมุม น่ารักเหมือนกันนี่หว่า
ผมเดินมาที่ตลาดแถวหน้า ม. นั้นแหละแล้วก็เลือกซื้อพวกผักไปเก็บไว้ในตู้เย็นที่ห้องเพราะเวลาผมทำกับข้าวผมจะทำกินแต่ผักแทบจะไม่มีเนื้อสัตว์เลย ผมเดินเลือกเพลินๆก็นึกขึนได้ว่า มีอีกตัวนอนอยู่ในห้องก็เลยต้องเดินไปซื้อหมูมา เพื่อกลับไปทำหมูทอดเผื่อแผ่คนยากไร้อีก
พอกลับมามันก็ยังไม่ตื่นครับเดี๋ยวต้องรีบทำรีบกินแล้วไปทำงานครับบอกป้าแกไว้ว่าวันนี้จะออกไปช่วย
เพราะว่าง
ผมก็บรรเลงทำอาหารของผมไปเรื่อยจนทุกอย่างเสร็จสิ้น นี่ก็ ห้าโมงสี่สิบแล้วผมจึงไปอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยว
จะออกมากินข้าว แต่พอผมอาบน้ำเสร็จดันลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยนครับเพราะอยู่คนเดียวจนชินเลยลืมว่ามีอีกตัวนอนอยู่ในห้อง ผมก็เอาผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวรอบเดินออกมาจากห้องน้ำจะที่ตู้เสื้อแต่ถูกแรงดึงของใครบังคนให้ล้มมานอนบนเตียง
“ฮึ้ย ทำอะไร” ผมถามหวาด เพราะสภาพผมตอนนี้ล่อแหลมมาก
“คิดว่าจะทำอะไรล่ะ” พูดเสร็จมันก็ก้มมาไซร้คอผม ผมเสียงสันหลังวาบเลยครับแต่พูดไม่ออก ห้ามไม่ทัน
“หยุด  หยุด”
“…”ไร้ผลครับแล้วผมก็รู้สึกเจ็บๆที่คอด้วย
“ถ้าไม่หยุด ผมจะเกลียด แล้วก็จะไม่คุยกับพี่อีก!” ผมพูดสุดเสียง มันหยุดเลยครับแล้วก็ผละตัวออกจากผม
“เอ่อ  คือ  พี่ขอโทษ” มันท่าทางตกใจเล็กน้อยครับ
“ออกไปก่อนจะแต่งตัว” เปล่าเขินอยู่ไล่มันออกไปก่อน มันก็ไปดีดีครับ พอผมแต่งตัวเสร็จก็ออกมานั่งกินข้าวซึ่งมันก็นั่งรอผมอยู่ครับ
“พี่วิน มากินข้าวดิ เดี๋ยวผมต้องไปทำงานต่อน่ะ” ผมบอกแล้วก็ตักข้าวให้ครับ
“เฟียร์ ทำงานทุกวันเลยเหรอ”
“ก็ถ้าว่าง ผมก็จะไปทำ ผมไม่ชอบอยู่เฉยๆน่ะ มันทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีประโยชน์นั่งกินนอนกินไปวันๆ” ผมตอบยาวเลยครับพี่วินท่าทางมันจะอึ้งๆที่ผมพูดไปแบบนั้น และเราก็กำลังจะนั่งทานข้าวกันครับ
“เฟียร์ ทำไมมีแต่ผัก มีหมูทอดอย่างเดียวเอง”
“ผมไม่ชอบกินอ่ะ เลี่ยน กินผักนี่แหละมีประโยชน์ไม่แพงด้วย”
“กินหน่อยก็ดีมั้ง ดูดิตัวเฟียร์นิดเดียวเอง”
“ไม่ไช่ว่าไม่กินนะพี่ แต่ผมไม่ชอบอ่ะ และถ้ากินมากๆ ก็จะไม่สบายเลยไม่กินแล้วก็ไม่อยากสร้างภาระไห้ตัวเองด้วย” ผมก็ตอบไปแต่นั่งกินไปด้วยแบบรีบๆ เพราะนี่จะหกโมงแล้ว
พอกินข้าวกันเสร็จก็พากันเดินมาที่ร้านครับ ไอ้พี่วินมันจอดรถไว้หน้าร้านป้าเค้านั้นแหละครับ ผมก็ทำงาน
แต่ผมก็สังเกตว่าวันนี้มันมีอะไรผิดปกติเพราะป้าแกก็ยิ้มไห้ผมเหมือนมีอะไรสักอย่าง ตอนไปเสิร์ฟข้าว บางคนก็มองหน้าผมแล้วก็หน้าแดงผมเลย งงๆ ครับแต่ก็เอาเถอะไม่ไช่เรื่องที่จะเก็บมาคิดนี่ก็สี่ทุ่มแล้วกลับไปห้องดีกว่า วันนี้มีเรียนเช้าครับเลยต้องตื่นตั้งแต่หกโมงมาทำกับข้าวไว้ไปกินกลางวันด้วยและผมต้องทำไป
เยอะเพราะ...
‘เฮ้ยๆ เฟียร์ทำกับข้าวมาอีกแล้วเว้ย’ พวกพี่สมครับ
‘เฮ้ย อย่าพึ่งกูขอชิมก่อนดิ’ พี่ต้นครับ
‘ไอ้สัดต้น มึงออกไปให้เกียรติสุภาพสตรีก่อนสิวะ’ พี่ส้มพูดครับ
‘สุภาพสตรีแบบมึงกูไม่นับเว้ย’ และตอนนี้ก็กลายเป็นว่า คนเกือบสิบคนรุมทึ่งข้าวกล่องผมครับผมนั่งมองแล้วก็อมยิ้มในความสดใสของพี่ๆเค้า
...ตั้งแต่นั้นมาผมเลยต้องทำไปสองกล่องเป็นแบบราดข้าวกล่องนึง และก็ กับข้าวอีกกล่องนึง เพราะพวกพี่ส้มติดรสมือผมครับ ผมเลยบอกว่าจะทำไปไห้กินกันบ่อยๆ
พอผมก้าวเท้าเข้าไปในมหาลัยสายตาหลายคู่ก็มองผมแล้วก็อมยิ้มนิดๆ บางคนก็หน้าแดงเลื่อมาเลย  มันเป็นอะไรกันวะ หน้ากูมีตาพระราชทานเหรอมองกันยังกับไม่เคยเห็นเมื่อผมเดิมมาเรื่อยๆก็เจอกับโอ้ครับ
“เฮ้ย เฟียร์ ทางนี้เว้ย” ผมหันหน้าไปตามเสียงก็พบกับโอ้ ไมโล และพวกพี่ๆกลุ่มเดิมนั้นแหละครับ พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ทุกคนก็มองผมเป็นตาเดียว
“เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าครับ มองอย่างกับผมเป็นตัวประหลาด” ผมถามแบบ งงๆ
“เอ่อ มันไม่ประหลาดหรอกนะ” โอ้ตอบแล้วมาล็อคคอผมให้นั่งลงประจันหน้ากับพวกพี่ๆครับผมก็ งงๆ
เลยไหลไปตามน้ำก่อน
“แต่มึงต้องตอบความจริงกูมา”
“อะไรวะ”
“มึงไปนอนกับใคร!”
Lesson 16
( Win Part )
“เฮ้ย ทำไมมึงถามกูแบบนี้หล่ะ” ตาโตเท่าไข่ห่านเลยครับ ไม่เหลืออยู่เลยความนิ่ง หน้าตาย ของมันไม่เหลือเลยจริงๆ สงสัยมันไม่ได้ส่องกระจกเลยไม่รู้ว่า ตรงคอมันที่ผมทำไว้เมื่อวานมันขึ้นสีแดงชัดเจนมาก มันเป็นคนขาวก็เลยเป็นลอยได้ง่ายๆ ผมก็แอบยิ้มกับตัวเองครับ
“อ่ะนี่ น้องเฟียร์ กระจกส่องดูสิที่คอน่ะ” แป้งครับมันส่งกระจกให้กับเฟียร์
“มันมีอะไรเหรอพี่” มันพูดเสร็จก็ส่องดูครับและหน้ามันเป็นสีซีดทันทีมาทันทีผมเห็นแล้วก็ขำกับปฏิกิริยามันตอนนี้มาก ดูอ้ำ อึ้ง พูดไม่ออกยังไงไม่รู้
“เอ่อ...คือ มดกัดน่ะพี่ เมื่อวานมดมันขึ้นที่นอนผมน่ะ”
“ตอแหล ไอ้สัด มดพ่อมึงสิดูดเป็นจ้ำแบบเนี่ย มึงไปนอนกับใครมาบอกมาตรงๆดีกว่าว่ะ” มันหน้าเสียเลยครับเมื่อคำโกหกคำโตของมันไม่เป็นผลมันหันมาจิกตาใส่ผม ผมก็ยักคิ้วให้แล้วก็นั่งยิ้มครับ
“กูฟัด กับหมาบ้ามาเมื่อวาน มันมาอยู่หน้าห้องกู ไล่แม่งก็ไม่ยอมไป หน้าด้าน! หน้าทน! แต่มึงไม่ต้องห่วง เพราะกูจะไม่คุยกับไอ้หมาบ้าตัวนั้นแล้ว” มันพูดจบผมสะอึกเลยครับ ดูแววตามันโกรธมากๆครับ ตอนนี้กลายเป็นว่าผมลุกลี้ลุกลนแทนมันแล้วครับกลัวมันไม่คุยด้วยจริงๆ
ไอ้ฟ้าหันมามองหน้าผมแล้วรอบยิ้มให้ผม ซึ่งมันสื่อว่า ‘กูรู้นะ’ อะไรทำนองนั้นผมก็พยักหย้าเป็นเชิงบอกมันว่า ‘เออ’ พอนั่งคุยกันไปสักพักเราก็แยกกันเข้าเรียนครับเพราะพวกมันก็เรียนเช้าพวกผมก็เรียนเช้าผมเรียนไม่มีสมาธิเลยครับก็เล่นไปแกล้งมันนี่
ช่วงกลางวันพวกผมมากินข้าวกันก็เห็นกลุ่มมันสามคนนั่งกันอยู่ก่อนแล้วพวกผมก็เข้าไปนั่งด้วยมันก็ยิ้มร่าเริงเป็นปกติแต่ มันไม่คุยกับผมแล้วก็ไม่มองหน้าผมด้วยผมเลยต้องนิ่งเงียบไป และตอนนี้ก็เลิกเรียนภาคบ่ายแล้วครับผมมาดักรอมันหน้าคณะ มาแล้วครับมันเดินมาคนเดียวด้วย
“จะไปไหน เฟียร์”
“…”
“เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“…” มันเงียบแล้วก็เดินหนีผมครับ
ผมจึงเดินเข้าไปกระชากแขนมันไว้ แต่มันก็นิ่งแล้วจ้องหน้าผมครับ ไม่ชอบเลยสายตาแบบนี้ สายตาที่เหมือนดาบนับพันเล่มทิ่มแทงแบบนี้
“พี่วินคะ” ผมหันไปตามเสียงเรียก หวานครับ
“ปล่อยผมจะกลับห้อง”
“เดี๋ยวไปส่ง” ผมบอกมันครับ
“ผมเดินเองได้” มันสะบัดแขนจนหลุดแล้วเดินไปอย่างรวดเร็วครับ
“เฟียร์   เฟียร์    เฟียร์!” ผมตะโกนเรียกแต่ดูท่าทางมันจะไม่สนใจเลยผมหัวเสียมากและกำลังอารมณ์ไม่ดีสุดๆ
“พี่วินคะ ไปส่งหวานหน่อยสิคะ หวานไม่มีเพื่อนกลับ”
“พี่ไม่ว่าง หวาน” ผมตอบไปด้วยความหงุดหงิด
“ทำไมคะพี่วิน แค่ไปส่งแฟนตัวเองแค่เนี่ยไม่ได้เหรอ”
“เหอะ หวาน พี่ว่าหวานเข้าใจอะไรผิดแล้วแหละ เราไม่ได้ป็นอะไรกัน เราแค่คนมีความสนุกร่วมกันเฉยๆ”
ผมตอบหน้าตาย หวาน หน้าเสียไปเลยครับ
“ทำไมคะ เพราะไอ้คนเมื่อกี้ไช่ไหม พี่ถึงทำกับหวานแบบนี้” เธอตะคอกใส่ผม ผมที่กำลังโมโหอยู่แล้วจึงตะคอกกลับ
“หวาน! อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้อง แล้วเรื่องอย่างว่าเธอก็ผ่านมาเยอะไม่ไช่เหรอ พี่ไม่ได้กินหญ้านะ จะได้ดูคนไม่เป็น และต่อจากนี้หวานอย่ามายุ่งกับพี่อีก” ผมตะคอกเสียงดังลั่นคนมองกันเยอะเลยครับ หวานคงรู้สึกเสียหน้าเลยรีบเดินหนีไปผมก็ขับรถตามไปรอมันที่หน้าร้านอาหารที่มันทำงานนั่งคุยกับป้าสักพักมันก็มาครับ
“ป้าแป๊ว สวัสดีครับ”
“หวีดดีจ๊ะ นี่พี่เค้ามารอเฟียร์น่ะ”
“ใครเหรอครับ ไม่เห็นมีเลย” โอ้ย เจ็บครับ ไม่อยู่ในสายตา
“เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวออกมาช่วย”
“จ๊ะๆ” ป้าแกก็ยิ้มแหยๆที่เฟียร์มันพูดแบบนั้น ผมนี่สินั่งก้มหน้าเลยครับ
“พ่อหนุ่ม มีอะไรกันหรือเปล่า หึ”
“เอ่อ มีการเข้าใจผิดหน่อยอ่ะครับ เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนละกันนะครับ”ตอนนี้ผมถอยดีกว่ารอมันใจเย็นก่อนแล้วค่อยง้อใหม่อีกที

nokky

มาแจกคะแนนครับ

sugaritc

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะคร๊าฟ

imanaji

ขอบคุณครับ

balllove23

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

harain15

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุณมากครับ..ชอบมากๆ

peemakung

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆ

kiwwy

ขอบคุณนะคะ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

mind010

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณมากๆคร้าบบ

NiceNons

ขอบคุณครับ